Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Έγινε με επιτυχία την Κυριακή 29/5 η εκδήλωση της ΟΑΚΚΕ για την Ουκρανία και τη στάση της Αριστεράς απέναντι στο φασιστικό Άξονα Ρωσίας – Κίνας.

Στην ομιλία του ο σ. Ηλίας Ζαφειρόπουλος απάντησε ζωντανά και διεξοδικά στα πιο βασικά επιχειρήματα του σοσιαλφασισμού, εκείνα δηλαδή κυρίως που εμποδίζουν το λαό μας και τους λαούς του κόσμου να ταχθούν αποφασιστικά στο πλευρό του ουκρανικού λαού ενάντια στους νεοχιτλερικούς εισβολείς.

Η ατμόσφαιρα της εκδήλωσης είχε τη θέρμη και την ήρεμη ένταση που αντιστοιχούσε στο θέμα της, ενώ ο αριθμός των συγκεντρωμένων ήταν όσος περίπου εκείνος της διαδήλωσης στη ρώσικη πρεσβεία, δηλαδή πολύ ικανοποιητικός αφού πια η βία στην Ουκρανία αρχίζει να σκεπάζεται από τα βάσανα της ακρίβειας που φέρνει ο κρυμμένος ενεργειακός στραγγαλισμός του Πούτιν, οπότε δυναμώνει και η ανάλογη αντεπίθεση του σοσιαλφασισμού και όλα αυτά στη χώρα της πιο ύπουλης κυριαρχίας των ρωσόφιλων. Η κυριαρχία αυτή φανερώθηκε για μια ακόμα φορά με το γεγονός ότι κανένα από τα ΜΜΕ ή μεγάλη διαδικτυακή πύλη δεν ανέφερε την εκδήλωση παρά την ανακοίνωση που στείλαμε. Τα πιο σημαντικά για μας είναι ωστόσο δύο πράγματα:

-Το πρώτο είναι η πιο μαζική από κάθε προηγούμενη φορά υποστήριξη μιας εκδήλωσης της ΟΑΚΚΕ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρόλο που στην τωρινή φάση, αυτή η υποστήριξη δεν έσπασε το φράγμα του καθεστωτικού πολιτικού αποκλεισμού της ΟΑΚΚΕ ώστε να μεταφραστεί και σε πολύ μεγαλύτερη ζωντανή παρουσία.

-Το δεύτερο όμως και πιο σημαντικό γεγονός είναι ότι αυτό το φράγμα το έσπασαν με την ζωντανή παρουσία τους κάποιοι νέοι φίλοι της οργάνωσης που θέλουν να βοηθήσουν και πρακτικά στην πάλη της.

Σε κάθε περίπτωση από τις 24 του Φλεβάρη που τα στρατεύματα της Ρωσίας εισέβαλαν στην Ουκρανία, ο κόσμος έχει μπει σε μια νέα εποχή, οι συνειδήσεις αλλάζουν αφάνταστα γρήγορα, η ψευτοαριστερά ζει υπόκωφες αμφισβητήσεις στις γραμμές της και η ΟΑΚΚΕ έχει μπει για πρώτη φορά στο ραντάρ των πραγματικών επαναστατών. Αυτοί χαρακτηρίζονται ακριβώς από το ότι δεν διστάζουν να αναζητούν την αλήθεια μέσα από τα γεγονότα όσο σκληρή κι αν είναι και οσοδήποτε αναιδής απέναντι στις καθεστωτικές «επαναστατικές» αυθεντίες.

Τα περισσότερα στοιχεία της "ανταρσίας" Πριγκόζιν που έχουμε ως τώρα στη διάθεση μας κάνουν πιο πιθανή από κάθε άλλη που διακρίνουμε προς το παρόν την εκδοχή ότι πρόκειται για μια από τις σκηνοθετημένες από τους κεντρικούς μηχανισμούς της ΚαΓκεΜπε εσωτερικές «ρήξεις» της ρώσικης πολιτικής σκηνής. Εκείνο που δεν δείχνει κατά τη γνώμη μας ένα πραγματικό στρατιωτικό πραξικόπημα, μια στρατηγική ρήξη κορυφής, είναι η τελευταία δήλωση του Πριγκόζιν πριν καταλάβει το Ροστόβ ότι δεν υπήρξε καμιά απειλή Νατοϊκής επίθεσης από την πλευρά της Ουκρανίας που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη ρωσική εισβολή στις 24 Φλεβάρη του 2022.

  Οι αντιδράσεις στην Ελλάδα για την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία απόδειξαν με τον καλύτερο τρόπο ότι η το ελληνικό κράτος λειτουργεί σαν όργανο της ρώσικης διπλωματίας στην Ευρώπη, και ότι πρωταθλητές στη ρωσοδουλία είναι οι ηγεσίες των κομμάτων της ψευτοαριστεράς.

Οι ιρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα δίνουν μαχητικά το δικό τους αγώνα για συμπαράσταση και αλληλεγγύη στη μεγάλη εξέγερση του ιρανικού λαού που αψηφά την αιματηρή καταστολή του φασιστικού ισλαμικού καθεστώτος. Μετά το κρέμασμα του πανό στην Ακρόπολη, καλούν σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απελευθερωτικό αγώνα για το Ιράν με ανοιχτό κάλεσμα στήριξης σε πολίτες και πολιτικά κόμματα, την Παρασκευή 14/10 στις 12 το μεσημέρι έξω από την ιρανική πρεσβεία (Κάλλαρη 16, Ψυχικό).

Ταυτόχρονα, αδιάκοπα συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις της ουκρανικής κοινότητας στην Ελλάδα ενάντια στην εισβολή της νεοχιτλερικής Ρωσίας που κλιμακώνει τις κτηνώδεις επιθέσεις της σε αστικές υποδομές και αμάχους, και αποκαλύπτει σε όλο τον πλανήτη το ναζιστικό χαρακτήρα του πολέμου που εξαπέλυσε.

Η νέα ιστορική περίοδος στην οποία μπήκαμε με τη ρωσική νεοχιτλερική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε την πρωτοφανή αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών και μιας σημαντικής μερίδας της ευρωπαϊκής μονοπωλιακής αστικής τάξης όχι μόνο ως προς την πολιτικοστρατιωτική απειλή που αποτελεί η πουτινική Ρωσία για την Ευρώπη, αλλά τελευταία και ως προς το πελώριο μέγεθος της ενεργειακής εξάρτησης της δεύτερης από την πρώτη. Ειδικά ο σημερινός ενεργειακός εκβιασμός της Ρωσίας στις χώρες της ΕΕ επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ, που στηριγμένη στη μαοϊκή στρατηγική θεωρία των Τριών Κόσμων, είχε εδώ και πολλά χρόνια καταγγείλει την προσπάθεια των νεοχιτλερικών του Κρεμλίνου να περικυκλώσουν την Ευρώπη πολιτικοστρατιωτικά, να την εξαρτήσουν ενεργειακά και έτσι αδυνατισμένη και διασπασμένη να την καταλάβουν με έναν πόλεμο χιτλερικού τύπου.

Μπορεί η ελληνική πολιτική ηγεσία να καταγγέλλει με έμφαση την αναθεωρητική στάση της Τουρκίας – έγινε αναθεωρητική μετά τα 2020 όταν οι ρωσόφιλοι ενίσχυσαν τη θέση τους μέσα σε αυτήν εξαιτίας της προβοκατόρικης αντιτουρκικής πολιτικής των ελλήνων ρωσόφιλων- και να ζητά τη διπλωματική-στρατιωτική απομόνωσή της από τη Δύση, αλλά η συνολικότερη στάση της προδίδει τις πραγματικές προθέσεις της. Όχι μόνο γιατί η ίδια αυτή ηγεσία έχει αντιταχθεί σε κάθε σοβαρή προσπάθεια επίλυσης των χρόνιων διαφορών, αλλά και γιατί επιχειρεί τεχνηέντως να αμβλύνει τις αντιστάσεις των δυτικών κρατών απέναντι στην επιθετικότητα της Νο.1 αναθεωρητικής δύναμης στον πλανήτη που είναι η νεοχιτλερική Ρωσία, η χώρα που επιτίθεται και προσαρτά ανοιχτά εδάφη άλλων κρατών αρνούμενη μάλιστα τον εθνικό τους χαρακτήρα, όπως κάνει τώρα στην Ουκρανία.

Η ουκρανική αντίσταση απέναντι στους ρώσους νεοχιτλερικούς εισβολείς κρατάει γερά. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, με ακμαίο ηθικό και εξοπλισμένες από τις δυτικές δημοκρατίες με πυραυλικά συστήματα υψηλής κινητικότητας, ετοιμάζονται να ανακαταλάβουν στρατηγικής σημασίας περιοχές όπως είναι αυτή της Χερσώνας. Παράλληλα, στα υπό κατοχή εδάφη αναπτύσσεται ένα παλλαϊκό κίνημα αντίστασης ικανό να δυσχεράνει αποφασιστικά τη θέση των καταχτητών.

Η ρώσικη γενοκτονική επίθεση στην Ουκρανία αποκάλυψε, είναι η αλήθεια, σε μεγάλο αριθμό δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων ορισμένους βαστάζους του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού που προηγούμενα εμφανίζονταν ντυμένοι με το σεμνό χιτώνιο των «φίλων του λαού». Πρόκειται κυρίως για διάφορους αυτοπαρουσιαζόμενους ως αντικαπιταλιστές, «ριζοσπάστες αριστερούς», «κομμουνιστές» ή «αναρχικούς» κλπ. Αυτοί, ενώ εδώ και χρόνια ορκίζονταν ότι χτυπούσαν το δυτικό, φιλελεύθερου τύπου αστισμό και καπιταλισμό από τα αριστερά, αποδείχθηκαν μέσα σε μια νύχτα φίλοι βιαστών και δολοφόνων, νοσταλγοί τσάρων τύπου Μεγάλου Πέτρου, συνήγοροι γενοκτόνων και της προσπάθειας εξάλειψης ολόκληρων εθνών. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ τόσο με αυτούς, δηλαδή με το ψευτοΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΤΑΡΣΥΑ - «μ-λ» τροτσκιστές, καθώς και τους ακολούθους τους στα Εξάρχεια, αλλά με έναν πολιτικό εκπρόσωπο της κλασσικού τύπου μεγαλοαστικής τάξης της χώρας. Πρόκειται για τον πιο μοιραίο την τελευταία εικοσαετία και το χειρότερο μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου πράκτορα του ρώσικου νεοχιτλερισμού στα ανώτερα πολιτικά κλιμάκια της άρχουσας τάξης από τη μεταπολίτευση και δώθε.

 

Δεν εί­ναι η πρώ­τη φο­ρά που στη Νέ­α Α­να­το­λή α­να­φε­ρό­μα­στε στον βρώμι­κο ρό­λο του προ­έ­δρου της Ου­κρα­νί­ας Πο­ρο­σέν­κο και μιας στε­νής αλ­λά ι­σχυρής δια­κομ­μα­τι­κής η­γε­τι­κής φρά­ξιας ρω­σό­φι­λων προ­βο­κα­τό­ρων μέ­σα στην κυ­βέρ­νη­ση της μι­σο­κα­τε­χό­με­νης α­πό τη Ρω­σί­α Ου­κρα­νί­ας.