Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: info@oakke.gr

Η κυβέρνηση των πιο κραγμένων διεθνών απατεώνων αφού έβαλε όλη την ηγεσία της Ευρώπης να ξενυχτάει για δύο μερόνυχτα υπέγραψε μια συμφωνία που δεν θα την τηρήσει όπως έκαναν άλλωστε και οι προκάτοχές της κυβερνήσεις με όλες τις αντίστοιχες συμφωνίες που υπογράψανε. 

Η συμ­φω­νί­α με τους δα­νει­στές της 24 του Μά­η, ι­διαί­τε­ρα η διε­θνής πο­λι­τι­κή α­ντι­πα­ρά­θε­ση που προ­η­γή­θη­κε α­πό αυ­τήν ε­πι­βε­βαί­ω­σε την ε­κτί­μηση της Ο­ΑΚ­ΚΕ στο κύ­ριο άρ­θρο της Νέ­ας Α­να­το­λής του Α­πρί­λη ό­τι ό­λα τα βα­σα­νιστή­ρια τα ο­ποί­α ε­πι­βάλ­λει  η συμ­μο­ρί­α Τσί­πρα στον ελ­λη­νικό λα­ό σε αυ­τήν την πε­ρί­ο­δο έ­χουν έ­ναν κύ­ριο στό­χο: να δια­σπά­σουν την Ε­Ε.

Ένας νέος γύρος επίθεσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εναντίον της πλειοψηφίας των δικαστών ξεκίνησε πρόσφατα γιατί το ΣτΕ επιχείρησε με μία απόφαση του να σταματήσει το καθεστώς της λεγόμενης «φορολογικής ομηρίας» προσώπων και επιχειρήσεων με ελέγχους από την Εφορία και τους φοροελεγκτικούς μηχανισμούς (ΣΔΟΕ, ΚΕΦΟΜΕΠ κλπ) που γίνονται αναδρομικά σε βάθος δεκαετίας μετά από συνεχείς παρατάσεις της παραγραφής που ισχύει από το νόμο και η οποία είναι συνήθως πενταετής.

Χρό­νια τώ­ρα η Ο­ΑΚ­ΚΕ υ­πο­στη­ρί­ζει, σθε­να­ρά και στα­θε­ρά, ό­τι ο ΣΥ­ΡΙΖΑ εί­ναι στην η­γε­σί­α του έ­να κόμ­μα που υ­πη­ρε­τεί πι­στά πά­νω απ’ ό­λα τις θέ­σεις της Ρω­σί­ας και δευ­τε­ρευό­ντως της στρα­τη­γι­κής συμ­μά­χου της Κί­νας και, επο­μέ­νως, κά­θε άλ­λο πα­ρά υ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ροντα του ελ­λη­νι­κού λα­ού.

Η καταστροφική περιπέτεια στην οποία έχει σύρει τη χώρα μας η ρωσόδουλη κυβέρνηση Τσίπρα με τη δήθεν διαπραγμάτευσή της οδηγείται, όπως όλα δείχνουν μετά την αποτυχημένη σύσκεψη του Γιούρογκρουπ στις 22 του Μάη, σε μια νέα κλιμάκωση στις 15 του Ιούνη, κλιμάκωση που θα αποκαλύψει περισσότερο τον πραγματικό της στόχο.

Όποιος παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις με ανοιχτό μυαλό πρέπει να έφριξε τις τελευταίες βδομάδες. Οι σκανδαλοθήρες του ΣΥΡΙΖΑ, έτοιμοι σε κάθε παραμικρό παραστράτημα των αντιπάλων να σηκώσουν τη ρομφαία κατά της διαφθοράς, αποπνέουν τόση μπόχα και αποφορά, όσο ακριβώς είναι και το θράσος τους να ισχυρίζονται ότι η μπόχα έρχεται από αυτούς που πιάνουν τη μύτη τους.

Οι χειρισμοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των σχέσεων κράτους-εκκλησίας μόνο επιφανειακά θα μπορούσαν να περάσουν σαν μια προσπάθεια εκδημοκρατισμού του πολιτικού συστήματος. Η κάλπικη φύση αυτού του «εκδημοκρατισμού» φανερώνεται στη συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου που αφορά κυρίως τη μισθοδοσία των παπάδων, αλλά χαρακτηριστικά και στην κοινή διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας από εκκλησία και κράτος.

Μια κριτική η οποία ελάχιστα - είναι η αλήθεια - απευθύνθηκε στις ηγεσίες της υποτιθέμενης «αριστεράς» (βασικά των ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των οποίων η κοινή “καρδιά” χτυπάει στον Περισσό) από πλευράς των μέσων ενημέρωσης, αλλά και των τάχα «φιλοευρωπαϊκών αστοδημοκρατικών» ηγεσιών ΝΔ και ΚΙΝΑΛ είναι εκείνη για την απύθμενη υποκρισία τους την περίοδο λίγο πριν την ανακοίνωση της απόφασης στη δίκη της «Χρυσής Αυγής» μέχρι και την ημέρα της σύλληψης και μεταφοράς ορισμένων από τους αρχηγούς των ναζήδων στις φυλακές.

Πο­λύς κό­σμος με προ­ο­δευ­τι­κές α­νη­συ­χί­ες α­να­ρω­τιέ­ται και προ­βλημα­τί­ζε­ται για το ε­ξής : για­τί ε­νώ η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ συ­νε­χί­ζει με με­γαλύ­τε­ρη έ­ντα­ση την ε­φαρ­μο­γή μέ­τρων πεί­νας και οι­κο­νο­μι­κής α­σφυ­ξί­ας σε σχέ­ση με τις προ­η­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις των κλασ­σι­κών α­στι­κών κομ­μά­των, η λα­ϊ­κή α­ντί­δρα­ση εί­ναι σε κε­ντρι­κό, αλ­λά εν πολ­λοίς και σε το­πι­κό ε­πί­πε­δο, α­πό υ­πο­τυ­πώ­δης ως α­νύ­παρ­κτη;

Όσο πιο ορμητικά προωθεί η ανερχόμενη νεοτσαρική Ρωσία τις πολιτικές και γεωστρατηγικές θέσεις της στην Ευρώπη τόσο πιο φιλόδοξες, λεπτές και αποτελεσματικές κάνει τις χειρουργικές της επεμβάσεις στον κατεξοχήν χώρο επιρροής της, στα Βαλκάνια, τα οποία γι αυτό το λόγο άλλωστε αποτελούν σήμερα, όπως και τον 19ο αιώνα το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Ο κύριος στόχος των χειρουργικών επεμβάσεων της Ρωσίας σε αυτό το υπογάστριο είναι για πολλές δεκαετίες τώρα ο έλεγχος ή έστω η εξουδετέρωση της ισχυρής και αρκετά ανεξάρτητης από τις δύο υπερδυνάμεις Τουρκίας, που είναι ο φύλακας των Στενών και του χερσαίου δρόμου της Ευρώπης προς τους υδρογονάνθρακες του Κόλπου.