Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ   Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι ηγήτες των 6 κοινοβουλευτικών κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία θέλουν να υποδουλώσουν τη χώρα στο ρωσοκινέζικο άξονα, με μοχλό τις λεγόμενες «αναπτυξιακές» επενδύσεις αποικιακού χαρακτήρα τύπου Κόσκο.

Στο άρθρο που ακολουθεί υποστηρίζουμε πως στην τωρινή φάση του Κυπριακού, όπου υποτίθεται ότι αναζητείται μια «δίκαιη και βιώσιμη λύση», όπως συνηθίζουν να λένε εδώ και πολλές δεκαετίες τα φερέφωνα του ρώσικου ιμπεριαλι­σμού σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι πια φανερό ότι η Ρωσία κάνει πλάτες στην Τουρκία για να προωθήσει τον οριστικό διαμελισμό και να τελειώσει κάθε λύση που αποσκοπεί στην αποκατάσταση του ενιαίου κράτους. Η ελληνική, όπως και η κυπριακή κυβέρνηση, καμώνονται πως νοιάζονται για λύση, αλλά αυτήν την έχουν προβοκάρει και πουλήσει εδώ και καιρό. Τώρα κάνουν πως θέλουν την Τουρκία σε νέες διαπραγματεύσεις, αλλά δεν κάνουν πια τόσο θόρυβο όπως πα­λιότερα, από την ώρα που η Τουρκία έχει γίνει πια φιλορώσικη παρά φιλοδυτική. Κυρίως όμως καλύπτουν σκανδαλωδώς τη Ρωσία, που υποστηρίζει έμμεσα, αλλά σαφώς, μια τουρκική προσάρτηση. Γιατί η θέση περί «δύο κυρίαρχων κρατών» εκεί οδηγεί.

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι.

 

Στο Χαλέπι της Συρίας εκδηλώνεται σήμερα καθαρότερα από οπουδήποτε αλλού το πραγματικό αποκρουστικό πρόσωπο του ρωσικού νεοχιτλερισμού. Μισή κατοικημένη πόλη περικυκλωμένη από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις – το ανατολικό τμήμα της πόλης που ελέγχεται από την αντίσταση – σφυροκοπείται ανηλεώς και ισοπεδώνεται από τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη, ενώ οι εγκλωβισμένοι 250.000 κάτοικοί της προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα στα χαλάσματα χωρίς τροφή, νερό, ηλεκτρικό ή ιατρική μέριμνα.

Η μπροσούρα με τον τίτλο «Αποκαλύψεις της διπλωματικής ιστορίας του 18ου αιώνα» αποτελείται από ένα μικρό μέρος των πολλών δημοσιεύσεων του Κ. Μαρξ

Σήμερα κλείνουν τριάντα χρόνια από τη σφαγή των Βοσνίων αμάχων της Σρεμπρένιτσα από του Σέρβους εθνοεκκαθαριστές.

Με την ευκαιρία, αναδημοσιεύουμε εδώ την αφίσα της ΟΑΚΚΕ που κυκλοφόρησε λίγες μέρες μετά τη σφαγή του Ιούλη με τίτλο «ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ ΝΑΖΙ» και κολλήθηκε στην Αθήνα (δημοσιεύτηκε στο φ. 238 της Νέας Ανατολής, 21/7/1995). Το κείμενο της αφίσας:

Οι εκτιμήσεις μας για τις συριακές εξελίξεις, το ότι δηλ. δε συνέβη εκεί το Δεκέμβρη καμία πραγματική αλλαγή καθεστώτος παρά ένα παλατιανό πραξικόπημα ενορχηστρωμένο από τη ρωσική νεοχιτλερική υπερδύναμη και το ότι η τελευταία ενώ παριστάνει την αδυνατισμένη κερδίζει στρατηγικά θέσεις πολύ περισσότερες από όσες διατηρούσε ως χθες, αρχίζουν ήδη να επιβεβαιώνονται.    

Πρώτα-πρώτα επιβεβαιώνεται αυτό που γράφαμε στο άρθρο με τίτλο «ΣΥΡΙΑ: Η ρωσική υπερδύναμη κάνει την πιο μεγάλη της προέλαση στη Μέση Ανατολή την ώρα που η περικυκλωμένη Δύση πανηγυρίζει» σε σχέση με τη φύση του καθεστώτος μετά τις 8 Δεκέμβρη: ότι «η νέα συριακή κρατική εξουσία θα είναι ένα κράμα των πιο ρωσόφιλων στοιχείων της πανίσχυρης παλιάς ασαντικής γραφειοκρατικής μηχανής συν τα ηγετικά στελέχη της Ταχιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ (HTS) κάτω από την ηγεσία της δεύτερης».  

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει έστω και την τελευταία στιγμή να πάψει να ταλαντεύεται για το αν θα μείνει μόνη της απέναντι στον Πούτιν και τον Σι και να νομίζει ότι θα την σώσει η αδύναμη μισοδημοκρατική μειοψηφία του ρεπουπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ ή ακόμα χειρότερα οι νεοναζί της Κίνας του Σι. Η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί στον εαυτό της, στα δημοκρατικά αντιφασιστικά κινήματα και στις δημοκρατικές αντιφασιστικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, ανάμεσα τους και σε αυτές των ΗΠΑ. Κυρίως όμως στην εποχή που τόσο οι κλασικοί φασίστες, όσο κυρίως οι φασίστες με "αριστερές" σημαίες οδηγούν το όλο και πιο εξαθλιωμένο παγκόσμιο προλεταριάτο σε έχθρα με τις αστικές δημοκρατίες και σε φιλία με το νεοναζιστικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας και με τον αμερικανό κουίσλιγκ φίλο τους Τραμπ και την κλίκα του, το πιο κρίσιμο και ζωτικό καθήκον των αριστερών δημοκρατών και των πραγματικών κομμουνιστών είναι το να αντισταθούν στον Άξονα συσπειρώνοντας και όχι χτυπώντας το ευρωπαϊκό αλλά και το τριτοκοσμικό προλεταριάτο. Αυτό σημαίνει να αποδείξουν στην πράξη ότι δεν μπορεί ο πατριωτικός πόλεμος της Ευρώπης απέναντι στους νεοναζί, που έχει αρχίσει στο ηρωϊκό ουκρανικό μέτωπο, να γίνει με τους μεγαλοαστούς να συσσωρεύουν όλο και πιο μεγάλο πλούτο και τους λαούς να πληρώνουν μόνοι τους και μάλιστα κύρια για το κόστος της άμυνας τόσο σε χρήμα σήμερα όσο και σε ζωές αύριο. Αυτό σημαίνει ότι τώρα είναι η ώρα να ξεπηδήσει μια νέα δημοκρατική και επαναστατική αντιφασιστική αριστερά και ένα νέο μαζικό αντισοσιαλφασιστικό κομμουνιστικό κίνημα. Γιατί η αστική τάξη, ακόμα και όταν εκτελεί από τις συνθήκες πατριωτικά καθήκοντα αντλεί τη δύναμη της αντίστασής της από την αποφασιστικότητα των μαζών. Η ίδια ακόμα και στην καλύτερη της εκδοχή έχει την τάση του συμβιβασμού, ιδιαίτερα όταν σε μια πρώτη φάση ο φασισμός κερδίζει ένα μεγάλο κομμάτι των μαζών όπως γίνεται σήμερα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη χώρα μας, και πιο πολύ στις ΗΠΑ.

Ακολουθεί αναδημοσίευση ενός κείμενου της Νέας Ανατολής του 2015 που αναφερόταν σε μια απάντηση του αντιεθνικιστή ιστορικού Γιώργου Νακρατζά σχετικά με τη «γενοκτονία των Ποντίων».

Το ελληνικό κράτος, ιδιαίτερα από τότε που πήρε θέση υπέρ των πρώτων γενοκτόνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά  τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που ήταν οι Σέρβοι σφαγείς της Σρεμπρένιτσα, και υπέρ των νεοτσαρικών Ρώσων πολιτικών προστατών τους δεν αρκείται απλά στην διαστρέβλωσή της  ιστορικής αλήθειας. Πάει και παίρνει φανατικά θέση στο πλευρό  της πιο άδικης πλευράς σε μια ιστορικού χαρακτήρα πολιτικοστρατιωτική αντιπαράθεση ώστε να στήνει μέτωπα «εθνικής ομοψυχίας», σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της ίδιας της χώρας μας, τα οποία μέτωπα εξυπηρετούν μόνο ένα πράγμα:  τη ρώσικη εξωτερική πολιτική. 

 Το Φλεβάρη του 1994 με την ψήφο και του ψευτοΚΚΕ η ελληνική Βουλή αποφάσισε ότι η Τουρκία διέπραξε σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου το έσχατο διεθνές έγκλημα, αυτό της γενοκτονίας. Πρόσφατα σύσσωμο το διακομματικό καθεστώς χρησιμοποίησε το διαγωνισμό της Eurovision για να προβάλει αυτή τη «γενοκτονία» ώστε να καταστήσει τη σημερινή Τουρκία βαθιά ένοχη στα μάτια των λαών της Ευρώπης καταρχήν γιατί αρνείται ότι διέπραξε αυτό το ύψιστο έγκλημα, και μετά για να αποκτήσουν ιστορικό βάθος και ασύλληπτο όγκο τα δυο πραγματικά λάθη της και οι επιθετικές της πλευρές στην Κύπρο και στο Αιγαίο, όπου όμως και η Ελλάδα έχει πελώριες ιστορικές ευθύνες.  Στόχος όλων των πολιτικών κομμάτων, πλην της ΟΑΚΚΕ, γι αυτήν την πρόσφατη έκρηξη του αντιτουρκιμού είναι ένας: να εμποδίσουν την Ευρώπη στο να εντάξει την αμφιταλαντευόμενη Τουρκία στο πρόσφατο αγωνιώδες, μετά την προδοσία Τραμπ, πολιτικοστρατιωτικό της μέτωπο ενάντια στη νεοχιτλερική Ρωσία και τελικά να τη στείλει στην ανοιχτή αγκαλιά της  (δες https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1760- ).

  Από το 2009 σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και τα καθεστωτικά ΜΜΕ διατυμπανίζουν την θέση ότι

Πριν από 51 χρόνια δολοφονήθηκε ο Ν. Ζαχαριάδης. Αναδημοσιεύουμε εδώ το άρθρο που είχαμε δημοσιεύσει πέρσι με τη συμπλήρωση των πενήντα χρόνων από τη δολοφονία του γίγαντα ηγέτη του αληθινού ΚΚΕ

Η ΔΙΠΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Η φυσική του εξόντωση και η ηθικο-πολιτική του κατασυκοφάντηση από το ρωσικό νεοχιτλερισμό με τη βοήθεια του ψευτοΚΚΕ είναι ένα έγκλημα παγκόσμιου βάρους, και δε θα μείνει αναπάντητο από το ελληνικό και το παγκόσμιο προλεταριάτο