Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Μέ­χρι πριν έ­να μή­να που γρά­φα­με το άρ­θρο ε­κεί­νο της ΝΑ η βα­σι­κή γραμ­μή της ευ­ρω­πα­ϊ­κής διά­σπα­σης εί­χε α­πό τη μί­α πλευ­ρά το φι­λο­ρώ­σι­κο μέ­τωπο, ή αλ­λιώς το “φι­λελ­λη­νι­κό” μέ­τω­πο ό­πως το α­πο­κα­λούν ε­δώ, δη­λα­δή το μέ­τωπο της Γαλ­λί­ας και της Ι­τα­λί­ας, της Κο­μι­σιόν και της Ε­ΚΤ και α­πό την άλ­λη πλευ­ρά εί­χε την πλειο­ψη­φί­α των κυ­βερ­νή­σε­ων της Ευ­ρω­ζώ­νης που έ­χουν ε­πι­κεφα­λής τους την “αν­θελ­λη­νι­κή Γερ­μα­νί­α”, με την ο­ποί­α συ­μπα­ρα­τασ­σό­ταν χο­ντρι­κά ως χθες και το ΔΝΤ. Στη διάρ­κεια των λε­γό­με­νων δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων η συμ­μα­χί­α Βε­ρο­λί­νου έ­σπα­σε κα­θώς το ΔΝΤ πέ­ρα­σε με το φι­λο­ρώ­σι­κο μέ­τω­πο απαι­τώ­ντας α­πό τη Γερ­μα­νί­α να υ­πο­γρά­ψει α­πό τώ­ρα  μεί­ω­ση του ελ­λη­νι­κού χρέους και ό­χι το 2018 ό­πως θα ή­θε­λε η Γερ­μα­νί­α του Σό­ι­μπλε. Αυ­τό το σπά­σι­μο της συμ­μα­χί­ας Σό­ι­μπλε - ΔΝΤ και η με­τα­τρο­πή του δεύ­τε­ρου σχε­δόν στο α­ντί­θε­τό του, εί­χε σαν α­πο­τέ­λε­σμα ο Σό­ι­μπλε, που δεν εί­ναι α­πλός υ­πουρ­γός οι­κο­νο­μικών της Γερ­μα­νί­ας, αλ­λά ο ου­σια­στι­κός πο­λι­τι­κός η­γέ­της του CDU με­τά την α­ποδυ­νάμω­ση της Μέρ­κελ, και κυ­ρί­ως ο αρ­χη­γός της γραμ­μής της α­ντί­στα­σης στην που­τι­νι­κή πο­λι­τι­κή , να βρε­θεί για πρώ­τη φο­ρά σε ε­ξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λη θέση διε­θνώς και, κυ­ρί­ως, μέ­σα στη Γερ­μα­νί­α.  Και τού­το για­τί α­να­γκά­στη­κε να υ­πο­γρά­ψει α­πό τώ­ρα την α­νά­γκη ε­λά­φρυν­σης, που ση­μαί­νει στην πραγ­μα­τικό­τη­τα μεί­ω­σης  του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους με­τά το 2018 αν και κρά­τη­σε την έ­σχα­τη γραμ­μή ά­μυ­νας να μην υ­πο­γρά­ψει α­πό τώ­ρα συ­γκε­κρι­μέ­να μέ­τρα για την ε­λά­φρυνση του χρέ­ους ό­πως α­παι­τού­σε το ΔΝΤ πριν το Ευ­ρω­γκρουπ της 24 του Μά­η. Το μόνο πο­σο­τι­κό στοι­χεί­ο που υ­πέ­γρα­ψε ή­ταν ό­τι η χρο­νιά­τι­κη ε­ξυ­πη­ρέ­τη­σή  του δα­νεί­ου δεν θα πρέ­πει να ξε­περ­νά­ει μα­κρο­πρό­θε­σμα το 20% του Α­ΕΠ, πράγ­μα που ό­μως εί­ναι αυ­το­νό­η­το για κά­θε οι­κο­νο­μί­α. 

Με­τά α­πό αυ­τήν την υ­πο­γρα­φή ο Σό­ι­μπλε δέ­χθη­κε πά­ντως κά­ποιες πρώ­τες ε­πι­θέ­σεις μέ­σα α­πό το κόμ­μα του (δες https://next.ft.com/content/55c27fdc-2281-11e6-9d4d-c11776a5124d) που θα δυ­ναμώ­σουν α­φού το ΔΝΤ δή­λω­σε α­μέ­σως με­τά  τη συμ­φω­νί­α ό­τι αν η Γερ­μα­νί­α δεν υ­ποχω­ρή­σει πα­ρα­πά­νω στο ζή­τη­μα του χρέ­ους, δη­λα­δή αν δεν προσ­διο­ρί­σει α­πό τώ­ρα τα μέ­τρα ε­λά­φρυν­σης το ΔΝΤ δεν θα συμ­με­τά­σχει στη συμ­φω­νί­α. Ό­μως χωρίς τη συμ­με­το­χή του ΔΝΤ σε ο­ποια­δή­πο­τε  συμ­φω­νί­α της ΕΖ με την Ελ­λά­δα τα  κυ­βερ­νη­τι­κά κόμ­μα­τα CDU και CSU δεν θα α­να­γνω­ρίσoυν την συμ­φω­νί­α, ο­πό­τε ο Σό­ι­μπλε εί­τε θα πα­ραι­τη­θεί, είτε θα προ­χω­ρή­σει κό­ντρα στο κόμ­μα του πράγ­μα που θα ση­μά­νει έ­ναν θρί­αμ­βο της ρώ­σι­κης δι­πλω­μα­τί­ας πριν α­πό τις πο­λύ κρί­σι­μες για την Γερ­μα­νί­α και ό­λη την Ευ­ρώ­πη γερ­μα­νι­κές προ­ε­δρι­κές ε­κλο­γές του 2017.

Θα ρω­τή­σει κα­νείς: μα τι σχέ­ση έ­χουν με την ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τί­α τα προ­βλή­μα­τα του Σό­ι­μπλε με το ελ­λη­νι­κό χρέ­ος και γε­νι­κά με την πο­λύ δύ­σκολη και αμ­φί­βο­λη συμ­φω­νί­α που εί­ναι α­κό­μα σε ε­ξέ­λι­ξη με την Ελ­λά­δα; Αυ­τό το κα­τα­λα­βαί­νουν πο­λύ κα­λά οι πα­λιό­τε­ροι α­να­γνώ­στες της Ν. Α­να­το­λής που έχουν πα­ρα­κο­λου­θή­σει ε­δώ και χρό­νια πως οι ρω­σό­φι­λες δυ­νά­μεις μέ­σα στην Ευ­ρω­ζώ­νη και έ­ξω α­πό αυ­τήν προ­σπα­θούν να στρέ­ψουν ό­σες χώ­ρες και κυ­βερ­νήσεις μπο­ρούν  ε­νά­ντια στην Γερ­μα­νί­α γε­νι­κά και στην πιο συ­νε­πή φι­λο­ευ­ρωπα­ϊ­κή γραμ­μή μέ­σα στη Γερ­μα­νί­α ει­δι­κό­τε­ρα.

 

Γιατί ο Τσίπρας πάντα καθυστερεί τις διαπραγματεύσεις αυξάνοντας το χρέος

 

Τώ­ρα ει­δι­κά με έ­να α­τό­φια που­τι­νι­κό κόμ­μα στην ε­ξου­σί­α της βα­σανι­σμέ­νης χώ­ρας μας, τον βρώ­μι­κο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η πο­λι­τι­κή της  διά­σπα­σης της ΕΖ και της α­πο­μό­νω­σης των πιο φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κών τά­σε­ων της Γερ­μα­νί­ας έ­χει φτάσει στον κο­λο­φώ­να της. Μό­νο αυ­τός ο “ιε­ρός στό­χος” ε­ξη­γεί για­τί η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα κα­θυ­στε­ρεί τό­σους μή­νες την δια­πραγ­μά­τευ­ση με τρό­πο που να έ­χει αυ­ξή­σει στο έ­πα­κρο το κρα­τι­κό έλ­λειμ­μα και έ­τσι να έ­χει αυ­ξή­σει και τον όγκο των μι­ση­τών στο λα­ό μέ­τρων πεί­νας που πρέ­πει να πά­ρει για να κα­λύ­ψει αυ­τό το έλ­λειμ­μα. Θέ­λει την κα­θυ­στέ­ρη­ση για­τί μό­νο φου­σκώ­νο­ντας τα μέ­τρα πεί­νας  μπο­ρεί να βγαί­νει στην ΕΖ και σε ό­λο τον πλα­νή­τη και να λέ­ει:  Αν ζητή­σε­τε ό­λα τα μέ­τρα που θέ­λε­τε, ό­πως πχ τα προ­λη­πτι­κά θα πά­ω σε εκλο­γές και πι­θα­νό­τα­τα σε χρε­ω­κο­πί­α τον Ιού­λη ό­που έ­χω με­γά­λες δό­σεις να πλη­ρώ­σω στους δα­νει­στές, κα­θώς το κόμ­μα μου δεν θα τα ψη­φί­σει. Αν πά­ω σε χρε­ω­κο­πί­α τώ­ρα τι θα κά­νε­τε ευ­ρω­παί­οι, ει­δι­κά μπρο­στά στο βρε­τα­νι­κό δη­μο­ψή­φι­σμα για το Brexit;

Μό­νο με την με­γά­λη πα­ρά­τα­ση των δή­θεν δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με την ΕΖ μπό­ρε­σε η δι­πλή αυ­τή α­πει­λή στους δα­νει­στές να γί­νει πει­στι­κή, δη­λα­δή να συ­μπέ­σει η αιχ­μή της δια­πραγ­μά­τευ­σης με το Βrexit αλ­λά και με την α­νά­γκη για α­πο­πλη­ρω­μή των πε­λώ­ριων δό­σε­ων του Ιου­λίου στους δα­νει­στές.

Δη­λα­δή η πα­ρά­τα­ση των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων δεν ο­φεί­λε­ται, ό­πως λένε οι α­νό­η­τοι κα­θώς και οι βαλ­τοί της ΝΔ και της υ­πό­λοι­πης δή­θεν ευ­ρω­πα­ϊ­κής α­ντι­πο­λί­τευ­σης , στην α­πει­ρί­α, στην α­νευ­θυ­νό­τη­τα και στις α­ρι­στε­ρές ιδε­ο­λη­ψί­ες του Τσί­πρα ή στο ό­τι θέ­λει να δεί­χνει στο λα­ό ό­τι τά­χα δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται σκλη­ρά (α­φού έ­τσι τον βά­ζει να πλη­ρώ­νει πε­ρισ­σό­τε­ρα ο­πό­τε και να τον μι­σεί πε­ρισ­σό­τε­ρο) . Α­ντί­θε­τα ο­φεί­λε­ται στο ό­τι κά­νει πο­λύ κα­λά τη δου­λειά του σαν πρά­κτο­ρας της με­γα­λύ­τε­ρης δι­πλω­μα­τι­κής υ­περ­δύ­να­μης μα­χαι­ρώ­νο­ντας παρα­γω­γι­κά την Ελ­λά­δα ώ­στε την κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή να την εμ­φανί­ζει κα­τα­μα­τω­μέ­νη μπρο­στά στους λα­ούς και να λέ­ει στους δα­νει­στές: “θα την α­φαι­μά­ξε­τε κι άλ­λο για να πε­θά­νει ή θα δεί­ξε­τε αν­θρω­πι­σμό; Πέ­στε λοι­πόν στο ΔΝΤ που θέ­λει να ψη­φί­σω α­πό τώ­ρα προ­λη­πτι­κά μέ­τρα να μην με πιέ­ζει και να μην ο­δη­γεί το λα­ό μου στην α­πελ­πι­σί­α. Ε­πί­σης πέ­στε στη Γερ­μα­νί­α να δε­σμευ­τεί να μειώ­σει α­πό τώ­ρα το χρέ­ος ό­πως θέ­λει το ΔΝΤ για να μου έρ­θουν επεν­δύ­σεις”.

Εί­ναι μια α­πό τις αι­τί­ες της α­νοι­χτής πλέ­ον σύ­γκρου­σης  ΔΝΤ και Γερ­μα­νί­ας-Σό­ι­μπλε το γε­γο­νός ό­τι ο Σό­ι­μπλε α­πέρ­ρι­ψε την α­παί­τη­ση του ΔΝΤ να ψη­φί­σει η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση α­πό τώ­ρα προ­λη­πτι­κά μέ­τρα ευ­θυ­γραμ­μιζό­με­νος με την τά­χα φι­λελ­λη­νι­κή Κο­μι­σιόν του ρω­σό­φι­λου Γιουν­κέρ και τη Γαλλί­α και την Ι­τα­λί­α, πράγ­μα που ά­φη­σε τη Λα­γκάρ­ντ του ΔΝΤ ε­κτε­θει­μέ­νη μόνη της στην κα­τη­γο­ρί­α του Τσί­πρα ό­τι αυ­τή εί­ναι ο κύ­ριος υ­πεύ­θυ­νος των αδιε­ξό­δων της δια­πραγ­μά­τευ­σης αλ­λά και της πεί­νας του ελ­λη­νι­κού λα­ού και ότι θέ­λει τον κίν­δυ­νο μιας ελ­λη­νι­κής χρε­ω­κο­πί­ας σαν α­πει­λή για την ελ­λη­νική συμ­μόρ­φω­ση. Στην κα­τη­γο­ρί­α αυ­τή, που μά­λι­στα θε­με­λιώ­θη­κε στην αι­σχρή πα­ρα­κο­λού­θη­ση α­πό την Α­θή­να των συ­νο­μι­λιών με­τα­ξύ των στε­λε­χών του ΔΝΤ,  α­πά­ντη­σε με α­νοι­χτό γράμ­μα της προς την ΕΖ η Λα­γκάρ­ντ ό­που υ­πε­ρά­σπι­σε τον ε­αυ­τό της και το ΔΝΤ στην κα­τη­γο­ρί­α ό­τι εί­ναι “οι κακοί” στα μέ­τρα  λέ­γοντας ό­τι ε­κεί­νο που τους εν­δια­φέ­ρει πά­νω απ ό­λα εί­ναι η ε­λά­φρυν­ση του χρέους. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ο Σό­ι­μπλε ε­γκα­τέ­λει­ψε την Λα­γκάρ­ντ στα προ­λη­πτι­κά μέ­τρα- που γί­να­νε με­τά ο α­νώ­δυ­νος για μια κυ­βέρ­νη­ση που πά­ντα πα­ρα­βιάζει τις συμ­φω­νί­ες της “κό­φτης”- για­τί εί­ναι ο Σό­ι­μπλε που θέ­λει να κερ­δίσει χρό­νο ως το 2017 και γι αυ­τό θέ­λει να α­φή­σει πί­σω του έ­να νέ­ο πι­θα­νό ελ­ληνι­κό δρά­μα.  Α­ντί­θε­τα η Λα­γκάρ­ντ πιέ­ζε­ται α­φό­ρη­τα ι­διαί­τε­ρα α­πό τις Η­ΠΑ αλλά και τους BRICS να κό­ψει το ελ­λη­νι­κό χρέ­ος δεί­χνο­ντας ό­τι δεν θυ­σιά­ζει τα λε­φτά του ΔΝΤ για να τα δα­νεί­ζει σε μια σχε­τι­κά πλού­σια χώ­ρα σαν την Ελ­λάδα που θε­ω­ρεί­ται ό­τι δεν θα μπο­ρέ­σει να τα ξε­πλη­ρώ­σει πο­τέ λό­γω του πε­λώ­ριου χρέ­ους της. Ά­ρα θα πρέ­πει να πλη­ρώ­σουν γι αυ­τήν οι ευ­ρω­πα­ϊ­κές πλού­σιες χώ­ρες

Α­πό εκεί­νη τη στιγ­μή και πέ­ρα η Λα­γκάρ­ντ έ­γι­νε ο πρω­τα­γω­νι­στής της σκλη­ρής “φι­λελ­λη­νι­κής” γραμ­μής για τη μεί­ω­ση του χρέ­ους πράγ­μα που την έ­χει φέ­ρει σε τρο­χιά με­γά­λης σύ­γκρου­σης με τον Σό­ι­μπλε. Βέ­βαια στη σύγ­χρο­νη ε­πο­χή των μο­νο­πω­λια­κών κρα­τών γι­γά­ντων παί­ζουν α­σή­μα­ντο ή κα­θό­λου ρό­λο οι προ­σω­πι­κές προ­σβο­λές, ε­κτός αν εκ­φρά­ζουν και τους κα­τάλ­λη­λους πο­λι­τι­κούς συ­σχε­τι­σμούς. Το σπά­σι­μο της συμ­μα­χί­ας Λα­γκάρ­ντ-Σό­ι­μπλε νομί­ζου­με ό­τι έ­χει να κά­νει κύ­ρια με την πρό­σφα­τη ό­ξυν­ση της με­γά­λης ε­πί­θεσης των Η­ΠΑ στην γερ­μα­νική πο­λι­τι­κή α­πέ­να­ντι στην Ελ­λά­δα, ει­δι­κά α­πέ­ναντι στο ζή­τη­μα του χρέ­ους. Αν λο­γα­ρια­στεί ό­τι οι Η­ΠΑ εί­ναι η πο­λι­τι­κά με­γαλύ­τε­ρη δύ­να­μη μέ­σα στο ΔΝΤ, ό­τι η Γαλ­λί­α και η Ι­τα­λί­α ό­ταν πά­νε α­πό κοι­νού με τις Η­ΠΑ ε­ξου­δε­τε­ρώ­νουν  στο ΔΝΤ την  οι­κο­νο­μι­κή δύ­να­μη της  Γερ­μα­νί­ας και ό­τι οι ΒRICS, δη­λα­δή η Κί­να κυ­ρί­ως, αλ­λά και η ό­λο και πιο ρω­σό­φι­λη Ιν­δί­α και η  ί­δια η Ρω­σί­α έ­χουν α­πό κοι­νού την τρί­τη θέ­ση α­πό πο­λι­τι­κή ά­πο­ψη μέ­σα στο ΔΝΤ, κα­τα­λα­βαί­νει κα­νείς για­τί ο μι­κρο-ι­ντρι­γκα­δό­ρος α­πα­τε­ώ­νας έλ­ληνας πρω­θυ­πουρ­γός μπορεί να φαί­νε­ται σαν διε­θνής πα­ρά­γο­ντας και να μένει με θρά­σος και προ­κλή­σεις στην ε­ξου­σί­α ε­νώ τον φτύ­νει ό­λη η Ελ­λά­δα.

Λέ­γο­ντας ό­λη η Ελ­λά­δα, εν­νο­ού­με ό­τι ε­κτός α­πό τα κρα­τι­κά και πα­ρακρα­τι­κά λα­μό­για που εκ­προ­σω­πεί τον φτύ­νει α­κό­μα και ε­κεί­νο το κομ­μά­τι του λα­ού που τον ψη­φί­ζει α­πό α­νά­γκη  νο­μί­ζο­ντας ό­τι  θα σώ­σει τους δη­μο­σιο-υπαλ­λη­λι­κούς μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις του που α­νοι­χτά θέ­λουν να τις κόψουν οι δα­νει­στές. Αλ­λά δεν ξέ­ρουν ό­τι αυ­τό το κό­ψι­μο εί­ναι α­να­πό­φευ­κτο όσο συ­νε­χί­ζε­ται το ί­διο σα­μπο­τάζ στην παρα­γω­γή α­πό τον πρω­θυ­πουρ­γό τους α­κό­μα και αν μειω­νό­ταν η φο­ρο­δια­φυ­γή και αυ­ξα­νό­ταν η φο­ρο­λο­γί­α των πλούσιων. 

Με λί­γα λό­για ο Τσί­πρας το φου­σκω­μέ­νο αυ­τό πα­γώ­νι, πα­ρι­στά­νει ότι ε­κεί­νο εί­ναι που ση­κώ­νει  τό­ση σκό­νη στην Ευ­ρώ­πη και στον πλα­νή­τη ε­νώ απλά κά­θε­ται στην πλά­τη του με­γα­λύ­τε­ρου ε­λέ­φα­ντα μέ­σα σε μια α­γέ­λη τους που βρί­σκε­ται σε α­να­βρα­σμό. Ή αλ­λιώς ο κνι­τά­κος αυ­τός γό­νος της κρα­τι­κο­δίαι­της ο­λι­γαρ­χί­ας δεν εί­ναι πα­ρά μια ω­ρο­λο­για­κή βόμ­βα ρυθ­μι­σμέ­νη για να σκο­τώ­νει πο­λι­τι­κά στο κέ­ντρο της Ευ­ρώ­πης τον κά­θε φο­ρά κύ­ριο ε­χθρό της ρώ­σι­κης σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στι­κής πο­λι­τι­κής.

 Εί­ναι στα πλαί­σια της με­γά­λης αυ­τής ε­πι­χεί­ρη­σης που του έ­χει ανα­τε­θεί που ε­ξη­γού­νται και άλ­λα α­πό τα α­νε­ξή­γη­τα που κά­νει: Πα­ρα­δείγ­μα­τος χά­ριν δύ­σκο­λα μπο­ρεί κα­νείς να ε­ξη­γή­σει για­τί όρ­μη­ξε να ι­κα­νο­ποι­ή­σει μονο­μιάς ό­λα τα αι­τή­μα­τα των δα­νει­στών μέ­σα σε χρόνο μη­δέν ε­νώ αρ­νιό­ταν να το κά­νει ε­πί πε­ρί­που έ­να χρό­νο. Η μί­α ε­ξή­γη­ση εί­ναι αυ­τό που εί­πα­με πα­ραπά­νω, ό­τι ο κα­τάλ­λη­λος χρό­νος ή­ταν λί­γο πριν α­πό τη χρε­ω­κο­πί­α. Ό­μως αυ­τό δεν ε­ξη­γεί α­κρι­βώς την τό­σο με­γά­λη βια­σύ­νη για­τί η χρε­ω­κο­πί­α χω­ρίς βο­ή­θεια α­πό την ΕΖ έρ­χε­ται τον Ιού­λη. Ό­μως η σπου­δή να πε­ρά­σει α­πνευ­στί 7500 σε­λί­δες νο­μο­θε­σί­ας σε μια Κυ­ρια­κή τα­πει­νώ­νο­ντας το κοι­νο­βού­λιο και κυ­ρί­ως τους βου­λευ­τές του, εί­χε σα στό­χο να εί­ναι έ­τοι­μος στην μεγά­λης ση­μα­σί­ας συνε­δρί­α­ση της 24 του Μά­η του Ευ­ρω­γκρουπ ό­που θα μπο­ρού­σε να πει: Κύ­ριοι έ­δω­σα σαν κυ­βέρ­νη­ση στο λα­ό μου, ψη­φο­φό­ρους μου και μη, έ­να ε­ξα­θλιω­τι­κό χτύ­πη­μα που κα­νείς άλ­λος δεν θα τολ­μού­σε με τό­ση ω­μό­τη­τα να δώ­σει, πα­ρά μό­νο μια “αρι­στε­ρή” κυβέρνη­ση που α­κό­μα ε­λέγ­χει σε με­γά­λο βαθ­μό τις λα­ϊ­κές α­ντιδρά­σεις. Λοι­πόν η ΕΖ δεν μπο­ρεί να φέρ­νει την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση και την Ευρώ­πη σε με­γα­λύ­τε­ρους κιν­δύ­νους και μά­λι­στα πριν το βρε­τα­νι­κό δη­μο­ψή­φισμα. 

Έ­τσι διευ­κό­λυ­νε το ΔΝΤ να πιέ­σει τη Γερ­μα­νί­α να υ­πο­γρά­ψει μια μεγα­λύ­τε­ρη υ­πο­χώ­ρη­ση στο ΔΝΤ α­πό ε­κεί­νη που υ­πέ­γρα­ψε στις 9 του Μά­η για τη μεί­ω­ση του χρέ­ους.

Αυ­τό βέ­βαια έ­γι­νε την ί­δια ώ­ρα που οι συν­δυα­σμέ­νες πιέ­σεις α­πό τους φί­λους τους Πού­τιν, δη­λα­δή την Κο­μι­σιόν, τη Γαλ­λί­α και την Ι­τα­λί­α και κυ­ρί­ως τις ΗΠΑ του Ο­μπά­μα εί­χαν κο­ρυ­φω­θεί. Μά­λι­στα οι τε­λευ­ταί­ες μι­λούσαν ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο για τον κίν­δυ­νο μια α­πο­τυ­χί­α της ΕΖ να σπρώ­ξει την Ελ­λά­δα, ο­πό­τε και την ΝΑ πτέ­ρυ­γα του ΝΑ­ΤΟ στα χέ­ρια της Ρω­σί­ας. Τέ­λος  σε παγκό­σμιο πο­λι­τι­κό ε­πί­πε­δο η οι­κο­νο­μο­λο­γι­κή ά­ποψη ό­τι η Ελ­λά­δα φτιά­χνει νέ­ο χρέ­ος και πε­θαί­νει εξ αι­τί­ας της α­ντια­να­πτυ­ξια­κής πο­λι­τι­κής της, και ό­χι α­πό το ή­δη συσ­σω­ρευ­μέ­νο με­γά­λο χρέ­ος της, έ­χει μεί­νει πλέ­ον μειο­ψηφι­κή και εί­ναι α­ντι­δη­μο­φι­λής ό­σο η Ελ­λά­δα ε­ξα­θλιώ­νε­ται. Πο­λύ δύ­σκο­λα λοιπόν ο Σό­ι­μπλε θα μπο­ρού­σε να α­ντέ­ξει πα­ρα­πέ­ρα την πί­ε­ση του ΔΝΤ και να τι­νά­ξει στον α­έ­ρα το Ευ­ρω­γκρουπ της 24 του Μά­η.

Έ­τσι αυ­τός δέ­χτη­κε τον συμ­βι­βα­σμό που του πρό­τει­ναν η Κο­μι­σιόν η Γαλ­λί­α και η Ι­τα­λί­α, δη­λα­δή να υ­πο­γρά­ψει πιο κα­θα­ρά την ε­λά­φρυν­ση  του χρέ­ους με­τά το 2018 α­πό ό­σο το έ­κα­νε αυ­τό στις 9 του Μά­η, αλ­λά χω­ρίς να υ­πάρ­χει ποσο­τι­κή δέ­σμευ­ση για ε­λάτ­τω­ση του χρέ­ους με α­ντάλ­λαγ­μα να μην α­ντι­τα­χθεί  α­νοι­χτά το ΔΝΤ στη συμ­φω­νί­α και βέ­βαια να μην χρε­ω­κο­πή­σει η Ελ­λά­δα. Ό­λα αυ­τά  για να μπο­ρέ­σει ο ί­διος ο Σό­ι­μπλε και η πλειο­ψη­φί­α του CDU-CSU να η­συ­χάσoυν, αν ό­χι μέ­χρι το 2017 που γί­νο­νται οι γερ­μα­νι­κές ε­κλο­γές, του­λά­χι­στον  μέ­χρι τα τέ­λη του χρό­νου ο­πό­τε το ΔΝΤ θα α­πο­φά­σι­ζε ο­ρι­στι­κά αν θα συμ­με­τεί­χε ή  ό­χι στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα . (Για­τί α­φού αυ­τή η συμ­φω­νί­α δεν προ­βλέ­πει πό­ση θα εί­ναι η ε­λά­φρυν­ση του χρέ­ους και ε­πει­δή έ­στω προ­φο­ρι­κά το ΔΝΤ την απο­δέ­χτη­κε, προς το πα­ρόν δεν χρειά­ζε­ται να πε­ρά­σει α­πό το γερ­μα­νι­κό κοινο­βού­λιο).

 

Οι εκβιασμοί η πολιτική ανωμαλία, το σαμποτάζ  και η πείνα δεν θα τελειώσουν όσο είναι οι ρωσόδουλοι στην εξουσία

 

Ό­μως α­πό την πλευ­ρά μας δεν πι­στεύ­ου­με ό­τι η δου­λειά των Τσι­πραίων  και κά­θε πρά­κτο­ρα ή φί­λου της που­τι­νι­κής Ρω­σί­ας εί­ναι να δώ­σουν τό­σο πο­λύ και­ρό στον Σό­ι­μπλε ώ­στε αυ­τός σχε­δόν να η­γε­μο­νεύ­ει μέ­σα στην γερ­μα­νική κυ­βέρ­νη­ση μέ­χρι του ση­μεί­ου αυ­τή να προ­σπαθεί να ζω­ντα­νέ­ψει τον ε­δώ και χρό­νια σχε­δόν α­χρη­στευ­μέ­νο συμ­βα­τι­κό γερ­μα­νι­κό στρα­τό που μπρο­στά στον ρω­σι­κό εί­ναι σχε­δόν α­νύ­παρ­κτος.

Ή­δη ο Τσα­κα­λώ­τος, λέ­γο­ντας ό­τι υ­πάρ­χουν νέ­ες κόκ­κι­νες γραμ­μές για την Ελ­λά­δα στην ε­ξει­δί­κευ­ση κά­ποιων νέ­ων μέ­τρων που υ­πήρ­χαν στη συμφω­νί­α της 24 του Μά­η, ξα­να­βά­ζει σε αμ­φι­σβή­τη­ση την μό­λις υ­πο­γραμ­μέ­νη συμ­φωνί­α ε­νώ και οι Καμ­μέ­νος και  Βού­τσης κα­τήγ­γει­λαν την ψη­φι­σμέ­νη α­πό τους ίδιους αύ­ξη­ση του ΦΠΑ για τα νη­σιά. Το χει­ρό­τε­ρο εί­ναι ό­τι 3 μέ­ρες με­τά τη συμ­φω­νί­α και ε­πί δύ­ο μέ­ρες το αυ­το­κρα­το­ρι­κά τι­μώ­με­νο πρό­σω­πο στην Ελ­λά­δα ή­ταν ο Πού­τιν ο με­γα­λύ­τε­ρος ε­χθρός της  Ευ­ρώ­πης. Αυ­τή η πρό­σκλη­ση σή­μαι­νε βέ­βαια κά­λε­σμα σε μια ύ­αι­να που θα κα­τα­βρο­χθί­ζει φτη­νά τα κα­λύ­τε­ρα κομ­μάτια της χώ­ρας μας κά­τω α­πό το γε­νι­κό χει­ρο­κρό­τη­μα την ώ­ρα που οι δα­νειστές θα χά­νουν τα δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια τους δί­νο­ντάς τα σε μια χώ­ρα που τους μισεί. Ό­μως πά­νω απ ό­λα η ε­πί­σκε­ψη Πού­τιν α­πο­τε­λεί σα­φή α­πει­λή στην Ε­Ε ό­τι αν αυ­τή δεν σπά­σει τον Ιού­λη το ε­μπάρ­γκο στη Ρω­σί­α ί­σως χά­σει πο­λι­τι­κά την Ελλά­δα, και ό­τι στις ό­ποιες νέ­ες διε­νέ­ξεις της Ελ­λά­δας με την ΕΖ για νέ­α μέ­τρα, για χρέ­ος κλπ θα εί­ναι πιο ο­ρα­τή σε ό­λους η α­πει­λή ό­τι η Ελ­λά­δα μπο­ρεί να γεί­ρει προς τη Ρω­σί­α και τον ρω­σο­κι­νε­ζι­κό ά­ξο­να αν οι α­παι­τή­σεις της δεν ι­κα­νο­ποι­η­θούν.

Κι ό­μως μέ­σα σε αυ­τές τις με­γά­λες αλ­λα­γές και στους πε­λώ­ριους γε­ω­πο­λι­τι­κούς εκ­βια­σμούς στην Ε­Ε αυ­τό που βρή­κε να πει ο Σό­ι­μπλε εί­ναι ότι εί­ναι αι­σιό­δο­ξος ό­τι η Ελ­λά­δα θα πά­ει κα­λά οι­κο­νο­μι­κά και ό­τι ή­δη πά­ει κα­λύ­τε­ρα. Αυ­τό μό­νο σαν α­νέκ­δο­το μπο­ρεί να ε­κλη­φθεί και η ε­ξή­γησή του βρίσκε­ται κα­τά τη γνώ­μη μας στο ό­τι ο Σό­ι­μπλε προ­σπα­θεί α­πε­γνω­σμέ­να να πουλή­σει τη συμ­φω­νί­α στην γερ­μα­νι­κή κοι­νή γνώ­μη, δη­λα­δή να την πεί­σει ό­τι τα δε­κά­δες δισ που θα δώ­σει η ΕΖ στον Τσί­πρα, α­πό τα ο­ποί­α τα 10 δις θα εί­ναι τώ­ρα και το 1/3 θα εί­ναι από τη Γερ­μα­νί­α, δεν θα πά­νε στο ελ­λη­νι­κό βα­ρέ­λι δί­χως πά­το. Αυ­τή η δή­λω­ση, που δεί­χνει εί­τε τύ­φλα εί­τε φτη­νό πο­λι­τι­κα­ντι­σμό, φανε­ρώ­νει το σε πό­σο δει­νή πο­λι­τι­κή θέ­ση μπο­ρεί να έρ­θει έ­νας γε­νι­κά ευ­φυ­ής α­στός πο­λι­τι­κός  -που σαν τέ­τοιος δεν μπο­ρεί να στη­ρί­ζεται ού­τε στο λα­ό του ού­τε στους άλ­λους ευ­ρω­πα­ϊ­κούς λα­ούς- ό­ταν προ­σπα­θεί να α­ντι­με­τω­πί­σει μια φα­σι­στι­κή υ­περ­δύ­να­μη που έ­χει α­να­γά­γει σε ε­πι­στή­μη την τέ­χνη του να εμ­φα­νί­ζο­νται σαν φί­λος των α­πα­ντα­χού φτω­χών, προ­ω­θώ­ντας ο ί­διος μέ­τρα και υ­πο­γρά­φο­ντας μέ­τρα που φτω­χαί­νουν πα­ρα­πέ­ρα τους φτω­χούς και έ­τσι κα­λύ­πτει τον με­γα­λύ­τε­ρο έ­νο­χο της ε­ξα­θλί­ω­σής  τους.

Πρέ­πει λοι­πόν να πε­ρι­μέ­νου­με νέ­ους συ­γκλο­νι­σμούς για την Ευ­ρωζώ­νη με πη­γή πά­ντα το ελ­λη­νι­κό ζή­τη­μα, εί­τε σκέ­το, εί­τε συ­νο­δευ­μέ­νο με το προ­σφυ­γι­κό, και με πρώ­το θύ­μα των σχε­δια­σμών του προ­βο­κά­το­ρα Τσί­πρα και των φί­λων του η­γε­τών της α­ντι­πο­λί­τευ­σης, τον τόσο ά­σχη­μα τραυ­μα­τι­σμέ­νο ελλη­νι­κό λα­ό. Χω­ρίς να  αι­μορ­ρα­γεί αυ­τός και να υ­πο­φέ­ρει μέ­σα στην πιο με­γάλη α­γω­νί­α η πο­λι­τι­κή του “τρα­μπού­κου ζη­τιά­νου” που α­κο­λου­θεί το ελ­λη­νικό πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς δεν μπο­ρεί να έ­χει α­πο­τέ­λε­σμα. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι η επι­βί­ω­ση του λα­ού ε­ξαρ­τά­ται α­πό την α­πο­κά­λυ­ψη και το ά­με­σο στα­μά­τη­μα αυ­τής της τε­ρα­τώ­δους σα­δι­στι­κής  πο­λι­τι­κής α­πό έ­να με­γά­λο δη­μο­κρα­τι­κό, ε­θνο­ανε­ξαρ­τη­σια­κό και ταυ­τό­χρο­να φιλο­ευ­ρω­πα­ϊ­κό και κα­τά του πα­ρα­γω­γι­κού σαμπο­τάζ κί­νη­μα του ελ­λη­νι­κού λα­ού.