Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αύριο Τετάρτη 24 Αυγούστου είναι η ημέρα γιορτασμού της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας. Αυτή τη μέρα γίνονται συγκεντρώσεις σε όλη την Ευρώπη σε υποστήριξη του ηρωικού αγώνα του ουκρανικού λαού ενάντια στη ρώσικη νεοχιτλερική εισβολή και κατοχή. Στην Αθήνα η συγκέντρωση θα γίνει στην Πλατεία Συντάγματος στις επτά το απόγευμα. Η ΟΑΚΚΕ ανταποκρινόμενη στο ανοιχτό κάλεσμα της ουκρανικής κοινότητας στηρίζει αυτή τη συγκέντρωση και θα συμμετέχει. Αυτή τη στιγμή έχει πελώρια σημασία να δοθεί όχι μόνο ένας χαιρετισμός στο λαό που υπερασπίζεται με το αίμα του τις πύλες της Ευρώπης από τους νεοχιτλερικούς, αλλά και μια απάντηση στον ενεργειακό στραγγαλισμό που αυτοί επιβάλλουν στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες για να αδυνατίσουν τη συμπαράσταση των λαών τους στον ουκρανικό αγώνα ρίχνοντας τους στη φτώχεια, στην ανεργία και στην πολιτική διάσπαση μέσω των φασιστών και σοσιαλφασιστών φίλων τους σε κάθε χώρα.

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τον γιορτασμό της εθνικής ανεξαρτησίας, που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου είχε μαζική συμμετοχή. Η πλατεία χρωματίστηκε από την επιβλητική σημαία των 50 μέτρων που είχαν ετοιμάσει και κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Ουκρανοί μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους άντρες να πολεμάνε. Αυτό που διέκρινε κανείς σε σχέση με τις συγκεντρώσεις της αρχής του πολέμου ήταν ότι τότε ήταν σαν μια βαριά στενοχώρια ανάμικτη με κατάπληξη να διαπερνούσε το πλήθος. Προχτές έβλεπε κανείς μια άλλου είδους ατμόσφαιρα από όλες τις ως τώρα συγκεντρώσεις ακόμα και τις δύο πρώτες αμέσως μετά τον πόλεμο που ήταν μαζικότερες. Τώρα δεν υπήρχαν αλλεπάλληλες ομιλίες όπως τότε, αλλά ο κόσμος συμμετείχε και φώναζε ασταμάτητα επί δύο ώρες συνθήματα και τραγούδαγε και διέκρινε κανείς μια ζωντάνια και μια αισιόδοξη αποφασιστικότητα και μια μεγάλη συγκίνηση που δεν την είχαμε ξαναδεί. Μας είπαν φίλοι ουκρανοί ότι ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο μεγάλη συμμετοχή έξι μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

  Όσο συ­νε­χί­ζε­ται η χι­τλε­ρι­κού τύ­που ρω­σι­κή δια­με­λι­στι­κή ε­πέμ­βαση στην Ου­κρα­νί­α τό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο κα­τα­δει­κνύ­ε­ται ο βρό­μι­κος, κα­θο­ρι­στικός γι’ αυ­τήν ρό­λος των προ­βο­κα­τό­ρι­κων κρυ­φο-ρω­σό­δου­λων πο­λι­τι­κών δυ­νάμε­ων που ξε­πή­δη­σαν μέ­σα α­πό το κί­νη­μα της Μα­ϊ­ντάν και που σή­με­ρα έ­χουν α­νέλ­θει στην πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α του Κιέ­βου. Πρό­κει­ται για το πο­λι­τι­κό μέ­τωπο κο­ρυ­φής Για­τσε­νιούκ-Τια­νι­μπόκ

  Το σύ­νο­λο της ελλη­νι­κής ψευ­το­α­ρι­στε­ράς έ­χει στα­θεί με αυ­τα­πάρνη­ση στο πλευ­ρό του α­φε­ντι­κού της, Πού­τιν, στο δια­με­λι­σμό της Ου­κρα­νί­ας. Ό­ταν πιέ­ζο­νται, κνί­τες και συ­ρι­ζαί­οι δι­καιο­λο­γούν τη στά­ση τους με τη συμ­με­το­χή α­νοι­χτών φι­λο­να­ζι­στών και να­ζι­στών σε καί­ριες κρα­τι­κές θέ­σεις στη νέ­α ε­ξου­σί­α του Κιέ­βου.

Ένα άρθρο της Wall Street Journal φαίνεται να ενισχύει τις αρχικές εκτιμήσεις μας ότι η «ανταρσία Πριγκόζιν» ήταν ένα από τα πολλά πραξικοπήματα που κατά καιρούς έχει σκηνοθετήσει η ΚαΓκεΜπε και ότι από μεν τακτική άποψη είχε σαν στόχο να επιτρέψει στον Πούτιν να συνεχίσει να δρα με τη Βάγκνερ στην Αφρική, ενώ στρατηγικά είχε σαν στόχο να ενισχύσει την εικόνα που από την πρώτη στιγμή του πολέμου στην Ουκρανία κατασκευάζει αυτός για τη Ρωσία, δηλαδή μιας υπερδύναμης και επιθετικής και σχετικά ανήμπορης να πετύχει τους στόχος της, ώστε να μπορεί και να απειλεί αλλά και να καθησυχάζει, να περικυκλώνει και να διασπάει τη Δύση. Το δεύτερο στόχο φαίνεται η «ανταρσία» να τον ικανοποιεί από την πρώτη στιγμή καθώς δεν έχουμε δει ως τώρα ούτε έναν από τους «έγκυρους αναλυτές» της ρώσικης πολιτικής σκηνής που να μην βλέπει τα «μεγάλα και πρωτοφανή ρήγματα» στο καθεστώς που φανέρωσε αυτή η «ανταρσία», ιδιαίτερα μετά την «εξευτελιστική» απόφαση του Πούτιν να συνδιαλλαγεί με τον «προδότη πραξικοπηματία» και να του εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή υποχώρηση στην υποτελή του Λευκορωσία.

Τη μέρα που όλος ο πλανήτης ανατριχιάζει από τα αποτρόπαια εγκλήματα του στρατού της νεοχιτλερικής Ρωσίας στην Μπούκα της Ουκρανίας, στο κέντρο της Αθήνας έγινε μοτοπορεία υπέρ της ρώσικης εισβολής. Μία σειρά αυτοκίνητα με τις ρώσικες σημαίες να ανεμίζουν και με το φασιστικό σύμβολο Ζ στα καπό και στις πόρτες των αυτοκινήτων να παρέλασαν με αστυνομική προστασία μπροστά από μία Βουλή που κανένας αντιπρόσωπος της δεν αντέδρασε. Η μεγάλη αυτή ντροπή ήταν η πρώτη αποκάλυψη για την πλευρά με την οποία συμπαρατάσσονται στ’ αλήθεια το ελληνικό κράτος και οι κοινοβουλευτικές ηγεσίες σε αυτό τον πόλεμο.

ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΞΩ Η ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΛΑΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από την ιρανική πρεσβεία το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στις 12:00 το μεσημέρι, με αφορμή την επέτειο της επιβολής της απάνθρωπης δικτατορίας του Χομεϊνί

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 5:00 το απόγευμα στο Σύνταγμα μπροστά από τη Βουλή

Αυτό το κείμενο το γράφουμε με την ευκαιρία του θανάτου του Γκορμπατσόφ. Αυτόν τον θρηνούν οι αδιόρθωτοι δυτικοί αστοί ανίκανοι να καταλάβουν τον αναγκαίο ρόλο του στην άνοδο του Γέλτσιν και μέσα από αυτή του Πούτιν. Λέμε ότι είναι αδιόρθωτοι γιατί δεν προβληματίζονται ούτε για το γεγονός ότι ο ίδιος έζησε τα τελευταία του χρόνια και πέθανε υπερασπιζόμενος τον Πούτιν στο αποκορύφωμα της κτηνωδίας του. Η εξήγηση αυτής της προσήλωσης βρίσκεται στο πιο σημαντικό κείμενο διεθνούς ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ που έκρινε την παραπέρα ανάπτυξη της γραμμής της. Πρόκειται για το κεντρικό άρθρο της Νέας Ανατολής αρ. φ. 146 του Αυγούστου του 1991 που είχε τον τίτλο «ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΕΛΤΣΙΝ – ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ» (*). Στο άρθρο αυτό σχολιάζεται η ταραχώδης περίοδος στην οποία συντελείται το πέρασμα από την υπό διάλυση ΕΣΣΔ του Γκορμπατσόφ στη δήθεν δημοκρατική Ρωσία του Γέλτσιν και γίνεται η εκτίμηση ότι αυτή η νέα Ρωσία αποτελεί την αρχή μιας ακόμα πιο επιθετικής εποχής για το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό - νεοχιτλερισμό.

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.