Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αν υπάρχει σήμερα ένα αληθινό πολιτικό αίνιγμα που τοποθετείται επίμονα και απαιτεί τη λύση του από τους συνειδητούς αριστερούς είναι η στρατηγική σύμπτωση θέσεων ανάμεσα σε αυτό που λέμε γενικά κομμουνιστική και επαναστατική αριστερά και σ΄ αυτό που ονομάζουμε κλασσική σοβινιστική και φασιστική ακροδεξιά.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­χώ­ρη­σε σε α­νοι­χτή πο­λι­τι­κή συμ­μα­χί­α με τη ναζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α, κα­λώ­ντας στο β΄ γύ­ρο σε υ­πο­στή­ρι­ξη των υ­πο­ψη­φί­ων του από τη “ΧΑ”. Το ψευ­τοΚ­ΚΕ έ­κα­νε πλά­τες στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­φού δεν κα­τάγ­γει­λε αυ­τό το κα­τά­πτυ­στο κά­λε­σμα.

Φάνηκε σε πόσο βαθμό το φασιστικό μπλοκ ηγεμονεύει στη χώρα λίγες μέρες μετά την μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές ακριβώς τη στιγμή που οι περισσότεροι φιλελεύθεροι δημοκράτες μιλούσαν για την στρατηγική του ήττα και προεξοφλούσαν, μαζί με τις αγορές, την πραγματική άνοδο της ΝΔ στην εξουσία.

 

Το ό­τι έ­να κομ­μά­τι του α­ναρ­χι­σμού έ­χει ε­δώ και χρό­νια γί­νει α­κόλου­θος των κνι­τών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και στην πο­λι­τι­κή γραμ­μή και στην ι­δε­ο­λο­γί­α, το έ­χου­με κα­ταγ­γεί­λει πολ­λές φο­ρές, ει­δι­κά με­τά τη σύλ­λη­ψη - “α­πό­συρ­ση” των κα­θε­στω­τι­κών φο­νιά­δων της “17 Νο­έμ­βρη” το 2002.

 

Με φασιστική επιχείρηση συγκάλυψης και διώξεις απαντά η κυβέρνηση Τσίπρα

Στις αρχές του Νο­έμ­βρη ο πρώ­ην υπουργός προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη Πα­νού­ση έκα­νε μια κα­ταγ­γε­λί­α που δη­μο­σιεύ­τη­κε στο «Πρώ­το Θέ­μα» ότι απει­λεί­ται η ζω­ή του και η πο­λι­τι­κή του υπό­στα­ση από τρο­μο­κρά­τες, ποινι­κούς και πο­λι­τι­κά στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τα οποί­α συν­δέ­ο­νται με αυ­τούς.

  ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ   Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι ηγήτες των 6 κοινοβουλευτικών κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία θέλουν να υποδουλώσουν τη χώρα στο ρωσοκινέζικο άξονα, με μοχλό τις λεγόμενες «αναπτυξιακές» επενδύσεις αποικιακού χαρακτήρα τύπου Κόσκο.

 

Έ­χου­με το­νί­σει πολ­λές φο­ρές ό­τι η νο­μιμό­τη­τα, η συν­δυα­σμέ­νη πο­λι­τι­κή προ­στα­σί­α και τε­λι­κά η α­νά­πτυ­ξη της πο­λιτι­κής ε­πιρ­ρο­ής της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της "Χρυ­σής Αυ­γής" εί­ναι η πιο χα­ρακτη­ρι­στι­κή εκ­δή­λω­ση της α­λη­θι­νής κρυ­πτο­φα­σι­στι­κής φύ­σης ό­λου του

 

Η  απομόνωση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ευρώπη από τις κυβερνήσεις όλων ανεξαίρετα των άλλων κρατών της Ευρωζώνης αντιμετωπίζεται από την προπαγάνδα της πρώτης με το επιχείρημα ότι αυτό είναι φυσικό αφού η ελληνική κυβέρνηση σαν αριστερή κυβέρνηση που είναι εκπροσωπεί το λαό και παλεύει για τα συμφέροντά του, οπότε αντικειμενικά και για τα συμφέροντα όλων των λαών της Ευρώπης, και συνεπώς είναι φυσικό να είναι σε σύγκρουση με όλες τις άλλες κυβερνήσεις που είναι κυβερνήσεις της αστικής τάξης αυτών των χωρών.

Η συμμορία των φαιο-«κόκκινων» πρακτόρων της πουτινικής Ρωσίας που κυβερνάει τη χώρα έχει έρθει σε πραγματικά δύσκολη θέση. Ουρλιάζει τώρα με μανία ενάντια στον εχθρό Ευρώπη επειδή, παρόλες τις βρώμικες μανούβρες της και παρόλη τη στήριξη που είχε από τους ηγέτες φίλους της μέσα στην ΕΕ, δεν κατάφερε να τον διασπάσει. Αντίθετα κατάφερε να ενώσει όλες τις χώρες της Ευρώπης και σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα εναντίον της, με πρώτα τα δύο μεγάλα κομματικά ρεύματα της Γερμανίας, τη συμμαχία χριστιανοδημοκρατών και χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας (CDU-CSU)

“Ο ερ­γά­της κα­τα­στρέ­φε­ται αν δεν τον α­πα­σχο­λεί το κε­φά­λαιο. Το κεφά­λαιο κα­τα­στρέ­φε­ται ό­ταν δεν εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται την ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη και για να την εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται πρέ­πει να την α­γο­ρά­ζει. Ό­σο πιο γρή­γο­ρα αυ­ξάνει το κε­φά­λαιο που εί­ναι προ­ο­ρι­σμέ­νο για την πα­ρα­γω­γή, το πα­ρα­γω­γι­κό κεφά­λαιο, ό­σο πιο αν­θη­ρή εί­ναι ε­πο­μέ­νως η βιο­μη­χα­νί­α, ό­σο πιο πο­λύ πλου­τί­ζει η α­στι­κή τά­ξη, όσο πιο κα­λά πά­νε οι δου­λειές, τό­σο πιο πολ­λούς ερ­γά­τες χρειά­ζε­ται ο κα­πι­τα­λι­στής, τό­σο πιο α­κριβά που­λιέ­ται ο ερ­γά­της. Α­πα­ραί­τητος ό­ρος για μια υ­πο­φερ­τή κα­τά­στα­ση του ερ­γά­τη εί­ναι λοι­πόν η ό­σο το δυ­νατόν πιο γρή­γο­ρη αύ­ξη­ση του κε­φά­λαιου” (Μαρ­ξ, Μι­σθω­τή ερ­γα­σί­α και κε­φάλαιο).