Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΟΙ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΑΠΑΝΤΑΝΕ ΜΕ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ

Πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το Σά­ββατο 2 Μάρτη με πο­λύ με­γά­λη ε­πι­τυ­χί­α, με πά­νω από 5000 ά­το­μα η συ­γκέ­ντρω­ση των με­ταλ­λω­ρύ­χων στη Μ. Πα­να­γιά Χαλ­κι­δι­κής.
Αυ­τή η συ­γκέντρω­ση ή­ταν η δη­μο­κρα­τι­κή και τα­ξι­κή α­πο­στο­μω­τι­κή α­πά­ντη­ση των με­ταλ­λω­ρύ­χων και των πιο προ­ο­δευ­τι­κών κα­τοί­κων της Χαλ­κι­δι­κής στο νε­ο- με­σαιω­νι­κό μέ­τω­πο της κα­τα­στρο­φής και της ω­μής βί­ας της φα­σι­στι­κής η­γεσί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
Ο ό­γκος της ή­ταν δι­πλά­σιος α­πό ε­κεί­νον του μπλοκ του ΣΥ­ΡΙΖΑ, ψευ­το­οι­κο­λό­γων, ψευ­τοΚ­ΚΕ, Κα­μέ­νου, φα­σι­στών και χρυ­σαυ­γι­τών που μια βδο­μά­δα πριν έ­συ­ρε πί­σω του χά­ρη στα ασύλλη­πτα ψέμ­μα­τά του ε­πί δύ­ο χρό­νια, και έ­να κομ­μά­τι λα­ού της Χα­λ­κι­δι­κής.  Αν σκε­φτού­με ό­τι πε­ρί­που οι μι­σοί α­πό τους συμ­με­τέ­χο­ντες σε ε­κεί­νη τη συ­γκέ­ντρω­ση εί­χαν έρ­θει α­πό άλ­λους νο­μούς, τό­τε η συμ­με­το­χή στην συ­γκέ­ντρω­ση των με­ταλ­λω­ρύ­χων ή­ταν σε επί­πε­δο Δήμου Α­ρι­στο­τέ­λη του­λά­χι­στον τρι­πλά­σια ώς τε­τρα­πλά­σια ε­κείνης των ε­χθρών τους.  5000 άν­θρω­ποι σε έ­ναν Δή­μο με 20.000 κα­τοί­κους, εί­ναι έ­να σπά­νιο πο­σο­στό.  Α­κό­μα και για τους ί­διους τους διορ­γα­νω­τές, που ή­ταν τα τρί­α ενω­μέ­να σω­μα­τεί­α (των ερ­γα­τών υ­πο­γει­τών, των ερ­γα­ζο­μέ­νων της ε­πι­φανεί­ας και των τε­χνι­κών των υ­πο­γεί­ων) αυ­τός ο ό­γκος ή­ταν πά­νω α­πό τις αρ­χι­κές προσ­δο­κί­ες τους. Βέ­βαια τις τε­λευ­ταί­ες μέ­ρες εί­δα­νε την αι­τί­α αυ­τής της κο­σμο­συρ­ρο­ής που ή­ταν ό­τι ο κό­σμος της δου­λειάς εί­χε θυ­μώ­σει πο­λύ με τον τραμπουκισμό των ε­μπρη­στών-βα­σα­νι­στών  κου­κου­λο­φό­ρων ε­νά­ντια στους ερ­γά­τες στις Σκου­ριές και ή­θε­λε αυ­τό το αί­σθη­μα να το δια­τρα­νώ­σει. Δη­λαδή οι α­ντι­δρα­στι­κοί σή­κω­σαν μια πέ­τρα για να ρί­ξουν στους ε­χθρούς τους που ό­μως έ­πε­σε στα πό­δια τους.
 
Η συ­γκέ­ντρω­ση ή­ταν πο­λύ καλά ορ­γα­νω­μέ­νη. Οι ο­μι­λί­ες έ­γι­ναν μέσα σ’ έ­να κλί­μα εν­θου­σια­σμού και α­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τας. Σε ό­λη τη διάρ­κεια της συ­γκέ­ντρω­σης φω­νά­ζο­νταν με δύ­να­μη συν­θή­μα­τα που εί­χαν χα­ρα­κτή­ρα εργα­τι­κό και δη­μο­κρα­τι­κό και ή­ταν ό­χι μό­νο υ­πέρ της α­νά­πτυ­ξης, αλ­λά και υ­πέρ του πε­ρι­βάλ­λο­ντος, συν­θή­μα­τα πραγ­μα­τι­κά ε­ξαι­ρε­τι­κά, ό­πως: 
ΕΡ­ΓΑ­ΤΙΑ ΕΡ­ΓΑ­ΤΙΑ Ε­ΝΩ­ΜΕ­ΝΗ ΣΑ ΓΡΟ­ΘΙΑ
ΘΕ­ΛΟΥ­ΜΕ ΔΟΥ­ΛΕΙΑ ΚΑΙ Ο­ΧΙ Α­ΝΕΡ­ΓΙΑ, 
ΔΕΝ ΕΙ­ΜΑ­ΣΤΕ ΠΕ­ΝΗ­ΝΤΑ, ΔΕΝ ΕΙ­ΜΑ­ΣΤΕ Ε­ΚΑ­ΤΟ, ΕΙ­ΜΑ­ΣΤΕ ΧΙ­ΛΙΑ­ΔΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΧΡΥ­ΣΟ
ΣΗ­ΜΕ­ΡΑ ΜΙ­ΛΑ Η ΧΑΛ­ΚΙ­ΔΙ­ΚΗ
ΤΟΥ­ΡΙ­ΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕ­ΤΑΛ­ΛΕΙΑ Ε­ΧΟΥΝΕ ΚΟΙ­ΝΗ ΠΟ­ΡΕΙΑ
 ΔΟΥ­ΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ­ΚΟ­ΛΟ­ΓΙΑ ΜΑ­ΖΙ ΓΙΑ ΕΥ­Η­ΜΕ­ΡΙΑ 
 
Το κά­λε­σμα στη συ­γκέ­ντρω­ση έ­γι­νε με μια α­φί­σα που έ­γρα­φε: «Α­πό την α­φά­νεια στην ε­πι­φά­νεια» και έ­δει­χνε τους με­ταλ­λω­ρύ­χους να βγαί­νουν από τις στο­ές. Ή­ταν μό­νι­μη ε­πω­δός και στα συν­θή­μα­τα και στις το­πο­θε­τή­σεις εκεί­νων που μί­λη­σαν στη συ­γκέ­ντρω­ση  το κά­λε­σμα για ε­νό­τη­τα του λα­ού της Χαλ­κι­δι­κής μα­ζί με την κα­ταγ­γε­λί­α των τρα­μπου­κι­σμών. 
Στη συ­γκέ­ντρω­ση μί­λη­σε κοι­νός εκ­πρό­σω­πος και των τριών σω­μα­τείων, τα Δη­μο­τι­κά Συμ­βού­λια των 12 α­πό τις 16 Κοι­νό­τη­τες του Δή­μου Α­ρι­στο­τέλη ό­που στά­θη­καν ταυ­τό­χρο­να μπρο­στά στο μι­κρό­φω­νο πολ­λοί πρό­ε­δροι κοινο­τή­των,  το Ερ­γα­τι­κό Κέ­ντρο Χαλ­κι­δι­κής, κα­θη­γη­τής πα­νε­πι­στη­μί­ου της με­ταλλειο­λο­γί­ας, και άλ­λοι ο­μι­λη­τές που μί­λη­σαν ζω­ντα­νά η έ­στει­λαν μη­νύ­μα­τα συ­μπα­ρά­στα­σης, ό­πως ο δή­μαρ­χος Θεσ­σα­λο­νί­κης Μπου­τά­ρης. 
Α­πό τα κόμ­μα­τα εί­χαν κα­λε­στεί ό­σα εί­χαν εκ­φρα­στεί υ­πέρ της ε­πέν­δυ­σης. Α­πό τη ΝΔ μί­λη­σε ο Γε­ωρ­γιά­δης και έ­στει­λε μή­νυ­μα ο Βο­ρί­δης. Α­πό το ΠΑΣΟΚ έ­στει­λε μή­νυ­μα συ­μπα­ρά­στα­σης η Χρι­στο­δου­λο­πού­λου. Εκ­πρό­σω­πος των ΑΝΕΛ μί­λη­σε απο­δο­κι­μα­ζό­με­νος σκω­πτι­κά για­τί την προ­η­γού­με­νη μέ­ρα αυτοί έ­κα­ναν η­με­ρί­δα κα­τά της ε­πέν­δυ­σης. Τα 3 σω­μα­τεί­α εί­χαν α­πευ­θύ­νει πρό­σκλη­ση στον σύ­ντρο­φο Ζα­φει­ρό­που­λο  να έρ­θει να μι­λή­σει εκ μέ­ρους της Ο­ΑΚ­ΚΕ σαν έ­νας α­πό τους κε­ντρι­κούς ο­μι­λη­τές. Την α­γά­πη των πα­λιό­τε­ρων με­ταλλω­ρύ­χων και ση­με­ρι­νών η­γε­τών του α­γώ­να στην Ο­ΑΚ­ΚΕ την εί­δα­με μό­λις φτάσα­με στο χώ­ρο της συ­γκέ­ντρω­σης.  Εί­χα­νε βα­θιά ε­χτί­μη­ση στην γραμ­μή και στην συ­νο­λι­κή  συν­δι­κα­λι­στι­κή στά­ση μας α­πό την ε­πο­χή της ΤΒΞ και τους συ­γκινού­σε ι­διαί­τε­ρα ό­τι είμασταν στο πλάι τους και τώ­ρα, ι­διαί­τε­ρα σαν η μό­νη α­ρι­στε­ρά ε­νά­ντια στους ψευ­το-α­ρι­στε­ρούς τρα­μπού­κους. Ο­ρι­σμέ­νοι μας εί­παν πό­σο πο­λύ εί­χα­με ε­πι­βε­βαιω­θεί α­πό τό­τε.
Ο σ. Ζα­φει­ρό­που­λος χει­ρο­κρο­τού­με­νος σε αρ­κε­τά ση­μεί­α του λό­γου του και με συν­θή­μα­τα να φω­νά­ζο­νται κά­θε τό­σο υ­πο­στή­ρι­ξε τον ερ­γα­τι­κό και προ­ο­δευ­τι­κό στην ου­σί­α του α­γώ­να που έ­δι­ναν οι με­ταλ­λω­ρύ­χοι ξε­σκε­πά­ζοντας και μαρ­ξι­στι­κά τους α­ντι­πά­λους του, ε­νώ έμ­μεσα πλην σα­φώς α­ντι­παρα­τέ­θη­κε και στην γραμ­μή που έκ­φρα­σαν οι Γε­ωρ­γιά­δης, Βο­ρί­δης. Αυ­τοί έ­χουν δια­λε­χτεί ε­πί­τη­δες α­πό τον Σα­μα­ρά σαν οι βα­σι­κό­τε­ροι εκ­πρό­σω­ποι της φι­λο­ευ­ρω­παι­κής α­να­πτυ­ξια­κής γραμ­μής στη ΝΔ ώ­στε σαν πα­λιοί σο­βι­νι­στές, α­ντι­κομ­μου­νι­στές και υ­μνη­τές των α­στυ­νο­μι­κών λύ­σε­ων α­ντι­κει­με­νι­κά να την εκ­θέ­τουν. Στη συ­γκέ­ντρω­ση ο Γε­ωρ­γιά­δης προ­σπά­θη­σε να κα­θη­συ­χά­σει  και να εν­θου­σιά­σει τον κό­σμο με­τα­φέ­ρο­ντας του τη σι­γου­ριά ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση θα ε­πι­βά­λει την ε­πέν­δυ­ση συ­ντρί­βο­ντας με την α­στυ­νο­μί­α τους βί­αιους υ­πο­νο­μευ­τές της. 
Στη δι­κιά του το­πο­θέ­τη­ση  -που έ­να τμή­μα της δη­μο­σιεύ­ε­ται ζω­ντανά στο βί­ντε­ο του μπλο­γκ του Δή­μου Α­ρι­στο­τέ­λη και που πα­ρα­θέ­του­με  την ι­στο­σε­λί­δα μας - ο σύ­ντρο­φος Ζα­φει­ρό­που­λος εί­πε ό­τι ό­χι μό­νο α­νοι­χτά η αντι­πο­λί­τευ­ση αλ­λά ου­σια­στι­κά και η κυ­βέρ­νη­ση εί­ναι ε­να­ντί­ον της ε­πέν­δυσης α­φού δεν φέρ­νει μπρο­στά στην κοι­νή γνώ­μη τους πραγ­μα­τι­κούς ε­πι­στήμο­νες και ει­δι­κούς με­ταλ­λειο­λό­γους, χη­μι­κούς μη­χα­νι­κούς και μη­χα­νι­κούς ο­ρυ­χεί­ων α­πέ­να­ντι στους συ­χνά ά­σχε­τους και τυ­πι­κά με το α­ντι­κεί­με­νο, τε­ρα­το­λό­γους υ­πο­τι­θέ­με­νους ε­πι­στή­μο­νες  του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Συ­γκε­κριμ­έ­να κα­τήγγει­λε ό­τι οι ε­πι­τρο­πές του ΤΕ­Ε Κε­ντρι­κής Μα­κε­δο­νί­ας και του ΑΠ­Θ που εκ­δί­δουν πο­ρί­σμα­τα κα­τά της ε­πέν­δυ­σης εί­ναι με­ρο­ληπ­τι­κά εκ των προ­τέρων στη­μέ­νες στη σύν­θε­ση τους και γι αυ­τό ό­χι ε­πι­στη­μο­νι­κά έ­γκυ­ρες. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι δεν θα μπο­ρέ­σουν οι με­ταλ­λω­ρύ­χοι να σώ­σουν την ε­πέν­δυ­ση αν δεν υ­πο­χρε­ώ­σουν την κυ­βέρ­νη­ση να διορ­γα­νώ­σει συ­ζη­τή­σεις   στην τη­λε­όρα­ση, που τώ­ρα εί­ναι στα χέ­ρια της α­ντι­με­ταλ­λευ­τι­κής προ­πα­γάν­δας, ώ­στε να πά­ψουν οι α­πα­τε­ώ­νες να πα­ρα­σύ­ρουν το λα­ό στη Χα­λι­κι­δι­κή και στην υ­πό­λοιπη Ελ­λά­δα, και ό­τι αν αυ­τό δεν συμ­βεί τό­τε οι τρα­μπού­κοι θα εμ­φα­νί­ζονται σαν ε­πα­να­στά­τες και σαν λαι­κοί  ή­ρω­ες ό­ταν συ­γκρού­ο­νται με την α­στυνο­μί­α. Με λί­γα λό­για η Ο­ΑΚ­ΚΕ μί­λη­σε με ευ­θύ­τη­τα στους ερ­γά­τες των με­ταλ­λείων και των κα­τοί­κων α­πο­φεύ­γο­ντας να τους δώ­σει μια ψεύ­τι­κη αι­σιο­δο­ξί­α και τους κά­λε­σε να ορ­γα­νω­θούν και να στη­ρι­χθούν κυ­ρί­ως στις δυ­νά­μεις τους για να νι­κή­σουν. Ε­πί­σης ο σύ­ντρο­φος α­πα­ντώ­ντας στην ό­ψι­μη ε­πί­θε­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για τη σκαν­δα­λώ­δη με­τα­βί­βα­ση του κρά­τους των ο­ρυ­χεί­ων το 2003 εί­πε ότι οι ερ­γά­τες εί­ναι πά­ντα υ­πέρ της δια­φά­νειας και σε ότι α­φο­ρά τους κε­φα­λαιο­κρά­τες  του κά­θε Ά­κτο­ρα και της κά­θε Ελ­ντο­ρά­ντο, αλ­λά ό,τι  ό­σοι πρέ­πει να πλη­ρώ­σουν θα το κά­νουν με την πα­ρα­γω­γή να συ­νε­χί­ζε­ται και ό­χι σαν πρό­σχη­μα για να κλεί­σουν τα με­ταλ­λεί­α (δημοσιεύεται βίντεο στην ιστοσελίδα μας). 
 
Τη συ­γκέ­ντρω­ση έ­κλει­σαν οι με­ταλ­λω­ρύ­χοι με τα λό­για μί­ας κό­ρης, μά­νας, και γυ­ναί­κας με­ταλ­λω­ρύ­χου,  που με μια συ­γκλο­νι­στι­κή α­πό καρ­διάς το­πο­θέ­τη­ση έκ­φρα­σε βα­θιά το πνεύ­μα τους και γι αυ­τό κα­τα­χει­ρο­κρο­τή­θη­κε. Τα λί­γα, ό­μορ­φα και κο­φτε­ρά λό­για της δεί­χνουν το βά­θος της ι­στο­ρι­κής συ­νεί­δη­σης της ερ­γα­τι­κής τά­ξης των ο­ρυ­χεί­ων Χαλ­κι­δι­κής ο­πό­τε και το βά­θος της τα­ξι­κής πά­λης που βρί­σκε­ται σε ε­ξέ­λι­ξη αυ­τή τη στιγ­μή στην περιο­χή  και που θα κρί­νει σε με­γά­λο βαθ­μό ό­χι μό­νο το μέλ­λον αυ­τής της πε­ριοχής, αλ­λά το μέλ­λον ό­λης της Ελ­λά­δας:
«Ζω στη Μ. Πα­να­γιά τα τε­λευ­ταί­α 25 χρό­νια. Πή­ρα το θάρ­ρος για να α­νέβω σε αυ­τό το βή­μα για να πω δυο λό­για για αυ­τά που σκέ­φτο­μαι.
Για να πω αυ­τά που σκέ­φτο­μαι ως κό­ρη με­ταλ­λω­ρύ­χου, ως μά­να με­ταλ­λω­ρύ­χου, ως γυ­ναί­κα με­ταλ­λω­ρύ­χου και κά­τοι­κος της ΒΑ Χαλ­κι­δι­κής.
Δεν φο­βή­θη­κα και δεν θα φοβη­θώ πο­τέ. Δεν κρύ­φτη­κα και δεν θα κρυ­φτώ πο­τέ. Σε έ­ναν τό­πο που προ­σπα­θούν με νύ­χια και δό­ντια να δεί­ξουν ό­τι εί­ναι δι­κός τους. Σε μια γη που κά­ποιοι προ­σπα­θούν να δεί­ξουν πως εί­ναι μόνο δι­κή τους. 
Υ­ψώ­νω τη φω­νή μου και ρω­τώ: 
ποιός α­πει­λεί ποιόν; Αν αυ­τοί εί­ναι κά­τοι­κοι ε­γώ τι εί­μαι;
Αν αυ­τές ει­ναι γυ­ναί­κες, ε­γώ τι εί­μαι;
Αν αυ­τές εί­ναι μα­νά­δες κό­ρες σύ­ζυ­γοι ε­γώ τό­τε τι εί­μαι;
Α­νέ­χτη­κα πολ­λά, ά­κου­σα πολ­λά εί­δα πολ­λά και α­πό σή­με­ρα θα α­κού­σω α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρα. Κα­νείς δεν θα σβή­σει τη δι­κή μου φω­νή.
Εί­μαι κά­τοι­κος της Με­γά­λης Πα­να­γιάς και α­πο­φά­σι­σα ό­τι θα α­γω­νιστώ για να α­κου­στεί και η δι­κή μας φω­νή.
Η φω­νή της το­πι­κής κοι­νω­νί­ας των Μα­ντε­μο­χω­ρί­ων.
Ήρ­θε η ώ­ρα να α­κου­στού­με. Δεν θα α­νε­χτού­με άλ­λο να μι­λούν για ε­μάς χω­ρίς ε­μάς.
Δεν θα α­νε­χτού­με άλ­λους σω­τή­ρες.
Δεν θέ­λου­με προ­στά­τες.
Ξέ­ρου­με πως θα σώ­σου­με τις οι­κο­γέ­νειές μας τον τό­πο μας και τα παι­διά μας.. Αρ­κεί να μας α­φή­σουν να το κά­νου­με. Τις τε­λευ­ταί­ες μέ­ρες και με­τά την ε­πί­θε­ση στις Σκου­ριές γί­να­με οι άλ­λοι. Ε­γώ δεν βλέ­πω άλ­λους.
Ε­γώ βλέ­πω ένα χω­ριό. Και ε­ρω­τώ: ποιός τρο­μο­κρα­τεί ποιόν;
ποιός φι­μώ­νει ποιόν;
ποιός ε­πι­βάλ­λε­ται σε ποιόν;
Μα­ζευ­τή­κα­με ε­δώ σή­με­ρα για να δια­μαρ­τυ­ρη­θού­με και να α­ντι­δρά­σου­με.
Να φα­νού­με και ε­μείς, να α­κου­στού­με και ε­μείς.
Βγή­κα­με στο δρό­μο για να μας δούν ό­λοι αυ­τοί που πι­στεύ­ουν ό­τι οι κά­τοι­κοι της Χαλ­κι­δι­κής εί­ναι μό­νο οι 1000.
Δεν θα ξε­που­λή­σου­με ού­τε τη γη που μας με­γά­λω­σε ού­τε τον τό­πο μας, ού­τε τα βου­νά μας, ού­τε τα νε­ρά μας, ού­τε τα παι­διά μας. Και κα­νέ­ναν μα κα­νέ­ναν ξε­νό­φερ­το οι­κο­λό­γο. Ε­μείς θέ­λου­με τα παιδιά μας να με­γα­λώ­σουν ε­δώ που ε­μείς με­γα­λώ­σα­με, να ζή­σουν ε­δώ που ε­μείς ζή­σα­με, Με α­νά­πτυ­ξη με δου­λειά και πά­ντα με σε­βα­σμό στο πε­ρι­βάλ­λον.
Γιαυ­τό λοι­πόν ε­γώ η κό­ρη με­ταλ­λω­ρύ­χου, η γυ­ναί­κα με­ταλ­λω­ρύ­χου κά­τοι­κος ΒΑ Χαλ­κι­δι­κής σας κα­λώ να μας α­κο­λου­θή­σε­τε. Να μας α­κο­λου­θή­σε­τε σε αυ­τόν τον α­γώ­να που κά­ποιοι οι δή­θεν, θέ­λουν να μας ρί­ξουν στη μι­ζέ­ρια και θέ­λουν να μας την ε­πι­βάλ­λουν.
Και σας ρω­τώ:
ε­μείς ψη­φί­ζου­με α­νά­πτυ­ξη, 
ε­μείς ψη­φί­ζου­με δου­λειά,
εί­μα­στε πολ­λοί, εί­μα­στε η πλειο­ψη­φί­α αυ­τού του τό­που
Και κλεί­νο­ντας κά­τι τε­λευ­ταί­ο.
Αυ­τοί τη στιγ­μή σε ό­λα τα sites και σε ό­λα τα blogs γρά­φουν ό­τι εί­μα­στε μόνο 700. Αν νο­μί­ζουν κά­τι τέ­τοιο γε­λιού­νται και κοι­μού­νται με τα τσα­ρούχια που λέ­νε στο χω­ριό μας.
Ευ­χα­ρι­στώ!».