Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οι εγκληματίες ηγέτες Κυβέρνησης - Αντιπολίτευσης

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Για να κάνουν την Ελλάδα αποικία της Ρωσίας

 

Με­τά τη πα­ρα­βί­α­ση του σου­η­δι­κού και φι­λαν­δι­κού ε­να­έ­ριου χώ­ρου, την α­πα­γω­γή ε­νός ε­σθο­νού μυ­στι­κού πρά­κτο­ρα και την κα­τά­σχε­ση μιας λι­θουα­νι­κής ψα­ρό­τρα­τας, οι χι­τλε­ρι­κοί σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές  συ­νε­χί­ζουν τις προ­κλή­σεις τους στη Σκαν­δι­να­βι­κή χερ­σό­νη­σο και Στη Βαλτι­κή. Αυ­τή τη φορά στέλ­νουν πο­λε­μι­κό τους υ­πο­βρύ­χιο στο αρ­χι­πέ­λα­γος της Στοκ­χόλ­μης.

Στην ανακοίνωσή της 16/6/2025 για τον πόλεμο Ισραήλ–Ιράν,* η ΟΑΚΚΕ προειδοποιούσε ότι οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ, «κάτω από την πολιτική επίβλεψη του πουτινικού προβοκάτορα προέδρου των ΗΠΑ», όχι μόνο δεν θα αποδυναμώνανε το αντιδραστικό καθεστώς της Τεχεράνης, αλλά θα το σπρώχνανε βαθύτερα στην αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας, ενισχύοντας τις πιο φιλοπουτινικές και εθνοφασιστικές πτέρυγές του. Συγκεκριμένα η ανακοίνωση τόνιζε πως:

«η επίθεση αυτή δεν θα κινητοποιήσει το δημοκρατικό κίνημα του Ιράν εναντίον του καθεστώτος των μουλάδων. Αντίθετα θα το προβοκάρει και θα ανοίξει το δρόμο στον απόλυτο έλεγχο του εθνοφασιστικού αντισημιτικού και επεκτατικού καθεστώτος του από τους πολύ ισχυρούς, αλλά όχι ακόμα κυρίαρχους μέσα σε αυτό, υποτακτικούς της νεοχιτλερικής Ρωσίας».

Πρόσφατα σε ένα γεωπολιτικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Capital.gr** επιβεβαιώνεται πλήρως αυτή η εκτίμηση.

Το άρθρο σημειώνει ευθύς εξαρχής ότι, παρά τις προσδοκίες για ρήξη Ιράν–Ρωσίας:

«Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίθετο: ο δωδεκάημερος πόλεμος έσπρωξε την Τεχεράνη ακόμη πιο κοντά στη Μόσχα και οδήγησε σε νέες συμφωνίες συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένου του πυρηνικού τομέα». Δηλαδή το προβοκατόρικο χτύπημα ενίσχυσε τη ρωσική επιρροή, αντί να την περιορίσει.

Ο ρωσόφιλος φασίστας και προβοκάτορας Τραμπ από την πρώτη στιγμή που ορκίστηκε πρόεδρος των ΗΠΑ κάνει μόνο ένα πράγμα. Να διαλύει την όποια ενότητα των αστικών δημοκρατικών χωρών, κυρίως των ευρωπαϊκών, ενάντια στο νεο-χιτλερικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας, να τις απειλεί και έτσι να τις σπρώχνει  όπως και τις  χώρες του Τρίτου Κόσμου επίσης στην αγκαλιά του Άξονα. Αυτό το επιχειρεί με το να απειλεί να καταλάβει ακόμα και με την οικονομική ή και στρατιωτική βία εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την ως τα σήμερα δανικής Γροιλανδίας, τον Καναδά και τον Παναμά, να εκβιάζει την ηρωική Ουκρανία να ξεπουληθεί στις ΗΠΑ για να πάρει τη βοήθεια τους δικαιώνοντας ένα από τα επιχειρήματα της ρώσικης προπαγάνδας. Ο Τραμπ  προσπαθεί να πραγματοποιήσει το λεγόμενο ρήγμα στον Ατλαντικό,

Τόσο από τα συγκεκριμένα στοιχεία της υπόθεσης όσο κι απ’ το ιστορικό της εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι στο στρατιωτικό επεισόδιο Τουρκίας – Ρωσίας, το δίκιο είναι με την πρώτη. Από την πρώτη στιγμή της στρατιωτικής της επέμβασης στη Συρία η ρώσικη αεροπορία προχωράει συστηματικά σε παραβιάσεις του τούρκικου εναέριου χώρου

Τα τελευταία χρόνια η ρωσική νεοχιτλερική υπερδύναμη προωθεί με μεγαλύτερη ένταση από παλιά τις θέσεις της στην Αφρική. Η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή του Κρεμλίνου στις αφρικανικές υποθέσεις, που οδηγεί στην καταλήστευση και πρόσδεση στο άρμα του μιας σειράς αφρικανικών χωρών, πυροδοτεί μια κατάσταση γενικής πολιτικής αναταραχής που συνεχώς διευρύνεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πραξικόπημα της 18 Αυγούστου στο Μαλί που, όπως αποκαλύφθηκε, σχεδιάστηκε από δύο στρατιωτικούς, τους Ντιάβ και Καμάρα, οι οποίοι λίγες μέρες προτού εκδηλωθεί είχαν επιστρέψει από κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην Ανώτατη στρατιωτική σχολή της Μόσχας (https://www.fpri.org/article/2020/09/why-russia-is-a-geopolitical-winner-in-malis-coup/).

Οι εξελίξεις στο Νίγηρα φωτίζουν τον τρόπο με τον οποίο η ρωσική νεοχιτλερική υπερδύναμη προωθεί τις θέσεις της παγκόσμια, χρησιμοποιώντας εκτός από την ωμή βία και μια πολύ καλά δουλεμένη αποκλειστικά αντιδυτική «αντιιμπεριαλιστική» δημαγωγία που κρύβει τη δική της εντελώς ληστρική αποικιακή πολιτική.

Στην πραγματικότητα, ολοένα και περισσότερο γίνεται αντιληπτή στους λαούς της Αφρικής η αυθαιρεσία, η ληστρική βουλιμία, η ξετσίπωτη διαφθορά και η ωμή αντιλαϊκή βία που συνοδεύει την παρουσία των ρώσων ιμπεριαλιστών σε όσες χώρες τους έχουν δεχτεί σαν ελευθερωτές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα περισσότερο αυταρχικά και διεφθαρμένα καθεστώτα στον πλανήτη κινούνται πλέον σε ρωσική τροχιά. Τα δε στρατεύματα του Κρεμλίνου που σταθμεύουν σε αφρικανικές χώρες – συγκεκριμένα τα μισθοφορικά στρατεύματα της Βάγκνερ – κατηγορούνται για κτηνώδη βία κατά αμάχων (βλ. επιχείρηση Μούρα στο Μάλι*) και ληστεία του πλούτου τους, (όπως και του πλούτου των χρυσωρυχείων της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας και της ξυλείας της). Τίποτα δε μας εγγυάται ότι δεν θα κάνουν τα ίδια και χειρότερα με το χρυσό και κυρίως με το ουράνιο του Νίγηρα, του τόσο απαραίτητου για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Γαλλίας και ευρύτερα για την ενεργειακή επάρκεια της Ευρώπης, ή ότι δε θα χρησιμοποιήσουν το έδαφός του Νίγηρα για τη γεωπολιτικών στόχων διακίνηση μεταναστών προς την ΕΕ, μια δραστηριότητα στην οποία επίσης εμπλέκεται δραστήρια η Βάγκνερ στη Λιβύη μέσω του εκλεκτού της Χαφτάρ.

 

Δεν εί­ναι η πρώ­τη φο­ρά που στη Νέ­α Α­να­το­λή α­να­φε­ρό­μα­στε στον βρώμι­κο ρό­λο του προ­έ­δρου της Ου­κρα­νί­ας Πο­ρο­σέν­κο και μιας στε­νής αλ­λά ι­σχυρής δια­κομ­μα­τι­κής η­γε­τι­κής φρά­ξιας ρω­σό­φι­λων προ­βο­κα­τό­ρων μέ­σα στην κυ­βέρ­νη­ση της μι­σο­κα­τε­χό­με­νης α­πό τη Ρω­σί­α Ου­κρα­νί­ας.

Το ελληνικό κράτος με την ουσιαστική συμφωνία σύσσωμου του πολιτικού καθεστώτος υπέγραψε μία σειρά σημαντικές συμφωνίες με το σοσιαλφασιστικό καθεστώς της Κίνας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου της Σι Τζινπίνγκ. Πρόκειται για συμφωνίες που ανοίγουν πλατιά το δρόμο στον εκφασισμό και στην αποικιακού τύπου οικονομική υποδούλωση της χώρας. Hβάση τους είναι ο έλεγχος της ενέργειας, των ενεργειακών, επικοινωνιακών και συγκοινωνιακών δικτύων της χώρας, ο έλεγχος του εφοπλιστικού και τραπεζικού κεφάλαιου και πάνω απ’ όλα ο έλεγχος του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας από τον νεοχιτλερικό ρωσοκινέζικο άξονα.

Το ψευτοΚΚΕ πασχίζει πολύ για να δείξει ότι στέκεται υπεράνω των μεγάλων συγκρούσεων που κλονίζουν τον πλανήτη μας σήμερα, που η επίθεση της ρωσικής νεοχιτλερικής υπερδύναμης, η οποία πολιτικο-διπλωματικά είναι επικεφαλής του πολεμικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου, διεξάγεται τόσο ωμά και απροκάλυπτα. Στην πραγματικότητα η στάση αυτού του κόμματος – που γεννήθηκε από την βίαιη επέμβαση των ρώσων σοσιαλφασιστών στα εσωτερικά του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ στα μέσα της δεκαετίας του ’50 – συνιστά στην πράξη τη μεγαλύτερη στρατηγική υποστήριξη των άνομων ρωσικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Μια πρόσφατη έρευνα της αντικαθεστωτικής ρωσικής εφημερίδας Νόβαγια Γκαζέτα μελέτησε τη στάση των κομμάτων του ευρωκοινοβουλίου απέναντι σε μια σειρά αποφάσεις του που αφορούσαν το ρωσικό κράτος και βρήκε ότι τα κόμματα της ψευτοαριστεράς καθώς και εκείνα της κλασικής ακροδεξιάς ήταν εκείνα που περισσότερο υποστηρίζουν στην πράξη το καθεστώς του Κρεμλίνου. Στο φαιο-«κόκκινο» αυτό μέτωπο πρωτοστατεί το ψευτοΚΚΕ ενώ δε λείπει από κει και η ΣΥΡΙΖέικη μετάστασή του.