Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

(Άρθρο ανάλυσης αμέσως μετά τη σφαγή του Παρισιού)

Για δεύτερη φορά μέσα σε δέκα μήνες το Παρίσι γίνεται στόχος των αιμοσταγών χιτλερικών δολοφόνων του «ισλαμικού κράτους» (ΙΚ) και τα ερωτήματα που ζητούν άμεση απάντηση είναι γιατί εκεί, γιατί τώρα και, το κυριότερο, ποιος ευνοείται απ’ αυτή τη μαζική ανθρωποσφαγή;

Tα πλήγματα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Συρία δεν έχουν καμμιά σχέση με οποιαδήποτε απελευθέρωση του συριακού λαού ή έστω ελάφρυνση του ζυγού του από τις κατοχικές δυνάμεις της ρώσικης υπερδύναμης που με τη βοήθεια του κτηνώδους Ασσαντ και του επεκτατικού Ιράν ματοκυλούν και βασανίζουν εδώ και χρόνια τη μαρτυρική Συρία. Αντίθετα πρόκειται για μια ακόμα προβοκάτσια (*) του Τραμπ υπέρ της πουτινικής διπλωματικής μηχανής που τον έφερε στην εξουσία καθώς τα όποια πλήγματα που θα καταφέρει η υπό τον Τραμπ πολεμική αρμάδα στις δυνάμεις του Άσαντ έρχονται αφού έχει προηγούμενα καταπροδοθεί από τη Δύση και έχει εγκαταλειφθεί στα χέρια των κατοχικών δυνάμεων και των προβοκατόρων φασιστών της Αλ Νούσρα η δημοκρατική και πατριωτική συριακή αντίσταση.

 

Η α­νά­δει­ξη του κρα­τι­κο-ο­λι­γάρ­χη Π. Πο­ρο­σέν­κο στην ου­κρα­νι­κή προε­δρί­α εί­ναι α­πο­τέ­λε­σμα της πο­λύ­μη­νης ε­πέμ­βα­σης και του δια­με­λι­σμού της χώ­ρας α­πό τους νέ­ους χί­τλερ του Κρεμ­λί­νου.

Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του αμερικανού υπουργού άμυνας Τζέιμς Μάτις σημειώθηκε σε μια χρονική στιγμή όπου η αμερικανική υπερδύναμη είχε μόλις αρχίσει να αποκτά συνείδηση της πολιτικής πραγματικότητας ενός κόσμου τις τύχες του οποίου ολοένα και λιγότερο μπορεί να ορίζει. Το άλμα αυτό αποκρυσταλλώθηκε στη δημοσίευση του αμυντικού δόγματος των ΕΠΑ για το 2018 όπου κατονομάζονται σαν κύριες απειλές για την αμερικανική ασφάλεια

Το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί την τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα για να κλιμακώσει την επίθεση της στην Ουκρανία και σε όλη την Ευρώπη δείχνοντας την πρώτη σαν υπεύθυνη για αιματοκύλισμα και τη δολοφονία αμάχων.

Σε πολλούς δημοκράτες, εχθρούς του φασισμού και φίλους του αγωνιζόμενου για την εθνική του λευτεριά και ανεξαρτησία ουκρανικού λαού επικρατεί ενθουσιασμός για τις τελευταίες νίκες του ουκρανικού στρατού στην επαρχία του Χάρκοβο, καθώς και για τις φαινομενικά αλλοπρόσαλλες κινήσεις του πουτινικού καθεστώτος, με τη μερική επιστράτευση κληρωτών από το σύνολο - πλέον - της ρωσικής επικράτειας, δηλαδή ακόμα και από τα μεγάλα αστικά κέντρα τύπου Μόσχας και Λένινγκραντ (Αγ. Πετρούπολη, όπως το έχουν ονομάσει ξανά οι νεοτσαρικοί).

Είναι αλήθεια ότι ο ουκρανικός λαός έχει συγκινήσει βαθιά κι έχει προκαλέσει τον θαυμασμό σε κάθε φίλο της λευτεριάς των λαών και της ανεξαρτησίας εθνών και κρατών ανά τον κόσμο, με το μεγαλειώδη αγώνα του ενάντια στο ρώσικο νεοχιτλερισμό. Πρόκειται στην ουσία για έναν παλλαϊκό πόλεμο και για ασύλληπτο ηρωισμό ο οποίος, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το Κρεμλίνο τον είχε κάπως υπολογίσει όταν ξεκίναγε τη δολοφονική εκστρατεία του, σίγουρα άλλαξε σε σημαντικό βαθμό τα πολιτικά και επιχειρησιακά σχέδια των Ρώσων, τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικής.

Πιστεύουμε όμως ότι η γενική στρατηγική των νέων τσάρων σε αυτό το πρελούδιο του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου, το οποίο ξεκίνησαν ήδη από το φθινόπωρο του 2021 πριν την ωμή και απροσχημάτιστη ναζιστική εισβολή τους στην Ουκρανία με το σταδιακό μισοκλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου στην Ευρώπη και το οποίο κλιμάκωσαν στις 24 του Φλεβάρη, με αυτή την εισβολή, βασικά δεν έχει αλλάξει. Δηλαδή στον πόλεμο που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία για λόγους στρατηγικής παραπλάνησης των εχθρών της, αυτή δεν έχει εκδηλώσει εσκεμμένα τις δυνατότητες που έχει στη χρήση όλων των υλικών και έμψυχων πόρων, αλλά και όλων των πολιτικών και ιδεολογικών εργαλείων που αυτή και οι σύμμαχοί της μπορούν να διαθέσουν. Οι περισσότεροι ειδικοί στην ανάλυση της ρωσικής τακτικής από την αρχή της εισβολής κάνουν την εξής παρατήρηση που συμπυκνώνει ένας από αυτούς, ο διευθυντής ρωσικών μελετών στο ινστιτούτο Άμυνας CNA, Μάικλ Κόφμαν που δηλώνει σύμφωνα με άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει μια διαρκής διάσταση ανάμεσα στους πολιτικούς στόχους του Πούτιν και τα στρατιωτικά μέσα για την επίτευξή τους. Σε σημαντικές αποφάσεις ο Πούτιν αποδείχθηκε ότι αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα μέχρι που οι επιλογές του να εξελιχθούν από κακές σε χειρότερες».

 

Άλλη μια «ξαφνική άνοιξη» έκανε την εμφάνισή της μέσα στο κατακαλόκαιρο (όπως η Αραβική που είχε ξεσπάσει καταχείμωνο) και όλοι οι δυτικοί ιδεαλιστές και μεταφυσικοί έσπευσαν να τη χαιρετήσουν: ξαφνικά και μετά από 26 χρόνια κατά τα οποία η πάλαι ποτέ μειοψηφική και βασανισμένη, πραγματική (για δεκαετίες) δημοκρατική αντιπολίτευση της Λευκορωσίας λύγιζε κάτω από το κνούτο και τις διώξεις του αυταρχικού προέδρου της χώρας, Λουκασένκο, οι δρόμοι του Μινσκ και άλλων πόλεων της χώρας γέμισαν με διαδηλωτές. 

Παράδοση άνευ όρων ζητά η νεοχιτλερική Ρωσία, τάχα για να μην εισβάλει στην Ουκρανία - Πιο ελεεινή από ποτέ η στάση των δυτικών μονοπωλιστών - Λαοί, έθνη και κράτη, πατριώτες και δημοκράτες αντισταθείτε!

Με­τά τη πα­ρα­βί­α­ση του σου­η­δι­κού και φι­λαν­δι­κού ε­να­έ­ριου χώ­ρου, την α­πα­γω­γή ε­νός ε­σθο­νού μυ­στι­κού πρά­κτο­ρα και την κα­τά­σχε­ση μιας λι­θουα­νι­κής ψα­ρό­τρα­τας, οι χι­τλε­ρι­κοί σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές  συ­νε­χί­ζουν τις προ­κλή­σεις τους στη Σκαν­δι­να­βι­κή χερ­σό­νη­σο και Στη Βαλτι­κή. Αυ­τή τη φορά στέλ­νουν πο­λε­μι­κό τους υ­πο­βρύ­χιο στο αρ­χι­πέ­λα­γος της Στοκ­χόλ­μης.

Δημοσιεύσαμε στις 16 Ιούνη μια ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ στην οποία διατυπώναμε τη θέση ότι ο πόλεμος που ξεκίνησε με την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν εξυπηρετεί το σχέδιο της πουτινικής Ρωσίας να ανεβάσει με τη βοήθεια του Τραμπ τους πιο δουλικούς υποτακτικούς της στην εξουσία του Ιράν ώστε να ελέγξει όλη τη Μέση Ανατολή και έτσι να περικυκλώσει την Ευρώπη και να τη στραγγαλίσει ενεργειακά. Αυτή η τοποθέτηση μας δεν συμφωνεί αυτή τη στιγμή με εκείνη πολλών δημοκρατών και αντι-αντισημιτών που πιστεύουν ότι το χτύπημα που δίνει το Ισραήλ στο Ιράν ακόμα και με την ηγεσία του ακροδεξιού Νετανιάχου, ακόμα και με τη βοήθεια του φασίστα Τραμπ μόνο καλό μπορεί να κάνει στον κόσμο. Πρόκειται κατά τη γνώμη μας για εκείνο το πολιτικό λάθος που συνίσταται στο να κρύβει ένας μικρότερος αποτρόπαιος εχθρός έναν μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο, και στη συγκεκριμένη περίπτωση η αντισημιτική τρομοκρατική δικτατορία του Ιράν που αγκομαχάει για να φτιάξει λίγες πυρηνικές κεφαλές να κρύβει τη νεοχιτλερική Ρωσία, το αληθινό παγκόσμιο αλλά ακόμα καλυμμένο κέντρο του αντισημιτισμού με τις 6000 δικές της πυρηνικές κεφαλές, η οποία απλά αφήνει δυο φασίστες φίλους της, τον Τραμπ και τον Νετανιάχου να της προσφέρουν στο πιάτο ένα εγχειρισμένο και υποταγμένο στην ίδια Ιράν.

Για έναν ανάλογο στόχο του εχθρού που κρύβει έναν πιο μεγάλο, έχει γραφτεί το αρκετά εκτεταμένο κείμενο που ακολουθεί παρακάτω. Αυτό προσπαθεί να καταδείξει πως ο αρχικά δίκαιος, παρά τα λάθη του, πόλεμος της Γάζας τον οποίο προκάλεσε η γενοκτονική πρόβα Ολοκαυτώματος της 7 Οκτώβρη του 2023 από ένα τοπικό τέρας που λέγεται Χαμάς, και μετά η μετατροπή αυτού του πολέμου σε άδικο επεκτατικό στη δεύτερη σημερινή του φάση, αποτελούν πρωτοβουλίες πολιτικών ρευμάτων που έχουν πίσω τους το ίδιο ιμπεριαλιστικό κέντρο, το νεοχιτλερικό ρωσοκινεζικό Άξονα, με ηγέτη τη Ρωσία. Αυτό το κέντρο είχε με την προβοκάτσια της 7 του Οκτώβρη και τον πόλεμο στη Γάζα έναν στόχο: να προκαλέσει μια μοναδική στην ιστορία παγκόσμια έκρηξη του γενοκτονικού αντισημιτισμού. Η λογική της πρότασης μας για την αντιμετώπιση αυτής της έκρηξης είναι η εξής: ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να υπερασπίσει την ασφάλεια του και να αμυνθεί απέναντι στους αντισημίτες, όπως δεν μπορεί αυτό να το κάνει ο κάθε δημοκράτης αντι-αντισημίτης στον κόσμο, παρά μόνο αν αισθανθεί τον εαυτό του και λειτουργήσει σαν μέρος ενός παγκόσμιου αντιφασιστικού μετώπου. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να αμυνθεί στους γενοκτόνους αντισημίτες αν δεν στέκεται απέναντι στους νεοχιτλερικούς αλλά συνεργάζεται μαζί τους ενάντια στα θύματα τους, όπως όταν το Ισραήλ ψήφισε μαζί με μια χούφτα δικτατορίες στο πλευρό της φασιστικής κλίκας Τραμπ υπέρ της Ρωσίας και κατά της Ουκρανίας.(1) Με όσο έντιμα και δημοκρατικά κίνητρα και αν συντάσσονται στην πλειοψηφία τους οι δημοκράτες στο πλευρό του Ισραήλ στους δύο ταυτόχρονους πολέμους που διεξάγει αυτή τη στιγμή, αυτό που μετράει είναι η πολιτική γραμμή που αυτοί υπηρετούν και αυτή είναι μια γραμμή αντιδραστική. Αλλά εκείνον που αναλύουμε στο παρακάτω κείμενο, που στο μεγαλύτερο μέρος του γράφτηκε πριν τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν, είναι τον πιο βασικό από τους δυο πολέμους που είναι της Γάζας γιατί αυτός έχει το πιο παγκόσμιο και βαθύ αποτέλεσμα, καθώς φουσκώνει το καύσιμο για το μεγάλο έγκλημα που ετοιμάζει ο ρωσοκινεζικός Άξονας, το νέο Ολοκαύτωμα με σημαία τον αντισημιτικό «αντισιωνισμό» που σημαίνει την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ και την εξόντωση των πιο μαχητικών υπερασπιστών της ύπαρξής του σε όλο τον κόσμο.