Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ενώ η μεγάλη εξέγερση του ιρανικού λαού ενάντια στο φασιστικό καθεστώς των μουλάδων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση συγκλονίζοντας όλο τον πλανήτη, οι ιρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα συνεχίζουν τις μαχητικές κινητοποιήσεις τους.

Οργάνωσαν συγκέντρωση στο Σύνταγμα το απόγευμα της Κυριακής, 16/10 για να καταγγείλουν τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης των πολιτικών κρατούμενων στις διαβόητες φυλακές-κολαστήρια του Εβίν από το εγκληματικό καθεστώς του Ιράν. Αυτή ήταν η δεύτερη συνεχόμενη κινητοποίηση μετά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πρεσβεία του Ιράν της 14/10.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη στήριξη των ηγεσιών των κοινοβουλευτικών κομμάτων έχει μετατρέψει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που έφτασαν στα ελληνικά νησιά σε ομήρους στρατοπέδων συγκέντρωσης, με πιο φρικτό από αυτά το κολαστήριο της Μόρια.

«Ο αγώνας της Ελλάδας για τους πρόσφυγες αναδεικνύει το ανθρώπινο πρόσωπο της Ευρώπης» διακήρυττε ο Τσίπρας με τη συνηθισμένη του γεμάτη θράσος έπαρση τον Ιούνη του ’16. Ενάμισι χρόνο μετά, τα αποτελέσματα της προσφυγικής κρίσης παραμένουν εμφανή στη χώρα μας για να τη μετατρέψουν σε μοναδικό στην ΕΕ φαινόμενο, συνώνυμο του κολαστηρίου για χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που είχαν την ατυχία να βρεθούν στο έδαφός της.

Έχουν περάσει ήδη τρεισήμισι μήνες από τη δολοφονία της Μαχσά Αμινί από το ιρανικό καθεστώς που πυροδότησε την εξέγερση του ιρανικού λαού για δημοκρατία με επικεφαλής τις γυναίκες. Το Δεκέμβρη το καθεστώς ξεκίνησε την πιο ωμή τρομοκρατία μετά τους 500 θανάτους διαδηλωτών και τις 18000 συλλήψεις και άρχισε να καταδικάζει και να κρεμάει τους διαδηλωτές που συνέλαβε. Η κτηνωδία του καθεστώτος των μουλάδων έχει προκαλέσει ένα παγκόσμιο κύμα συμπαράστασης σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και παγκόσμια. Στην Ελλάδα οι Ιρανοί πρόσφυγες ξεκίνησαν μία σειρά κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, αλλά συνάντησαν μπροστά τους το τείχος της απομόνωσης και από την επίσημη κυβέρνηση, και από την αντιπολίτευση, και από το λεγόμενο «κινηματικό χώρο». Στο πλευρό της ιρανικής κοινότητας στάθηκε αποφασιστικά η ΟΑΚΚΕ και τα μέλη της σαν απλοί αντιφασίστες διοργανώνουν δίπλα στην κοινότητα συγκέντρωση-συζήτηση στις 8 Γενάρη.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

Το κίνημα των τοπικών φορέων (δήμων, εκκλησίας κλπ) κατά των κλειστών κέντρων είναι σύμφωνα με όλες τις μέχρι τώρα ενδείξεις ένα βρώμικο κίνημα το οποίο καθοδηγείται από τη μία πλευρά από ρατσιστικούς, φιλοναζιστικούς, ακροδεξιούς κύκλους στο όνομα της τάξης και της υπεράσπισης της νησιώτικης ταυτότητας από τον δήθεν κίνδυνο της αλλοίωσης ενός κύματος αλλοδαπών ξένων προς το ελληνικό έθνος και την ελληνική κοινωνία, και από την άλλη πλευρά από τη σοσιαλφασιστική ψευτοαριστερά στο όνομα των ανοιχτών συνόρων και της δήθεν αλληλεγγύης στο δράμα μεταναστών και προσφύγων.