Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΙ Ή ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΕΜΦΥΛΙΟΙ

  Σχετικά με τον Π. Φύσσα και τους δύο νεκρούς χρυσαυγίτες   Ο πα­τέ­ρας του ε­νός α­πό τους δύ­ο νε­κρούς χρυ­σαυ­γί­τες, πή­ρε τη­λέ­φωνο τη μά­να του Παύ­λου Φύσ­σα και της ζή­τη­σε να εμ­φα­νι­στούν μα­ζί για να σταμα­τή­σει ο φαύ­λος κύ­κλος του αί­μα­τος. Σε αυ­τήν την κα­τεύ­θυν­ση
έ­σπρω­χναν από την πρώ­τη στιγ­μή τα κα­νά­λια τους γο­νείς  των χρυ­σαυ­γι­τών με πρώ­το το ΜΕ­ΓΚΑ σύμ­φω­να με τη θε­ω­ρί­α της α­να­χαί­τι­σης ε­νός α­κή­ρυ­χτου εμ­φύ­λιου, που πή­ρε τά­χα στο διά­βα του τρί­α παι­διά. 
 
Η μά­να του Φύσ­σα αρ­νή­θη­κε αυ­τήν την πρό­τα­ση. 
 
Κα­τά τη γνώ­μη μας έ­κα­νε πο­λύ κα­λά. Για­τί η θε­ω­ρί­α των “τριών α­δικο­χα­μέ­νων παι­διών” που πρέ­πει να δώ­σουν τα χέ­ρια με­τά θά­να­το μέ­σω των γο­νιών τους εί­ναι μια θε­ω­ρί­α που βο­λεύ­ει ε­ντε­λώς τη να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α και το βα­θύ κα­θε­στώς που την κα­λύ­πτει, και το ο­ποίο ευ­θύ­νε­ται και για τις τρεις δο­λο­φο­νί­ες.
Κα­ταρ­χήν δεν υ­πάρ­χει κα­μιά συμ­με­τρί­α α­νά­με­σα στον Φύσ­σα και στους νε­κρούς της “Χρ. Αυ­γής”. Τον Φύσ­σα τον σκό­τω­σε η “Χρυ­σή Αυ­γή” αλλά τους χρυ­σαυ­γί­τες δεν τους σκό­τω­σαν οι φί­λοι του Φύσ­σα, ού­τε το ι­δε­ο­λογι­κο­πο­λι­τι­κό ρεύ­μα που εκ­προ­σω­πού­σε ο Φύσ­σας. Τους χρυσαυ­γί­τες, εί­τε τους σκό­τω­σε έ­να τμή­μα του δια­κομ­μα­τι­κού κρά­τους που ε­πί δε­κα­ε­τί­ες προ­στά­τευ­σε σκαν­δα­λω­δώς τη συμ­μο­ρί­α, εί­τε, τους σκό­τω­σε μια άλ­λη συμ­μο­ρί­α, ε­πανα­στα­τι­κή στη μορ­φή και φα­σι­στι­κή στο πε­ριε­χό­με­νο,  που το πι­θα­νό­τε­ρο ανή­κει σε έ­να ι­δε­ο­λο­γι­κοπο­λι­τι­κό ρεύ­μα το ο­ποί­ο ο Φύσ­σας και οι φί­λοι του έ­χουν ου­σια­στι­κά κα­τα­δι­κά­σει. Ο Φύσ­σας ο ί­διος σε έ­να βί­ντε­ο που παί­χτηκε με­τά το θά­να­τό του (στον ι­στό­το­πο Ζού­γκλα) σάρ­κα­ζε μια α­πό αυ­τές τις συμ­μο­ρί­ες, τους Πυ­ρή­νες της Φω­τιάς, και την εμ­φά­νι­ζε σαν αλ­λη­λο­συ­μπλη­ρού­μενο ά­κρο με τη “Χρυ­σή Αυ­γή” (http://www.zougla.gr/greece/article/o-pavlos-fisas-se-ekpompi-tis-zouglas, το στιγ­μιό­τυ­πο α­πό 28:43 έ­ως 29: 19 στο πρώ­το βί­ντε­ο). Αυ­τή η το­πο­θέ­τη­ση ή­ταν πο­λύ εύ­στο­χη  για­τί οι Πυρή­νες σε προ­κή­ρυ­ξή τους με­τά τη βομ­βι­στι­κή ε­πί­θε­ση τους ε­νά­ντια στη “Χρυ­σή Αυ­γή” το 2010 έ­γρα­ψαν ό­τι αυ­τή δεν ή­ταν πραγ­μα­τι­κά ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στική δη­λα­δή ε­χθρι­κή στο σύ­στη­μα ό­πως ή­ταν ο  αρ­χι­να­ζί Κα­λέ­ντζης! 
 
Κυ­ρί­ως ό­μως τό­σο οι γο­νείς ό­σο και οι φί­λοι του Φύσ­σα κα­τα­δί­κασαν εκ των προ­τέ­ρων κά­θε βί­αι­η πρά­ξη α­ντεκ­δί­κη­σης κα­τά της “Χρυ­σής Αυ­γής”. Α­πό την αρ­χή έ­δει­ξαν και μά­λι­στα τό­νι­σαν ό­τι αυ­τό που ή­θε­λαν ή­ταν ένα ει­ρη­νι­κό και πλα­τύ δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα κα­ταγ­γε­λί­ας της “Χρ. Αυ­γής”.  Αυ­τές οι ε­ξαι­ρε­τι­κά ψύ­χραι­μες το­πο­θε­τή­σεις ή­ταν ά­με­ση α­πο­δο­κι­μα­σία ό­λων ε­κεί­νων των “συ­μπα­ρα­στα­τών” που φώ­να­ζαν συν­θή­μα­τα για “κρεμά­λες στους φα­σί­στες” και για “κον­σερ­βο­κού­τια”. Μά­λι­στα οι φί­λοι του Φύσ­σα δια­χω­ρί­στη­καν τό­σο πο­λύ α­πό κά­θε  ψευ­το­ε­πα­να­στα­τι­κό, στην ουσί­α κα­θε­στω­τι­κό, “α­ρι­στε­ρό” κί­νη­μα και κόμ­μα, ώ­στε ό­λοι ό­σοι βγή­καν τις πρώ­τες ώ­ρες να κα­πη­λευ­τούν πο­λι­τι­κά τον η­ρω­ι­κό νε­κρό έ­πα­ψαν σύ­ντο­μα κά­θε α­να­φο­ρά σε αυ­τόν και ε­γκα­τέ­λει­ψαν και κά­θε σύν­θη­μα του τύ­που: “ο Φύσ­σας Ζει, αυ­τός μας ο­δη­γεί”.  Ε­μείς δεν συμ­φω­νού­με με κά­θε θέ­ση του Φύσσα και των φί­λων του, ό­πως αυ­τή ε­νά­ντια σε κά­θε κομ­μα­τι­κή έ­ντα­ξη - αν και αυ­τή η α­ντί­λη­ψη, πο­λύ συ­χνή στη δη­μο­κρα­τι­κή νε­ο­λαί­α προ­κύ­πτει κυ­ρί­ως α­πό την α­πέ­χθεια της τε­λευ­ταί­ας στην ορ­γα­νω­μέ­νη ψευ­το­α­ρι­στε­ρά -  ό­μως α­ξί­ζει να α­κο­λου­θεί κα­νείς τον Φύσσα και τη γραμ­μή του στη βα­σι­κή της ι­δε­ο­λογι­κή  διά­στα­ση δη­λα­δή στα ζη­τή­μα­τα της α­ντι­φα­σι­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, του αντι­ρα­τσι­σμού και της α­νοι­χτής σκέ­ψης και συ­ζή­τη­σης.  Αυ­τή η α­ντί­λη­ψη είναι σε σύ­γκρου­ση με ό­λο αυ­τό το υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κό ρεύ­μα που ε­ξι­σώ­νει την α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α με το να­ζι­σμό και σαν τέ­τοιο αρ­νεί­ται το α­ντι­φα­σι­στικό μέ­τω­πο. Το αρ­νεί­ται εί­τε α­νοι­χτά ό­πως το ψευ­τοΚ­ΚΕ και ο ψευ­το­α­ναρ­χι­σμός, εί­τε κα­λυ­μέ­να ό­πως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που βά­ζει την πά­λη ε­νά­ντια στο μνη­μό­νιο σαν προ­ϋ­πό­θε­ση του α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώπου την ώ­ρα που και η “Χρυ­σή Αυγή” εί­ναι α­ντι­μνη­μο­νια­κή. Στην ου­σί­α και τα δύ­ο αυ­τά κόμ­μα­τα αρ­νού­νται το α­ντι­φα­σι­στι­κό μέ­τω­πο και μά­λι­στα παίρ­νουν θέ­ση υ­πέρ της “Χρ. Αυ­γής” και κα­τά της  α­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας με το ε­πι­χεί­ρη­μα ό­τι αν τε­θεί ε­κτός νό­μου το “κόμ­μα” των να­ζί θα τε­θεί και η α­ρι­στε­ρά. Κα­μιά α­λη­θι­νή α­ριστε­ρά δεν θα φο­βό­ταν κά­τι τέ­τοιο, α­ντί­θε­τα θα θω­ρού­σε την πα­ρα­νο­μί­α των να­ζί ό­ρο για τη δι­κιά της νο­μι­μό­τη­τα.
 
Κα­νέ­να α­πό τα πα­ρα­πά­νω  ρεύ­μα­τα, εί­τε με πι­στό­λια και με βα­ριο­πούλες, εί­τε χω­ρίς δεν εί­ναι α­ντι­φα­σι­στι­κό και κα­νέ­να δεν πρό­κει­ται πο­τέ να βρε­θεί σε πραγ­μα­τι­κό εμ­φύ­λιο με τους να­ζί, ού­τε στρα­τη­γι­κά ού­τε τα­κτικά.  Έ­χου­με δώ­σει πολ­λές φο­ρές τη βα­σι­κή ε­ξή­γη­ση γι αυ­τό, δη­λα­δή το ό­τι ό­λα αυ­τά τα ρεύ­μα­τα και κόμ­μα­τα τα ε­νώ­νει με τη να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α η κοι­νή συμπά­θεια και η κοι­νή πο­λι­τι­κή ε­ξάρ­τη­ση α­πό το πα­γκό­σμιο κέ­ντρο του κά­θε φα­σι­σμού, την που­τι­νι­κή Ρω­σί­α. Α­πό ε­κεί α­πορ­ρέ­ει το κοι­νό τους πά­θος ε­νά­ντια στην α­στο­δη­μο­κρα­τί­α, στην Ευ­ρώ­πη και στα στοι­χειώ­δη δη­μο­κρα­τι­κά και αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα. 
Οι μόνοι που μπο­ρούν να βρε­θούν κά­ποια στιγ­μή σε α­λη­θι­νό πό­λεμο με τους να­ζί εί­ναι αυ­τοί που θέ­λουν την ει­ρή­νη και την πο­λι­τι­κή δη­μο­κρατί­α, και γι αυ­τό πο­τέ δεν ξε­κι­νά­νε την πο­λι­τι­κή βί­α. Α­λη­θι­νό πό­λε­μο θα προκα­λέ­σουν πι­θα­νό­τα­τα οι να­ζί, η δή­θεν α­ντι­φα­σι­στική ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, και ο ψευ­το­α­ναρ­χι­σμός μό­νο αν αύ­ριο κα­τα­φέ­ρουν να ε­γκα­τα­στή­σουν α­πό κοι­νού στη χώ­ρα την α­νοι­χτή, υ­πε­ρεκ­με­ταλ­λευ­τι­κή δι­κτα­το­ρί­α των νε­ο­να­ζί ρώ­σων και κι­νέ­ζων φί­λων  τους. Τό­τε α­πέ­να­ντι τους θα βρουν τη με­γά­λη πλειο­ψη­φί­α του ελ­λη­νι­κού λα­ού σε έναν πλα­τύ ε­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό και α­ντι­φα­σι­στι­κό μέ­τω­πο που μπο­ρεί να υ­πο­χρε­ω­θεί να γί­νει έ­νο­πλο. Αυ­τός θα εί­ναι δευ­τερευό­ντως και έ­νας εμ­φύ­λιος πό­λε­μος δύ­ο πραγ­μα­τι­κών “ά­κρων” στο ε­σωτε­ρι­κό της χώ­ρας. Αυ­τά τα ά­κρα υ­πάρ­χουν και σή­με­ρα μό­νο που το έ­να εί­ναι συ­νει­δη­τό και ορ­γα­νω­μέ­νο (το ά­κρο των να­ζί και των η­γε­τών της ψευ­το­α­ρι­στεράς), και το άλ­λο εί­ναι το αυ­θόρ­μη­το αλ­λά πο­λι­τι­κά ά­πει­ρο και ι­δε­ο­λο­γι­κά αξε­κα­θά­ρι­στο δη­μο­κρα­τι­κό πλειο­ψη­φι­κό ρεύ­μα του λα­ού στο ο­ποί­ο πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται και η πλειο­ψη­φί­α της βά­σης της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς. Ο Παύ­λος Φύσ­σας εί­ναι έ­να πρώ­ι­μο θύ­μα αυ­τού του προ­α­ναγ­γελ­μέ­νου εμ­φύ­λιου πο­λέ­μου. Οι δυο χρυ­σαυ­γί­τες δεν εί­ναι.
 
Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δη­λα­δή οι δο­λο­φό­νοι των δύ­ο χρυ­σαυ­γι­τών, όποιοι και αν εί­ναι αυ­τοί, α­νή­κουν σή­με­ρα στο ί­διο βα­θειά ε­χθρι­κό προς το λαό στρα­τό­πε­δο στο ο­ποί­ο α­νή­κουν και τα θύ­μα­τά τους. Δεν εί­ναι δυ­να­τό άλ­λωστε να υ­πάρ­χουν πραγ­μα­τι­κοί α­ντι­φα­σί­στες που θα σκό­τω­ναν χρυ­σαυ­γί­τες και μά­λι­στα πα­ρα­κα­τια­νά μέ­λη με κτη­νώ­δεις χα­ρι­στι­κές βο­λές τη στιγ­μή που η “Χρυ­σή Αυ­γή”, η­θι­κά α­νυ­πό­λη­πτη, διω­κό­ταν ποι­νι­κά, και εί­χε αρ­χίσει να α­πο­κη­ρύσ­σει  γλοιω­δώς ό­λα τα σύμ­βο­λα και τις μαύ­ρες αρ­χές της εμ­φανι­ζό­με­νη σαν φι­λει­ρη­νι­κό κόμ­μα. 
 
Ό­σο για τους γο­νείς των δο­λο­φο­νη­μέ­νων με­λών της “Χρ. Αυ­γής”, αν θέ­λα­νε να πλη­σιά­σουν τους γο­νείς του Φύσ­σα σε μια κα­τεύ­θυν­ση ει­ρη­νι­κής ε­νό­τη­τας του λα­ού θα έ­πρε­πε να εκ­φρά­σουν πρώ­τα τη βα­θειά  συ­γνώ­μη τους σε αυ­τούς, ε­φό­σον τα παι­διά τους ή­ταν ε­νερ­γά μέ­λη του κόμ­μα­τος που τό­σο α­πρό­κλη­τα και κτη­νώ­δι­κα τον σκό­τω­σε. Με αυ­τό δεν θέ­λου­με να πού­με ό­τι οι γο­νείς ευ­θύ­νο­νται κά­θε φο­ρά για τις πρά­ξεις των παι­διών τους, αλ­λά αν αισθά­νο­νται την α­νά­γκη να μι­λή­σουν εξ ο­νό­μα­τός τους  τό­τε θα πρέ­πει να α­να­λαμβά­νουν και την ευ­θύ­νη των πρά­ξε­ών τους. Αλ­λά αν το κά­νουν αυ­τό τό­τε θα χρωστά­νε ε­πί­σης συ­γνώμ­μη σε χι­λιά­δες μα­νά­δες αρ­χί­ζο­ντας α­πό ε­κεί­νες των με­τα­να­στών που τα παι­διά τους ξυ­λο­κο­πή­θη­καν, τρο­μο­κρα­τή­θη­καν, τα­πει­νώθη­καν, μα­χαι­ρώ­θη­καν ή και πέ­θα­ναν στην ξε­νι­τειά σαν τα σκυ­λιά χτυ­πη­μέ­να από αυ­τήν τη συμ­μο­ρί­α.
Με αυ­τήν την έν­νοια η μά­να του Φύσ­σα δεν χρω­στά­ει κα­μιά συ­γνώ­μη σε κα­νέ­ναν. Μό­νο πε­ρή­φα­νη μπο­ρεί να εί­ναι για­τί το παι­δί της υ­πο­στή­ρι­ξε το δί­κιο, και έκ­φρα­σε με την τέ­χνη και με το αί­μα του την κραυ­γή α­γω­νί­ας των κατα­ρα­μέ­νων και κα­τα­διωγ­μέ­νων θυ­μά­των της ναζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας.