"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.
Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Οσο περισσότερο ξετυλίγεται η παγκόσμια επιθετική πορεία των νέων χίτλερ του Κρεμλίνου, τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται γι’ αυτούς η κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας. Τα εμπόδια θα μπαίνουν όχι μόνο από τα κράτη και τους λαούς που δέχονται άμεσα επίθεση - όπως είναι σήμερα ο ουκρανικός λαός - αλλά και από τους συμμάχους των ρώσων επιθετιστών.
Ένα τέτοιο ρήγμα στις συμμαχίες του Κρεμλίνου εμφανίστηκε πρόσφατα γύρω απ’ το ζήτημα του εμπάργκο που επέβαλε η ρωσική κυβέρνηση στις εισαγωγές αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων από την Ευρώπη.
Οι κυβερνήσεις του Καζακστάν και της Λευκορωσίας, που αποτελούν τμήμα της υπό ρωσική ηγεμονία ευρασιατικής οικονομικής ένωσης (η οποία αναμένεται να τεθεί σε ισχύ το Γενάρη του ’15), εξέφρασαν αμέσως τις αντιρρήσεις τους για τις ενέργειες των ρώσων “συμμάχων” που επηρεάζουν αρνητικά τις εθνικές τους οικονομίες. Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας, Α. Λουκασένκο, είπε ότι “Αυτό είναι εσωτερική μας υπόθεση” προσθέτοντας ότι “Χρειαζόμαστε πολωνικά μήλα … Χρειαζόμαστε ορισμένες γερμανικές λιχουδιές”. Ο δε πρόεδρος του Καζακστάν, Ν. Ναζαρμπάγιεφ, το τράβηξε ακόμα μακρύτερα λέγοντας σε συνέντευξή του ότι “Το Καζακστάν έχει δικαίωμα να εγκαταλείψει την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση” και ότι “δε θα μπει σε έναν οργανισμό που απειλεί την ανεξαρτησία μας” (Financial Times, 2/9).
Οι αντιστάσεις των χωρών της ευρασιατικής ένωσης στη Μόσχα δείχνει την αστάθεια και την αδυναμία οργανισμών που βασίζονται στην κυριαρχία ενός μέλους έναντι των υπολοίπων. Αποκαλύπτουν ακόμα πιο ξεκάθαρα τον αποκρουστικό πολιτικό-ιδεολογικό χαρακτήρα των νέων τσάρων του Κρεμλίνου καθώς και την πραγματική γνώμη που έχουν αυτοί για τους πολύτιμους συμμάχους τους. Έτσι όταν ο Πούτιν ρωτήθηκε για το αν βλέπει για το Καζακστάν ένα “ουκρανικό σενάριο” μετά την αποχώρηση του Ναζαρμπάγιεφ, απάντησε ότι “οι Καζάχοι δεν είχαν ποτέ κράτος” πριν το 1991, κι ότι δε θα εγκαταλείψουν την ένωση γιατί αναγνωρίζουν ότι είναι “καλό γι’ αυτούς να παραμείνουν στη σφαίρα του λεγόμενου μεγάλου Ρώσικου κόσμου, ο οποίος αποτελεί τμήμα του παγκόσμιου πολιτισμού”.