Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τα περισσότερα στοιχεία της "ανταρσίας" Πριγκόζιν που έχουμε ως τώρα στη διάθεση μας κάνουν πιο πιθανή από κάθε άλλη που διακρίνουμε προς το παρόν την εκδοχή ότι πρόκειται για μια από τις σκηνοθετημένες από τους κεντρικούς μηχανισμούς της ΚαΓκεΜπε εσωτερικές «ρήξεις» της ρώσικης πολιτικής σκηνής. Εκείνο που δεν δείχνει κατά τη γνώμη μας ένα πραγματικό στρατιωτικό πραξικόπημα, μια στρατηγική ρήξη κορυφής, είναι η τελευταία δήλωση του Πριγκόζιν πριν καταλάβει το Ροστόβ ότι δεν υπήρξε καμιά απειλή Νατοϊκής επίθεσης από την πλευρά της Ουκρανίας που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη ρωσική εισβολή στις 24 Φλεβάρη του 2022.

 

Ό­ταν στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’80 η σο­βιε­τι­κή πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α υπό τον Μ. Γκορ­μπα­τσόφ λάν­σα­ρε την πο­λι­τι­κή της “πε­ρε­στρό­ι­κα”, αρ­κε­τοί άν­θρωποι και πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις στον πλα­νή­τη έ­χα­φταν το πα­ρα­μύ­θι πε­ρί οι­κειοθε­λούς ε­ξη­μέ­ρω­σης της ρω­σι­κής ι­μπε­ρια­λι­στι­κής υ­περ­δύ­να­μης (η ο­ποί­α προέ­κυ­ψε μέ­σα απ’ την α­ναρ­ρί­χη­ση της κρα­τικο-κομ­μα­τι­κής α­στι­κής τά­ξης στην ε­ξου­σί­α στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’50 και τη με­τα­τρο­πή των σο­σια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων πα­ρα­γω­γής σε κα­πι­τα­λι­στι­κές),

 

Η τέ­ταρ­τη με­γά­λη δο­λο­φο­νι­κή επί­θε­ση στην Τουρ­κί­α φέ­τος ήρ­θε λί­γο  πριν την ε­ξευ­τε­λι­στι­κή υ­πο­χώ­ρη­ση του Ερ­ντο­γάν να ζη­τή­σει συγ­γνώ­μη από τη Μό­σχα για την κα­τάρ­ρι­ψη του ρω­σι­κού πο­λε­μι­κού α­ε­ρο­σκά­φους που πα­ραβί­α­σε τον τουρ­κι­κό ε­να­έ­ριο χώ­ρο τον πε­ρα­σμέ­νο Νο­έμ­βρη. Αυ­τή η συ­γνώ­μη  είναι α­ποτέ­λε­σμα πά­νω απ ό­λα της ε­γκλη­μα­τι­κής υ­φε­σια­κής στά­σης της χο­ντρό­πε­τσης και τυ­φλής μο­νο­πω­λια­κής Δύ­σης, α­πέ­να­ντι στο ρω­σο­κι­νε­ζι­κό πο­λεμι­κό ά­ξο­να.

Την Κυριακή (22/1) το μεσημέρι, ουκρανοί, ιρανοί και αντιφασίστες συμπαραστάτες στον αγώνα τους συγκεντρώθηκαν έξω από την ιρανική πρεσβεία και έφτασαν με πορεία έξω από τη ρώσικη πρεσβεία σε μία κοινή κινητοποίηση διαμαρτυρίας ενάντια στη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία και το φασιστικό καθεστώς των μουλάδων στο Ιράν. Οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ ήταν στο πλευρό τους. Παρά το λίγο χρόνο που μεσολάβησε από την απόφαση για την κοινή εκδήλωση και την ημέρα που πραγματοποιήθηκε, η κινητοποίηση είχε συμμετοχή, ενθουσιασμό, συγκίνηση και παλμό. Οι συγκεντρωμένοι κρατούσαν πλακάτ κατά του Πούτιν και της εισβολής, αλλά και με τις φωτογραφίες της Μαχσά Αμινί, και των εκατοντάδων δολοφονημένων διαδηλωτών στο Ιράν, και πανό με συνθήματα «WORLD! HAVE THE COURAGE TO ADMIT THAT RUSSIA IS A TERRORIST STATE!” (ΚΟΣΜΕ! ΕΧΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΟΤΙ Η ΡΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!»), «STOP PUTIN, STOP WAR” (ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ, ΣΤΑΜΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ), «ΟΙ ΜΟΥΛΑΔΕΣ ΚΡΕΜΑΝΕ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ, ΚΑΤΩ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ».

 

Εί­χα­με ή­δη κα­τα­λή­ξει μέ­σα α­πό το “ό­χι” του ά­κυ­ρου δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, και ι­διαί­τε­ρα με­τά την έ­ντο­νη λε­κτι­κή φα­σι­στι­κή εκ­στρα­τεί­α στη διάρ­κειά του κα­θώς και την α­να­φο­ρά του Καμ­μέ­νου για ε­μπλο­κή του στρα­τού στα ε­σωτε­ρι­κά της χώ­ρας, ό­τι οι ρω­σό­δου­λοι σχε­διά­ζουν να φύ­γουν α­πό το Ευ­ρώ και να πά­νε σε δι­κτα­το­ρί­α.

Η ΟΑΚΚΕ καταδικάζει τη βάρβαρη επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Πρόκειται για μια επίθεση ναζιστικού αντισημιτικού γενοκτονικού τύπου και όπως και κάθε προηγούμενη υπηρετεί το στρατηγικό στόχο της εξαφάνισης του κράτους και του ίδιου του εβραϊκού πληθυσμού του Ισραήλ.

Αντίθετα από όσα λέει η ίδια η Χαμάς και οι φαιο-«κόκκινοι» φίλοι της σε όλο τον κόσμο η επίθεση αυτή δεν έχει σαν αιτία της, αλλά σαν πρόσχημα την εποικιστική επεκτατική πολιτική που πραγματικά ασκούν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στη Δυτική Όχθη, οι ακροδεξιές και πιο επεκτατικές μερίδες της ισραηλινής αστικής τάξης σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και κράτους. Το λέμε αυτό γιατί η Χαμάς είναι ο κύριος παράγοντας που από την εποχή της συμφωνίας του Όσλο τη δεκαετία του 90 με τις μαζικές δολοφονίες ισραηλινών αμάχων εμπόδισε κάθε λύση του Παλαιστινιακού αρνούμενη ανοιχτά την ύπαρξη ισραηλινού κράτους, αλλά έμμεσα και παλαιστινιακού στα σύνορα του 1967, δηλαδή υπονόμευσε τη φιλειρηνική πολιτική υπέρ των δύο κρατών της ώριμης Φατάχ του Αραφάτ και προβόκαρε στη συνείδηση του ισραηλινού λαού, ολόκληρο το παλαιστινιακό εθνικό κίνημα. Mε τον ίδιο ακριβώς τρόπο βοήθησε την ισραηλινή επεκτατική ακροδεξιά να έρθει πανίσχυρη στην εξουσία, να ανατινάξει οριστικά τη λύση του Όσλο, και το χειρότερο, σταδιακά με την αρπαγή γης και τους αποκλεισμούς των Παλαιστίνιων στη Δυτική Όχθη να εκθέσει την Παλαιστινιακή αρχή σαν ενδοτική απέναντι στο Ισραήλ με αποτέλεσμα να έχει δυναμώσει πολιτικά η Χαμάς όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη (Θα είναι πολύ χρήσιμο να διαβάσουν οι αναγνώστες μας το στρατηγικό κείμενο ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ για το δίπολο Χαμάς-Ισραηλινής ακροδεξιάς που το δημοσιεύουμε στο link https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1332- ).

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

Το Δεκέμβρη του 2015 το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προέβη στην αύξηση του κεφαλαίου των τεσσάρων ελληνικών συστημικών τραπεζών κατά 14 δις ευρώ με τη συμμετοχή ενεργών επενδυτών, όπως είναι τα αμερικανικά hedgefunds του Γουίλμπουρ Ρος και του Τζον Πώλσον.

 

Η φύση και τα αποτελέσματα της συνόδου των G20 στην Αγία Πετρούπολη επιβεβαιώνουν σκανδαλωδώς την παρακάτω ανάλυση της ΟΑΚΚΕ που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας την 1ης του Σεπτέμβρη. Σε μια στιγμή δηλαδή όπου πουθενά

 

ΤΟ ΝΕΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΔΥΝΑΜΗΣ.

 ΡΕΣΙΤΑΛ ΞΕΝΟΔΟΥΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΣΥΣΣΩΜΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ Η ΟΑΚΚΕ