Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Tα πλήγματα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Συρία δεν έχουν καμμιά σχέση με οποιαδήποτε απελευθέρωση του συριακού λαού ή έστω ελάφρυνση του ζυγού του από τις κατοχικές δυνάμεις της ρώσικης υπερδύναμης που με τη βοήθεια του κτηνώδους Ασσαντ και του επεκτατικού Ιράν ματοκυλούν και βασανίζουν εδώ και χρόνια τη μαρτυρική Συρία. Αντίθετα πρόκειται για μια ακόμα προβοκάτσια (*) του Τραμπ υπέρ της πουτινικής διπλωματικής μηχανής που τον έφερε στην εξουσία καθώς τα όποια πλήγματα που θα καταφέρει η υπό τον Τραμπ πολεμική αρμάδα στις δυνάμεις του Άσαντ έρχονται αφού έχει προηγούμενα καταπροδοθεί από τη Δύση και έχει εγκαταλειφθεί στα χέρια των κατοχικών δυνάμεων και των προβοκατόρων φασιστών της Αλ Νούσρα η δημοκρατική και πατριωτική συριακή αντίσταση.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

Τόσο από τα συγκεκριμένα στοιχεία της υπόθεσης όσο κι απ’ το ιστορικό της εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι στο στρατιωτικό επεισόδιο Τουρκίας – Ρωσίας, το δίκιο είναι με την πρώτη. Από την πρώτη στιγμή της στρατιωτικής της επέμβασης στη Συρία η ρώσικη αεροπορία προχωράει συστηματικά σε παραβιάσεις του τούρκικου εναέριου χώρου

Οι τελευταίες κατακλυσμιαίου χαρακτήρα εξελίξεις τόσο όσον αφορά στο συριακό σφαγείο, όσο και συνολικά στη Μέση Ανατολή αποτελούν ουσιαστικά την ταφόπλακα μιας ανάλυσης που καταταλαιπώρησε το τσακισμένο σήμερα προοδευτικό κίνημα χοντρικά από το 1980, όταν και το τελευταίο κάστρο των προλεταριακών και αντιιμπεριαλιστικών επαναστάσεων, η Λαϊκή Κίνα, έπεσε στα χέρια της κινέζικης κρατικομονοπωλιακής αστικής τάξης νέου τύπου, που είχε για ηγέτη της τον σοσιαλφασίστα ρεβιζιονιστή Τενγκ Σιάο Πινγκ.

Ε­νώ η ε­κε­χει­ρί­α δεν έ­χει ε­πί­ση­μα πα­ρα­βια­στεί στη Συ­ρί­α, οι δυ­νάμεις του κα­θε­στώ­τος Ά­σα­ντ με τη βο­ή­θεια της ρω­σι­κής α­ε­ρο­πο­ρί­ας ε­πι­τί­θενται στο Χα­λέ­πι και κλεί­νουν την τε­λευ­ταί­α δί­ο­δο α­νε­φο­δια­σμού της α­ντί­στα­σης μέ­σα στην πό­λη, που ε­λέγ­χει το α­να­το­λι­κό τμή­μα της. Το πρό­σχη­μα για αυτή την ε­πι­χείρη­ση ή­ταν ό­τι μέ­σα στις γραμ­μές της α­ντί­στα­σης δρα­στη­ριοποιεί­ται έ­να πα­ρα­κλά­δι της αλ-Κά­ι­ντα,

Κάθε ειρηνόφιλος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή μιας λωρίδας εδάφους της Βόρειας Συρίας και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση και αυτού του ξένου στρατού από τη χώρα. Αυτό το λέμε παρόλο που υπάρχει πραγματικό ζήτημα άμυνας της Τουρκίας σαν χώρας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του φασιστικού εθνοσοβινιστικού ΡΚΚ που εμφανιζόμενο σαν YPGέχει αποκτήσει ισχυρές στρατιωτικές θέσεις στη Βόρεια Συρία λειτουργώντας πραξικοπηματικά μέσα στον κουρδικό πληθυσμό αρχικά κάτω από την προστασία του Ασαντ, της Ρωσίας και τελευταία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ουσιαστική απάντηση του ΡΚΚ στην τούρκικη επίθεση ήταν ο βομβαρδισμός του τουρκικού πληθυσμού με αποτέλεσμα το θάνατο 6 αμάχων. Για μας όμως τόσο γενικά αλλά και ειδικά στις δοσμένες συνθήκες ο μόνος παράγοντας που έχει δικαίωμα να τα βάλει με το ΡΚΚ και οποιονδήποτε άλλο εισβολέα της χώρας δεν είναι καμιά ξένη δύναμη αλλά ο συριακός λαός στα πλαίσια του συριακού δημοκρατικού κινήματος, παρόλα τα πλήγματα που αυτό έχει δεχθεί.

Η αντίσταση του συριακού λαού στο φασιστικό καθεστώς της Δαμασκού και τους ξένους προστάτες του οδήγησε στη δημιουργία μιας νέας μορφής εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές: τα τοπικά συμβούλια.

  Δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω την α­πά­ντη­ση του γραμ­μα­τέ­α της Ο­ΑΚ­ΚΕ, σ. Ηλί­α Ζα­φει­ρό­που­λου, ό­πως δό­θη­κε σε ε­ρώ­τη­μα για το με­τα­να­στευ­τι­κό κα­τά τη δια­κα­να­λι­κή συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που στην προ­ε­κλο­γι­κή κα­μπά­νια του Σε­πτεμ­βρί­ου 2015. <<Ε­ρώ­τη­ση:  Τι έ­χε­τε να πεί­τε για το προ­σφυ­γι­κό και με­τα­να­στευ­τι­κό ζή­τη­μα στην Ελ­λά­δα και την Ευ­ρώ­πη;

 

Με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Συρία η ρωσική υπερδύναμη κάνει για πρώτη φορά τη δική της ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή που προετοίμασε επιμελώς και για μια μακρά περίοδο με διάφορες προβοκάτσιες χωρίς η ίδια να φαίνεται σαν επιθετική δύναμη.

Τον Απρίλη του ’37 η γερμανική χιτλερική αεροπορία για λογαριασμό του Φράνκο ισοπεδώνει τη βασκική κωμόπολη Γκουέρνικα της δημοκρατικής Ισπανίας, δίνοντας μόνο ένα μικρό δείγμα του ανθρωποφαγικού χαρακτήρα του γερμανικού χιτλερικού ιμπεριαλισμού, που σύντομα θα τον δοκίμαζαν στο πετσί τους οι λαοί όλης της Ευρώπης. Ογδόντα χρόνια μετά, οι ιδεολογικοί απόγονοι του χιτλερισμού, οι ρώσοι πουτινικοί σοσιαλ-ιμπεριαλιστές ισοπεδώνουν σπέρνοντας το μαζικό τρόμο και τον ατέλειωτο αγωνιώδη θάνατο των αμάχων στα μεγάλα αστικά κέντρα της Συρίας όπως ήταν το ανατολικό Χαλέπι και αυτή την ώρα η ανατολική Γούτα, προάστιο της Δαμασκού με πληθυσμό 400 χιλ. κατοίκων, ένα θύλακα όπου κρατά ακόμα γερά η συριακή αντίσταση.