Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ψευτοΚΚΕ-ναζί

Στο πλαί­σιo της δί­κης της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της «Χρυ­σής Αυ­γής» και ε­νώ ε­ξε­τά­ζο­νταν ως μάρτυρες συν­δι­κα­λι­στές του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ της Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κής Ζώ­νης του Περάματος, έ­νας δι­κη­γό­ρος των να­ζί ε­πι­χεί­ρη­σε βρώ­μι­κα να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει πα­λαιό­τε­ρες καταγγελί­ες της Ο­ΑΚ­ΚΕ για κνί­τι­κη βί­α κα­τά ερ­γα­τών, ώ­στε να α­λα­φρώ­σει τη θέ­ση των να­ζι­στών δολο­φόνων πε­λα­τών του, με τη θε­ω­ρί­α «α­φού και οι κνί­τες έ­δερ­ναν άλ­λους, για­τί κα­τη­γο­ρεί­τε μό­νο τη Χρυ­σή Αυ­γή για τη βί­α της;».
Οι ε­ξε­τα­ζό­με­νοι μάρ­τυ­ρες του ψευ­τοΚ­ΚΕ, α­πό την πλευ­ρά τους, α­φού πρώ­τα ι­σχυ­ρί­στη­καν ό­τι η συνδικαλι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα της Ο­ΑΚ­ΚΕ στη Ζώ­νη ά­νοι­ξε κα­τά κά­ποιο τρό­πο τον δρό­μο που ο­δή­γη­σε στη δη­μιουρ­γί­α ρα­τσι­στικού – να­ζι­στι­κού σω­μα­τεί­ου «μό­νο για Έλ­λη­νες», το ο­ποί­ο λει­τουρ­γεί σή­μερα στη Ζώ­νη υ­πό την κτη­νώ­δη α­νο­χή των κνι­τών, έ­φτα­σαν (α­φού πή­ραν γραμ­μή α­πό τον Πε­ρισ­σό) να χαρακτηρίσουν την Ο­ΑΚ­ΚΕ «ορ­γά­νω­ση που προ­ά­γει α­κρο­δεξιές θέ­σεις» και να κά­νουν λό­γο α­κό­μη και για συ­νά­ντη­σή της Ο­ΑΚ­ΚΕ με τον αρχι­να­ζι­στή του Πει­ραιά Λα­γό στο Ι­κό­νιο.
Η Ο­ΑΚ­ΚΕ α­πά­ντη­σε ά­με­σα στο σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό ο­χε­τό του ψευ­τοΚ­ΚΕ με ε­κτε­τα­μέ­νη κα­ταγ­γε­λί­α – ανακοί­νω­σή της, όπου ξε­σκε­πά­ζει έ­να προς έ­να τα κνί­τι­κα κα­τα­σκευά­σμα­τα και α­να­δει­κνύ­ει τον φιλοναζιστικό χα­ρα­κτή­ρα του Πε­ρισ­σού (http://bit.ly/2fNOWoX).
Έ­χει ό­μως μια ση­μα­σί­α να α­να­φερ­θού­με – έ­στω ό­χι ό­σο διε­ξο­δι­κά θα θέ­λαμε – στο ι­στο­ρι­κό της μά­χης για έ­να σω­μα­τεί­ο της πραγ­μα­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, τα­ξι­κής α­νε­ξαρ­τη­σί­ας και α­ντι­φα­σι­στι­κής διε­θνι­στι­κής ενότη­τας Ελ­λήνων και με­τα­να­στών ερ­γα­τών στη Ζώ­νη και πώς ήταν το ψευ­τοΚ­ΚΕ, που σκοτώ­νο­ντας με την κά­θε λο­γής ά­με­ση ή έμ­με­ση βί­α του αυ­τή την προ­σπά­θεια, ά­νοιξε τον δρό­μο για την εγκα­τά­στα­ση των να­ζι­στών στο Πέ­ρα­μα.
 
Η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση, η πά­λη με το ψευ­τοΚ­ΚΕ και ο αρ­χεια­κός α­ντι­φα­σι­σμός
Η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση των Ερ­γα­τών της Ζώ­νης ή­ταν το α­πο­τέ­λε­σμα ζυ­μώ­σε­ων και συ­ζη­τή­σε­ων πολ­λών χρόνων μέ­σα στη Ζώ­νη του Πε­ρά­μα­τος, που κρα­τή­σανε σχε­δόν 10 χρό­νια πριν τη συ­γκρό­τη­σή της.
Στο συν­δι­κά­το υ­πήρ­χε α­σφυ­κτι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή η­γε­μο­νί­α - δι­κτα­το­ρί­α του ψευ­τοΚ­ΚΕ, η ο­ποί­α εξασφαλιζό­ταν με έμ­με­ση νο­θεί­α, α­φού το Συν­δι­κά­το Με­τάλ­λου Πει­ραιά ή­ταν τό­τε κλα­δι­κό σω­μα­τεί­ο της Αττι­κής, (ε­νώ σή­με­ρα έ­χει γί­νει ό­λης της Ελ­λά­δας!!!) και ό­χι σω­μα­τεί­ο Ζώ­νης, με α­πο­τέ­λε­σμα οι κνί­τες να χρη­σι­μο­ποιούν μια τε­ρά­στια δε­ξα­με­νή χι­λιά­δων με­λών α­πό άλ­λους ερ­γασια­κούς χώ­ρους, και μά­λι­στα χω­ρίς οι υ­πό­λοι­πες συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τάξεις να έ­χουν στη διά­θε­σή τους τον έ­λεγ­χο των μη­τρώ­ων. Έ­τσι κατάφερ­ναν τε­λι­κά, κου­βα­λώ­ντας ό­σους ψη­φο­φό­ρους χρειά­ζο­νταν κά­θε φο­ρά, να έ­χουν πάντα την απόλυτη πλειο­ψη­φί­α.
Το σκη­νι­κό συ­μπλη­ρω­νό­ταν α­πό συ­χνούς τρα­μπου­κι­σμούς, βό­λε­μα η­μέ­τε­ρων που έ­βρι­σκαν με­ρο­κά­μα­το α­νά­λο­γα με το πό­σο κο­ντά στη διοί­κη­ση του κνίτι­κου σω­μα­τεί­ου βρί­σκο­νταν, κα­θώς και λυσ­σα­σμέ­νο σαμπο­τάζ στην α­νά­πτυ­ξη της Ζώ­νης, το ο­ποί­ο έ­παιρ­νε τη μορ­φή των έ­ξω α­πό κά­θε πραγ­μα­τι­κή διά­θεση των ερ­γα­τών ε­πι­βε­βλη­μέ­νων «α­περ­γιών», που ή­ταν ου­σια­στι­κά η­με­ρή­σιες ή πο­λυ­ή­με­ρες «κα­το­χές» του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ στη Ζώ­νη στη διάρ­κεια των ο­ποί­ων αυ­τό κα­τα­κρα­τού­σε τα πλοί­α που ε­πι­σκευά­ζο­νταν ε­κεί κι έ­τσι να διώχνει κά­θε πι­θα­νό μελ­λο­ντι­κό πε­λά­τη, ο ο­ποί­ος έ­φευ­γε τρέ­χο­ντας στην προ­οπτι­κή να πά­ει το πλοί­ο του για φτιά­ξι­μο και να βρε­θεί ό­μη­ρος, κα­τα­στρε­φό­μενος οι­κο­νομικά. Ή­ταν σαν να α­περ­γούν οι εργά­τες ε­νός συ­νερ­γεί­ου αυτο­κι­νή­των και να μην μπο­ρούν οι πε­λά­τες να πά­ρουν τα αυ­το­κί­νη­τα τους για πολ­λές βδο­μά­δες.
Ό­σο η οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση – χρε­ο­κο­πί­α της χώ­ρας πλη­σί­α­ζε και τα με­ρο­κάμα­τα λι­γό­στευαν, η ορ­γή πολ­λών ερ­γα­ζο­μέ­νων, α­κό­μη και αν­θρώ­πων που ψή­φι­ζαν συν­δι­κα­λι­στι­κά την πα­ρά­τα­ξη του ψευ­τοΚ­ΚΕ δυ­νά­μω­νε, για­τί η διοί­κη­ση του Συν­δι­κά­του Με­τάλ­λου Πει­ραιά α­πο­κα­λυ­πτό­ταν ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρα ως ο­λι­γαρ­χι­κού – κλει­στού τύ­που συν­δι­κα­λι­στι­κή συμ­μο­ρί­α και κα­τα­στρο­φέ­ας, έ­χα­νε δη­λα­δή την «αί­γλη» της ως έ­στω μια «συ­νε­πής», έ­στω κά­πως «δογ­μα­τι­κή» αλ­λά εν πά­ση πε­ρι­πτώ­σει «φι­λερ­γα­τι­κή» δύ­να­μη.
Η ύ­παρ­ξη του ΕΡ­ΓΑΣ, συν­δι­κα­λι­στι­κής πα­ρά­τα­ξης της Ο­ΑΚ­ΚΕ στη Ζώ­νη α­πό τη δε­κα­ε­τί­α του ’80, ως δύνα­μης ερ­γα­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, α­ντιερ­γο­δο­τι­κής αλλά και α­ντι­σο­σιαλ­φα­σι­στι­κής πά­λης, εί­χε γο­νι­μο­ποι­ή­σει με τα χρό­νια ερ­γατι­κές συ­νει­δή­σεις στο να μπο­ρούν να βλέ­πουν τους κνί­τες ό­χι ως α­ρι­στερά που έ­στω κάνει λά­θη, αλ­λά ως μια α­ντερ­γα­τι­κή δύ­να­μη μέ­σα στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα.
Λί­γο λοι­πόν πριν σκά­σει η κρί­ση και το πρώ­το μνη­μό­νιο κι ε­νώ ή­δη η Ζώ­νη πέ­θαι­νε πα­ρα­γω­γι­κά, ώ­στε να εί­ναι έ­τοι­μοι να πα­ρα­δο­θεί στα α­φε­ντι­κά των κνι­τών, τους Κι­νέ­ζους φα­σί­στες κρα­τι­κούς κα­πι­τα­λι­στές που πα­ρι­στάνουν τους «κομ­μου­νι­στές», το α­ντι­ΠΑ­ΜΕ ρεύ­μα για ερ­γα­τι­κή δη­μο­κρα­τί­α, σω­τηρί­α και α­νά­πτυξη της Ζώ­νης έ­σπα­σε για πρώ­τη φο­ρά τα στε­νά ό­ρια προ­ο­δευτι­κών μειο­ψη­φιών και α­πέ­κτη­σε μα­ζι­κό­τη­τα.
Το ι­στο­ρι­κό αυ­τής της συ­γκι­νη­τι­κής προ­σπά­θειας των ερ­γα­τών της Ζώ­νης, εμ­βλη­μα­τι­κού τμή­μα­τος της ερ­γα­τι­κής τά­ξης της χώ­ρας, να χει­ρα­φε­τη­θούν και να πά­ρουν τη ζω­ή τους στα χέ­ρια τους τη στιγ­μή της μεγα­λύ­τε­ρης κατα­στρο­φής και της χώ­ρας και Ζώ­νης έ­χει πε­ρι­γρα­φεί – αν και ό­χι ό­σο διε­ξοδι­κά θα θέ­λα­με κι ε­μείς οι ί­διοι – σε άρ­θρα της Νέ­ας Α­να­το­λής α­πό το φθι­νόπω­ρο του 2009, ό­ταν και πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η πρώ­τη σύ­σκε­ψη για την ί­δρυ­ση της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης και στη συ­νέ­χεια μα­ζι­κές συ­νε­λεύ­σεις 300 και 400 ατόμων α­ντίστοι­χα.
Εν­δει­κτι­κά, α­να­φέ­ρου­με τα άρ­θρα «Με­γά­λες Στιγ­μές στη Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κή Ζώ­νη του Πε­ρά­μα­τος» (http://www.oakke.gr/na447/perama447.htm) και «Η Η­ρω­ι­κή Μά­χη της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης της Ζώ­νης Συνεχίζε­ται – Ο Σο­σιαλ­φα­σι­σμός Δεν Θα Πε­ρά­σει (http://www.oakke.gr/na449/zoni449.htm), που α­φο­ρούν τα πρώ­τα βή­μα­τα της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης και το όρ­γιο υπο­νό­μευ­σής της α­πό το ψευ­τοΚ­ΚΕ, τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το ΠΑ­ΣΟΚ και τη ΝΔ, κα­θώς κι α­πό ένα με­γά­λο τμή­μα της ερ­γο­δο­σί­ας το ο­ποί­ο ή­ταν ορ­γι­σμέ­νο για τον ι­σχυρό ρό­λο που εί­χε ο τα­ξι­κός ΕΡ­ΓΑΣ μέ­σα στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση.
Κόμ­βος ω­στό­σο στην πο­ρεί­α της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης ή­ταν η α­νοι­χτή συ­γκέ­ντρω­σή της στο Ι­κό­νιο στις 17 του Φλε­βά­ρη του 2010. Πρό­κει­ται για ιστο­ρι­κή συ­γκέ­ντρω­ση για το σύγ­χρο­νο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα της χώ­ρας, κυρίως για τον λό­γο ότι έ­δω­σε α­νοι­χτό χα­στού­κι στους να­ζι­στές – ρα­τσι­στές της Χρυ­σής Αυ­γής, οι ο­ποί­οι προ­σπά­θη­σαν με το ζό­ρι να ε­πι­βά­λουν ε­κεί την πα­ρου­σί­α και τη δήθεν «φι­λί­α» τους. Οι α­ντι­φασί­στες εργάτες τους εί­χαν κα­ταγ­γεί­λει πριν α­κό­μη διε­ξα­χθεί η συ­γκέ­ντρω­ση, τους εί­χαν πε­τά­ξει στα μού­τρα τη βρώ­μι­κη «αλ­λη­λεγ­γύ­η» τους και τους εί­χαν α­πα­γο­ρεύ­σει να εμ­φα­νι­στούν. Αλ­λά ό­ταν αυ­τοί εμ­φα­νί­στη­καν, με ε­πι­κε­φα­λής τον Πα­να­γιώ­τα­ρο, τους α­πώ­θη­σε με μαζική κι­νη­το­ποί­η­ση των συ­γκε­ντρω­μέ­νων.
 
Α­νέ­φε­ρε τό­τε το ρε­πορ­τάζ της Νέ­ας Α­να­το­λής (http://www.oakke.gr/na453_4/zoni453_4.htm ):
Η πά­λη ε­νά­ντια στους να­ζί προ­βο­κά­το­ρες και το φιά­σκο τους
Η προ­βο­κά­τσια της Χρυ­σής Αυ­γής άρ­χι­σε με την α­νάρ­τη­ση στην ι­στο­σε­λίδα της το­πι­κής ορ­γά­νω­σης του Πει­ραιά της Χρυ­σής Αυ­γής της α­φί­σας της Αυ­τοορ­γά­νω­σης -η ο­ποί­α κα­λού­σε στη συ­γκέ­ντρω­ση της 17/2- με ταυ­τό­χρο­νη ρη­τή υ­ποστή­ρι­ξη του α­γώ­να της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης κα­τά του «κομ­μου­νι­στι­κού ΠΑ­ΜΕ». Αυ­τή η ανάρ­τη­ση έ­γι­νε στις 13/2 δη­λαδή 2 μέ­ρες α­φό­του κολ­λή­θη­κε η α­φί­σα της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης στον Πει­ραιά. Η αναρ­τη­μέ­νη α­πό τους να­ζι­στές α­φί­σα ή­ταν η φω­το­γρα­φί­α μιας γνή­σιας α­φί­σας που εί­χε ξε­κολ­λη­θεί α­πό έ­ναν τοί­χο. Το Συντο­νι­στι­κό πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε συ­μπτω­μα­τι­κά την ύ­παρ­ξη της α­νάρ­τη­σης στις 15/3 το βρά­δυ για­τί η πο­λυ­σύ­χνα­στη κε­ντρι­κή ι­στο­σε­λί­δα της Χρ. Αυ­γής δεν την εί­χε α­ναρ­τή­σει προ­φα­νώς για να μεί­νει η «συμπαρά­στα­ση» κρυ­φή ως το τέλος και το Συ­ντο­νι­στι­κό να βρε­θεί προ εκ­πλή­ξε­ως τη μέ­ρα της συγκέντρωσης μπρο­στά σε μια μα­ζι­κή πα­ρου­σί­α να­ζι­στών.
Το Συ­ντο­νι­στι­κό της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης έ­κρι­νε ό­τι ε­πρό­κει­το ό­ντως για μεγά­λη προ­βο­κά­τσια. Και μό­νο το ΠΑΜΕ μπο­ρεί να ω­φε­λη­θεί α­πό αυ­τήν την προ­βοκά­τσια για­τί βρί­σκε­ται σε με­γά­λη α­πο­μό­νω­ση στη Ζώ­νη αυτή τη στιγ­μή. (…) Πο­τέ το ΠΑ­ΜΕ στη Ζώ­νη και το ψευ­τοΚ­ΚΕ γε­νι­κά δεν έ­χουν ε­νο­χλή­σει πο­λιτι­κά αυ­τούς τους κα­νί­βα­λους. Το μό­νο που έ­χει κά­νει το ψευ­τοΚ­ΚΕ εί­ναι να δη­λώ­νει σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση ό­τι είναι α­ντί­θε­το στο να βγει ε­κτός νό­μου αυ­τή η να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α. Αυ­τή η α­μοι­βαί­α μη ε­χθρι­κή στά­ση εξηγεί­ται α­πό έ­να πράγ­μα, ό­τι με ε­ξαί­ρε­ση τη δια­φο­ρε­τι­κή στά­ση τους α­πέ­να­ντι στους με­τα­νά­στες, έχουν την ί­δια διε­θνή γραμ­μή, δη­λα­δή εί­ναι ε­να­ντί­ον της ΕΕ και υ­πέρ της α­ντι­δυ­τι­κής πο­λι­τι­κής του νε­ο­να­ζι­στι­κού ά­ξο­να Ρω­σί­ας- Κίνας.
Α­ντί­θε­τα ό­λοι ξέ­ρουν τη με­τω­πι­κή και α­νει­ρή­νευ­τη πά­λη της Ο­ΑΚ­ΚΕ με τη Χρυ­σή Αυ­γή σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα και ι­δί­ως για να βγει αυ­τή ε­κτός νό­μου. Στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση ο ΕΡ­ΓΑΣ (η συν­δι­κα­λι­στι­κή πα­ρά­τα­ξη της ΟΑΚΚΕ) εί­ναι μια μικρή μειο­ψη­φί­α μέ­σα σε έ­να με­γά­λο κί­νη­μα α­νε­ξάρ­τη­των α­πό πο­λι­τι­κές παρα­τά­ξεις εργατών αλ­λά ό­λοι ξέρουν το κύ­ρος που έ­χει ε­κεί, ό­χι μό­νο για το η­θι­κό α­νά­στη­μα του αλ­λά και για­τί ε­δώ και χρό­νια ο ΕΡ­ΓΑΣ πριν α­πό κά­θε άλλο ερ­γά­τη έ­βα­λε ζή­τη­μα δη­μιουρ­γί­ας σω­μα­τεί­ου Ζώ­νης. Πως λοι­πόν ήρ­θε ξαφ­νι­κά στους χρυ­σαυ­γί­τες η έ­μπνευ­ση να γί­νουν τό­σο θερ­μοί υ­πο­στη­ρι­χτές ε­νός ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος μό­νο και μό­νο ε­πει­δή αυ­τό τα βά­ζει με το «κομ­μου­νι­στι­κό ΠΑ­ΜΕ» την ώ­ρα που υ­πάρ­χουν μέ­σα στην Αυτοοργάνω­ση οι ε­ντε­λώς εχθρι­κοί τους πραγ­μα­τι­κοί κομ­μου­νι­στές του ΕΡ­ΓΑΣ; Αυ­τά ε­ξη­γού­νται μό­νο από μια προ­βο­κά­τσια.
Να για­τί το συ­ντο­νιστι­κό συ­νε­δρί­α­σε έ­κτα­κτα στις 16/3 και πή­ρε ο­μόφω­να την α­πό­φα­ση να καταγγεί­λει σαν προ­βο­κα­τό­ρι­κη την α­να­κοί­νω­ση της Χρυ­σής Αυ­γής και να εκ­δώ­σει τη γνω­στή πια σε ό­λους κα­ταγ­γε­λί­α που χα­ρα­κτηρί­ζει τη Χρυ­σή Αυ­γή ρα­τσι­στι­κή και «ά­κρως α­νε­πι­θύ­μη­τη» σε κά­θε α­γώνα της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης.
Πα­ρό­λη αυ­τήν την πά­νω α­πό σα­φή κα­τα­δί­κη και α­πο­δο­κι­μα­σί­α οι χρυ­σαυ­γίτες ήρ­θαν με 15 ά­το­μα και επικε­φα­λής τους τον μα­χαι­ρο­βγάλ­τη υ­παρ­χη­γό της Χ.Α Πα­να­γιώ­τα­ρο έ­ξω α­πό το χώ­ρο της συ­γκέ­ντρω­σης μι­σή ώ­ρα πριν αυ­τή ξε­κι­νήσει για να συμ­μετέ­χουν σε αυ­τή. Προ­φα­νώς ε­πε­δί­ω­καν να τρα­βή­ξουν κά­ποια φωτο­γρα­φί­α της συ­γκέ­ντρω­σης με κά­ποιες φά­τσες τους μέ­σα σε αυ­τήν για να την λε­ρώ­σουν. Κο­ντά στο χώρο ήρ­θαν 5 ά­το­μα και οι υ­πό­λοι­ποι έ­μει­ναν μα­κρύ­τε­ρα. Σχε­δόν ό­λοι ή­ταν με μαύ­ρα κα­πε­λά­κια, μαύ­ρα ρού­χα και μαύ­ρες φυσιο­γνω­μί­ες αλ­λά χω­ρίς (φα­νε­ρή) στρα­τιω­τι­κή ε­ξάρ­τη­ση. Τα μέ­λη του Συ­ντο­νιστι­κού τους έ­δω­σαν την α­να­κοί­νω­ση και τους κά­λε­σαν να φύ­γουν. Αυ­τοί α­πο­μακρύν­θη­καν λί­γο και άρ­χι­σαν να επικοι­νω­νούν με τα κι­νη­τά τους προ­φα­νώς με τους ε­ντο­λείς τους. Σε λίγο εμ­φα­νί­στη­καν και εί­παν στο Συντονι­στι­κό ό­τι ε­δώ έρ­χο­νται ό­χι σαν Χ. Αυ­γή αλ­λά ε­πει­δή τους κά­λε­σε στη συ­γκέ­ντρωση ο φί­λος τους α­ντι­δή­μαρ­χος του Πε­ρά­μα­τος Πα­ντε­λε­ά­κος (Ο ρό­λος αυ­τού του Πα­ντε­λε­ά­κου μέ­νει να διε­ρευ­νη­θεί). Οι ερ­γά­τες τους α­πά­ντη­σαν ό­τι δεν τους εν­δια­φέ­ρει κα­νέ­νας Πα­ντε­λε­ά­κος αλ­λά η α­πό­φα­ση της Συ­ντο­νι­στι­κής και τους κά­λε­σαν για μια α­κό­μα φο­ρά να φύ­γουν και ό­τι εν πά­σει πε­ρι­πτώ­σει δεν θα μπει κα­νείς μέ­σα. Οι Χρυσαυγίτες κά­θι­σαν σε α­πό­στα­ση 50 μέ­τρων α­πό την πύ­λη του γη­πέ­δου. Στην πύ­λη του σταδίου έ­μει­νε μια μι­κρή πε­ρι­φρού­ρη­ση α­πό την Αυ­το­ορ­γά­νω­ση και η εκ­δή­λω­ση άρ­χι­σε με το προ­ε­δρεί­ο της συγκέ­ντρω­σης να κα­ταγ­γέλ­λει την να­ζι­στι­κή Χ Α και να δια­βά­ζει την α­πό­φα­ση του Συ­ντο­νι­στι­κού.
Σε λί­γη ώ­ρα κά­ποιος α­πό τους χρυ­σαυ­γί­τες με άλ­λη εμ­φά­νι­ση: α­λο­γο­ου­ρά, α­ξύ­ρι­στος, α­νοι­χτό­τε­ρα ρού­χα, τρύ­πω­σε σαν δή­θεν ά­σχε­τος στην αί­θου­σα. Η δεύ­τε­ρη σει­ρά ό­μως της πε­ρι­φρού­ρη­σης τον τσί­μπη­σε που προ­σπα­θού­σε να μαγνη­το­φω­νή­σει τις ο­μι­λί­ες, τον πή­ρε πα­ρα­μάσχα­λα και τον έ­βγα­λε στο λεφτό έ­ξω α­πό τον χώ­ρο του γη­πέ­δου. Την ί­δια ε­κεί­νη στιγ­μή έ­νας άλ­λος να­ζιστής προ­σπα­θού­σε να μπει α­πό μια άλ­λη διπλα­νή εί­σο­δο. Έ­νας πε­ρι­φρουρη­τής του έ­φρα­ξε τον δρό­μο και του εί­πε : Δεν περ­νάς φα­σί­στα. Και δεν πέ­ρα­σε. Τό­τε ήρ­θαν και οι άλ­λοι χρυ­σαυ­γί­τες και κα­νά δυο άρ­χι­σαν άρ­χι­σαν να κά­νουν κά­ποιο θό­ρυ­βο και να δια­μαρ­τύ­ρο­νται για τους «κα­κούς τρό­πους» της περι­φρού­ρη­σης. Με το που ά­κου­σαν τις φω­νές βγή­καν στο λε­φτό έ­ξω α­πό την αί­θου­σα ε­κα­τό ά­το­μα και με­ρι­κοί άρ­χι­σαν να φω­νά­ζουν: «έ­ξω φα­σι­στές, έ­ξω ναζι­στές» ε­νώ αρ­κε­τοί ερ­γά­τες που ως πριν δεν ή­θε­λαν βί­αια ε­πει­σό­δια ήταν έτοι­μοι να τους ορ­μή­σουν για­τί κα­τά­λα­βαν ό­τι ή­θε­λαν να χα­λά­σουν τη συ­γκέ­ντρω­ση. Τό­τε ε­πέμ­βη­κε μια μι­κρή α­στυ­νο­μι­κή δύ­να­μη που ή­ταν ε­κεί για να προ­στα­τέ­ψει τους Χρυ­σαυ­γί­τες. Λί­γο με­τά αυ­τοί έ­φυ­γαν για τα κα­λά και η συ­γκέ­ντρω­ση συ­νε­χί­στη­κε κα­νο­νι­κά.
(…)Την άλ­λη μέ­ρα κά­ποια μέ­λη του ΠΑ­ΜΕ φά­νη­καν κα­λά ε­νη­με­ρω­μέ­να για την προ­βο­κά­τσια της ΧΑ και προ­σπά­θη­σαν να πουν ό­τι η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση εί­ναι με τη ΧΑ. Οι κα­θο­δη­γη­τές τους δεν τους είχαν πει ό­μως ού­τε για την κα­ταγ­γε­λί­α της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης, ούτε για το ξω­πέ­ταγ­μα των χρυσαυγιτών α­πό την συ­γκέ­ντρω­ση. Ό­ταν έ­μα­θαν τι έ­γι­νε το βού­λω­σαν.
 
Στην ί­δια α­νάρ­τη­ση της Νέ­ας Α­να­το­λής δη­μο­σιευό­ταν και η α­να­κοί­νω­ση του συ­ντο­νι­στι­κού της Αυτοοργάνω­σης, με την ο­ποί­α κα­ταγ­γελ­λό­ταν η προ­βοκά­τσια των να­ζι­στών.
Ε­ΚΤΑ­ΚΤΗ Α­ΝΑ­ΚΟΙ­ΝΩ­ΣΗ ΤΟΥ ΣΥ­ΝΤΟ­ΝΙ­ΣΤΙ­ΚΟΥ ΤΗΣ
Αυ­το­ορ­γά­νω­σης των ερ­γα­τών της Ε­πι­σκευα­στι­κής Ζώ­νης
Ο­μό­φω­νη α­πό­φα­ση-κα­ταγ­γε­λί­α του Συ­ντο­νι­στι­κού της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης των ερ­γα­τών της Ε­πι­σκευα­στι­κής Ζώ­νης ε­νά­ντια στην προ­βο­κά­τσια που ε­πε­χείρη­σαν οι να­ζι­στές της Χρυ­σής Αυ­γής λί­γο πριν την συγκέντρωση της 17/2 στο Πέ­ρα­μα.
Το κεί­με­νο της α­πό­φα­σης έ­χει ως ε­ξής:
Α­ΝΑ­ΚΟΙ­ΝΩ­ΣΗ
Πλη­ρο­φο­ρη­θή­κα­με ό­τι η το­πι­κή ορ­γά­νω­ση του Πει­ραιά της «Χρυ­σής Αυ­γής» α­νάρ­τη­σε στην ι­στο­σε­λί­δα της την α­να­κοί­νω­ση-α­φί­σα με την ο­ποί­α κα­λού­με στη συ­γκέ­ντρω­ση μας της 17 του Φλε­βά­ρη στο Πέ­ρα­μα και δηλώ­νει πως υ­πο­στη­ρίζει τον α­γώ­να μας κα­τά του «κομ­μου­νι­στι­κού ΠΑ­ΜΕ».
Η αυ­το­ορ­γά­νω­ση χα­ρα­κτη­ρί­ζει προ­βο­κα­τό­ρι­κη αυ­τήν την α­να­κοί­νω­ση και θε­ω­ρεί ό­τι έ­χει σαν στό­χο να εμφα­νί­σει τους ερ­γά­τες της Ζώ­νης σαν σύμμα­χους μιας ρα­τσι­στι­κής ορ­γά­νω­σης και σαν α­ντι­κομ­μου­νι­στές.
Οι ερ­γά­τες της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης δί­νουν πά­λη για την ε­πι­βί­ω­ση τους που ση­μαί­νει πά­λη για την α­νά­πτυ­ξη της Ζώ­νης και ό­λης της χώ­ρας και πά­λη για την ε­νό­τη­τα ό­λων των ερ­γα­τών και για τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δημοκρα­τί­α στο χώ­ρο δου­λειά μας. Σε αυ­τόν τον τα­ξι­κό, δη­μο­κρα­τι­κό και πα­τριω­τι­κό μας α­γώνα θέ­λου­με σαν συ­μπα­ρα­στά­τες μας ό­λους τους αν­θρώ­πους που ό­πως και ε­μείς οι ί­διοι έ­χουν δια­φο­ρε­τι­κές πο­λι­τι­κές και ι­δε­ο­λο­γι­κές α­πό­ψεις ο­πό­τε ανά­με­σά τους και κομ­μου­νι­στές . Οι μό­νοι που δεν μπο­ρούν να χω­ρέ­σουν σε έ­να τέ­τοιο α­γώ­να εί­ναι οι ρα­τσι­στές της Χρυ­σής Αυ­γής που μό­νο δια­σπούν την ερ­γα­τι­κή τά­ξη και α­πε­χθά­νο­νται τη δη­μο­κρα­τί­α.
Δη­λώ­νου­με πως δεν θέ­λου­με την στή­ρι­ξή τους και θε­ω­ρού­με ά­κρως α­νε­πιθύ­μη­τη την πα­ρου­σί­α των ρα­τσι­στών της Χρυ­σής Αυ­γής στις ό­ποιες εκ­δη­λώ­σεις του α­γώ­να μας.
 
Η τρα­μπού­κι­κη ε­πί­θε­ση – σταθ­μός του Α­πρί­λη του 2010
Α­φού οι σο­σιαλ­φα­σί­στες του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ εί­χαν φά­ει τα μού­τρα τους με τη χρυ­σαυ­γί­τι­κη προβοκάτσια που η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση τους τη γύ­ρισε μπού­με­ραν­κ, δεί­χνο­ντας ψη­λά α­ντι­φα­σι­στι­κά αντανακλα­στι­κά, οι ερ­γά­τες α­να­θάρ­ρη­σαν α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο και πύ­κνω­ναν τις γραμ­μές της.
Οι κνί­τες, α­πό την άλ­λη σκύ­λια­ζαν και α­πει­λού­σαν κά­θε μέ­ρα και πε­ρισ­σότε­ρο, δεί­χνο­ντας α­νοι­χτά το ε­πί της ου­σί­ας α­κρο­δε­ξιό τους πρό­σω­πο, α­πειλώ­ντας ερ­γά­τες ό­τι ε­άν υ­πο­γρά­ψουν για σω­μα­τεί­ο Ζώ­νης δεν θα ξα­να­πιά­σουν δου­λειά, εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι την ή­δη τό­τε βαριά α­νερ­γί­α ε­κα­το­ντά­δων ερ­γα­τών.
Στις 30 Α­πρι­λί­ου του 2010, δύ­ο και κά­τι μή­νες με­τά την ι­στο­ρι­κή συ­γκέ­ντρω­ση στο Ι­κό­νιο, 20 ερ­γά­τες – μέ­λη της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης εί­χαν ξε­κι­νή­σει α­πό το ξη­μέ­ρω­μα να μοι­ρά­ζουν προ­κή­ρυ­ξη στην πύ­λη της Ζώ­νης στο Πέ­ρα­μα, με την οποί­α ξε­σκέ­πα­ζαν τις συ­κο­φα­ντί­ες, τους τρα­μπου­κι­σμούς και τους α­ντερ­γα­τικούς εκβιασμούς του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ. Κα­λού­σαν τους ερ­γά­τες να πυ­κνώσουν τις γραμ­μές της Αυτοοργάνωσης και να δώ­σουν την τε­λι­κή ώ­θη­ση για τη δη­μιουρ­γί­α του ερ­γα­τι­κού δη­μο­κρα­τι­κού – τα­ξι­κού σω­μα­τεί­ου Ζώ­νης, που θα έκ­φρα­ζε την πλειο­ψη­φί­α των ερ­γα­ζό­με­νων και θα τέ­λειω­νε μια κι έ­ξω την αντεργα­τι­κή, τρα­μπού­κικη συν­δι­κα­λι­στι­κή δι­χτα­το­ρί­α των κνι­τών.
Τό­τε, μα­κριά α­πό τα φώ­τα της κα­θε­στω­τι­κής δη­μο­σιο­γρα­φι­κής δη­μο­σιό­τητας, με την ο­ποί­α οι κνί­τες έ­χουν α­γα­στές σχέ­σεις ό­σο και αν πα­ρι­στά­νουν το «ε­πα­να­στα­τι­κό» κόμ­μα, μια δρά­κα 50 τρα­μπού­κων του ψευτοΚ­ΚΕ ε­πι­τέ­θη­κε με χυ­δαί­ες βρι­σιές και μορ­φή να­ζι­στι­κού τάγμα­τος ε­φό­δου στα μέ­λη της Αυτοοργάνωσης που μοί­ρα­ζαν την προ­κή­ρυ­ξη, μα­τώ­νο­ντας δύ­ο εξ αυ­τών και στέλνο­ντας τον έ­να στο νοσο­κο­μεί­ο με τραύ­μα στο κε­φά­λι.
 
Η α­φί­σα – κα­ταγ­γε­λί­α του φα­σι­στι­κού τρα­μπου­κι­σμού του ψευ­τοΚ­ΚΕ, την ο­ποί­α η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση κόλλησε σε ό­λο τον Πει­ραιά και έ­κα­νε αί­σθη­ση, ανέ­φε­ρε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά:
«Φα­σι­στι­κή, α­πρό­κλη­τη ε­πί­θε­ση δέ­χτη­καν το πρω­ί της Πα­ρα­σκευ­ής 30/4 μέ­λη της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης των Ερ­γα­τών της Ε­πι­σκευα­στι­κής Ζώ­νης Πε­ρά­μα­τος α­πό ομά­δα τρα­μπού­κων της διοί­κη­σης του Συν­δι­κά­του Μετάλ­λου (ΠΑ­ΜΕ). Η Αυ­το­οργά­νω­ση ή­ταν στην πύ­λη της Ζώ­νης α­πό τις 5:30 το πρω­ί και μοί­ρα­ζε προ­κή­ρυ­ξη που α­πα­ντού­σε σε συ­κο­φα­ντί­ες της διοί­κη­σης του συν­δι­κά­του ε­να­ντί­ον της. Κα­τά τις 6 πμ εμ­φα­νί­στη­καν 5 ά­το­μα α­πό τη διοί­κη­ση και α­παί­τη­σαν να φύ­γουν α­πό ε­κεί για­τί θα μοί­ρα­ζαν οι ί­διοι προκή­ρυ­ξη του συν­δι­κά­του. Αυτή ή­ταν μια πρω­το­φα­νής α­παί­τη­ση. Πά­ντα ό­ταν κά­ποιος ερ­χό­ταν δεύ­τε­ρος για να μοι­ρά­σει προ­κή­ρυ­ξη στην πύ­λη πή­γαι­νε μπρο­στά ή πί­σω α­πό τον άλ­λο που ήδη μοί­ρα­ζε.
Οι ερ­γά­τες της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης α­πά­ντη­σαν ό­τι δεν θα υ­πέ­κυ­πταν σε αυ­τήν την πα­ρά­λο­γη α­παί­τη­ση που εί­χε μό­νο έ­να νό­η­μα και έ­να στό­χο, την τα­πεί­νωση και την υ­πο­τα­γή τους. Με­τά α­πό λί­γη ώ­ρα η διοί­κη­ση μά­ζε­ψε τα μέ­λη που έ­χει το ΠΑ­ΜΕ στη Ζώ­νη (κα­μί­α 50α­ρια) και ε­πι­τέ­θη­κε στους 20 ερ­γά­τες της Αυτο­ορ­γά­νω­σης με στυλ χι­τλε­ρι­κού τάγ­μα­τος ε­φό­δου δη­λα­δή με γρον­θο­κο­πή­ματα που συνοδεύονταν α­πό υ­στε­ρι­κές κραυ­γές και βρι­σιές. Δύ­ο μέ­λη της Αυ­τοορ­γά­νω­σης τραυ­μα­τί­στη­καν ενώ έ­να α­πό αυ­τά με­τα­φέρ­θη­κε στο νο­σο­κο­μεί­ο με αι­μορ­ρα­γί­α α­πό τα τραύμα­τα στο κε­φά­λι.
Αυ­τή η φα­σι­στι­κή ε­πί­θε­ση θα με­τα­τρα­πεί σε μπού­με­ρα­γκ για­τί οι ερ­γά­τες της Ζώ­νης έ­χουν κου­ρα­στεί και σι­χα­θεί αυ­τή τη συμ­μο­ρί­α που δε­κα­ε­τί­ες τώ­ρα κα­τα­δυ­να­στεύ­ει και κα­τα­στρέ­φει τη ζω­ή τους με το να κά­νει εκβια­σμούς στη δου­λειά, με το να τους α­φή­νει ά­νερ­γους διώ­χνο­ντας τα κα­ρά­βια και με το να α­σκεί νο­θεί­α και βί­α στις ε­κλο­γές…
…Η α­ντί­στα­ση σε αυ­τή την τρο­μο­κρα­τί­α δεν εί­ναι μό­νο έ­να τε­ρά­στιο ζήτη­μα στοι­χειώ­δους συν­δι­κα­λι­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας στη χώ­ρα μας εί­ναι και ένα ζή­τη­μα ε­πι­βί­ω­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων στις συν­θή­κες της με­γά­λης ανερ­γί­ας και των νέ­ων μέ­τρων πεί­νας που φέρ­νει η χρε­ω­κοπί­α της χώ­ρας. Για να ζή­σει η ερ­γα­τι­κή τά­ξη πρέ­πει α­πό τη μια να α­ντι­στα­θεί στα νέ­α μέ­τρα πεί­νας και υ­πο­χρε­ω­τι­κής α­νερ­γί­ας και α­πό την άλ­λη να παλέψει για να υ­πάρ­χει βιο­μηχα­νι­κή α­νά­πτυ­ξη και να στα­μα­τή­σει το σα­μπο­τάζ σε βιο­μη­χα­νι­κές και σε γενικό­τε­ρες ε­πεν­δύ­σεις με διά­φο­ρα ψευ­το­οι­κο­λο­γι­κά, ψευ­το­τα­ξι­κά και γρα­φειο­κρα­τι­κά προ­σχή­μα­τα. Η πιο με­γά­λη αι­τί­α της χρε­ω­κο­πί­ας της χώ­ρας μας πι­στεύ­ου­με εί­ναι η α­πο­βιο­μη­χά­νι­ση. Χω­ρίς βιομη­χα­νί­α δεν υπάρ­χει ούτε ερ­γα­τι­κή τά­ξη, ού­τε τα­ξι­κή πά­λη, ού­τε μελ­λο­ντι­κή κοι­νω­νί­α ι­σό­τη­τας παρά μό­νο μια μό­νι­μη βαρ­βα­ρό­τη­τα και κα­νι­βα­λι­σμός» (http://www.oakke.gr/na456/zoni456.htm).
Αυ­τή την τρα­μπού­κι­κη, φα­σι­στι­κή ε­νέρ­γεια το ψευ­τοΚ­ΚΕ, διά στό­μα­τος του το­πι­κού του αρ­χι­ψεύ­τη τρα­μπού­κου Που­λι­κό­γιαν­νη την αρ­νή­θη­κε, α­φού εί­πε ό­τι δεν έ­γι­νε πο­τέ. Α­πέ­δει­ξε έ­τσι πό­σο έ­νο­χο εί­ναι και πόσο α­δυ­να­τεί να την υ­πε­ρα­σπι­στεί μπρο­στά στο λα­ό, α­κρι­βώς για­τί εκ­προ­σω­πεί το ά­δι­κο κι ό­χι το εργατικό δί­κιο. Μ’ αυ­τή του την άρνη­ση, ξε­φτι­λί­ζε­ται δε και το υ­πο­κρι­τι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα των κνι­τών ό­τι η Αυτοορ­γά­νω­ση ή­ταν «πρό­δρο­μος» των να­ζί της «Χρυ­σής Αυ­γής», α­φού σ’ αυ­τή την πε­ρί­πτω­ση οι κνί­τες δεν θα είχαν κα­νέ­να λό­γο να μη δη­λώ­σουν στε­ντό­ρεια τη φω­νή ό­τι έ­δει­ραν να­ζι­στές ή φι­λο­να­ζιστές.
Το ε­πι­χεί­ρη­μα του Που­λι­κό­γιαν­νη ή­ταν ό­τι α­πό­δει­ξη πως δεν υ­πήρ­ξε ξύλο και βί­α εί­ναι ό­τι δεν υ­πάρ­χει ανά­λο­γη κα­ταγ­γε­λί­α της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης κατά του ΠΑ­ΜΕ στο βι­βλί­ο συμ­βά­ντων του Λι­με­νι­κού. Ό­μως κι εδώ ο κνί­της προ­βοκά­το­ρας κά­νει πως ξε­χνά ό­τι η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση εί­χε εκ­δώ­σει με­τα­ξύ άλ­λων και καταγγελί­α κα­τά ε­νός ρε­πορ­τάζ του Βή­μα­τος, στο ο­ποί­ο γι­νό­ταν λό­γος για α­πό­πει­ρα κα­ταγ­γε­λί­ας του περιστα­τι­κού στο Λι­με­νι­κό. Α­νέ­φε­ρε τό­τε η Αυτο­ορ­γά­νω­ση: Στο «Βή­μα» της Τε­τάρ­της 5/5 δη­μο­σιεύ­τη­κε έ­να γε­μά­το φρι­κτά ψέ­μα­τα προβο­κα­τό­ρι­κο άρ­θρο κα­τά της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης που την εμ­φα­νί­ζει σαν έ­να διασπαστι­κό α­ντι­σύν­δε­σμο της ερ­γο­δο­σί­ας , που τά­χα κά­λε­σε το λιμε­νι­κό για βο­ή­θεια ε­να­ντί­ον του ΠΑ­ΜΕ, ενώ ο αρ­θρο­γρά­φος κα­λεί την α­στυ­νομί­α να ε­πέμ­βει υ­πέρ της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης. Πρό­κει­ται για μια προβοκάτσια υ­πέρ του ΠΑ­ΜΕ και της φι­λι­κής του ερ­γο­δο­σί­ας στη Ζώ­νη. Η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση ό­χι μό­νο δεν ζή­τη­σε πο­τέ την ε­πέμ­βα­ση ο­ποιου­δή­πο­τε λι­με­νι­κού, ό­χι μό­νο δεν θέ­λει την ε­πέμ­βα­ση κα­μιάς αστυνο­μί­ας, αλ­λά δί­νει μια πά­λη με πο­λι­τι­κά μέ­σα που περ­νά­ει μέ­σα α­πό την ε­νό­τη­τα ό­λου του κλάδου για έ­να και μόνο έ­να τα­ξι­κό και δη­μο­κρα­τι­κό σω­μα­τεί­ο. Γι’ αυ­τό η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση έ­χει κερδίσει την καρ­διά της Ζώ­νης. Γι’ αυ­τό οι προ­βο­κά­το­ρες δεν θα πε­ρά­σουν (http://autoorganosizonisperama.blogspot.gr/2011/01/blog-post_3870.html).
Η α­λή­θεια εί­ναι πά­ντα ε­πα­να­στα­τι­κή, έ­λε­γε ο γραμ­μα­τέ­ας του ε­πα­να­στατι­κού, τρι­το­διε­θνι­στι­κού ΚΚ Ι­τα­λί­ας Α­ντό­νιο Γκράμ­σι, δε­σμώ­της και τε­λι­κά θύ­μα του μου­σο­λι­νι­κού φα­σι­σμού. Κρύ­βο­ντας και δια­στρε­βλώ­νο­ντας την α­λήθεια με τον πιο ω­μό τρό­πο, ό­πως α­κρι­βώς δίδα­σκαν οι πιο να­ζι­στές και φασί­στες α­ντι­κομ­μου­νι­στές θε­ω­ρη­τι­κοί, με πρώ­το τον Γκέ­μπελ­ς, οι κνί­τες α­πλώς α­πο­δει­κνύ­ουν πό­σο βα­θιά, ά­κρα δε­ξιά στέ­κο­νται στο ι­στο­ρι­κό ο­δό­φραγ­μα α­νά­με­σα στην πρό­ο­δο και στη συ­ντή­ρη­ση, στη δη­μο­κρα­τί­α και στο φα­σι­σμό, στην επα­νά­στα­ση και στην α­ντε­πα­νά­στα­ση.
 
Το α­ντι­φα­σι­στι­κό κα­τα­στα­τι­κό του Συν­δι­κά­του Ζώ­νης
Ο ΕΡ­ΓΑΣ, συμ­με­τέ­χο­ντας στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση, έ­δι­νε τη μά­χη για μια θέ­ση την ο­ποί­α θε­ω­ρού­σε αρ­χεια­κή α­πό τα­ξι­κή ά­πο­ψη: η ε­νερ­γο­ποί­η­ση του Συν­δι­κάτου Ζώ­νης θα γι­νό­ταν μό­νο ε­φό­σον αυ­τό θα εί­χε τη στή­ρι­ξη της πλειο­ψη­φί­ας των ερ­γα­τών. ΠΟ­ΤΕ ΔΥΟ ΣΩ­ΜΑ­ΤΕΙΑ ΣΤΟΝ Ι­ΔΙΟ ΧΩ­ΡΟ, για­τί κά­τι τέ­τοιο ση­μαί­νει ουσιαστι­κά κα­νέ­να συν­δι­κά­το και θα πα­ρέ­δι­δε τους ερ­γά­τες βο­ρά στην ερ­γο­δο­σί­α. Αν αυ­τό γι­νό­ταν την ευθύ­νη θα την εί­χε το συν­δι­κά­το της μειοψηφί­ας.
Ω­στό­σο, μέ­σα στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση εκ­φρα­ζό­ταν έ­ντο­να η ά­πο­ψη ό­τι χω­ρίς ίδρυ­ση σω­μα­τεί­ου, οι ερ­γά­τες δεν θα συ­σπει­ρώ­νο­νταν και πο­τέ δε θα συ­γκρο­τού­σαν πλειο­ψη­φί­α, πα­ρα­μέ­νο­ντας στη στρού­γκα του ψευτοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ.
Έ­τσι, και με την προ­ϋ­πό­θε­ση ό­τι ναι μεν το Σω­μα­τεί­ο θα δη­μιουρ­γού­νταν σαν νο­μι­κό πρό­σω­πο αλ­λά θα ε­νερ­γο­ποιού­νταν μό­νο ε­φό­σον ή­ταν πραγ­μα­τικός εκ­φρα­στής της πλειο­ψη­φί­ας, κα­τα­τέ­θη­κε στο Πρω­το­δι­κεί­ο το κα­τα­στα­τικό του ΣΩ­ΜΑ­ΤΕΙΟΥ ΕΡ­ΓΑ­ΤΟ­Ϋ­ΠΑΛ­ΛΗ­ΛΩΝ ΝΑΥ­ΠΗ­ΓΟ­Ε­ΠΙ­ΣΚΕΥΑ­ΣΤΙ­ΚΩΝ ΖΩ­ΝΩΝ.
Σε αυ­τό α­να­φέ­ρε­ται ξε­κά­θα­ρα:
Οι σκο­ποί του σω­μα­τεί­ου εί­ναι:
(…)
4. Να καλ­λιερ­γεί έ­να τα­ξι­κό – συ­να­δελ­φι­κό και διε­θνι­στι­κό πνεύ­μα στους ερ­γα­ζό­με­νους, ώ­στε να αι­σθά­νο­νται κομ­μά­τι του συ­νό­λου της ερ­γα­τι­κής τά­ξης και να κα­τα­νο­ούν έ­τσι ό­τι τα ερ­γα­τι­κά συμφέρο­ντα βρί­σκο­νται σε α­ντίθε­ση με τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ε­πι­λο­γές των ερ­γο­δο­τών.
(…)
7. Να προ­ά­γει το αί­σθη­μα της υ­πε­ρη­φά­νειας, της α­ξιο­πρέ­πειας, του α­συμ­βί­βα­στου που ται­ριά­ζει στον κό­σμο της δου­λειάς, στους ερ­γα­ζό­με­νους που παρά­γουν με το μυα­λό και τα χέ­ρια τους τον πλού­το της κοι­νω­νί­ας.
8. Να α­γω­νί­ζε­ται μα­ζί με το υ­πό­λοι­πο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα ε­νά­ντια στην ξενο­φο­βί­α, το ρα­τσι­σμό, το σο­βι­νι­σμό, το φα­σι­σμό και τον πό­λε­μο
9. Να προ­βάλ­λει το ό­ρα­μα και να πα­λεύ­ει για έ­ναν άλ­λο κό­σμο, χω­ρίς εκ­μετάλ­λευ­ση, κα­τα­πί­ε­ση, δια­κρί­σεις, πο­λέ­μους και α­δι­κί­α, για μια άλ­λη κοινω­νί­α, της α­φθο­νί­ας, της ι­σό­τη­τας και της ελευθερί­ας.
Και μό­νο αυ­τό το κομ­μά­τι του κα­τα­στα­τι­κού δεί­χνει πό­σο χο­ντρό­πε­τσο το­μά­ρι πρέ­πει να εί­ναι κά­ποιος για να τολ­μή­σει και να υ­πο­νο­ή­σει α­κό­μη ό­τι η συν­δι­κα­λι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα των ερ­γα­τών και της Ο­ΑΚ­ΚΕ ως συ­νο­δοι­πόρου και συ­μπα­ρα­στά­τη, σε κρί­σι­μες στιγ­μές και κα­θο­δη­γη­τή (με την έ­γκριση των ερ­γα­τών) ά­νοι­ξε τον ο­ποιον­δή­πο­τε δρό­μο στη με­τέ­πει­τα «συν­δι­κα­λι­στι­κή» δρα­στη­ριό­τη­τα των να­ζι­στών της Χρυ­σής Αυ­γής στο Πέ­ρα­μα.
Αυ­τό το έ­κανε το ψευ­τοΚ­ΚΕ και κε­ντρι­κά – πο­λι­τι­κά και το­πι­κά στη Ζώ­νη, ο­δη­γώ­ντας σε α­γα­στή σύ­μπνοια με τους να­ζή­δες τη ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευ­ή στα νύ­χια της φα­σι­στι­κής Κί­νας, φί­λου και συμ­μά­χου του κοι­νού αφεντι­κού ψευτοΚ­ΚΕ και «Χρυ­σής Αυ­γής», δη­λα­δή της Ρω­σί­ας του Πού­τιν.
Το ψευ­τοΚ­ΚΕ ει­σα­γω­γέ­ας του χρυ­σαυ­γί­τι­κου να­ζι­σμού στο ερ­γα­τικό κί­νη­μα
Πολ­λοί άν­θρω­ποι θα θυ­μού­νται με ρί­γη ό­τι το ψευ­τοΚ­ΚΕ, που εί­χε την πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α στην πο­λύ­μη­νη απερ­γί­α στη Χα­λυ­βουρ­γί­α Ελ­λά­δος στον Α­σπρό­πυρ­γο εί­χε λε­ρώ­σει το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, δε­χόμε­νο τον Κασιδιά­ρη και τον Πα­να­γιώ­τα­ρο ως «συ­μπα­ρα­στά­τες» (!!!!) στον χώ­ρο του ερ­γο­στα­σί­ου στις 17 του Φλεβάρη του 2012.
Τό­τε οι να­ζή­δες, έ­να βή­μα πριν μπουν στη Βου­λή, εί­χαν μοι­ρά­σει τρό­φι­μα στους α­περ­γούς, ε­νώ εί­χαν βγά­λει και λό­γο, τον ο­ποί­ο εί­χε χει­ρο­κρο­τή­σει (!!!!) ο Σι­φω­νιός, αρ­χι­συν­δι­κα­λι­στής του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ στο ερ­γο­στά­σιο, χωρίς πο­τέ να α­πο­δο­κι­μα­στεί α­πό το κόμ­μα του (ε­δώ το βί­ντε­ο α­πό τη να­ζι­στική «επίσκεψη» στη Χα­λυ­βουρ­γί­α https://www.youtube.com/watch?v=5b8TBnbNoUo).
Το ψευ­τοΚ­ΚΕ, σε α­ντίθε­ση με κά­θε μαρ­ξι­σμό και λε­νι­νι­σμό, με κά­θε σταλι­νι­κή - δη­μη­τρο­φι­κή γραμ­μή αντιφα­σι­στι­κού με­τώ­που, χρό­νια τώ­ρα κρι­τι­κάρει τους χρυ­σαυ­γί­τες ό­χι ως να­ζι­στές και κα­νι­βά­λους για τη ΣΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΝΗ τους γραμ­μή, αλ­λά α­πλώς σαν θαυ­μα­στές του πα­λιού – κλασ­σι­κού χι­τλε­ρισμού και ΚΥ­ΡΙΩΣ σαν «υ­παλ­λή­λους των ε­φο­πλι­στών και των ερ­γο­δο­τών», δη­λα­δή σαν «α­κραί­ους οι­κο­νο­μι­κά φιλελεύθερους».
Μ’ αυ­τή τη λο­γι­κή και μην κά­νο­ντας κα­μί­α πο­λε­μι­κή στις θέ­σεις των ναζή­δων στο σή­με­ρα για την οικονομία (που εί­ναι κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στι­κές – φασιστι­κές, δη­λα­δή σε με­γά­λο βαθ­μό κνί­τι­κες), τη διε­θνή πολιτι­κή και τον προ­σα­να­το­λι­σμό της χώ­ρας (που εί­ναι α­νοι­χτά φι­λο­ρώ­σι­κες, δη­λα­δή και πά­λι κνί­τι­κες), οι κνί­τες μπο­ρούν ά­νε­τα να προ­χω­ρούν σε ά­τυ­πα μέ­τω­πα με τους χιτλε­ρι­κούς – που­τι­νι­κούς κα­σι­δια­ραί­ους στο ου­κρα­νι­κό, στη Χα­λυ­βουρ­γί­α, στις κοι­νές πλά­τες που κά­νουν στην φα­σι­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε ζη­τή­μα­τα δη­μο­κρα­τί­ας (π.χ. κλεί­σι­μο κα­να­λιών, κα­νά­λι στον που­τι­νι­κό ολι­γάρ­χη Σαβ­βί­δη) κλπ.
Ό­ταν κά­ποιοι ερ­γα­ζό­με­νοι οι ο­ποί­οι εί­χαν δρα­στη­ριο­ποι­η­θεί η­γετικά στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση έ­σπα­σαν τη γραμ­μή της μη ε­νερ­γο­ποί­η­σης δεύ­τε­ρου σωμα­τεί­ου πα­ράλ­λη­λα με το Συν­δι­κά­το Με­τάλ­λου στη Ζώ­νη, η ΟΑΚ­ΚΕ και ο ΕΡ­ΓΑΣ κα­τήγ­γει­λαν την κί­νη­σή τους ως δώ­ρο τό­σο στην ερ­γο­δο­σί­α ό­σο και στη συνδικαλιστική δι­χτα­το­ρί­α του ΠΑ­ΜΕ και α­ποστα­σιο­ποι­ή­θη­καν. Η δια­σπα­στι­κή αυ­τή κί­νη­ση να λει­τουρ­γή­σει το νέ­ο σω­μα­τεί­ο πριν πά­ρει την πλειο­ψη­φί­α απέ­τυ­χε οι­κτρά. Για­τί συ­νά­ντη­σε την α­δια­φο­ρί­α της με­γά­λης μά­ζας των ερ­γατών που εί­χαν υ­πο­γρά­ψει στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση και ταυ­τό­χρο­να έ­γι­νε εύ­κο­λη λεί­α στις επιθέσεις του ΠΑ­ΜΕ. Αυ­τό έ­φε­ρε μια τε­ρά­στια α­πο­γο­ή­τευ­ση στους ερ­γα­ζό­με­νους, για την α­κρί­βεια στους άνερ­γους πλέ­ον στη συ­ντρι­πτι­κή τους πλειο­ψη­φί­α ερ­γά­τες της Ζώ­νης. Δου­λειά και ε­ξου­σί­α στη Ζώ­νη υπήρχε πια μό­νο για τους κνί­τες. Α­πό αυ­τά τα ε­ξω­τε­ρι­κά και ε­σω­τερι­κά χτυ­πή­μα­τα σε συν­θή­κες πολύχρονης α­νερ­γί­ας η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση δεν μπό­ρε­σε να συ­νέλ­θει.
Τό­τε λοι­πόν και ε­νώ το ΠΑ­ΜΕ εί­χε α­σκή­σει με κά­θε μέ­σο πί­ε­ση για να α­ποτρα­πεί, να τσα­κι­στεί και να ποδο­πα­τη­θεί κά­θε α­πό­πει­ρα για πραγ­μα­τι­κό, ταξι­κό σω­μα­τεί­ο ερ­γα­τι­κής δη­μοκρα­τί­ας και πραγ­μα­τι­κής συμμε­το­χής των εργα­ζο­μέ­νων και ε­νώ η Ζώ­νη εί­χε κυ­ριο­λε­κτι­κά πε­θά­νει α­πό την α­νερ­γί­α και την αναδουλειά, έ­κα­ναν την εμ­φά­νι­σή τους οι να­ζή­δες της Χρυ­σής Αυ­γής, με μια ε­πι­φα­νεια­κά α­ντι­κνί­τι­κη γραμμή και προ­χώ­ρη­σαν στη με­γα­λύ­τε­ρη α­τί­μωση για τη Ζώ­νη και την ερ­γα­τι­κή τά­ξη του Πει­ραιά: ί­δρυ­σαν να­ζι­στι­κό σωμα­τεί­ο («Ά­γιος Νι­κό­λα­ος») «μό­νο για Έλ­λη­νες», το ο­ποί­ο δια­κρί­νει ξε­κά­θα­ρα στο κα­τα­στα­τι­κό του τους Έλ­λη­νες α­πό τους αλ­λο­δα­πούς ερ­γά­τες.
Α­πέ­να­ντι σε αυ­τό το αί­σχος οι κνί­τες έ­χουν πά­ντα να α­ντι­πα­ρα­τά­ξουν ως α­ντι­φα­σι­στι­κό «α­λε­ξι­κέ­ραυ­νο» την να­ζι­στι­κή ε­πί­θε­ση που εί­χαν δε­χτεί στο Πέ­ρα­μα τον Σε­πτέμ­βριο του 2013, ε­πί­θε­ση την ο­ποί­α εί­χε καταδι­κά­σει απε­ρί­φρα­στα και με έ­ντα­ση η Ο­ΑΚ­ΚΕ (http://bit.ly/2g0xboh). Σε α­ντί­θε­ση με αυ­τή τη στά­ση αρχών της κομ­μου­νι­στι­κής και αρ­χεια­κά α­ντι­να­ζι­στι­κής Ο­ΑΚ­ΚΕ, το σο­σιαλ­φα­σιστι­κό ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν έ­χει κατα­δι­κά­σει πο­τέ τις ε­πι­θέ­σεις των να­ζι­στών σε μέ­λη και φί­λους της Ο­ΑΚ­ΚΕ, με τε­λευ­ταί­α ε­κεί­νη στον Πειραιά, πα­ρα­μο­νές των ε­κλο­γών του Μά­η του 2012.
Μο­λο­νό­τι ω­στό­σο το ψευ­τοΚ­ΚΕ συμ­με­τέ­χει ως πο­λι­τι­κή α­γω­γή στη δί­κη κα­τά των να­ζι­στών και κα­λεί το δι­κα­στή­ριο να τους τι­μω­ρή­σει, πα­ρα­μέ­νει ατα­λά­ντευ­το στη βρώ­μι­κη κε­ντρι­κή του θέ­ση ό­τι η ΧΑ δεν πρέ­πει να τε­θεί ε­κτός νό­μου, για­τί κά­τι τέ­τοιο θα το έ­κα­νε η «ψευ­δε­πί­γρα­φη α­στι­κή δη­μο­κρατί­α» για να χτυ­πή­σει στη συ­νέ­χεια την Α­ρι­στε­ρά. Αυ­τή τη θε­ω­ρί­α την έ­χου­με υ­πο­βά­λει σε ε­ξα­ντλη­τι­κή κρι­τι­κή ως σοσιαλφασιστική και ξέ­νη προς κά­θε δη­μο­κρα­τι­σμό, κά­θε μαρ­ξι­σμό και κά­θε πα­ρά­δο­ση του ε­πα­να­στα­τι­κού κι­νή­ματος (http://bit.ly/2fM2mlY).
Ξέ­χωρα ό­μως κι α­πό αυ­τό, οι κνί­τες α­νέ­χο­νται α­νοι­κτά και δεν α­σκούν κα­μί­α βί­α στη λει­τουρ­γί­α του ναζιστι­κού, ρα­τσι­στι­κού «σω­μα­τεί­ου» της ντρο­πής στο Πέ­ρα­μα. Οι ί­διοι κνί­τες που ή­ξε­ραν να ση­κώ­νουν το χέ­ρι τους ε­πί χρό­νια στους συν­δι­κα­λι­στές του ΕΡ­ΓΑΣ και αρ­γότε­ρα σε πολ­λούς ερ­γά­τες που δραστηριοποιή­θη­καν στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση, οι ί­διοι που διέ­γρα­φαν φα­σιστι­κά ε­πα­να­στά­τες και δη­μο­κρά­τες ερ­γά­τες α­πό Σω­μα­τεί­ο Με­τάλ­λου ε­πει­δή δεν υ­πέ­γρα­ψαν δή­λω­ση με­τά­νοιας στο ΠΑ­ΜΕ για τη συ­γκρό­τη­ση της Αυ­το­ο­ορ­γάνω­σης, α­φή­νουν τώ­ρα ανέγγι­χτους τους να­ζι­στές δο­λο­φό­νους να σπέρ­νουν ρα­τσι­στι­κό δηλη­τή­ριο ε­νά­ντια στα α­δέρ­φια μας, τους ερ­γα­ζό­με­νους που προ­έρ­χο­νται α­πό άλ­λες χώ­ρες, ει­δι­κά τώ­ρα πά­νω στην πιο με­γά­λη α­νερ­γί­α, πείνα και α­πελ­πι­σί­α. Αυ­τοί οι πο­λι­τι­κά ά­θλιοι σο­σιαλ­φα­σί­στες τολ­μούν να κα­τη­γο­ρούν την Ο­ΑΚ­ΚΕ ό­τι η α­ρι­στε­ρή, τα­ξι­κή α­ντι­φα­σι­στι­κή (ο­πό­τε και α­ντι­κνί­τι­κη) δρά­ση της στο Πέ­ρα­μα ά­νοι­ξε το δρό­μο στους να­ζή­δες, ό­ταν οι ί­διοι δεν έ­χουν κου­νή­σει το δα­χτυ­λά­κι τους ε­νά­ντια στη να­ζι­στι­κή επέ­λα­ση στη ζώ­νη και θε­ω­ρούν τη ΧΑ κόμ­μα που πρέπει να πα­ρα­μέ­νει νό­μι­μο και ε­ντός Βου­λής! (στο 3.49 η Κα­νέλ­λη, ως εκ­πρό­σω­πος του ψευ­τοΚ­ΚΕ, δη­λώ­νει α­νοι­κτά ότι «θέ­λει πο­λύ κου­ρά­γιο να εί­σαι κομμουνιστής και να μη ζη­τάς α­πα­γό­ρευ­ση των να­ζι­στών!!!) (https://www.youtube.com/watch?v=ODFKAVQw0dM).
 
Ιε­ρή ε­νό­τη­τα ψευ­τοΚ­ΚΕ – να­ζι­στών υ­πέρ Ρω­σί­ας – Κί­νας
Η πε­θα­μέ­νη ε­δώ και σχε­δόν έ­ξι χρό­νια Ζώ­νη έ­χει κρα­τι­κο­ποι­η­θεί από το κρά­τος της Κί­νας, δη­λα­δή α­πό την COSCO. Ε­δώ και μή­νες το ΠΑ­ΜΕ δεν κά­νει κα­μιά α­περ­γί­α και τα κα­ρά­βια αρ­χί­ζουν δει­λά δει­λά να έρχο­νται στη Ζώ­νη κάνο­ντας το ί­διο α­κρι­βώς που κά­νουν και στην προ­βλή­τα 2 του λι­μα­νιού του Πειραιά. Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι δεν θα έ­χουν πλέ­ον κα­νέ­να πρό­βλη­μα με την α­νά­πτυ­ξη του κι­νέ­ζι­κου φα­σι­στι­κού - αποικιοκρα­τι­κού κα­πι­τα­λι­σμού α­πό τού­δε και εξής στη Ζώ­νη, ό­πως βέ­βαια κα­νένα πρό­βλη­μα δεν θα έ­χουν και οι να­ζή­δες, ανοι­χτοί φί­λοι του κι­νέ­ζι­κου φα­σι­σμού.
Με δυο λό­για, α­φού το ΠΑ­ΜΕ, οι που­λη­μέ­νες στο σο­σιαλ­φα­σι­σμό κυ­βερ­νή­σεις, η σο­σιαλ­φα­σι­στι­κή κυβέρνη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ και έ­να κυ­ρί­αρ­χο τμή­μα της ερ­γοδο­σί­ας της Ζώ­νης, σε κοι­νό μαύ­ρο μέ­τω­πο, σκότω­σαν τα φύ­τρα της πραγ­ματι­κής ερ­γα­τι­κής, α­να­πτυ­ξια­κής και δη­μο­κρα­τι­κής α­ντί­στα­σης, ό­πως αυ­τή εκφρά­στη­κε μέ­σα α­πό την Αυ­το­ορ­γά­νω­ση, και ά­νοι­ξαν τον δρό­μο στη «συν­δι­κα­λιστι­κή» εμ­φά­νι­ση των ναζιστών, υ­πό την πλή­ρη α­νο­χή των κνι­τών και τε­λι­κά στο ξε­πού­λη­μα της Ζώ­νης στην Κί­να και τη με­τα­τρο­πή της σε γκέ­το.
Αυ­τό το έ­γκλη­μα δεν κά­νει σή­με­ρα πά­τα­γο, αλ­λά έ­χει κα­τα­γρα­φεί στην ι­στο­ρί­α του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και η με­γά­λη ση­μα­σί­α του δεν θα αρ­γή­σει να ξε­προ­βάλ­λει, ό­πως έ­χει κα­τα­γρα­φεί και ο α­ντί­θε­τος πό­λος: Η Αυ­το­ορ­γά­νωση. Τί­πο­τα δεν ξε­χνιέ­ται. Τί­πο­τα δεν πά­ει χα­μέ­νο.

-Δημοσιεύτηκε στο φ. 519 της Νέας Ανατολής-