Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

το Μέ­τω­πο αλ-Νούσ­ρα. Ό­μως στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εί­ναι το ί­διο το κα­θε­στώς που έ­χει ευ­νο­ή­σει την προ­βο­κα­τό­ρι­κη δρά­ση των Νούσ­ρα και ΙΚ, με στό­χο τη στρα­τιω­τι­κή-δι­πλωματι­κή α­πο­δυ­νάμω­ση της πραγ­μα­τι­κής α­ντί­στα­σης.

Η τε­λευ­ταί­α α­πο­τέ­λε­σε πά­ντα τον κύ­ριο στό­χο των στρα­τιω­τι­κών επι­θέ­σε­ων του Ά­σα­ντ και των συμ­μά­χων του, ε­νώ το ΙΚ έ­με­νε στο α­πυ­ρό­βλη­το για να χρη­σι­μεύ­σει σαν ερ­γα­λεί­ο συ­σπεί­ρω­σης των δυ­τι­κών μο­νο­πω­λι­στών πί­σω α­πό τη στρα­τη­γι­κή της ρω­σι­κής υ­περ­δύ­να­μης (υ­ποστή­ρι­ξη του κα­θε­στώ­τος της Δα­μα­σκού και του ΡΚΚ, α­πο­μό­νω­ση της Τουρ­κί­ας). Ο συ­ντά­κτης του Guardian και ει­δι­κός στα με­σα­να­το­λι­κά ζη­τή­μα­τα Μάρ­τιν Τσου­λόφ συ­νη­γο­ρεί ως προς αυ­τό λέ­γο­ντας ό­τι «Ο Ά­σα­ντ δε θα εί­χε ε­πι­κρα­τή­σει ε­νά­ντια στη θέ­λη­ση του δρό­μου. Έ­τσι προ­σπά­θη­σε να με­τα­τρέ­ψει την ε­ξέ­γερ­ση σε κά­τι που να κι­νεί­ται α­πό το διε­θνώς στη­ρι­ζό­με­νο πα­γκό­σμιο τζι­χά­ντ. Το ISIS ανα­πτύ­χθη­κε μέ­σα α­πό το χά­ος. Ευ­δο­κί­μη­σε με την ά­με­ση και έμ­με­ση στή­ρι­ξη του Ά­σα­ντ μέ­χρι που έ­γι­νε έ­να τέ­ρας που κα­νείς δε μπο­ρού­σε να ε­λέγ­ξει» (The Guardian, 12/7).

Με τη σει­ρά της η αλ-Νούσ­ρα, ε­νι­σχυ­μέ­νη υ­λι­κά και δι­πλω­μα­τι­κά α­πό το ρω­σό­φι­λο Κα­τάρ, κα­τά­φε­ρε να α­να­πτυ­χθεί σε βά­ρος άλ­λων ορ­γα­νώ­σε­ων. Σαν η πιο κα­λά ο­πλι­σμέ­νη ο­μά­δα έ­χει σή­με­ρα ο­δη­γή­σει έ­να τμή­μα της α­ντί­στασης να α­νέ­χε­ται τη συμ­με­το­χή της στις πο­λε­μι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις. Οι Financial Times της 14/7 γρά­φουν σχε­τι­κά:

«Η Ρω­σί­α ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι η υ­πο­στή­ρι­ξή της στην ε­πί­θε­ση του κα­θεστώ­τος στο Χα­λέ­πι εί­ναι δι­καιο­λο­γη­μέ­νη ε­πει­δή οι δυ­νά­μεις της Νούσ­ρα πολε­μούν α­νά­με­σα στους α­ντάρ­τες γύ­ρω α­πό την πό­λη.

Η πρό­κλη­ση μιας α­με­ρι­κα­νό-ρω­σι­κής συμ­φω­νί­ας με στό­χο την ο­μά­δα της Αλ Κά­ι­ντα ή­ταν πά­ντα ό­τι οι δυ­νά­μεις της α­να­μι­γνύ­ο­νται με α­ντάρ­τες, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων ε­κεί­νων που υ­πο­στη­ρί­ζουν οι Η­ΠΑ, που συ­χνά μοι­ρά­ζονται την ί­δια γραμ­μή πυ­ρός ε­νά­ντια στο κα­θε­στώς.

Την πε­ρα­σμέ­νη βδο­μά­δα, εκ­πρό­σω­ποι της α­ντι­πο­λί­τευ­σης που μί­λησαν στους Financial Times εί­παν ό­τι ελ­πί­ζουν να πιέ­σουν τους α­ντάρ­τες να α­πο­μα­κρυν­θούν α­πό τις δυ­νά­μεις της Νούσ­ρα σαν τμή­μα μιας διε­θνώς κα­νονι­σμέ­νης συμ­φω­νί­ας. Αλ­λά με το Χα­λέ­πι σχε­δόν πε­ρι­κυ­κλω­μέ­νο, αυ­τό λέ­νε είναι α­δύ­να­το. Πράγ­μα­τι, οι δυ­νά­μεις της Νούσ­ρα βο­η­θούν την προ­σπά­θεια των α­νταρ­τών να ξα­να­νοί­ξουν δια­δρό­μους μέ­σα στον πό­λη. 

“Εί­μα­στε α­να­γκα­σμέ­νοι να πο­λε­μά­με μα­ζί τους – δεν έ­χου­με καν την ε­πι­λο­γή,” εί­πε έ­νας η­γέ­της των α­νταρ­τών στη Συ­ρί­α, που ζή­τη­σε να μην κα­το­νο­μα­στεί. “Έ­χου­με μί­α νε­ό­τε­ρη γε­νιά μα­χη­τών που αι­σθά­νο­νται ό­τι εί­ναι η Νούσ­ρα που έρ­χε­ται να τους προ­σφέ­ρει βο­ή­θεια, βο­η­θώ­ντας τους να σώ­σουν τις οι­κο­γέ­νειές τους … Η Νούσ­ρα θα μας πά­ρει μα­ζί της στο χα­μό».

Α­κρι­βώς αυ­τή ή­ταν η δου­λειά της Αλ-Νούσ­ρα α­πό την πρώ­τη στιγ­μή που χώ­θη­κε στην συ­ρια­κή πα­τριωτι­κή και δη­μο­κρα­τι­κή α­ντί­στα­ση: να την πάρει στο λαι­μό της εκ­θέ­το­ντάς την αρ­χι­κά πο­λι­τι­κά και με­τά στρα­τιω­τι­κά στα ρώ­σι­κα χτυ­πή­μα­τα. Αυ­τήν την ε­πι­σή­μαν­ση την εί­χα­με κά­νει α­πό την πρώ­τη στιγ­μή της εμ­φά­νι­σης της Αλ-Νούσ­ρα στο α­ντι-Α­σα­ντ μέ­τω­πο.

Βέ­βαια το σχε­τι­κό δυ­νά­μω­μα της Αλ-Νούσ­ρα θα ή­ταν α­δύ­να­το χω­ρίς την προ­δο­τι­κή για τη συ­ρια­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση πο­λι­τι­κή που α­κο­λου­θεί η η­γεσί­α της α­με­ρι­κα­νι­κής υ­περ­δύ­να­μης, αλ­λά και ε­κεί­νες της Γαλ­λί­ας, της Ι­τα­λίας και της Αγ­γλί­ας. Ε­νώ στα λό­για οι δυ­τι­κές δυνά­μεις υ­πο­στη­ρί­ζουν την κο­σμι­κή δη­μο­κρα­τι­κή α­ντί­στα­ση (με κυ­ριό­τε­ρη δύ­να­μη τον Ε­λεύ­θε­ρο Συ­ριακό Στρα­τό), έ­μπρα­κτα της στε­ρούν τη δυ­να­τό­τη­τα να α­ντι­με­τω­πί­σει α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά τις ε­πι­θέ­σεις του α­σα­ντι­κού στρα­τού και της ρω­σι­κής α­ε­ρο­πο­ρί­ας, αντι­δρώ­ντας πει­σμα­τι­κά στο αί­τη­μά της για προ­μή­θεια ι­σχυ­ρών ό­πλων, κυ­ρίως α­ντια­ε­ρο­πο­ρι­κών. Έ­τσι α­φή­νουν την Αλ Νούσ­ρα να εί­ναι κα­λά ο­πλι­σμέ­νη από τους σκο­τει­νούς χρη­μα­το­δό­τες της και να έ­χει αρ­κε­τές νί­κες στο έ­δα­φος ώ­στε να συ­σπει­ρώ­νει ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο τα πο­λι­τι­κά κα­θυ­στε­ρη­μέ­να τμήμα­τα του πλη­θυ­σμού. Την ί­δια στιγ­μή οι Η­ΠΑ ε­ξο­πλί­ζουν τους κούρ­δους σοσιαλ­φα­σί­στες του ΡΚΚ με το ε­πι­χεί­ρη­μα ό­τι αυ­τοί πο­λε­μά­νε στο έ­δα­φος ε­νάντια στο ΙΚ, ό­πως άλ­λω­στε κά­νει και ο Ά­σα­ντ. Έ­τσι οι Η­ΠΑ έ­χουν ε­πι­βά­λει σε συνερ­γα­σί­α με τη ρω­σι­κή υ­περ­δύ­να­μη μί­α ε­κε­χει­ρί­α α­νά­με­σα στην πα­τριω­τική α­ντί­στα­ση και στις δυ­νά­μεις του α­σα­ντι­κού κα­θε­στώ­τος ε­νώ δεν ι­σχύ­ει το ί­διο για τους ι­σλα­μο­να­ζή­δες της αλ-Νούσ­ρα. Αυ­τές οι ε­κε­χει­ρί­ες, που διαρ­κώς πα­ρα­βιά­ζο­νται α­πό τους Πού­τιν-Ά­σα­ντ, χρη­σι­μεύ­ουν α­φε­νός στην ε­νί­σχυση και πα­ρα­πέ­ρα διείσ­δυ­ση των προβο­κα­τό­ρων της αλ-Νούσ­ρα μέ­σα στο α­ντι-Ά­σα­ντ στρα­τό­πε­δο και α­φε­τέ­ρου στην κα­το­χύ­ρω­ση των κά­θε φο­ρά νέ­ων κα­θε­στω­τι­κών κερ­δών στο έ­δα­φος σε βά­ρος της α­ντί­στα­σης. Η α­με­ρι­κα­νι­κή η­γε­σί­α όχι μό­νο δεν α­ντι­δρά σ’ αυ­τή την προ­έ­λα­ση αλ­λά τε­λευ­ταί­α, δια στό­μα­τος Κέρρυ, πρό­τει­νε μί­α στε­νή στρα­τιω­τι­κή συ­νερ­γα­σί­α με το Κρεμ­λί­νο που θα αφο­ρά α­νταλ­λα­γή πλη­ρο­φο­ριών και συ­ντο­νι­σμέ­να α­ε­ρο­πο­ρι­κά χτυ­πή­μα­τα κα­τά του ΙΚ και του Με­τώ­που αλ-Νούσ­ρα. Τό­σο ε­ξό­φθαλ­μα ρω­σό­φι­λο ή­ταν αυ­τό το σχέδιο ώ­στε έ­νας α­ριθ­μός στρα­τιω­τι­κών και πληροφο­ρια­κών α­ξιω­μα­τού­χων κα­θώς και δι­πλω­μα­τών των Η­ΠΑ που ε­μπλέ­κο­νται στο συ­ρια­κό ε­ξα­γριώ­θη­καν στο ά­κου­σμά του (Reuters, 14/7). Αυ­τό εί­ναι έ­να μά­θη­μα για τον συ­ρια­κό και για όλους τους λα­ούς που α­γω­νί­ζο­νται για την ε­πι­βί­ω­σή τους, ό­τι δε θα πρέ­πει ποτέ να στη­ρί­ζο­νται κύ­ρια στη βο­ή­θεια των ι­μπε­ρια­λι­στι­κών χω­ρών, πό­σο μάλ­λον των υ­περ­δυ­νά­με­ων, ού­τε να βλέ­πουν με δέ­ος τον τοίχο που υ­ψώ­νουν ό­λοι αυ­τοί α­πέ­να­ντί τους για­τί ο τοί­χος αυ­τός εί­ναι σα­θρός.

Ό­μως το πιο σο­βα­ρό μά­θη­μα που πρέ­πει να πά­ρουν τα δη­μο­κρα­τι­κά και πα­τριω­τι­κά α­ντάρ­τι­κά α­πό τη συ­ρια­κή ε­μπει­ρί­α εί­ναι ό­τι δεν πρέ­πει ποτέ, μα πο­τέ να πέ­φτουν θύ­μα­τα πο­λι­τι­κής προ­βο­κά­τσιας. Η θα­νά­σι­μη προ­βο­κάτσια στο συ­ρια­κό εί­ναι η α­νο­χή που ε­πέ­τρε­ψε στον ε­αυ­τό της η συ­ρια­κή α­ντίστα­ση α­πέ­να­ντι στην Αλ –Νούσ­ρα, δη­λα­δή στην Αλ Κά­ι­ντα. Κα­νέ­να λα­ϊ­κό κίνη­μα α­ντί­στα­σης δεν πρέ­πει πο­τέ να ε­πι­τρέ­πει στον ε­αυ­τό του συ­νερ­γα­σί­α με δυ­νά­μεις που σε άλ­λες χώ­ρες σφά­ζουν μα­ζι­κά ά­μα­χους πο­λί­τες ό­πως κά­νει η Αλ Κά­ι­ντα. Για­τί αυ­τές οι δυ­νά­μεις εί­ναι μι­ση­τές στους λα­ούς ό­λου του κόσμου και έτσι τα κι­νή­μα­τα που συμ­μα­χούν μα­ζί τους έ­στω και τα­κτι­κά α­πομο­νώ­νο­νται πο­λι­τι­κά και τε­λι­κά συ­ντρί­βο­νται στρα­τιω­τι­κά α­πό τους κτηνω­δέ­στε­ρους ι­μπε­ρια­λι­στές.

Αν έ­να κα­νι­βα­λι­κό κί­νη­μα σαν την Αλ Κά­ι­ντα προ­τεί­νει τα­κτι­κό μέτω­πο ή έ­στω α­νο­χή σε έ­να δη­μο­κρα­τι­κό ή πα­τριω­τι­κό α­ντάρ­τι­κο, αυ­τό πρέ­πει ό­χι α­πλά να αρ­νη­θεί αυ­τήν την πρό­τα­ση, αλ­λά να ε­πι­λέ­ξει σαν πρώ­τη, ά­μεση και ζω­τι­κή ε­πι­λο­γή του τη συ­ντρι­βή των κα­νι­βά­λων αυ­τών πριν α­κό­μα και από την συ­ντρι­βή του ό­ποιου κύ­ριου στρα­τη­γι­κού ε­χθρού. Για την α­κρί­βεια α­κό­μα και αν δεν ή­ξε­ρε το συ­ρια­κό κί­νη­μα ό­τι η Αλ Κά­ι­ντα εί­ναι έ­να προ­βοκα­τό­ρι­κο ερ­γα­λεί­ο του ρώ­σι­κου νε­ο­χι­τλε­ρι­σμού, θα έ­πρε­πε να της ε­να­ντιωθεί κα­τά προ­τε­ραιό­τη­τα για να μην χά­σει την πο­λι­τι­κή υ­πο­στή­ρι­ξη των λα­ών του κό­σμου.

Για­τί κα­μιά μά­χη δεν μπο­ρεί να κερ­δη­θεί στρα­τιω­τι­κά αν δεν κερ­δη­θεί πρώ­τα πο­λι­τι­κά.

Προ­ϋ­πό­θε­ση γι’ αυ­τό εί­ναι α­σφα­λώς η σω­στή πο­λι­τι­κή γραμ­μή που θα α­πο­μο­νώ­σει τους προ­βο­κά­το­ρες κά­θε μορ­φής και θα ο­δη­γή­σει στη νί­κη τη συ­ρια­κή ε­πα­νά­στα­ση.