Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Είναι η πρώτη φορά από την εμφάνιση στο προσκήνιο της υπόθεσης «συμφωνία των Πρεσπών» που φαίνεται καθαρά ποιος διεθνής παράγοντας επωφελείται από το διχασμό των δύο χωρών και ακόμα περισσότερο από το διχασμό των δύο λαών. Πρόκειται για τη Ρωσία. Είναι η υπερδύναμη που στη μεν Δημοκρατία της Μακεδονίας ενθαρρύνει η ίδια ανοιχτά αλλά και μέσω των φίλων της εθνικιστών τον πληθυσμό να καταδικάσει τη συμφωνία γιατί αποτελεί -και πράγματι αποτελεί- μια ταπεινωτική εθνική υποχώρηση απέναντι στην Ελλάδα, στη δε Ελλάδα ενθαρρύνει λιγότερο ανοιχτά και κυρίως με τους φίλους της εθνικιστές τον πληθυσμό να

Όταν εμφανίστηκε από το πουθενά μια σύγκρουση Ελλάδας-Ρωσίας μετά από 40 χρόνια ελληνορωσικού έρωτα από όλες τις κυβερνήσεις, η ΟΑΚΚΕ τοποθετήθηκε με μια ανακοίνωση που χαρακτήριζε αυτή τη σύγκρουση «στρατηγική προσποίηση» της κυβέρνησης Τσίπρα για να παραπλανήσει τη Δύση και να αναλάβει για λογαριασμό της ένα σημαντικό διπλωματικό ρόλο στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, μέσα από τον οποίο δεν θα υπηρετήσει τα δυτικά αλλά τα ρωσοκινέζικα συμφέροντα.

Εκτιμούσαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή της συμφωνίας των Πρεσπών ότι αυτή δεν θα περνούσε ποτέ στην ουσία της γιατί η Ρωσία δεν ήθελε με τίποτα να μπει η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ οπότε τα τσιράκια της τουλάχιστον στην Ελλάδα δεν θα την ψήφιζαν. Θεωρούσαμε ωστόσο πιθανό να βρεθεί κάποια φόρμουλα για να γίνει μόνο αυτό που θέλει και επιτρέπει η Ρωσία, δηλαδή να μπει η όλο και πιο ρωσόφιλη Δημοκρατία της Μακεδονίας σε διαδικασία ένταξης στη διαβρωμένη στους ηγετικούς της θεσμούς ΕΕ. Αυτή η φόρμουλα δεν αποκλείεται να είναι κάτι που θα λέγαμε «μισές Πρέσπες» δηλαδή κάποιες ειδικού τύπου μη Πρέσπες.

Οι φίλοι της ειρήνης και της δημοκρατίας δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τη συμφωνία των Πρεσπών. Το μόνο που κάνει αυτή η συμφωνία είναι να οξύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες και να δίνει μια μεγάλη ώθηση στις φασιστικές, εθνοσοβονιστικές, αντιευρωπαϊκές και στην ουσία ρωσόφιλες δυνάμεις στις δύο χώρες. Αυτό οφείλεται στο ότι με αυτή τη συμφωνία αναγνωρίζεται στην Ελλάδα από τον ιμπεριαλισμό, δυτικό και ανατολικό, ο ρόλος του κράτους καταπιεστή σε βάρος ενός άλλου μικρότερου κράτους που υποχρεώνεται να αλλάζει το όνομα και το σύνταγμα του κάτω από την απειλή του εμφύλιου, του διαμελισμού και τελικά της εξωτερικής επίθεσης.