"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Και έφεραν ως “απόδειξη” των ισχυρισμών τους το ότι μετά την Ελλάδα και άλλες δύο χώρες της ΕΕ, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, μπήκαν σε μνημόνιο.
Το ότι η χώρα μας είναι ακριβώς “ειδική περίπτωση”, λόγω του οικονομικού σαμποτάζ, το αποδεικνύει και μόνο το γεγονός ότι και η Πορτογαλία και η Ιρλανδία α) δεν πήραν τόσο τρομακτικά για την οικονομία τους υφεσιακά μέτρα γιατί δεν είχαν τόσο μεγάλο χρέος και β) βγήκαν από το μνημόνιο πολύ γρηγορότερα από τη δική μας χώρα, αν και μπήκαν σ’ αυτό αργότερα. Και μάλιστα βγήκαν θριαμβευτικά έτσι την ώρα που στο Eurogroup όλοι οι άλλοι υπουργοί Οικονομικών σφυροκοπούσαν το Βαρουφάκη, ταυτόχρονα έδιναν στην Πορτογαλία το πράσινο φως να αποπληρώσει προκαταβολικά (προτού δηλαδή έρθει η ώρα με βάση τις συμφωνίες) 14 δις ευρώ που είχε λάβει το 2011 από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο!
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…