Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Α­φού λοι­πόν έ­κα­ναν α­νοι­χτή κα­το­χή στην ου­κρα­νι­κή Κρι­μαί­α και καλυμ­μέ­νη κα­το­χή σε τμή­μα­τα των δύ­ο ου­κρα­νι­κών ε­παρ­χιών Ντο­νέ­τσκ και Λουχάν­σκ, οι Ρώ­σοι ε­θνι­κο-”μπολ­σε­βί­κοι”, ι­δε­ο­λο­γι­κά φαιο-”κόκ­κι­νοι” να­ζή­δες ι­μπε­ρια­λι­στές ε­τοι­μά­ζο­νται να ξα­να­γρά­ψουν την ι­στορί­α α­πό το 1945 και δώ­θε κα­τα­πώς τους βο­λεύ­ει. Με μια μέ­θο­δο, δη­λα­δή, που με­τα­ξύ άλ­λων θα δι­καιώ­νει ι­στο­ρι­κά τους φα­σί­στες και να­ζι­στές, ό­που αυ­τοί α­ντι­πα­ρα­τέ­θη­καν ι­στο­ρικά με τους φι­λε­λεύ­θε­ρους.

Οι Ρώ­σοι σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές κά­νουν δη­λα­δή το α­κρι­βώς α­ντίθετο α­πό αυ­τό που έ­κα­νε η λε­νι­νι­στι­κή - στα­λι­νι­κή ΕΣ­ΣΔ, της ο­ποί­ας πα­ρι­στά­νουν τους ι­δε­ο­λο­γι­κούς “συ­νε­χι­στές”, η ο­ποί­α ε­νώ­θη­κε σε α­ντι­φα­σι­στι­κό μέ­τωπο και με τον πλέ­ον α­κραιφ­νή πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μικά φι­λε­λεύ­θε­ρο, με μόνη προ­ϋ­πό­θε­ση την ει­λι­κρι­νή α­ντί­θε­σή του με τον φα­σι­στι­κό Ά­ξο­να Γερ­μα­νίας - Ι­τα­λί­ας - Ια­πω­νί­ας στον Β΄Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο.

Σύμ­φω­να λοι­πόν με άρ­θρο των Los Angeles Times (1), οι Ρώ­σοι ε­τοι­μά­ζουν, με ε­πί­σημες μά­λι­στα κρα­τι­κές και κοι­νο­βου­λευ­τι­κές πρά­ξεις, να α­να­θε­ω­ρή­σουν την σύγ­χρο­νη πα­γκό­σμια ι­στο­ρί­α σε τρί­α κομ­βι­κά ση­μεί­α, πά­ντα φυ­σι­κά προς όφε­λος της νε­ο­τσα­ρι­κής πο­λι­τι­κής τους. Τα τρί­α αυ­τά ση­μεί­α εί­ναι ο χα­ρα­κτή­ρας του χτυ­πή­μα­τος των Συμ­μά­χων με α­το­μι­κή βόμ­βα στη Χι­ρο­σί­μα το 1945, η παρα­χώ­ρη­ση α­πό τη σο­βιε­τι­κή Ρω­σί­α στη σο­βιε­τι­κή Ου­κρα­νί­α της χερ­σο­νή­σου της Κρι­μαί­ας το 1954 και τέ­λος η “σο­βιε­τι­κή” - με­γα­λο­ρώ­σι­κη ει­σβο­λή 1979-1989 στο Αφ­γανι­στάν.

Ε­πι­κε­φα­λής αυ­τής της πρω­το­φα­νούς προ­σπά­θειας α­να­θε­ώ­ρη­σης της ι­στο­ρί­ας και ει­ση­γη­τές των αλ­λα­γών αυ­τών εί­ναι οι πρό­ε­δροι των δύ­ο κοι­νοβου­λευ­τι­κών σω­μά­των της Ρω­σί­ας, ο πρό­ε­δρος της Κά­τω Βου­λής (Κρα­τι­κή Δούμα) Σερ­γκέ­ι Να­ρί­σκιν και η πρό­ε­δρος της Ά­νω Βου­λής (Συμ­βού­λιο της Ο­μο­σπονδί­ας), Βα­λε­ντί­να Ματ­βιέν­κο (ι­διαί­τε­ρα α­γα­πη­τή στους Έλ­λη­νες να­ζι­φα­σί­στες και στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ), τσι­ρά­κια και οι δύ­ο του αρ­χη­γέ­τη του ρώ­σι­κου φα­σι­σμού, Βλά­ντι­μιρ Πού­τιν και μέ­λη του κόμ­μα­τός του “Ε­νιαί­α Ρω­σί­α”.

“Χι­τλε­ρι­κό έ­γκλη­μα” η Χι­ρο­σί­μα

Η πρώ­τη πρά­ξη, πρω­το­φα­νής στα ι­στο­ρι­κά χρο­νι­κά, εί­ναι ο σχε­δια­σμός να “δι­κα­στούν” α­πό το ρω­σι­κό κρά­τος οι Η­ΠΑ για τη ρί­ψη της α­το­μι­κής βόμ­βας στη Χι­ρο­σί­μα, η ο­ποί­α προ­τεί­νε­ται να κρι­θεί σύ­ντο­μα α­πό το ρω­σι­κό κοινο­βού­λιο ως έ­γκλη­μα “ι­σά­ξιο με ε­κεί­να της χι­τλε­ρι­κής Γερ­μα­νί­ας”!!

Πρό­κει­ται για ά­πο­ψη - θέ­ση του ι­στο­ρι­κού α­να­θε­ω­ρη­τι­σμού ό­λων των νε­ο­χι­τλε­ρι­κών ψευ­το­ϊ­στο­ρι­κών, οι ο­ποί­οι στο ό­νο­μα των ά­μα­χων θυ­μά­των από την πλευ­ρά του ά­δι­κου - φα­σι­στι­κού στρα­το­πέ­δου στον Β΄Πα­γκό­σμιο Πό­λεμο, σχε­τι­κο­ποιούν το δί­κιο και το ά­δι­κο και ου­σιαστι­κά α­θω­ώ­νουν τη χιτλε­ρι­κή Γερ­μα­νί­α και τους συμ­μά­χους της, στο ό­νο­μα της θε­ω­ρί­ας “ό­λοι έ­κα­ναν ε­γκλή­μα­τα, α­πλώς ο νι­κη­τής επέ­βα­λε τη δι­κή του α­λή­θεια κι έ­κρυ­ψε τα δικά του”.

Η α­το­μι­κή βόμ­βα στη Χι­ρο­σί­μα, πα­ρά τη φρί­κη για τους α­μά­χους, που έ­δω­σε μά­λι­στα ε­πι­χει­ρή­μα­τα στο πα­γκό­σμιο δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα (και σω­στά) να ζη­τή­σει την κα­τάρ­γη­ση Ο­ΛΩΝ των πυ­ρη­νι­κών ό­πλων (θέ­ση και της στα­λι­νικής ΕΣ­ΣΔ και της μα­ο­ϊ­κής Λα­ϊ­κής Κί­νας), δεν ήταν μια ά­δι­κη αλ­λά μια δί­καιη πρά­ξη, που ό­ταν έ­γι­νε εί­χε την έ­γκρι­ση του πα­γκό­σμιου α­ντι­φα­σι­στι­κού στρα­το­πέ­δου, δη­λα­δή και της ΕΣ­ΣΔ. Αυ­τός ο έ­σχα­τος βομ­βαρ­δι­σμός, ό­πως έ­χουμε γρά­ψει και στο πα­ρελ­θόν, τσά­κι­σε τον ια­πω­νι­κό κα­νι­βα­λι­κό ι­μπε­ρια­λισμό και τον α­νά­γκα­σε σε ά­νευ ό­ρων συν­θη­κο­λό­γη­ση, σώ­ζο­ντας δε­κά­δες χι­λιά­δες ζω­ές σο­βιε­τι­κών, εγ­γλέ­ζων, α­με­ρι­κα­νών και κι­νέ­ζων στρα­τιω­τών, τε­λι­κά και για­πω­νέ­ζων, οι ο­ποί­οι θα έ­πρε­πε να θυ­σια­στούν για να κα­τα­λη­φθούν τα ιαπωνι­κά νη­σιά, μιας και ο για­πω­νέ­ζι­κος αυ­το­κρα­το­ρι­κός στρα­τός εί­χε ε­ντο­λή να μά­χε­ται μέ­χρι και του τε­λευ­ταί­ου στρα­τιώ­τη.

Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο ό­τι ο α­με­ρι­κά­νι­κος ι­μπε­ρια­λι­σμός δεν μπό­ρε­σε πο­τέ ξα­νά να κά­νει χρή­ση της α­το­μι­κής βόμ­βας, ού­τε π.χ. στην Κο­ρέ­α, ού­τε στο Βιετ­νάμ, α­κρι­βώς για­τί σε αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις, ε­πει­δή οι πό­λε­μοι αυ­τοί ή­ταν ά­δι­κοι και ι­μπε­ρια­λι­στι­κοί α­πό την πλευρά των Η­ΠΑ, η Ουά­σι­γκτον δεν εί­χε το κύ­ρος και το η­θι­κό έρ­μα να χτυ­πή­σει τους λα­ούς των χω­ρών αυ­τών με τέ­τοια συ­ντρι­πτι­κή δύ­να­μη πυ­ρός (πα­ράλ­λη­λα βέ­βαια υ­πήρ­χε και η “πυ­ρη­νική” ι­σορ­ρο­πί­α πρώ­τα με τη σο­σια­λι­στι­κή και στη συ­νέ­χεια με τη σο­σια­λι­μπερια­λι­στι­κή ΕΣ­ΣΔ).

Προς τι λοι­πόν αυ­τή η κί­νη­ση των που­τι­νι­κών δια­στρε­βλω­τών της ιστο­ρί­ας; Την α­πά­ντη­ση την έ­χουν δώ­σει ε­δώ και χρό­νια, ε­δώ στην Ελ­λάδα και ό­χι στη Μό­σχα, κά­ποιοι μι­κρο­με­σαί­οι πρά­κτο­ρες του Κρεμ­λί­νου. Η Πα­πα­ρήγα και πρό­σφα­τα ο Κου­τσού­μπας του ψευ­τοΚ­ΚΕ, ό­που στα­θού­νε κι ό­που βρε­θούνε, δι­η­γού­νται μια ι­στο­ρί­α του Β’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου, κομ­μέ­νη και ραμ­μέ­νη στα μέ­τρα των ρω­σι­κών α­φε­ντι­κών τους:

Η­ΠΑ και Με­γά­λη Βρε­τα­νί­α, οι “πραγ­μα­τι­κοί” τά­χα υ­πεύ­θυ­νοι για τον Β’ Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο, συ­νέ­λα­βαν το “σα­τα­νι­κό” σχέ­διο να στρέ­ψουν τη Γερ­μα­νί­α ε­νά­ντια στην ΕΣ­ΣΔ και τα­νά­πα­λιν, ώ­στε οι δυο τους να πο­λε­μή­σουν με­τα­ξύ τους και να α­πο­δυ­να­μω­θούν και στο τέ­λος οι “επά­ρα­τοι” δυ­τι­κοί να τους καθυ­πο­τά­ξουν. Ά­ρα, η πά­λη της ΕΣ­ΣΔ το 1941-1945 ή­ταν ου­σια­στι­κά ό­χι πά­λη ζω­ής και θανά­του με τους κτη­ναν­θρώ­πους - φο­νιά­δες του Γ’ Ρά­ιχ, αλ­λά με τα “α­με­ρι­κα­νο­βρετα­νι­κά σχέ­δια” για την Ευ­ρώ­πη, στα ο­ποί­α (σύμ­φω­να με αυ­τή την “α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή” ρώ­σι­κη - κνί­τι­κη α­νά­λυ­ση) “α­ντι­κει­με­νι­κά” α­ντι­στά­θη­κε και ο Χί­τλερ, γι’ αυ­τό και οι Α­με­ρι­κα­νο­βρε­τα­νοί συμ­μά­χη­σαν με την ΕΣ­ΣΔ και τον κα­τατρό­πω­σαν!

“Κα­κός ο Χί­τλερ, δε λέ­με, αλ­λά ο πυ­ρή­νας της α­ντί­δρα­σης και υ­πο­κινη­τής του πο­λέ­μου ή­ταν οι Α­με­ρι­κα­νο­βρε­τα­νοί”. Αυ­τή εί­ναι η γραμ­μή του Κρεμλί­νου α­πό το Μπρέζ­νιεφ και δώ­θε και αυ­τήν ε­κλα­ϊ­κεύ­ουν και τα πρα­κτο­ρεί­α της Ρω­σί­ας τύ­που ψευ­τοΚ­ΚΕ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, να­ζι­στών και α­κρο­δε­ξιών στις διά­φορες χώ­ρες. Στό­χος; Η δι­καιο­λό­γη­ση - με­θαύ­ριο - της συ­μπό­ρευ­σης “α­ρι­στε­ρών αντι­ι­μπε­ρια­λι­στών” και κλασ­σι­κών φαιών φα­σι­στών κα­τά της Ευ­ρώ­πης, της δη­μοκρα­τί­ας και του δια­φω­τι­σμού, σε τε­λι­κή α­νά­λυ­ση κα­τά των λα­ών, του προ­λε­ταριά­του και της πραγ­μα­τι­κής Α­ρι­στε­ράς.

Ή­δη άλ­λω­στε ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός στην Ελ­λά­δα, ε­δώ κι ε­κεί, ό­ταν του ε­πι­ση­μαί­νε­ται α­πό δη­μο­κρά­τες η ε­κτρω­μα­τι­κή συμ­μα­χί­α ψευ­το­α­ρι­στε­ράς - ακρο­δε­ξιών και φα­σι­στών στον φι­λο­που­τι­νι­σμό και α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­σμό, έ­χει αρχί­σει να ψι­θυ­ρί­ζει ό­τι αυ­τό εί­ναι μια “ε­πα­νά­λη­ψη του συμ­φώ­νου Ρί­μπε­ντροπ - Μο­λό­τοφ”, το ο­ποί­ο φυ­σι­κά ή­ταν τα­κτι­κή και ό­χι στρα­τη­γι­κή ε­πι­λο­γή του Στά­λιν και της ΕΣ­ΣΔ, ό­πως πο­νη­ρά το δια­στρέ­φουν οι σο­σιαλ­φα­σί­στες.

Η Κρι­μαί­α πρέ­πει να εί­ναι “α­πό πά­ντα” τσα­ρι­κή!

Η δε διοι­κη­τι­κή πρά­ξη την ο­ποί­α ε­τοι­μά­ζουν οι Ρώ­σοι σο­σια­λι­μπερια­λι­στές για την α­κύ­ρω­ση της πα­ρα­χώ­ρη­σης της Κρι­μαί­ας στην Ου­κρα­νί­α α­πό τη Ρω­σί­α, στα πλαί­σια της ε­νιαί­ας ΕΣ­ΣΔ, το 1954, πέ­ραν της ου­σια­στι­κής της γελοιό­τη­τας, α­φού σή­με­ρα η Ρω­σί­α έ­χει κά­νει εκ νέ­ου κα­το­χή στη χερ­σό­νη­σο και τη θε­ω­ρεί πλέ­ον “α­να­πό­σπα­στο κομ­μά­τι του ρω­σι­κού ε­δά­φους”, εί­ναι το κλεί­σι­μο του μα­τιού σε ε­κεί­νους νε­ο­τσα­ρι­κούς, α­φιο­νι­σμέ­νους ε­πε­κτα­τι­στές μέ­σα στην ί­δια τη Ρω­σί­α, που δεν ε­πι­θυ­μούν πο­λύ “κομ­μου­νι­σμό” στον τσα­ρισμό τους και μι­σούν βα­θιά τις κομ­μου­νι­στι­κές, διε­θνι­στι­κές κλη­ρο­νο­μιές της πραγ­μα­τι­κά σο­σια­λι­στι­κής πε­ριό­δου της ΕΣ­ΣΔ.

Η Κρι­μαί­α εί­χε πα­ρα­χω­ρη­θεί στην Ου­κρα­νί­α α­πό την η­γε­σί­α Χρου­στσόφ, στην ο­ποί­α ό­μως πα­ρα­χώ­ρη­ση συμ­φω­νού­σαν α­κό­μη οι διε­θνι­στές και ό­χι με­γα­λο­ρώ­σοι σω­βι­νι­στές Μο­λό­τοφ - Μα­λέν­κοφ - Κα­γκά­νο­βιτ­ς, ε­πει­δή η οι­κο­νομι­κή και υ­λι­κή ζω­ή της χερ­σο­νή­σου ή­ταν ε­ντε­λώς περισσό­τε­ρο δε­μέ­νη με την ου­κρα­νι­κή εν­δο­χώ­ρα, με την ο­ποί­α ε­πι­κοι­νω­νεί χερ­σαί­α, πα­ρά με τη Ρω­σί­α, με την ο­ποί­α τη χω­ρί­ζει η θά­λασ­σα. Βέ­βαια, ο σο­σιαλ­φασί­στας Χρου­στσόφ έκα­νε αυ­τήν την πα­ρα­χώ­ρη­ση ό­χι για­τί ή­ταν ι­στο­ρι­κά ώ­ρι­μη, δη­λα­δή δί­και­η και για την Ου­κρα­νί­α και για τη Ρω­σί­α, αλ­λά για­τί ή­θε­λε τό­τε τη συμ­μα­χί­α με τους Ου­κρα­νούς α­ντι­κομ­μου­νι­στές σω­βι­νι­στές ε­νά­ντια στη στα­λι­νι­κή, ε­πανα­στα­τι­κή κομ­μου­νι­στική ο­μά­δα και τη γραμ­μή της και η Κρι­μαί­α ή­ταν έ­να κα­λό “δώ­ρο” - α­ντάλ­λαγ­μα (Χρου­στσόφ και Μπρέζ­νιεφ ή­ταν και οι δύ­ο ε­θνι­κά Ρώσοι α­πό την α­να­το­λι­κή Ου­κρα­νί­α).

Ή­δη, ό­πως έ­χει α­πο­κα­λύ­ψει το γαλ­λι­κό δί­κτυο France 24, πολ­λοί Ρώ­σοι “ε­θελο­ντές” - φα­σί­στες οι ο­ποίοι πά­νε να πο­λε­μή­σουν στην α­να­το­λι­κή Ου­κρα­νί­α ως μέ­λη των φι­λο­ρώ­σι­κων, έ­νο­πλων α­πο­σχι­στι­κών συμ­μο­ριών, βρί­ζουν σε δη­λώσεις τους τον Λέ­νιν και τους μπολ­σε­βί­κους ό­τι “πού­λη­σαν αυ­τά τα προ­αιώνια ρω­σι­κά ε­δά­φη στους Ου­κρα­νούς” και τώ­ρα η Ρω­σί­α “θα τα πά­ρει πί­σω”. Ταυ­τόχρο­να, ο Πού­τιν βά­ζει τους λα­κέ­δες του στις πε­ριο­χές αυ­τές της Ου­κρα­νί­ας να κου­νά­νε και κόκ­κι­νες ση­μαί­ες με σφυ­ρο­δρέ­πα­να σαν τά­χα “νο­σταλ­γί­α της ΕΣΣΔ” και α­ντί­στα­ση “στους να­ζί του Κιέ­βου”. Κι ε­δώ δη­λα­δή το φαιό του τσα­ρισμού και του με­γα­λο­ρώ­σι­κου σω­βι­νι­σμού συ­να­ντά­ει το ψεύ­τι­κο “κόκ­κι­νο” του φα­σι­στι­κού τύ­που α­ντι­δυ­τι­κι­σμού.

 “Κα­λώς ει­σβά­λα­με στο Αφ­γα­νι­στάν!”

 Η τε­λευ­ταί­α και πιο κραυ­γα­λέ­α πρω­το­βου­λί­α την ο­ποί­α προ­τί­θε­νται να α­να­λά­βουν οι που­τι­νι­κοί εί­ναι η α­κύ­ρω­ση α­πό­φα­σης του Α­νώ­τα­του Σο­βιέτ της σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στι­κής ΕΣ­ΣΔ του 1989, με την ο­ποί­α χα­ρα­κτη­ρι­ζό­ταν λά­θος η ει­σβο­λή και 10χρο­νη κα­το­χή του Αφ­γα­νι­στάν. Αυ­τή η α­πό­φα­ση ή­ταν κο­ρο­ϊδί­α και στά­χτη στα μά­τια της Δύ­σης, για να περ­νά­ει η τε­λευ­ταί­α τον τό­τε μεγα­λο­ρώ­σο η­γέ­τη Γκορ­μπα­τσόφ, ση­με­ρι­νό α­βαντα­δό­ρο του Πού­τιν, ως “δι­κό της” και ει­ρη­νό­φι­λο.

Σή­με­ρα λοι­πόν οι διά­δο­χοί του, με­γα­λο­ρώ­σοι ε­πε­κτα­τι­στές - να­ζιστές ι­μπε­ρια­λι­στές, πε­τά­νε τη μά­σκα και ου­σια­στι­κά πα­ρα­δέ­χο­νται εμ­μέ­σως ό­τι η ει­σβο­λή σε τί­πο­τα δεν εί­χε να κά­νει με “μαρ­ξι­σμούς” και “α­ντι­ι­μπε­ριαλι­σμούς”, αλ­λά ή­ταν μια α­προ­σχη­μά­τι­στη ι­μπε­ριαλιστι­κή ε­πέ­λα­ση και κατο­χή (γι’ αυ­τό άλ­λω­στε και ο αφ­γα­νι­κός λα­ός την πο­λέ­μη­σε τό­σο λυσ­σα­σμέ­να και η­ρω­ι­κά).

Πα­ράλ­λη­λα, η κί­νη­ση αυ­τή ξε­σχί­ζει τη θε­ω­ρί­α των κνι­τών και - πλέ­ον - και των “μ-λ” νε­ο­τρο­τσκι­στών ό­τι το 1991 α­πο­τε­λεί α­συ­νέ­χεια και αλ­λα­γή τα­ξικής ποιό­τη­τας - φύ­σης των κυ­ρί­αρ­χων δυ­νά­με­ων στη Ρω­σί­α. Ε­άν πριν το 1991 κυ­βερνού­σαν κομ­μου­νι­στές και με­τά το 1991 κα­πι­τα­λι­στές υ­πάλ­λη­λοι των Α­με­ρι­κάνων, πώς αυ­τοί οι τε­λευ­ταί­οι συ­γκι­νού­νται τό­σο βα­θιά α­πό την “α­ντι­ι­μπε­ριαλι­στι­κή” ε­πέμ­βα­ση του Μπρέζ­νιεφ στο Αφ­γα­νι­στάν και αι­σθά­νο­νται την α­νάγκη να την τι­μή­σουν και δι­καιώ­σουν; Κι αυ­τό μά­λι­στα, σε μια στιγ­μή (Δε­κέμ­βρης 2014) που οι Α­με­ρι­κά­νοι φεύ­γουν τα­πει­νω­μέ­νοι α­πό έ­να Αφ­γα­νι­στάν που πο­τέ δεν κα­τά­φε­ραν να κά­νουν δι­κό τους σε ε­πί­πε­δο πο­λι­τι­κής ε­ξου­σί­ας και στο ο­ποί­ο πλέ­ον Ρω­σί­α (κυ­ρί­ως) και Ι­ράν (δευ­τε­ρευό­ντως) δια­τη­ρούν κυ­ρί­αρ­χη επιρ­ρο­ή στη ση­με­ρι­νή πο­λι­τι­κή ε­ξου­σί­α, η πρώ­τη κυ­ρί­ως με τους πα­λιούς χαφιέ­δες της μέ­σα στη “Βό­ρεια Συμ­μα­χί­α”.

Η ι­στο­ρι­κή α­νά­λυ­ση υ­λι­κή δύ­να­μη

Η ι­στο­ρί­α και η ερ­μη­νεί­α της γί­νε­ται υ­λι­κή δύ­να­μη τό­σο για τις προ­ο­δευ­τι­κές, ό­σο και για τις α­ντι­δρα­στι­κές τά­ξεις.

Η δια­φο­ρά εί­ναι ό­τι για τις προ­ο­δευ­τι­κές τά­ξεις η α­να­θε­ώ­ρη­ση των ι­στο­ρι­κών συ­μπε­ρα­σμά­των γί­νε­ται ώ­στε η α­λή­θεια να λάμ­ψει μέ­σα από τη νέ­α ι­στο­ρι­κή πεί­ρα, που φω­τί­ζει και λε­πτο­μέ­ρειες - πλευ­ρές που πα­λιό­τε­ρα δεν ή­ταν ο­ρα­τές σε έ­να ι­στο­ρι­κό γε­γο­νός ή μί­α ι­στορι­κή πε­ρί­ο­δο.

Α­ντί­θε­τα, για τις α­ντι­δρα­στι­κές τά­ξεις, η α­να­θε­ώ­ρη­ση ση­μαί­νει βρώ­μι­κο ξα­να­γρά­ψι­μο της ι­στο­ρί­ας στα μέ­τρα των α­να­γκών τους, ψέ­μα και α­πάτη, ώ­στε να υ­πο­βο­η­θη­θού­νε στους ά­νο­μους σκο­πούς τους για πό­λε­μο - βί­α - κατα­χτή­σεις και ά­δι­κες προ­σαρ­τή­σεις.

Αυ­τή η τε­λευ­ταί­α εί­ναι η πε­ρί­πτω­ση των Ρώ­σων σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στών, των πιο ξε­διά­ντρο­πων πο­δο­πα­τη­τών των λα­ών με­τά την ε­πο­χή της χι­τλερι­κής Γερ­μα­νί­ας.

 

(1)Το σχετικό άρθρο των Los Angeles Times:  http://www.latimes.com/world/europe/la-fg-russia-history-20141226-story.html