Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Έπρεπε τα ρωσικά στρατεύματα να εισβάλουν μαζικά στην Ουκρανία και να πολιορκήσουν με μεσαιωνικό τρόπο όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της για να συνειδητοποιήσει η ευρωπαϊκή φιλελεύθερη αστική τάξη τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες η ενεργειακή εξάρτησή τους από το μεγαλορώσο εισβολέα.

Αυτό το κείμενο το γράφουμε με την ευκαιρία του θανάτου του Γκορμπατσόφ. Αυτόν τον θρηνούν οι αδιόρθωτοι δυτικοί αστοί ανίκανοι να καταλάβουν τον αναγκαίο ρόλο του στην άνοδο του Γέλτσιν και μέσα από αυτή του Πούτιν. Λέμε ότι είναι αδιόρθωτοι γιατί δεν προβληματίζονται ούτε για το γεγονός ότι ο ίδιος έζησε τα τελευταία του χρόνια και πέθανε υπερασπιζόμενος τον Πούτιν στο αποκορύφωμα της κτηνωδίας του. Η εξήγηση αυτής της προσήλωσης βρίσκεται στο πιο σημαντικό κείμενο διεθνούς ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ που έκρινε την παραπέρα ανάπτυξη της γραμμής της. Πρόκειται για το κεντρικό άρθρο της Νέας Ανατολής αρ. φ. 146 του Αυγούστου του 1991 που είχε τον τίτλο «ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΕΛΤΣΙΝ – ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ» (*). Στο άρθρο αυτό σχολιάζεται η ταραχώδης περίοδος στην οποία συντελείται το πέρασμα από την υπό διάλυση ΕΣΣΔ του Γκορμπατσόφ στη δήθεν δημοκρατική Ρωσία του Γέλτσιν και γίνεται η εκτίμηση ότι αυτή η νέα Ρωσία αποτελεί την αρχή μιας ακόμα πιο επιθετικής εποχής για το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό - νεοχιτλερισμό.

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΞΩ Η ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΛΑΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από την ιρανική πρεσβεία το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στις 12:00 το μεσημέρι, με αφορμή την επέτειο της επιβολής της απάνθρωπης δικτατορίας του Χομεϊνί

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 5:00 το απόγευμα στο Σύνταγμα μπροστά από τη Βουλή

Δέκα μήνες από την έναρξη της δεύτερης, ανοιχτής εισβολής τους στην Ουκρανία τα ρωσικά ναζιστικά στρατεύματα έχουν χάσει όχι λίγες από τις προηγούμενες θέσεις τους. Οι επιτυχίες αυτές του ουκρανικού στρατού οφείλονται σ’ ένα μεγάλο βαθμό στο παλλαϊκό κίνημα αντίστασης το οποίο αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα στις κατεχόμενες από τα ρωσοχιτλερικά στρατεύματα περιοχές της χώρας. Πρόκειται για το πρώτο λαϊκό αντιφασιστικό αντάρτικο της Ευρώπης σε συνθήκες τρίτου παγκόσμιου πολέμου, ένα ηρωικό κίνημα που δείχνει στους ευρωπαϊκούς λαούς το δρόμο της αντίστασης στην επικείμενη επέλαση των νέων ρωσοκινέζων χίτλερ στις χώρες τους, ενώ ταυτόχρονα ξεσκεπάζει σα συνεργάτη των ναζί μια ψευτοαριστερά που με ύπουλο τρόπο επιχειρεί να σαμποτάρει την αντίσταση του ουκρανικού λαού και του ουκρανικού κράτους απέναντι στους δολοφόνους τους. Το παρακάτω ρεπορτάζ των Τάιμς της Νέας Υόρκης της 26/12, το οποίο δημοσιεύουμε εδώ σε δική μας μετάφραση, μας δίνει μια ζωντανή εικόνα του κινήματος αυτού μέσα από τις εμπειρίες των πρωταγωνιστών του που δραστηριοποιήθηκαν στη νυν απελευθερωμένη περιοχή της Χερσώνας (https://www.nytimes.com/2022/12/25/world/europe/ukraine-kherson-defiance-russia.html).

Εισαγωγή στην αναδημοσίευση

Το παρακάτω κείμενο που αναδημοσιεύουμε από την αγγλόφωνη έκδοση της Επιθεώρησης του Πεκίνου (PekingReview) αρ. 32-33, 9 Αυγ. 1976, μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες. Σαράντα έξι δηλαδή χρόνια πριν ο Πούτιν ξεκινήσει την εκστρατεία κατάκτησης της Ουκρανίας, η οποία ισοδυναμεί στην πραγματικότητα με κήρυξη πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, το ΚΚ Κίνας με μια σειρά από κείμενα σαν και αυτό – που όλα είχαν σαν βάση τους τη μαοϊκή θεωρία των Τριών Κόσμων- προειδοποιούσε από τότε τον πλανήτη ότι η Σοβιετική Ένωση που στο κέντρο της είχε το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, ετοίμαζε επίθεση χιτλερικού τύπου ενάντια στην Ευρώπη και ότι όλες οι χώρες και οι λαοί της έπρεπε να ενωθούν και να ετοιμαστούν για έναν πελώριο αμυντικό πόλεμο εναντίον της, και να μην πιστεύουν τη φιλειρηνική δημαγωγία της.