Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: info@oakke.gr

 

Αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φ. 406 της Νέας Ανατολής, Οκτώβρης 2005

Κάθε χρόνο μπροστά στο Πολυτεχνείο συντελείται ένα έγκλημα. Συνειδητά παραποιείται ένα μέρος της ιστορίας του λαού μας και αλλοιώνεται η μνήμη του. Όλοι αυτοί που μίσησαν βαθιά το Πολυτεχνείο,

 

Την 1η Αυγούστου κλείνουν 38 χρόνια από την δολοφονία του γραμματέα του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη από το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό και τους λακέδες του,

 

Οι να­ζι­στές της “Χρυ­σής Αυ­γής” δεν λυ­πή­θη­καν τα γλυ­κό­λο­γα και τους ε­παί­νους για τη νέ­α, “α­ντι­μνη­μο­νια­κή” (τό­τε α­κό­μη δεν εί­χε υ­πο­γρά­ψει ό­τι σέ­βε­ται το μνη­μό­νιο), κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τους Α­ΝΕΛ, κα­τά τη διάρ­κεια της συ­ζή­τη­σης ε­πί των προ­γραμ­μα­τι­κών δη­λώσεων, ό­πως ση­μειώ­νε­ται σε ρεπορ­τάζ της Ε­φη­με­ρί­δας των Συ­ντα­κτών της 12ης του Φλε­βά­ρη.

Το 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ για την εκλογή νέας διοίκησης της Συνομοσπονδίας πραγματοποιήθηκε. Η είδηση εδώ είναι πρώτα και κύρια ότι ένα συνέδριο που το ΠΑΜΕ - ψευτοΚΚΕ ματαίωνε συστηματικά εδώ και πάνω από έναν χρόνο, με τραμπουκισμούς και συνεχείς διαλύσεις, από την Καλαμάτα έως τη Ρόδο, συνήλθε, πραγματοποιήθηκε και τελικά κονιορτοποίησε το κνίτικο πραξικόπημα, που είχε ως συνεργούς ανοιχτά την προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα - ΣΥΡΙΖΑ και πιο καλυμμένα την κλίκα Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ. Το πραξικόπημα διαρκείας αυτό είχε ως ανοιχτό και διακηρυγμένο στόχο να παραδώσει τον τριτοβάθμιο συνδικαλισμό των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα στους μειοψηφικούς σοσιαλφασίστες του Περισσού.

Tο κανιβαλικό εθνοφασιστικό συλλαλητήριο της 20ης του Γενάρη στο Σύνταγμα έκανε τα στομάχια πολλών δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων να σφιχτούν. Το καθεστωτικό τέρας, με τους παπάδες του, τους άμεσα ή έμμεσα συμμετέχοντες στρατιωτικούς του, τη σοβινιστική αντιδραστική ιντελιγκέντσια του και πάνω απ’ όλα με τους μαχαιροβγάλτες ναζιστές του της «Χρυσής Αυγής» ήταν εκεί. Δεν ήταν όσο μαζικό διακήρυσσε πως θά ‘ταν, μάζεψε ωστόσο μια όχι αμελητέα μάζα, κυρίως από το πολιτικά πιο καθυστερημένο και γεμάτο εθνικιστικές προλήψεις κομμάτι του συντηρητικού κόσμου και, το χειρότερο, είχε πίσω του ένα γενικά πλειοψηφικό ρεύμα.

Όσο μεγαλώνουν τα δημοσκοπικά ποσοστά του Μητσοτάκη τόσο χειρότερος αποδεικνύεται. Αυτό δεν είναι περίεργο για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι αυτό που κάνει ως τώρα είναι να μοιράζει παυσίπονα ισχυριζόμενος ότι αυτά θεραπεύουν και τον καρκίνο.

Τι κάνουμε λοιπόν; Τι προτείνει και τι κάνει η συνειδητή εργατική τάξη στη χώρα μας; 

Η μεγάλη κρίση είναι πια εδώ. Δεν είναι ολόκληρη, δεν έχει ξεδιπλώσει όλη της την καταστροφική μανία, αλλά τα βασικά ποιοτικά της στοιχεία της έχουν ήδη εμφανιστεί. Αυτά συμπυκνώνονται σε δύο.

Ο Κουτσούμπας, σε μια πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την τελευταία πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης του Μητσοτάκη, άσκησε τάχα «κριτική» στο φίλο του, Τσίπρα, ότι ασχολείται πολύ με τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές, αλλά ότι δεν σήκωσε παντιέρα - όπως θα έπρεπε κατά το γραμματέα του ψευτοΚΚΕ - κατά των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία του Πούτιν, «οι οποίες πλήττουν τον ελληνικό λαό». Επανέλαβε δε όλη τη ναζιστικού τύπου πουτινική προπαγάνδα δικαιολόγησης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία περί «ναζί Ουκρανών, Αζόφ κλπ.».

Μολονότι η κριτική αυτή ήταν ξεκάθαρο «ξεκάρφωμα» του Τσίπρα, που κάθε άλλο παρά φίλος των Ουκρανών είναι και έχει μόνιμα αμολυμένα στο διαδίκτυο τα σκυλιά του να αλυχτάν από το πρωί ως το βράδυ υπέρ του Πούτιν, την ώρα που επισήμως «βεβαίως και καταδικάζει την παράνομη εισβολή κλπ.» για τα μάτια της ΕΕ και της αμερικάνικης πρεσβείας, εδώ θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τον Κουτσούμπα και το κόμμα του. Σε ποια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα ένα κόμμα - σημαιοφόρος της άρσης κάθε κύρωσης κατά των Ρώσων ναζί εισβολέων και ισοπεδωτών της Ουκρανίας, αυτών των ωμών δολοφόνων που διαλύουν πολιτικές υποδομές, βιάζουν και σκοτώνουν αμάχους, απάγουν παιδιά Ουκρανών γονιών και τα μεταφέρουν με το ζόρι στη Ρωσία για να τα «εκρωσίσουν» ενώ γκρεμίζουν πολυκατοικίες για να υποτάξουν ένα λαό, θα έχαιρε του γενικού σεβασμού - για την ακρίβεια, κάτι παραπάνω: της γενικής ασυλίας και μάλιστα της αγιοποίησης πρακτικά από το σύνολο του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, κοινοβουλευτικού και εξωκοινοβουλευτικού;

  Παντού η εργοδοσία  ποδοπατεί τα εργατικά δικαιώματα, άλλά μόνο στην COSCO οι εργαζόμενοι δουλεύουν σα δούλοι. Αυτό γίνεται γιατί τους αποικιοκράτες της COSCO τους καλύπτει  η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, τα δικαστήρια, η επιθεώρηση εργασίας, η ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ.

Αν υπάρχει σήμερα ένα αληθινό πολιτικό αίνιγμα που τοποθετείται επίμονα και απαιτεί τη λύση του από τους συνειδητούς αριστερούς είναι η στρατηγική σύμπτωση θέσεων ανάμεσα σε αυτό που λέμε γενικά κομμουνιστική και επαναστατική αριστερά και σ΄ αυτό που ονομάζουμε κλασσική σοβινιστική και φασιστική ακροδεξιά.