Με την τελευταία επίθεση της Χαμάς η ρώσικη διπλωματία “παίζει κεντρίστικα” μιλώντας υποκριτικά για ειρήνη και προσποιούμενη τον φίλο όχι μόνο των Χαμάς-Ιράν αλλά και του Ισραήλ. (*)
Στην ουσία μέσα από τον πόλεμο της Χαμάς η Ρωσία επιχειρεί να επιδιαιτητεύσει σε όλη τη Μέση Ανατολή και να εκτοπίσει οριστικά τις ΗΠΑ που επιχειρούσαν να πετύχουν μια ενότητα ενάντια στη Ρωσία, των δύο φίλων του Πούτιν, Νετανιάχου και Σαλμάν: Στην πραγματικότητα αποσκοπεί στο να δημιουργήσει -χωρίς η ίδια να εκτεθεί- έναν στρατηγικό αντιπερισπασμό στον πόλεμο που ξεκίνησε ενάντια στην Ευρώπη, φέρνοντας το ως τώρα πιο βαθύ ρήγμα ανάμεσα στις δυτικές αστοδημοκρατίες και το Ισραήλ από τη μια μεριά και όλο τον αραβομουσουλμανικό κόσμο από την άλλη, κυρίως τις χώρες από τις οποίες η Ευρώπη παίρνει τους υδρογονάνθρακες της. Αυτό μπορεί να το πετύχει η σημερινή πιο αιματηρή από κάθε προηγούμενη επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ με το να προκαλέσει, όπως γίνεται κάθε φορά ως τώρα, μια πολύ πιο αιματηρή απάντηση από αυτό καθώς από σύστημα η πρώτη τοποθετεί τα όπλα της μέσα στους πυκνά κατοικημένους χώρους που το Ισραήλ βομβαρδίζει. Και η άρχουσα τάξη του Ισραήλ βομβαρδίζει αυτούς τους χώρους (αν και σε μεγάλο βαθμό ειδοποιεί πιο πριν τους αμάχους), γιατί νομίζει ότι αυτός ο πόλεμος κρίνεται κυρίως από το πάντα φευγαλέο και περιορισμένο εδαφικά στρατιωτικό του αποτέλεσμα ενώ στην πραγματικότητα κρίνεται κυρίως από το πολιτικό του αποτέλεσμα που είναι παγκόσμιο. Είναι χαρακτηριστικό και πολύ ανησυχητικό ότι ήδη πριν καν το Ισραήλ ξεκινήσει την αντεπίθεση του καμιά από τις μουσουλμανικές χώρες των 2 δις, καμιά δεν έχει ακόμα καταδικάσει την αιματηρότατη επίθεση της Χαμάς και στη μεγάλη πλειοψηφία τους ζητάνε αυτοσυγκράτηση από το Ισραήλ (εκτός από τις λίγες που είναι ανοιχτά με τη Χαμάς). Αυτό δεν το κάνουν οι περισσότερες επειδή είναι με τη Χαμάς αλλά επειδή ανησυχούν για το ότι πολιτικά μπορεί στη συνέχεια να χάσει τον πόλεμο το Ισραήλ και αυτοί να χάσουν την κοινή τους γνώμη.
Αυτό το είδος της επίθεσης στην οποία περνάει ο νεοχιτλερικός άξονας ενάντια στο Ισραήλ απαιτεί από αυτό ένα είδος άμυνας απέναντι στους προβοκάτορες νεοναζί της Χαμάς που να στηρίζεται κατ αρχήν στην πολιτική κατανόηση από την πλειοψηφία των λαών ιδίως των μουσουλμανικών, του ποιος είναι ο πραγματικός επιθετιστής και ο δυνατός και ποιος είναι ο πραγματικός αμυνόμενος και ο αδύνατος σε αυτή τη σύγκρουση. Αυτό στην Ουκρανία όλοι σχεδόν οι λαοί που ζουν σε δημοκρατικές συνθήκες το βλέπουν (εκτός από τους φαιο-«κόκκινους»), αλλά στο Ισραήλ αυτό μπορεί να φανεί στον πολύ κόσμο αντεστραμμένο αν το Ισραήλ δεν αποδείχνει διαρκώς ότι απέναντι στη Χαμάς και στο παγκόσμιο νεοχιτλερικό στρατόπεδο, αυτό που συμβαίνει στ αλήθεια είναι ότι βρίσκεται σε δίκαιη άμυνα. Αυτό σημαίνει πρώτον από μεν στρατιωτική άποψη να περιορίζει τα χτυπήματα του στους στρατιωτικούς στόχους, και να μην χτυπάει στον άμαχο παλαιστινιακό πληθυσμό αντίθετα από αυτό που επιδιώκει η Χαμάς, όσο και αν αυτό συνεπάγεται περισσότερες ζωντανές απώλειες για τον ισραηλινό στρατό και δεύτερον και πάνω απ όλα από πολιτική άποψη να σταματήσει κάθε πολιτική εποικισμού στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ και ταυτόχρονα να εξαγγείλει και να εφαρμόσει την επιστροφή σε μια πραγματική πολιτική αναγνώρισης του Παλαιστινιακού κράτους και επιδίωξης για συνύπαρξη των δυο λαών και κρατών.
Ξέρουμε ότι οι υποκειμενικές προϋποθέσεις για την άμεση εφαρμογή μιας τέτοιας πραγματικά νικηφόρας πολιτικής δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο Ισραήλ αφού είναι η κυβέρνηση Νετανιάχου που καθοδηγεί το σημερινό αμυντικό πόλεμο του Ισραήλ . Άλλωστε η Ρωσία, όχι τυχαία, είχε σαν δεύτερο ταυτόχρονο στόχο με αυτήν την επίθεση της δι αντιπροσώπου στο Ισραήλ να ενισχύσει τη θέση του σταθερού φίλου και προστατευόμενου της Νετανιάχου που κινδύνευε από το μεγάλο δημοκρατικό κίνημα του ισραηλινού λαού ενάντια στη ακροδεξιά του κυβέρνηση και ο οποίος τώρα στο όνομα του κοινού εχθρού αρνείται την πατριωτική πρόταση του ηγέτη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης Λαπίντ να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Μάλιστα μέσα από τον σημερινό πόλεμο της Χαμάς η Ρωσία, αντίθετα από ότι με την Ουκρανία, επιχειρεί να επιδιαιτητεύσει σαν «ειρηνοποιός» σε όλη τη Μέση Ανατολή και να εκτοπίσει οριστικά τη σε στρατηγική πτώση αμερικάνικη υπερδύναμη που τελευταία επιχειρούσε ανόητα και απελπισμένα να πετύχει μια ενότητα ενάντια στη Ρωσία και στο Ιράν των δύο αντιδραστικών φίλων του Πούτιν, του Σαλμάν της Σ. Αραβίας και του Νετανιάχου, αντί να σταθεί αποφασιστικά στο πλευρό των μεγάλων δημοκρατικών κινημάτων της Μέσης Ανατολής που είναι αυτό των ιρανίδων γυναικών, των Αιγύπτιων και τυνήσιων αλλά και των ισραηλινών δημοκρατών. Πιο άμεσος στόχος τους ήταν να εξασφαλίσουν την τροφοδοσία της Δύσης σε υδρογονάνθρακες που την τιμή τους εκτίναζε η πετρελαϊκή συμμαχία Σαλμάν-Πούτιν.
Όμως αυτός ο πόλεμος που μόλις ξεκίνησε στη Μέση Ανατολή θα είναι μακρύς και από τη φύση του θα αποτελεί το ως τώρα δεύτερο μεγαλύτερο επεισόδιο του πολέμου ενάντια στην Ευρώπη που εγκαινίασε στις 24 του Φλεβάρη του 2022 η ρώσικη υπερδύναμη με τη χιτλερική εισβολή της στην Ουκρανία. Στη διάρκειά του ο λαός του Ισραήλ, οι λαοί και τα αντιφασιστικά και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα του Τρίτου κόσμου και βέβαια οι λαοί της περικυκλωμένης από το ρωσοκινεζικό Άξονα Ευρώπης με επικεφαλής την αντιφασιστική τους αριστερά, όσο μειοψηφική και να είναι αυτή σήμερα, θα έχουν να δώσουν ενωμένοι σε Βορρά και Νότο εκτός από τη στρατιωτική και μια μεγάλη πολιτική πάλη για το σπάσιμο αυτής της περικύκλωσης. Μια τέτοια πάλη θα κριθεί από το με πόση δύναμη και γνώση οι δημοκράτες θα παλέψουν ενάντια στο διευθυντή της παγκόσμιας ορχήστρας των τεράτων, τον Πούτιν δίπλα στον ηρωικό ουκρανικό λαό, ενάντια στους νεοναζί του Ιράν και τη Χαμάς δίπλα στον αμυνόμενο δημοκρατικό ισραηλινό λαό και τις ιρανίδες δημοκράτισσες για να σκεπάσουν με τους αγώνες τους και τα δικά τους τραγούδια την ίδια στριγγλική, θανατερή μουσική όχι μόνο στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή αλλά σε όλο τον κόσμο.
(*) Σε αυτό το ειδικό σημείο, που αφορά τις τακτικές προσποιήσεις της ρώσικης διπλωματίας στη Μέση Ανατολή, η εκτίμηση μας αποδείχτηκε λαθεμένη αφού ο Πούτιν έριξε την κεντρίστικη μάσκα του παραμέρισε απότομα την πολιτική του της ανοιχτής συνεργασίας του με την ισραηλινή επεκτατική ακροδεξιά, πήρε το μέρος της Χαμάς και επιτέθηκε μετωπικά στο Ισραήλ. Έτσι μόλις άρχισαν οι βομβαρδισμοί στη Γάζα με τους οποίους το Ισραήλ αυτοτραυματίστηκε όπως πάντα πολιτικά και με τους οποίους η Χαμάς σκέπασε εν μέρει με το αίμα των παλαιστίνιων γυναικόπαιδων – που είναι οι ανθρώπινες ασπίδες της - το δικό της προμελετημένο μοναδικό στην σύγχρονη ιστορία σαδιστικό γενοκτονικό όργιο, αυτός έκανε μια δήλωση με την οποία εξομοίωσε τους νεοναζί της Χαμάς με τους σοβιετικούς υπερασπιστές του Λένινγκραντ. Με την ίδια δήλωση εξομοίωσε το Ισραήλ με τη ναζιστική Γερμανία, εξομοίωσε δηλαδή, όπως όλοι οι αντισημίτες, το καταφύγιο των μεγαλύτερων θυμάτων του ναζισμού τη στιγμή που ξαναζούν τον εφιάλτη του Ολοκαυτώματος, με τους θύτες τους. Με αυτή τη δήλωση του ο νέος Χίτλερ Πούτιν σήκωσε τη βασική πολιτικο-ιδεολογική σημαία του τρίτου παγκόσμιου πόλεμου που θα είναι το κάλεσμα για την αιματηρή εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ. Ταυτόχρονα από τακτική άποψη με την ίδια δήλωση ο Πούτιν παροτρύνει αντικειμενικά τα αραβικά κράτη να στραγγαλίσουν ενεργειακά την Ευρώπη και ο ίδιος να διαχειριστεί πολιτικά τις στρόφιγγες για να εκβιάσει τις χώρες της Ευρώπης, να τις διασπάσει και μετά να εισβάλει σε αυτές. - Ενημέρωση 16/10/2023