Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: info@oakke.gr

Στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα, ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στο κλείσιμο όλων των λιγνιτικών ηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ δήθεν στα πλαίσια της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα, δεσμεύτηκε να τις κλείσει το αργότερο ως το 2028, όταν ο προηγούμενος πρωθυπουργός, που άφησε έργο σε κλεισίματα, ο Τσίπρας είχε αφήσει ένα περιθώριο για να κλείσουν μέχρι το 2030, ενώ άφηνε να ζήσει το 17% της ηλεκτρικής παραγωγής από τα λιγνιτικά.

Παρακάτω δημοσιεύουμε τις απαντήσεις που έδωσε ένας σύντροφός μας σε μια διαδικτυακή συζήτηση στο facebook, όπου τέθηκε το ζήτημα της αποβιομηχάνισης της Ελλάδας και της σχέσης με αυτήν των χρηματοδοτικών προγραμμάτων της ΕΕ. Έχουν γίνει κάποιες μικροαλλαγές, που περισσότερο χρησιμεύουν στο να κάνουν το κείμενο να στέκεται ανεξάρτητο και όχι σαν απάντηση στα πλαίσια ενός διαλόγου, ή αποσαφηνίζουν μερικά σημεία του. Πιστεύουμε ότι είναι μια καλή συμπύκνωση της συχνά αποσπασματικής επιχειρηματολογίας της ΟΑΚΚΕ πάνω σε αυτά τα ζητήματα και για αυτό τη δημοσιεύουμε σαν ένα αυτόνομο κείμενο.

Στην εφημερίδα της κυβερνήσεως στις 16/7/2015 δημοσιεύτηκαν και μπήκαν σε εφαρμογή τα πρώτα μέτρα ως προϋπόθεση για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων μέχρι την τελική συμφωνία με τις χώρες τις ΟΝΕ και το ΔΝΤ. Όπως και στις προηγούμενες συμφωνίες έτσι και σ’ αυτήν εδώ οι δανειστές  ορίζουν το ποσό των εσόδων που πρέπει

Στις περιοχές της Δυτικής Αττικής, δηλαδή στις περιοχές Ασπροπύργου, Ελευσίνας, Μεγάρων βρίσκεται πάνω από το ένα τρίτο της βιομηχανίας της χώρας και ο βασικός όγκος όσης βαριάς βιομηχανίας έχει απομείνει μετά το πολύχρονο σαμποτάζ από το σοσιαλφασιστικό πολιτικό μπλοκ στη χώρα. Χιλιάδες εργαζόμενοι, η εναπομένουσα καρδιά του ελληνικού βιομηχανικού προλεταριάτου, απασχολούνται και ένα σημαντικό και καίριο κομμάτι της οικονομικής ζωής όλης της χώρας πραγματοποιείται εκεί. Οπότε η διαφύλαξη της υγείας των εργαζομένων και η διαφύλαξη της ίδιας της βιομηχανίας εκεί πέρα από ένα ζήτημα φροντίδας για την ανθρώπινη ζωή, είναι μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες για την οικονομική επιβίωση της βομβαρδιζόμενης ακόμα και μέσα στην πανδημία χώρας μας.

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ!

 

Όλα είναι για τα νέα ανατολικά αφεντικά. Τα σιχαμερά 6 κόμματα και η μία δολοφονική συμμορία καθώς και τα παχύδερμα 

 

Α­πό το Φλε­βά­ρη “έ­φυ­γαν” α­πό τις τρά­πε­ζες πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό 40 δις ευρώ, δη­λα­δή οι κα­τα­θέ­σεις πή­γαν α­πό τα 160 στα 120 δις Ευ­ρώ. Αυ­τή η φυ­γή έ­γι­νε ό­σο η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κά­θε τό­σο τί­να­ζε στον α­έ­ρα τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για το χρέ­ος, και α­πει­λού­σε την ΕΖ με χρε­ω­κο­πί­α και πέ­ρα­σμα στη δραχ­μή.

  Πρόκειται για ένα πρωτοφανές, ένα ιστορικών διαστάσεων έγκλημα. Πρόκειται για την καταστροφή της Ελλάδας σαν έστω και μεσαία ανεπτυγμένης βιομηχανικής χώρας.

Το παρατεταμένο lockdown ήρθε να επιδεινώσει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας που στον πυρήνα της βρίσκεται το παραγωγικό-βιομηχανικό σαμποτάζ. Εκατοντάδες παραμένουν οι μπλοκαρισμένες επενδύσεις και τα έργα, ενώ οι μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα εργαλεία παραγωγικού σαμποτάζ που διαθέτει το πολιτικό καθεστώς. Οι εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις επενδύσεων και δημόσιων έργων ανέρχονται σε 250-300 και οι θέσεις εργασίας που ακολούθως διακυβεύονται άμεσα αγγίζουν τις 20.000. Αυτά τα νούμερα παραθέτει στο Κάπιταλ της 22/4 ο Γ. Κράλογλου, ένας από τους ελάχιστους δημοσιολογους του αστικού τύπου που καταγγέλει, και με αξιοπρόσεκτη επιμονή τη συνειδητή αντιβιομηχανική πολιτική όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών. (https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3447596/pano-apo-20-000-theseis-ergasias-sta-xeria-tis-dikaiosunis). Μάλιστα δεν διστάζει κάπου να σημειώσει ότι αρκούν 40-50 άνθρωποι με την υποστήριξη Δημάρχων και κομμάτων και οι προσφυγές τους στο ΣτΕ για να ακυρώσουν ένα έργο υπερασπίζοντας κάποια συμφέροντα, που δεν κατονομάζει.

Την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου ο υπουργός Ανάπτυξης Γεωργιάδης απαντώντας στον ΣΥΡΙΖΑ που τον κατηγορούσε για το κλείσιμο της Πίτσος ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter (https://twitter.com/AdonisGeorgiadi/status/1316703449615151105) αντί για άλλη απάντηση ένα άρθρο της ΟΑΚΚΕ που είχε γραφτεί γι αυτό το κλείσιμο το 2018 (https://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/item/909-). 

Το να αναδημοσιεύει ένας υπουργός, που είναι μάλιστα αντιπρόεδρος του κόμματος που κυβερνάει, και ταυτόχρονα ένα ηγετικό στέλεχος της εθνικιστικής δεξιάς, ένα άρθρο μιας μικρής οργάνωσης του επαναστατικού μαρξισμού δεν είναι κάτι το συνηθισμένο, ούτε είναι κάτι το ασήμαντο, πόσο μάλλον που το άρθρο ρίχνει σαφώς ευθύνες και στα υπόλοιπα κόμματα, ιδιαίτερα στη ΝΔ, δηλαδή το κόμμα του Γεωργιάδη!