Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Karl Marx"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". 


Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΧΟΝΓΚ ΚΟΝΓΚ ΧΑΝΤΑΚΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ

Την ώ­ρα που ο κτη­νώ­δης κι­νέ­ζι­κος σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμός ε­τοι­μά­ζεται για την ε­πί­θε­σή του στον Ει­ρη­νι­κό στο πλευ­ρό της ρω­σι­κής νε­ο­χι­τλε­ρικής υ­περ­δύ­να­μης, α­ντι­με­τω­πί­ζει έ­να μα­ζι­κό κύ­μα λα­ϊ­κής ορ­γής στο ε­σω­τε­ρικό. Τού­τη τη φο­ρά εί­ναι ο η­ρω­ι­κός λα­ός του Χον­γκ Κονγκ που μπαί­νει στην πρω­το­πο­ρί­α των α­γώ­νων του κι­νε­ζι­κού λα­ού για δη­μο­κρα­τί­α και ε­λευ­θε­ρί­α.
Αυτό συμ­βαί­νει ε­πει­δή ε­κεί οι σο­σιαλ­φα­σί­στες του Πε­κί­νου - α­φού α­πέ­κτη­σαν την κυ­ριαρ­χί­α της πρώ­ην βρε­τα­νι­κής α­ποι­κί­ας το 1997 και πα­ρά τη δέ­σμευ­σή τους για την τή­ρη­ση της αρ­χής “μια χώ­ρα, δύ­ο συ­στή­μα­τα” - ε­πι­χει­ρούν σή­με­ρα να ε­πι­βά­λουν ύ­που­λα τη σο­σιαλ- φα­σι­στι­κή τους δι­κτα­το­ρί­α πά­νω στον πλη­θυσμό. 
Αυ­τό που ο­δή­γη­σε στην έ­κρη­ξη της λα­ϊ­κής ορ­γής ή­ταν η α­πό­φα­ση της διαρ­κούς ε­πι­τρο­πής της κι­νε­ζι­κής ε­θνο­συ­νέ­λευ­σης (31/8) σχε­τι­κά με την ε­κλογι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, που προ­βλέ­πει ό­τι στις το­πι­κές διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές του 2017, α­ντί της κα­θο­λι­κής ψη­φο­φο­ρί­ας, μί­α 1.200με­λής ε­κλο­γι­κή ε­πι­τρο­πή που θα διο­ρί­ζε­ται α­πό ο­μά­δες το­πι­κών μεγι­στά­νων - ση­μειώ­νου­με ό­τι το Πε­κί­νο έ­χει κα­τα­φέ­ρει μέ­σα σε 20 χρό­νια να ε­λέγ­ξει οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά την επι­χει­ρη­μα­τι­κή ο­λι­γαρ­χί­α του Χον­γκ Κον­γκ - θα πρέ­πει να ε­γκρί­νει προ­κα­τα­βολι­κά δύ­ο-τρεις υ­πο­ψή­φιους της α­ρε­σκεί­ας της για να διεκ­δι­κή­σουν το πό­στο του γε­νι­κού κυ­βερ­νή­τη. Ό­πως γί­νε­ται εύ­κο­λα α­ντι­λη­πτό, η με­θό­δευ­ση δεν εί­ναι πα­ρά έ­να ε­κλο­γι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα που θα ε­πι­τρέ­ψει στην κε­ντρι­κή κυ­βέρνη­ση να ε­ντεί­νει τον έ­λεγ­χό της πά­νω στην πο­λι­τι­κή ζω­ή του νη­σιού.
Το κί­νη­μα, που γρή­γο­ρα α­γκά­λια­σε τη νε­ο­λαί­α και πή­ρε τη μορ­φή απο­χής απ’ τα μα­θή­μα­τα και κα­θι­στι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας έ­ξω απ’ το κυ­βερ­νη­τι­κό μέ­γα­ρο, μα­ζι­κο­ποι­ή­θη­κε πο­λύ γρή­γο­ρα ι­διαί­τε­ρα ε­ξαι­τί­ας της βί­αι­ης κα­ταστο­λής του α­πό τις αρ­χές. Προ­η­γου­μέ­νως, με­ρι­κές ε­κατο­ντά­δες δια­δη­λω­τών εί­χαν κα­τα­φέ­ρει να διεισ­δύ­σουν στον πε­ρί­βο­λο του κυ­βερ­νη­τι­κού συ­γκροτή­μα­τος το α­πό­γευ­μα της 26/9. Η κα­τα­στο­λή των αρ­χι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων ή­ταν που έ­δω­σε πνο­ή στο κί­νη­μα Occupy Central (ή κί­νη­μα της ο­μπρέ­λας) το ο­ποί­ο α­πέ­κλει­σε το οι­κο­νομικό κέ­ντρο της πό­λης πα­ρα­λύ­ο­ντας σχε­δόν κά­θε ε­μπο­ρι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. 
Σή­με­ρα στην πλειο­ψη­φί­α του ο πλη­θυ­σμός του Χον­γκ Κον­γκ ε­νώ αρ­χικά συ­μπά­θη­σε αυ­τό το κί­νη­μα άρ­χι­σε να δυ­σα­να­σχε­τεί για  την πα­ρα­τε­τα­μέ­νη κα­τά­λη­ψη του κέ­ντρου της πό­λης (κυ­ρί­ως οι μα­γα­ζά­το­ρες και οι ερ­γά­τες που ε­μπο­δί­ζο­νται να πά­νε στη δου­λειά τους) ο­πό­τε η μα­ζι­κό­τη­τα του κι­νή­ματος υ­πο­χώ­ρη­σε μέ­χρι να αρ­χί­σει να ξε­ψυ­χά­ει. Τό­τε η α­στυ­νο­μί­α το διέ­λυ­σε. Από τό­τε η πο­λι­τι­κή πρω­το­βου­λί­α έ­χει πε­ρά­σει στη με­ριά της κι­νέ­ζι­κης κυ­βέρνη­σης. Αυ­τή η τα­κτι­κή ήτ­τα, ε­κτι­μού­με ό­τι μάλ­λον ο­φεί­λε­ται σε συ­νει­δη­τή με­θό­δευ­ση της η­γε­σί­ας του κι­νή­μα­τος Occupy Central With Love and Peace (OCLP). Αυ­τή α­πο­φά­σι­σε τις με­θόδους πά­λης, αυ­τή και την πο­λι­τι­κή γραμ­μή, πο­λύ πριν τις ε­ξε­λί­ξεις του Σε­πτέμ­βρη και η α­λή­θεια εί­ναι με ό­χι πραγ­μα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κές με­θό­δους. 
Το κί­νη­μα Occupy Central έ­χει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια προ­ϊ­στο­ρί­α του­λά­χιστο ε­νά­μι­σι χρό­νου. Βγή­κε μέ­σα α­πό το λε­γό­με­νο παν­δη­μο­κρα­τι­κό α­ντι­κα­θεστω­τι­κό στρα­τό­πε­δο, αλ­λά α­πό μια λε­γό­με­νη “ρι­ζο­σπα­στι­κή” πτέ­ρυ­γά του με την ε­πω­νυ­μί­α Λί­γκα των Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών που συ­γκρο­τή­θη­κε στα 2006 α­πό τον τρο­τσκι­στή βου­λευ­τή Λέ­ουν­γκ Κουόκ-χουν­γκ και έ­ναν “ρι­ζο­σπά­στη” ρα­διο­φωνι­κό πα­ρου­σια­στή. Τη γραμ­μή της “πο­λι­τι­κής α­νυ­πα­κο­ής” εί­χε λαν­σά­ρει ο 50χρονος κα­θη­γη­τής δι­καί­ου του πα­νε­πι­στη­μί­ου του Χον­γκ Κον­γκ και πραγ­μα­τι­κός η­γέ­της του OCLP, Μπέ­νι Τά­ι, ή­δη α­πό το Γε­νά­ρη του ’13, υ­πο­στη­ρί­ζο­ντας ό­τι οι μεγά­λες ορ­γα­νω­μέ­νες δια­δη­λώ­σεις για τις ο­ποί­ες φη­μί­ζε­ται το Χον­γκ Κον­γκ δεν θα ο­δη­γού­σαν που­θε­νά (βλ. Le Monde, 2/10) κι ό­τι χρεια­ζό­ταν μί­α κινη­το­ποί­η­ση που θα πα­ρέ­λυε την ε­μπο­ρι­κή και οι­κο­νο­μι­κή ζω­ή της με­γα­λού­πο­λης. Αυ­τή ή­ταν μια ε­ντε­λώς λα­θε­μέ­νη και α­ντι­κει­με­νι­κά προ­βο­κα­τό­ρι­κη θέ­ση για­τί η πό­λη κέρδι­σε πολ­λά ό­λα αυ­τά τα χρό­νια και κα­θυ­στέ­ρη­σε τους κι­νέ­ζους φα­σί­στες να πε­τύ­χουν α­πό­λυ­τη ε­ξου­σί­α με ε­ντε­λώς ει­ρη­νι­κές μορ­φές πά­λης.  Ό­τι κέρ­δισε δη­λα­δή το κέρ­δι­σε α­πό τον πο­λύ μα­ζι­κό χα­ρα­κτή­ρα των α­γώ­νων της, που μόνο με ει­ρη­νι­κές μορ­φές θα μπο­ρού­σε να εί­ναι μα­ζι­κός ό­σο οι το­πι­κοί και διεθνείς συ­σχε­τι­σμοί ή­ταν υ­πέρ της Κί­νας και ό­σο οι η­γέ­τες της δεν εί­χαν πε­ρά­σει σε ω­μή βί­αι­η ε­πί­θε­ση στο λα­ό του Χον­γκ Κον­γκ. 
Λί­γο αρ­γό­τε­ρα η η­γε­σί­α του κι­νή­μα­τος δια­τύ­πω­σε τα τέσ­σε­ρα στά­δια που θα ο­δη­γού­σαν στη με­γά­λη έ­κρη­ξη: διά­λο­γος, δη­μό­σια δια­βού­λευ­ση, πο­λιτι­κά δη­μο­ψη­φί­σμα­τα και πο­λι­τι­κή α­νυ­πα­κο­ή. Ό­μως α­τή τη μέ­θο­δο ε­σω­τε­ρι­κής λει­τουρ­γί­ας και α­νά­πτυ­ξης την έ­χου­με ξα­να­δεί στην πλα­τεί­α Συ­ντάγ­μα­τος το 2012, στα κι­νή­μα­τα της “πραγ­μα­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας” στην Ι­σπα­νί­α, και με­τά στα άλ­λα ψευ­το­δημο­κρα­τι­κά κι­νή­μα­τα τύ­που Τα­χρίρ και Τα­ξίμ και τε­λι­κά στην κα­τα­στρο­φι­κή Μει­ντάν της Ου­κρα­νί­ας. Σε τέ­τοιου εί­δους κι­νή­μα­τα κά­ποιες α­πό τα πά­νω και ε­λεγ­χό­με­νες α­πό στε­νούς και ά­τυ­πους κα­θο­δη­γη­τι­κούς πυ­ρή­νες δια­δι­κα­σί­ες, που εμ­φα­νί­ζο­νται ό­μως σαν αυ­θόρ­μη­τες,  α­ντι­κα­θι­στούν την πραγ­μα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή και πο­λι­τι­κή ζω­ή των πραγμα­τι­κών λαι­κών κι­νη­μά­των. Αυ­τή η τε­λευ­ταί­α προ­ϋ­πο­θέ­τει α­νοι­χτές γε­νικές συ­νε­λεύ­σεις της βά­σης που ε­κλέ­γουν διά­φο­ρα κα­θο­δη­γη­τι­κά ή συ­ντο­νι­στι­κά όρ­γα­να, τα ο­ποί­ο συ­νε­δριά­ζουν, λο­γο­δο­τούν και μπο­ρεί να α­να­κα­λούνται α­πό τις συ­νε­λεύ­σεις βά­σης. Α­ντί­θε­τα σε αυ­τά τα κι­νή­μα­τα ο­ρι­σμέ­να μόνο ζη­τή­μα­τα περ­νά­νε α­πό την έ­γκρι­ση μιας α­νώ­νυ­μης μά­ζας η ο­ποί­α κα­λεί­ται να “α­πο­φα­σί­σει” γι’ αυ­τά σε κά­ποια τυ­χαί­α στιγ­μή, στην ου­σί­α ό­πο­τε η η­γε­σί­α αισθαν­θεί αρ­κε­τά ι­σχυ­ρή για να της πα­ρα­χω­ρή­σει το λό­γο. Εί­ναι πο­λύ χα­ρακτη­ρι­στι­κό ό­τι στη δια­βού­λευ­ση της 6/Μά­η στο Χον­γκ Κόν­γκ, που θα α­πο­φά­σι­ζε σχε­τι­κά με το προ­α­ναγ­γελ­μέ­νο για τις 22/Ιού­νη δη­μο­ψή­φι­σμα, δια­τυ­πώ­θη­καν πά­νω α­πό 20 προ­τά­σεις ό­μως ε­γκρί­θη­καν μόνο τρεις για ψη­φο­φο­ρί­α. Το βα­σικό ε­δώ εί­ναι ό­τι ό­σοι αρ­νή­θη­καν να υ­πο­στη­ρί­ξουν τη γραμ­μή της κα­τά­λη­ψης του κέ­ντρου της πό­λης που εί­χε προ­α­πο­φα­σί­σει η η­γε­σί­α ε­μπο­δί­στη­καν απ’ το να συμ­με­τά­σχουν στις προ­τά­σεις και στην ψη­φο­φο­ρί­α, ό­που πή­ραν μέ­ρος μό­λις 2.500 ά­το­μα. Αυ­τή η γραμ­μή α­πο­δεί­χτη­κε δια­σπα­στι­κή κα­θώς στά­θη­κε ε­μπό­διο στην ε­νο­ποί­η­ση ό­λων των πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων που μπο­ρούν να ε­νω­θούν για να α­ντι­με­τω­πί­σουν τη σο­σιαλ­φα­σι­στι­κή ε­πέ­λα­ση (και συ­γκε­κρι­μέ­να το διο­ρισμό των υ­πο­ψη­φί­ων α­πό την 1.200με­λή). Στην ουσί­α η με­τριο­πα­θής πτέ­ρυ­γα του OCLP που εκ­φρά­ζε­ται κυ­ρί­ως α­πό το φι­λε­λεύ­θε­ρο “Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμ­μα” α­ντέ­δρασε, α­πει­λώ­ντας με α­πο­χώ­ρη­ση α­πό το συ­να­σπι­σμό, και στην ου­σί­α δεν συμ­με­τείχε στον α­γώ­να. Η ί­δια η μορ­φή του α­γώ­να: Κα­τά­λη­ψη των δρό­μων και πα­ρε­μπό­διση των συ­γκοι­νω­νιών για βδο­μά­δες εί­χε σα στό­χο να α­φή­σει μό­νη της την πραγμα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή νε­ο­λαί­α α­πό τα πλειο­ψη­φι­κά σή­μερα στην πό­λη με­σο­στρώ­μα­τα, πολ­λούς ερ­γα­ζό­με­νους και τις με­γα­λύ­τε­ρες η­λικί­ες.
Ά­ξιο προ­σο­χής εί­ναι α­κό­μα το γε­γο­νός ό­τι τη στιγ­μή ό­που η ο­λι­γαρχί­α του Χον­γκ Κον­γκ έ­χει δια­μορ­φώ­σει ή­δη ι­σχυ­ρούς δε­σμούς με το Πε­κί­νο, ο πλου­σιό­τε­ρος άν­θρω­πος του νη­σιού, ο ο­λι­γάρ­χης Λι Κα-Σιν­γκ, δεν έ­χει α­σκήσει κα­μί­α ου­σια­στι­κή κρι­τι­κή στο κί­νη­μα Occupy (OCLP). Ε­πί­σης το OCLP χρη­μα­το­δο­τεί­ται α­πό τρα­πε­ζί­τες του Χον­γκ Κον­γκ, συ­γκε­ντρώ­νο­ντας στις τά­ξεις του κα­μιά 80α­ριά απ’ αυ­τούς. Α­κό­μα, υ­πο­στη­ρί­ζε­ται α­πό το με­γι­στά­να του τύ­που Τζί­μι Λά­ι, το συ­γκρό­τη­μα του ο­ποί­ου - Next Media - εκ­δί­δει την η­με­ρη­σί­α Apple Daily (βλ. Le Monde, 2/10).    
Ό­λα τα πα­ρα­πάνω στοι­χεί­α μας κά­νουν να υ­πο­πτευό­μα­στε ό­τι το σοσιαλ­φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς του Πε­κί­νου πε­ρι­μέ­νο­ντας την με­γά­λη πο­λι­τι­κή σύ­γκρου­ση για την ε­κλο­γή- στην ου­σί­α τον διο­ρι­σμό- του νέ­ου διοι­κη­τή του Χονγκ Κον­γκ α­πό το Πε­κί­νο έ­χει φερ­θεί πιο “ρώ­σι­κα-κα­γκε­μπί­τι­κα” δη­λα­δή πιο ε­νερ­γη­τι­κά, με με­γα­λύ­τε­ρη προ­βλε­πτι­κό­τη­τα και με ει­σο­δι­σμό α­πό ό­σο πα­λιό­τε­ρα. Δη­λα­δή έ­χει πα­ρέμ­βει στο ως τώ­ρα πα­ρα­δο­σια­κά πο­λύ πλα­τύ και γι αυτό ει­ρη­νι­κό στη μορ­φή του δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα του Χον­γκ-Κόν­γκ με συ­γκε­κριμέ­να στε­λέ­χη του,  με σκο­πό την έκ­θε­ση του στις μά­ζες, την α­πο­μό­νω­ση α­πό αυ­τές, τη διά­βρω­ση και τε­λι­κά την κα­θυ­πό­τα­ξή του. Δη­λα­δή έ­χει χρη­σι­μο­ποιή­σει ρώ­σι­κη τα­κτι­κή τύ­που “Μει­ντάν” η ο­ποί­α προ­βό­κα­ρε το πραγ­μα­τι­κό α­ντι-που­τι­νι­κό α­ντι­ρώ­σι­κο δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα του ου­κρα­νι­κού λα­ού, φέρ­νο­ντας στην ε­ξου­σί­α φι­λο­ρώ­σους προ­βο­κά­το­ρες. 
Οι τε­λευ­ταί­ες ε­ξε­λί­ξεις στο Χον­γκ Κον­γκ φο­βό­μα­στε ό­τι κι­νού­νται μάλ­λον προς αυ­τή την κα­τεύ­θυν­ση, μό­νο που στις πα­ρού­σες κι­νέ­ζι­κες συν­θή­κες τα κα­ταλ­λη­λό­τε­ρα στε­λέ­χη για ει­σο­δι­σμό στο δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα δεν εί­ναι οι φι­λο­να­ζή­δες ψευ­το­ε­θνι­κι­στές αλ­λά οι ι­στο­ρι­κοί σύμ­μα­χοί τους οι “τα­ξι­κοί” α­ντι­φι­λε­λεύ­θε­ροι τρο­τσκι­στές. Έ­τσι στο γράμ­μα που έ­στει­λε η η­γε­σί­α του OCLP α­πευ­θυ­νό­με­νη στον κι­νέ­ζο πρό­ε­δρο Χι Τζιν­πίν­γκ, δια­χώ­ρι­ζε τη θέ­ση της α­πό τις “πορ­το­κα­λί ε­πα­να­στά­σεις” και ζη­τού­σε α­πό τον αρ­χι­δια­φθο­ρέ­α δι­κτά­το­ρα να διώ­ξει τον κυ­βερ­νή­τη του Χον­γκ Κον­γκ Λε­ούν­γκ ως διε­φθαρμέ­νο. Δη­λα­δή συ­ντά­χθη­κε με το αρ­χι­φα­σί­στα γραμ­μα­τέ­α του ψευ­το-”Κομ­μου­νιστι­κού” Κόμ­μα­τος της Κί­νας Χι Τζιν­πί­γκ που κά­νει “κά­θαρ­ση” ε­νά­ντια σε ε­κείνους τους κινέζους κομ­μα­τι­κούς νέ­ους α­στούς που εί­ναι δε­μέ­νοι πε­ρισσό­τε­ρο με το ι­διω­τι­κό δυ­τι­κό­φι­λο κε­φά­λαιο της Κί­νας και λι­γό­τε­ρο με το κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στι­κό στρα­το­κρα­τι­κό που ε­τοι­μά­ζει τον πα­γκό­σμιο πό­λε­μο μα­ζί με τους κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στές στρα­το­κρά­τες της Ρω­σί­ας. Εί­ναι πραγ­μα­τι­κά πο­λύ πε­ρί­ερ­γο που σε ό­λη αυ­τή τη δια­πά­λη το Οccupy α­ντί να δεί­χνει σαν πραγ­μα­τι­κό του α­ντί­πα­λο τον ε­πεμ­βα­σί­α Χι και το ψευ­τοΚ­Κ της Κί­νας έ­δει­χνε το το­πι­κό το­πο­τη­ρη­τή υ­πάλ­λη­λο τους και ζη­τού­σε συμ­μα­χί­α με το Πε­κί­νο!!! Αυτή η ε­κτί­μη­ση μας ε­νι­σχύ­εται ε­πί­σης α­πό το γε­γο­νός ό­τι το Οccupy υ­πο­στη­ρίχθη­κε με έ­ντα­ση α­πό το υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κό και ου­σια­στι­κά ρω­σό­φι­λο στους στό­χους του κί­νη­μα των Anonymous. Δεν έ­χου­με δει πο­τέ αυ­τό το κί­νη­μα να υ­πο­στη­ρί­ζει κά­τι που ε­νο­χλεί πραγ­μα­τι­κά τον σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμό.
Βέ­βαια το κι­νε­ζι­κό σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς πέ­ρα α­πό τα πο­λύ πιθα­νά προ­βο­κα­τό­ρι­κα παι­χνί­δια μέ­σα στην η­γε­σί­α του κι­νή­μα­τος ε­πι­χει­ρεί να το δυ­σφη­μί­σει ε­ρε­θί­ζο­ντας τα σο­βι­νι­στι­κά α­να­κλα­στι­κά με­ρί­δας του κινε­ζι­κού λα­ού. Με­τα­ξύ άλ­λων το κα­τη­γο­ρεί για χρη­μα­τοδότη­ση α­πό Η­ΠΑ-Ε­Ε. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η μο­νο­πω­λια­κή Δύ­ση που συ­νερ­γά­ζε­ται οι­κο­νο­μι­κά με το Πε­κί­νο κι έ­χει διο­χε­τεύ­σει ε­κεί ό­λη της την πα­ρα­γω­γή, έ­χει μάλ­λον υ­ποβαθ­μί­σει πα­ρά βο­η­θή­σει τους α­γώ­νες του κι­νε­ζι­κού λα­ού για δη­μο­κρα­τί­α κι αυ­τό φαί­νε­ται α­πό τη θέση που κα­τέ­χει στα δυ­τι­κά ΜΜΕ. 
Πά­ντως σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση ό­ποια και αν εί­ναι η κα­τά­λη­ξη του κι­νή­μα­τος Occupy σε αυ­τή τη φά­ση, και ό­ποιος και να εί­ναι ο χα­ρα­κτή­ρας της η­γε­σί­ας του ο λα­ός του Χον­γκ Κον­γκ και ει­δι­κά η νε­ο­λαί­α του α­πέ­δει­ξε στη βά­ση της ό­τι διψά­ει και πα­θιά­ζε­ται για δη­μο­κρα­τί­α και ε­πί­σης α­πέ­δει­ξε ό­τι έ­χει πο­λιτι­κό κρι­τή­ριο και ψη­λό πο­λι­τι­στι­κό ε­πί­πε­δο για­τί κρά­τη­σε αυ­τόν τον α­γώ­να με τά­ξη, ψη­λή ορ­γά­νω­ση και σαν στυλ δεν α­πο­ξέ­νω­σε πο­τέ τη με­γά­λη μά­ζα του πλη­θυ­σμού. Οι φα­σί­στες η­γέ­τες της Κί­νας δεν θα ξο­φλή­σουν εύ­κο­λα με το δημο­κρα­τι­κό λα­ό και ι­διαί­τε­ρα τη νε­ο­λαί­α του Χον­γκ-Κον­γκ.