Παρότι η σκευωρία Νοβάρτις έχει καταπέσει με πάταγο οπότε η ταυτότητα των προστατευόμενων ψευδομαρτύρων έχει αποκαλυφθεί, το φαιο-«κόκκινο» μέτωπο που βρίσκεται από πίσω της συνεχίζει με επικεφαλής το Σύριζα και το γνωστό καθεστωτικό του θράσος να σπιλώνει τους  πολιτικούς του αντιπάλους και να  χτυπάει τη δικαστική εξουσία επειδή είναι το κύριο τμήμα της κρατικής εξουσίας που ακόμα δεν ελέγχει και γι αυτό θέλει να το εκκαθαρίσει από τα στελέχη της που του αντιστέκονται.

Η σκευωρία  Novartis ξεκίνησε στις αρχές του 2018 όταν κάποιοι δικαστές με τη δραστήρια πολιτική στήριξη της κυβέρνησης Σύριζα και ειδικά του υπουργού Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλου κατηγόρησαν  για δωροληψία, παθητική δωροδοκία και απιστία προς όφελος της φαρμακοβιομηχανίας Novartis δέκα πολιτικά πρόσωπα, όλα του φιλοευρωπαϊκού πολιτικού στρατοπέδου πλην του ρωσόφιλου Σαμαρά, που από ότι φαίνεται μπήκε στη λίστα για ξεκάρφωμα. Αυτές οι κατηγορίες βασίστηκαν αποκλειστικά στις καταθέσεις 4 προστατευόμενων μαρτύρων που δεν προσκόμισαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τους ισχυρισμούς τους. Τα θύματα της σκευωρίας είχαν πάρει τότε μόνο μια χλιαρή στήριξη από το διπρόσωπο πρωθυπουργό Μητσοτάκη ο οποίος υποβάθμισε τη σκανδαλώδη εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στην όλη υπόθεση. Επίσης τώρα τελευταία αποδείχτηκε και η αποπροσανατολιστική συμπερίληψη του Σαμαρά στους κατηγορούμενους, καθώς επιδεικτικά πλέον χαριεντίζεται με τον προϊστάμενο όλων των συριζέικων σκευωριών, αρχιραδιούργο βοηθό του Τσίπρα Νίκο Παππά.          

Όποιος παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις με ανοιχτό μυαλό πρέπει να έφριξε τις τελευταίες βδομάδες. Οι σκανδαλοθήρες του ΣΥΡΙΖΑ, έτοιμοι σε κάθε παραμικρό παραστράτημα των αντιπάλων να σηκώσουν τη ρομφαία κατά της διαφθοράς, αποπνέουν τόση μπόχα και αποφορά, όσο ακριβώς είναι και το θράσος τους να ισχυρίζονται ότι η μπόχα έρχεται από αυτούς που πιάνουν τη μύτη τους.

Κανείς από τους έγκυρους πολιτικούς σχολιαστές δεν μπορεί να εξηγήσει με κάποια σχετική σαφήνεια γιατί έγινε το ταξίδι του Ερντογάν στην Ελλάδα. Οι πιο έντιμοι το ομολογούν κιόλας. Γιατί τα ταξίδια συνήθως αφορούν στην αντιμετώπιση και επίλυση των πιο βασικών διμερών προβλημάτων. Μάλιστα στην περίπτωση της Τουρκίας επίσκεψη τούρκου ηγέτη έχει να γίνει 65 ολόκληρα χρόνια γιατί τα βασικά διμερή προβλήματα είναι όλα μεγάλα, άλυτα, διαρκώς συσσωρευόμενα και στην καλύτερη περίπτωση τελματωμένα.

Ο σοσιαλφασισμός είναι «κομμουνισμός» και «δημοκρατία» στη μορφή και μαύρη ιμπεριαλιστική αντίδραση και φασισμός στο περιεχόμενο. Γι’ αυτό και μια από τις βασικές του ιδιότητες είναι η διαστροφή και η χρήση της επαναστατικής ιστορίας με τρόπο που να βολεύει τα μαύρα σχέδιά του για εξανδραποδισμό του λαού και υποταγή του στις χειρότερες μερίδες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου (σήμερα στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό Άξονα).

Στις δηλώσεις Τσίπρα για «όσους δεν είναι καλά στην ψυχή τους», πολλοί είδαν άλλη μια βαρετή επανάληψη των «αντινεοφιλελεύθερων», σοσιαλφασιστικών επιθέσεων του ολότελα σάπιου ελληνικού καθεστώτος στον Σόιμπλε, ώστε να παγιώνεται ως συνείδηση στον ελληνικό λαό ότι τα νέα βάσανά του έχουν σαν πηγή τη «γερμανική λιτότητα» κι όχι το σαμποτάζ και την οικονομική καταστροφή που σπέρνουν στο διάβα τους οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ο Τσίπρας τελευταία μιλάει ανοιχτά. Δε χρειάζεται ούτε το τελευταίο φύλλο συκής «αριστεροσύνης» για να καλύπτει

Το κύ­ριο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ εί­ναι η ξε­τσί­πω­τη δου­λι­κό­τη­τα της στην που­τι­νι­κή Ρω­σί­α. Κε­ντρι­κό πρό­σω­πο αυ­τής της πο­λι­τι­κής εί­ναι ο υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών Ν. Κο­τζιάς, φί­λος του Ντού­γκιν, του θε­ω­ρη­τι­κού του ρώ­σι­κου νε­ο­χι­τλε­ρι­σμού και συμ­βού­λου του Πού­τιν.

Γράφουμε τούτο δω το σημείωμα για να δώσουμε μια πρώτη εκτίμηση στους φίλους μας αναγνώστες για το πως μπορεί να ερμηνευτεί η εσωκομματική σύγκρουση στο Σύριζα και να εξηγηθεί ιδιαίτερα η στάση σε αυτή του αληθινού αρχηγού του, του διπρόσωπου προβοκάτορα Τσίπρα.

Από ότι μαρτυρούν οι τοποθετήσεις των ίδιων των συνέδρων στις προσυνεδριακές διαδικασίες συμμετείχαν ελάχιστα μέλη του Σύριζα και ήταν αυτά που δεν ήταν απογοητευμένα από τον Κασσελάκη, αυτά δηλαδή που ήταν κάτω από την επιρροή και είχαν ενθαρρυνθεί να συμμετέχουν στο συνέδριο από το δίκτυο των στελεχών που τον είχαν φέρει στην εξουσία, δηλαδή αυτών που ανοιχτά είχαν σταθεί μαζί του από την πρώτη εκλογή (Πέτρος Παππάς, Δ. Αυγέρη, Θ. Τζάκρη). Μπορούμε να υποθέσουμε (και εκ του αποτελέσματος) ότι αυτό το δίκτυο το στήριξε και το ρυθμιστικό, δηλαδή το πιο κρίσιμο για τους κομματικούς συσχετισμούς ρεύμα, αυτό που έχει αρχηγό το δεξί χέρι του Τσίπρα, τον κεντριστή που λέγεται Νίκος Παππάς.

 Το πιο με­γά­λο πο­λι­τι­κό πρό­βλη­μα σ’ αυ­τή τη χώ­ρα δεν εί­ναι ό­τι έ­χουμε έ­να πρω­θυ­πουρ­γό που α­πρό­κλη­τα χρε­ω­κό­πη­σε τις τρά­πε­ζες, διέ­λυ­σε το πιστω­τι­κό σύ­στη­μα και το σύ­στη­μα πλη­ρω­μών δί­νο­ντας το τε­λειω­τι­κό χτύ­πη­μα σε μια ή­δη λι­πό­θυ­μη πα­ρα­γω­γι­κή μη­χα­νή, τέ­τοιο που μό­νο μια ξέ­νη κα­το­χή θα έ­δι­νε. Ού­τε εί­ναι ό­τι αυ­τός ο πρω­θυ­πουρ­γός έ­χει σαν βα­σι­κή του α­πο­στολή να πα­ρά­γει διαρ­κώς νέ­ο πε­λώ­ριο χρέ­ος για τη μι­κρή χώ­ρα του ώ­στε να δια­σπά­ει τον οι­κο­νο­μι­κά ι­σχυ­ρό αλ­λά πο­λι­τι­κά α­σύν­δε­το δα­νει­στή του. 

Ένας νέος γύρος επίθεσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εναντίον της πλειοψηφίας των δικαστών ξεκίνησε πρόσφατα γιατί το ΣτΕ επιχείρησε με μία απόφαση του να σταματήσει το καθεστώς της λεγόμενης «φορολογικής ομηρίας» προσώπων και επιχειρήσεων με ελέγχους από την Εφορία και τους φοροελεγκτικούς μηχανισμούς (ΣΔΟΕ, ΚΕΦΟΜΕΠ κλπ) που γίνονται αναδρομικά σε βάθος δεκαετίας μετά από συνεχείς παρατάσεις της παραγραφής που ισχύει από το νόμο και η οποία είναι συνήθως πενταετής.