OAKKE - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΥΠΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 2004-8

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ 06-04-08

ΟΧΙ ΣΤΟ ΒΕΤΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Σαν «εθνική» νίκη απέναντι στην «αμερικάνικη τάξη πραγμάτων» στα Βαλκάνια παρουσιάζεται από τις ηγεσίες των πέντε κομμάτων το βέτο της Ελλάδας στην ένταξη της γειτονικής μας χώρας στο ΝΑΤΟ.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μία νίκη αλλά για μια ηθική ήττα της Ελλάδας που δεν θα αργήσει να γίνει και πολιτική. Η Ελλάδα κέρδισε τώρα το μίσος των γειτόνων της και στο μέλλον θα εισπράξει και την περιφρόνηση της κοινής γνώμης σε όλο τον κόσμο για την παράλογη και άδικη απαίτησή της να αλλάξει το όνομά της μια μικρή και αδύναμη χώρα, να αρνηθεί ότι υπάρχει σαν έθνος, και τελικά επειδή επιμένει στο όνομά της και στην εθνική της ύπαρξη να αποκλειστεί από μια συμμαχία στην οποία αυτή διάλεξε να είναι μέλος.

Το ότι το ελληνικό βέτο δεν αφορά κάποιο «εθνικό συμφέρον» που συνδέεται με την ελληνική κρατική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα φαίνεται από τις ατέλειωτες παλινωδίες της ελληνικής πλευράς στο όνομα με το οποίο απαιτεί να βαφτιστεί η γειτονική χώρα. Το ’92 όλα τα κόμματα αποφάσισαν ότι το όνομα Μακεδονία ήταν η ψυχή μας και ήταν αποκλειστικότητά μας. Αργότερα αποφάσισαν ότι επιτρέπεται στην ψυχή μας να δεχτεί τη λέξη Μακεδονία ώστε να μπει η γειτονική χώρα στον ΟΗΕ με το όνομα FYROM. Σήμερα όμως δεν δέχονται ότι το όνομα FYROM φτάνει για να μπει η χώρα αυτή στο ΝΑΤΟ και ότι γι αυτό το σκοπό είναι απαραίτητος ένας γεωγραφικός προσδιορισμός δίπλα στη λέξη Μακεδονία γιατί αλλιώς θα κινδυνεύσουν τα σύνορα Αυτή η αλλαγή των απαιτήσεων κάθε φορά αποδεικνύει ότι τα περί συνόρων που κινδυνεύουν είναι απλά ένα πρόσχημα. Άλλωστε ποτέ ένας εισβολέας δεν χρειάστηκε προσχήματα όταν είχε την κατάλληλη στρατιωτική ισχύ και το κατάλληλο φασιστικό καθεστώς. Κάτι άλλο συμβαίνει.

Επειδή λοιπόν αυτό το διακομματικό βέτο δεν μπορεί να αντέξει σε καμιά δημοκρατική λογική εμφανίζεται σαν μια πράξη αντίστασης σε ένα ισχυρό ιμπεριαλισμό, τον αμερικάνικο. Στην πραγματικότητα ήταν μία πράξη υποτέλειας σε έναν άλλο πολύ πιο επικίνδυνο ιμπεριαλισμό, εκείνον της νεοναζιστικής Ρωσίας του Πούτιν. Αυτή προωθεί μία πιο επιθετική στρατηγική στα Βαλκάνια από εκείνη της κατερχόμενης αμερικάνικης υπερδύναμης, την στρατηγική του «ορθόδοξου τόξου» που είναι ένα κομμάτι της γενικής ρώσικης ενεργειακής και στρατιωτικής περικύκλωσης της πολιτικο-στρατιωτικά μισοανοχύρωτης Ευρώπης. Η «εθνική ομοψυχία», δηλαδή η συμφωνία των πέντε ηγεσιών στο βέτο δεν ήταν τίποτα άλλο από μια συλλογική επίδειξη δουλικότητας στο νέο αφεντικό της χώρας. Αυτό δεν ήθελε να μπει η Δημοκρατία της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ ώστε να μπορεί να απορροφηθεί στον κάθετο ρώσικο άξονα στα Βαλκάνια, στον άξονα Σερβίας-Ελλάδας κάτω από τη διαμελιστική πίεση της Αλβανίας. Για αυτό το λόγο ο ρωσόδουλος Καραμαλής και τα υπόλοιπα τέσσερα κόμματα με τις ομόαιμες ηγεσίες υποδεικνύουν τώρα το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σαν το πεδίο επίλυσης της υπόθεσης του ονόματος. Θέλουν σαν επιδιαιτητή της διαφοράς για το όνομα τη Ρωσία που μαζί με την Κίνα κυριαρχούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι πέντε κοινοβουλευτικές ηγεσίες παραβλέπουν εδώ και χρόνια το γεγονός ότι οι φιλικές τους Ρωσία και η Κίνα έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα με το συνταγματικό της όνομα και καταναλώνουν όλη τους την ενέργεια να μην το αναγνωρίζει αποκλειστικά η Δύση ώστε να την ξεκόψουν από αυτήν για να απορροφηθεί τελικά από το «ορθόδοξο τόξο». Να γιατί οι πέντε ηγεσίες δέχτηκαν το όνομα FYROM για να μπει η γειτονική χώρα στον ΟΗΕ, όπου βρίσκεται πανίσχυρη η Ρωσία, αλλά δεν βρήκαν το όνομα FYROM επαρκές για να μπει στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ στα οποία δεν βρίσκεται η Ρωσία. Να γιατί ο διπρόσωπος Καραμανλής και οι άλλοι τέσσερις βαστάζοι του Κρεμλίνου την ίδια ώρα που μαχαιρώνουν την γειτονική χώρα υποκριτικά δηλώνουν πόσο την αγαπάνε. Ξέρουν ότι μόνο με μια επίθεση φιλίας θα μπορέσουν να την κατευνάσουν ώστε να υποκύψει στον ελληνοσερβικό άξονα.

Το πεντακομματικό καθεστώς, για να κρύψει την απομόνωση της χώρας μας μέσα στην Ευρώπη, ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα κέρδισε σε κύρος γιατί κατάφερε να επιβάλει τη θέληση της στις ΗΠΑ στο μακεδονικό ακριβώς όπως η Γαλλία και η Γερμανία επέβαλαν τη θέλησή τους στις ΗΠΑ στο θέμα της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. Καμιά χώρα της ΕΕ δεν ήταν κατά της εισδοχής της Γεωργίας και της Ουκρανίας. Απλά όλες σχεδόν υπέκυψαν στον ωμό ενεργειακό εκβιασμό της Ρωσίας. Σε ότι αφορά το μακεδονικό οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έδειξαν καμιά συμπάθεια στην στάση της Ελλάδας. Απλά επειδή λόγω του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα τους δεν παθιάζονται για τις δημοκρατικές διακρατικές σχέσεις, προτίμησαν να μην έχουν ακόμα ένα πολιτικό πρόβλημα στο εσωτερικό της διπλωματικά μισοδιαλυμένης ΕΕ. Λογαριάζουν ότι η Ελλάδα έχει δύο ψήφους μέσα στην ΕΕ (μαζί με την Κύπρο) και ότι είναι μέσα σε αυτήν ο δούρειος ίππος της πραγματικά ισχυρής Ρωσίας. Οι μόνες εξαιρέσεις θετικής στάσης απέναντι στην ελληνική απαίτηση ήταν οι ρωσόφιλοι Θαπατέρο και Πρόντι, και η Γαλλία που δεν ξέρουμε ακόμα ποια ανταλλάγματα οικονομικά ή πολιτικά πήρε από τον Καραμανλή.

Στην ουσία η Ελλάδα απομονώνεται επειδή πιέζει αφόρητα μία χώρα που απειλείται σήμερα με διαμελισμό, προβάλλοντας τη φασιστική απαίτηση της αλλαγής του ονόματος της. Παραπέρα με το βέτο της παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα αφού αρνείται το όνομα FYROM που είναι δεκτό στον ΟΗΕ, και έρχεται σε σύγκρουση με την πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη που αναγνωρίζει αυτή τη χώρα με το συνταγματικό της όνομα. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο η πολιτική αυτή θα γίνεται αντιπαθής σε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους στην Ευρώπη και στον κόσμο. Οι έλληνες δημοκράτες οφείλουν να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική. Δεν διακυβεύεται μόνο το κύρος της χώρας μας. Πρόκειται για το ότι αυτά τα πέντε κόμματα που συντονίζονται σε αυτήν την πολιτική οδηγούν τη χώρα σε υποδούλωση και σε καταστροφή σε όλους τους τομείς. Στο όνομα της αντίστασης στην πιο μακρυνή και κατερχόμενη ιμπεριαλιστική ΗΠΑ κάνουν τη χώρα μας όργανο της κοντινής, ανερχόμενης και φασιστικής σοσιαλιμπεριαλιστικής Ρωσίας. Έτσι σαμποτάρουν την μεγάλη παραγωγή στο όνομα του περιβάλλοντος και του αντικαπιταλισμού ενώ δίνουν τα πάντα στους ανατολικούς ολιγάρχες Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτιληναίο, MIG, Έτσι παχαίνουν την ανατολικού τύπου κρατικογραφειοκρατική ακρίδα που ρουφάει το μεδούλι του έθνους και διαλύει ότι πιάνει στα χέρια της, ιδιαίτερα την παιδεία, και το χειρότερο, έτσι σπρώχνουν στη Βουλή και βαθιά μέσα στο κράτος όλο τον παλιό φασισμό, όλους τους νεοναζί, όλους τους απογόνους τους δοσιλογισμού και των ταγμάτων ασφαλείας. Στο ΛΑΟΣ φανερώνεται η ενότητα των αποστατών της αριστεράς με τους φασίστες. Γιατί στο σύγχρονο όψιμο για τους φασίστες αντιαμερικανισμό δεν υπάρχει κανένας πατριωτισμός. Όπως παλιά οι ναζί και οι φίλοι τους κρύβανε την κτηνωδία τους ή την υποτέλειά τους πίσω από τον αντιαγγλικό αντιιμπεριαλισμό τώρα οι νέοι χίτλερ του Κρεμλίνου κρύβουν τον φασισμό, την υποτέλειά τους και τα σαμποτάζ τους πίσω από τον αντιαμερικανικό αντιιμπεριαλισμό. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» σε αυτόν το κάλπικο αντιιμπεριαλισμό.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ 29-03-08

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΘΙΒΕΤΙΑΝΟΥ ΛΑΟΥ

Στο Θιβέτ βρίσκεται σε εξέλιξη μια λαϊκή εξέγερση. Επικεφαλής αυτής της εξέγερσης βρίσκονται σήμερα στην κύρια πλευρά οι δυνάμεις της θιβετιανής μισοφεουδαρχικής αστικής τάξης, δυνάμεις που είναι σε μεγάλο βαθμό δεμένες με το δυτικό ιμπεριαλισμό. Απέναντι στην εξέγερση αυτή βρίσκονται οι κρατικομονοπωλιστές του Πεκίνου.

Οι δημοκράτες σε όλο τον κόσμο θα πρέπει να υποστηρίξουν την εξέγερση γιατί ανεξάρτητα από τις ταξικές επιδιώξεις των σημερινών ηγετών της εκφράζει την αντιιμπεριαλιστική δημοκρατική αντίσταση ενός ολόκληρου νεαρού καταπιεσμένου έθνους σε έναν χιτλερικού τύπου ιμπεριαλισμό, τον κινέζικο σοσιαλιμπεριαλισμό.

H ΟΑΚΚΕ θα συμμετέχει στην απεργία της Τετάρτης 13/2. Επίσης θα συμμετέχει στην συγκέντρωση και πορεία που διοργανώνει η ΓΣΕΕ στο πεδίο του Άρεως.

Η ΟΑΚΚΕ δεν πήρε εύκολα αυτήν την απόφαση και τούτο γιατί το πολιτικό πλαίσιο που επιβάλουν στην πράξη ή και στα λόγια οι ηγετικές δυνάμεις της απεργίας και των άλλων κινητοποιήσεων είναι αρνητικό. Το πολιτικό πλαίσιο είναι βασικά η υπεράσπιση του γραφειοκρατικού κρατικοφασισμού και ο «αντικαπιταλισμός» σαμποταριστικού ανατολικού ιμπεριαλιστικού τύπου. Όμως αυτό που έγινε καθοριστικό στην απόφασή μας να συμμετέχουμε σε αυτήν την κινητοποίηση είναι ότι αυτό που εκφράστηκε καθαρά στην πράξη, κι όλας από την συγκέντρωση της 12 του Δεκέμβρη, ήταν η δίκαιη καθολική θέληση των εργαζομένων να αντισταθούν στην μείωση των συντάξεων και έμμεσα των μισθών τους ακόμα και κάτω από την καθοδήγηση των σημερινών ηγεσιών τους για τις οποίες δυσπιστούν αλλά ακόμα δεν αντιλαμβάνονται πόσο καταστροφικές είναι για τα άμεσα και τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Αφού όμως σε κάθε περίπτωση αυτό που θέλουν οι μάζες είναι δίκαιο και αφού θέλουν να κινηθούν μαζικά για να το πετύχουν η ΟΑΚΚΕ πρέπει να συμμετέχει στην μαζική αυτή κίνησή τους. Είναι και μέσα σε αυτήν την κίνηση που πρέπει να τις διαφωτίζει για το πόσο καταστροφικά χρησιμοποιείται ο αγώνας τους από τις ηγεσίες τους για να προβάλει και να ζυμώνει την δική της γραμμή, τη μόνη γραμμή διεξόδου και νίκης του εργατικού κινήματος. Ήδη στις 12 του Δεκέμβρη η ΟΑΚΚΕ κατέβηκε μαζικά και μοίρασε στους συγκεντρωμένους την προκήρυξή της ενώ συμμετείχε και στην απεργία. Τώρα θα βαδίσει μαζί τους.
Η ΟΑΚΚΕ είναι ακόμα πολύ μικρή οργανωτικά για να αλλάξει σήμερα τους πολιτικούς συσχετισμούς σήμερα αλλά μπορεί και πρέπει να είναι δίπλα στις μάζες και δίπλα στις πρωτοπόρες μειοψηφίες που ασταμάτητα ξεπροβάλουν για να το πετύχει αύριο.

Αθήνα, 11-02-08

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Για τους ναζιστές και τις συγκρούσεις στο κέντρο της Αθήνας

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία καταγγέλλει για μια ακόμα φορά την εγκληματική στάση του διακομματικού καθεστωτικού μπλοκ κορυφής που επιτρέπει τη νόμιμη λειτουργία των ναζιστών της «Χρυσής Αυγής» και προστατεύει πολιτικά και αστυνομικά τις πολιτικές εκδηλώσεις τους στο κέντρο της πόλης. Είναι αυτό το διακομματικό μπλοκ που έχει την ευθύνη τόσο για τους χθεσινούς τραυματισμούς αντιφασιστών από τους μαχαιροβγάλτες όσο και για την πρωτοφανή ανοιχτή συνεργασία ΜΑΤ-ναζιστών.
Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία εκφράζει τη βαθιά συμπάθειά και τη συμπαράσταση της στα θύματα των επιθέσεων.

Οφείλουμε ωστόσο να εκφράσουμε για μια ακόμα φορά τη έντονη διαφωνία μας με τη μέθοδο και τις μορφές πάλης που επιλέχθηκαν από τους διοργανωτές για να αντιμετωπισθεί η συγκέντρωση των ναζιστών. Αυτή η διαφωνία υποχρέωσε την ΑΠ να μην συμμετέχει στην αντισυγκέντρωση του Σαββάτου, όπως δεν συμμετέχει σε όλες όσες γίνονται κάτω από τις ίδιες συνθήκες και χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους τα τελευταία χρόνια.

Από άποψη αρχής οι δημοκράτες όχι μόνο έχουν το δικαίωμα αλλά και οφείλουν να ματαιώνουν την πολιτική δραστηριότητα των ναζιστών. Γιατί η λογική αυτής της δραστηριότητας είναι η οργανωμένη ρατσιστική βία. Αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη πάμπολλες φορές και με τους τραμπούκους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής.
Όμως κάθε βίαιη σύγκρουση των δημοκρατών με μια ναζιστική συμμορία, για να αδυνατίζει πολιτικά και να μην ενισχύει τη θέση της τελευταίας, πρέπει να έχει την υποστήριξη της πλατειάς δημοκρατικής μάζας. Για να εξασφαλίσουν αυτήν την υποστήριξη οι αντιφασίστες θα πρέπει: πρώτον να έχουν διαφωτίσει αποτελεσματικά το λαό για το ναζιστικό και δολοφονικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης συμμορίας, δεύτερον να έχουν αποδείξει ότι το κράτος παρανομεί και παραβιάζει κάθε συνταγματική αρχή όταν δεν θέτει εκτός νόμου αυτή τη συμμορία, και τρίτον, και το σημαντικότερο, να έχουν αποκαλύψει στο λαό ότι η κρατική αυτή συμπεριφορά οφείλεται στο γεγονός ότι όλα ανεξαίρετα τα κοινοβουλευτικά κόμματα υποστηρίζουν την νομιμότητα των ναζιστών και επιβάλουν την πολιτική και γι αυτό την ποινική ασυλία τους. Με λίγα λόγια μια βίαιη σύγκρουση με τους ναζιστές προϋποθέτει μια πολιτική καταγγελία όλων των πολιτικών κομμάτων που αποδέχονται αυτή τη νομιμότητα . Αυτό σημαίνει ότι ένα δημοκρατικό κίνημα για να φτάσει στην πλατεία Κολοκοτρώνη και να ματαιώσει μια συγκέντρωση ναζιστών πρέπει να έχει προηγούμενα περάσει από την Ρηγίλλης, την Χαριλαόυ Τρικούπη, τον Περισσό και να έχει καταλήξει στην πλατεία Κουμουνδούρου ώστε να έχει υποχρεώσει όλα αυτά τα κόμματα να πάψουν να κρύβονται και είτε να παραδεχτούν ότι περιθάλπουν και συμπαραστέκονται σε ναζιστές είτε να τους θέσουν εκτός νόμου.

Μόνο αν αυτή η πολιτική προετοιμασία έχει γίνει θα μπορεί η δημοκρατική βία να φανερωθεί στα μάτια του λαού σαν αυτό που είναι, δηλαδή σαν μια έσχατη αμυντική και δίκαιη πράξη μπροστά στην παρανομία και στην απάνθρωπη αντιδημοκρατία ενός ολόκληρου πολιτικού καθεστώτος.

Αλλά για να φανερωθεί σαν δίκαιη, αμυντική και δημοκρατική η λαϊκή βία θα πρέπει να κάνει μια τελευταία μεγάλη πολιτική πράξη: Θα πρέπει να ξεκόψει τον εαυτό της από κάθε εικόνα βίας που οι πλατειές λαϊκές μάζες έχουν αντιπαθήσει ή ακόμα μισήσει μέσα από την ίδια τους την πείρα. Δεν είναι δηλαδή δυνατό μια αντιφασιστική μειοψηφία να απαγορεύει ξαφνικά μια συγκέντρωση ναζιστών στην οποία αυτοί οι τελευταίοι αν και κληρονόμοι του δοσιλογισμού και φονιάδες εμφανίζονται σαν πατριώτες και υπερασπιστές της νομιμότητας, ούτε να αποσπάσει λαϊκή συμπάθεια όταν η ίδια φοράει κουκούλες, ή συνεργάζεται με κουκουλοφόρους. Γιατί οι τελευταίοι ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές και κοινωνικές προθέσεις τους έχουν συνδέσει τον εαυτό τους με όσους για δεκαετίες καίνε σημαίες, σπάνε βιτρίνες, καίνε αυτοκίνητα και γενικά έχουν γίνει μισητοί στις πλατειές μικροαστικές ή και εργατικές μάζες που τις περιφρόνησαν σαν αλλοτριωμένες και τις προβόκαραν συστηματικά νομίζοντας συχνά ότι δρουν επαναστατικά.

Όσο αίμα και αν χύθηκε το Σάββατο και όσο να χυθεί ακόμα θα πάει χαμένο αν ο αντιφασισμός δεν διαχωριστεί αποφασιστικά με τις κουκούλες και δεν συγκρουστεί με όσους επιμένουν στις μορφές σύγκρουσης που έχουν ταυτιστεί με αυτές. Μόνο έτσι θα μπορεί να κοιτάξει κατάματα το λαό και να τον κερδίσει ενάντια στους ναζιστές. Τα ΜΑΤ θα αποκτηνώνονται και θα φασιστικοποιούνται ασταμάτητα και θα έχουν έγκριση για μεγαλύτερη βία από ένα όλο και πιο φοβισμένο και πιο μπερδεμένο κοινό όσο απέναντί τους δεν θα βρίσκεται ένα ανοιχτό, μαζικό και στη σύνθεσή του και στη νοοτροπία του δημοκρατικό κίνημα. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα που θα έχει εξαντλήσει κάθε ειρηνική μορφή πάλης για την απαγόρευση των ναζιστών θα έχει το ηθικό έρεισμα να συγκρουστεί τελικά με μια αστυνομία και ένα πολιτικό καθεστώς που προστατεύουν τους ναζιστές. Τότε και μόνο τότε το κάθε μέλος αυτού του κινήματος θα μπορεί να βγει μπροστά σε όλο το λαό και να πει σε αυτό το πολιτικό καθεστώς και για όσο χρόνο αυτό θα καμώνεται ακόμα ότι είναι δημοκρατικό: «Ναι ήμουνα κι εγώ στη αντιναζιστική μάχη στο κέντρο της πόλης. Αν εσείς θέλετε τους φονιάδες ναζιστές να δρούν ελεύθερα τότε η δική μου θέση είναι στη φυλακή».

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αυτή η στάση και η νοοτροπία όσων διοργάνωσαν την αντισυγκέντρωση του Σαββάτου. Αυτοί από τη μια συσκότισαν όλα τα ουσιαστικά ζητήματα της πολιτικής δημοκρατίας και από την άλλη στην πράξη έβαλαν μπροστά στο τηλεοπτικό ανενημέρωτο κοινό το δίλημμα: είτε είστε με τους ναζιστές και τα ΜΑΤ είτε είστε με τους κουκουλοφόρους. Με λίγα λόγια έβαλαν μπροστά στο λαό ένα δίλημμα που ευνοεί αφάνταστα τους ναζιστές. Αν θέλουμε να βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα, δηλαδή το πώς κινείται η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού είναι ο φασισμός και όχι η δημοκρατία που βγαίνει πολιτικά κερδισμένη από τα επεισόδια του Σαββάτου. Όσο εμετικά και αν είναι τα ναζιστικά αποβράσματα εξ αιτίας της ιστορικής πείρας του πληθυσμού, η μεγάλη πλειοψηφία του όλο και πιο αποκομμένη από την πολιτική όλο και πιο ανασφαλής και γι αυτό όλο και πιο επιρρεπής στο εθνοσοβινιστικό κήρυγμα των φασιστών, συνεχίζει να ζητάει από τα ΜΑΤ τη σύλληψη των κουκουλοφόρων γιατί αυτοί πιο άμεσα συγκρούονται με τις διαθέσεις της και την άμεση της εμπειρία.

Την βασική πολιτική ευθύνη για αυτήν την ουσιαστική πολιτική ήττα του Σαββάτου την έχει ο βασικός διοργανωτής, ο Συνασπισμός που κρύφθηκε πίσω από τις μετωπικές του οργανώσεις για να παίξει για μια ακόμα φορά το διπρόσωπο καταστροφικό του παιχνίδι. Ο ίδιος ο Συνασπισμός είναι αντίθετος στην θέση να τεθεί εκτός νόμου η «Χρυσή Αυγή», ενώ κάποιες άλλες φιλικές του δυνάμεις της διοργάνωσης είναι είναι υπέρ αυτής της θέσης. Έτσι το κάλεσμά της αντισυγκέντρωσης δεν περιείχε τη θέση της απαγόρευσης της «Χρυσής Αυγής» την ώρα που μόνη αυτή η θέση θα μπορούσε να θεμελιώσει πολιτικά την παρεμπόδιση της ναζιστικής συγκέντρωσης και την αναπόφευκτη σύγκρουση με την αστυνομία που προστάτευε αυτή τη συγκέντρωση. Αντίθετα η κατάργηση της ναζιστικής συγκέντρωσης αναζήτησε τη θεμελίωση της στο δευτερεύον ζήτημα ότι η ΧΑ θέλει να λυθεί με πόλεμο και όχι …ειρηνικά η ελληνοτουρκική αντίθεση!!! Λες και η ελληνική εξωτερική πολιτική επί 40 χρόνια δεν στηριζόταν στο ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές ήταν τάχα ζωτικής εθνικής σημασίας δηλαδή άξιζε να λυθούν με πόλεμο και λες και η μέθοδος λύσης των «διακρατικών εθνικών αντιθέσεων» είναι αυτή που προσδιορίζει τη διαφορά ανάμεσα στους ναζιστές και όλους τους άλλους αντιδραστικούς. Όμως δεν είναι αυτό το χειρότερο με τους διοργανωτές, ούτε το ότι αποφάσισαν την πλατφόρμα και τους στόχους της κινητοποίησής τους χωρίς να καλέσουν ανοιχτά σε διαβούλευση όλες τις αντιναζιστικές δυνάμεις, ανάμεσά τους και την Α.Π, ούτε ότι πάγια και σταθερά αρνούνται να καταδικάσουν στην πλατφόρμα τους τον αντισημιτισμό παρ όλο που αυτή η απόλυτη έκφραση θηριωδίας του ναζισμού κατατρώει κυριολεκτικά τη συνείδηση του ελληνικού λαού. Η πιο βαριά τους ευθύνη βρίσκεται στο ότι από τη μια δέχτηκαν να γίνουν οι αντιεξουσιαστές και αναρχικοί κουκουλοφόροι η αιχμή του δόρατος της αντιαστυνομικής και αντιναζιστικής βίας, από την άλλη αρνήθηκαν να τους στηρίξουν όταν έφτασε η στιγμή ή έκαναν πως δεν τους ξέρουν. Με την πολιτική, ούτε καταδικάζω- ούτε επικροτώ την αντιαστυνομική βία και με το τέχνασμα: είμαι εγώ που δέχτηκα έτσι απρόκλητα και ανεξήγητα την αστυνομική επίθεση, δηλαδή με το ότι αρνήθηκαν να κάνουν καθαρούς στο λαό τους στόχους τους στις 2 του Φλεβάρη οι διοργανωτές εξέθεσαν τον αντιναζισμό στην χειρότερη κατηγορία, εκείνη του πολιτικού καιροσκοπισμού και τον βύθισαν παραπέρα στην ανυποληψία. Αυτά όλα γιατί ο Συνασπισμός θέλησε να παραμείνει πάτρωνας του όποιου αντιναζισμού και ταυτόχρονα προστάτης «από τα μέσα» για λογαριασμό όλου του διακομματικού καθεστώτος της ναζιστικής νομιμότητας.

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία θεωρεί ότι αυτού του είδους η λογική και η πρακτική αντιμετώπισης των ναζιστών πρέπει να τελειώνει. Δεν βρισκόμαστε πια στα 1990 όταν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο επιθετικός εθνοσοβινισμός όρμησε στην ελληνική πολιτική σκηνή και μόλις άρχισε να μετατρέπει το ελληνικό κράτος σε έναν μεγάλο τοπικό τραμπούκο. Σήμερα ο ναζισμός δεν είναι όπως τότε στο περιθώριο παρά μόνο οργανωτικά και μόνο στην ανοιχτή του εκδοχή. Από πολιτική άποψη οι βασικές του πολιτικές και ιδεολογικές αναφορές, δηλαδή ο αντισημιτισμός, ο εθνορατσισμός, ο αντικαπιταλισμός κρατικοφασιστικού τύπου και ο μονόπλευρα αντιδυτικός αντιιμπεριαλισμός ήδη είναι ισχυρές μέσα σε όλα τα κόμματα ενώ εκφράζονται και με συμπαγή τρόπο με ένα νέο μαζικό κόμμα το ΛΑΟΣ που είναι μετωπική έκφραση και ομπρέλλα του νεοναζισμού, και ταυτόχρονα είναι αποδεκτό από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα σαν ισότιμος και έγκυρος συνομιλητής. Μετά το ΛΑΟΣ στη Βουλή ο αντιναζισμός δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζεται σαν περιθωριακό φαινόμενο. Ήδη από προχθές οι μαχαιροβγάλτες έχουν φανερωθεί σαν παρακράτος, τμήμα του κράτους. Αυτή η αποκάλυψη είναι η θετική συνεισφορά της σύρραξης 2 του Φλεβάρη. Από δω και μπρος το ζήτημα του ανοιχτού και του καλυμμένου ναζισμού πρέπει να γίνει κεντρικό ζήτημα πολιτικής δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται όλοι οι πραγματικοί δημοκράτες αντιφασίστες να συσπειρωθούμε σε ένα μαζικό κίνημα που θα αντιμετωπίσει με κύρια πολιτικές μέθοδες το ανοιχτό και το καλυμμένο νεοναζιστικό κίνημα αποκαλύπτοντας και καταπολεμώντας πρώτα απ όλα την διακομματική βάση στήριξής του.

Αθήνα, 4 Φλεβάρη 2008

To αληθινά μεγάλο σκάνδαλο είναι η φασιστική «κάθαρση» από έναν πρωθυπουργό και μια αντιπολίτευση εκβιαστών

Φασιστικού παρακρατικού τύπου η εξόντωση του Ζαχόπουλου και η συνδυασμένη επίθεση για τον έλεγχο της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα».

Το σκάνδαλο των dvd είναι υπαρκτό και κολοσσιαίο. Όχι σαν οικονομικό σκάνδαλο όπως ισχυρίζεται η αντιπολίτευση αλλά σαν πολιτικό σκάνδαλο που συνίσταται στη μεθοδευμένη πολιτική, ακόμα και φυσική εξόντωση από τον πρωθυπουργό της χώρας και τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης ενός γραμματέα υπουργείου σε συνεργασία με εκβιαστές. Δίπλα σε αυτήν την εξόντωση επιχειρείται από τις ίδιες δυνάμεις και με ανάλογες φασιστικές μέθοδες ο επανέλεγχος μιας ως χθες καθεστωτικής εφημερίδας που τελευταία άρχισε να κάνει νερά.

Στον πυρήνα αυτού του διπλού σκανδάλου βρίσκεται η υπόθεση των εκβιαστικών DVD. Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής καμιά απόδειξη για οικονομικό σκάνδαλο στο οποίο να εμπλέκεται ο Ζαχόπουλος. Ούτε υπήρξε ως τώρα ένα συνολικό καταγγελτικό κίνημα που να έχει στα σοβαρά αμφισβητήσει τις αποφάσεις του ΚΑΣ (Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβούλιου) πάνω στις οποίες η αντιπολίτευση προσπαθεί κυρίως να στηριχθεί για να δικαιώσει την αποπομπή του Ζαχόπουλου. Η έρευνα για τα οικονομικά σκάνδαλα του Ζαχόπουλου και ο χείμαρρος καταγγελιών γι αυτά πατήσανε πάνω στο εκβιαστικό dvd και στην καθαίρεση του που έγινε χάρη σε αυτό, δηλαδή είναι προϊόντα ενός εκβιασμού. Το ίδιο είναι και ο ξαφνικός και όψιμος πόλεμος κατά του εκδότη του «Πρώτου Θέματος», Θ. Αναστασιάδη, με κατηγορίες για οικονομικά εγκλήματα μέσα στην ατμόσφαιρα που οικοδομείται πάνω στον ίδιο εκβιασμό.

Η στάση του πρωθυπουργού, στάση που χαρακτηρίζεται από ασταμάτητα χοντροκομμένα ψέματα, από διπροσωπία και από μεθοδευμένες σταδιακές αποκαλύψεις είναι το πολιτικό κλειδί σε αυτήν την υπόθεση.
Ας αρχίσουμε από την καθαίρεση του Ζαχόπουλου. Θα μπορούσε να υποχρεωθεί σε παραίτηση ένα ψηλό κυβερνητικό στέλεχος επειδή έστω και από εκβιαστές διοχετεύεται στην κυβέρνηση ένα υλικό που καθιστά αυτό το στέλεχος ηθικά τρωτό γιατί είχε ερωτικές σχέσεις με μια υφισταμένη του που βρισκόταν σε σχέση άμεσης προσωπικής εξάρτησης από τον ίδιο. Αυτό δεν γίνεται δεκτό από την κοινή γνώμη ακόμα και αν η συγκεκριμένη υπάλληλος προώθησε η ίδια τη σεξουαλική σχέση για να ανεβεί, ακόμα και αν είναι μια εκβιάστρια. Γι αυτά έχει τις δικές της ηθικές και ποινικές ευθύνες, αλλά τις πολιτικές τις έχει ο άνθρωπος της εξουσίας γιατί καταχράστηκε τη θέση εξουσίας που έχει.
Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Πρωθυπουργός δεν επικαλέστηκε δημόσια αυτή τη συμπεριφορά για να αποπέμψει το συνεργάτη του. Ούτε επίσης η αντιπολίτευση αφού έγινε εκ των υστέρων γνωστή αυτή η συμπεριφορά στην κοινή γνώμη στήριξε με αυτό το επιχείρημα την αποπομπή του Ζαχόπουλου. Ίσα-ίσα και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση ισχυρίζονται ακόμα ότι οι σεξουαλικές σχέσεις του Γραμματέα με την υπάλληλο είναι αποκλειστικά μια προσωπική του υπόθεση. Έτσι και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση αναγνωρίζουν σαν πολιτικά νόμιμη την κατάχρηση εξουσίας που συνιστά αυτή η συμπεριφορά. Αλλά αυτή η φεουδαρχική νοοτροπία τους είναι ένα απλό πταίσμα σε σχέση με το μεγάλο πολιτικό έγκλημα, με τη φασιστική πρακτική και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης να επικροτούν την καθαίρεση ενός πολιτικού που έγινε με προϊόντα που παράνομα υπέκλεψε μια συμμορία εκβιαστών που έχουν συγκεκριμένους πολιτικούς δεσμούς, χωρίς να αναγνωρίζουν σαν μεγάλο πολιτικό ζήτημα αυτόν τον εκβιασμό ο οποίος μάλιστα κατέληξε στον παρ ολίγο θάνατο του καθαιρεθέντα.

Με λίγα λόγια ενώ ένας έντιμος πρωθυπουργός θα μπορούσε να αποπέμψει το συνεργάτη του για στοιχεία που του έφεραν ακόμα και εκβιαστές, θα έπρεπε ταυτόχρονα και μάλιστα ακόμα πιο λυσσασμένα να κυνηγήσει τους εκβιαστές, να ανακαλύψει τα κίνητρά τους και να σταθεί στο πλευρό του εκβιαζόμενου σε ότι αφορούσε τον εκβιασμό. Ιδιαίτερα θα έπρεπε να επιτεθεί πολιτικά στην αντιπολίτευση που στηρίχθηκε στον εκβιασμό και στο ηθικό-πολιτικό παράπτωμα του κυβερνητικού στελέχους για να εξαπολύσει ενάντια σε αυτό και στην κυβέρνηση μια γενικότερη πολιτική επίθεση σε άλλα επίπεδα. Όμως ο συγκεκριμένος Πρωθυπουργός έκανε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά: έδιωξε το συνεργάτη του και όχι μόνο αδιαφόρησε πολιτικά για τους εκβιαστές του, αλλά με τη στάση του ενθάρρυνε τα κόμματα που πολιτικά επωφελήθηκαν από αυτόν τον εκβιασμό για να κατηγορήσουν τον εκβιαζόμενο και την κυβέρνηση σαν καταχραστές του δημόσιου χρήματος.
Ο πρωθυπουργός αυτός όχι μόνο δεν είπε ποτέ στο λαό για πιο λόγο καθαίρεσε το συνεργάτη του, αλλά είπε και συνεχίζει να λέει το ψέμα ότι αυτός παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Ταυτόχρονα αρνήθηκε να πει ή να κάνει ακόμα και μια στοιχειώδη κίνηση συμπάθειας για τον ως χθες πιστό συνεργάτη του που με τον αυτοχειριασμό του έδειξε τουλάχιστον μια ευαισθησία σπάνια για αστό πολιτικό. Το χειρότερο είναι ότι έκρυψε τον εκβιασμό που ασκήθηκε στο συνεργάτη του και αναγκάστηκε να τον αποκαλύψει μαζί με το εκβιαστικό dvd μόνο αφού το θύμα αυτοκτόνησε και επειδή αυτοκτόνησε. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτή η συμπεριφορά του πρωθυπουργού από το ότι επέσεισε το dvd στο θύμα του, το απείλησε με αυτό και του ζήτησε να παραιτηθεί, χωρίς να γίνει γνωστός στο λαό ο λόγος της παραίτησης; Έδρασε δηλαδή σαν να επωφελήθηκε από τους εκβιαστές αλλά και σαν να συμμάχησε μαζί τους για να τους καλύψει. Από πολιτική άποψη λειτούργησε σαν εκβιαστής και σαν ηθικά υπεύθυνος για μια αυτοκτονία. Είναι φανερό ότι η αυτοκτονία του Ζ. ήταν κάτι που δεν είχε προβλέψει ο πρωθυπουργός. Είναι η πρώτη φορά που κάτι δεν πήγε καλά γι αυτόν τον τύπο που εκτελει συστηματικά και με το χειρότερο τρόπο τους ανθρώπους που χρησιμοποίησε για να ανεβεί στην εξουσία παραδίνοντάς τους στην εκδικητική μανία και τη λάσπη της ακόμα πιο διεφθαρμένης αντιπολίτευσης.
Πραγματικά και σε αυτήν την περίπτωση το πιο τερατώδες βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Αυτή συμπαρατάχθηκε ακόμα πιο ανοιχτά και ακόμα πιο δραστήρια με τους εκβιαστές από όσο ο πρωθυπουργός. Ιδιαίτερα ο Παπανδρέου και ο ειδικός κομματικός σκανδαλοθήρας Καρχιμάκης επιτέθηκαν βάναυσα στους δικαστές που ανάλαβαν να διερευνήσουν την υπόθεση του εκβιασμού για να τους κάνουν να παραλύσουν και να μη φέρουν στην επιφάνεια όλο το κύκλωμα των φυσικών εκβιαστών που ήρθε στο φως από την πρώτη στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλη η αντιπολίτευση από την πρώτη στιγμή είπε ότι η εκβιαστική ροζ πλευρά του σκανδάλου δεν είχε καμιά σημασία αλλά μόνο η ενδεχόμενη οικονομική. Δεν είναι τυχαίο ότι το ΠΑΣΟΚ και όλη η αντιπολίτευση κίνησε τους νομικούς της να κάνουν φασαρία κατά της προφυλάκισης της εκβιάστριας και γι αυτό έριξε τη γραμμή να αντιμετωπίζεται με συμπάθεια σαν το αληθινό θύμα.
Τον πιο ύποπτο και πολιτικά ένοχο ρόλο σε όλη την υπόθεση του εκβιασμού τον έχει το ΛΑΟΣ γιατί με αυτό το κόμμα συνδέονται όπως θα δούμε παρακάτω οι φερόμενοι ως τώρα κύριοι και βασικοί εκβιαστές.
Αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έδωσε έμφαση στο δευτερεύον ζήτημα ποιος ήταν ο κομιστής του dvd στο Μαξίμου, αυτό έγινε πρώτον για να αποπροσανατολίσει τις έρευνες από το κύκλωμα των φυσικών εκβιαστών ώστε να καλύψει πολιτικά το ΛΑΟΣ, και δεύτερον για να εξοντώσει παράλληλα έναν τελευταία ανυπάκουο εκδότη μιας εφημερίδας που το νέο παρακράτος δημιούργησε, όπως θα δούμε παρακάτω. Αποδείχτηκε ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδώσει και το φερόμενο ως κομιστή του dvd εκδότη στην πολιτική καταδίκη όλου του έθνους.

Με λίγα λόγια ο πρωθυπουργός και οι ηγέτες των 5 κομμάτων της αντιπολίτευσης λειτούργησαν πολιτικά σαν παράγοντες ενός σχεδίου πολιτικού εκβιασμού του Ζαχόπουλου και σε σύμπλευση με τους φυσικούς εκβιαστές. Μάλιστα λειτούργησαν και λειτουργούν συνδυασμένα. Η απόδειξη είναι ότι ενώ ο Καραμανλής επιμένει ενάντια σε κάθε δεδομένο και σε κάθε λογική στο ψέμα ότι τάχα ο Ζαχόπουλος παραιτήθηκε για λόγους υγείας και ότι ο ίδιος δεν είχε ιδέα για το DVD κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν κάνει αυτό το ψέμα κεντρικό πολιτικό ζήτημα, και κανένα δεν κάνει στον πρωθυπουργό την απλή ερώτηση που είναι στα χείλη όλης της κοινής γνώμης: αφού δεν έδιωξε τον Ζαχόπουλο για ζητήματα που έχουν να κάνουν με το περιεχόμενο του εκβιαστικού dvd τότε για ποιο λόγο τον έδιωξε; Κανονικά μόνο για τα ψέμματα και την άρνησή του να απαντήσει σε αυτά τα κεφαλαιώδη ερωτήματα της κοινής γνώμης ο Καραμανλής θα έπρεπε να παραιτηθεί. Κι όμως τα κόμματα δεν ζητάνε ούτε κατά διάνοια κάτι τέτοιο.

Η πολιτική ταύτιση της κυβέρνησης και των 4 κομμάτων της αντιπολίτευσης στην εξόντωση του Ζαχόπουλου και στην κάλυψη των εκβιαστών καθώς και οι κοινοί πολιτικοί τους στόχοι στο σε εξέλιξη πολιτικό σκάνδαλο εκδηλώνονται περισσότερο στις δύο σημαντικότερες παράλληλες πολιτικές κινήσεις τους. Η μία είναι ότι πνίγουν το γεγονός ότι στον εκβιασμό εμφανίζονται να εμπλέκονται πρωταγωνιστικά άνθρωποι ενός πολιτικού κόμματος όπως είναι το ΛΑΟΣ, και η δεύτερη ότι προβάλουν σαν πηγή του εκβιασμού τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα». Αυτό που συνδέει την ασυλία του ΛΑΟΣ με την επίθεση στο «Πρώτο Θέμα» είναι η κεντρική πολιτική. Το πρώτο έχει γίνει το πιο ανοιχτά ρωσόφιλο κόμμα την ώρα που ο Καραμανλής δένει σφιχτά και ανοιχτά τη χώρα με το Κρεμλίνο και το δεύτερο, ενώ γεννήθηκε σαν εφημερίδα της φιλορώσικης πολιτικής, σε μια σειρά καίρια σημεία όλο και περισσότερο στρέφεται εναντίον αυτής της πολιτικής.

Σε ότι αφορά την εμπλοκή του ΛΑΟΣ χρειάζεται να τοποθετηθούν μερικά στοιχεία. Οι δύο δικηγόροι που κατηγορούνται από την πρώτη στιγμή και με συντριπτικά στοιχεία σα συμμέτοχοι με την Τσέκου στον εκβιασμό του Ζαχόπουλου είναι άνθρωποι του ναζιστή Κ. Πλεύρη και συνδέονται με το ΛΑΟΣ. Ο ένας, ο Μαλέρμπας ήταν ο πιο επιδέξιος και έμπειρος δικηγόρος του Πλεύρη στην πρόσφατη κρυμμένη από το διακομματικό καθεστώς δίκη όπου ο δεύτερος καταδικάστηκε σαν ρατσιστής. Ο δεύτερος δικηγόρος είναι ο Κουτελιδάκης, ο οποίος είναι καταδικασμένος πολλές φορές για απάτες και ο οποίος εμφανιζόμενος σαν αυτόχειρας γλίτωσε την προφυλάκιση. Αυτός έστειλε τις επιστολές τις σχετικές με τον εκβιασμό στους βουλευτές του ΛΑΟΣ και υπερασπιστές του ναζιστικού βιβλίου του Κ. Πλεύρη, τον Α. Γεωργιάδη και τον Θ. Πλεύρη που δεν έκαναν καμιά προσπάθεια να εμποδίσουν τη φερόμενη ως αυτοκτονία του. Ενώ αυτή η διασύνδεση εκβιαστών και ΛΑΟΣ είναι τόσο τρανταχτή, το διακομματικό καθεστώς κορυφής βασικά ο λαλίστατος Γ. Παπανδρέου μαζί με όλη την ψευτοαριστερά και όλα τα ΜΜΕ δεν μιλάνε πια καθόλου γι αυτή, ούτε πιέζουν προς αυτήν την κατεύθυνση τις ανακριτικές αρχές. Ούτε βέβαια σπρώχνουν προς τα κει το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ και πνίγουν κάθε τέτοια συζήτηση στα κανάλια θεωρώντας χαρακτηριστικά εντελώς σαν δεδομένους και σαν αθωωτικούς γι αυτόν τους περί αυτοκτονίας ισχυρισμούς του Κουτελιδάκη. Την ίδια στιγμή όλοι τους έχουν προσανατολίσει όλα τα πυρά τους τα σχετικά με τον εκβιασμό στον διακομιστή του dvd στο Μαξίμου. Αυτόν το ρόλο του διακομιστή το Μαξίμου και γενικότερα το διακομματικό καθεστώς τον αποδίδει έμμεσα ή άμεσα στον εκδότη του «Πρώτου Θέματος» Αναστασιάδη ενάντια στον οποίο ταυτόχρονα έχει εξαπολύσει ένα γενικευμένο πόλεμο αποκαλύψεων με όλα τα πολιτικά του στελέχη, όλα τα ΜΜΕ και όλες τις «Ανεξάρτητες» αρχές του, τα ΣΔΟΕ του, τις ΕΣΗΕΑ του κλπ.

Όλοι αυτοί που θέλανε να «παραιτήσουν» τον Ζαχόπουλο σαν ένοχο για οικονομικό σκάνδαλο θέλουν παράλληλα μέσα από αυτήν την υπόθεση να εκκαθαρίσουν και τον Αναστασιάδη. Το κοινό που έχουν αυτές οι δύο εκκαθαρίσεις μεταξύ τους είναι ότι ο στόχος της πρώτης εδώ και πολύ καιρό και της δεύτερης εδώ και μερικούς μήνες ενοχλούν πολύ το ρωσόδουλο διακομματικό συντονιστικό κορυφής που καθοδηγεί όλες τις σκευωρίες του καλοκουρδισμένου πια παρακράτους των ρωσόδουλων.

Ο Ζαχόπουλος ενοχλεί τους ρωσόδουλους γιατί ανήκει στη δυτικόφιλη μερίδα της αστικής τάξης και μάλιστα είναι από τα στελέχη που προωθούν ιδεολογικά και πολιτικά τη φιλελεύθερη γραμμή μέσα στη ΝΔ (Βήμα, Κυριακή 13/1). Το πόσο τους ενοχλούσε ο Ζ. φαίνεται από το μένος που έχουν εναντίον του ο ΣΥΝ και τα ψευτοΚΚΕ, δηλαδή τα δύο βασικά ρωσόδουλα κόμματα. Αυτά είναι εκείνα που πάντα βγάζουν την καθαυτό πολιτική πλατφόρμα σε κάθε αστυνομικού, διοικητικού και πολιτικού τύπου εκκαθάριση. Και τα δύο αυτά κόμματα, καθώς και το όλο και πιο εκφασισμένο και όλο και πιο φιλο-συνασπισμικό ΠΑΣΟΚ κατηγορούν το Ζαχόπουλο κυρίως γιατί σαν πρόεδρος του ΚΑΣ (του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβούλιου), επέτρεψε να γίνουν μια σειρά μεγάλες επενδύσεις αποχαρακτηρίζοντας αρκετές μπλοκαρισμένες από τους προκατόχους του του ΠΑΣΟΚ (χαρακτηριστικά τα ναυπηγεία στην Κυνοσούρα) εκτάσεις και κτίρια. Κοντολογής τον κατηγορούν γιατί αρνήθηκε να μετατρέψει αυτό το όργανο σε ένα άλλο Ε΄ τμήμα του Συμβούλιου της Επικρατείας, δηλαδή σε ένα όργανο παραγωγικού σαμποτάζ, υποταγμένο στα ψευτο-οικολογικά σαμποταριστικά «κινήματα» του ψευτοΚΚΕ, του ΣΥΝ και μερίδας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νέος υπουργός Λιάπης ουσιαστικά παρέλυσε αυτό το όργανο μετά την επίσκεψη του Αλαβάνου δίνοντας πρακτικά δικαίωμα βέτο στην αντιαναπτυξιακή μειοψηφία του. Ταυτόχρονα οι ρωσόδουλοι κατηγορούν το Ζαχόπουλο γιατί άλλαξε προσανατολισμό στη διανομή κονδυλίων και αντί να τα διαθέτει στα γνωστά κρατικοδίαιτα συγκροτήματα που ζούσαν τόσες δεκαετίες αποκλειστικά από την κρατική επιδότηση, άρχισε να τα διαθέτει και σε ιδιωτικά κεφάλαια στο χώρο του θεάματος. Με λίγα λόγια ο Ζαχόπουλος αποκεφαλίστηκε γιατί δεν ανήκει στην ρωσόδουλη μερίδα της αστικής τάξης η οποία θέλει να ματαιώσει κάθε συσσώρευση κεφάλαιου που δεν γίνεται από την κρατικο-γραφειοκρατική αστική τάξη και την ανατολική ολιγαρχία, δηλαδή από τους Μπόμπολα, Κόκκαλη, Μυτιληναίο, Κοπελούζο κλπ. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που το ελεγχόμενο από το σοσιαλφασισμό σωματείο εργαζομένων στο υπουργείο πρωτοστάτησε στη πρόσφατη γενική επίθεση εναντίον του Ζαχόπουλου (βέβαια όπως συνηθίζει να κάνει, ο σοσιαλφασισμός του επιτέθηκε δραστήρια μόλις αυτός έπεσε).
Όποιος αρνείται να ακολουθήσει τους σοσιαλφασίστες στη ματαίωση επενδύσεων, δηλαδή στο παραγωγικό σαμποτάζ κατηγορείται πάντα σαν διεφθαρμένος που βρίσκεται στην υπηρεσία του επενδυτή. Γι αυτό είναι θεμελιακό γι αυτούς να βγάλουν τον Ζαχόπουλο οικονομικά διεφθαρμένο και όχι ηθικά τρωτό στην προσωπική του ζωή. Για αυτό ψάχνουν δαιμονιωδώς να βρουν τώρα δα ένα οικονομικό σκάνδαλο μέσα στα αρχεία του μισοπεθαμένου εχθρού τους. Αυτός είναι και ο λόγος που κατά τη γνώμη μας οι δύο δικηγόροι, άνθρωποι του ΛΑΟΣ που κατηγορούνται ότι εμπλέκονται στον εκβιασμό φέρονται να χρησιμοποίησαν την Τσέκου για να ζητήσουν από τον Ζαχόπουλο να τους κάνει παράνομο αποχαρακτηρισμό για ένα ξενοδοχείο στη Σκιάθο. Αν ο Ζαχόπουλος υπέκυπτε θα λερωνόταν με ένα οικονομικό σκάνδαλο και θα συντριβόταν και ο ίδιος εύκολα και μαζί του θα εκτιθόταν και θα κατέρρεε η γραμμή των δίκαιων αρχαιολογικών αποχαρακτηρισμών. Όταν αυτή η μεθόδευση φαίνεται πως απέτυχε ανέλαβαν άλλοι να προωθήσουν στο Μαξίμου σκέτο τον ερωτικό εκβιασμό. Φαίνεται ότι ο αυτόχειρας, ενώ είχε όλα τα συνηθισμένα κακά της αλαζονείας, του φαβοριτισμού, της εξυπηρέτησης του κομματικού δικτύου που χαρακτηρίζουν τα εκτοξευμένα από το πουθενά στελέχη του κάθε κυβερνητικού παλατιού, δεν εξοντώθηκε γι αυτά. Εξοντώθηκε για τα θετικά του σημεία. Είναι φανερό ότι αν ο πανίσχυρος Καραμανλής, ο πιστός αυτός άνθρωπος του Πούτιν, ήθελε να κρατήσει τον Ζαχόπουλο στη θέση του δεν είχε παρά να βρει μια εξαιρετική δουλειά στο δημόσιο για την εκβιάστρια υπάλληλο.

Για τους ίδιους πολιτικούς λόγους χρησιμοποιήθηκε και μια ειδική διαδικασία εξόντωσης για τον Αναστασιάδη από τον Καραμανλή και από το συντονιστικό κορυφής γενικότερα. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τώρα αν ο αυτός είναι η όχι ο προμηθευτής του εκβιαστικού υλικού στο Μαξίμου και αν θέλησε ή όχι να κάνει εξυπηρέτηση στον Καραμανλή για να σωθεί από την έρευνα για τα 5 εκατομμύρια Ευρώ που έχει καταθέσει σε τράπεζα όπως λένε οι εκκαθαριστές. Από την άλλη όντως οι φωτογραφίες που δημοσίευσε το «Πρώτο Θέμα» προχθές από το dvd είναι άθλιες και σκανδαλοθηρικές και αξίζουν κάθε νόμιμη ποινή. Όμως η ιερή οργή που κατέλαβε ξαφνικά όλους τους «μη κυβερνητικούς» υπερασπιστές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας γι αυτές τις φωτογραφίες θα ήταν γνήσια μόνο αν είχε ξεσπάσει με την ίδια ένταση όταν η λαλιωτική «Αυριανή» δημοσίευσε τις σεξουαλικές περιπτύξεις της Λιάνη για να συντρίψει την αυτοδυναμική τάση, ή όταν ο αρχικοριός Τριανταφυλλόπουλος διέσυρε τον Κορκολή με ακόμα πιο ωμό και πιο ζωντανό τρόπο, ή κυρίως όταν για λογαριασμό του καθεστώτος τα κανάλια εξουθένωναν ηθικά τον μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα για να τον εξοντώσουν μετά με στοχευμένα οικονομικά σκάνδαλα. Είναι η επιλεκτικότητα που προδίδει πάντα το φασισμό. Αν θέλει το πολιτικό καθεστώς να τσακίσει τον κτηνώδη και ταπεινωτικό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια κιτρινισμό δεν έχει παρά να φτιάξει αυστηρότερους νόμους για τον προσωπικό εξευτελισμό και κυρίως να τους εφαρμόσει και μάλιστα ισότιμα για όλους.
Ας μην έχει κανείς αμφιβολία: Η ξαφνική επίθεση στον ως τα χθες εκλεκτό εκδότη του καθεστώτος, ακόμα και αν έχουν αλήθεια αυτά που του αποδίδονται και δεν είναι συνηθισμένες για το παρακράτος προβοκάτσιες, δεν έχει σχέση με τίποτα από όσα του αποδίδονται. Εκείνο που επιχειρείται με την επίθεση είναι να διωχτεί αυτός από το «Πρώτο Θέμα» γιατί αυτή η ρωσόδουλη ως τώρα εφημερίδα έχει αρχίζει να κάνει άσχημα νερά, θα λέγαμε προδοσίες στα ως χθες πολιτικά αφεντικά της.
Αυτή η εφημερίδα στήθηκε κυρίως σαν πολιτικό εργαλείο του αρχικοριού και αρχιεκτελεστή του ρωσόδουλου καθεστώτος κορυφής Τριανταφυλλόπουλου, και στήριξε την άνοδό της κυρίως στις επιλεκτικές εκκαθαρίσεις που κατ εξοχήν μέσω αυτής της εφημερίδας διεκπεραιώνει αυτό το καθεστώς. Ο Αναστασιάδης χρησίμευσε σαν συνεκδότης της εφημερίδας αυτής γιατί διέθετε δύο χαραχτηριστικά: Από τη μια ήταν αρκετά ασφαλής για το καθεστώς κορυφής στο βαθμό που εξέδιδε μια αθλητική εφημερίδα υπέρ της ομάδας του ανατολικού ολιγάρχη Κόκκαλη. Από την άλλη σαν εθνοσοβινιστής ήταν μέσα στην κυρίαρχη αντιαμερικάνικη, αντιτούρκικη «εθνική γραμμή», που είναι σε μεγάλο βαθμό η μετωπική ρώσικη γραμμή για την Ελλάδα.

Ταυτόχρονα ο Αναστασιάδης σαν εκπρόσωπος μιας μαζικής μικροαστικής κουτσομπολίστικης δημοσιογραφίας με δυτικό χρώμα ένωνε την πολιτική σκανδαλοθηρία, τον τρέχοντα πάνδημο εθνικισμό και το Λάιφ στάιλ και εξασφάλιζε τη μαζική γραμμή και τη μεγάλη κυκλοφορία αυτής της εφημερίδας. Ως τότε το καθεστώς ήταν ευτυχές με την σκανδαλοθηρία της.

Όμως τους τελευταίους μήνες το «Πρώτο Θέμα» άρχισε σε λίγα άρθρα του να εκφράζει αντιθέσεις με τη ρώσικη πολιτική. Την άνοιξη έγραψε μεγάλο άρθρο κατά του «αχάριστου Κόκκαλη» όπου ο κακός χαρακτήρας του αποδινόταν έμμεσα πλην σαφώς στο σταζίτικο παρελθόν του (20/5). Στις 3/6/07 κατηγόρησε τον ΟΤΕ ότι χαρίζεται στους Κόκκαλη-Μπόμπολα για τις κατασκευαστικές κακοτεχνίες στις εργολαβίες τους αλλά και τον Μυτιληναίο. Το καλοκαίρι που πέρασε εμφανίστηκε άρθρο στο «Πρώτο Θέμα» κατά της δικτατορικής πολιτικής του Πούτιν. Μετά τις εκλογές η εφημερίδα έδωσε λόγο στον εκκαθαρισθέντα και βομβαρδισθέντα από τον ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ, Πολύδωρα για να εξαπολύσει τις επιθέσεις του στον Καραμανλή. Η εφημερίδα «Παρόν» ήδη ανέφερε σε μεγάλο άρθρο της στις 11 του Νοέμβρη ότι ο Τριανταφυλλόπουλος είναι σε οξύτατη σύγκρουση με τους Αναστασιάδη-Καραμήτσο γιατί αυτοί ανέπτυσσαν δεσμούς με φιλοδυτικούς επιχειρηματίες: WIND, Αγγελοπούλου, Λασκαρίδη, και Βαρδινογιάννη. Ήδη μια σειρά μπλογκ είχαν ξεκινήσει επίθεση στον Αναστασιάδη για τα 5 εκ Ευρώ που κατέθεσε στην BNP. H μεγάλη στρατηγική στροφή της εφημερίδας πρέπει να σηματοδοτήθηκε στις αρχές Δεκέμβρη όταν το «Πρώτο Θέμα» με μεγάλο άρθρο του αποκάλυπτε σαν παράνομη και σκανδαλώδη την πιο στρατηγική ως τώρα πράξη των ρωσόδουλων στην Ελλάδα, την αγορά των 415 τανκς από τη Ρωσία από τον Καραμανλή. Στις 24 του Δεκέμβρη εμφανίστηκε νέο άρθρο που κατηγορούσε τον Πούτιν για παράνομη φυγάδευση δισεκατομμυρίων Ευρώ σε λογαριασμό του στην Ελβετία. Το καθεστώς πρέπει να εξεμάνη.

Έτσι μετά τις εκλογές μπήκε σε εφαρμογή η κλασσική διαδικασία εξόντωσης των όποιων αντιφρονούντων: Το ΣΔΟΕ μέσω του αρχηγού του και θαμώνα του Μαξίμου Κλαδά μπήκε σε κίνηση για να ξεψαχνίσει τα οικονομικά του προγραμμένου και να τον εξοντώσει από κει ή να τον κάνει θύμα άλλου εκβιασμού. Αυτός ο δρόμος δεν πρέπει να απέδωσε γρήγορα τα αναμενόμενα, όταν το ΠΑΣΟΚ ζήτησε το όνομα, δηλαδή το κεφάλι αυτού που έκανε την προμήθεια του dvd στο Μαξίμου. Λίγο μετά την αποκάλυψη του ονόματος από τον Καραμανλή (τάχα από τον Αδριανό)χτύπησε και ο Τριανταφυλλόπουλος τον «φίλο και συνεργάτη του» για να τον μετατρέψει από συνδαιτημόνα στα ατέλειωτα σκανδαλολογικά του συμπόσια όπου κατασπαράσσονται σαδιστικά οι εχθροί του καθεστώτος, σε έδεσμα. Τότε κατέφθασαν σαν γύπες πάνω στον επιλεγμένο στόχο όλες οι στημένες «μη κυβερνητικές» κρατικές «ανθρωπιστικές» οργανώσεις, όλες οι «Ανεξάρτητες» αρχές για τα προσωπικά δεδομένα δηλαδή όλοι εκείνοι που σιωπήσανε στη βρωμερή υποκλοπή των ερωτικών στιγμών του Ζαχόπουλου στην οποία στηρίχθηκε ο Πρωθυπουργός για να εξοντώσει το συνεργάτη του, για να ζητήσουν την παραδειγματική τιμωρία της εφημερίδας! Νομίζουμε ότι ο Παπανδρέου ζήτησε εκείνος το κεφάλι του φερόμενου ως κομιστή, δηλαδή του Αναστασιάδη, για να φανεί στο θύμα ότι ο Καραμανλής έδωσε το όνομα κάτω τάχα από την πίεση του ΠΑΣΟΚ, και έτσι το θύμα να έχει για πάντα τον αρχιδολοπλόκο και διπρόσωπο Καραμανλή σχετικά στο απυρόβλητο. Είναι πολύ πιθανό ότι έτσι θα φερθεί και ο Ζαχόπουλος στον εκπαραθυρωτή του αν συνέλθει, αφού ο τελευταίος θα έχει φροντίσει να ρίξει σε άλλους την ευθύνη της εκπαραθύρωσης.
Κάνουμε αυτή την εκτίμηση επειδή ο Καραμανλής, όπως και οι άλλοι ρωσόδουλοι πρωθυπουργοί πριν από αυτόν, δηλαδή οι Παπανδρέου και Σημίτης, ξέρει καλά να εξοντώνει έναν-έναν τους ανθρώπους που τον ανέβασαν στην εξουσία παίζοντας πάντα το ίδιο παιχνίδι: Αφήνει την αντιπολίτευση να καταγγέλλει τα «προγραμμένα» στελέχη και να ξεψαχνίζει μέσω ανθρώπων της στις κρατικές υπηρεσίες το βιογραφικό τους, για να ανασύρει τα τρωτά τους ή ακόμα και να τα κατασκευάσει. Μετά ο ίδιος ο Καραμανλής τα εξοντώνει με το σύνθημα της «μηδενικής ανοχής», αλλά εμφανίζεται μπροστά στα θύματα σαν να το έκανε υπό την πίεση άλλων κυβερνητικών στελεχών. Αυτά πάντα είναι διαθέσιμα γιατί πολλοί θέλουν να πέσει το θύμα για να πάρουν τη θέση του στην κυβέρνηση. Έτσι τα θύματά των εκκαθαρίσεων ποτέ ως τώρα δεν έχουν συνασπιστεί για να ρίξουν τον Καραμανλή, αλλά τα βάζουν με όσους ανοιχτά τα χτύπησαν που συνήθως είναι τα άλλα μελλοντικά θύματα. Αυτή είναι τώρα και η χρήση που κάνει το βαθύ καθεστώς χρησιμοποιώντας τον δυτικόφιλο Λαμπράκη για να χτυπήσει τον εκδοτικά ανταγωνιστή του εθνικιστή Αναστασιάδη που βλέπει στον προηγούμενο τον κύριο εχθρό του.
Τα αντίστοιχα κάνει από την άλλη μεριά ο Γ. Παπανδρέου με το σύνθημα του «νέου ήθους και ύφους», που το λάνσαρε πριν χρόνια ο ειδικός στην ανακάλυψη σκανδάλων αρχι-ρωσόδουλος Λαλιώτης. Ο Γ. Παπανδρέου εξοντώνει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που του υποδεικνύει προς εκκαθάριση ο Καραμανλής και που τα έχει στριμώξει ο μηχανισμός κατασκευής σκανδάλων ακόμα και με τη χρήση καθαρών προβοκατσιών (πχ Πάχτας, Νεονάκης).

Γενικά όλα τα μεγάλα σκάνδαλα ως τώρα είναι εκκαθαρίσεις που πραγματοποιούν μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα οι ρωσόφιλοι. Οι εκκαθαρίσεις γίνονται μόνο μέσα σε αυτά τα κόμματα γιατί μόνο αυτά έχουν μέσα τους ισχυρές δυτικόφιλες τάσεις. Αντίθετα τα τρία μικρά ρωσόδουλα κόμματα ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ σαν πιο ομοιογενή ρωσόδουλα δεν θίγονται ποτέ και δεν κατηγορούνται από κανένα ούτε ποινικά ούτε, κυρίως, πολιτικά σε όποια βρωμιά και αν εμπλέκονται.

Το ότι όλες αυτές οι εκκαθαρίσεις είναι επιλεκτικές αποδεικνύεται από την τρομακτική ασυλία που έχουν οι ανατολικοί ολιγάρχες από όλα τα κόμματα και ειδικά από την ψευτοαριστερά παρ όλο που αυτοί είναι οι κατ εξοχήν καπιταλιστές της κρατικής λεηλασίας. Υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από το να εξοντώνεται ο δυτικόφιλος Μαγγίνας για το ΙΚΑ των 3 ινδών εργατών του και για μια πολεοδομική παρανομία του πριν από 10 χρόνια, μετά να ξεψαχνίζεται ο Ζαχόπουλος για αναπόδεικτα σκάνδαλα και τώρα να ξεψαχνίζεται ο Αναστασιάδης για τα 5 εκ Ευρώ και να μένουν εντελώς στο απυρόβλητο ο Κόκκαλης και ο Καραμανλής για την απ ευθείας παράνομη ανάθεση στον πρώτο των 230 εκ Ευρώ από τον ΟΠΑΠ; Πόσο θα κραύγαζαν τα 4 κόμματα της αντιπολίτευσης αν ο Καραμανλής και ο Κόκκαλης δεν ήταν δικοί τους; Από την άλλη είναι δυνατό να βομβαρδίζονται τόσοι πολλοί από όλα τα κανάλια και να μένει μακριά από κάθε μεθοδική αστυνομική και δημοσιογραφική διερεύνηση η σχέση των ανθρώπων του ρωσόφιλου ΛΑΟΣ με τον εκβιασμό του Ζαχόπουλου που τον εξώθησε στην αυτοκτονία;

Αντίθετα από όσα λένε οι φασίστες και οι σοσιαλφασίστες η υπόθεση με το DVD είναι κεντρικής πολιτικής σημασίας και πρέπει να ενδιαφέρει το λαό πολύ πιο πολύ από κάθε άλλο άμεσο οικονομικό του πρόβλημα. Γιατί αυτό το σκάνδαλο είναι συμπυκνωμένη οικονομική καταστροφή και συμπυκνωμένος φασισμός. Η εξόντωση Ζαχόπουλου και η επίθεση ενάντια στον Αναστασιάδη αποδεικνύει περίτρανα δύο πράγματα: 1ον ότι όσοι αντιστέκονται στο ανατολικό οικονομικο-πολιτικό μπλοκ και το παραγωγικό του σαμποτάζ, δηλαδή την κύρια αιτία της εξαθλίωσης του λαού τις τελευταίες δεκαετίες, εξαφανίζονται πολιτικά, ηθικά και φυσικά κάτω από το κανιβαλικό χειροκρότημα όλου του πολιτικού κόσμου και 2ο ότι η κορυφή της πολιτικής εξουσίας δουλεύει πια σαν ένας παρακρατικός συνωμοτικός οργανισμός που ενώνεται με το ποινικό έγκλημα για να εξοντώσει τους αντιπάλους του.
Από την ώρα που αυτός ο μηχανισμός ελέγχει την πολιτική ζωή της χώρας και βασικά την ενημέρωση μέσω του οικονομικού εκβιασμού των καναλιών δύο πράγματα θα βαδίζουν μαζί: η ταχύτατη φασιστικοποίηση της πολιτικής εξουσίας και η εξαθλίωση των μαζών.
Ήδη τα 3 ρωσόδουλα κόμματα ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ ρίχνουν την αλάνθαστη φασιστική γραμμή: «Πεινάτε εσείς φτωχοί γιατί οι σάπιοι φιλελεύθεροι και το δυτικό κράτος τους τρώνε τα λεφτά σας. Φάτε τους και εσείς ή καλύτερα φέρτε μας στην εξουσία για να το κάνουμε εμείς για σας». Έτσι οι ίδιοι που στήνουν τα σκάνδαλα και οι ίδιοι που προστατεύουν τους πιο διεφθαρμένους, οι ίδιοι που ρίχνουν τις μάζες στην εξαθλίωση ανεβάζουν μέσα από αυτά τα στημένα σκάνδαλα την πολιτική τους επιρροή και την εκλογική τους δύναμη. Αυτό το πετυχαίνουν κυρίως επειδή οι ρωσόδουλοι έχουν καταλάβει εδώ και χρόνια την κορυφή της ηγεσίας των 2 μεγάλων κομμάτων και τα δηλητηριάζουν και όλο και πιο γοργά τα καταβροχθίζουν από τα μέσα.

Πρέπει να δώσουμε στο λαό να καταλάβει αυτό το τερατώδες και βρώμικο παιχνίδι. Οι δημοκράτες και οι αριστεροί πρέπει να βλέπουν το ουσιαστικό σε κάθε τέτοιο σκάνδαλο που είναι η καταπάτηση κάθε δημοκρατικής αρχής και κάθε πολιτικής εντιμότητας από τους ηγέτες των 5 κομμάτων. Και γενικά να ξέρουν ότι σε όλα τα μεγάλα σκάνδαλα οι εμφανιζόμενοι σαν οι πιο διεφθαρμένοι είναι τα θύματα των πραγματικά πιο διεφθαρμένων. Σε αυτά τα σκάνδαλα ο αληθινός και μεγάλος διεφθαρμένος είναι ο τιμωρός κήρυκας της κάθαρσης.

Αθήνα, 16-1-08

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 2007

Δυο λόγια για τον ΣΥΝ και τον καθεστωτικό ληστή

Δυο λόγια για το γιο του Βούτση, ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ, που τον πιάσανε να ληστεύει.

Τίποτα δεν αποδεικνύει περισσότερο την ηγεμονική θέση του ΣΥΝ στο καθεστώς από την πολιτική προστασία που έχει εξασφαλίσει για το σκάνδαλο αυτό. Τα κανάλια δεν έχουν μέχρι τώρα το δικαίωμα να ανακοινώσουν το όνομα του ληστή, στην αστυνομία έχει απαγορευτεί να δώσει το βίντεο της ληστείας και όλος ο «καλός» πολιτικός κόσμος, ναζήδες και φιλελεύθεροι βγαίνουν να πουν ότι τελείως άλλο πράγμα ο ληστής, άλλο ο πατέρας του, και άλλο ο ΣΥΝ. Αυτό θα είχε κάποια βάση μόνο αν ο ληστής δεν δήλωνε «αντιεξουσιαστής», αν ο ΣΥΝ δεν συγκοινωνούσε με αυτού του είδους τους «αντιεξουσιαστές» σε κάθε σπάσιμο, σε κάθε κάψιμο και σε κάθε αθώωση κουκουλοφόρου και αν τέτοιου είδους «κατανόηση» και «λεπτότητα» τις γευόταν ο κάθε ληστής, ο κάθε Τσιτουρίδης και ο κάθε Κεδίκογλου. Είναι φανερό ότι άλλο πράγμα ο απλός ληστής και άλλο ο καθεστωτικός.
Ότι πρόκειται για καθεστωτικό ληστή αυτό μπορεί κανείς να το διακρίνει και στην ίδια την επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΝ. Σε αυτήν καταδικάζεται «κάθε πράξη βίας από όποιον και αν προέρχεται». Η έκφραση «από όποιον και αν προέρχεται» δεν αναφέρεται ποτέ σε βία καθαρά ποινικού τύπου, αλλά σε πολιτική βία γιατί μόνο σε αυτή και όχι στην καθαρά ποινική βία μπαίνει ζήτημα στρατοπέδου προέλευσης. Αυτή είναι άλλωστε η στάνταρ διατύπωση του ΣΥΝ για όλα τα πολιτικά σπασίματα και καψίματα και όλες τις πολιτικές δολοφονίες. Αυτή η διατύπωση θέλει να πει ότι ο ΣΥΝ δεν καταδικάζει μόνο τη «βασική βία», που θεωρεί εκείνη του επίσημου κράτους, αλλά σαν καθωσπρέπει κόμμα καταδικάζει και τη βία κατά του κράτους. Αυτού του είδους η διατύπωση συνοδεύεται πάντα και από την άλλη, ότι η όποια αντικρατική βία είναι μια σεβαστή άποψη στους χώρους της αριστεράς, άποψη με την οποία ο πιο «ώριμος» μαρξιστικά ΣΥΝ διαφωνεί και όταν στριμώχνεται πολύ καταδικάζει.
Είναι σίγουρο ότι στο μέλλον ο ΣΥΝ θα καθοδηγήσει έμμεσα και θα ενισχύσει δικαστικά το κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα του κοινωνικού αγωνιστή-ληστή. Όμως σε πρώτη φάση η μεγάλη μάζα μπόρεσε να δει μέσα σε μια στιγμή αμηχανίας του βαθιού καθεστώτος, (εξαιτίας της τόλμης ενός φορτηγατζή που δεν ξέρει από κνίτικες οικονομικο-κοινωνικές αναλύσεις και συνέλαβε το ληστή), τη σχέση ΣΥΝ-ληστή-«αντιεξουσιαστή». Γι αυτήν την πλατιά έκπληκτη μάζα ο Αλαβάνος εφεύρε μια καλή καταπραϋντική φρασούλα για τις πρώτες μέρες, πριν το καθεστώς και η ασφάλεια δουλέψουν καλύτερα το σενάριο της ληστείας, πριν οργανωθεί το «αντικαπιταλιστικό» κίνημα συμπαράστασης και πριν αποφανθούν οι κοινωνιολόγοι του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ για τις τραυματικές επιπτώσεις της αρπακτικής τακτικής του τραπεζικού κεφάλαιου πάνω στις νεολαιίστικες ψυχές: Πρόκειται για τη φρασούλα «πιο δύσκολο είναι να είναι κανείς πατέρας παρά πολιτικός ηγέτης», με την οποία ο ΣΥΝ αφήνει ακάλυπτο τον Βούτση σαν πατέρα, πράγμα που υπονοεί ότι ο γιος ήταν απλά ληστής και όχι επαναστάτης. Αυτά είναι για να κλάψουν οι αφελείς για τον άτυχο πατέρα και να συγκινηθούν με τη γεμάτη ανθρωπιά ηγεσία του ΣΥΝ. Το ζήτημα είναι ότι ο μόνος συνεπής με το βαθύτερο πνεύμα του ΣΥΝ είναι ο γιος Βούτσης. Πήγε τη σοσιαλφασιστική γραμμή του ΣΥΝ και του πατέρα του σαν ΣΥΝ ως το τέλος: απαλλοτρίωσε υπερκέρδη που το τραπεζικό αρπακτικό μονοπώλιο υποτίθεται ότι στέρησε από το λαό. Να γιατί μπόρεσε και ήταν τόσο γενναιόδωρο απέναντι στον ΣΥΝ το φαιοκόκκινο ΛΑΟΣ, αυτός ο διώκτης του δυτικού τραπεζικού κεφάλαιου και ο υποτιθέμενος μέλλων διανεμητής των υπερκερδών του στο λαό. (Λέμε «γιατί μπόρεσε», το «γιατί ήθελε» εξηγείται με το κοινό αφεντικό που υπηρετούν τα δυο κόμματα, το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό).
Η μαρξιστική ένσταση σε αυτήν την πράξη είναι ότι κανείς δεν εξουσιοδότησε το συγκεκριμένο ληστή να απαλλοτριώσει τα τραπεζικά υπερκέρδη, ότι από πουθενά δεν βγαίνει ότι αυτά θα πάνε στην επανάσταση και όχι στις τσέπες του και κυρίως ότι οι μάζες είναι βαθιά αντίθετες σε τέτοιες πρακτικές. Αλλά υπάρχει και κάτι βαθύτερο που χωρίζει την πραξικοπηματική και αναρχική βία από την καθεστωτική. Η εξής: Ότι υπάρχει ένα άλλο πολύ ισχυρότερο, πολύ πιο αρπακτικό και πολύ πιο αιμοβόρο κεφάλαιο από το νεοφιλελεύθερο δυτικόφιλο τραπεζικό που ο ΣΥΝ και οι κάλπικοι καθεστωτικοί «αντιεξουσιαστές» ποτέ δεν θίγουν. Μιλάμε για το ανατολικό νεοναζιστικό μονοπώλιο και τους ολιγάρχες και τους γραφειοκράτες που είναι στην υπηρεσία του. Αυτό το κεφάλαιο επωφελείται από μία τέτοιου είδους επιλεκτική «απαλλοτρίωση» ενός ανταγωνιστικού του κεφάλαιου όπως είναι το τραπεζικό, απαλλοτρίωση που επιπλέον έχει σα συνέπεια να αυξάνονται τα γενικά έξοδα φύλαξης του συγκεκριμένου κεφάλαιου. Είναι σε αντάλλαγμα αυτής της αυτοθυσιακής «παράλειψης», αυτής της γενικότερης πολιτικής ημιπληγίας σε όλα ανεξαίρετα τα ζητήματα εσωτερικά και διεθνή που το ανατολικό καθεστώς εξασφαλίζει στα πιο «άτακτα παιδιά» του ΣΥΝ και στον ίδιο τον ΣΥΝ τη μάξιμουμ πολιτική και ιδεολογική προστασία. Αν πάμε λίγο πιο μακριά θα διαπιστώσουμε ότι ο βαθύς ΣΥΝ, αυτό δηλαδή που είναι κρυμμένο μέσα του, αυτό που είναι η ουσία και το μέλλον αυτού του κόμματος είναι η αρπαγή, δηλαδή η ληστεία. Ήδη ο ΣΥΝ είναι το κατ εξοχήν κόμμα ενός αρπακτικού τμήματος της κρατικής γραφειοκρατίας, της διεφθαρμένης «διανοούμενης» γραφειοκρατίας η οποία τώρα απαλλοτριώνει κρατικές θέσεις, διδακτορικά, και τίτλους αλλά και κρατικές και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις κάθε είδους. Η αρπαγή αυτού του είδους διεξάγεται εκεί αλλά και παντού στον κόσμο με αντικαπιταλιστικά και αντινεοφιλελεύθερα προσχήματα. Το έχουμε γράψει πολλές φορές. Η κριτική των κρατικοφασιστών στο κέρδος σημαίνει ένα πράγμα: τον ύμνο στη λεία. Λεία εναντίον κέρδους, ληστές εναντίον τραπεζών, εισβολή του ανατολικού κεφάλαιου στην Ευρώπη για την απαλλοτρίωση του δυτικού. Ο ΣΥΝ είναι το ανατολικό κόμμα του μέλλοντος και ταυτόχρονα το τέλος και η γελοιοποίηση της όποιας ανατολικού τύπου κρατικοφασιστικής «αριστεράς».

Αθήνα, 5 Οκτώβρη 2007

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ

Παπαρήγα, Αλαβάνος, Καραμανλής, Παπανδρέου, έχουν την κύρια πολιτική ευθύνη για τους εμπρησμούς

Οι περισσότεροι από τους παραπάνω δίνουν έμφαση στις ευθύνες της πυρόσβεσης και όχι στους εμπρηστές. Σχεδόν όλοι αποσιωπούν τον πολιτικό χαρακτήρα των εμπρησμών και ως χθες έκλειναν το στόμα όποιου το έκανε. Όλοι τους αρνούνται να κινητοποιηθούν και να κινήσουν το λαό για την άμυνα στους εμπρηστές για τη σύλληψη τους και για την αποκάλυψη των εντολέων τους. Όλοι τους εκμεταλλεύονται τις πυρκαγιές, τα πτώματα και τα αποκαΐδια για να πραγματοποιήσουν τα πολιτικά τους σχέδια και τις πάγιες προτάσεις τους.

Το φαινόμενο πήγε στην άκρη του και η ουσία του αποκαλύφθηκε. Δεν έχουμε πια να κάνουμε με αυτόματους τάχα εμπρησμούς από το πιο ζεστό καλοκαίρι του αιώνα γιατί στο ίδιο ζεστό καλοκαίρι πριν από έναν αιώνα δεν κάηκε η Ελλάδα. Δεν έχουμε να κάνουμε με οικοπεδοφάγους γιατί οι οικοπεδοφάγοι δεν συντονίζονται πανελλαδικά, δεν καίνε δυσπρόσιτες οροσειρές (Γράμμος), δεν καίνε δομημένες εκτάσεις και εντός σχεδίου (ολόκληρα χωριά και οικοπεδοποιημένες περιοχές όπως Ραφήνα, Λαγονήσι, Πολιτεία), και κυρίως δεν καταστρέφουν το κάλος απέραντων περιοχών αφαιρώντας όλη την αξία της γης που υποτίθεται ότι θέλουν να εκμεταλλευτούν. Τέλος δεν βάζουν το βράδυ (και όχι το μεσημέρι που είναι δυνατοί οι άνεμοι) νέες φωτιές τη μια δίπλα στην άλλη σε πελώριες εκτάσεις (και όχι σε συγκεκριμένα σημεία) την ώρα που οι πυρκαγιές ήδη καίνε ανθρώπους ζωντανούς.

Τέτοιοι μεθοδικοί εμπρηστές δεν είναι απλοί ασυνείδητοι οικοπεδοφάγοι. Είναι αδίστακτοι εγκληματίες που εκτελούν κεντρικές πολιτικές εντολές.

Κατηγορούμε τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, την Παπαρήγα, τον Αλαβάνο ότι κρύβουν συστηματικά από το λαό από την αρχή του καλοκαιριού τον πολιτικό χαρακτήρα των εμπρησμών και μάλιστα αποφεύγουν να μιλήσουν καν για εμπρησμούς. Ειδικά ο Καραμανλής μέχρι χθες, όταν μετά τους 50 νεκρούς ξεσηκώθηκε όλη του η κυβέρνηση για να τον υποχρεώσει να παραδεχτεί ότι υπάρχει σχέδιο εμπρησμών, έπνιγε τη φωνή των βουλευτών και των υπουργών του που τολμούσανε να μιλήσουν για πολιτικούς εμπρησμούς. Όσους το τόλμησαν τους παρέδωσε στη χλεύη της αντιπολίτευσης (Γιακουμάτος) και τους απομάκρυνε από τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Τους κατηγορούμε όλους αυτούς επειδή θεωρούν εδώ και μήνες την πυρόσβεση σαν το κύριο ζήτημα και όχι την πληθώρα των πυρκαγιών, και δεν κάνουν κεντρικό ζήτημα, συνήθως δεν λένε τίποτα, για την ανάγκη αντίστασης στους εμπρηστές. Έτσι αποπροσανατολίζουν το λαό και τον κάνουν να περιμένει τους πυροσβέστες (που δεν μπορούν ποτέ ακόμα και αν είναι τριπλάσιοι να επέμβουν σε εκατοντάδες εστίες) και όχι να παλεύει όσο μπορεί οργανωμένα και ο ίδιος, να επιτηρεί μαζικά την περιοχή του, να αναζητά τους εμπρηστές και να απαιτεί την σύλληψη και την τιμωρία τους. Ήδη έρευνα της πυροσβεστικής αποδεικνύει πως όχι μόνο μένουν ασύλληπτοι οι εμπρηστές όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά ακόμα χειρότερα δεν καταδικάζονται ποτέ ουσιαστικά γιατί οι πράξεις τους στα γρήγορα χαρακτηρίζονται αμέλεια.
Κι όμως όχι μόνο δίνουν αποκλειστικά έμφαση στην πυρόσβεση και όχι στους εμπρησμούς τα 4 κόμματα, αλλά απαιτούν πολιτικές εκκαθαρίσεις των πολιτικών προϊσταμένων της πυρόσβεσης ή ανέχονται το αίτημα των υπόλοιπων για πολιτικές εκκαθαρίσεις. Και γενικότερα βάζουν πολιτικά αιτήματα πάνω στις πυρκαγιές και εξαιτίας των πυρκαγιών. Όποιος όμως στηρίζει πολιτικά αιτήματα πάνω στους εμπρησμούς ενώ αρνείται να τους χαρακτηρίσει πολιτικούς, τότε αυτόματα επωφελείται αυτός από τους εμπρησμούς και τουλάχιστον γίνεται αντικειμενικός σύμμαχος των εμπρηστών.

Κάθε δημοκράτης είναι μετά από αυτά υποχρεωμένος να αντιταχθεί σε όλα αυτά τα αιτήματα που πατάνε πάνω στους εμπρησμούς και σε όλους όσους τα προβάλουν πάνω στα πτώματα των ανθρώπων και των δασών. Επίσης είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει τον βαθύτερο υποκινητή αυτού του τερατώδους εγκλήματος στηριγμένος στα στοιχεία της πολιτικής ανάλυσης.

Το ένα βρώμικο αίτημα είναι η εκκαθάριση των υπουργών που αποτελούν το πολιτικό επιτελείο της πυρόσβεσης. Όποιος το προβάλει χωρίς να δίνει έμφαση στους εμπρηστές αλλά στην πυρόσβεση βοηθάει αντικειμενικά τους όποιους πολιτικούς εμπρηστές να εκκαθαρίζουν το πολιτικό και διοικητικό επιτελείο της πυρόσβεσης και γενικά το εσωτερικό της εκάστοτε κυβέρνησης. Ειδικά το αίτημα της εκκαθάρισης, του πολιτικού προϊστάμενου της πυροσβεστικής, του Πολύδωρα, είναι πάγιο αίτημα των ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ, ιδιαίτερα του δεύτερου, όπως και του ΠΑΣΟΚ, ενώ τελευταία προβάλλεται το αίτημα της εκκαθάρισης και των άλλων δύο. Ο Καραμανλής από την άλλη πάγια και επιδεικτικά καλύπτει μόνο τους ίδιους τους πυροσβέστες της πρώτης γραμμής αλλά ποτέ τους πολιτικούς τους και τους διοικητικούς τους προϊστάμενους. Ειδικά τον Πολύδωρα που τόλμησε και κατηγόρησε τον ΣΥΝ ότι συγκαλύπτει τους κουκουλοφόρους τον εξαφάνισε.

Το άλλο αίτημα που στηρίζεται στις πυρκαγιές είναι ακόμα πιο στρατηγικής σημασίας. Πρόκειται για την απαίτηση να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 24. Η μη αναθεώρηση είναι πάγιο αίτημα του ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ αλλά τελευταία όλο και πιο έντονα του ΠΑΣΟΚ και γίνεται με το επιχείρημα ότι αν αυτό συμβεί θα μετατραπούν οι δασικές εκτάσεις σε οικοδομήσιμες. Σύμφωνα με το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ οι φωτιές μπαίνουν από τους οικοπεδοφάγους για να αξιοποιήσουν την επερχόμενη αλλαγή του άρθρου 24 και να μετατρέψουν τάχα τις δασικές εκτάσεις σε μη δασικές εκτάσεις και έτσι να χτίσουν πάνω σε αυτές. Στην πραγματικότητα το σημερινό άρθρο 24 δεν εμποδίζει τις πυρκαγιές αλλά τις βιομηχανικές και τουριστικές επιχειρήσεις να βρουν γη σε εντελώς μη δασικές εκτάσεις. Το άρθρο αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας που τόσο την έχουν εμποδίσει με κάθε «οικολογικό» πρόσχημα γενικότερα για χρόνια το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ. Είναι εντελώς ενοχοποιητικό πολιτικά για τα δύο αυτά κόμματα ότι πάνω στα απανθρακωμένα πτώματα βγαίνουν να απαιτήσουν από τον Καραμανλή να δεσμευτεί ότι δεν θα αναθεωρήσει το άρθρο 24. Είναι σαν να εκβιάζουν ότι όλη η χώρα θα καεί αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά τους. Και ο Καραμανλής όπως σε όλα τα ζητήματα που βάζουν τα ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει επί μήνες για να υποστηρίξει την αναθεώρηση του άρθρου 24, ούτε μια λέξη ενάντια στους εμπρηστές ώσπου όλη η κυβέρνησή του και η Ελλάδα τον υποχρέωσαν να υπαινιχθεί, μόνο μετά τους 50 νεκρούς, ότι υπάρχει πολιτικό σχέδιο εμπρησμών.

Τέλος το τρίτο πολιτικό αίτημα που εδράζεται στις πυρκαγιές και έχει σχέση με τα άλλα δύο, αίτημα πολιτικής εκτροπής και φασισμού είναι η απαίτηση του ΣΥΝ, του ΠΑΣΟΚ και του Καρατζαφέρη από την αρχή του καλοκαιριού να γίνει πολιτικό Συμβούλιο Αρχηγών όλων των κομμάτων υπό την προεδρία του Παπούλια για να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές. Αυτό το αίτημα το υποβάλανε αυτοί πριν οι πυρκαγιές αποκτήσουν τόσο εκτεταμένο και δολοφονικό πανελλαδικό χαρακτήρα λες και ξέρανε ότι θα αποκτήσουν. Σε κάθε περίπτωση πιάστηκαν από τις πυρκαγιές για να ζητήσουν να αυτοκαταργηθεί η κυβέρνηση πάνω σε μια εθνική καταστροφή και για να αντικατασταθεί πρακτικά από μια αντισυνταγματική κυβέρνηση τάχα άτυπης «εθνικής ενότητας» όπου τα τέσσερα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμα και μόνα τους τα τρία μειοψηφικά, θα μπορούν να επιβάλουν τη πολιτική θέλησή τους στην κυβέρνηση. Δηλαδή θα μπορούν και την αναθεώρηση του άρθρου 24 να καταργήσουν και την πολιτική των υπουργών Δημόσιας Τάξης και Εσωτερικών να ποδηγετούν, και να τους παύουν και να τους ορίζουν. Δηλαδή θέλουν να κάνουν την κυβέρνηση της χώρας μια «ανεξάρτητη διακομματική αρχή», όπως έχουν κάνει με όλες αυτές τις «ανεξάρτητες» αρχές που τελικά είναι εξαρτημένες από το βέτο τους, δηλαδή από τους ίδιους. Τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη της ΝΔ απορρίπτουν προς το παρόν αυτήν την απαίτηση. Πάλι καλά γιατί αν υπέκυπταν, εκτός από την αυτοκατάργησή τους, θα δημιουργούσαν ένα προηγούμενο που θα καταργούσε τελικά τις πιο στοιχειώδεις αρχές της αστικοδημοκρατικής διακυβέρνησης. Οι δολοφονικοί εμπρησμοί αξιοποιούνται λοιπόν για τη συνταγματική εκτροπή, για το φασισμό.

Μπορούμε ύστερα από αυτά να πούμε ότι οι δολοφονικοί εμπρησμοί είναι αντικειμενικά δεμένοι και ενισχύουν πολιτικά φασιστικές και οικονομικά σαμποταριστικές πολιτικές. Τέτοιες πολιτικές μόνο ένας ιμπεριαλισμός προωθεί: Είναι ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός που χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες τα δυο εντελώς υποταγμένα σε αυτόν κόμματα, το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ και τελευταία τον αρχιφασίστα Καρατζαφέρη για να προωθήσει την αντιευρωπαϊκή στρατηγική του στη χώρα. Μαζί του σε αυτή τη στρατηγική έχει τους δύο πολιτικούς αρχηγούς Παπανδρέου- Καραμανλή που και οι δύο εκκαθαρίζουν και μαχαιρώνουν πισώπλατα τα κόμματά τους και τα εκκαθαρίζουν από όσους αντιστρατεύονται την ενότητα με τον ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ αντίστοιχα. Είναι αυτός ο ανερχόμενος μιλιταριστικός ιμπεριαλισμός που με το βιομηχανικό σαμποτάζ θέλει να χτυπήσει το πιο παραγωγικό και πιο ευρωπαιόφιλο κομμάτι του κεφάλαιου της χώρας, εκείνο που είναι στραμμένο στην παγκόσμια αγορά. Στόχος του είναι να ξεκόψει τη χώρα από το δυτικό ευρωπαϊκό καπιταλισμό, να την ενώσει με τους ανατολικής προέλευσης κρατικοαρπακτικούς ολιγάρχες Μπόμπολα, Κόκκαλη, Μυτιληναίο, Γερμανό, να τη σκλαβώσει με τους ενεργειακούς αγωγούς του και να τη σύρει στον παγκόσμιο πολεμικό άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν. Είναι αυτή τη Ρωσία που πιο ανοιχτά από όλους υποστηρίζει ο νέος ανερχόμενος φασιστικός αστέρας Καρατζαφέρης τον οποίο όλες οι άλλες ηγεσίες σπρώχνουν να μπει στη Βουλή. Είναι τη Ρωσία που υπηρέτησε με θέρμη επί δεκαετίες ο σημερινός πρόεδρος Δημοκρατίας σαν ΥΠΕΞ του Α. Παπανδρέου. Ο Παπούλιας είναι ο μόνος ηγέτης χώρας που στάθηκε δίπλα στο νεοναζί γενοκτόνο Πούτιν για να τον υποστηρίξει στις πυρηνικές του απειλές κατά της Ευρώπης.
Είναι αυτός λοιπόν ο γενοκτονικός ιμπεριαλισμός, ο πιο προβοκάτορας όλων των εποχών ο βασικός εξωτερικός ύποπτος για τη ναζιστικού τύπου επίθεση με φωτιές στην Ελλάδα. Είναι αυτός που αποδειγμένα βρίσκεται πίσω από τη σφαγή-προβοκάτσια στο Μπεσλάν, από την ανατίναξη-προβοκάτσια των πολυκατοικιών της Μόσχας, και ο μόνος στρατηγικά ωφελημένος από την προβοκατόρικη σφαγή των δίδυμων πύργων.
Κάτω από το παραπάνω σκεπτικό μια σύσκεψη υπό την προεδρία του Παπούλια για τις φωτιές με την Παπαρήγα, τον Αλαβάνο και τον Παπανδρέου και υπό τις ευλογίες του Καρατζαφέρη είναι μια συνάντηση μαφιόζων για να επιβάλουν την τάξη. Όπως είναι και στεφάνωμα στους εμπρηστές η μη αναθεώρηση του άρθρου 24. Ο λαός πρέπει να αντισταθεί σε όλες αυτές τις σκοτεινές ηγεσίες και να συντρίψει τις πολιτικές τους. Για να σώσει τη γη του, τα σπίτια του και τη ζωή του από τους εμπρηστές έχει μόνο μια λύση: Να απομονώσει αυτούς που αξιοποιούν πολιτικά τους εμπρησμούς, να αυτοοργανωθεί κατά ομάδες εθελοντών κάθε μέρα με βάρδειες παντού στη χώρα, να κυνηγήσει τους εμπρηστές, να τους παραδώσει στην αστυνομία και να απαιτήσει να βρεθούν οι εντολείς τους. Το κυριότερο που πρέπει να κάνει είναι να περιφρουρεί τις παραγωγικές δυνάμεις, την ανάπτυξη και την ανεξαρτησία της χώρας. Αν τα κάνει αυτά δεν θα χρειάζονται πολλοί πυροσβέστες για να σβήνουν τις όποιες φωτιές. Θα έχει να κάνει με μια μάχη με τη φύση, με λίγους οικοπεδοφάγους, και άπληστους γιδοβοσκούς. Αυτοί δεν απειλούν τη χώρα με υποδούλωση και θάνατο.

Αθήνα,26 Αυγούστου 2007

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΙΣ 3/7 ΣΤΙΣ 7.30μμ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Δημοσιεύουμε παρακάτω προκήρυξη της Επιτροπής Αγώνας και του Σωματείου Εργαζομένων Λιπασμάτων Δραπετσώνας

- Όχι στη φασιστικού τύπου φίμωση των απεργών πεί-νας των απολυμένων των Λιπασμάτων Δραπετσώνας
- Συμπαράσταση στους απολυμένους

Εμείς οι απολυμένοι των Λιπασμάτων σας καλούμε στη συγκέντρωση που διοργανώ-νουμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στις 3 του Ιούλη στις 7.30μμ. Κάνουμε αυτή τη συγκέ-ντρωση για να διατρανώσουμε για μια ακόμα φορά το δικαίωμά μας να αποκατασταθούμε ερ-γασιακά από το κράτος που χωρίς λόγο έκλεισε το εργοστάσιο στο οποίο δουλεύαμε και από το οποίο απολυθήκαμε με παράνομες διαδικασίες. Πάνω από όλα ωστόσο κάνουμε αυτή τη συγκέντρωση για να διαμαρτυρηθούμε για το γεγονός ότι τα βασικά ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα τηλε-οπτικά ειδησεογραφικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας έπνιξαν την απεργία πείνας που έκα-ναν δύο συνάδελφοί μας στο κέντρο του Πειραιά επί 12 μέρες μέσα στις συνθήκες του αφόρη-του και πρωτοφανούς καύσωνα. Ακόμα και όταν οι δύο συνάδελφοί μας απεργοί πείνας, ο Φραντζέσκος Καρακατσάνης και ο Απόστολος Παναγιωτίδης, πρόεδρος και αντιπρόεδρος του Σωματείου αντίστοιχα, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με συμπτώματα εξάντλησης, ο πρώτος την 9η μέρα και ο δεύτερος την 12η τα κανάλια σιώπησαν απόλυτα.
Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι υπήρξε πολιτική απαγόρευση στα κανάλια να δεί-ξουν αυτή την απεργία πείνας στο λαό. Κατ’ αρχήν υπήρξαν κανάλια που ήρθαν και πήραν εικόνες και συνεντεύξεις από τους απεργούς, ενώ τράβηξαν και πλάνα από τη συγκέντρωση συμπαράστασης στην οποία παρευρέθηκαν ο μητροπολίτης Πειραιά και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ του Πειραιά. Κι όμως ότι υλικό έφερναν οι δημοσιογράφοι των καναλιών στους προϊσταμένους τους κοβόταν με εντολή των διευθύνσεων (Μέγκα, Άλτερ, Άλφα).
Έτσι αρχίσαμε κάθε μέρα και επί μέρες να καλούμε όλα τα πολιτικά κόμματα να δια-μαρτυρηθούν γι αυτόν τον αποκλεισμό και να τον καταργήσουν. Ο τρόπος της κατάργησης ήταν απλός: Είναι γνωστό ότι κάθε κόμμα δικαιούται κάποιο τηλεοπτικό χρόνο κάθε μέρα για τις δηλώσεις του και κάθε μέρα όπως ξέρουμε προβάλλονται τέτοιες δηλώσεις. Αν οποιοσδή-ποτε εκπρόσωπος ενός από αυτά τα κόμματα έκανε μέσα στις 12 μέρες έστω μια δήλωση ότι υπάρχει μια απεργία πείνας που κακώς δεν εμφανίζεται στο κοινό, ο τηλεοπτικός αποκλεισμός της απεργίας θα είχε καταρρεύσει αυτομάτως.
Κι όμως κανένα από τα 5 μεγαλύτερα κόμματα δεν έκανε αυτή τη δήλωση ανεξάρτητα από τη στάση του απέναντι στο αίτημά μας. Πιστεύουμε δηλαδή ότι ο καθένας μπορεί να αμ-φισβητεί το αίτημα μιας απεργίας πείνας αλλά δεν μπορεί να αμφισβητεί το δικαίωμά της να εμφανιστεί στην κοινή γνώμη. Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ και το ΛΑΟΣ ήρθαν και μας δήλωσαν συμπαράσταση, την οποία όμως ανακοίνωσαν βασικά στα δικά τους κομματικά μέσα, δηλαδή δεν επέτρεψαν να υπάρχουμε εμείς αυτόνομα σαν απεργοί μπροστά στο λαό, αλλά μόνο εκεί-νοι σαν προστάτες μας. Η ΝΔ δεν καταδέχτηκε καν να μιλήσει με τους απεργούς πείνας, ενώ το ΚΚΕ καταψήφισε την απόφαση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά υπέρ της αποκατάστασης των απολυμένων. Μάλιστα ο Ριζοσπάστης δεν ανέφερε καν ότι υπήρξε απεργία πείνας μέχρι τη 12η μέρα, οπότε απλά ανέφερε ότι οι απεργοί πείνας «δηλώνουν» απεργοί, δηλαδή αμφι-σβήτησε και το ίδιο το γεγονός της απεργίας πείνας!!!
Να γιατί λίγοι άνθρωποι στο λεκανοπέδιο και ελάχιστοι στην Ελλάδα έμαθαν γι αυτήν την κορυφαία στιγμή των απολυμένων εργατών ενός 8χρονου αγώνα. Η γενική εικόνα είναι η αποσιώπηση, η λογοκρισία, η διαφορετική μεταχείριση με άλλες απεργίες πείνας και άλλες εργατικές κινητοποιήσεις. Είναι κάτι που μας εξοργίζει αλλά ίσως θα έπρεπε να το περιμένου-με γιατί σκανδαλωδώς άνιση ήταν ως τώρα η αντιμετώπιση του αγώνα και των αιτημάτων μας. Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση μαζικών απολύσεων σαν τις 380 δικές μας το 1999 που να έχουν γίνει από εργοστάσιο κρατικής ιδιοκτησίας, που να έχουν γίνει με κυβερνητική απόφα-ση, δηλαδή κρατική απόφαση, που να έχουν απορριφθεί σαν παράνομες από τον Άρειο Πάγο, και που να έχουν καταγγελθεί ακόμα και από το Ευρωκοινοβούλιο, και όμως να μην υπάρχει μια πολιτική απόφαση για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων οικονομικής αποκατάστασης των α-πολυμένων. Είναι ένα τεράστιο ερώτημα δηλαδή γιατί δεν εφαρμόζονται για τους απολυμέ-νους Λιπασμάτων Δραπετσώνας, λύσεις όπως της ΚΥΔΕΠ ή της Ολύμπικ Κέτερινγκ (δουλειά στο δημόσιο τομέα), ή όπως της TVX ή των Λιπασμάτων Θεσσαλονίκης (προγράμματα μα-κρόχρονης επιδότησης).
Μήπως οι κυβερνήσεις μας συμπεριφέρονται έτσι επειδή είμαστε ανεξάρτητοι από τους μεγάλους κομματικούς συνδικαλιστικούς μηχανισμούς ή μήπως επειδή υποστηρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι έγκλημα το κλείσιμο του εργοστασίου των Λιπασμάτων Δραπετσώ-νας που όλα αυτά τα κόμματα υποστήριξαν και ότι γενικά ακολουθείται μια πολιτική αποβιο-μηχάνισης, αλλά και γενικότερα υποανάπτυξης του Πειραιά; Είναι τυχαίο ότι 8 χρόνια αφότου τα Λιπάσματα έκλεισαν για να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο εμπορο-ναυτιλιακό κέντρο σε συν-δυασμό με πάρκο στο χώρο του εργοστασίου, αυτό το έργο έμεινε στα χαρτιά;
Ειδοποιούμε όλους αυτούς που θέλησαν να στραγγαλίσουν τον αγώνα μας ότι δεν θα υποκύψουμε. Ήδη καταφέραμε να κάνουμε γνωστό τον αγώνα μας και με τα δικά μας μέσα στον Πειραιά ενώ προς τιμή τους έσπασαν τον κλοιό σιωπής ο ραδιοσταθμός Κανάλι 1 του Πειραιά και ο τοπικός τύπος. Επίσης μια σειρά τοπικά συνδικαλιστικά όργανα μας υποστήρι-ξαν με αποφάσεις τους. Αυτόν τον αγώνα θα τον συνεχίσουμε γιατί πιστεύουμε ότι θα μας στηρίξει κάθε δημοκρατικός άνθρωπος που ανησυχεί για οποιονδήποτε πολιτικό έλεγχο της ενημέρωσης. Επίσης πιστεύουμε ότι θα μας στηρίξει κάθε εργαζόμενος που βλέπει την επιμο-νή μας στην υποστήριξη των εργασιακών δικαιωμάτων μας. Γιατί ο κάθε εργαζόμενος θα κα-ταλάβει ότι αν το κράτος ποδοπατάει εμάς με τόσο ακραίο τρόπο την ώρα που κάναμε τόσο μακρόχρονο αγώνα, και καταχτήσαμε τόσες νομικές νίκες τι θα κάνουν οι εκατοντάδες χιλιά-δες που πετιούνται στο δρόμο από τους εργοδότες δίχως να έχουν απολύτως καμιά νομική και συνδικαλιστική κάλυψη; Η έκβαση του αγώνα μας θα είναι καθοριστική για όλους τους εργα-ζόμενους και τους ανέργους.
Γι αυτό θα συνεχίσουμε ως το τέλος. Ο λαός θα μάθει, οι εργαζόμενοι θα μάθουν, οι δη-μοκράτες θα μάθουν τα δύο μεγάλα εγκλήματα σε βάρος μας: τις άδικες και παράνομες απο-λύσεις μας το 1999 και την φασιστική φίμωση της απεργίας πείνας μας το 2007. Και όταν μά-θουν είναι σίγουρο πως θα αντιδράσουν. Αυτοί που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα δεν θα βρουν ποτέ ησυχία. Ιδιαίτερα στην πόλη του Πειραιά. Οι απολυμένοι δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ το δίκιο τους που γίνεται τόσο περισσότερο ισχυρό όσο αυτοί που το ποδοπατούν δεί-χνουν πόσο πολύ το φοβούνται.

Δημοκράτες, εργαζόμενοι, άνεργοι σταθείτε δίπλα μας
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και συμπαράστασης

Τρίτη 3 Ιούλη 7.30μμ
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Η ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Η Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ κατεβαίνει και σε αυτές τις εκλογές σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες. Ο στόχος της είναι να υπερασπίσει το δημοκρατισμό απέναντι στο φαιοκόκκινο φασισμό και πραξικοπηματισμό, το βιοτικό επίπεδο του λαού απέναντι στους διακομματικούς υπονομευτές της σύγχρονης παραγωγής και της έρευνας, την εθελοντικά ευρωπαϊκή πορεία της χώρας απέναντι στην κεντρική κομπραδόρικη γραμμή της υποταγής στο ρωσοκινεζικό νεοναζιστικό άξονα. Καλεί όλους τους πραγματικούς αριστερούς και όλους τους δημοκράτες να την ενισχύσουν εκλογικά αλλά και γενικότερα να έρθουν δίπλα της για τη συγκρότηση ενός νέου επαναστατικού κόμματος απελευθερωμένου από τα πολιτικο-ιδεολογικά δεσμά της καθεστωτικής ψευτοαριστεράς.

Αθήνα, 23/8/2007

Σχετικά με τους τραμπουκισμούς των ΕΑΑΚ

Η OAKKE καταδικάζει τον ομαδικό ξυλοδαρμό του γραμματέα της νεολαίας ΣΥΝ Τζανακόπουλο από μέλη των ΕΑΑΚ που στην ουσία καλύφθηκαν πολιτικά από το φορέα τους. Αυτός ο ξυλοδαρμός κορύφωσε τη βία που ασκήθηκε το προηγούμενο διάστημα από τα ΕΑΑΚ σε βάρος του μετωπικού εκλογικού σχήματος «Αριστερή Ενότητα» της Νομικής σχολής.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό το πολιτικό μόρφωμα έχει καταγγελθεί για βίαιες συμπεριφορές απέναντι σε φοιτητές. Αντίθετα τα θύματα της συγκεκριμένης επίθεσης όσο αρνητική και να είναι η γενική τους πολιτική γραμμή δεν έχουν κατηγορηθεί για τραμπουκισμούς σε βάρος φοιτητών.

Τα ΕΑΑΚ είναι βασικά ένας μηχανισμός βίας στην υπηρεσία της πιο αντιδραστικής μερίδας της άρχουσας τάξης, συγκεκριμένα του σοσιαλφασιστικού της πόλου ο οποίος έχει επικεφαλής του το ψευτοΚΚΕ και την κυρίαρχη ηγετική τάση του ΣΥΝ. Τα ΕΑΑΚ κάνουν συνήθως αυτό που το ψευτοΚΚΕ «κωλύεται» να κάνει λόγω της στρατηγικής συμμαχίας του με την ηγεσία της ΝΔ, αλλά και εκείνο που δεν μπορεί να κάνει και η ηγεσία του ΣΥΝ, από τη μια μεριά λόγω της αντίστοιχης συμμαχίας της με την παπανδρεική ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, και από τη άλλη εξ αιτίας των δημοκρατικών διαθέσεων μεγάλου μέρους της βάσης του ΣΥΝ. Αν τα ΕΑΑΚ ανθίζουνε κυρίως μέσα στα Πανεπιστήμια είναι γιατί αυτός είναι ο μόνος κρατικός χώρος στον οποίο την πολιτική εξουσία έχει η συνδικαλιστική καθηγητική γραφειοκρατία του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ. Αλλά αυτή η εξουσία μπορεί να επιβληθεί μόνο με τη βία στους υπόλοιπους καθηγητές οπότε τα «ανεξάρτητα» μικροαστικά ΕΑΑΚ αποτελούν το ιδανικό εργαλείο άσκησης αυτής της βίας.

Έτσι εξηγείται γιατί η ηγεσία του ΣΥΝ δεν κατήγγειλε με ανακοίνωσή της τον τραμπουκισμό κατά του στελέχους του, αφήνοντας μόνη της τη νεολαία του να το κάνει, ενώ πρόσφατα η ίδια ηγεσία δεν είχε παραλείψει να απονείμει αγωνιστικά εύσημα στα ΕΑΑΚ.

Αυτοί που θεωρούν ότι τα ΕΑΑΚ είναι επαναστατικά όταν προπηλακίζουν και ξεφτιλίζουν καθηγητές ή όταν διαλύουν πρυτανικά συμβούλια ή όταν δέρνουν ΔΑΠίτες μέσα σε συνελεύσεις θα διαπιστώσουν στο μέλλον ότι αυτού του είδους η πολιτική είναι σοσιαλφασιστική και ότι το τερατάκι που πάχυνε από αυτήν όλο και περισσότερο θα θέλει να επιτίθεται σε φοιτητές και μάλιστα αριστερούς, με ή χωρίς εισαγωγικά. Ήδη αυτό εκφράζοντας τους ανομολόγητους πόθους των προστατών του, απαιτεί ανοικτά και με την απειλή βίας, να μην υπάρξει ποτέ τριτοβάθμιο φοιτητικό όργανο. Όσο πιο νωρίς σταματήσουνε οι φοιτητές αυτό το τραμπούκικο απόσπασμα τόσο το καλύτερο και για το όποιο φοιτητικό κίνημα και για τον όποιο πολιτικό δημοκρατισμό μέσα σε μια χώρα που τόσο πολύ μπερδεύει τον αριστερό αντικαπιταλισμό με τον φαιοκόκκινο.

Αθήνα, 29-05-07

Το νομοσχέδιο για την παιδεία : Μια προδοσία της μεταρρύθμισης

Ο πρωθυπουργός του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ δίνει τα ΑΕΙ στο σοσιαλφασισμό.

Το νομοσχέδιο που κατεβάζει στη Βουλή ο Καραμανλής είναι η πιο τρανή απόδειξη του γλοιώδους χαρακτήρα της δυτικόφιλης αστικής τάξης. Αυτή όχι μόνο υποχώρησε στις πιέσεις των σοσιαλφασιστών (ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ-ΠΟΣΔΕΠ) και των αντίστοιχων φοιτητικών ταγμάτων εφόδου και έκοψε από το προσχέδιο ότι τους ενοχλούσε, αλλά τους έδωσε περισσότερα από όσα είχανε πριν από τη σημερινή «μεταρρύθμιση». Με δυο λόγια, ο νέος νόμος κάνει ακόμα πιο ισχυρή και πιο κυρίαρχη, από όσο ήταν πριν, την παρασιτική εκπαιδευτική γραφειοκρατία, δηλαδή κάνει ακόμα πιο ισχυρό κοινωνικά και πολιτικά το σοσιαλφασισμό μέσα στα πανεπιστήμια που σημαίνει ότι δυναμώνει τη διάλυση, τη διαφθορά και τον οργανωμένο τραμπουκισμό μέσα τους. Έτσι το νομοσχέδιο που κατατέθηκε όχι μόνο έκοψε όλα τα μέτρα της διεθνούς και εσωτερικής αξιολόγησης ατομικά του κάθε εκπαιδευτικού και εξαφάνισε και κάθε κρατική επέμβαση για τον έλεγχο αυτής της συμμορίας που πρόβλεπε το προσχέδιο (όπως: αξιολόγηση σύμφωνα με πραγματικά πρωτότυπες και ατομικές δημοσιεύσεις, αξιολόγηση από τους φοιτητές, πλατύς δημοκρατικός έλεγχος ικανότητας διδασκαλίας του εκπαιδευτικού, διορισμός Συνηγόρου για την Ανώτατη παιδεία, διορισμός από το κράτος γραμματέα για την οικονομική διαχείριση), αλλά πρόσθεσε μια σειρά μέτρων σύμφωνα με τα οποία οι ίδιες οι ακαδημαϊκές συμμορίες θα έχουν πλέον τον απόλυτο έλεγχο της επιλογής και της προαγωγής των μελών ΔΕΠ, τον βασικό έλεγχο των οικονομικών και τον απόλυτο έλεγχο των λειτουργικών εκπαιδευτικών θεμάτων στα Πανεπιστήμια.
Πρόκειται για μια προδοσία από την υπουργό παιδείας, τους άλλους φιλομεταρρυθμιστές πανεπιστημιακούς και τα άλλα πολιτικά στελέχη της ΝΔ, που όλοι μαζί δέχτηκαν να κουρελιάσουν τις πεποιθήσεις τους και την αξιοπρέπειά τους προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις τους, υποκύπτοντας στον πρωθυπουργό του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ.
Αυτήν την προδοσία τους οι φιλομεταρρυθμιστές αστοί προσπαθούν να την κρύψουν πίσω από την διατήρηση της θέσης του προσχεδίου για το άσυλο και για την εκλογή των διοικητικών αρχών (συμμετοχή απ’ ευθείας των φοιτητών στις εκλογές, απλή πλειοψηφία για την άρση του ασύλου). Όμως ποιες εκλογές μπορεί να είναι αντιπροσωπευτικές όταν δεν είναι δημοκρατικές και πως μπορεί να είναι δημοκρατικές όταν τα τάγματα εφόδου έχουν ήδη μεταβάλει τις γενικές συνελεύσεις, τα όργανα ζύμωσης και αποφάσεων των φοιτητών, σε ένα χώρο ψυχολογικής βίας ακόμα και ανοιχτού τραμπουκισμού; Και τι θα γίνει στο μέλλον όταν οι αναθαρρυμένες αυτές νέο-εκοφίτικες συμμορίες, θα έχουν ακόμα πιο μεγάλη εξουσία αφού θα την αντλούν από τις όλο και πιο ενισχυμένες καθηγητικές γραφειοκρατίες του κάθε ΔΕΠ, όπως εκθέσαμε παραπάνω; Και πως κάτω από τέτοιες περιστάσεις είναι δυνατό κάποιος εκλεγμένος, ελέω καθηγητο-φοιτητικών συμμοριών πρύτανης μαζί με κάποιον ανάλογο αντιπρύτανη, να σκεφτούν και να τολμήσουν κάτι ακόμα πιο δύσκολο, να καλέσουν την αστυνομία για να επιβάλει την τάξη στο παρακράτος που ανοιχτά θα κραδαίνει τις σημαίες του λαού και στα κρυφά θα έχει την διακομματική συνεννόηση κορυφής όλου του ρωσόφιλου καθεστώτος;
Στην πραγματικότητα η βία των ταγμάτων εφόδου στα πανεπιστήμια και ευρύτερα δεν μπορεί να νικηθεί με την αντιπαράταξη μιας αστυνομικής βίας από τα έξω, αλλά με την πλατειά εσωτερική δημοκρατική οργάνωση των φοιτητών και με την καταγγελία και τη αποκάλυψη αυτής της βίας στο λαό σαν σοσιαλφασιστικής. Γενικότερα η όποια μεταρρύθμιση στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί από μόνη της να λύσει το πρόβλημα της βίας. Εκείνο που μπορεί στο βάθος να κάνει είναι να αποκαλύψει νωρίτερα στους φοιτητές και στους δασκάλους τους τον υπεύθυνο της αποσύνθεσης και του εκφασισμού των ΑΕΙ δείχνοντάς τους τι θα μπορούσε να κάνει η δημοκρατική αξιολόγηση και η διαφάνεια στις σπουδές. Αυτή η συνειδητοποίηση θα επιτάχυνε τη συγκρότηση του δημοκρατικού και αναπτυξιακού πόλου στα πανεπιστήμια και θα έδινε μια πελώρια ώθηση στη δημοκρατική αντίσταση στη σοσιαλφασιστική βία. Έτσι κι αλλιώς η πάλη για τον εκδημοκρατισμό στη χώρα αυτή πρέπει να είναι συνολική για να είναι νικηφόρα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΠΟΛΙΤΚΟΦΣΚΑΓΙΑ

Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η δολοφονία της Αννας Πολιτκόφσκαγια, είναι έργο του καθεστώτος ΚαΓκεΜπε - Πούτιν.
Με το θάνατό της αυτή η έντιμη, βαθειά δημοκρατική και γενναία γυναίκα που αντιπροσωπεύει τις ωραιότερες παραδόσεις του ρώσικου λαού, κάνει μια τελευταία προσφορά: Σκοτώνει τις αυταπάτες ανάμεσα στους δημοκράτες όλου του κόσμου ότι η σημερινή Ρωσία είναι οτιδήποτε άλλο από μια φασιστική χώρα από την οποία πρέπει να φυλάγονται και ανοίγει το δρόμο για την συνολική αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής πολιτικής του ενδοτισμού, ακόμα και της συμμαχίας μαζί της.
Οι δυτικοί ηγέτες, που σε κάθε χώρα εκπροσωπούν τα συμφέροντά των αντίστοιχων μονοπωλιστών, και ακόμα πιο πολύ οι αυτοαποκαλούμενοι «αντι-ιμπεριαλιστές» της κάθε ψευτοαριστερής γραφειοκρατίας, οι μονόπλευρα αντιδυτικοί, έχουν πελώριες ευθύνες γι αυτή τη δολοφονία καθώς είναι αυτοί που παράδωσαν τον ηρωικό λαό της Τσετσενίας στους βασανιστές του καθεστώτος ΚαΓκεΜπε-Πούτιν και που έκαναν τους λαούς και τις χώρες της ΕΕ ενεργειακούς όμηρους αυτών των τεράτων. Οι χώρες της ΕΕ, πρόκειται στο μέλλον να υποφέρουν πολύ από αυτή την διπλή προδοσία.
Αλλά ακόμα και τώρα δεν είναι αργά. Οι ευρωπαϊκού λαοί δεν πρέπει να αφήσουν τη μοίρα τους σε τέτοιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, αλλά να βάλουν τις βάσεις ενός παγκόσμιου αντιφασιστικού μετώπου που θα τολμήσει να αγωνιστεί και να αντισταθεί στον νεοχιτλερικό άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν και τους ανθρώπους του σε όλες τις ηπείρους. Ας γίνει η υπέροχη μορφή της Πολιτκόφσκαγια ένα από τα σύμβολα αυτού του νέου αγώνα.

Τους φασίστες μουλάδες του Ιράν θα τους συντρίψει ο λαός τους και οι μεσανατολικές χώρες
όχι οι ηγεμονιστές του ΟΗΕ

Όλες οι χώρες του κόσμου έχουν δικαίωμα πυρηνικής άμυνας απέναντι στον νεοχιτλερικό άξονα Ρωσίας-Κίνας- Ιράν αλλά και απέναντι στις ΗΠΑ

Το Ιράν είναι μια φασιστική χώρα. Η ηγετική της τάξη, το υπεραντιδραστικό ιερατείο των μουλάδων είναι μια γαιοκτητική κρατική ολιγαρχία που στηρίζεται στα εισοδήματα του πετρελαίου για έχει βάλει σε εφαρμογή σχέδια περιφερειακής, ακόμα και παγκόσμιας ηγεμονίας. Η ολιγαρχία αυτή αποτελεί πολιτικό και ιδεολογικό κέντρο ενός σύγχρονου θρησκευτικού ρατσισμού και ενός αντισημιτισμού χιτλερικού τύπου που αποτελούν εργαλεία επέμβασης, επέκτασης και φασισμού. Με τη θεωρία και την πράξη της αυτή η κρατική εξουσία όχι μόνο καταπιέζει το λαό της αλλά εξάγει καταπίεση σε όλο τον λεγόμενο μουσουλμανικό κόσμό στον οποίο αναβιώνει και στηρίζει κάθε φασισμό με ισλαμικό πρόσωπο, ενώ σε διεθνή κλίμακα συμπεριφέρεται καταργώντας κάθε αρχή σύγχρονης ειρηνικής συνύπαρξης των λαών. Έτσι εξασφαλίζει για τον εαυτό της το δικαίωμα να δολοφονεί πολίτες άλλων χωρών που αποδοκιμάζουν τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζει το θρησκευτικό της δόγμα, ενθαρρύνει ή και καθοδηγεί αυτόχειρες να πραγματοποιούν μαζικές σφαγές «άπιστων» γυναικόπαιδων σε άλλες χώρες, και καλεί σε απάλειψη ενός κράτους, του Ισραήλ, από τον παγκόσμιο χάρτη στη βάση της χιτλερικής γενοκτονικής λογικής του .

Αυτό το φασιστικό καθεστώς εμπλουτίζει τώρα ουράνιο που σημαίνει ότι θα μπορεί σε λίγα χρόνια να έχει πυρηνική βόμβα.

Οι ΗΠΑ θέλουν να ασκήσουν βία στο Ιράν για να σταματήσει να εμπλουτίζει το ουράνιο ώστε να μην φτιάξει πυρηνικά. Ασκώντας όμως βία στο Ιράν, αφού προηγούμενα έχουν ποδοπατήσει την κρατική κυριαρχία και ανεξαρτησία άλλων χωρών για να επιβάλλουν το δικό τους σχέδιο διακυβέρνησης το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να δυναμώσουν τον ισλαμοφασισμό, τον αντισημιτισμό και την οπισθοδρόμηση σε όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα θα ρίξουν ταφόπλακα στο δημοκρατικό αντι-ισλαμοφασιστικό κίνημα μέσα στο Ιράν. Τέλος, και το χειρότερο, με ένα τέτοιο χτύπημα θα δυναμώσουν παραπέρα τον νεοχιτλερικό άξονα Ρωσίας- Κίνας - Ιράν κάτω από την καθοδήγηση της πρώτης σε πολιτικοστρατιωτικό και σε ιδεολογικό επίπεδο.

Η Ρωσία (με την Κίνα δίπλα της) θέλει επίσης να εμποδίσει το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Όμως αυτό χάνεται από τα μάτια των λαών γιατί αυτή ισχυρίζεται ότι ναι μεν θέλει να αφοπλίσει το Ιράν, αλλά χωρίς βία. Στην πραγματικότητα θέλει να παίξει το ίδιο ύπουλο παιχνίδι που έπαιξε στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Εκεί άφησε τις ΗΠΑ να ασκήσουν την ανοιχτή βία για να παραστήσει η ίδια το φίλο του θύματος, έτσι ώστε την ώρα που οι ΗΠΑ θα χτυπάνε απ έξω αυτή να διεισδύει από τα μέσα και τελικά να παίρνει την εξουσία. Ήδη η Ρωσία έχει πάρει την εξουσία στη Σερβία και την έχει μισοπάρει στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.
Στην πραγματικότητα η Ρωσία με όπλο τη βία των ΗΠΑ ήδη πλασάρει στο Ιράν μια δικιά της λύση, μια λύση εξάρτησης: Να κατασκευάζει αυτή το πυρηνικό καύσιμο για το Ιράν, δηλαδή να ελέγχει αυτή τον όποιο πυρηνικό εξοπλισμό του Ιράν. Ήδη έχει εξαρτήσει σε μεγάλο βαθμό τους μουλάδες από στρατιωτική άποψη γιατί μόνο αυτή μέσα στη διεθνή τους απομόνωση τους εξοπλίζει με συμβατικά όπλα. Το αποτέλεσμα είναι ότι εδώ και χρόνια συγκρούονται μέσα στους μουλάδες δυο φασιστικές τάσεις: η πιο ανεξάρτητη (Καμενεί) και η πιο ρωσόφιλη, που μάλιστα παριστάνει και τη πιο μετριοπαθή (Χαταμί). Η ρώσικη πρόταση «πυρηνικής προστασίας» διασπά σήμερα παραπέρα τις δύο τάσεις των μουλάδων και στο μέλλον, όσο οι αμερικάνικες πιέσεις θα δυναμώνουν, θα δυναμώνει αναπόφευκτα παραπέρα η φιλορώσικη τάση μέσα στους μουλάδες.

Αφού λοιπόν η αμερικάνικη βία θα δυναμώσει τον εσωτερικό και διεθνή φασισμό στο Ιράν, ποια πρέπει να είναι σήμερα η θέση των δημοκρατικών ανθρώπων απέναντι στον πυρηνικό εξοπλισμό του Ιράν;

Προϋπόθεση για μια αποτελεσματική δημοκρατική απάντηση στους μουλάδες του Ιράν είναι να μην συντάσσεται με το θεμελιακό επιχείρημα στο οποίο θέλουν να στηρίξουν την απαγόρευσή του πυρηνικού εξοπλισμού του Ιράν οι ιμπεριαλιστές, ανατολικοί και δυτικοί.
Αυτοί δεν αρνούνται στο Ιράν το δικαίωμα να εξοπλιστεί πυρηνικά επειδή είναι φασιστικό ,επεκτατικό και με γενοκτονική αντισημιτική γραμμή, αλλά επειδή παραβιάζει ή μάλλον σκοπεύει να παραβιάζει τη συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Αυτή όμως είναι μια συνθήκη άδικη για τον υπόλοιπο κόσμο, είναι μια συμφωνία των 2 υπερδυνάμεων για να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με ηγεμονιστικό τρόπο και μετά το υποτιθέμενο τέλος του ψυχρού πολέμου. Με αυτή τη συμφωνία αυτές όρισαν ότι εφόσον οι ίδιες δεσμεύτηκαν να καταστρέψουν σταδιακά τα πυρηνικά τους δεν επιτρέπεται σε μη πυρηνικές χώρες να αρχίσουν να κατασκευάζουν δικά τους. Όμως στην ουσία της αυτή η συμφωνία έχει καταργηθεί στην πράξη όχι μόνο από την Κορέα, που την υπέγραψε, αλλά και την Ινδία και το Πακιστάν, που δεν την υπέγραψαν, και κυρίως από τις ίδιες τις υπερδυνάμεις. Γιατί αυτές, ενώ δεν κατέστρεψαν τα πυρηνικά τους όπλα, απλά αδρανοποίησαν τα περισσότερα από αυτά, έχουν έτοιμες προς δράση χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές που εδώ και χρόνια έχουν πάψει να μειώνουν, ενώ εκατοντάδες πυρηνικές κεφαλές διαθέτουν και οι μεσαίου μεγέθους πυρηνικές δυνάμεις Κίνα, Γαλλία και Αγγλία.

Οι χώρες που θέλουν να αντισταθούν στον νεοχιτλερισμό, ιδιαίτερα οι δημοκρατικές χώρες της ΕΕ θα πρέπει να επιδιώξουν και να πετύχουν ισότιμη πολιτική συνεργασία με τα κράτη και τους λαούς του τρίτου κόσμου, γιατί αυτοί αποτελούν αντικειμενικά την κύρια δύναμη ενάντια στις επεμβάσεις και στους φασισμούς ανατολικού και τριτοκοσμικού τύπου και όχι να επιδιώκουν, όπως κάνουν ως τα σήμερα, ενότητα με τους νεοχιτλερικούς της Ρωσίας και της Κίνας για το έλεγχο και την πειθάρχηση του οποιουδήποτε τραμπούκου του τρίτου κόσμου στο όνομα του ότι ο τρίτος κόσμος είναι πολιτικά ανώριμος και ανεύθυνος.

Με λίγα λόγια αν η όποια απαίτηση για τον αφοπλισμό του Ιράν σήμερα δεν στηρίζεται σε ένα δημοκρατικό επιχείρημα αλλά σε ένα ιμπεριαλιστικό, σημαίνει ότι δεν εντάσσεται σε μια δημοκρατική αντιιμπεριαλιστική λογική, αλλά σε μια λογική που θεωρεί τον τρίτο κόσμο ανίκανο να χειριστεί τις αντιθέσεις του, τις αστικές τάξεις εκεί ανίκανες να χειριστούν την κρατική τους εξουσία και τους λαούς ανίκανους να χειραφετηθούν τελικά από αυτές τις αστικές τάξεις, ιδιαίτερα τις πιο φασιστικές.

Αυτή είναι η λογική του ΟΗΕ και κυρίως εκείνων που τον ηγεμονεύουν, δηλαδή των ανατολικών φασισμών. Αυτήν την λογική πρέπει να συντρίψουμε.
Για τους πραγματικούς δημοκράτες και αντιιμπεριαλιστές η απάντηση στον φασισμό των ιρανών μουλάδων πρέπει να είναι:
Πρώτον να ενισχυθούν πολιτικά και να τύχουν της πιο πλατειάς δημοκρατικής αλληλεγγύης όλα τα δημοκρατικά αντιισλαμοφασιστικά κινήματα του λεγόμενου μουσουλμανικού κόσμου με πρώτο το μεγάλο δημοκρατικό κίνημα του ιρανικού λαού και ύστερα εκείνο του Λιβάνου. Κανένας άλλος παράγοντας όσο αυτά τα κινήματα δεν μπορεί να συντρίψει τον ισλαμοφασισμό στο Ιράν και σε όλο τον τρίτο κόσμο.
Δεύτερο να εξοπλιστούν όλα τα κράτη της περιοχής και με πυρηνικά για να μπορέσουν να εξουδετερώσουν την όποια ενδεχόμενη μελλοντική ιρανική υπεροχή σε αυτόν τον τομέα. Και όχι μόνο την ιρανική υπεροχή αλλά την συντριπτική πυρηνική υπεροχή της νεοχιτλερκής Ρωσίας. Και όχι μόνο αυτή αλλά σε τελική ανάλυση και την υπεροχή των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με πρώτους τους ηγεμονιστές των ΗΠΑ.

Ενάντια στον τρίτο κόσμο ή με τον τρίτο κόσμο στο περιθώριο δεν υπάρχει νίκη ενάντια στους μουλάδες, αλλά θρίαμβος των χειρότερων από δαύτους και θρίαμβος των προστατών τους.

Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι υποκλοπές είναι μια προβοκάτσια που διευκολύνει τη συμμαχία της Ιντρακόμ με τη ρώσικη Σιστέμα να πάρουν στα χέρια τους τις ελληνικές τηλεπικοινωνίες, εξουδετερώνοντας τη δυτική Vodafone. Έτσι εξηγείται και η καθεστωτική «αβρότητα» απέναντι στον ύποπτο Κορωνιά, άνθρωπο του Κόκκαλη και πρώην στέλεχος της Ιντρακόμ μέσα στη Vodafone.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ 9-12: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΣΕΕ-ΠΑΜΕ ΣΤΙΣ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

H OAKKE δεν υποστηρίζει την απεργία που κηρύσσει η ΓΣΕΕ για τις 14 Δεκέμβρη. Πρόκειται για μια κίνηση αντιπερισπασμού με σκοπό την συγκάλυψη του μεγάλου εγκλήματος κατά της εργατικής τάξης που είναι ο νόμος που ετοιμάζεται να ψηφιστεί για τις ΔΕΚΟ. Στόχος αυτής της απεργίας είναι να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, ιδιαίτερα των εργαζομένων των ΔΕΚΟ προκειμένου να περάσει ο νόμος αυτός. Αξίζει να διαβάσει κανείς το επίσημο τετρασέλιδο κάλεσμα-πλατφόρμα της ΓΣΕΕ για την απεργία της 14 Δεκέμβρη για να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει σε αυτό ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΕΚΟ. Μπαίνουν σε έναν κουβά γύρω στα 30 αιτήματα με κέντρο τη νέα εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας και που αφορούν τα πάντα: από τις αυξήσεις και τις συντάξεις μέχρι και την ήδη καταργημένη οδηγία Μπολκενστάιν, εκτός από το νέο νομοσχέδιο. Πρόκειται για μια πρωτοφανή πρόκληση και για ένα πρωτοφανές πούλημα, του όποιου εργατικού συνδικαλισμού απέμεινε, από σύσσωμο το διακομματικό καθεστώς της ΓΣΕΕ γιατί χωρίς συνενοχή όλων των παρατάξεων αυτή η πλατφόρμα δεν θα πέρναγε. Άλλωστε το ότι το ΠΑΜΕ συμμετέχει στο πούλημα φαίνεται από το ότι έχει κρύψει την υπόθεση του νομοσχεδίου των ΔΕΚΟ μέσα στη δικιά του πλατφόρμα σαν τελείως δευτερεύον ζήτημα.

Την ώρα δηλαδή που στις ΔΕΚΟ, δηλαδή στην καρδιά της μεγάλης βιομηχανίας της χώρας, ετοιμάζεται με νόμο να καταργηθεί σήμερα ο ενιαίος συνδικαλισμός και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δηλαδή ο πυρήνας του ότι έχει απομείνει από εργοστασιακό συνδικαλισμό, όχι μόνο δε κινητοποιούνται ακόμα και οι νεκροί, αλλά γίνεται μια πανελλαδική απεργία με άλλα αιτήματα. Τι άλλο σημαίνει αυτό από πράσινο φως να περάσει ο νέος νόμος;

Δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς τίποτα άλλο από συνδικαλιστές που διασπάσανε την εργατική τάξη επιτρέποντας το σπάσιμο του μεροκάματου με τη μαύρη εργασία, που βοήθησαν στο βιομηχανικό σαμποτάζ και που με τους τρόπους αυτούς βοήθησαν στη συντριβή του μεροκάματου.

Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ θα ισχυριστούν προφανώς ότι στις 14 του μήνα οι ΔΕΚΟ θα προβάλουν τα δικά τους αιτήματα που θα είναι κυρίως ενάντια στο νέο νόμο. Όμως αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΔΕΚΟ ήθελαν να εμποδίσουν την ψήφιση του νόμου θα συντόνιζαν αυτές μια 24ωρη απεργία καταρχήν των ΔΕΚΟ που θα επιδιώκανε να γίνει μεγάλης διάρκειας και θα ζητούσαν από τη ΓΣΕΕ να τη στηρίξει. Αντίστροφα μια 24ωρη της ΓΣΕΕ που δεν δίνει την κύρια έμφαση στο νόμο για τις ΔΕΚΟ θα έπρεπε να την καταγγείλουν. Κι όμως όχι μόνο δεν την καταγγέλλουν αλλά την ακολουθούν.

Ας μην έχει κανείς ταξικός εργάτης αμφιβολία: Ο νέος νόμος για τις ΔΕΚΟ, όπως και ο προηγούμενος εκτρωματικός νόμος για το ωράριο εργασίας θα πέσουν μόνο σε σύγκρουση με τις κρατικοκομματικά εξαρτημένες ηγετικές συνδικαλιστικές ομάδες. Οι αντιστάσεις υπάρχουν παντού και στη βάση αλλά ακόμα και σε μεσαία συνδικαλιστικά επίπεδα, όμως θέλουν χρόνο να οργανωθούν. Αν κάπου τέτοιες αντιστάσεις εκδηλωθούν μαζικά ακόμα και στα πλαίσια της 24ωρης της 14 Δεκέμβρη πρέπει να βοηθηθούν, ενώ θα ζυμώνεται ο βρώμικος στόχος της κεντρικής απεργίας. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις πρέπει η 24ωρη της 14 Δεκέμβρη να καταγγελθεί. Εννοείται ότι όπως και σε κάθε άλλη ψευτοαπεργία ή αντιδραστική απεργία ισχύει η πάγια θέση της ΟΑΚΚΕ: Σε κάθε χώρο δουλειάς ο κάθε εργαζόμενος να μη συμμετέχει στην ψευτοαπεργία εκτός εάν η πραγματική και δίχως καταναγκασμό θέληση της πλειοψηφίας του χώρου του είναι να συμμετέχει σε αυτήν. Σε καμιά περίπτωση όμως να μη συμμετέχει σε πορείες και συγκεντρώσεις υπέρ της απεργίας αυτής.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ 21-11: ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

Η ΟΑΚΚΕ παρά την αντίθεσή της σε βασικές πλευρές της πολιτικής γραμμής της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» στέκεται αποφασιστικά στο πλευρό της ενάντια στη ναζιστικού τύπου επίθεση που δέχεται και καλεί κάθε δημοκρατικό άνθρωπο να κάνει το ίδιο.
Η σύγκρουση ανάμεσα στον Τριανταφυλλόπουλο και στην Ελευθεροτυπία δεν είναι ένας πόλεμος εκδοτών, όπως πολλοί πιστεύουν. Είναι ένα από τα πιο καίρια επεισόδια στον όλο και πιο οξύτερο υπόκωφο πόλεμο που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας ανάμεσα στον φασισμό και την αστική δημοκρατία. Αυτό που κρίνεται σε αυτόν τον πόλεμο είναι αν οι δυο κρατικοδίαιτοι ανατολικοί ολιγάρχες Κόκκαλης και Μπόμπολας θα μπορέσουν να ελέγξουν την οικονομική και την πολιτική ζωή της χώρας για λογαριασμό του κυρίαρχου διακομματικού μπλοκ εξουσίας που τους εξέθρεψε και που τους προστατεύει. Όπως κάθε φασισμός έτσι κι αυτός επιδιώκει τον έλεγχο της πολιτικής, οικονομικής και δικαστικής εξουσίας εξοντώνοντας τους αντιπάλους του μέσο επιλεκτικών υπαρκτών ή ανύπαρκτων σκανδάλων. Ο Τριανταφυλλόπουλος είναι ένα απλό ενεργούμενο του παραπάνω πολιτικοοικονομικού πλέγματος. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα πρώτο από το ότι όχι μόνο ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα πελώρια, κατ εξακολούθηση, πασίγνωστα και αναντίρρητα σκάνδαλα ληστείας δις του δημοσίου χρήματος από τους παραπάνω ολιγάρχες, αλλά συστηματικά τους εκθειάζει, δεύτερο από το ότι όχι μόνο προστατεύεται συστηματικά από το πολιτικό σύστημα ενώ καταπατά νόμους και σύνταγμα καθώς εκτελεί τις παραγγελίες του, αλλά έκανε στόχους της γκεμπελίστικης προπαγάνδας του όσους τόλμησαν να συγκρουστούν με τους ολιγάρχες (πχ τελευταία τον Φιλιππίδη του ΟΠΑΠ, τον υπουργό Κεφαλογιάννη, τώρα την Ελευθεροτυπία).
Οι άνθρωποι του λαού που σήμερα χειροκροτούν το κυνήγι και την καταβρόχθιση των αστών προορίζονται να γίνουν οι ίδιοι το κατ εξοχήν θήραμα αν οι κρτικοολιγάρχες και οι πολιτικοί προστάτες τους αποσπάσουν ολόκληρη την εξουσία. Οι πραγματικοί δημοκράτες και ακόμα πιο πολύ οι κοινωνικοί επαναστάτες δεν πρέπει να πέσουν ξανά στην παγίδα της οικονομίστικης ισοπεδωτικής λογικής: «τι Δημοκρατία της Βαίμάρης, τι Χίτλερ» που έφερε τον δεύτερο στην εξουσία.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΤΗΣ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2005, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Η επίσκεψη Πούτιν στο Άγιο Όρος που προετοιμάστηκε από την περσινή επίσκεψη των ρώσικων πολεμικών στη Θεσσαλονίκη αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για το κατέβασμα της ρώσικης υπερδύναμης στη Μεσόγειο και για τη χρησιμοποίηση του ελληνικού εδάφους για τα επιθετικά της σχέδια ενάντια στην Ευρώπη και όλον τον κόσμο. Στα πλαίσια αυτά το Άγιο Όρος προορίζεται για βάση των μηχανορραφιών της Ρώσικης καγκεμπίτικης εκκλησίας σε όλο τον κόσμο. Για τη νεοτσαρική Ρωσία η Ελλάδα είναι γενικότερα ένα απλό εργαλείο διπλωματικής και ενεργειακής διείσδυσης της στην Ευρώπη. Σε ότι αφορά την ίδια την Ελλάδα αυτός ο ρόλος σημαίνει στο μεν εσωτερικό εθνική υποδούλωση, σταδιακό εκφασισμό και οικονομική χρεωκοπία ενώ στο εξωτερικό σημαίνει τραμπούκικη πολιτική στην υπηρεσία του νέου αφεντικού και τελικά διεθνή απομόνωση και συντριβή. Κανείς δεν μπορεί να αγκαλιάζει τέρατα σαν τον αρχισφαγέα, βασανιστή και προβοκάτορα Πούτιν ατιμώρητα. Ο ελληνικός λαός πρέπει να αντισταθεί στις υποτακτικές στο Κρεμλίνο και προβοκατόρικες ηγεσίες των 4 κομμάτων που κρύβοντας τις αληθινές θέσεις και στόχους τους έχουν ήδη χαλκεύσει βαριές αλυσίδες για τη χώρα και το λαό.

OXI ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΡΙΑΡΙΔΗ

Ο δημοκράτης και αντιεθνικιστής συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης, συνεργάτης αρθρογράφος της εφημερίδας «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται σήμερα στο κέντρο μιας σφοδρής επίθεσης από τον ντόπιο σοβινοφασισμό. Το σφάλμα του ήταν ότι τόλμησε να γράψει για την εφημερίδα με την οποία συνεργαζόταν ένα άρθρο στο οποίο ζητούσε να γίνουν σεβαστά τα δημοκρατικά δικαιώματα της βάναυσα καταπιεσμένης μακεδονικής εθνικής μειονότητας στη χώρα μας, δηλαδή να της επιτραπεί το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού, να αναγνωριστεί η μακεδονική γλώσσα και να διδάσκεται στα μειονοτικά σχολεία. Η εφημερίδα αρνήθηκε να δημοσιεύσει το άρθρο του «για λόγους αρχής» και του ζήτησε να γράψει άλλο εξαναγκάζοντάς τον σε παραίτηση, ενώ στη συνέχεια ο Θ. Τριαρίδης, που στο μεταξύ είχε δημοσιεύσει το κείμενο στην προσωπική του ιστοσελίδα, δέχτηκε ένα μπαράζ φραστικών επιθέσεων με τηλεφωνήματα και e-mail από άγνωστους φασίστες με απειλές κατά της ζωής και της σωματικής του ακεραιότητας. Στις απειλές προστέθηκε λίγο αργότερα και η κατασυκοφάντηση, συνθέτοντας ένα κλίμα το οποίο μοιάζει με εκείνο των πρώτων χρόνων της
χιτλερικής διακυβέρνησης στη Γερμανία του μεσοπολέμου.
Η ΟΑΚΚΕ καταδικάζει την λογοκρισία που ασκήθηκε στο άρθρο και ακόμα περισσότερο την σιωπή των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των δημοσιογραφικών συνδικαλιστικών οργάνων, ιδιαίτερα εκείνη της ΕΣΗΕΑ, για αυτό το γεγονός.
Αυτή η σιωπή σημαίνει έγκριση αυτής της απόλυσης και ενθάρρυνση των σοβινοφασιστών που απειλούν τον τολμηρό δημοκράτη δημοσιογράφο με τρομοκρατικά τηλεφωνήματα και μηνύματα.
Καλούμε τους δημοκράτες σε όλη τη χώρα να αντισταθούν στο σοβινοφασισμό που σιγοβράζει και γιγαντώνεται , ιδιαίτερα στη θεσσαλονίκη, κάτω από την πρόσοψη της νέας «φιλειρηνικής» εθνικής πολιτικής. Ένα από τα πιο βασικά συστατικά της δημοκρατικής αντίστασης πρέπει να είναι η απαίτηση για την
αναγνώριση της μακεδονικής εθνικής μειονότητας. Όσο η δικιά της γλώσσα θα είναι κομμένη, κομμένη θα είναι και η γλώσσα ολου του λαού.

Το άρθρο του Θανάση Τριαρίδη με τίτλο «Μικρή σημείωση για μια κομμένη γλώσσα» είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα:
(http://www.triaridis.gr/keimena/keimD046.htm)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ

Έχουν περάσει 15 μέρες από τη συντριβή του αεροπλάνου της κυπριακής εταιρείας «Ήλιος» και ακόμα δεν έχουν έρθει στο φως οι αιτίες της πτώσης του. Αυτό δεν είναι γενικά παράξενο μιας και σε κάθε αεροπορική τραγωδία οι ζωντανές μαρτυρίες είναι ελάχιστες. Αυτός είναι ένας γενικός λόγος που θα πρέπει να κάνει τον καθένα προσεκτικό μέχρις ότου τουλάχιστον κάνουν τις πρώτες τους ανακοινώσεις για τις αιτίες της πτώσης του αεροπλάνου οι ειδικοί διερευνητές αυτών των ατυχημάτων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό είναι ακόμα πιο απαραίτητο καθώς εδώ έχουμε το πολύ σπάνιο φαινόμενο και οι δύο πιλότοι του αεροπλάνου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, να έχουν χάσει τις αισθήσεις τους πολύ ώρα πριν από την πρόσκρουση του στο έδαφος.
Κάτω από τέτοιες σκοτεινές συνθήκες το πιο παράξενο γεγονός είναι ακριβώς η σπουδή με την οποία η ελληνική κυβέρνηση και ο προπαγανδιστικός της κρατικός μηχανισμός ταυτόχρονα με το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να αποκλείσουν σαν αιτία του ατυχήματος την εγκληματική ενέργεια, να ελαχιστοποιήσουν το ενδεχόμενο ανθρώπινου λάθους των χειριστών, να αναζητήσουν την αιτία της πτώσης του στην αποσυμπίεση, (που όμως όπως τόνισαν στη συνέχεια τόσοι ειδικοί, πιλότοι και τεχνικοί, από μόνη της δεν μπορεί να προκαλέσει απότομη απώλεια συνείδησης των πιλότων οπότε και την πτώση ενός αεροπλάνου), αυτή την αποσυμπίεση να την αποδώσουν στην κακή κατάσταση του αεροπλάνου, και αυτή την κακή κατάσταση στην κακή του συντήρηση. Από κει δεν τους έμενε παρά ένα βήμα που αμέσως το διάνυσαν οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο για να ρίξουν την αποκλειστική ευθύνη της καταστροφής και των 120 θανάτων στην ιδιοκτήτρια αεροπορική εταιρία.

Αυτή η αντίδραση είναι πάγια και αυτόματη για πολιτικές δυνάμεις που για να υπερασπίσουν το κρατικοφασιστικό κεφάλαιο ανατολικού τύπου που υπηρετούν δαιμονοποιούν το αντίπαλο τους κεφάλαιο δυτικού τύπου, εκείνο που δουλεύει με όρους ανταγωνισμού στα πλαίσια της παγκόσμιας αγοράς. Η εταιρεία που κατέχει σήμερα την «Ήλιος», η «Λίμπρα», επένδυσε στις αερομεταφορές με σύγχρονα αεροπλάνα τελευταίας γενιάς και φαίνεται ότι λειτουργεί με όρους δυτικού κεφάλαιου. Στην περίπτωση της Ήλιος αυτό το κεφάλαιο ήταν δεμένο και πολιτικά με τον δυτικό καπιταλισμό, όπως προκύπτει από τη συμμετοχή στη διοίκησή της στελεχών του ΔΗΣΥ παλιότερα και του ΔΗΚΟ τελευταία.
Ακούστηκε ωστόσο επίμονα στην Κύπρο και στην Ελλάδα ότι η εταιρεία ανήκε στο ΑΚΕΛ το οποίο εμφανίζεται να έχει τον έλεγχο της εταιρείας «Δήμητρα» που έχει ποσοστό 5% στη Λίμπρα. Όμως από πουθενά δεν βγαίνει ότι σήμερα η Ήλιος (Λίμπρα) ανήκει στο ΑΚΕΛ. Αυτό δεν στέκει κατ’ αρχήν πολιτικά γιατί ο βασικός άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από την ουσιαστική διακοπή της λειτουργίας της εταιρείας μετά το ατύχημα είναι ο υπουργός συγκοινωνιών της Κύπρου Χ. Θράσου που είναι του ΑΚΕΛ. Αυτός ήταν που πίεσε για τη μαφιόζικη εισβολή της αστυνομίας και την κατάσχεση όλων των εγγράφων της εταιρείας και πάνω απ’ όλα αυτός ο οποίος εξανάγκασε την εταιρεία να καθηλώσει τα αεροσκάφη της για κατ’ εξαίρεση ελέγχους.
Επίσης θα ήταν εντελώς ανεξήγητο πολιτικά να ανήκει το αεροπλάνο στο ΑΚΕΛ και να πρωταγωνιστούν στην Ελλάδα στην καταγγελία μιας εταιρείας του ΑΚΕΛ, το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το ΑΚΕΛ διέψευσε κατηγορηματικά τη συμμετοχή του στην εταιρεία και μάλιστα εξανάγκασε τους δημοσιογράφους που δημοσίευσαν την είδηση αυτή σε δημόσια απολογία (εφημερίδα Κύπρου «Σημερινή» 24/8/05).

Η καθολική και αυτόματη ενοχοποίηση του αεροπλάνου και της εταιρείας σε Ελλάδα και Κύπρο θυμίζει την αντίστοιχη συμπεριφορά του ελληνικού καθεστώτος στο ναυάγιο του Σάμινα. Σε αυτό, ενώ η βασική αιτία του ατυχήματος ήταν το ανθρώπινο λάθος των καπετάνιων που έριξαν το πλοίο πάνω στο βράχο και η κύρια αιτία των πολλών θανάτων η εγκληματική αδιαφορία του πληρώματος για τους επιβάτες, το σοσιαλφασιστικό καθεστώς από την πρώτη στιγμή έκανε αιτία του ναυαγίου την κατάσταση του πλοίου και από κει κύριο ένοχο τον πλοιοκτήτη τον οποίο οδήγησε στη χρεωκοπία και τελικά στην αυτοκτονία.

Αυτήν ακριβώς τη γραμμή έβγαλε από την πρώτη στιγμή και συνεχίζει ως τα σήμερα για το αεροπλάνο η κρατική ΝΕΤ που έδωσε τον τόνο και τη γενική κατεύθυνση σε όλα τα κανάλια που θέλουν να τα έχουν καλά με το βαθύ καθεστώς. Ο πυρήνας αυτού του καθεστώτος όπως πάντα έτσι και τώρα εκφράστηκε από τις ανακοινώσεις του ΣΥΝ και τα πρωτοσέλιδα του Ριζοσπάστη που αποφάνθηκαν ελάχιστες ώρες μετά την συντριβή του αεροπλάνου ότι φταίει η «Ήλιος» γι αυτήν. Μάλιστα ο ΣΥΝ, που μίλησε πρώτος και σε χρόνο μηδέν, ζήτησε να ελεγχθούν όλες οι ιδιωτικές εταιρείες της Ευρώπης! Αυτό σε πείσμα όλων των δεδομένων ότι οι ασφαλέστερες αεροπορικές εταιρείες είναι σήμερα ιδιωτικές και ότι οι ανασφαλέστερες ήταν και εξακολουθούν να είναι οι κρατικές των πρώην ανατολικών κρατών. Ακόμα και ο κνίτικος ισχυρισμός των ημερών ότι είναι ανασφαλείς οι εταιρείες χαμηλού κόστους αποδείχτηκε επίσης λαθεμένος, αφού ανάμεσα στις πιο ασφαλείς στον κόσμο είναι οι εταιρείες χαμηλών τιμών Εasyjet και η Ryanair. Στην πραγματικότητα η ασφάλεια των αεροπλάνων, όπως και κάθε άλλου μεταφορικού μέσου είναι βασικό συστατικό της ποιότητας του εμπορεύματος δηλ. της μεταφοράς προσώπων. Από την ώρα μάλιστα που τα αεροπορικά ατυχήματα δημοσιοποιούνται παγκόσμια και μαζί με αυτά δημοσιοποιούνται και οι στατιστικές της ασφάλειας για κάθε εταιρία ξεχωριστά, καμιά επιχείρηση που δουλεύει με όρους παγκόσμιας αγοράς, ιδιωτική ή κρατική, δεν έχει συμφέρον από το να παράγει γενικά ανασφαλείς μεταφορές. Αυτό ισχύει και για την επιχείρηση που πραγματοποιεί τη μεταφορά και, ακόμα περισσότερο, για την επιχείρηση που κατασκευάζει τα αεροπλάνα. Εκείνος ο καπιταλιστής που μπορεί να έχει συστηματικά συμφέρον από μη ασφαλείς πτήσεις είναι εκείνος που στηρίζεται στο μονοπώλιο των μεταφορών που μπορεί να έχει εξασφαλίσει στο εσωτερικό ή το εξωτερικό μιας χώρας (κλασσική περίπτωση οι πρώην ανατολικές χώρες) και ο οποίος ξέρει απλά ότι το κόστος της καλής κατασκευής και συντήρησης των αεροπλάνων του είναι μεγαλύτερο ή ίσο από το κόστος της συντριβής ενός ορισμένου αριθμού αεροπλάνων κάθε τόσο. Στο κόστος αυτό συμπεριλαμβάνονται και οι αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων των αεροπορικών δυστυχημάτων και το πολιτικό κόστος. Στις φασιστικές χώρες που το κράτος δεν δίνει λογαριασμό για την ανθρώπινη ζωή, ούτε την αποτιμά ψηλά όποτε χρειαστεί να το κάνει, είναι πολύ χαμηλό και το οικονομικό και το πολιτικό κόστος μιας συντριβής. Από την άλλη μεριά στις μισοδημοκρατικές καπιταλιστικές χώρες όπου η πίεση της κοινής γνώμης είναι τεράστια, οπότε το οικονομικό και πολιτικό κόστος ενός ατυχήματος μπορεί να γίνει πολύ ψηλό, η ασφάλεια των μεταφορών ελέγχεται και μάλιστα συχνά με πολύ ψηλές απαιτήσεις από το ίδιο το κράτος. Στην πραγματικότητα αυτό οφείλεται στο ότι στις αστοδημοκρατικές χώρες οι γενικοί ταξικοί συσχετισμοί είναι πιο ευνοϊκοί για τους λαούς από όσο στις φασιστικές χώρες. Να σημειώσουμε εδώ ότι στην κατηγορία του κρατικοφασιστικού μονοπωλιακού κεφάλαιου συμπεριλαμβάνεται και το τυχοδιωκτικό κεφάλαιο της κάθε κρατικά ευνοούμενης ολιγαρχίας που μπορεί να παίξει με τις πιθανότητες και να χρησιμοποιήσει σαράβαλα αεροπλάνα για να πετύχει γρήγορα κέρδη έχοντας εξασφαλίσει ότι σε περίπτωση συντριβής τους δεν θα έχει ούτε ποινικό, ούτε και σημαντικό οικονομικό κόστος. Σε τέτοιες «ιδιωτικές» εταιρείες η αστοχία των παραγομένων προϊόντων επίσης δεν κοστίζει τίποτα σε αυτές (δες προϊόντα της Ιντρακόμ, κατασκευές του Μπόμπολα κλπ).

Είναι φανερό στον καθένα που παρακολουθεί την πολιτική του βιομηχανικού σαμποτάζ στην Ελλάδα ότι το αντίστοιχο σαμποτάζ επιχειρείται και στην Κύπρο από τους ρωσόφιλους. Και αυτοί εκεί όπως και οι ομόλογοί τους στην Ελλάδα θα έχουν κάθε συμφέρον από τη συντριβή ενός αεροσκάφους και μέσω αυτού από τη διάλυση της πρώτης ιδιωτικής βιομηχανίας εναέριων μεταφορών που επιχειρήθηκε εκεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι η εταιρεία δεν έχει τις δικές της ευθύνες, ούτε μπορούμε σε αυτή τη φάση να αποκλείσουμε ότι μπορεί να πρόκειται για ατύχημα για το οποίο η δοσμένη εταιρεία να έχει την κύρια ευθύνη. Όμως ωσότου βγει ένα ισχυρό πόρισμα με άφθονα και γνωστά σε όλους στοιχεία εμείς θα περιλάβουμε στις υποθέσεις μας και το ενδεχόμενο της δολιοφθοράς με πρώτη πιθανή αιτία σε μια τέτοια περίπτωση το βιομηχανικό σαμποτάζ για λογαριασμό αυτών που για χρόνια δεν δίστασαν να φτάσουν στις δολοφονίες επιχειρηματιών προκειμένου να συντρίψουν τις βιομηχανίες τους.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Αντίσταση στους γενοκτόνους σφαγείς σημαίνει αντίσταση στο νεοχιτλερικό άξονα Μόσχας-Πεκίνου –Τεχεράνης

Η σφαγή των αμάχων στο Λονδίνο είναι το δεύτερο μεγάλο χτύπημα των νεοχιτλερικών σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά από εκείνο της Μαδρίτης.

Πρόκειται για ένα ακόμα από τα προκαταρκτικά επεισόδια του παγκόσμιου πολέμου που ετοιμάζει ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός επικεφαλής του νεοχιτλερικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης χτυπώντας σε όλα τα σημεία του πλανήτη και περισσότερο στον τρίτο κόσμο. Τα χτυπήματα των νεοχιτλερικών χαρακτηρίζονται από ένα πράγμα, τη γενοκτονική τους λογική σύμφωνα με την οποία ολόκληροι λαοί και έθνη και όχι κάποιες κυβερνήσεις ή στρατοί είναι ο προς εξόντωση εχθρός.
Η παραλυμένη ηγετική τάξη της Δύσης, η μονοπωλιακή αστική τάξη, είναι ανίκανη να αντιδράσει γιατί συνεργάζεται με το νεοχιτλερικό άξονα για να εξασφαλίσει πρώτες ύλες, φτηνή εργασία και αγορές, αλλά και για να ελέγξει πολιτικά τον τρίτο κόσμο. Αυτό που κάνει...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΤΣΕΤΣΕΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΑΣΛΑΝ ΜΑΣΚΑΝΤΟΦ

Η ΟΑΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονία του μεγάλου ηγέτη του τσετσένικου λαού Ασλάν Μασχάντοφ. Ο Μασχάντοφ εκπροσωπούσε τις πιο συνεπείς εθνικο-απελευθερωτικές και ταυτόχρονα βαθιά δημοκρατικές τάσεις μέσα στην τσετσένικη Αντίσταση. Αυτός υπεράσπισε ως το τέλος τη γραμμή του σεβασμού στο ρώσικο άμαχο πληθυσμό, αυτός καλούσε τους τσετσένους μαχητές να χτυπούν μόνο στρατιωτικούς στόχους και να παλεύουν μέσα στα πλαίσια των συνθηκών της Γενεύης. Γι' αυτό είχε καταδικάσει ανεπιφύλακτα τις ρώσικες προβοκάτσιες στο θέατρο της Μόσχας το 2002, στο Μπεσλάν και είχε εκπονήσει ένα ειρηνευτικό σχέδιο για μια μεταβατική διοίκηση του ΟΗΕ στην Τσετσενία. Αποδεικνύεται με τη δολοφονία Μασχάντοφ ότι η Μόσχα θέλει να έχει στην ηγεσία των Τσετσένων θυμάτων της γενοκτονίας που διαπράττει τον εκπρόσωπο της ισλαμοφασιστικής αντίδρασης Σαμίλ Μπασάγεφ. Αυτός ο πρώην πράκτορας της GRU (αντίστοιχο της KGB στο στρατό) έκανε πάντα αυτό που σύμφερε πολιτικά τη Ρωσία και που δυσφημούσε την τσετσένικη αντίσταση. Ο Μασχάντοφ είχε ανακοινώσει επίσημα ότι ο Μπασάγεφ θα δικαζόταν μετά την απελευθέρωση της Τσετσενίας για την τρομοκρατική επίθεση στο Μπεσλάν.
Αν ο Μπασάγεφ γίνει αρχηγός της τσετσένικης αντίστασης και η βαρβαρότητα επικρατήσει σε αυτήν, τεράστια ευθύνη θα έχουν, εκτός από την νεοναζιστική FSB και τον αρχηγό της πρόεδρο Πούτιν, η ρωσόφιλη νέα Ανταντ (Entente) Σρέντερ, Μπλερ και Σιράκ. Χωρίς τη δική τους κτηνώδη ανοχή, ακόμα και στήριξη στον γενοκτονικό πόλεμο της Ρωσίας στην Τσετσενία ποτέ δεν θα υπήρχε πολιτικο-στρατιωτική απομόνωση του τσετσένικου αγώνα και ποτέ δεν θα υπήρχε δυνατότητα για την άνοδο προβοκατόρων και αργότερα πιθανότατα ρωσόφιλων συμβιβαστών στην ηγεσία του.
Όποιες πάντως και αν είναι οι μεσοπρόθεσμες εξελίξεις, οι λαοί της Ευρώπης και όλοι οι δημοκράτες του κόσμου θα χρωστάνε στους ηρωικούς και περήφανους Τσετσένους και στον πρόεδρό τους Μασχάντοφ αιώνια ευγνωμοσύνη. Το αίμα τους και τα ατέλειωτα, ανείπωτα και πρωτοφανή μαρτύρια τους ειδοποίησαν την ανθρωπότητα 10 ίσως και 20 χρόνια πιο μπροστά για το θανάσιμο κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για την παγκόσμια ειρήνη η σημερινή Ρωσία και ο νεοχιτλερικός άξονας που αυτή έχει ήδη συγκροτήσει με το Πεκίνο και την Τεχεράνη.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ “ΚΑΘΑΡΣΗ”

Η υποτιθέμενη κάθαρση δικαστικών και εκκλησιαστικών παραγόντων που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι μια καλοστημένη φασιστική επιχείρηση. Με αυτήν το ρωσόδουλο ηγεμονικό τμήμα της αστικής τάξης επιχειρεί στη μεν περίπτωση των δικαστών να ελέγξει εκείνον τον τομέα του κρατικού μηχανισμού στον οποίο συναντούσε τις μεγαλύτερες αντιστάσεις, (διώξεις κατά Κόκκαλη, δικαστικές αποφάσεις κατά Ιντραλότ, καταδίκη Λαλιώτη για συκοφαντική δυσφήμιση στο Μητσοτάκη, καταδίκες τραμπούκων του ψευτοΚΚΕ κλπ), στη δε περίπτωση της εκκλησίας να εξουδετερώσει τις τελευταίες αντιστάσεις στην πορεία του Χριστόδουλου, να υποτάξει την ελληνική εκκλησία στη ρώσικη εκκλησία και στην αντιδυτική πολιτική της.
Είναι χαρακτηριστικά από αυτήν την άποψη δύο γεγονότα: πρώτον, ότι στην μεν υπόθεση των δικαστών, ο εκκαθαρίζων νέος πρόεδρος του Άρειου Πάγου Γ. Κάπος, είχε προστατέψει τον Κόκκαλη από την επίθεση του πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κρουσταλλάκη (όταν αυτός είχε στραφεί ενάντια στην Ολομέλεια Εφετών επειδή απέρριψε το αίτημά του να τοποθετηθεί εφέτης - ανακριτής στη δίωξη Κόκκαλη λόγω της βαρύτητας της), δεύτερον, ότι στην υπόθεση των μητροπολιτών ο αποκεφαλισμένος και ως χθες πανίσχυρος Παντελεήμων Αττικής ήταν υπέρ της σύσφιξης των σχέσεων της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με το Βατικανό.

Θα πρέπει οι δημοκρατικοί άνθρωποι να πάρουν σοβαρά υπ όψιν τους το γεγονός ότι ο υποτιθέμενος αρχάγγελος όλων των καθάρσεων έχει ανακαλύψει τις πιο ασήμαντες πράξεις διαφθοράς, αλλά ποτέ εδώ και δεκαετίες δεν έχει ανακαλύψει το παραμικρό για το μεγαλύτερο μεταπολεμικό σκάνδαλο, την απότομη και γιγαντιαία υπερπάχυνση με κρατικά κονδύλια της νέας ρωσόδουλης ολιγαρχίας των Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτιληναίου και δεν είπε ποτέ κουβέντα για την ατιμώρητη βία των συμμοριών του Ολυμπιακού. Και όχι μόνο αυτό. Τον Νοέμβρη του 2004 ανακάλυψε ένα "σκάνδαλο απευθείας ανάθεσης" και διέσυρε τον πρόεδρο του ΟΠΑΠ Φιλιππίδη για μια νόμιμη ανάθεση την ώρα που αυτός προσπαθούσε να ανεξαρτητοποιήσει τον ΟΠΑΠ από την Ιντραλότ του Κόκκαλη!!! Την ίδια περίπου στιγμή επιχειρούσε να διασύρει τον Ορφανό για ένα ανύπαρκτο ρουσφέτι στην κόρη του την ώρα που εκείνος ήταν σε σύγκρουση με τον Κόκκαλη στο ποδόσφαιρο (εκλογή Γκαγκάτση στην ΕΠΟ) καθώς και με το νέο ιδιοκτήτη της ΑΕΚ, άνθρωπο των Λαλιώτη-Γ. Παπανδρέου, τον Ντέμη Νικολαίδη.

Αν κανείς έχει αμφιβολίες για το πόσο συντονισμένα δουλεύει το διακομματικό πολιτικό σύστημα κορυφής με τον Τριανταφυλλόπουλο σε ρόλο παραγγελιοδόχου- εκτελεστή δεν έχει παρά να δει τη σημερινή διαδικασία “κάθαρσης”. Ο Τριανταφυλλόπουλος χτυπάει από κάτω τους δικαστές ακριβώς επειδή μόνο τώρα υπάρχει πρόεδρος του Άρειου Πάγου που μπορεί να τους εξοντώνει χτυπώντας από τα πάνω με συνοπτικές διαδικασίες και με παλιά στοιχεία ανασυρμένα από το αρχείο. Επίσης χτυπάει από κάτω τους παπάδες αφού προηγούμενα ο Χριστόδουλος έχει ελέγξει τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο και μπορεί να τους εκπαραθυρώνει ταχύτατα από πάνω. Η ατμόσφαιρα και το σύνθημα της ανεμπόδιστης εξόντωσης δίνονται επειδή συντονισμένα όπως πάντα χτυπάνε πολιτικά από πάνω και ζητάνε και άλλη “κάθαρση”, δηλαδή και άλλα κεφάλια, ο Κ. Καραμανλής, ο Γ. Παπανδρέου και πιο πολύ απ' όλους τα ρωσόδουλα κόμματα που βρίσκονται μπροστά σε κάθε κάθαρση, ο ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ. Είναι το ίδιο χαρακτηριστικό πως ο Τριανταφυλλόπουλος χτύπησε τον Φιλιππίδη του ΟΠΑΠ την ώρα ακριβώς που τον χτύπαγε η ΔΑΚΕ από κάτω και τον υπονόμευε ο Καραμανλής από πάνω. Ο Τριανταφυλλόπουλος είναι η ρομφαία των πιο διεφθαρμένων αστών ενάντια στους λιγότερο διεφθαρμένους ή ακόμα περισσότερο ενάντια στους πιο ακέραιους αστούς. Αν αυτός ήταν στ' αλήθεια η ρομφαία του λαού όχι μόνο δεν θα ήταν άτρωτος πολιτικά για τόσα χρόνια, όχι μόνο δεν θα έβρισκε δουλειά ούτε για μια ώρα σε κανένα κανάλι, αλλά θα ήταν στη φυλακή χρωστώντας επιπλέον δισεκατομμύρια στα θύματά του μόνο και μόνο γιατί θα εφαρμοζόταν και ενάντια του ο νόμος που λέει ότι δεν μπορεί κανείς να παρακολουθεί τηλέφωνα και να μπαίνει σε κρεβατοκάμαρες για να συντρίβει ανθρώπους στα μάτια όλης της χώρας και μάλιστα πριν καν απολογηθούν σε ένα δικαστήριο.

Γιατί δέχεται πυρά και ο Χριστόδουλος ή σχετικά με τη μέθοδο:
“μαζί με το θύμα χτυπάμε και το θύτη”

Δεν πρέπει επίσης να μπερδεύεται κανείς από το γεγονός ότι ο Τριανταφυλλόπουλος και το ευρύτερο σύστημα των εκκαθαριστών χτυπάει ταυτόχρονα με τα θύματα του Χριστόδουλου και τον ίδιο τον Χριστόδουλο. Αυτό γίνεται για να μη συσπειρώνονται τα θύματα ενάντια στον Χριστόδουλο, αλλά αντίθετα να τον θεωρούν ηγέτη τους, αφού με το χτύπημά εναντίον του πιστεύουν ότι είναι εκείνος ο κύριος στόχος της επίθεσης, δηλαδή ότι κάποιος άλλος είναι ο κοινός εχθρός τους (πχ οι δυτικόφιλοι των μίντια ή οι αμερικανοί, οι ευαγγελιστές και οι παπιστές, ή τελικά οι μασόνοι και οι εβραίοι). Όμως η διαφορά βρίσκεται στο ότι κανείς, ούτε στην εκκλησία, ούτε στην πολιτική ηγεσία δεν ζητάει την απομάκρυνση του Χριστόδουλου. Αντίθετα η πολιτική ηγεσία ζητάει από τον Χριστόδουλο να πραγματοποιήσει την κάθαρση. Αυτή η μέθοδος που συνίσταται στο ότι μαζί με τα αληθινά θύματα πυροβολείται και ο θύτης για να καλύπτεται στα μάτια των θυμάτων είχε χρησιμοποιηθεί με εξαιρετικά αποτελέσματα στην κάθαρση του 1989 μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Τότε το ρωσόφιλο πολιτικό μπλοκ (ψευτοΚΚΕ, Σημίτης-Λαλιώτης) χτυπούσε μαζί με τους υπό εκκαθάριση αυτοδυναμικούς του ΠΑΣΟΚ (Κουτσόγιωργα, Τσοβόλα κλπ) και τον ίδιο τον Α. Παπανδρέου. Οι αυτοδυναμικοί εξοντώθηκαν πολιτικά, ποινικά ή και φυσικά, ενώ ο υποτιθέμενος αρχηγός τους Α. Παπανδρέου όχι μόνο αθωώθηκε πολιτικά και ποινικά, αλλά έμεινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και ξαναέγινε πρωθυπουργός. Η επιλεκτική στάση του κατηγόρου Κωνσταντόπουλου στο ειδικό δικαστήριο ήταν πολύ αποκαλυπτική.

Η δημοκρατική αυτοοργάνωση του λαού ενάντια στην κρατική διαφθορά

Να λοιπόν γιατί δεν πρέπει κανείς να θεωρήσει ότι πραγματοποιείται σήμερα οποιαδήποτε μορφή κάθαρσης. Να γιατί οι πραγματικοί δημοκράτες πρέπει να ξεσκεπάσουν όλη αυτή τη διαδικασία, να την καταγγείλουν σαν μια πράξη απάτης, κτηνωδίας, και φασισμού και να ξεσκεπάσουν τους πολιτικούς, ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς της απαιτώντας τουλάχιστον το σεβασμό της ελάχιστης αστικής νομιμότητας που έχει επιβιώσει από αυτές τις μέθοδες κάθαρσης. Η αληθινή δημοκρατική κάθαρση, η οποιαδήποτε κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και των παράπλευρων θεσμών του (εκκλησία, δήμοι, συνδικάτα, αστικά κόμματα), μπορεί σήμερα να γίνει μόνο σε ένα βαθμό και μόνο με μια συστηματική οργάνωση του λαού που στενάζει από αυτή τη διαφθορά και πιο πολύ από την καταπίεση και την εκμετάλλευση από τους διεφθαρμένους. Μια τέτοια πολιτική δημοκρατική αυτοοργάνωση του λαού, ας μην αμφιβάλει κανείς, θα συναντήσει απέναντί της πρώτους και καλύτερους τους σημερινούς εκκαθαριστές.
Γιατί αυτή η αυτοοργάνωση είναι ακριβώς το αντίθετο από κείνο που αυτοί ονομάζουν “έλεγχο και συμμετοχή των πολιτών” στη λειτουργία του κράτους και των παράπλευρων θεσμών του. Οι δημοκρατικοί πολίτες θέλουν τις αποκλειστικά δικές τους μαζικές οργανώσεις βάσης που θα τους προφυλάσσουν από το κράτος και θα τους τοποθετούν αυτόματα απέναντι σε αυτό και στα πιο διεφθαρμένα και καταπιεστικά στοιχεία του. Οι πραγματικοί δημοκράτες δεν θέλουν καθόλου τη συνένοχη και γλοιώδη συμμετοχή τους σαν πλέμπα μέσα στο κράτος στο πλευρό των εκκαθαριστών, οι οποίοι θέλουν να διεισδύσουν σε αυτό επικεφαλής των πληβείων για να το καταλάβουν οι ίδιοι εξ εφόδου και να το κάνουν δικό τους. Στόχος τους είναι να αποσπάσουν τον πολιτικό έλεγχο όλου του κρατικού μηχανισμού, από κει να εξασφαλίσουν το μονοπώλιο της πολιτικής εξουσίας ώστε να μπορέσουν να ασκήσουν τελικά δίχως φραγμούς τη δικιά τους, την πιο βάναυση δικτατορία σε όλο το λαό ακόμα και σε όλες τις άλλες μερίδες των εκμεταλλευτριών τάξεων. Αυτό είναι το νόημα του καλέσματος του Γ. Παπανδρέου και του ΣΥΝ για «συμμετοχή των πολιτών στη διαχείριση των ζητημάτων της εκκλησίας». Ενώ μιλάνε για διαχωρισμό εκκλησίας κράτους θέλουν μέσα από τη μεθοδευμένη και επιλεκτική σκανδαλοδιαχείρηση ή και σκανδαλογέννεση να ελέγξουν κομματικά- πολιτικά την εκκλησία, δηλαδή να την υποτάξουν στη δικιά τους κρατική-πολιτική κυριαρχία. Για τους δημοκράτες το ζήτημα είναι αντίθετα ανεξάρτητη από το κράτος και τους μισοκρατικούς θεσμούς οργάνωση των πολιτών που θα εμποδίζει κάθε παραπέρα ενίσχυση του κρατικού πολιτικού ελέγχου πάνω στην πολιτική και κοινωνική ζωή, ακόμα και πάνω στην εκκλησία. Οι δημοκράτες θέλουν να μην έχει η εκκλησία εξουσία πάνω στο κράτος και όχι να έχει το κράτος εξουσία πάνω στην εκκλησία. Αυτό είναι το νόημα της γραμμής του χωρισμού κράτους-εκκλησίας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ 04-11-2004
Για την αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από τις ΗΠΑ

Η αναγνώριση της γειτονικής χώρας με το συνταγματικό της όνομα από τις ΗΠΑ είναι αποτέλεσμα και όχι αιτία της χρεωκοπίας της άδικης εκστρατείας της ελληνικής άρχουσας τάξης να επιβληθεί με τη βία αλλαγή του ονόματος μιας χώρας. Οι βαθύτεροι υποκινητές αυτής της εκστρατείας είχαν έναν βαθύτερο στόχο: να αποτρέψουν την αναγνώριση της γειτονικής χώρας από τη Δύση για να απορροφηθεί αυτή από την στρατηγική του “ορθόδοξου τόξου”, δηλαδή από μια Ρωσία που για τη δικιά της αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας το 1996 κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ 20-10-2004
Για τη δολοφονική επίθεση ενάντια στον αθλητικογράφο Φ. Συρίγο

Η δολοφονική επίθεση στον Φ. Συρίγο ανοίγει νέα περίοδο πολιτικής βίας στην Ελλάδα. Από τις επιθέσεις σε μέλη της αστικής τάξης το κρατικοφασιστικό μονοπώλιο περνάει τώρα σε επιθέσεις στους δημοκράτες εργαζόμενους του τύπου. Υπάρχουν ισχυροί λόγοι να εκτιμήσει κανείς ότι η βία ενάντια στον Συρίγο αποτελεί πολιτική συμπύκνωση της μόνης οργανωμένης βίας στο χώρο του αθλητισμού, της ποδοσφαιρικής, που στο κέντρο της βρίσκονται εδώ και χρόνια η φρασεολογία και οι πρακτικές του κρατικοολιγάρχη Σ. Κόκκαλη

Για τα επεισόδια με τους Αλβανούς μετανάστες
Το δολοφονικό πογκρόμ ενάντια στους αλβανούς μετανάστες είναι το πιο επαίσχυντο προϊόν ενός ελληνικού σοβινισμού που το πολιτικό καθεστώς έχει γιγαντώσει με δουλειά δεκαετιών. Είναι αυτό το καθεστώς που αντί να συλλάβει τους εθνορατσιστές και ναζιστές που ξεκίνησαν τις επιθέσεις, τους ενθάρρυνε να τις συνεχίσουν σε όλη τη χώρα διατάσσοντας την αστυνομία να ξυλοκοπήσει τους Αλβανούς στο κέντρο της Αθήνας επειδή τόλμησαν να πανηγυρίσουν!

Για το έγκλημα στο σχολείο του Μπεσλάν
Η καταγγελία που έχει κάνει η τσετσένικη αντίσταση με επικεφαλής τον Μασκάντοφ, από την πρώτη στιγμή της κτηνώδους επιχείρησής στο σχολείο του Μπεσλάν, ότι πρόκειται για προβοκάτσια της ΚαΓκεΜπε, είναι η μόνη πειστική εξήγηση για ένα έγκλημα που δίνει στη ρώσικη στρατιωτική μηχανή την αφορμή για να εξαπολύσει έναν πόλεμο εξολόθρευσης στην Τσετσενία και όλο τον Καύκασο.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΥΠΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙΣΤΩΝ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Η ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ-ΦΑΡΣΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ 7ης ΜΑΡΤΗ

ΣΗΜΙΤΗΣ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΜΑΧΑΙΡΩΝΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ "ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟ ΙΡΑΚ"

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΨΩΜΙΑΔΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΓΛΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ "ΩΣ ΕΔΩ"

ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΕ Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Για Την Ενδεχόμενη Ένταξη Της Κύπρου Στην Ε.Ε

Για Τη Μη Συμμετοχή Της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας Στην Πορεία Της 28 Νοέβρη (Ανακοίνωση της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας)

Για Τις Δημοτικές Εκλογές

Για Τη Νέα Αιματηρή Επίθεση των Ναζιστών Της "Χρ. Αυγής" (Ανακοίνωση της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας)

Για Τα Αποτελέσματα Των Εκλογών

Για Τη Συμμετοχή Καρατζαφέρη Στις Νομαρχιακές Εκλογές

Για τη διαδήλωση υπέρ της 17Ν

Για τη συμμετοχή ναζιστών της "Χρ. Αυγής" στο συνδιασμό του Καρατζαφέρη
(Ανακοίνωση της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας)

Για τους κρατούμενους της 17Ν

Για την καταδίκη Ντέντε

Για τη σύλληψη Κουφοντίνα

Για το "κίνημα" ενάντια στην αισχροκέρδια

Για την προκήρυξη της 17Ν

Για την 17Ν

Γιά την είσοδο της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ

Ανακοίνωση Τύπου, 11 0κτώβρη 2001

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ 15 Νοέμβρη 2001

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΑΛΗ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ 30-4-2002 ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΟΙ ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΤΗΣ “ΧΡ. ΑΥΓΗΣ”

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ 30-4-2002 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ