Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΕΡΓΑΤΙΚΑ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

Δημαγωγούν και κρύβονται πίσω από το αληθινό πλήγμα που δέχτηκε συνολικά η αγροτιά της Ευρώπης από την αύξηση του κόστους παραγωγής λόγω της ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία και της λαθεμένης ευρωπαϊκής πολιτικής της «πράσινης μετάβασης»

Από τα μέσα Γενάρη οι αγρότες της χώρας ξεκίνησαν διαδηλώσεις για το ενεργειακό κόστος και για αποζημιώσεις με μπλόκα και κλεισίματα δρόμων, που κλιμακώθηκαν με το κατέβασμα των τρακτέρ στην Αθήνα. Παρόλο που υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανάμεσα στα μπλόκα ανάλογα με την περιοχή, οι βασικοί επικεφαλής τους και διαμορφωτές των αιτημάτων, ιδιαίτερα στο συντονιστικό της Νίκαιας που παίρνει τις κεντρικές αποφάσεις, είναι από το ψευτοΚΚΕ, και από πίσω ακολουθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αναγνωρίζει σαν ηγεσία και εκφραστή των αγροτών ακριβώς αυτό το συντονιστικό, και μάλιστα με αυτό μόνο συναντιέται ο πρωθυπουργός. Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι αυτή η αναγνώριση κινείται στο πλαίσιο της όλο και πιο φανερής συμμαχίας της Μητσοτακικής ηγεσίας της ΝΔ με το ψευτοΚΚΕ.

Διαβάστε περισσότερα...

Δεν έχει σχέση με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ αλλά με την Κίνα ο αντεργατικός νόμος του Μητσοτάκη

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ  

Όχι στην απόλυτη εξαθλίωση που φέρνει το σοσιαλφασιστικό σαμποτάζ της σύγχρονης βαριάς βιομηχανίας

Διαβάστε περισσότερα...

Το «κίνημα της πετσέτας» ξεκίνησε από την Πάρο και αγκαλιάστηκε από το λαό σαν ένα κίνημα των πολιτών που έχουν ένα δίκαιο και δημοκρατικό αίτημα: την ελεύθερη πρόσβαση τους στις παραλίες δίπλα στα ομπρελοκαθίσματα και όχι ενάντια σε αυτά. Το αίτημα του δεν είναι άλλο από την εφαρμογή στην πράξη ενός νόμου που επιβάλει ότι όταν οποιαδήποτε επιχείρηση βάζει ομπρελοκαθίσματα πρέπει να εξασφαλίζεται και η πρόσβαση του πολίτη στην παραλία, και βέβαια η επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να σέβεται τους όρους της παραχώρησης του χώρου. Αυτός ο νόμος για χρόνια καταπατιέται με ευθύνη των αρχών και κύρια των δημοτικών που επέτρεψαν στις επιχειρήσεις που κάνουν χρήση παραλιακών χώρων να καταπατούν τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει, καταλαμβάνοντας πολλαπλάσιους χώρους σε βάρος των πολιτών τους οποίους κυριολεκτικά εκτοπίζουν από την παραλία.

Διαβάστε περισσότερα...

-- Επειδή σήμερα (8/7) που δημοσιεύουμε αυτό το διεξοδικό άρθρο για τα ναυπηγεία Ελευσίνας είχαμε και το θάνατο ενός εργαζόμενου στα ναυπηγεία, ο οποίος είχε προβλήματα υγείας και που τουλάχιστον αυτός δεν έπρεπε να δουλεύει μέσα σε καύσωνα, δηλώνουμε το εξής: Η εργοδοσία πρέπει να αναλάβει στο ακέραιο τις ευθύνες της γι’ αυτόν τον θάνατο, ποινικές και αστικές και να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα υγιεινής και ασφάλειας για να μη θρηνήσουμε νέα θύματα στο ναυπηγείο. Το σωματείο των ναυπηγείων πρέπει να μπει μπροστά για να απαιτήσει να παρθούν αυτά τα μέτρα και να φροντίσει σχολαστικά για τον έλεγχο της τήρησης τους από την εργοδοσία. Παράλληλα και με αυτή την ευκαιρία σημειώνουμε πως το σωματείο των περιφερόμενων τραμπούκων του Συνδικάτου Μετάλλου δημαγωγεί και δείχνει τα έγγραφα με τα οποία προειδοποιούσε τους εργοδότες να πάρουν μέτρα για τον καύσωνα. Αυτά τα έγγραφα δεν λένε τίποτα, είναι μόνο δηλώσεις γραφειοκρατών για να έχουν «πισινές» όταν θα γίνει η «στραβή». Η πράξη δείχνει πόσο νοιάζεται ένα συνδικάτο για την ασφάλεια των μελών του και αυτά χάνονται κάθε τόσο στη Ζώνη εξαιτίας της βαθιάς αδιαφορίας των δικών του επιτροπών της υγιεινής και ασφάλειας. Επίσης μόνο για το πάθος του για διαφάνεια δεν φημίζεται το κόμμα των τραμπούκων, το ψευτοΚΚΕ που μόλις πριν λίγους μήνες, το σωματείο του στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της ΚΟΣΚΟ, η ΕΝΕΔΕΠ, έπνιξε όσο μπορούσε το θάνατο επίσης πάνω στη δουλειά ενός 29χρονου εργαζόμενου που είχε προβλήματα υγείας και δούλευε σε νυχτερινή βάρδια. Ο μόνος λόγος για τον οποίο βάζει ζήτημα σήμερα για το θάνατο του εργαζόμενου το Συνδικάτο Μετάλλου είναι για να δώσει άλλο ένα χτύπημα στο ναυπηγείο. Η ασφάλεια των εργαζομένων σήμερα μπορεί να είναι έργο ενός νέου μεγάλου εργατικού αλλά και δημοκρατικού κινήματος που θα έχει αναλάβει δυο καθήκοντα: α) Χτύπημα του παραγωγικού σαμποτάζ, δηλαδή της σχετικής αποβιομηχάνισης, που σημαίνει της υποκατάστασης της μεγάλης οργανωμένης από τη μικρή και πιο ανασφαλή παραγωγή, β) Εργατικός έλεγχος της ασφάλειας παντού και στη μεγάλη και, ακόμα περισσότερο στη μικρή παραγωγή. --

 

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ-ΨΕΥΤΟΚΚΕ: ΠΩΣ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΕΡΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ

Είχαμε καταγγείλει επίμονα στη διάρκεια της προεκλογικής μας καμπάνιας και στους δύο γύρους τον ξυλοδαρμό μελών του σωματείου των εργαζομένων της Ελευσίνας που πρόσκειται στη ΔΑΚΕ από τους τραμπούκους του ψευτοΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στην Επισκευαστική Ζώνη και ταυτόχρονα τη σιωπή της ΝΔ σαν κραυγαλέο δείγμα των αδελφικών δεσμών της ηγεσίας Μητσοτάκη με το ψευτοΚΚΕ.

Διαβάστε περισσότερα...

Η παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης βρίσκει για δεύτερη χρονιά την Ευρώπη στα δίχτυα ενός νέου μεγάλου πολέμου, αυτού που ξεκίνησε ο νεοναζιστικός άξονας Ρωσίας - Κίνας για την αναδιανομή του πλανήτη, με πρώτο σταθμό τη μαρτυρική και ηρωική Ουκρανία. Στην Ελλάδα, πάλι, συμπίπτει παράλληλα με μια προεκλογική περίοδο από την οποία ο μεγάλος απών είναι το σκληρά εκμεταλλευόμενο προλεταριάτο, ο κόσμος της μισθωτής δουλειάς.

Ο Μητσοτάκης υπόσχεται αυξήσεις μισθών και παροχές «από την ανάπτυξη» στην οποία ισχυρίζεται ότι ο ίδιος και η ΝΔ του είναι πρωταθλητές, ενώ σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι υπόσχονται αναδιανομή του ήδη υπάρχοντος πλούτου, μιλώντας πολύ λιγότερο για την παραγωγή του. Μεταξύ αυτών των δεύτερων, «πρωταθλητής» είναι ο Κουτσούμπας - ψευτοΚΚΕ, ενώ ακόλουθος του, λίγο αμήχανος αλλά πιο «κυβερνητικός» και «ρεαλιστής» είναι ο Τσίπρας - ΣΥΡΙΖΑ, με μπαλαντέρ ανάμεσά τους τον Βαρουφάκη.

Διαβάστε περισσότερα...

Το κίνημα των Καλλιτεχνών, κυρίως ηθοποιών, με αφορμή το ΠΔ (Προεδρικό Διάταγμα) 85/2022 έχει σαν βασικό αίτημα του την υπαγωγή στην κατηγορία ΤΕ (Τεχνολογική Εκπαίδευση) για όλους τους καλλιτέχνες που εργάζονται ή προσλαμβάνονται στο Δημόσιο ή σε ΟΤΑ (Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης) μόνιμα ή με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Διαβάστε περισσότερα...

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξένο στη μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης της χώρας μας από τις 24ωρες πανελλαδικές απεργίες που κηρύσσουν αραιά και που τα δύο τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ και τις οποίες συνήθως αναλαβαίνει να μεταφράσει σε μαζικές μετωπικές κομματικές του συγκεντρώσεις το ψευτοΚΚΕ. Αυτό το κόμμα όμως το απεχθάνεται η καρδιά της εργατικής τάξης, το βιομηχανικό προλεταριάτο, επειδή εκτός από αντιδημοκρατικό είναι και λυσσαλέα αντίθετο σε κάθε μορφής βιομηχανική ανάπτυξη δηλαδή αντίθετο στους υλικούς όρους ύπαρξης αυτής της τάξης αλλά και ολόκληρου του λαού. Γι αυτό το λόγο και παρόλη την τεράστια κινητοποίηση του κομματικού του στρατού το ψευτοΚΚΕ δεν μπορεί ποτέ να δώσει πνοή στον τελετουργικό, δημοσιο-υπαλληλικό, ταξικά άγονο και πολιτικο-ιδεολογικά υπονομευτικό της εργατικής τάξης χαρακτήρα αυτών των 24ωρων απεργιών.

Μιλάμε για υπονόμευση γιατί οι συνθήκες διεξαγωγής των ελληνικών 24ωρων απεργιών είναι στην πράξη συνθήκες υποκατάστασης και ευνουχισμού της εργατικής τάξης από τα αστικά μισοδημοκρατικά ή ακόμα περισσότερο από τα σοσιαλφασιστικά κόμματα καθώς: πρώτο οι απεργίες αυτές και η πλατφόρμα τους αποφασίζονται από τα πάνω και δεν επικυρώνονται και δεν οργανώνονται από τις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων πράγμα που θα έδινε στους εργαζόμενους τη συνείδηση ότι ο αγώνας είναι δικός τους, οπότε θα είχαν λόγο στην προοπτική του και θα μπορούσαν να κριτικάρουν τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες τους που συστηματικά καταστρέφουν κάθε προοπτική, δεύτερο δεν συνδυάζονται με πραγματικές παρατεταμένες απεργίες σε μεγάλες επιχειρήσεις ή κλάδους της παραγωγής των οποίων αυτές οι 24ωρες είτε θα αποτελούσαν την κορύφωση, ή αντίθετα θα αποτελούσαν μια προετοιμασία, μια σφυγμομέτρηση για ένα φάσμα από πιο ειδικές παρατεταμένες, δηλαδή ουσιαστικές ταξικές απεργίες, τρίτο δεν διεξάγονται από το βασικό και πιο άγρια εκμεταλλευόμενο μισθωτό προλεταριάτο στο κεντρικό πεδίο της απεργιακής ταξικής πάλης που είναι αυτό του ιδιωτικού τομέα, αλλά διεξάγεται κυρίως από όλο και λιγότερα τμήματα του προλεταριάτου των κρατικών ΔΕΚΟ, όπως πχ τους οδηγούς των ΜΜΜ ή από τους μικρο-ιδιοκτήτες ταξί, ή από λίγα τμήματα του μισοπρολεταριάτου της δημόσιας υπαλληλίας. Όμως τέτοιες απεργίες δεν συγκινούν θετικά ή ακόμα και γεννούν αντιθέσεις στους εργαζόμενους αφού έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ συχνά στους πολιτικούς ανταγωνισμούς των αστικών μισοδημοκρατικών φασιστικών και σοσιαλφασιστικών κομμάτων και τέταρτο και το χειρότερο, αυτού του είδους οι 24ωρες διασπούν τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς και ακομα περισσότερο σχετικοποιούν και εξευτελίζουν το ιερό ζήτημα της απεργίας μετατρέποντας σε ατομικό ζήτημα του κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου το να συμμετέχει ή όχι σε μια απεργία που κηρύσσει ένα υποτίθεται ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο. Είναι πάνω σε αυτόν τον εξευτελισμό του απεργιακού όπλου, καθώς και σε μια μακριά σειρά από απεργίες των ΔΕΚΟ που πραγματοποιήθηκαν εκβιάζοντας και κρατώντας σε ομηρεία το λαό, το βάθρο στο οποίο πάτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να βάλει νέα εμπόδια για να περιορίσει ή ακόμα και να συντρίψει το απεργιακό δικαίωμα. Γι αυτό ακόμα και σε αυτές τις απεργίες που καλλιεργούν τη διάλυση και την ατομικοποίηση της εργατικής τάξης, οι πραγματικά ταξικοί δημοκράτες, αφού επιχειρηματολογήσουν πρέπει να υποτάσσονται στις διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζομένων του χώρου της δουλειάς τους προωθώντας όσο μπορούν ΓΣ.

Διαβάστε περισσότερα...

Οι εργαζόμενοι στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του κάτεργου της Κόσκο, διεκδικούν εδώ και μήνες την υπογραφή συλλογικής σύμβασης για αναγνώριση ειδικοτήτων, αύξηση των πολύ χαμηλών μισθών, διασφάλιση εργασιακών όρων που έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας σε άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, δηλαδή κανονικές συμβάσεις πλήρους απασχόλησης και όχι πατσαβουρόχαρτα για εκ περιτροπής εργασία, πληρωμή όλων των νόμιμων προσαυξήσεων για νυχτερινή εργασία, αργίες, σαββατοκύριακα, και υιοθέτηση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας που αρμόζουν σε ένα σύγχρονο λιμάνι ευρωπαϊκής χώρας.

Διαβάστε περισσότερα...

Τούτη η Πρωτομαγιά δεν είναι σαν τις άλλες. Κι αυτό γιατί, για πρώτη φορά μετά την Πρωτομαγιά του 1945, που συνέπεφτε τότε με τις τελευταίες μέρες του χιτλερικού τέρατος που ξεψυχούσε, η ανθρωπότητα και η ραχοκοκαλιά της, η παγκόσμια εργατική τάξη, βρίσκονται αντιμέτωπες με το φάσμα ενός παγκόσμιου πολέμου. Αυτός προς το παρόν μπορεί να εκδηλώνεται μόνο στο ματωμένο σώμα της μαρτυρικής Ουκρανίας, αλλά όλοι λίγο-πολύ καταλαβαίνουν ότι δεν είναι μακριά από το να αγκαλιάσει όλη την Ευρώπη κι αργότερα ίσως όλο τον κόσμο. Η ισοπεδωμένη μέχρι εξαφάνισης από προσώπου γης, γενοκτονικά αδειασμένη από τον πληθυσμό της Μαριούπολη μιλάει πιο πολύ από 100.000 λέξεις, για όποιον μπορεί να δει τι σηματοδοτεί.

Τον πόλεμο αυτό, όχι τυχαία, τον εμπνεύστηκαν και τον κινούνε ακριβώς οι Ρώσοι (και ξωπίσω τους ως μαθητές τους οι Κινέζοι) πολιτικοί και ιδεολογικοί απόγονοι εκείνων που πρόδωσαν από τα μέσα τις πρώτες εφόδους των εργαζόμενων στον ουρανό. Αυτοί οι εμπρηστές του νέου παγκόσμιου σφαγείου είναι τα ταξικά και ιδεολογικά παιδιά αυτών που μαχαίρωσαν πισώπλατα τη ρώσικη επανάσταση του 1917 και πήραν την εξουσία από τα χέρια των Σοβιετικών εργατών στα 1956. Δίπλα τους έχουν τους ομολόγους τους, που έκαναν το ίδιο στους Κινέζους εργάτες το 1978. Αρχηγός όλου αυτού του μαύρου παγκόσμιου μπλοκ είναι ο Πούτιν, με υπαρχηγό του τον Σι της Κίνας.

Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι φασίστες μεγαλοαστοί, αφού πρώτα μετέτρεψαν τις χώρες τους σε ταξικά κολαστήρια του πιο άγριου, μαφιόζικου και αντεργατικού καπιταλισμού, σκοτώνοντας όλα αυτά για τα οποία είχαν χύσει το αίμα τους οι πιο ευγενικοί άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο, ρίχτηκαν στον αγώνα για την κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας από τους προηγούμενους αφεντάδες του κόσμου, τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους άλλους δυτικούς συμμάχους τους. Όμως για να κατακτήσουν σήμερα αυτή την ηγεμονία, επειδή ο κόσμος δεν αποτελείται πια κατά τα δύο τρίτα από αποικίες, όπως το 1939, αλλά από ανεξάρτητα κράτη και έθνη, που έχουν ματώσει παλιότερα γι’ αυτή τους την ανεξάρτητη ύπαρξη, οι νέοι Χίτλερ της Μόσχας και του Πεκίνου πρέπει υποχρεωτικά να πατήσουν πάνω τους και να προσπαθήσουν να τα συντρίψουν. Πρέπει δηλαδή να αρνηθούν κάθε κρατική ανεξαρτησία, κάθε εθνική κυριαρχία, κάθε αυθόρμητη λαϊκή διάθεση για δίκιο και λευτεριά και να ασκήσουν ιμπεριαλιστική κατοχή όχι μόνο σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, αλλά και στις ίδιες τις δυτικές χώρες του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Γι’ αυτό ο πόλεμος που θα εξαπολύσουν πρέπει να είναι υποχρεωτικά χιτλερικού τύπου και όχι κλασικός ιμπεριαλιστικός για μοίρασμα σφαιρών επιρροής τύπου Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Διαβάστε περισσότερα...

Για μια ακόμα φορά εδώ και 10 χρόνια που ξεσπάνε πάνω της οι νόμοι της υποβάθμισης της, ο ένας μετά τον άλλο, βαθύτερο κι από το υλικό χτύπημα που δέχεται κάθε φορά η εργατική τάξη από τους ανοιχτούς εχθρούς της, είναι το ηθικό και ιδεολογικό που δέχεται από τους υποτιθέμενους φίλους της. Οι πρώτοι της ανακοινώνουν κάθε τόσο ωμά ότι πρόκειται να την πεινάσουν και να την εξαντλήσουν ακόμα περισσότερο, ενώ οι δεύτεροι της λένε κάθε φορά ότι μιας και η ίδια είναι ανίκανη να αντισταθεί σε όλα αυτά που της κάνουν, θα κάνουν αυτοί αντίσταση αντί για εκείνην. Όχι γιατί θα κερδίσουν κάτι για λογαριασμό της αλλά γιατί έτσι θα της δείξουν για μια ακόμα φορά το σωστό δρόμο, το δρόμο του αγώνα. 

Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ:

-ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΑΜΠΟΤΑΖ

-ΑΔΥΝΑΤΙΖΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟ

 

ΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΚΤΑΩΡΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ

ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΤΙΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ

 

Διαβάστε περισσότερα...

Mετά την ψήφιση της νέας σύμβασης για τη λειτουργία των μεταλλείων Κασσάνδρας από τη Βουλή, είναι η στάση των εργατών της “Ελληνικός Χρυσός” απέναντι στο κράτος και στην εταιρεία, αυτό που θα κρίνει αποφασιστικά την τύχη των ίδιων, της περιοχής που ζουν, και της βαριάς βιομηχανίας της χώρας. Η σταθερή πάλη τους απέναντι στην εργοδοσία, στα μισθολογικά και γενικότερα τα εργασιακά ζητήματα πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη να γίνει η επένδυση, δηλαδή με τη μάχη με αυτούς που ανοιχτά την πολεμάνε γιατί εκπροσωπούν τα πιο σκοτεινά αντεργατικά και αντιλαϊκά σχέδια ενώ παριστάνουν ότι παλεύουν για αυτά. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της επένδυσης δεν είναι ένας άλλος μεμονωμένος καπιταλιστής και ένας άλλος εργοδότης αλλά ο συλλογικός εργοδότης της χώρας, δηλαδή το ελληνικό κράτος που εδώ και χρόνια πολεμάει με μανία τη μεταλλουργία χρυσού. Αυτό οφείλεται στο ότι οι κομματικές ηγετικές μονάδες που κυριαρχούν σε αυτό κράτος είναι εξαρτημένες από μεγάλα ξένα συμφέροντα, και από μεγάλες ιμπεριαλιστικές και μάλιστα νέες φασιστικές δυνάμεις που δεν θέλουν τη μεγάλη βαριά βιομηχανία στη χώρα μας, ιδιαίτερα στο πολιτικά και γεωγραφικά κρίσιμο Άγιο Όρος. Όλα δείχνουν ότι πλησιάζει η μεγάλη μάχη.

Διαβάστε περισσότερα...