Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η συμφωνία ανάμεσα στην Τουρκία και την κυβέρνηση Σαράτζ της Λιβύης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ως προς το περιεχόμενό της, και κυρίως ως προς τη στιγμή που γίνεται, μια κίνηση καταστροφική για το μέλλον της Ευρώπης.

Για πρώτη φορά ύστερα από το μεθοδικό σαμποτάρισμα δεκαετιών των ερευνών για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, με τελευταίο αυτό της διακοπής από τον Μητσοτάκη των ερευνών που είχαν ξεκινήσει στη Δυτική Ελλάδα και στο Λιβυκό πέλαγος, ο ίδιος αυτός τις ξαναρχίζει με πρωτοφανή πάταγο και τις διαφημίζει στο εξωτερικό σαν το δρόμο για την ενεργειακή σωτηρία της Ευρώπης. Φαινομενικά είναι ανεξήγητο ότι αυτό το κάνει μόλις τώρα, ενώ εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο οι τιμές έχουν υψωθεί στον ουρανό από το ρώσικο στραγγαλισμό. Οι διάφοροι εθνικο-φιλελεύθεροι δημοσιολόγοι έσπευσαν να εκθειάσουν το Μητσοτάκη για την κίνησή του αυτή που θα διασφαλίσει δήθεν την κυριαρχία της Ελλάδας στις ΑΟΖ της κόντρα στην Τουρκία και στο τουρκολιβυκό σύμφωνο ενώ θα σημάνει την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Η αλήθεια βρίσκεται στον αντίποδα της παραπάνω εκτίμησης.

H OAKKE χαιρετίζει το μαχητικό δημοκρατικό κίνημα του τουρκικού λαού που είναι σε εξέλιξη. Αυτό ξεκίνησε αρχικά μειοψηφικά σαν κίνημα ενάντια  στην καταστροφή του λίγου πράσινου της πλατείας Ταξίμ από τα σχεδιαζόμενα νεο-οθωμανικά  κτίρια,

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

 

Όσο περνάνε οι μέρες μετά το πραξικόπημα της 15 του Ιούλη στην Τουρκία τόσο δυστυχώς επαληθεύεται η ανησυχία που είχαμε εκφράσει στην ανακοίνωσή μας της επόμενης μέρας γράφοντας ότι παρά τη μεγάλη δημοκρατική νίκη για τον τούρκικο λαό, που ήταν η ήττα των πραξικοπηματιών, υπήρχε ο μεγάλος κίνδυνος η Τουρκία να κυλήσει προς τον ρωσοκινεζικό άξονα. Γράφαμε λοιπόν:

 

Λί­γοι διε­θνείς πα­ρα­τη­ρη­τές σχο­λί­α­σαν την ε­λε­ει­νά φι­λο­πρα­ξι­κοπη­μα­τι­κή στά­ση της μο­νο­πω­λια­κής Δύ­σης α­πέ­να­ντι στην Τουρ­κί­α του Ερ­ντογάν, κα­τά τη διάρ­κεια και με­τά την α­πο­τυ­χί­α της α­πό­πει­ρας ε­γκα­θί­δρυ­σης στρα­τιω­τι­κής δι­χτα­το­ρί­ας στη χώ­ρα αυ­τή.

Στην ανακοίνωση μας την Τρίτη 27 του Ιούλη για τις πολιτικές εξελίξεις στην Τυνησία αναφέραμε: «Το κλείσιμο του τυνησιακού κοινοβουλίου και η κατάργηση της νόμιμης κυβέρνησης από τον πρόεδρο της χώρας αποτελεί φασιστικό πραξικόπημα, συνέχεια εκείνου του Σίσι, ενάντια στα πιο δημοκρατικά τμήματα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι το πραξικόπημα το εκθειάζει ανοιχτά ο εγκάθετος της Ρωσίας, δικτάτορας σφαγέας του λαού της Λιβύης Χαφτάρ. Η στάση σύσσωμης της Δύσης είναι ελεεινή, όπως ήταν και εκείνη απέναντι στην δικτατορία Σίσι. Μόνο η Τουρκία και η Αλγερία πήραν δημοκρατική θέση απέναντι στους πραξικοπηματίες. Αν και αυτοί εδώ οι φασίστες δεν νικηθούν, δεν θα αργήσουμε να έχουμε μια Βόρεια Αφρική, δηλαδή μια Νότια Μεσόγειο στα χέρια του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας-Κίνας, με ό,τι αυτό θα σημαίνει για την οικονομική και πολιτική επιβίωση των ευρωπαϊκών δημοκρατιών».

Το σκη­νι­κό σε σχέ­ση με την προ­βο­κα­τό­ρι­κη χρή­ση των ι­σλα­μο­να­ζι­στών του λε­γό­με­νου “Ι­σλα­μι­κού Κρά­τους” (ΙΚ ή Ι­ΣΙΣ) α­πό τη Ρω­σί­α γί­νε­ται ό­λο και πιο ξε­κά­θα­ρο, ό­σο περ­νά­ει ο και­ρός, πρώ­τι­στα στη Συ­ρί­α, αλ­λά και στο Ι­ράκ.

Αυ­τό το βλέ­πει κα­νείς βλέ­πο­ντας ποιες δυ­νά­μεις προ­κρί­νει και “σπρώ­χνει” η Μό­σχα ως βα­σι­κούς διεκ­πε­ραιω­τές της “μά­χης” που υ­πο­τί­θε­ται δίνουν α­πό κοι­νού Δύ­ση και Ρω­σί­α ε­νά­ντια στους ι­σλα­μο­να­ζί. Οι διεκ­πε­ραιω­τές αυ­τοί, ό­χι τυ­χαί­α, εί­ναι στε­νοί φί­λοι ή και υποτα­κτι­κοί των Ρώ­σων σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στών, μο­λο­νό­τι η γλοιω­δώς και α­νελ­λι­πώς φι­λο­ρώ­σι­κη η­γε­σί­α Ομπά­μα τους δέ­χε­ται και συμ­μα­χεί με χα­ρά μα­ζί τους. Πρό­κει­ται για τους Κούρδους σο­σιαλ­φα­σί­στες του PKK - PYD στη Συ­ρί­α και τις σι­ι­τι­κές, ι­ρα­νό­φι­λες και ιρα­νό­δου­λες πο­λι­το­φυ­λα­κές, που α­σκούν βί­α σε ά­μα­χους σου­νί­τες μου­σουλ­μά­νους στο Ι­ράκ, στο ό­νο­μα και πά­λι της μά­χης ε­νά­ντια στο ΙΚ.

 

Η τέ­ταρ­τη με­γά­λη δο­λο­φο­νι­κή επί­θε­ση στην Τουρ­κί­α φέ­τος ήρ­θε λί­γο  πριν την ε­ξευ­τε­λι­στι­κή υ­πο­χώ­ρη­ση του Ερ­ντο­γάν να ζη­τή­σει συγ­γνώ­μη από τη Μό­σχα για την κα­τάρ­ρι­ψη του ρω­σι­κού πο­λε­μι­κού α­ε­ρο­σκά­φους που πα­ραβί­α­σε τον τουρ­κι­κό ε­να­έ­ριο χώ­ρο τον πε­ρα­σμέ­νο Νο­έμ­βρη. Αυ­τή η συ­γνώ­μη  είναι α­ποτέ­λε­σμα πά­νω απ ό­λα της ε­γκλη­μα­τι­κής υ­φε­σια­κής στά­σης της χο­ντρό­πε­τσης και τυ­φλής μο­νο­πω­λια­κής Δύ­σης, α­πέ­να­ντι στο ρω­σο­κι­νε­ζι­κό πο­λεμι­κό ά­ξο­να.

Κάθε ειρηνόφιλος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή μιας λωρίδας εδάφους της Βόρειας Συρίας και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση και αυτού του ξένου στρατού από τη χώρα. Αυτό το λέμε παρόλο που υπάρχει πραγματικό ζήτημα άμυνας της Τουρκίας σαν χώρας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του φασιστικού εθνοσοβινιστικού ΡΚΚ που εμφανιζόμενο σαν YPGέχει αποκτήσει ισχυρές στρατιωτικές θέσεις στη Βόρεια Συρία λειτουργώντας πραξικοπηματικά μέσα στον κουρδικό πληθυσμό αρχικά κάτω από την προστασία του Ασαντ, της Ρωσίας και τελευταία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ουσιαστική απάντηση του ΡΚΚ στην τούρκικη επίθεση ήταν ο βομβαρδισμός του τουρκικού πληθυσμού με αποτέλεσμα το θάνατο 6 αμάχων. Για μας όμως τόσο γενικά αλλά και ειδικά στις δοσμένες συνθήκες ο μόνος παράγοντας που έχει δικαίωμα να τα βάλει με το ΡΚΚ και οποιονδήποτε άλλο εισβολέα της χώρας δεν είναι καμιά ξένη δύναμη αλλά ο συριακός λαός στα πλαίσια του συριακού δημοκρατικού κινήματος, παρόλα τα πλήγματα που αυτό έχει δεχθεί.