Αναδημοσιεύουμε εδώ άρθρο που δημοσιεύτηκε στους Financial Times πριν τις αμερικάνικες εκλογές, στις 16/10/2016 (των Michael Stott και Catherine Belton). Το άρθρο αποκαλύπτει τους βαθιούς δεσμούς του Τραμπ με τους νέους τσάρους του Κρεμλίνου που ξεκίνησαν ήδη από την εποχή του Γκορμπατσόφ (την οποία οι αρθρογράφοι αναφέρουν ως “σοβιετικά χρόνια”, όπως συνήθως τη χαρακτηρίζουν οι αστοί και οι ψευτοαριστεροί).

Οι ρώσικες διασυνδέσεις του Τραμπ

Δυναμώνουν οι πιέσεις στον Ντόναλντ Τραμπ αφότου οι ΗΠΑ επίσημα κατηγόρησαν την κυβέρνηση Πούτιν για ανάμιξη στις προεδρικές εκλογές του Νοέμβρη

ΤΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ Η "ΑΓΡΙΑ ΑΝΑΤΟΛΗ" ΤΟΥ ΓΕΛΤΣΙΝ

Οι δεσμοί του ρεπουμπλικάνου υποψηφίου με τη Ρωσία είναι ένα μίγμα επίδειξης, μπίζνες και μεγαλοστομίας που διαρκεί 30 χρόνια. Οι FT συγκέντρωσαν αυτόν τον κατάλογο μέσα από διάφορες πηγές, ανιχνεύοντας τη λατρεία του Τραμπ για τη Ρωσία από την αρχή της στη σοβιετική εποχή, έως την εποχή Πούτιν και την αμερικανική προεδρική καμπάνια.

Δεν θα πρέπει να υπάρχει πιο ελεεινή αστική τάξη από την ελληνική.

Ένα τμήμα της αστικής τάξης, εκείνο που την εκπροσωπούσε δικαστικά και που ποτέ δεν φημίστηκε για την ανεξαρτησία γνώμης και την παλληκαριά του, ξεσηκώθηκε με όλα τα συνδικαλιστικά όργανά του ενάντια στις τρομοκρατικές εκκαθαρίσεις και στους ηθικούς και οικονομικούς εκβιασμούς που άσκησε επί μήνες εναντίον του η φασιστική κυβέρνηση Τσίπρα και τελικά τόλμησε μέσα από το πιο επίλεκτο απόσπασμά του, το ΣΤΕ, να καταργήσει τον νόμο Παππά της φίμωσης του τύπου δίνοντας ένα μοναδικό ράπισμα στην κυβέρνηση αυτή.

Το ΣτΕ με την απόφασή του βρήκε το θάρρος να πει ταυτόχρονα δύο μεγάλα "Όχι" στη φασιστική συμμορία Τσίπρα: “Όχι” στη φίμωση του τηλεοπτικού Τύπου και στην καταπάτηση γι αυτό το σκοπό του Συντάγματος με την ουσιαστική κατάργηση του ΕΣΡ και “Όχι” στην πολύμηνη απόπειρα της συμμορίας με τρομοκρατία, με ραδιουργίες και με πραξικοπήματα να υποδουλώσει τη δικαστική εξουσία. Η απάντηση της φασιστικής συμμορίας στα δύο αυτά "Όχι" ήταν η αναμενόμενη: Κατάργησε το ΣτΕ.

Ο υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών Κο­τζιάς ξε­κί­νη­σε πρό­σφα­τα δια­δι­κα­σί­α κατά­σχε­σης κα­τά της ε­φη­με­ρί­δας Athens Review of Books (ARB) με διευ­θυ­ντή έκ­δο­σης το Μα­νώ­λη Βα­σιλά­κη α­φού πέ­τυ­χε μί­α σκαν­δα­λώ­δη α­πό­φα­ση στο Ε­φε­τεί­ο Α­θη­νών που ε­πι­βάλ­λει την κα­τα­βο­λή α­πό την ARB α­ποζη­μί­ω­σης δέ­κα χι­λιά­δων Ευ­ρώ (με τους τό­κους 18.000, ε­νώ πρω­τό­δι­κα ή­ταν 250.000 που μειώ­θη­κε, λό­γω της κα­τα­κραυ­γής, α­πό το ε­φε­τείο) για συ­κο­φα­ντι­κή δυ­σφή­μη­ση.

Την ί­δια ώ­ρα που η ρω­σι­κή υ­περ­δύ­να­μη ι­σο­πε­δώ­νει το Χα­λέ­πι της Συρί­ας η μι­κρο­α­στι­κή ου­ρά του φι­λο­ρώ­σι­κου ψευ­το­α­ρι­στε­ρού συ­νε­χούς, ή αλ­λιώς ο “στο­λί­σκος” του ψευ­τοΚ­ΚΕ, κα­λεί σε «α­ντι­πο­λε­μι­κή, α­ντι­ϊ­μπε­ριαλι­στι­κή, α­ντι­φα­σι­στι­κή» δια­δή­λω­ση «αλ­λη­λεγ­γύ­ης» στους πρό­σφυ­γες με πο­ρεί­α στη Βου­λή, τα γρα­φεί­α της Ε­Ε και την α­με­ρι­κα­νι­κή πρε­σβεί­α.

Στο Χαλέπι της Συρίας εκδηλώνεται σήμερα καθαρότερα από οπουδήποτε αλλού το πραγματικό αποκρουστικό πρόσωπο του ρωσικού νεοχιτλερισμού. Μισή κατοικημένη πόλη περικυκλωμένη από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις – το ανατολικό τμήμα της πόλης που ελέγχεται από την αντίσταση – σφυροκοπείται ανηλεώς και ισοπεδώνεται από τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη, ενώ οι εγκλωβισμένοι 250.000 κάτοικοί της προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα στα χαλάσματα χωρίς τροφή, νερό, ηλεκτρικό ή ιατρική μέριμνα.

«Εθνική ανεξαρτησία πάει να πει πρώτα απ’ όλα νάσαι οικονομικά ανεξάρτητος, και αυτό θα το πετύχουμε όταν δίπλα στη λύση του αγροτικού, βάλουμε στο δρόμο της πραγματοποίησης και την ανάπτυξη για τις εσωτερικές παραγωγικές δυνάμεις – ηλεκτρισμός, σίδερο, ατσάλι, νίκελ και άλλα – που θα αξιοποιήσει όχι μονάχα τον ελληνικό πλούτο μα – πράμα που είναι πιο σημαντικό ακόμα – και τη δουλειά του Έλληνα εργάτη, σηκώνοντάς τον οικονομικά, τεχνικά και πολιτικοοικονομικά σε διευθύνουσα θέση και δύναμη» (Συνέντευξη του Ν.Ζαχαριάδη στο Ριζοσπάστη, 31 Μάη 1945).