Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ ΧΑΝΤΑΚΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ

Την ώ­ρα που ο κτη­νώ­δης κι­νέ­ζι­κος σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμός ε­τοι­μά­ζεται για την ε­πί­θε­σή του στον Ει­ρη­νι­κό στο πλευ­ρό της ρω­σι­κής νε­ο­χι­τλε­ρικής υ­περ­δύ­να­μης, α­ντι­με­τω­πί­ζει έ­να μα­ζι­κό κύ­μα λα­ϊ­κής ορ­γής στο ε­σω­τε­ρικό. Τού­τη τη φο­ρά εί­ναι ο η­ρω­ι­κός λα­ός του Χον­γκ Κονγκ που μπαί­νει στην πρω­το­πο­ρί­α των α­γώ­νων του κι­νε­ζι­κού λα­ού για δη­μο­κρα­τί­α και ε­λευ­θε­ρί­α.
Αυτό συμ­βαί­νει ε­πει­δή ε­κεί οι σο­σιαλ­φα­σί­στες του Πε­κί­νου - α­φού α­πέ­κτη­σαν την κυ­ριαρ­χί­α της πρώ­ην βρε­τα­νι­κής α­ποι­κί­ας το 1997 και πα­ρά τη δέ­σμευ­σή τους για την τή­ρη­ση της αρ­χής “μια χώ­ρα, δύ­ο συ­στή­μα­τα” - ε­πι­χει­ρούν σή­με­ρα να ε­πι­βά­λουν ύ­που­λα τη σο­σιαλ- φα­σι­στι­κή τους δι­κτα­το­ρί­α πά­νω στον πλη­θυσμό. 
Αυ­τό που ο­δή­γη­σε στην έ­κρη­ξη της λα­ϊ­κής ορ­γής ή­ταν η α­πό­φα­ση της διαρ­κούς ε­πι­τρο­πής της κι­νε­ζι­κής ε­θνο­συ­νέ­λευ­σης (31/8) σχε­τι­κά με την ε­κλογι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, που προ­βλέ­πει ό­τι στις το­πι­κές διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές του 2017, α­ντί της κα­θο­λι­κής ψη­φο­φο­ρί­ας, μί­α 1.200με­λής ε­κλο­γι­κή ε­πι­τρο­πή που θα διο­ρί­ζε­ται α­πό ο­μά­δες το­πι­κών μεγι­στά­νων - ση­μειώ­νου­με ό­τι το Πε­κί­νο έ­χει κα­τα­φέ­ρει μέ­σα σε 20 χρό­νια να ε­λέγ­ξει οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά την επι­χει­ρη­μα­τι­κή ο­λι­γαρ­χί­α του Χον­γκ Κον­γκ - θα πρέ­πει να ε­γκρί­νει προ­κα­τα­βολι­κά δύ­ο-τρεις υ­πο­ψή­φιους της α­ρε­σκεί­ας της για να διεκ­δι­κή­σουν το πό­στο του γε­νι­κού κυ­βερ­νή­τη. Ό­πως γί­νε­ται εύ­κο­λα α­ντι­λη­πτό, η με­θό­δευ­ση δεν εί­ναι πα­ρά έ­να ε­κλο­γι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα που θα ε­πι­τρέ­ψει στην κε­ντρι­κή κυ­βέρνη­ση να ε­ντεί­νει τον έ­λεγ­χό της πά­νω στην πο­λι­τι­κή ζω­ή του νη­σιού.
Το κί­νη­μα, που γρή­γο­ρα α­γκά­λια­σε τη νε­ο­λαί­α και πή­ρε τη μορ­φή απο­χής απ’ τα μα­θή­μα­τα και κα­θι­στι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας έ­ξω απ’ το κυ­βερ­νη­τι­κό μέ­γα­ρο, μα­ζι­κο­ποι­ή­θη­κε πο­λύ γρή­γο­ρα ι­διαί­τε­ρα ε­ξαι­τί­ας της βί­αι­ης κα­ταστο­λής του α­πό τις αρ­χές. Προ­η­γου­μέ­νως, με­ρι­κές ε­κατο­ντά­δες δια­δη­λω­τών εί­χαν κα­τα­φέ­ρει να διεισ­δύ­σουν στον πε­ρί­βο­λο του κυ­βερ­νη­τι­κού συ­γκροτή­μα­τος το α­πό­γευ­μα της 26/9. Η κα­τα­στο­λή των αρ­χι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων ή­ταν που έ­δω­σε πνο­ή στο κί­νη­μα Occupy Central (ή κί­νη­μα της ο­μπρέ­λας) το ο­ποί­ο α­πέ­κλει­σε το οι­κο­νομικό κέ­ντρο της πό­λης πα­ρα­λύ­ο­ντας σχε­δόν κά­θε ε­μπο­ρι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. 
Σή­με­ρα στην πλειο­ψη­φί­α του ο πλη­θυ­σμός του Χον­γκ Κον­γκ ε­νώ αρ­χικά συ­μπά­θη­σε αυ­τό το κί­νη­μα άρ­χι­σε να δυ­σα­να­σχε­τεί για  την πα­ρα­τε­τα­μέ­νη κα­τά­λη­ψη του κέ­ντρου της πό­λης (κυ­ρί­ως οι μα­γα­ζά­το­ρες και οι ερ­γά­τες που ε­μπο­δί­ζο­νται να πά­νε στη δου­λειά τους) ο­πό­τε η μα­ζι­κό­τη­τα του κι­νή­ματος υ­πο­χώ­ρη­σε μέ­χρι να αρ­χί­σει να ξε­ψυ­χά­ει. Τό­τε η α­στυ­νο­μί­α το διέ­λυ­σε. Από τό­τε η πο­λι­τι­κή πρω­το­βου­λί­α έ­χει πε­ρά­σει στη με­ριά της κι­νέ­ζι­κης κυ­βέρνη­σης. Αυ­τή η τα­κτι­κή ήτ­τα, ε­κτι­μού­με ό­τι μάλ­λον ο­φεί­λε­ται σε συ­νει­δη­τή με­θό­δευ­ση της η­γε­σί­ας του κι­νή­μα­τος Occupy Central With Love and Peace (OCLP). Αυ­τή α­πο­φά­σι­σε τις με­θόδους πά­λης, αυ­τή και την πο­λι­τι­κή γραμ­μή, πο­λύ πριν τις ε­ξε­λί­ξεις του Σε­πτέμ­βρη και η α­λή­θεια εί­ναι με ό­χι πραγ­μα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κές με­θό­δους. 
Το κί­νη­μα Occupy Central έ­χει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια προ­ϊ­στο­ρί­α του­λά­χιστο ε­νά­μι­σι χρό­νου. Βγή­κε μέ­σα α­πό το λε­γό­με­νο παν­δη­μο­κρα­τι­κό α­ντι­κα­θεστω­τι­κό στρα­τό­πε­δο, αλ­λά α­πό μια λε­γό­με­νη “ρι­ζο­σπα­στι­κή” πτέ­ρυ­γά του με την ε­πω­νυ­μί­α Λί­γκα των Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών που συ­γκρο­τή­θη­κε στα 2006 α­πό τον τρο­τσκι­στή βου­λευ­τή Λέ­ουν­γκ Κουόκ-χουν­γκ και έ­ναν “ρι­ζο­σπά­στη” ρα­διο­φωνι­κό πα­ρου­σια­στή. Τη γραμ­μή της “πο­λι­τι­κής α­νυ­πα­κο­ής” εί­χε λαν­σά­ρει ο 50χρονος κα­θη­γη­τής δι­καί­ου του πα­νε­πι­στη­μί­ου του Χον­γκ Κον­γκ και πραγ­μα­τι­κός η­γέ­της του OCLP, Μπέ­νι Τά­ι, ή­δη α­πό το Γε­νά­ρη του ’13, υ­πο­στη­ρί­ζο­ντας ό­τι οι μεγά­λες ορ­γα­νω­μέ­νες δια­δη­λώ­σεις για τις ο­ποί­ες φη­μί­ζε­ται το Χον­γκ Κον­γκ δεν θα ο­δη­γού­σαν που­θε­νά (βλ. Le Monde, 2/10) κι ό­τι χρεια­ζό­ταν μί­α κινη­το­ποί­η­ση που θα πα­ρέ­λυε την ε­μπο­ρι­κή και οι­κο­νο­μι­κή ζω­ή της με­γα­λού­πο­λης. Αυ­τή ή­ταν μια ε­ντε­λώς λα­θε­μέ­νη και α­ντι­κει­με­νι­κά προ­βο­κα­τό­ρι­κη θέ­ση για­τί η πό­λη κέρδι­σε πολ­λά ό­λα αυ­τά τα χρό­νια και κα­θυ­στέ­ρη­σε τους κι­νέ­ζους φα­σί­στες να πε­τύ­χουν α­πό­λυ­τη ε­ξου­σί­α με ε­ντε­λώς ει­ρη­νι­κές μορ­φές πά­λης.  Ό­τι κέρ­δισε δη­λα­δή το κέρ­δι­σε α­πό τον πο­λύ μα­ζι­κό χα­ρα­κτή­ρα των α­γώ­νων της, που μόνο με ει­ρη­νι­κές μορ­φές θα μπο­ρού­σε να εί­ναι μα­ζι­κός ό­σο οι το­πι­κοί και διεθνείς συ­σχε­τι­σμοί ή­ταν υ­πέρ της Κί­νας και ό­σο οι η­γέ­τες της δεν εί­χαν πε­ρά­σει σε ω­μή βί­αι­η ε­πί­θε­ση στο λα­ό του Χον­γκ Κον­γκ. 
Λί­γο αρ­γό­τε­ρα η η­γε­σί­α του κι­νή­μα­τος δια­τύ­πω­σε τα τέσ­σε­ρα στά­δια που θα ο­δη­γού­σαν στη με­γά­λη έ­κρη­ξη: διά­λο­γος, δη­μό­σια δια­βού­λευ­ση, πο­λιτι­κά δη­μο­ψη­φί­σμα­τα και πο­λι­τι­κή α­νυ­πα­κο­ή. Ό­μως α­τή τη μέ­θο­δο ε­σω­τε­ρι­κής λει­τουρ­γί­ας και α­νά­πτυ­ξης την έ­χου­με ξα­να­δεί στην πλα­τεί­α Συ­ντάγ­μα­τος το 2012, στα κι­νή­μα­τα της “πραγ­μα­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας” στην Ι­σπα­νί­α, και με­τά στα άλ­λα ψευ­το­δημο­κρα­τι­κά κι­νή­μα­τα τύ­που Τα­χρίρ και Τα­ξίμ και τε­λι­κά στην κα­τα­στρο­φι­κή Μει­ντάν της Ου­κρα­νί­ας. Σε τέ­τοιου εί­δους κι­νή­μα­τα κά­ποιες α­πό τα πά­νω και ε­λεγ­χό­με­νες α­πό στε­νούς και ά­τυ­πους κα­θο­δη­γη­τι­κούς πυ­ρή­νες δια­δι­κα­σί­ες, που εμ­φα­νί­ζο­νται ό­μως σαν αυ­θόρ­μη­τες,  α­ντι­κα­θι­στούν την πραγ­μα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή και πο­λι­τι­κή ζω­ή των πραγμα­τι­κών λαι­κών κι­νη­μά­των. Αυ­τή η τε­λευ­ταί­α προ­ϋ­πο­θέ­τει α­νοι­χτές γε­νικές συ­νε­λεύ­σεις της βά­σης που ε­κλέ­γουν διά­φο­ρα κα­θο­δη­γη­τι­κά ή συ­ντο­νι­στι­κά όρ­γα­να, τα ο­ποί­ο συ­νε­δριά­ζουν, λο­γο­δο­τούν και μπο­ρεί να α­να­κα­λούνται α­πό τις συ­νε­λεύ­σεις βά­σης. Α­ντί­θε­τα σε αυ­τά τα κι­νή­μα­τα ο­ρι­σμέ­να μόνο ζη­τή­μα­τα περ­νά­νε α­πό την έ­γκρι­ση μιας α­νώ­νυ­μης μά­ζας η ο­ποί­α κα­λεί­ται να “α­πο­φα­σί­σει” γι’ αυ­τά σε κά­ποια τυ­χαί­α στιγ­μή, στην ου­σί­α ό­πο­τε η η­γε­σί­α αισθαν­θεί αρ­κε­τά ι­σχυ­ρή για να της πα­ρα­χω­ρή­σει το λό­γο. Εί­ναι πο­λύ χα­ρακτη­ρι­στι­κό ό­τι στη δια­βού­λευ­ση της 6/Μά­η στο Χον­γκ Κόν­γκ, που θα α­πο­φά­σι­ζε σχε­τι­κά με το προ­α­ναγ­γελ­μέ­νο για τις 22/Ιού­νη δη­μο­ψή­φι­σμα, δια­τυ­πώ­θη­καν πά­νω α­πό 20 προ­τά­σεις ό­μως ε­γκρί­θη­καν μόνο τρεις για ψη­φο­φο­ρί­α. Το βα­σικό ε­δώ εί­ναι ό­τι ό­σοι αρ­νή­θη­καν να υ­πο­στη­ρί­ξουν τη γραμ­μή της κα­τά­λη­ψης του κέ­ντρου της πό­λης που εί­χε προ­α­πο­φα­σί­σει η η­γε­σί­α ε­μπο­δί­στη­καν απ’ το να συμ­με­τά­σχουν στις προ­τά­σεις και στην ψη­φο­φο­ρί­α, ό­που πή­ραν μέ­ρος μό­λις 2.500 ά­το­μα. Αυ­τή η γραμ­μή α­πο­δεί­χτη­κε δια­σπα­στι­κή κα­θώς στά­θη­κε ε­μπό­διο στην ε­νο­ποί­η­ση ό­λων των πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων που μπο­ρούν να ε­νω­θούν για να α­ντι­με­τω­πί­σουν τη σο­σιαλ­φα­σι­στι­κή ε­πέ­λα­ση (και συ­γκε­κρι­μέ­να το διο­ρισμό των υ­πο­ψη­φί­ων α­πό την 1.200με­λή). Στην ουσί­α η με­τριο­πα­θής πτέ­ρυ­γα του OCLP που εκ­φρά­ζε­ται κυ­ρί­ως α­πό το φι­λε­λεύ­θε­ρο “Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμ­μα” α­ντέ­δρασε, α­πει­λώ­ντας με α­πο­χώ­ρη­ση α­πό το συ­να­σπι­σμό, και στην ου­σί­α δεν συμ­με­τείχε στον α­γώ­να. Η ί­δια η μορ­φή του α­γώ­να: Κα­τά­λη­ψη των δρό­μων και πα­ρε­μπό­διση των συ­γκοι­νω­νιών για βδο­μά­δες εί­χε σα στό­χο να α­φή­σει μό­νη της την πραγμα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή νε­ο­λαί­α α­πό τα πλειο­ψη­φι­κά σή­μερα στην πό­λη με­σο­στρώ­μα­τα, πολ­λούς ερ­γα­ζό­με­νους και τις με­γα­λύ­τε­ρες η­λικί­ες.
Ά­ξιο προ­σο­χής εί­ναι α­κό­μα το γε­γο­νός ό­τι τη στιγ­μή ό­που η ο­λι­γαρχί­α του Χον­γκ Κον­γκ έ­χει δια­μορ­φώ­σει ή­δη ι­σχυ­ρούς δε­σμούς με το Πε­κί­νο, ο πλου­σιό­τε­ρος άν­θρω­πος του νη­σιού, ο ο­λι­γάρ­χης Λι Κα-Σιν­γκ, δεν έ­χει α­σκήσει κα­μί­α ου­σια­στι­κή κρι­τι­κή στο κί­νη­μα Occupy (OCLP). Ε­πί­σης το OCLP χρη­μα­το­δο­τεί­ται α­πό τρα­πε­ζί­τες του Χον­γκ Κον­γκ, συ­γκε­ντρώ­νο­ντας στις τά­ξεις του κα­μιά 80α­ριά απ’ αυ­τούς. Α­κό­μα, υ­πο­στη­ρί­ζε­ται α­πό το με­γι­στά­να του τύ­που Τζί­μι Λά­ι, το συ­γκρό­τη­μα του ο­ποί­ου - Next Media - εκ­δί­δει την η­με­ρη­σί­α Apple Daily (βλ. Le Monde, 2/10).    
Ό­λα τα πα­ρα­πάνω στοι­χεί­α μας κά­νουν να υ­πο­πτευό­μα­στε ό­τι το σοσιαλ­φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς του Πε­κί­νου πε­ρι­μέ­νο­ντας την με­γά­λη πο­λι­τι­κή σύ­γκρου­ση για την ε­κλο­γή- στην ου­σί­α τον διο­ρι­σμό- του νέ­ου διοι­κη­τή του Χονγκ Κον­γκ α­πό το Πε­κί­νο έ­χει φερ­θεί πιο “ρώ­σι­κα-κα­γκε­μπί­τι­κα” δη­λα­δή πιο ε­νερ­γη­τι­κά, με με­γα­λύ­τε­ρη προ­βλε­πτι­κό­τη­τα και με ει­σο­δι­σμό α­πό ό­σο πα­λιό­τε­ρα. Δη­λα­δή έ­χει πα­ρέμ­βει στο ως τώ­ρα πα­ρα­δο­σια­κά πο­λύ πλα­τύ και γι αυτό ει­ρη­νι­κό στη μορ­φή του δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα του Χον­γκ-Κόν­γκ με συ­γκε­κριμέ­να στε­λέ­χη του,  με σκο­πό την έκ­θε­ση του στις μά­ζες, την α­πο­μό­νω­ση α­πό αυ­τές, τη διά­βρω­ση και τε­λι­κά την κα­θυ­πό­τα­ξή του. Δη­λα­δή έ­χει χρη­σι­μο­ποιή­σει ρώ­σι­κη τα­κτι­κή τύ­που “Μει­ντάν” η ο­ποί­α προ­βό­κα­ρε το πραγ­μα­τι­κό α­ντι-που­τι­νι­κό α­ντι­ρώ­σι­κο δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα του ου­κρα­νι­κού λα­ού, φέρ­νο­ντας στην ε­ξου­σί­α φι­λο­ρώ­σους προ­βο­κά­το­ρες. 
Οι τε­λευ­ταί­ες ε­ξε­λί­ξεις στο Χον­γκ Κον­γκ φο­βό­μα­στε ό­τι κι­νού­νται μάλ­λον προς αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση, μό­νο που στις πα­ρού­σες κι­νέ­ζι­κες συν­θή­κες τα κα­ταλ­λη­λό­τε­ρα στε­λέ­χη για ει­σο­δι­σμό στο δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα δεν εί­ναι οι φι­λο­να­ζή­δες ψευ­το­ε­θνι­κι­στές αλ­λά οι ι­στο­ρι­κοί σύμ­μα­χοί τους οι “τα­ξι­κοί” α­ντι­φι­λε­λεύ­θε­ροι τρο­τσκι­στές. Έ­τσι στο γράμ­μα που έ­στει­λε η η­γε­σί­α του OCLP α­πευ­θυ­νό­με­νη στον κι­νέ­ζο πρό­ε­δρο Χι Τζιν­πίν­γκ, δια­χώ­ρι­ζε τη θέ­ση της α­πό τις “πορ­το­κα­λί ε­πα­να­στά­σεις” και ζη­τού­σε α­πό τον αρ­χι­δια­φθο­ρέ­α δι­κτά­το­ρα να διώ­ξει τον κυ­βερ­νή­τη του Χον­γκ Κον­γκ Λε­ούν­γκ ως διε­φθαρμέ­νο. Δη­λα­δή συ­ντά­χθη­κε με το αρ­χι­φα­σί­στα γραμ­μα­τέ­α του ψευ­το-”Κομ­μου­νιστι­κού” Κόμ­μα­τος της Κί­νας Χι Τζιν­πί­γκ που κά­νει “κά­θαρ­ση” ε­νά­ντια σε ε­κείνους τους κινέζους κομ­μα­τι­κούς νέ­ους α­στούς που εί­ναι δε­μέ­νοι πε­ρισσό­τε­ρο με το ι­διω­τι­κό δυ­τι­κό­φι­λο κε­φά­λαιο της Κί­νας και λι­γό­τε­ρο με το κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στι­κό στρα­το­κρα­τι­κό που ε­τοι­μά­ζει τον πα­γκό­σμιο πό­λε­μο μα­ζί με τους κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στές στρα­το­κρά­τες της Ρω­σί­ας. Εί­ναι πραγ­μα­τι­κά πο­λύ πε­ρί­ερ­γο που σε ό­λη αυ­τή τη δια­πά­λη το Οccupy α­ντί να δεί­χνει σαν πραγ­μα­τι­κό του α­ντί­πα­λο τον ε­πεμ­βα­σί­α Χι και το ψευ­τοΚ­Κ της Κί­νας έ­δει­χνε το το­πι­κό το­πο­τη­ρη­τή υ­πάλ­λη­λο τους και ζη­τού­σε συμ­μα­χί­α με το Πε­κί­νο!!! Αυτή η ε­κτί­μη­ση μας ε­νι­σχύ­εται ε­πί­σης α­πό το γε­γο­νός ό­τι το Οccupy υ­πο­στη­ρίχθη­κε με έ­ντα­ση α­πό το υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κό και ου­σια­στι­κά ρω­σό­φι­λο στους στό­χους του κί­νη­μα των Anonymous. Δεν έ­χου­με δει πο­τέ αυ­τό το κί­νη­μα να υ­πο­στη­ρί­ζει κά­τι που ε­νο­χλεί πραγ­μα­τι­κά τον σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμό.
Βέ­βαια το κι­νε­ζι­κό σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς πέ­ρα α­πό τα πο­λύ πιθα­νά προ­βο­κα­τό­ρι­κα παι­χνί­δια μέ­σα στην η­γε­σί­α του κι­νή­μα­τος ε­πι­χει­ρεί να το δυ­σφη­μί­σει ε­ρε­θί­ζο­ντας τα σο­βι­νι­στι­κά α­να­κλα­στι­κά με­ρί­δας του κινε­ζι­κού λα­ού. Με­τα­ξύ άλ­λων το κα­τη­γο­ρεί για χρη­μα­τοδότη­ση α­πό Η­ΠΑ-Ε­Ε. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η μο­νο­πω­λια­κή Δύ­ση που συ­νερ­γά­ζε­ται οι­κο­νο­μι­κά με το Πε­κί­νο κι έ­χει διο­χε­τεύ­σει ε­κεί ό­λη της την πα­ρα­γω­γή, έ­χει μάλ­λον υ­ποβαθ­μί­σει πα­ρά βο­η­θή­σει τους α­γώ­νες του κι­νε­ζι­κού λα­ού για δη­μο­κρα­τί­α κι αυ­τό φαί­νε­ται α­πό τη θέση που κα­τέ­χει στα δυ­τι­κά ΜΜΕ. 
Πά­ντως σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση ό­ποια και αν εί­ναι η κα­τά­λη­ξη του κι­νή­μα­τος Occupy σε αυ­τή τη φά­ση, και ό­ποιος και να εί­ναι ο χα­ρα­κτή­ρας της η­γε­σί­ας του ο λα­ός του Χον­γκ Κον­γκ και ει­δι­κά η νε­ο­λαί­α του α­πέ­δει­ξε στη βά­ση της ό­τι διψά­ει και πα­θιά­ζε­ται για δη­μο­κρα­τί­α και ε­πί­σης α­πέ­δει­ξε ό­τι έ­χει πο­λιτι­κό κρι­τή­ριο και ψη­λό πο­λι­τι­στι­κό ε­πί­πε­δο για­τί κρά­τη­σε αυ­τόν τον α­γώ­να με τά­ξη, ψη­λή ορ­γά­νω­ση και σαν στυλ δεν α­πο­ξέ­νω­σε πο­τέ τη με­γά­λη μά­ζα του πλη­θυ­σμού. Οι φα­σί­στες η­γέ­τες της Κί­νας δεν θα ξο­φλή­σουν εύ­κο­λα με το δημο­κρα­τι­κό λα­ό και ι­διαί­τε­ρα τη νε­ο­λαί­α του Χον­γκ-Κον­γκ.