Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΟΛΑΚΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΤΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Με τον τραμπούκο Κασσελάκη χώνεται στη μεγαλοαστική τάξη για το πραξικόπημα στη Δικαιοσύνη και στον Τύπο, και με τους “αριστερούς” κρατάει τους μικροαστούς για το παραγωγικό σαμποτάζ και τα άλλα σοσιαλφαστικά κινήματα

Ακόμη και άνθρωποι με εμπειρία δεκαετιών από τα πολιτικά πράγματα στη χώρα, αλλά κι από εκείνα της εντός ή εκτός εισαγωγικών Αριστεράς, έχουν υποστεί πρωτοφανές πολιτικό σοκ από τον τρόπο με τον οποίο εγκαταστάθηκε ο “κομήτης” Κασσελάκης στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και πολλοί απ’ αυτούς που αισθάνονταν βαθιά αποστροφή για το βίο και την πολιτεία του συγκεκριμένου αντιδραστικού κομματικού μορφώματος, ειδικά από το 2008 που στην ηγεσία του εγκαταστάθηκε (αρχικά σε δίδυμο με τον Αλαβάνο και λίγο αργότερα μόνος του) ο Τσίπρας, δεν μπορούσαν εύκολα να πιστέψουν ότι ένας σκοτεινός τύπος, για τον οποίο ελάχιστα ήταν γνωστά πριν θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία (και ελάχιστα, εδώ που τα λέμε, είναι γνωστά και σήμερα), κατέλαβε εξ εφόδου τη θέση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ειδικά μάλιστα τη στιγμή που ο άνθρωπος αυτός, σε όλα του τα λίγα δημοσιογραφικά επιβεβαιωμένα χαρακτηριστικά, φαίνεται φαινομενικά να βρίσκεται στον αντίποδα όλων όσων -διακηρυκτικά- υποστηρίζει το κόμμα του οποίου ανέλαβε αρχηγός: έχει καταγγελθεί ότι είχε εγγραφεί επισήμως στις ΗΠΑ ως υποστηρικτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος την περίοδο 2015-2018,

Το κύ­ριο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ εί­ναι η ξε­τσί­πω­τη δου­λι­κό­τη­τα της στην που­τι­νι­κή Ρω­σί­α. Κε­ντρι­κό πρό­σω­πο αυ­τής της πο­λι­τι­κής εί­ναι ο υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών Ν. Κο­τζιάς, φί­λος του Ντού­γκιν, του θε­ω­ρη­τι­κού του ρώ­σι­κου νε­ο­χι­τλε­ρι­σμού και συμ­βού­λου του Πού­τιν.

Η μεγαλύτερη πηγή αδυναμίας στην άμυνα των λαών σε κάθε πολιτικοκοινωνική κρίση ή ακόμα και σε κάθε φυσική καταστροφή, όπως συμβαίνει σήμερα με την πανδημία του Covid-19, είναι ότι η ιστορική πρωτοπορία αυτής της άμυνας το προλεταριάτο και γενικά η φτωχολογιά είναι τον τελευταίο μισό αιώνα μπλοκαρισμένη, υπονομευμένη και σε ένα μέρος της δηλητηριασμένη, από την πιο μεγάλη αστική και ιμπεριαλιστική αντίδραση που είναι το νεοχιτλερικό μέτωπο Ρωσίας-Κίνας. Επειδή αυτοί οι δύο σύμμαχοι ιμπεριαλισμοί έχουν προκύψει από την άλωση από τα μέσα των εργατικών και σοσιαλιστικών εξουσιών έχουν ακόμα την ικανότητα να αλώνουν από τα μέσα και κάθε εργατική και αριστερή αντίσταση σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ ταυτόχρονα εμπνέουν και καθοδηγούν όλους τους κλασικούς φασίστες σε κάθε χώρα.

Η βράβευση του Τσίπρα στη Γαλλία με δύο βραβεία για το «πολιτικό του σθένος» και την «αφοσίωσή του στην ευρωπαϊκή ιδέα» αντιμετωπίστηκε γενικά στη χώρα μας με ειρωνικά σχόλια στον Τύπο και με ένα ελαφρύ χαμόγελο από το λαό, που στην πλειοψηφία του, είτε ανέχεται ακόμη τον Τσίπρα είτε τον σιχαίνεται, πάντως καθόλου δεν τον εκτιμά ως άνθρωπο αρχών και σταθερών πεποιθήσεων.

Πρέπει να κατασταλάξουν κάπως τα πράγματα για να μπορούμε να δώσουμε μια ολοκληρωμένη συνθετική εξήγηση για τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα του Σύριζα τον τελευταίο καιρό, ιδιαίτερα να δοθεί η εξήγηση πρώτο γιατί χρειάστηκε να κάνει το πραξικοπηματικό δημοψήφισμα υπέρ του "όχι" παράλληλα με το κλείσιμο των τραπεζών  και να πάει αμέσως μετά από αυτό να προτείνει ένα παταγώδες και ακόμα πιο πραξικοπηματικό "ναι" στο χειρότερο μνημόνιο της πενταετίας.

Στις 7 του Ιούλη είχαμε δυο καλά νέα και ένα κακό. Από τακτική άποψη τα δυο καλά νέα είναι σημαντικότερα. Από στρατηγική τη μεγαλύτερη σημασία έχει το κακό. Τα δύο καλά νέα είναι η πτώση της σοσιαλφασιστικής συμμορίας Τσίπρα και το ξωπέταγμα των ναζικανιβάλων της «Χρ. Αυγής» από τη Βουλή. Το κακό νέο είναι η σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά το κάζο των ευρωεκλογών.

Παρότι η σκευωρία Νοβάρτις έχει καταπέσει με πάταγο οπότε η ταυτότητα των προστατευόμενων ψευδομαρτύρων έχει αποκαλυφθεί, το φαιο-«κόκκινο» μέτωπο που βρίσκεται από πίσω της συνεχίζει με επικεφαλής το Σύριζα και το γνωστό καθεστωτικό του θράσος να σπιλώνει τους  πολιτικούς του αντιπάλους και να  χτυπάει τη δικαστική εξουσία επειδή είναι το κύριο τμήμα της κρατικής εξουσίας που ακόμα δεν ελέγχει και γι αυτό θέλει να το εκκαθαρίσει από τα στελέχη της που του αντιστέκονται.

Η σκευωρία  Novartis ξεκίνησε στις αρχές του 2018 όταν κάποιοι δικαστές με τη δραστήρια πολιτική στήριξη της κυβέρνησης Σύριζα και ειδικά του υπουργού Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλου κατηγόρησαν  για δωροληψία, παθητική δωροδοκία και απιστία προς όφελος της φαρμακοβιομηχανίας Novartis δέκα πολιτικά πρόσωπα, όλα του φιλοευρωπαϊκού πολιτικού στρατοπέδου πλην του ρωσόφιλου Σαμαρά, που από ότι φαίνεται μπήκε στη λίστα για ξεκάρφωμα. Αυτές οι κατηγορίες βασίστηκαν αποκλειστικά στις καταθέσεις 4 προστατευόμενων μαρτύρων που δεν προσκόμισαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τους ισχυρισμούς τους. Τα θύματα της σκευωρίας είχαν πάρει τότε μόνο μια χλιαρή στήριξη από το διπρόσωπο πρωθυπουργό Μητσοτάκη ο οποίος υποβάθμισε τη σκανδαλώδη εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στην όλη υπόθεση. Επίσης τώρα τελευταία αποδείχτηκε και η αποπροσανατολιστική συμπερίληψη του Σαμαρά στους κατηγορούμενους, καθώς επιδεικτικά πλέον χαριεντίζεται με τον προϊστάμενο όλων των συριζέικων σκευωριών, αρχιραδιούργο βοηθό του Τσίπρα Νίκο Παππά.          

Όσο πιο ορμητικά προωθεί η ανερχόμενη νεοτσαρική Ρωσία τις πολιτικές και γεωστρατηγικές θέσεις της στην Ευρώπη τόσο πιο φιλόδοξες, λεπτές και αποτελεσματικές κάνει τις χειρουργικές της επεμβάσεις στον κατεξοχήν χώρο επιρροής της, στα Βαλκάνια, τα οποία γι αυτό το λόγο άλλωστε αποτελούν σήμερα, όπως και τον 19ο αιώνα το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Ο κύριος στόχος των χειρουργικών επεμβάσεων της Ρωσίας σε αυτό το υπογάστριο είναι για πολλές δεκαετίες τώρα ο έλεγχος ή έστω η εξουδετέρωση της ισχυρής και αρκετά ανεξάρτητης από τις δύο υπερδυνάμεις Τουρκίας, που είναι ο φύλακας των Στενών και του χερσαίου δρόμου της Ευρώπης προς τους υδρογονάνθρακες του Κόλπου.

Η κυβέρνηση έμμεσα και η αντιπολίτευση ανοιχτά ισχυρίζονται ότι η οικονομία δεν θα ανακάμψει παρά τις θυσίες του λαού αν οι δανειστές δεν μειώσουν το χρέος με ένα νέο κούρεμα.

Η κυβέρνηση, μέσω του διακομματικού ΕΣΡ αυτή τη φορά, και όχι μόνη της και αυτοπροσώπως όπως προηγουμένως, που είχε φάει την κατραπακιά από το Συμβούλιο της Επικρατείας, προχωράει ολοταχώς στην τελική υποταγή του συνόλου του τηλεοπτικού τοπίου της χώρας μας στη φιλορώσικη κρατικο-ολιγαρχία. Ήδη με διάφορους τρόπους έχει καταφέρει να ελέγξει ένα μεγάλο ποσοστό του Τύπου, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Τώρα όμως πρόκειται για την τελική επίθεση.