ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΠΕΛΕΡΗ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΒΑΖΟΥΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Με αρχηγό πάντα τον τάχα δυτικόφιλο Μητσοτάκη
Ένα νέο πανεθνικό μέτωπο φαίνεται ότι έχει ανοίξει τελευταία κατά της Αλβανίας με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μητσοτάκη με την εργαλειοποίηση της υπόθεσης Μπελέρη κατά της κυβέρνησης Ράμα της Αλβανίας, που την αντιστοιχία του μπορεί να τη βρει κανείς μόνο στην εκστρατεία για το όνομα στο μακεδονικό. Σύσσωμες οι κομματικές ηγεσίες με πιο δραστήριες αυτές του ψευτοΚΚΕ και του Βελόπουλου έχουν βαλθεί να κόψουν το δρόμο της Αλβανίας για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση δήθεν στο όνομα της προάσπισης των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, όπως τότε είχαν ανακαλύψει ότι το όνομα Μακεδονία σαν συνθετικό του κρατικού ονόματος αυτής της δημοκρατικής και μικρής γειτονικής χώρας ήταν μια «εθνική προδοσία», ώστε να την εμποδίσουν να μπει στην Ευρώπη και έτσι να τη στείλουν πακέτο στη Ρωσία, πράγμα που ήδη σε επίπεδο κοινής γνώμης των εθνικά μακεδόνων το έχουν πετύχει. Πίσω από αυτή τη ξαφνική φούρια για τον Μπελέρη και την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία κρύβεται στην πραγματικότητα η προσπάθεια τους να κατεδαφίσουν τη φιλοευρωπαϊκή πολιτική του πρωθυπουργού και αρχηγού του σοσιαλιστικού κόμματος Ράμα στο ζήτημα της οξύτατης κρίσης στο Κόσσοβο την οποία πυροδοτεί εδώ και μήνες ο πρωθυπουργός του Κοσσόβου Κούρτι.
Ο Κούρτι έχει μια πέρα για πέρα προβοκατόρικη γραμμή η οποία στηρίζεται στην υποδαύλιση του σοβινιστικού ονείρου της Μεγάλης Αλβανίας όχι μόνο στο Κόσσοβο αλλά κυρίως στην ίδια την Αλβανία. Η πολιτική Κούρτι οξύνει επίτηδες την ένταση στο Κόσσοβο προκαλώντας τους Σέρβους που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία της περιοχής της Μητρόβιτσα που βρίσκεται μέσα στο Κόσσοβο. Έτσι δυναμώνει τον αρρωστημένο σερβικό σοβινισμό που εδώ και πολλά χρόνια έχει δέσει τη μοίρα του με αυτήν του ρωσικού νεοχιτλερισμού.
Η μεγάλη ζημιά που κάνει η πολιτική Κούρτι είναι ότι δίνει στη Σερβία το πάτημα να ζητάει επέμβαση της Ευρώπης και των ΗΠΑ, κυρίως όμως της Ευρώπης, να συνετίσει τον Κούρτι ο οποίος χαλάει ανοιχτά το απεγνωσμένο πρόγραμμα ειρήνευσης της ΕΕ στα δυτικά Βαλκάνια. Γιατί αν δεν τον συνετίσει, όπως υπονοεί η Σερβία και το πιστεύει κι από μόνη της η ΕΕ, θα υπάρξει άμεσος κίνδυνος αλβανο-σερβικής ανάφλεξης και σε αυτήν την περίπτωση η Σερβία θα καταφύγει σε μια πιο σαφή και δραστήρια συμμαχία με τη Ρωσία, ενώ τώρα προσποιείται την ουδέτερη. Στην ουσία ο Κούρτι με αυτή την πολιτική συνειδητά ή όχι δυναμώνει τη θέση της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια. Έτσι η ΕΕ, όπως και η Αμερική, έχει στραφεί σαφώς ενάντια στον Κούρτι και επιβάλλει διάφορες κυρίως πολιτικές κυρώσεις ενάντια στην κυβέρνηση του. Ο Ράμα στην περίπτωση αυτή βρίσκεται σε δύσκολη θέση καθώς δεν θα ήταν πρωθυπουργός της Αλβανίας αν δεν είχε παίξει κι αυτός χοντρά με το μεγαλοαλβανικό σοβινισμό. Όμως προκειμένου να μην βρεθεί σε σύγκρουση με την ΕΕ την ώρα που βρίσκεται κοντά στην ένταξη της χώρας του σε αυτήν και γι αυτό προσπαθεί να έχει όσο γίνεται πιο ομαλές σχέσεις με τη Σερβία πήρε καθαρά και ξάστερα θέση κατά του Κούρτι και υπέρ της ΕΕ και των ΗΠΑ. Σε αυτό το κρίσιμο πολιτικό άλμα ο ορκισμένος εχθρός του και αρχηγός του άλλου μεγάλου πόλου της αλβανικής πολιτικής, του Δημοκρατικού κόμματος, ο Σαλί Μπερίσα πήρε σαφή θέση υπέρ του Κούρτι.
Την κρίσιμη αυτή για την Αλβανία πολιτική στιγμή συνέβη ο Μπερίσα να έχει στηρίξει την υποψηφιότητα του Μπελέρη στη Χειμάρρα κόντρα στον υποψήφιο του Ράμα και ο Μπελέρης να έχει φυλακιστεί μετά από μια δικαστική δίωξη εναντίον του. Την ευκαιρία την άρπαξε στον αέρα ο μόνος ρωσόφιλος πρωθυπουργός με δυτικό πρόσωπο στην Ευρώπη, ο προβοκάτορας και αφοσιωμένος φίλος του ψευτοΚΚΕ Μητσοτάκης. Αυτός αξιοποίησε στο φτερό το ότι ο Μπελέρης ήταν ο κύριος υποψήφιος της ελληνικής μειονότητας στη Χειμάρρα και κατήγγειλε τον Ράμα ότι βρίσκεται πίσω όχι απλά από τη δίωξη του, αλλά πίσω από το διωγμό όλης της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Αμέσως ο προβοκάτορας έκανε τον ισχυρισμό του πανευρωπαϊκό ζήτημα. Από πίσω του βρέθηκαν σε αυτό αυτόματα όλοι οι άλλοι ρωσόδουλοι πολιτικοί αρχηγοί, με τον ΣΥΡΙΖΑ να αποστασιοποιείται ελαφρά, αλλά ουσιαστικά μόνο σε ότι αφορούσε το σκοτεινό πρόσωπο του ίδιου του Μπελέρη και όχι το διεθνές σάλπισμα του Μητσοτάκη.* Αυτός κάνει τα πάντα για να στρέψει όλη την ΕΕ και όλη τη Δύση ενάντια στο Ράμα. Μάλιστα οργάνωσε στα γρήγορα μια άτυπη πραξικοπηματική και διασπαστική μίνι βαλκανική διάσκεψη στο Μαξίμου. Σε αυτήν έχει καλέσει μαζί με άλλους όχι μόνο την πιο ανοιχτά φιλορώσικη και πιο ανοιχτά τραμπούκικη από όλες τις τραμπούκικες πρωθυπουργίες των Βαλκανίων, τη σέρβικη, αλλά και τον πιο ανοιχτό προβοκάτορα και εμπρηστή πρωθυπουργό των Βαλκανίων τον κοσοβάρο Κούρτι για να καταδικάσουν όλοι μαζί τον μόνο βαλκάνιο πρωθυπουργό που αν όχι από πεποίθηση, τουλάχιστον από θέση προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά που έχει ανάψει ο τελευταίος στην πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων που λέγεται Κόσοβο.
Πως η κυβέρνηση του ελληνικού κράτους που καταπατά βάναυσα τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων έκανε την απελευθέρωση Μπελέρη έναν ακόμα ιερό εθνικό στόχο
Η σύλληψη Μπελέρη είναι ξεκάθαρα ένα εσωτερικό ζήτημα της Αλβανίας και η ελληνική παρέμβαση είναι ξεκάθαρα μία παρέμβαση στα εσωτερικά μιας άλλης γενικά δημοκρατικής χώρας και στρέφεται ενάντια στην εθνική ανεξαρτησία της.
Σύμφωνα με την πανευρωπαϊκή καμπάνια του ελληνικού κράτους, σε μία πρωτοφανή μετά το μακεδονικό παρέμβαση στα εσωτερικά ενός γειτονικού κράτους, ουσιαστικά τόσο η δίωξή του όσο και η προφυλάκισή του είναι άδικες (!!!) γιατί δεν έχουν να κάνουν με την κατηγορία που αντιμετωπίζει ότι εξαγόραζε ψήφους έναντι χρημάτων που έδινε σε ψηφοφόρους, αλλά οφείλονται στο ότι αντιτάχθηκε στην κυβερνητική απόφαση να απαλλοτριώσει ακίνητα τα οποία διεκδικούν μέλη της ελληνικής μειονότητας, για τα οποία όμως δεν μπορούν να προσκομίσουν εδώ και χρόνια τίτλους ιδιοκτησίας και διαμαρτύρονται ότι αυτό το κάνει επίτηδες το αλβανικό κράτος. Αλλά ο ίδιος ο Μπελέρης όχι μόνο δεν τολμάει να ισχυριστεί ότι γενικά το αλβανικό κράτος καταπιέζει την ελληνική μειονότητα και κλέβει την ακίνητη περιουσία της αλλά δηλώνει με έμφαση στη βασική του επιστολή καταγγελίας του Ράμα ότι καταπίεση της ελληνικής μειονότητας υπάρχει αποκλειστικά στη Χειμάρρα (https://www.in.gr/2023/08/16/world/frenti-mpeleris-alvania-den-anagnorizei-oti-sti-ximara-katoikei-ethniki-elliniki-meionotita/)
Αλλά δεν υπάρχει σημειακή καταπίεση καμίας εθνικής μειονότητας και καμίας εθνότητας πουθενά αν μια κυρίαρχη πλειοψηφική εθνότητα δεν καταπιέζει σε πανεθνικό επίπεδο μια άλλη μειοψηφική. Το να την καταπιέζει αλλού λίγο κι αλλού περισσότερο είναι φυσικό αλλά το να την καταπιέζει κάπου μέχρι να της δημεύει την περιουσία και παντού αλλού να μην την καταπιέζει αυτό σημαίνει ότι η καταπίεση δεν έχει εθνικό χαρακτήρα, αλλά είναι άλλες οι αιτίες που οδηγούν στο να αδικηθεί ένα τμήμα του πληθυσμού σε μια περιοχή, αν όντως έχει αδικηθεί. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Μπερίσα υποστηρίζει τον Μπελέρη κι αυτός είναι ο λόγος που δεν ξεσηκώνεται υπέρ του όλη η ελληνική μειονότητα σε όλες τις περιοχές αλλά μόνο στη Χειμάρρα. Με τα παραπάνω δεν ισχυριζόμαστε ότι η ελληνική μειονότητα δεν καταπιέζεται καθόλου και δεν το ισχυριζόμαστε γιατί α) δεν έχουμε μια καθαρή και ενδελεχή εικόνα για τις σχέσεις της με το αλβανικό κράτος, και β) γιατί ξέρουμε ότι σήμερα μόνο σε πολύ λίγες και παλιές δημοκρατίες κυρίως της Ευρώπης, αυτό μπορεί να συμβαίνει (δηλαδή να μην καταπιέζονται καθόλου οι μειονότητες). Εκείνο όμως που μας εξοργίζει είναι ότι το τελευταίο κράτος που έχει το δικαίωμα μέσα στην ΕΕ να ζητάει την τιμωρία του αλβανικού κράτους γιατί καταπιέζει τις εθνικές του μειονότητες είναι το ελληνικό. Μάλιστα είναι ειδικά αυτό το κράτος που εξασφάλισε την ασυλία των ναζιστών για το ρατσιστικό πογκρόμ που εξαπέλυσαν ενάντια στους Αλβανούς μετανάστες το 2004 με σύνθημα «Αλβανέ δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ». Γι αυτό το λόγο ό,τι κάνει σε αυτό το επίπεδο το ελληνικό κράτος στην Αλβανία σήμερα τάχα για την ελληνική μειονότητα είναι μόνο για το κακό της. Μάλιστα το πιο μεγάλο κακό που ήδη έχει κάνει με την ωμή διεθνή εκστρατεία του ανάμειξης στην εσωτερική πολιτική της Αλβανίας είναι να δημιουργήσει ή να αναζωογονήσει καταλαγιασμένες αντιθέσεις της εθνοτικής πλειονότητας της Αλβανίας, δηλαδή ενός σήμερα σοβινιστικού επεκτατικού κράτους, με την ελληνική εθνική μειονότητα.
Σύμφωνα λοιπόν με τις δηλώσεις του ίδιου του Μπελέρη αυτό που συμβαίνει είναι ότι στη Χειμάρρα βρίσκεται μία τουριστική περιοχή φιλέτο που ονομάζεται αλβανική Ριβιέρα, και την οποία ισχυρίζεται ότι θέλουν να «αρπάξουν» από τα ελληνικά χέρια, ακριβώς επειδή είναι ελληνικά οι «φίλοι του Ράμα» σα «στρατηγικοί επενδυτές». Δηλαδή, ο Μπελέρης δεν καταγγέλλει το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της Αλβανίας, κάτι που θα ήταν φυσικό για την παραβίαση μειονοτικών δικαιωμάτων σε εθνορατσιστική βάση, όπως συμβαίνει διακομματικά στην Ελλάδα με την τούρκικη και τη μακεδονική εθνική μειονότητα Ο Μπελέρης ακριβώς γιατί είναι δόλιοι οι σκοποί του καταγγέλλει μόνο ένα αλβανικό κόμμα, και μάλιστα μόνο τον ηγέτη αυτού του κόμματος τον Ράμα. Είναι με όλα αυτά τα δεδομένα που η συγκεκριμένη υπόθεση έχει χαρακτηριστικά μίας εσωτερικής υπόθεσης της Αλβανίας, και μάλιστα μίας συγκεκριμένης κομματικής αντιπαράθεσης για την κεντρική πολιτική εξουσία και όχι μίας πάλης για μειονοτικά δικαιώματα που ενδεχόμενα θα μπορούσε να γίνει για διάφορες άλλες πλευρές πολιτικής του κράτους που μπορεί να περιλαμβάνουν διακρίσεις κατά της μειονότητας, σίγουρα όμως όχι κραυγαλέες. Αλλιώς η ελληνική μειονότητα θα είχε ξεσηκωθεί στο σύνολό της σε όλες τις περιοχές κάτι που δεν έγινε. Μάλιστα σε δύο μειονοτικές περιοχές, στις ίδιες δημοτικές εκλογές εκλέχτηκαν με μεγάλα ποσοστά και όχι με 19 ψήφους διαφορά όπως ο Μπελέρης, οι υποψήφιοι με το κυβερνητικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (στο Δήμο Δρόπολης με 80%, ο Δημητράκης Τόλης και στο δήμο Φοινίκης με 41%, ο Ρωμαίος Τσούκαλης).
Δεν έχει λοιπόν δουλειά κανένας Μπακογιάννης και κανένας Ζέρβας να συμμετέχουν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας οπαδών του Μπελέρη στην Αλβανία και να ζητάνε από την αλβανική κυβέρνηση την αποφυλάκιση του Μπελέρη. Αυτή είναι μία βρώμικη πολιτική παρέμβασης για τη δημιουργία πολιτικής ανωμαλίας στο εσωτερικό και διεθνούς, ιδιαίτερα ευρωπαϊκής επίθεσης κατά της Αλβανίας από το εξωτερικό. Η ελληνική επέμβαση οργανώνεται εδώ και καιρό στη γειτονική χώρα και πολύ πριν τη σύλληψη Μπελέρη με τη συστηματική υπονόμευση της προσπάθειας της Αλβανίας για ένταξη στην ΕΕ και με απώτερο στόχο να κλονιστεί η ηγεσία Ράμα. Και πάλι αυτή η επέμβαση μπορεί να έχει επιτυχία ακριβώς επειδή την κάνει ο “δυτικός” Μητσοτάκης. Αν την έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ όλοι στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ θα του γύριζαν την πλάτη. Γι αυτό η Ρωσία ήθελε τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που η ΝΔ εχει μπόλικα φιλοευρωπαϊκά και αρκετά αντιπουτινικά στελέχη ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν κανένα. Τώρα αποδεικνύεται πως μόνο ένας Μητσοτάκης μπορεί να αποκόψει την Αλβανία από την Ευρώπη και να την προσφέρει τελικά στη Ρωσία, παρά ένας Τσίπρας που θα τα κατάφερνε καλύτερα μόνο στο να κλείσει μερικά ακόμα από τα λίγα εργοστάσια που έχουν μείνει στη ρημαγμένη Ελλάδα. Άλλωστε η αληθινή βάση της Ρωσίας στην Ελλάδα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το ψευτοΚΚΕ, και το ψευτοΚΚΕ έχει την φιλοδοξία να κερδίσει το Πεντάγωνο και την Κατεχάκη και όχι τα μπατιρημένα και χρεωκοπημένα στη συνείδηση του λαού Εξάρχεια, και στα πρώτα μπορεί να διεισδύσει γερά μόνο μέσα από το Μητσοτάκη και την παλιά δεξιά.
Πως η υπόθεση Μπελέρη μετατράπηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε ευρωπαϊκή υπόθεση
Ο Μητσοτάκης επιτέθηκε στο Ράμα και ουσιαστικά και στην Αλβανία και στην ΕΕ γιατί η Κομισιόν στην έκθεση της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την πρόοδο της διαδικασίας της ένταξης της Αλβανίας διαπίστωνε στα συμπεράσματά της ότι το αλβανικό κράτος βρίσκεται σε πολύ θετική κατεύθυνση με έμφαση στην πολιτική ενότητας με την ΕΕ στην εξωτερική πολιτική και στα θέματα ασφάλειας και ειδική αναφορά στην πιστή τήρηση των περιοριστικών μέτρων και των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας λόγω της εισβολής στην Ουκρανία. Έτσι με παρέμβαση του Κ. Μητσοτάκη το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα κατέθεσε πρόταση τροποποίησης με την οποία απαιτούσε σαν προϋπόθεση για τη συνέχιση της διαδικασίας ένταξης την αποφυλάκιση Μπελέρη και την ορκωμοσία του στη θέση του δημάρχου. Το ότι δεν υπήρχε κλίμα καταδίκης της Αλβανίας στην ΕΕ λόγω Μπελέρη, και ότι αυτό το δημιούργησε αποκλειστικά η ελληνική παρέμβαση, φάνηκε στην ψηφοφορία όπου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ουσιαστικά διασπάστηκε με ψήφους 290 υπέρ και 260 κατά.
Κι ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απρόθυμα σύρθηκε σε ένα ψήφισμα εναντίον της κυβέρνησης Ράμα, τα ελληνικά κόμματα σύσσωμα υποστήριξαν το ψήφισμα με επικεφαλής τους ανοιχτούς ρωσόφιλους φαιο-”κόκκινους” του ψευτοΚΚΕ και του Βελόπουλου. Το ψευτοΚΚΕ είχε φροντίσει να προετοιμάσει το κλίμα με κατάθεση ερώτησης στο Ευρωκοινοβούλιο για την απελευθέρωση Μπελέρη. Ενώ ο ευρωβουλευτής του Βελόπουλου Εμμανουήλ Φράγκος υποστήριξε ότι πρόκειται για υπόθεση παραβίασης δικαιωμάτων γηγενών (της ελληνικής μειονότητας) που τα έχουν από το γεγονός ότι γεννήθηκαν και κατοικούν μέχρι σήμερα σε μια γη που ήταν ελληνική από χρόνια και παραμένει ελληνική (https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/CRE-9-2023-07-11-ITM-018_EL.html),
Είναι φυσικό οι φασίστες αλυτρωτιστές να υπερασπίζονται με πάθος τον Μπελέρη, αφού και ο ίδιος είχε δεσμούς με τη φασιστική ΜΑΒΗ και μάλιστα είχε συλληφθεί με μία ομάδα να προσπαθούν να διασχίσουν με όπλα στα αυτοκίνητα τα ελληνοαλβανικά σύνορα, και είχαν καταδικαστεί όλοι για αυτό, ενώ βρέθηκαν στοιχεία για ανάμιξη της ομάδας αυτής σε μία επίθεση που είχε αναλάβει η ΜΑΒΗ με δολοφονία δύο Αλβανών (https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/812812/ta-skoteina-monopatia-tis-mavi-kai-oi-skeletoi-stin-upothesi-beleri/).
Το μεγαλύτερο έγκλημα του προβοκάτορα Μητσοτάκη. Σέρνει και την Ουκρανία να τον βοηθήσει στο βρώμικο ρωσικό παιχνίδι
Το χειρότερο απ όλα που έκανε ο Μητσοτάκης σ αυτό το διπλωματικό όργιο, το εχθρικό προς την Ευρώπη και την ειρήνη σε αυτήν είναι ότι παρέσυρε και την ηρωική καταματωμένη Ουκρανία να συμμετέχει σε αυτό. Αυτό το πέτυχε από τη μια δίνοντας κάποιες υποσχέσεις ότι θα την βοηθήσει περισσότερο στρατιωτικά αλλά κατά τη γνώμη μας κυρίως αξιοποιώντας το εξής επικίνδυνο και τελευταία κλιμακούμενο λάθος της διπλωματίας της να θεωρεί θετική τη στρατιωτικά ουδέτερη στάση χωρών όπως η Κίνα, η Νότια Αφρική, η Σαουδική Αραβία, η Βραζιλία και η Σερβία και να προσπαθεί να τις πείσει να γίνουν φιλικές προς αυτήν συμμετέχοντας σε συναντήσεις στις οποίες συμμετέχουν αυτές οι ουσιαστικά εχθρικές της χώρες μαζί με τις πραγματικά φιλικές της. Όμως δεν είναι ουδέτερες οι χώρες που αρνούνται να κάνουν σε ουσιαστικό πολιτικό επίπεδο το βασικό μιας μη βάρβαρης χώρας, το να καταδικάσουν την εισβολή της Ρωσίας και να υποστηρίξουν τη δίκαιη άμυνα της Ουκρανίας. Έτσι το μόνο που πετυχαίνει αντικειμενικά με αυτή την αντίληψη η ουκρανική διπλωματία είναι να γεμίζει αυταπάτες όχι μόνο τον ουκρανικό λαό αλλά και τους λαούς όλης της γης και κυρίως τους λαούς αυτών των χωρών για τον καταστροφικό ρόλο των ηγεσιών τους. Γιατί αυτές οι χώρες δεν είναι ουδέτερες μόνο και μόνο επειδή δεν βοηθάνε στρατιωτικά τη Ρωσία. Τη βοηθάνε και μάλιστα αποφασιστικά γιατί αποτελούν το πολιτικό αλλά και το οικονομικό οξυγόνο του πόλεμου της Ρωσίας και από την άλλη αφαιρούν το πολιτικό οξυγόνο από την ίδια την Ουκρανία και το πολιτικό και ενεργειακό οξυγόνο από τον πιο βασικό και καίριο σύμμαχό της που είναι η Ευρώπη. Όταν λέμε ότι αφαιρούν το πολιτικό οξυγόνο από την Ουκρανία και τους φίλους της, εννοούμε ότι λένε στους λαούς τους και στους λαούς όλου του κόσμου ότι η ουκρανική ένοπλη αντίσταση δεν τους αφορά γιατί είναι μέρος του ανταγωνισμού ΗΠΑ και Ρωσίας και ακόμα υπονοούν ότι από πρόθεση της η Ουκρανία παίζει αντικειμενικά το παιχνίδι των ΗΠΑ. Αλλά αυτό το διπλωματικό λάθος δεν είναι μόνο της Ουκρανικής ηγεσίας, είναι ίσως κυρίως των υφεσιακών τάσεων της ίδιας της Ευρώπης αλλά και των ΗΠΑ που ψάχνουν στου δήθεν ουδέτερους του μεγάλου πόλεμου που μαίνεται στα σύνορα της Ευρώπης να βρουν τους συνομιλητές της Ουκρανίας που θα την πείσουν να συμβιβαστεί με την Ρωσία χωρίς να φορτωθούν οι ίδιοι όλο το βάρος. Αυτό φάνηκε τώρα τελευταία όταν ο βοηθός του Στόλτεμπεργκ, αρχηγού του ΝΑΤΟ, τόλμησε να ξεστομίσει ότι η Ουκρανία πρέπει να αποδεχτεί απώλεια εδαφών για να σταματήσει ο πόλεμος. Και κανείς δεν απαίτησε την άμεση παραίτηση του.
Να λοιπόν πως έγινε και ο Μητσοτάκης κατάφερε το εξής: η πραξικοπηματική και διασπαστική παρασυναγωγή που οργάνωσε ενάντια στον εκφραστή της φιλοευρωπαϊκής γραμμής αυτή τη στιγμή μέσα στην Αλβανία, Εντι Ράμα, να έχει περιβληθεί με το παγκόσμιο κύρος του ηγέτη της πιο μεγάλης και ηρωικής αντίστασης στους νέους Χίτλερ σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά τον β παγκόσμιο, αφού έχουν πρώτα ανοίξει το δρόμο σε αυτό το λάθος του η ίδια η ηγεσία της ΕΕ που παρευρέθηκε σε αυτήν και πιθανά ακόμα και να την ενθάρρυνε. Έτσι έγινε και ενώ δεν καλέστηκε ο Ράμα στη σύνοδο των ηγετών των Δυτικών Βαλκανίων στην Αθήνα, καλέστηκε και νομιμοποιήθηκε παραπέρα και ανταμείφθηκε ο προβοκάτορας Κούρτι. Έτσι κανονίστηκε το ραντεβού του Ζελένσκι με τον Βούτσιτς, με πιο πιστό αυτό σκυλί της Ρωσίας στα Βαλκάνια να δηλώνει φίλος της Ουκρανίας (!) και να δείχνει φιλοδυτικό πρόσωπο. Πραγματικά πρόκειται για μια μεγάλη διπλωματική νίκη της Ρωσίας να λείπει ο τοπικός εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής γραμμής από το τραπέζι της συζήτησης για το Κόσσοβο, ο Ράμα και να κάθονται σε αυτό υπό την προεδρία της Ελλάδας οι δυο πόλοι που στην ουσία θέλουν να διχοτομήσουν το Κόσσοβο και να δώσουν το μεγάλο κομμάτι στην Αλβανία να φτιάξει τη Μεγάλη Αλβανία και το πιο μικρό στην Σερβία για να φτιάξει μαζί με το εθνοεκκαθαρισμένο κατεχόμενο κομμάτι της Βοσνίας τη Μεγάλη Σερβία (Κούρτι-Βούτσιτς). Αυτό ήταν από την πρώτη στιγμή το ρωσικό σχέδιο και η ρωσική πρόταση στους δύο σοβινισμούς. Νομίζουμε ότι πολύ δύσκολα θα μπορέσει ο αλβανικός εθνικισμός να αντισταθεί σε αυτή την πρόταση αν η Ευρώπη δεν ξυπνήσει και δεν αντισταθεί η ίδια στα χειρότερα στοιχεία σε κάθε βαλκανική χώρα που για να τα εξευμενίζει και να βρει μια προσωρινή ησυχία ποδοπατάει όλες τις αρχές που διακηρύσσει. Το πιο δύσκολο αλλά και το πιο απαραίτητο που έχει να κάνει είναι να πει όχι κάποια στιγμή και να απομονώσει τον σταθερό υποστηριχτή κάθε φασισμού, τραμπουκισμού και ανωμαλίας στα Βαλκάνια αλλά και του ενορχηστρωτή κάθε διάσπασης υπέρ της ρωσικής υπερδύναμης και του ρωσοκινεζικού νεοχιτλερικού άξονα που είναι η πολιτική ηγεσία της ελληνικής άρχουσας τάξης.
* Αυτό για να υπάρχει πάντα κάποιος ρωσόδουλος στην Ελλάδα που να προσποιείται τον καλό στο θύμα της πανεθνικής επίθεσης εν προκειμένω στον Ράμα και βασικά στο σοσιαλιστικό κόμμα, ώστε ποτέ να μην υποπτευθεί ούτε αυτό στ αλήθεια τι έχει συμβεί. Αυτό το κόλπο έχει πάει καλά και στο μακεδονικό όπου πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τον καλό στους δυτικόφιλους Μακεδόνες (αν και όχι στα πρώτα συλλαλητήρια όταν ο Κύρκος παρέταξε τους συνασπισμαίους στο χειρότερο από αυτά στη Θεσσαλονίκη) και ο οποίος τελικά τους πρόσφερε το δηλητηριασμένο δώρο των Πρεσπών, που έβαλε μεν την Μακεδονία στο ΝΑΤΟ και τακτικά αποσόβησε έναν διαμελισμό της από τον αλβανικό σοβινισμό, αλλά ψυχικά, δηλαδή στρατηγικά, την παράδωσε στη Ρωσία. Επίσης καλά πηγαίνει το κόλπο και στο τουρκικό μέτωπο. Αυτή τη χώρα κλειδί για την άμυνα της Ευρώπης από το ρωσοκινεζικο άξονα, την έχει στείλει με την υπονόμευση της ευρωπαϊκής της πορείας ο ελληνικός σοβινισμός να στέκεται κόντρα στη Δύση και κοντά στη Ρωσία κάτω από την καθοδήγηση των ρωσόδουλων κάθε μορφής (τελευταίος ο “φιλελεύθερος αμερικανόφιλος” Μητσοτάκης και προηγούμενα ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ) που οξύνανε τις σχέσεις Τουρκίας-Δύσης με το να οξύνουν πρώτα οι ίδιοι τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και μετά να καλούν τη Δύση να πάρει θέση υπέρ τους. Και αυτή στρατηγικά τυφλή και χωρίς αρχές δυσανασχετώντας ή όχι στην κύρια πλευρά το έκανε. Έτσι όταν ο Μητσοτάκης καλούσε τη Δύση να απομονώσει την Τουρκία και όλος ο τουρκικός τύπος τον κατήγγειλε σαν όργανο της Δύσης, ήταν πάντα εκεί ο αντιουκρανός δηλαδή ρωσόφιλος ΣΥΡΙΖΑ να εκφράζει τη διαφωνία του μ αυτήν την πολιτική, πράγμα που αναφερόταν με χαρά από τον τουρκικό τύπο.