Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη στη ΝΔ εξασφαλίζει ότι η νέα κυβέρνηση θα είναι μία συνέχεια αυτής του ΣΥΡΙΖΑ, αφού το σοσιαλφασιστικό κράτος στη διοίκηση έχει μείνει σε ένα μεγάλο βαθμό ανενόχλητο, η διείσδυση του ρωσοκινέζικου κεφαλαίου εξελίσσεται ομαλά και η εξωτερική πολιτική παραμένει προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ρωσοκινέζικου άξονα, ενώ προσποιείται τη φιλοδυτική.

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ – ΣΥΡΙΖΑ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΑΝ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΕΔΩΣΑΝ ΣΤΟ ΨΕΥΤΟΚΚΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Πάνω απ όλα προωθούν το φούντωμα της πανδημίας για να οδηγήσουν σε νέα βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση τη χώρα

Όπως από την πρώτη στιγμή είχαμε εκτιμήσει ήρθαν χάρη στο Μεγάλο Εμπρησμό οι πρώτες εκκαθαρίσεις στο λεγόμενο «επιτελικό κράτος», οπότε και μια πρώτη ανταμοιβή για αυτούς που μέσα από τις φλόγες προώθησαν το πραξικοπηματικό σάλτο τους στην πολιτική εξουσία. Αποδείχτηκε ότι η «συγνώμη» του Μητσοτάκη ήταν μία κίνηση έμπρακτης μετάνοιας και υποταγής της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ψευτοΚΚΕ.

Αφού πήρε τα εύσημα όλης της οικουμένης για τη λαμπρή αντιμετώπιση της πρώτης φάσης του κορονοϊού, που στην πραγματικότητα οφείλονταν στον επαρχιώτικο-βαλκανικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή στη μικρή κίνηση ταξιδιωτών από το εξωτερικό το χειμώνα, ο Μητσοτάκης εν μία νυχτί κατάργησε πρακτικά κάθε μέτρο προστασίας, αφήνοντας τον ελληνικό λαό στο έλεος της πανδημίας και μιας νέας οικονομικής καταστροφής. 

Πέμπτη 15 Απριλίου 2021. Μια ημέρα που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στα κατάστιχα της Ελ­ληνικής Ιστορίας. Διακόσια χρόνια μετά το ξέσπασμα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, όταν οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων έδιω­ξαν από τα ιερά προγονικά εδάφη τους επαίσχυντους Οθωμα­νούς και δημιούργησαν εκείνο το φοβερό και τρομερό κράτος του μεγάλου τέκνου της Ελλάδος Καποδίστρια (του γνωστού υπουργού Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας), βρέθηκε επιτέλους ο άξιος συνεχιστής των λαμπρών παραδόσεων του έθνους, που είχε τα κότσια να τα βάλει με τους παλιότουρκους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και να τους δείξει τι εστί βερίκοκο… Και το όνομα αυ­τού -για να μη μιλάμε γενικά κι αόριστα- Νίκος Δένδιας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Με τον τρόπο που έκανε το διάγγελμα του για καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας, ο Μητσοτάκης είναι σαν να διάβασε ένα εγχειρίδιο φασιστικής δικτατορίας.

Μια δημοκρατική κυβέρνηση έχει δικαίωμα και πρέπει να επιβάλει τέτοια μέτρα καραντίνας προκειμένου μια θανατηφόρα επιδημία να μην σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Εκείνο που δεν εχει δικαίωμα να κάνει είναι να αναγγείλει απαγορεύσεις όχι σαν εκπρόσωπος μιας δημοκρατικής κυβέρνησης αλλά σαν δικτάτορας. Είπε λοιπόν «εγώ αποφάσισα αυτά τα μέτρα» και όχι η κυβέρνηση, ή ένα υπουργικό όργανο, ή μια θεσμοθετημένη κρατική αρχή. Είπε ότι αφού αποφάσισε αυτός, ότι αποφάσισε οι πολίτες σαν άτομα πρέπει να υποταχθούν χωρίς καμιά αντίρρηση και καμιά διαφωνία, γιατί αυτό είναι το νόημα της ρητής απαίτησης του στο διάγγελμά του για υποταγή του ατόμου στο σύνολο, δηλαδή στην κοινωνία. Εδώ δηλαδή κοινωνία δεν είναι τα συλλογικά τυπικά ή και άτυπα όργανα της πολιτικής δημοκρατίας, όπως η κυβέρνηση, ή τα αναγκαστικά συλλογικά κρατικά όργανα της πολιτικής προστασίας, ή τα κόμματα, ή τα συνδικάτα, ή οι δημοτικές εξουσίες, ή οι όποιες ανεξάρτητες αρχές, ή ο τύπος από τα οποία δεν ανέφερε κανένα στην ομιλία του, αλλά το κράτος σαν ενσάρκωση της κοινωνίας αλλά και αυτό σαν αφαίρεση αφού γίνεται συγκεκριμένο μόνο σαν ο εαυτός του.

Όσο μεγαλώνουν τα δημοσκοπικά ποσοστά του Μητσοτάκη τόσο χειρότερος αποδεικνύεται. Αυτό δεν είναι περίεργο για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι αυτό που κάνει ως τώρα είναι να μοιράζει παυσίπονα ισχυριζόμενος ότι αυτά θεραπεύουν και τον καρκίνο.

Ενώ το μακροχρόνιο όργιο αποβιομηχάνισης συνεχίζεται με μεγαλύτερη από ποτέ ένταση και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αυτός προανάγγειλε πρόσφατα με περηφάνεια μία «εμβληματική», όπως τη χαρακτήρισε, επένδυση για την παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων στη χώρα μας. Αυτή η ξαφνική στροφή της κυβέρνησης υπέρ της βιομηχανικής παραγωγής έχει σίγουρα μπερδέψει πολλούς ανθρώπους που έχουν δει τη μανία με την οποία αυτή η κυβέρνηση επιχειρεί να αποτελειώσει την ήδη ασθενική βιομηχανική βάση της εγχώριας οικονομίας, ειδικά στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας με το απότομο κλείσιμο των λιγνιτικών.

Καθώς το Κρεμλίνο κλιμακώνει την επίθεσή του στην Ουκρανία με το ρωσικό νεοχιτλερικό στρατό να προελαύνει στο έδαφός της και να βομβαρδίζει ανηλεώς μια σειρά αστικών και ενεργειακών υποδομών, το Κίεβο ζήτησε από τις συμμαχικές κυβερνήσεις μια επιπλέον στρατιωτική ενίσχυση και συγκεκριμένα ενίσχυση της αεράμυνάς του με τουλάχιστον 7 συστήματα Patriot και άλλα σύγχρονα αντιαεροπορικά συστήματα, όπλα και πυρομαχικά. Άμεση υπήρξε η ανταπόκριση ορισμένων κυβερνήσεων (Γερμανίας, Ολλανδίας κ.ά.) ενώ μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ ασκήθηκαν έντονες πιέσεις σε χώρες που διαθέτουν τέτοια συστήματα και δεν αντιμετωπίζουν καμία επικείμενη απειλή, κυρίως σε Ελλάδα και Ισπανία, να παραχωρήσουν ορισμένα από αυτά στους Ουκρανούς.

Ο πρώτος ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη απόδειξε πως εννοεί ο πρωθυπουργός την πολιτική της “συνεννόησης” με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για πολιτική υποδούλωσης όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο κόμμα που βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα του σοσιαλφασισμού, στο ψευτοΚΚΕ. Στο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε το κεφάλι του Γεωργιάδη, από τον οποίο αφαιρέθηκαν οι επενδύσεις, δηλαδή το κεντρικό αντικείμενο του υπουργείου του. Παρόλο που ονομαστικά κράτησε τη θέση του υπουργού, ουσιαστικά έγινε γραμματέας για το “εμπόριο και τη βιομηχανία”.

Έχουμε σχολιάσει σε χωριστό άρθρο το χαρακτήρα της πρόσφατης σύγκρουσης του Μητσοτάκη με τον Σούνακ για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Σε αυτό η εκτίμησή μας ήταν ότι Μητσοτάκης «δεν πήγε εκεί για να διεκδικήσει αλλά για να κατασκευάσει ένα πολιτικό ρήγμα με την πιο σταθερή απέναντι στην πουτινική Ρωσία μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα. Άλλωστε αυτό το ρήγμα είναι ο λόγος για τον οποίο σκαρφίστηκε σαν ένα κεντρικό ζήτημα ελληνικής εξωτερικής πολιτικής την επιστροφή των γλυπτών  του Παρθενώνα στην Ελλάδα ως μιας τάχα κλεμμένης εθνικής ιδιοκτησίας,  και όχι σαν ένα αίτημα αισθητικό- εκπαιδευτικό ο μεγαλύτερος πράκτορας της Ρωσίας στη Δύση Ανδρέας Παπανδρέου».

Αυτή η τοποθέτηση επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι το Μαξίμου αποφεύγει μέχρι και σήμερα να απαντήσει στη σταθερή και επίμονη τοποθέτηση του Σούνακ ότι ο Μητσοτάκης δεν κράτησε το λόγο του αφού έδειξε ότι δεν ήθελε αυτή τη συνάντηση για να συζητήσει τα θέματα για τα οποία αυτή είχε προγραμματιστεί, δηλαδή για το μεταναστευτικό, την Ουκρανία, την κρίση στη Μέση Ανατολή, αλλά για να βάλει αυτό το οποίο είχε δεσμευτεί ότι δεν θα έβαζε: τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.