Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Oι επιθέσεις των τζιχαντιστών σε Ευρώπη και Μ. Ανατολή (Αγγλία, Σουηδία, Αίγυπτος) εξυπηρετούν αντικειμενικά τη στρατηγική Πούτιν να αποπροσανατολίσει τη Δύση από την επικείμενη επέλαση της νεοχιτλερικής Ρωσίας στην Ευρώπη και να οδηγήσει την πρώτη σε μέτωπο μαζί της, στο όνομα της αντιμετώπισης του διεθνούς τζιχαντισμού. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι για μια ακόμα φορά οι σοσιαλιμπεριαλιστές του Κρεμλίνου δε δίστασαν να οργανώσουν τη δολοφονία αθώων ανθρώπων ακόμα και μέσα στην ίδια τους τη χώρα για να πετύχουν τους πολιτικούς τους στόχους.

Η κατάσταση στα Βαλκάνια μυρίζει μπαρούτι. Ιδιαίτερα στη γειτονική Δημοκρατία της Μακεδονίας, όπου οι σχέσεις της πλειοψηφικής μακεδονικής εθνότητας και της αλβανικής εθνικής μειονότητας τραβούν απ’ το κακό στο χειρότερο, η πιθανότητα ανάφλεξης, διαμελισμού και φασιστικής εκτροπής είναι κάθε άλλο παρά μακρινή.

Την ώρα που οι νέοι τσάροι του Κρεμλίνου και τα φαιο-«κόκκινα» παπαγαλάκια τους σε κάθε χώρα προπαγανδίζουν τη θέση της λεγόμενης περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση, η τελευταία (και κυρίως η Ευρώπη) μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργό της για να ανακαλύψει με τρόμο ότι είναι oυσιαστικά άοπλη απέναντι στον «περικυκλωμένο» αντίπαλό της.

Αφορ­μή για το άρ­θρο αυ­τό στά­θη­κε μια διε­θνής ι­σλα­μι­κή Διά­σκεψη που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο Γκρόζ­νι, τη μαρ­τυ­ρι­κή πρω­τεύ­ου­σα της Τσε­τσενί­ας, το διά­στη­μα 25-27 Αυ­γού­στου. Στη διά­σκε­ψη αυ­τή πή­ραν μέ­ρος πε­ρισ­σό­τε­ροι α­πό 100 μου­σουλ­μά­νοι κλη­ρι­κοί α­πό διά­φο­ρες χώ­ρες του κό­σμου, ό­πως Ρω­σί­α, Αί­γυ­πτο, Συ­ρί­α, Ιν­δί­α, Τουρ­κί­α, Βρε­τα­νί­α, Λί­βα­νο, Ιορ­δα­νί­α και Νό­τια Α­φρι­κή.

Η πε­ρισ­σό­τε­ρη συ­ζή­τη­ση γύ­ρω α­πό το με­γά­λο ζή­τη­μα που εί­ναι η έ­ξοδος της Βρε­τα­νί­ας α­πό την Ε­Ε έ­γι­νε στην ί­δια τη χώ­ρα πριν το δη­μο­ψή­φι­σμα και γί­νε­ται α­κό­μα στο ζή­τη­μα της οι­κο­νο­μί­ας. Δεν υ­πάρ­χει αμ­φι­βο­λί­α ό­τι η έξο­δος εί­ναι κά­τι κα­κό για την οι­κο­νο­μί­α και της Βρε­τα­νί­ας και της υ­πόλοι­πης Ευ­ρώ­πης. Για τους μαρ­ξι­στές το πέ­σι­μο των οι­κο­νο­μι­κών συ­νό­ρων και η ε­νο­ποί­η­ση των κρα­τών που γί­νε­ται με ε­θε­λο­ντι­κό δη­μο­κρα­τι­κό τρό­πο, δηλα­δή δεν γί­νε­ται με πο­λι­τι­κή βί­α ο­πό­τε και με οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­πί­ε­ση, δί­νει μια τε­ρά­στια ώθη­ση στην α­νά­πτυ­ξη των πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων για ό­λη τη νέ­α διευ­ρυ­μέ­νη κοι­νή α­γο­ρά.

Όσο περνάνε οι μέρες μετά το πραξικόπημα της 15 του Ιούλη στην Τουρκία τόσο δυστυχώς επαληθεύεται η ανησυχία που είχαμε εκφράσει στην ανακοίνωσή μας της επόμενης μέρας γράφοντας ότι παρά τη μεγάλη δημοκρατική νίκη για τον τούρκικο λαό, που ήταν η ήττα των πραξικοπηματιών, υπήρχε ο μεγάλος κίνδυνος η Τουρκία να κυλήσει προς τον ρωσοκινεζικό άξονα. Γράφαμε λοιπόν: