Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Την ώρα που οι νέοι τσάροι του Κρεμλίνου και τα φαιο-«κόκκινα» παπαγαλάκια τους σε κάθε χώρα προπαγανδίζουν τη θέση της λεγόμενης περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση, η τελευταία (και κυρίως η Ευρώπη) μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργό της για να ανακαλύψει με τρόμο ότι είναι oυσιαστικά άοπλη απέναντι στον «περικυκλωμένο» αντίπαλό της.

Και εκεί που ο ευρωπαϊκός οικονομικός γίγας νόμιζε ότι θα απογειωθεί μετά την έξοδο του από την πανδημική οικονομική συρρίκνωση ένιωσε ένα σιδερένιο χέρι να του έχει αρπάξει το πόδι. Κοίταξε και είδε ότι ήταν η Ρωσία του Πούτιν. Αυτή, την ώρα που η παγκόσμια ζήτηση για πρώτες ύλες ιδιαίτερα για τις ενεργειακές εκτοξεύτηκε απότομα μετά τα αντι-πανδημικά λοκντάουν και ενώ η ΕΕ είχε αδειάσει τις αποθήκες της του φυσικού αερίου από έναν πολύ ψυχρό χειμώνα και ένα πολύ θερμό καλοκαίρι, μείωσε ξαφνικά την παροχή αερίου στην ΕΕ κατά 20% με αποτέλεσμα

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει έστω και την τελευταία στιγμή να πάψει να ταλαντεύεται για το αν θα μείνει μόνη της απέναντι στον Πούτιν και τον Σι και να νομίζει ότι θα την σώσει η αδύναμη μισοδημοκρατική μειοψηφία του ρεπουπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ ή ακόμα χειρότερα οι νεοναζί της Κίνας του Σι. Η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί στον εαυτό της, στα δημοκρατικά αντιφασιστικά κινήματα και στις δημοκρατικές αντιφασιστικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, ανάμεσα τους και σε αυτές των ΗΠΑ. Κυρίως όμως στην εποχή που τόσο οι κλασικοί φασίστες, όσο κυρίως οι φασίστες με "αριστερές" σημαίες οδηγούν το όλο και πιο εξαθλιωμένο παγκόσμιο προλεταριάτο σε έχθρα με τις αστικές δημοκρατίες και σε φιλία με το νεοναζιστικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας και με τον αμερικανό κουίσλιγκ φίλο τους Τραμπ και την κλίκα του, το πιο κρίσιμο και ζωτικό καθήκον των αριστερών δημοκρατών και των πραγματικών κομμουνιστών είναι το να αντισταθούν στον Άξονα συσπειρώνοντας και όχι χτυπώντας το ευρωπαϊκό αλλά και το τριτοκοσμικό προλεταριάτο. Αυτό σημαίνει να αποδείξουν στην πράξη ότι δεν μπορεί ο πατριωτικός πόλεμος της Ευρώπης απέναντι στους νεοναζί, που έχει αρχίσει στο ηρωϊκό ουκρανικό μέτωπο, να γίνει με τους μεγαλοαστούς να συσσωρεύουν όλο και πιο μεγάλο πλούτο και τους λαούς να πληρώνουν μόνοι τους και μάλιστα κύρια για το κόστος της άμυνας τόσο σε χρήμα σήμερα όσο και σε ζωές αύριο. Αυτό σημαίνει ότι τώρα είναι η ώρα να ξεπηδήσει μια νέα δημοκρατική και επαναστατική αντιφασιστική αριστερά και ένα νέο μαζικό αντισοσιαλφασιστικό κομμουνιστικό κίνημα. Γιατί η αστική τάξη, ακόμα και όταν εκτελεί από τις συνθήκες πατριωτικά καθήκοντα αντλεί τη δύναμη της αντίστασής της από την αποφασιστικότητα των μαζών. Η ίδια ακόμα και στην καλύτερη της εκδοχή έχει την τάση του συμβιβασμού, ιδιαίτερα όταν σε μια πρώτη φάση ο φασισμός κερδίζει ένα μεγάλο κομμάτι των μαζών όπως γίνεται σήμερα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη χώρα μας, και πιο πολύ στις ΗΠΑ.

Το αποτέλεσμα του βρώμικου δημοψηφίσματος είναι εντελώς σύμφωνο με τη φύση του: Ο φασισμός της κυβέρνησης, που  το σκαρφίστηκε και το εκτέλεσε σε μια βδομάδα ποδοπατώντας κάθε έννοια δημοκρατίας παραπλάνησε όπως και στις εκλογές του Γενάρη το λαό βάζοντάς του ένα απίθανο ερώτημα: θέλει πιο πολλά λεφτά ή πιο λίγα από τους «ευρωπαίους εκβιαστές» του που του τα χρωστάνε; Τι προτιμάει; Να είναι περήφανος και να ζήσει καλύτερα ψηφίζοντας  για το πρώτο, η να ταπεινωθεί, να νικηθεί και να φτωχύνει ψηφίζοντας το δεύτερο;

Ο­ξύ­νε­ται στην Τουρ­κί­α η κό­ντρα με­τα­ξύ του ε­θνι­κι­στή ι­σλα­μι­στή προ­έ­δρου Ερ­ντο­γάν και του ι­σλα­μι­κού δι­κτύ­ου του Γκιου­λέν, που ε­πι­χει­ρεί να τον ρί­ξει προς ό­φε­λος του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού. Στα μέ­σα Δε­κέμ­βρη οι τουρ­κι­κές αρ­χές προ­έ­βη­σαν στη σύλ­λη­ψη 30 πε­ρί­που δημοσιο­γρά­φων, συ­ντα­κτών, αλ­λά και πρώ­ην α­στυ­νο­μι­κών διευ­θυ­ντών, που φέ­ρο­νται να ε­μπλέ­κο­νται σ’ αυ­τό το δί­κτυο.

Η νέα ιστορική περίοδος στην οποία μπήκαμε με τη ρωσική νεοχιτλερική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε την πρωτοφανή αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών και μιας σημαντικής μερίδας της ευρωπαϊκής μονοπωλιακής αστικής τάξης όχι μόνο ως προς την πολιτικοστρατιωτική απειλή που αποτελεί η πουτινική Ρωσία για την Ευρώπη, αλλά τελευταία και ως προς το πελώριο μέγεθος της ενεργειακής εξάρτησης της δεύτερης από την πρώτη. Ειδικά ο σημερινός ενεργειακός εκβιασμός της Ρωσίας στις χώρες της ΕΕ επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ, που στηριγμένη στη μαοϊκή στρατηγική θεωρία των Τριών Κόσμων, είχε εδώ και πολλά χρόνια καταγγείλει την προσπάθεια των νεοχιτλερικών του Κρεμλίνου να περικυκλώσουν την Ευρώπη πολιτικοστρατιωτικά, να την εξαρτήσουν ενεργειακά και έτσι αδυνατισμένη και διασπασμένη να την καταλάβουν με έναν πόλεμο χιτλερικού τύπου.

Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ αποφάσισαν να επιτύχουν μηδενικές εκπομπές άνθρακα έως το 2050 στις χώρες της ΕΕ, δηλαδή μέχρι τότε, μεταξύ άλλων, να σταματήσει η ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη. Δικαιολογητική βάση αυτής της απόφασης είναι η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.