Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ!

  ΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΞΕΣΠΑΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ! ΝΕΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ   Την ώ­ρα που η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου ε­ξα­πα­τά αι­σχρά τη χώ­ρα λέ­γο­ντας ό­τι βγαί­νου­με α­πό τη διε­θνή ε­πι­τή­ρη­ση των δα­νει­στών γιατί πάμε κα­λύ­τε­ρα και η α­ντι­πο­λί­τευ­ση την ε­ξα­πα­τά α­κό­μα αι­σχρό­τε­ρα λέ­γο­ντας ότι δεν υ­πήρ­ξε πο­τέ α­νά­γκη των πι­στω­τών για­τί “λε­φτά υ­πάρ­χουν”
αρ­κεί να τρομο­κρα­τή­σει κα­νείς τους δα­νει­στές για να μειώ­σουν το χρέ­ος και να α­δειά­σει κα­νείς τα σε­ντού­κια των πλού­σιων, με­τα­φρά­ζο­νται πια σε α­ριθ­μούς τα σημά­δια της νέ­ας με­γα­λύ­τε­ρης τρα­γω­δί­ας, που εί­ναι η αύ­ξη­ση του ε­μπο­ρι­κού ελλείμ­μα­τος της χώ­ρας.
Σύμ­φω­να με τα στοι­χεί­α που α­να­κοί­νω­σε η Ελ­λη­νι­κή Στα­τι­στι­κή Αρ­χή (ΕΛ­ΣΤΑΤ), το ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα του πρώ­του ε­ξα­μή­νου του 2014 σε σχέ­ση με το ίδιο διά­στη­μα του 2013 αυ­ξή­θη­κε κα­τά 9,6% και έ­φτα­σε στα 10,6 δις Ευ­ρώ α­πό 0,6 δις Ευ­ρώ πέ­ρυ­σι ! 
Στην ε­ξέ­λι­ξη αυ­τή ο­δή­γη­σε σύμ­φω­να με την ΕΛ­ΣΤΑΤ: “1ον . Η αύ­ξη­ση κα­τά 1,2% των ει­σα­γω­γών στα 23,7 δισ., έ­να­ντι 23,4 δισ. (πε­ρί­που 300 ε­κατ.). Χω­ρίς τα πε­τρελαιο­ει­δή πα­ρου­σί­α­σε αύ­ξη­ση κα­τά 1,3 δισ. ευ­ρώ, δη­λα­δή 8,9%. Και 2ον . Η μεί­ω­ση των εξα­γω­γών κα­τά πε­ρί­που 600 ε­κατ., στα 13,1 δισ., ό­ταν στο πρώ­το εξά­μη­νο του 2013 ή­ταν 13,7 δισ. (πτώ­ση 4,6%). Ε­ξαι­ρου­μέ­νων των πε­τρε­λαιο­ει­δών, η μεί­ω­ση πε­ριορί­στη­κε στα 336,6 ε­κατ. ευ­ρώ ή στο 4%”. 
Το πο­σο­στό 9,6% κα­τά το ο­ποί­ο αυ­ξή­θη­κε το ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα το 2014 είναι έ­να κα­τα­πλη­κτι­κό νού­με­ρο που θυ­μί­ζει την πε­ρί­ο­δο πριν α­πό την εκ­δή­λωση της κρί­σης ό­που συσ­σω­ρευό­ταν ε­πί­σης ορ­μη­τι­κά ο βα­σι­κός πα­ρά­γο­ντας της κα­τα­στρο­φι­κής κρί­σης χρέ­ους, που ή­ταν και πά­λι ο αυ­ξη­τι­κός ρυθ­μός του εμπο­ρι­κού ελ­λείμ­μα­τος. 
 
Το ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα ή­ταν το 2009 η βα­θύ­τε­ρη, η γε­νε­σιουρ­γός αι­τί­α της πε­λώ­ριας συσ­σώ­ρευ­σης του ε­ξω­τε­ρι­κού χρέ­ους της χώ­ρας μας, που τε­λι­κά με­τα­φρά­στη­κε και σε έ­να πε­λώ­ριο δη­μό­σιο χρέ­ος. Το ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα οφει­λό­ταν στο ό­τι οι ει­σα­γω­γές με­γα­λώ­να­νε πο­λύ γρή­γο­ρα και οι ε­ξα­γω­γές πολύ αρ­γά ή α­κό­μα και μειώ­νο­νταν. Ε­φό­σον το ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα με­γά­λω­νε αλ­ματώ­δι­κα, το έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών με­γά­λω­νε ε­πί­σης γιατί ο τουρι­σμός, οι ε­πι­δο­τή­σεις της Ε­Ε και τα ναυ­τι­λια­κά εμ­βά­σμα­τα δεν μπο­ρού­σαν να α­ντι­σταθ­μί­σουν την πε­λώ­ρια αύ­ξη­ση του ε­μπο­ρι­κού ελ­λείμ­μα­τος, ο­πό­τε το ε­ξω­τε­ρι­κό χρέ­ος της χώ­ρας, και εξ αι­τί­ας αυ­τού και το χρέ­ος του κρά­τους, έγι­νε πε­λώ­ριο. Με­τά, με λί­γη δια­φή­μι­ση του χρέ­ους αυ­τού και λί­γο φού­σκωμα του α­πό τον προ­βο­κά­το­ρα, και δεύ­τε­ρης γε­νιάς πρά­κτο­ρα της Ρω­σί­ας Γ. Πα­πανδρέ­ου, αυ­τό το συσ­σω­ρευ­μέ­νο χρέ­ος ο­δή­γη­σε στην άρ­νη­ση των πι­στω­τών να συ­νε­χί­σουν το δα­νει­σμό της χώ­ρας  μας κι ου­σια­στι­κά στη χρε­ω­κο­πί­α. 
Οι α­πα­τε­ώ­νες πο­λι­τι­κοί της χώ­ρας μας, κυ­ρί­ως οι ρω­σό­δου­λοι που ελέγ­χουν ε­δώ και 20 πε­ρί­που χρό­νια την κρα­τι­κή ε­ξου­σί­α στο ι­δε­ο­λο­γι­κό ε­πίπε­δο και οι ε­ξα­γο­ρα­σμέ­νοι α­πό αυ­τούς ή και α­νί­κα­νοι κρα­τι­κοί “οι­κο­νο­μο­λόγοι” κα­θη­γη­τές, πέ­ρα­σαν στον πλη­θυ­σμό της χώ­ρας την α­ντί­λη­ψη ό­τι το χρέος δεν ή­ταν α­πο­τέ­λε­σμα ε­νός πε­λώ­ριου κε­νού στην πα­ρα­γω­γι­κή ι­κα­νό­τη­τα της χώ­ρας, αλ­λά α­πο­τέ­λε­σμα του ό­τι κά­ποιοι, βα­σι­κά οι πο­λι­τι­κοί, έ­κλε­βαν τα κρα­τι­κά τα­μεί­α, κα­θώς και του ό­τι οι πλού­σιοι έ­βγα­ζαν τα λε­φτά τους έ­ξω. Α­πό την άλ­λη σύμφω­να με τους φι­λε­λεύ­θε­ρους ε­πί­σης κρα­τι­κούς αλ­λά πιο δυ­τικούς οι­κο­νο­μο­λό­γους ή­ταν και τα κρα­τι­κά υ­παλ­λη­λι­κά λα­μό­για και η τε­μπέλι­κη γρα­φειο­κρα­τί­α και οι διά­φο­ροι κο­μπι­να­δό­ροι που κλέ­βα­νε το κρά­τος, οπό­τε αυ­τό χρε­ω­κό­πη­σε. 
Το βα­σι­κό που κρύ­ψα­νε ε­δώ ό­λοι οι πα­ρα­πά­νω, ι­δί­ως οι ψευ­το­α­ρι­στε­ροί, ή­ταν ό­τι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν χρε­ω­κό­πη­σε το κρά­τος, αλ­λά η χώ­ρα. Η Ια­πω­νί­α εί­χε δι­πλά­σιο κρα­τι­κό χρέ­ος α­πό την Ελ­λά­δα αλ­λά αυ­τό δεν την ο­δήγη­σε πο­τέ σε χρε­ω­κο­πί­α, δη­λα­δή στο να μην τη δα­νεί­ζει κα­νείς α­πό το ε­ξω­τερι­κό. Κι αυ­τό για­τί το ια­πω­νι­κό κρά­τος χρω­στού­σε -και α­κό­μα χρω­στά­ει- ό­λα αυ­τά τα λε­φτά στους υ­πη­κό­ους του, βα­σι­κά στις ια­πω­νι­κές τρά­πε­ζες που έ­χουν μια πε­λώ­ρια ε­ξα­γω­γι­κή βιο­μη­χα­νί­α πί­σω τους, γι αυ­τό προς τα έ­ξω η χώ­ρα έχει έ­να με­γά­λο ε­μπο­ρι­κό πλε­ό­να­σμα και ένα σχε­τι­κά μι­κρό ε­ξω­τε­ρι­κό χρέ­ος. 
Η Ο­ΑΚ­ΚΕ δεν κου­ρά­ζε­ται ε­δώ και πέ­ντε χρό­νια να ξε­σκε­πά­ζει την οικο­νο­μο­λο­γί­α της “κλε­πτο­λο­γί­ας” ή της κρα­τι­κής σπα­τά­λης λέ­γο­ντας ό­τι και η κλε­ψιά και η κρα­τι­κή σπα­τά­λη α­πό μό­νες τους εί­τε με­τα­το­πί­ζουν ει­σο­δή­ματα α­πό τους εκ­με­ταλ­λευό­με­νους στους εκ­με­ταλ­λευτές εί­τε με­τα­φέ­ρουν κεφά­λαιο α­πό μια σφαί­ρα της πα­ρα­γω­γής σε μια άλ­λη, ό­μως δεν ε­ξα­φα­νί­ζουν α­πό μό­νες τους το πα­ρα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο. Ας πού­με στην Κί­να ο κλέ­φτης κομ­μα­τικός κα­πι­τα­λι­στής, ή το υ­παλ­λη­λι­κό λα­μό­γιο ή ο τε­μπέ­λης γρα­φειο­κρά­της θα με­τα­τρέ­ψει το προ­ϊ­όν της λη­στεί­ας του σε βιο­μη­χα­νι­κή ή οι­κι­στι­κή ε­πέν­δυση ή σε τρα­πε­ζι­κή κα­τά­θε­ση που θα γί­νει πά­λι ε­πέν­δυ­ση ή έ­στω θα το με­τα­τρέψει σε ε­πέν­δυ­ση στο ε­ξω­τε­ρι­κό. Σε ό­λες τις πε­ρι­πτώ­σεις, εί­τε πα­ρα­γω­γι­κό κε­φά­λαιο θα ε­πεν­δύ­ε­ται στη χώ­ρα ή κέρ­δη α­πό τις ξέ­νες ε­πεν­δύ­σεις θα ε­πιστρέ­φουν σε αυ­τήν τα ο­ποί­α εί­ναι πο­λύ πι­θα­νό ε­πί­σης κα­τά έ­να μέ­ρος τους να ε­πεν­δυ­θούν στο ε­σω­τε­ρι­κό. Γι αυ­τό ο κι­νέ­ζι­κος κα­πι­τα­λι­σμός α­να­πτύ­χθη­κε πα­ρό­λο που έ­φτια­ξε χι­λιά­δες πά­μπλου­τα φα­σι­στι­κά α­φε­ντι­κά και εκα­τοντα­δες ε­κα­τομ­μύ­ρια ερ­γα­ζό­με­νους κολ­λή­γους.
Το πρό­βλη­μα στην Ελ­λά­δα εί­ναι ό­τι οι υ­παρ­κτοί κλέ­φτες, τα υ­παρ­κτά λα­μό­για μι­κρά και με­γά­λα, η υ­παρ­κτή τε­μπέ­λι­κη γρα­φειο­κρα­τί­α και πο­λύ λι­γό­τε­ρο οι πο­λι­τι­κοί, που οι φαιο-”κόκ­κι­νοι” φα­σί­στες τους υ­πε­ρε­νο­χο­ποιούν για να τσα­κί­σουν τον πα­ρα­παί­ο­ντα α­στι­κό κοινο­βου­λευ­τι­σμό, δεν ε­πιτρέ­πε­ται να ε­πεν­δύ­σουν τα κλεμ­μέ­να τους στην πα­ρα­γω­γή, ή ά­με­σα ή έμ­με­σα μέσα α­πό τις τρα­πε­ζι­κές κα­τα­θέ­σεις. Έ­τσι, εί­τε πά­νε τα κλεμ­μέ­να έ­ξω, ό­που παίρνουν μι­κρό­τε­ρα ε­πι­τό­κια α­πό ό­σο αν τα κα­τέ­θε­ταν στη χώ­ρα τους (πά­ντως αυ­τά τα λε­φτά α­πο­δεί­χτη­καν πο­λύ λι­γό­τε­ρα α­πό ό­σα ι­σχυ­ρί­ζο­νταν αρ­χι­κά οι δη­μα­γω­γοί και φα­σί­στες), ή τα με­τα­τρέ­πουν σε ει­σα­γό­με­να εί­δη πο­λυ­τε­λούς κα­τα­νά­λω­σης, δη­λα­δή δυ­να­μώ­νουν το ε­μπο­ρι­κό ι­σο­ζύ­γιο άλ­λων χω­ρών. Η χώ­ρα μας χρεω­κό­πη­σε για­τί δεν πα­ρή­γα­γε και αυ­τό φά­νη­κε στο ό­τι δεν εί­χε ε­ξα­γωγές, ε­νώ ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο κα­τα­νά­λω­νε προ­ϊ­ό­ντα που πα­ρά­γο­νταν αλ­λού. 
Οι α­πα­τε­ώ­νες που κυ­βέρ­νη­σαν τη χώ­ρα έ­μει­ναν στην “κλε­πτο­λο­γί­α” (αυ­τό κυ­ρί­ως το τό­νι­ζαν οι ψευ­το­α­ρι­στε­ροί), στην κρα­τι­κή “σπα­τα­λο­λο­γί­α” (αυ­τό κυ­ρί­ως το τό­νι­ζαν οι κρα­τι­κοί φι­λε­λεύ­θε­ροι) και στην α­νά­γκη, α­πό κοινού ψευ­το­α­ρι­στε­ροί και φι­λε­λύ­θε­ροι, για έ­να κα­νό­νι στους ι­διώ­τες ξέ­νους και ντό­πιους πι­στω­τές ώ­στε να σβή­σουν έ­να με­γά­λο μέ­ρος του κρα­τι­κού χρέ­ους. Αυ­τό το κα­νό­νι οι θε­ω­ρη­τι­κά πα­ρακ­μα­σμέ­νοι δυ­τι­κοί μο­νο­πω­λι­στές και οι οι­κο­νο­μο­λό­γοι τους το α­πο­δέ­χτη­καν α­πό τρό­μο μή­πως η κρί­ση ε­πε­κτα­θεί και στον ευ­ρω­πα­ϊ­κό νό­το.
Η ελ­λη­νι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή οι­κο­νο­μί­α αυ­τής της πε­ντα­ε­τί­ας με γε­νι­κά ευ­ρω­πα­ϊ­κή έ­γκρι­ση εί­χε σαν ε­πί­ση­μο στό­χο: 1. να μειω­θεί η κλεψιά, πράγ­μα που έ­γι­νε μό­νο ε­λά­χι­στα κυ­ρί­ως ε­πει­δή δεν υ­πήρ­χε πο­λύς πλού­τος α­πο­μεί­νει και νέ­ος δεν μπο­ρού­σε να πα­ρα­χθεί, και 2. να μειω­θεί η κρα­τι­κή σπα­τά­λη πράγ­μα που έ­γι­νε με διε­στραμ­μέ­νο τρό­πο. Δη­λα­δή έ­γι­νε με μεί­ω­ση των κρα­τι­κών ε­πεν­δύ­σε­ων, με μεί­ω­ση της κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας της φτω­χο­λογιάς, με το να στυ­φτούν οι μι­σθοί και η κα­τα­νά­λω­ση ό­λων των ερ­γα­ζο­μέ­νων, και ό­λων των συ­ντα­ξιού­χων κλπ, και να στυ­φτεί φο­ρο­λο­γι­κά ό,τι κε­φά­λαιο εί­χαν κα­τα­θέ­σει οι α­στοί, και οι μι­κρο­α­στοί στις τράπεζες. Αυ­τό το τε­λευ­ταί­ο συ­νο­δεύ­τη­κε με έ­να πρω­το­φα­νές για υ­περ­χρε­ω­μέ­νη χώ­ρα πα­ρα­γω­γι­κό έ­γκλη­μα που α­πο­δει­κνύ­ει μό­νο του ό­τι έ­χου­με κυ­βερ­νή­σεις αλ­λά και α­ντι­πο­λι­τεύ­σεις πρα­κτό­ρων και ε­θνο­προ­δο­τών, α­λη­θι­νών σα­μπο­τα­ρι­στών: Την υ­περ­φο­ρολό­γη­ση, ά­με­σα ή έμ­με­σα της βιο­μη­χα­νί­ας. Έμ­με­σα εν­νο­ού­με μέ­σω της πε­λώ­ριας ε­πι­βά­ρυν­σης της τι­μής της ε­νέρ­γειας, η­λε­κτρι­κής και πε­τρε­λα­ϊ­κής, ι­διαί­τε­ρα αυ­τήν της ε­νερ­γο­βό­ρας ε­ξα­γω­γι­κής βιο­μη­χα­νί­ας (χα­λυ­βουρ­γί­α, τσι­μέντο κλπ).
 
Την ί­δια αυ­τή πε­ρί­ο­δο συ­νε­χί­στη­κε α­πτό­η­το και μά­λι­στα εντά­θηκε το ά­με­σο πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ, ι­διαί­τε­ρα στη βιο­μη­χα­νί­α. Σα­μπο­τάζ με διοι­κη­τι­κή και δι­κα­στι­κή κα­θυ­στέ­ρη­ση ή με α­πόρ­ρι­ψη αι­τή­σε­ων για χι­λιά­δες ε­πεν­δύ­σεις (χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή η α­πόρ­ρι­ψη ται­νιο­δρό­μου της χα­λυ­βουρ­γί­ας Α­σπρο­πύρ­γου), ή, α­κό­μα, α­πόρ­ρι­ψη α­πό δι­κα­στή­ρια αι­τή­σε­ων για διά­σω­ση ε­πιχει­ρή­σε­ων που ή­ταν υ­περ­χρε­ω­μέ­νες λό­γω υ­περ­φο­ρο­λό­γη­σης και ταυ­τό­χρο­νης κρί­σης, ή με άρ­νη­ση του δα­νει­σμού τους α­πό τρά­πε­ζες που εί­ναι σή­με­ρα ου­σια­στι­κά υ­πό κρα­τι­κό έ­λεγ­χο, ή με κοι­νο­βου­λευ­τι­κή α­πόρ­ρι­ψη ρυθ­μι­στι­κών σχε­δί­ων, ή με δια­κο­πή με­γά­λων έρ­γων υ­πο­δο­μής με κα­τάλ­λη­λα σα­μπο­τα­ρι­στικά κι­νή­μα­τα της α­ντι­πο­λί­τευ­σης (τα δεν πλη­ρώ­νω κα­τά των ε­θνι­κών δρό­μων), ή με α­περ­γί­ες μέ­χρι να κλεί­σουν υ­περ­χρε­ω­μέ­νες ε­πι­χει­ρή­σεις με το αί­τη­μα “κα­μιά α­πό­λυ­ση” που εί­ναι προ­βο­κα­τό­ρι­κα α­νε­δα­φι­κό όσο δεν υ­πάρ­χει δου­λειά σε μια ε­πι­χεί­ρη­ση (Ε­λίτ), μέ­χρι και με κα­τα­δί­κη ερ­γο­στα­σιαρ­χών και κλείσι­μο των ερ­γο­στα­σί­ων τους που τα έ­κα­ψαν ψευ­το­α­ναρ­χι­κά ντου του κα­θε­στώτος των σα­μπο­τα­ρι­στών (Σπρί­ντερ).
 
Με ό­λους αυ­τούς τους τρό­πους και άλ­λους πολ­λούς α­κό­μα μειώ­θηκαν πο­λύ οι ει­σα­γω­γές για­τί ού­τε οι κα­τα­να­λω­τές εί­χαν πια ει­σο­δή­μα­τα για να πλη­ρώ­σουν ει­σα­γό­με­να α­γα­θά, ού­τε τα ερ­γο­στά­σια βου­λιαγ­μέ­να α­πό την υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση και το σα­μπο­τάζ έ­κα­ναν νέ­ες ε­πεν­δύ­σεις, ο­πό­τε ει­σα­γω­γές μηχα­νη­μά­των και πρώ­των υ­λών. Ό­σο για τις ε­ξα­γω­γές αυ­ξή­θη­καν ε­κεί­νες κυ­ρίως των δύ­ο με­γά­λων δι­υ­λι­στη­ρί­ων Μο­το­ρό­ιλ και ΕΛ­ΠΕ που η κα­τα­σκευ­ή τους ολο­κλη­ρώ­θη­κε μό­λις άρ­χι­σε η κρί­ση, και λί­γο των γε­ωρ­γι­κών προ­ϊ­ό­ντων α­πό νέ­ες α­γο­ρές που διευ­κό­λυ­νε το κα­θε­στώς με τις α­να­το­λι­κές χώ­ρες και τις χώρες του ά­ξο­να. Έ­τσι ό­λα αυ­τά τα χρό­νια το έλ­λειμ­μα του ε­μπο­ρι­κού ι­σο­ζυγί­ου μειω­νό­ταν, ο­πό­τε και οι κυ­βερ­νη­τι­κοί α­πα­τε­ώ­νες ι­διαί­τε­ρα ο ξε­διά­ντρο­πος Μιν­χά­ου­ζεν Σα­μα­ράς έ­λε­γε ό­τι με τη μεί­ω­ση αυ­τή κα­θώς και με την αύξη­ση του του­ρι­σμού δεν θα πα­ρά­γε­ται κά­ποια στιγ­μή νέ­ο ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα και τε­λι­κά θα παύ­σει να αυ­ξά­νε­ται το χρέ­ος. 
 
Λοι­πόν τώ­ρα αυ­τό το πα­ρα­μύ­θι τε­λειώ­νει. Το ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα αυξά­νε­ται τώ­ρα με ρυθ­μό 9,6% για­τί τώ­ρα μπαί­νουν στο λο­γα­ρια­σμό τα χι­λιάδες ερ­γο­στά­σια με­γά­λα και μι­κρά που κλεί­νουν, ε­νώ ακό­μα δεν έ­χουν μπει στο λο­γα­ρια­σμό οι βιο­μη­χα­νί­ες και άλ­λες πα­ρα­γω­γι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις που σφίγγουν τα δό­ντια για να μην κλεί­σουν. Οι ρώ­σοι και κι­νέ­ζοι φα­σί­στες κρα­τικο­ο­λι­γάρ­χες που τώ­ρα α­γο­ρά­ζουν τα πά­για της χώ­ρας, βιο­μη­χα­νι­κά και υ­πο­δομές, δεν μπο­ρούν να αλ­λά­ξουν αυ­τά τα νού­με­ρα δρα­μα­τι­κά, για­τί η φύ­ση τους εί­ναι κυ­ρί­ως να λε­η­λα­τούν και ό­χι να συσ­σω­ρεύ­ουν κε­φά­λαιο ε­ντός της χώ­ρας. Έ­τσι η χώ­ρα θα συ­νε­χί­σει να πα­ρά­γει νέ­ο χρέ­ος ο­πό­τε και το κρά­τος θα συνε­χί­σει να μπαί­νει μέ­σα α­κό­μα και αν ο Σα­μα­ράς πε­θά­νει της πεί­νας τους φτω­χο­με­σαί­ους μι­σθω­τούς και συ­ντα­ξιού­χους, και α­κό­μα και αν αύ­ριο ο Τσίπρας σταυ­ρώ­σει τους α­κό­μα υ­πάρ­χο­ντες εύ­πο­ρους ή και πλού­σιους φο­ρο­λο­γούμε­νους, ή α­κό­μα και αν γί­νει ξαφ­νι­κά πα­τριώ­της και φο­ρο­λο­γή­σει τους ρω­σοκι­νέ­ζους και τα ντό­πια τσιρά­κια τους. Οι μό­νοι που μπο­ρούν να δώ­σουν λίγη πο­λι­τι­κή α­νά­σα σε αυ­τά τα κα­θάρ­μα­τα και κυ­ρί­ως να ε­ξα­σφα­λί­σουν λί­γη αρχι­κή ά­νε­ση στον Τσί­πρα, αν α­νε­βεί στην κυ­βέρ­νη­ση για να χω­θεί στο κρά­τος και να το πλημ­μυ­ρί­σει με τις ρώ­σι­κες μι­κρο­α­στι­κές στε­λε­χι­κές βδέλλες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του ψευ­τοΚ­ΚΕ, εί­ναι οι ευ­ρω­παί­οι πι­στω­τές. Αυ­τό μπο­ρούν να το κά­νουν με το να χα­ρί­σουν με κά­ποιο τρό­πο έ­να κά­πως ση­μα­ντι­κό μέ­ρος του χρέ­ους πχ να μειώ­σουν πο­λύ τα ε­πι­τό­κια, και να αυ­ξή­σουν πο­λύ το χρό­νο α­ποπλη­ρω­μής ή να δώ­σουν δά­νεια στις ου­σια­στι­κά χρε­ω­κο­πη­μέ­νες ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες μέ­σω της Ε­ΚΤ. 
Αλ­λά αυ­τά ό­λα εί­ναι α­σπι­ρί­νες για­τί η μη­χα­νή πα­ρα­γω­γής του χρέ­ους θα δου­λεύ­ει ό­σο θα αυ­ξά­νε­ται το ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα, δη­λα­δή ό­σο θα μειώνο­νται οι ε­ξα­γω­γές, δη­λα­δή ό­σο θα μειώ­νε­ται η πα­ρα­γω­γή ε­ξα­γώγι­μων βιο­μηχα­νι­κών προ­ϊ­ό­ντων στη χώ­ρα και ου­σια­στι­κά οι ει­σα­γω­γές θα υ­πο­κα­θι­στούν τα προ­ϊ­ό­ντα και των λί­γων μο­νά­δων που πα­ρά­γουν για την ε­σω­τε­ρι­κή α­γο­ρά. Αυ­τός εί­ναι έ­νας λό­γος που α­νε­βαί­νουν οι ει­σα­γω­γές. 
 Ό­σο γί­νο­νται αυ­τά θα αυ­ξά­νε­ται και το κρα­τι­κό χρέ­ος. Ή­δη δύ­ο α­ριθμοί ε­πι­τί­θε­νται στην κυ­βέρ­νη­ση και την α­ντι­πο­λί­τευ­ση των α­πα­τε­ώ­νων. Ο ένας εί­ναι η αύ­ξη­ση των ελ­λειμ­μά­των στα τα­μεί­α α­σφά­λι­σης για­τί αυ­ξά­νο­νται οι ά­νερ­γοι και μειώ­νο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι, ο άλλος εί­ναι οι λη­ξι­πρό­θε­σμες ο­φει­λές των φο­ρο­λο­γουμέ­νων προς το κρά­τος που αυ­ξη­θή­καν με α­σύλ­ληπτους ρυθ­μούς σύμ­φω­να με τα στοι­χεί­α που δη­μο­σιεύ­ει η Κα­θη­με­ρι­νή της 31 Αυ­γού­στου, για τις λη­ξι­πρό­θε­σμες ο­φει­λές που δη­μιουρ­γή­θη­καν το 2014 και έχουν ως ε­ξής:
Τον Ια­νουά­ριο οι λη­ξι­πρό­θε­σμες ο­φει­λές ή­ταν 0,962 δις, το Φε­βρουά­ριο 2,356 δις, το Μάρ­τιο 3,562 δις, τον Α­πρί­λιο 4,325 δις, τον Μά­ιο 5,198 δις, τον Ιού­νιο 6,225 δις, τον Ιού­λιο 7,237 δις, τον Αύ­γου­στο 8,654 δις.
Αυ­τό χο­ντρι­κά ση­μαί­νει ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση έ­χει ξα­φρί­σει πολ­λές προ­σωπι­κές α­πο­τα­μιεύ­σεις και έ­χει λιώ­σει πολ­λές ε­πι­χει­ρή­σεις κά­θε με­γέ­θους για να βγά­λει τα κρα­τι­κά “πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα” του τρό­μου ώ­στε να μπορεί να πει στους ευ­ρω­πα1ί­ους κυ­ρί­ως πι­στω­τές: “Κύ­ριοι έ­λιω­σα τους πά­ντες εδώ και πά­ω κα­λά. Μην πα­ρα­δώ­σε­τε την Ελ­λά­δα στον Τσί­πρα και στους να­ζί. Χαρί­στε μου λοι­πόν μπό­λι­κο χρέ­ος α­ντί να μου δώ­σε­τε νέ­ο δά­νειο, που ση­μαί­νει νέ­α μνη­μό­νια και πτώ­ση μου α­πό έ­ναν ε­ξορ­γι­σμέ­νο ό­χλο”. Αυ­τό α­κρι­βώς σκέ­φτο­νται τώ­ρα οι δυ­τι­κοί μο­νο­πω­λι­στές, ό­σο μπο­ρούν να σκε­φτούν ό­ταν οι κα­γκε­λα­ρί­ες, οι Κο­μι­σιόν τους και τα Ευ­ρω­γκρούπ τους εί­ναι γε­μά­τα πα­λιούς και νέ­ους φί­λους και υ­πη­ρέ­τες του Πού­τιν. Το πι­θα­νό­τε­ρο εί­ναι για μια α­κόμα φο­ρά να σκε­φτούν μοι­ραί­α λά­θος και να χα­ρί­σουν και κρα­τι­κά δά­νεια. Σε αυ­τήν την πε­ρί­πτω­ση, η χώ­ρα μας δεν θα α­πο­φύ­γει έ­να με­γα­λύ­τε­ρο κα­νό­νι, η Ευ­ρώ­πη δεν θα α­πο­φύ­γει έ­να νέ­ο ρήγ­μα μέ­σα της και ο λα­ός έ­ναν νέ­ο Γολ­γο­θά πεί­νας και α­γω­νί­ας. Αν ό­λη αυ­τή η δια­κομ­μα­τι­κή συμ­μο­ρί­α κο­ρυ­φής δεν φύ­γει μέ­σα α­πό την α­νά­πτυ­ξη ε­νός πα­τριω­τι­κού και δη­μο­κρα­τι­κού με­τώ­που για την πα­ρα­γω­γή και την βιο­μη­χα­νί­α, που θα έ­χει σαν πυ­ρή­να του μια ορ­γα­νω­μέ­νη αρ­κε­τά ι­σχυ­ρή ερ­γα­τι­κή πρω­το­πο­ρί­α, το ε­θνι­κό βα­σα­νι­στή­ριο δεν θα έ­χει τέλος.