Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σε πολλούς ανήσυχους πολιτικά ανθρώπους έκανε εντύπωση το γεγονός ότι το ψευτοΚΚΕ, που πολύς κόσμος το περνά για αδιάσπαστη συνέχεια του παλιού, επαναστατικού ΚΚΕ, έκανε κάποιο θόρυβο με αφορμή τα 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, κόντρα και πέρα από τις διαθέσεις όχι μόνο του λαού της Γερμανίας (που έτσι κι αλλιώς δεν τις λογαριάζει), αλλά και εκείνου της Ελλάδας. Διοργάνωσε μάλιστα με τη νεολαία του, «Κ»ΝΕ, και λίγες εκδηλωσούλες, ειδικά σε φτωχογειτονιές των δυτικών προαστίων της Αθήνας, με θέμα και σύνθημα τα 30 χρόνια από την πρώτη του «αντιφασιστικού, προστατευτικού Τείχους», όπως το αποκαλεί, που χώριζε στα δύο για 28 χρόνια (1961-1989) την Ανατολική από τη Δυτική Γερμανία.

Δεν έχουμε δει ζωντανή μπροστά μας μια πιο ταιριαστή εφαρμογή της περίφημης παρατήρησης του Μαρξ ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται δυο φορές, τη μια σαν τραγωδία και την άλλη σαν φάρσα*, από αυτήν εδώ στο φετινό γιορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Μεγάλη συζήτηση άνοιξε πριν από λίγες μέρες στη χώρα μας (αλλά σε ένα βαθμό και σε άλλες χώρες της Ευρώπης) γύρω από το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, με τίτλο «Η σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης». Το κείμενο αυτό εγκρίθηκε από το σύνολο των μισοδημοκρατικών ευρωπαϊκών πολιτικών ομάδων, δηλαδή από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τους σοσιαλδημοκράτες, τους φιλελεύθερους και κεντρώους (στους οποίους συμμετέχει και το κόμμα του Μακρόν), τους συντηρητικούς (στους οποίους συμμετέχουν οι Βρετανοί Συντηρητικοί του Τζόνσον και το κυβερνών κόμμα του Κατσίνσκι της Πολωνίας) και τους Πράσινους, ενώ σε αυτό αντιτάχθηκαν (όχι τυχαία) οι εθνικοφασίστες της λεπενικής και σαλβινικής ακροδεξιάς και η ψευτοαριστερή ευρωομάδα στην οποία ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΑΚΕΛ, το Podemos, καθώς και το ψευτοΚΚΕ, που έχει όμως αποχωρήσει από την τελευταία, κρίνοντάς την ως «πολύ φιλοευρωπαϊκή και ρεφορμιστική».

Με αφορμή την 30η επέτειο από την έναρξη της διαδικασίας ανατροπής των σοσιαλφασιστικών, ψευτοκομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, το 1989, ο Σουηδός πολιτικός Carl Bildt, προσωπικότητα με οικουμενικό σεβασμό από τις βασικές φράξιες της δυτικού τύπου φιλελεύθερης αστικής τάξης ανά τον κόσμο, έγραψε ένα άρθρο στο οποίο ουσιαστικά αποτίει «φόρο τιμής» στη φράξια Γκορμπατσόφ - Γέλτσιν εντός του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλιστικού καθεστώτος, αναλογιζόμενος «πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα» εάν τότε στο Κρεμλίνο είχαν επικρατήσει οι «σκληροί», κλασικού μπρεζνιεφικού τύπου ψευτοκομμουνιστές*.

Η είδηση ότι το facebook ανέθεσε, όσον αφορά την Ελλάδα, τον έλεγχο της ακρίβειας ή μη των δημοσιευόμενων σε αυτό ειδήσεων στην ομάδα διαδικτυακής έρευνας και επαλήθευσης EllinikaHoaxes προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου επιθετική εκστρατεία από πλευράς της ψευτοαριστεράς και (λιγότερο σε αυτή τη φάση) της φασιστικής και ναζιστικής ακροδεξιάς.

Tο κανιβαλικό εθνοφασιστικό συλλαλητήριο της 20ης του Γενάρη στο Σύνταγμα έκανε τα στομάχια πολλών δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων να σφιχτούν. Το καθεστωτικό τέρας, με τους παπάδες του, τους άμεσα ή έμμεσα συμμετέχοντες στρατιωτικούς του, τη σοβινιστική αντιδραστική ιντελιγκέντσια του και πάνω απ’ όλα με τους μαχαιροβγάλτες ναζιστές του της «Χρυσής Αυγής» ήταν εκεί. Δεν ήταν όσο μαζικό διακήρυσσε πως θά ‘ταν, μάζεψε ωστόσο μια όχι αμελητέα μάζα, κυρίως από το πολιτικά πιο καθυστερημένο και γεμάτο εθνικιστικές προλήψεις κομμάτι του συντηρητικού κόσμου και, το χειρότερο, είχε πίσω του ένα γενικά πλειοψηφικό ρεύμα.