Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Oι επιθέσεις των τζιχαντιστών σε Ευρώπη και Μ. Ανατολή (Αγγλία, Σουηδία, Αίγυπτος) εξυπηρετούν αντικειμενικά τη στρατηγική Πούτιν να αποπροσανατολίσει τη Δύση από την επικείμενη επέλαση της νεοχιτλερικής Ρωσίας στην Ευρώπη και να οδηγήσει την πρώτη σε μέτωπο μαζί της, στο όνομα της αντιμετώπισης του διεθνούς τζιχαντισμού. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι για μια ακόμα φορά οι σοσιαλιμπεριαλιστές του Κρεμλίνου δε δίστασαν να οργανώσουν τη δολοφονία αθώων ανθρώπων ακόμα και μέσα στην ίδια τους τη χώρα για να πετύχουν τους πολιτικούς τους στόχους.

Όπου γάμος και χαρά, πρώτη η Βασίλω, λέει μια σοφή παροιμία. Και η σύγχρονη Βασίλω δεν είναι άλλη από την κυβέρνηση Τσίπρα, που κι αυτή βάζει το λιθαράκι της (μερικές φορές την κοτρόνα της) στο θεάρεστο έργο της ώθησης του Ερντογάν στην αγκαλιά του Πούτιν, έργο στο οποίο σήμερα πρωταγωνιστεί η τυφλή Ευρώπη.

Με­τά την α­πό­πει­ρα πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στην Τουρ­κί­α τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­λη και την ά­θλια στάση της Δύ­σης α­πέ­να­ντι στο δη­μο­κρα­τι­κό τουρ­κι­κό λα­ό, η γει­το­νι­κή χώ­ρα κι­νεί­ται ολοταχώς προς το άρ­μα του ρω­σο­κι­νε­ζι­κού ά­ξο­να του φα­σι­σμού και του πο­λέ­μου. Έ­τσι σύντο­μα η Μόσχα α­να­βάθ­μι­σε τις διπλω­μα­τι­κές της σχέ­σεις με την Τουρ­κί­α που εί­χαν παγώσει με­τά το θερ­μό ε­πει­σό­διο του Νο­έμ­βρη του 2015, ή­ρε το ε­μπάρ­γκο που εί­χε επιβάλει στις τουρ­κι­κές ε­ξα­γω­γές και συμ­φώ­νη­σε για την κα­τα­σκευ­ή του α­γω­γού α­ε­ρί­ου Turkstream και του πυ­ρη­νι­κού σταθ­μού στο Α­κου­γιού.

Tο κόμ­μα του Πού­τιν, Ε­νω­μέ­νη Ρω­σί­α, ση­μεί­ω­σε μί­α ά­νε­τη νί­κη στις ρω­σι­κές βου­λευ­τι­κές ε­κλο­γές της 18/9 κα­τα­λαμ­βά­νο­ντας τα 3/4 των ε­δρών στην Κρατι­κή Δού­μα, με το υ­πό­λοι­πο πο­σο­στό να μοι­ρά­ζε­ται στα φι­λι­κά του ε­πί­σης φασι­στι­κά κόμ­μα­τα, κυ­ρί­ως το «Κ»ΚΡΟ (Ζιου­γκάνοφ), το Φι­λε­λεύ­θε­ρο Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμ­μα (Ζι­ρι­νόφ­σκι) και τη Δί­και­η Ρω­σί­α (Μι­ρό­νοφ).

Η πε­ρισ­σό­τε­ρη συ­ζή­τη­ση γύ­ρω α­πό το με­γά­λο ζή­τη­μα που εί­ναι η έ­ξοδος της Βρε­τα­νί­ας α­πό την Ε­Ε έ­γι­νε στην ί­δια τη χώ­ρα πριν το δη­μο­ψή­φι­σμα και γί­νε­ται α­κό­μα στο ζή­τη­μα της οι­κο­νο­μί­ας. Δεν υ­πάρ­χει αμ­φι­βο­λί­α ό­τι η έξο­δος εί­ναι κά­τι κα­κό για την οι­κο­νο­μί­α και της Βρε­τα­νί­ας και της υ­πόλοι­πης Ευ­ρώ­πης. Για τους μαρ­ξι­στές το πέ­σι­μο των οι­κο­νο­μι­κών συ­νό­ρων και η ε­νο­ποί­η­ση των κρα­τών που γί­νε­ται με ε­θε­λο­ντι­κό δη­μο­κρα­τι­κό τρό­πο, δηλα­δή δεν γί­νε­ται με πο­λι­τι­κή βί­α ο­πό­τε και με οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­πί­ε­ση, δί­νει μια τε­ρά­στια ώθη­ση στην α­νά­πτυ­ξη των πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων για ό­λη τη νέ­α διευ­ρυ­μέ­νη κοι­νή α­γο­ρά.

Όσο περνάνε οι μέρες μετά το πραξικόπημα της 15 του Ιούλη στην Τουρκία τόσο δυστυχώς επαληθεύεται η ανησυχία που είχαμε εκφράσει στην ανακοίνωσή μας της επόμενης μέρας γράφοντας ότι παρά τη μεγάλη δημοκρατική νίκη για τον τούρκικο λαό, που ήταν η ήττα των πραξικοπηματιών, υπήρχε ο μεγάλος κίνδυνος η Τουρκία να κυλήσει προς τον ρωσοκινεζικό άξονα. Γράφαμε λοιπόν: