Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει έστω και την τελευταία στιγμή να πάψει να ταλαντεύεται για το αν θα μείνει μόνη της απέναντι στον Πούτιν και τον Σι και να νομίζει ότι θα την σώσει η αδύναμη μισοδημοκρατική μειοψηφία του ρεπουπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ ή ακόμα χειρότερα οι νεοναζί της Κίνας του Σι. Η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί στον εαυτό της, στα δημοκρατικά αντιφασιστικά κινήματα και στις δημοκρατικές αντιφασιστικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, ανάμεσα τους και σε αυτές των ΗΠΑ. Κυρίως όμως στην εποχή που τόσο οι κλασικοί φασίστες, όσο κυρίως οι φασίστες με "αριστερές" σημαίες οδηγούν το όλο και πιο εξαθλιωμένο παγκόσμιο προλεταριάτο σε έχθρα με τις αστικές δημοκρατίες και σε φιλία με το νεοναζιστικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας και με τον αμερικανό κουίσλιγκ φίλο τους Τραμπ και την κλίκα του, το πιο κρίσιμο και ζωτικό καθήκον των αριστερών δημοκρατών και των πραγματικών κομμουνιστών είναι το να αντισταθούν στον Άξονα συσπειρώνοντας και όχι χτυπώντας το ευρωπαϊκό αλλά και το τριτοκοσμικό προλεταριάτο. Αυτό σημαίνει να αποδείξουν στην πράξη ότι δεν μπορεί ο πατριωτικός πόλεμος της Ευρώπης απέναντι στους νεοναζί, που έχει αρχίσει στο ηρωϊκό ουκρανικό μέτωπο, να γίνει με τους μεγαλοαστούς να συσσωρεύουν όλο και πιο μεγάλο πλούτο και τους λαούς να πληρώνουν μόνοι τους και μάλιστα κύρια για το κόστος της άμυνας τόσο σε χρήμα σήμερα όσο και σε ζωές αύριο. Αυτό σημαίνει ότι τώρα είναι η ώρα να ξεπηδήσει μια νέα δημοκρατική και επαναστατική αντιφασιστική αριστερά και ένα νέο μαζικό αντισοσιαλφασιστικό κομμουνιστικό κίνημα. Γιατί η αστική τάξη, ακόμα και όταν εκτελεί από τις συνθήκες πατριωτικά καθήκοντα αντλεί τη δύναμη της αντίστασής της από την αποφασιστικότητα των μαζών. Η ίδια ακόμα και στην καλύτερη της εκδοχή έχει την τάση του συμβιβασμού, ιδιαίτερα όταν σε μια πρώτη φάση ο φασισμός κερδίζει ένα μεγάλο κομμάτι των μαζών όπως γίνεται σήμερα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη χώρα μας, και πιο πολύ στις ΗΠΑ.

Ο νόμος για την ασφάλεια, που οδηγεί στην κατάλυση της αυτονομίας του Χονγκ Κονγκ και καταπατά τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του πληθυσμού του, τέθηκε σε ισχύ στις 30/6. Ο νόμος αυτός ορίζει για την ειδική διοικητική περιοχή του Χονγκ Κονγκ πως οι περιπτώσεις που σχετίζονται με εγκλήματα απόσχισης, υπονόμευσης, τρομοκρατίας και συνέργειας με ξένες δυνάμεις θα δικάζονται από δω και μπρος στην ηπειρωτική Κίνα. Ακόμα ανοίγεται ο δρόμος για την επίβλεψη των τοπικών αρχών από το νέο «Γραφείο για την περιφρούρηση της εθνικής ασφάλειας» που θα στέλνει εκεί τους πράκτορές του ενώ οι τοπικοί δικαστές θα μπορούν να διορίζονται από την κυβέρνηση και να δικάζουν με μυστικές διαδικασίες. Ακόμα πιο προκλητική είναι μία αμφιλεγόμενη διάταξη σύμφωνα με την οποία οποιοσδήποτε οπουδήποτε είναι υπόλογος αδικημάτων θα μπορεί να συλλαμβάνεται και δικάζεται με την είσοδό του στο έδαφος του Χονγκ Κονγκ. Όπως εξηγεί ο ειδικός στην κινεζική νομοθεσία Ντόναλντ Κλαρκ, η διάταξη αυτή «διεκδικεί εξωεδαφική δικαιοδοσία πάνω σε κάθε άτομο στον πλανήτη» (FinancialTimes, 10/7)!