Αλλά ενώ αυτή η αποκτήνωση του κράτους έχει γίνει φανερή και στον τελευταίο πολίτη από την επαναλαμβανόμενη κατά εκατομμύρια φορές άμεση εμπειρία του, δεν έχει γίνει καθόλου φανερή η πηγή της και κυρίως δεν είναι καθόλου φανερή η γιατρειά της, δηλαδή η λύση του προβλήματος. Και γι’ αυτό ευθύνεται ο πολιτικός κόσμος της χώρας που κρύβει με επιμέλεια από το λαό ότι η αρρώστια βρίσκεται μέσα στο ίδιο το κράτος και είναι το πιο παρασιτικό και καταπιεστικό κομμάτι της κρατικής υπαλληλίας, της οποίας οι σημερινές κομματικές ηγεσίες είναι προστάτες τόσο πολύ ώστε αυτό το κομμάτι να αποτελεί πλέον μαζί με τους συνδικαλιστές του και μαζί με τους κομματικούς του εκπροσώπους το ηγετικό κομμάτι της κρατικής υπαλληλίας, οπότε να συνιστά μια υπαλληλοκρατία, όπως χαρακτηρίζανε οι ρώσοι κομμουνιστές και ριζοσπάστες δημοκράτες την τσαρική κρατική γραφειοκρατία (Ο Λένιν Για Την Υπαλληλοκρατία). Μάλιστα η μεγαλύτερη τραγωδία της χώρας μας είναι ότι τα κατ’ εξοχήν κόμματα προστάτες αυτής της υπαλληλοκρατίας είναι εκείνα που εμφανίζονται σαν εκπρόσωποι του προλεταριάτου που πιο πολύ αυτή καταπιέζει, δηλαδή τα ψευτοαριστερά τάχα αντικαπιταλιστικά κόμματα.
Η απόδειξη ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει όσο όλα αυτά τα κόμματα δεξιά ή ψευτοαριστερά κυβερνάνε τη χώρα, το καθένα από διαφορετικές θέσεις εξουσίας βρίσκεται στις τοποθετήσεις τους για το ποιος έχει πραγματικά την ευθύνη για τη δολοφονία στους Άγιους Ανάργυρους.
Το χαρακτηριστικό είναι ότι κανένα απολύτως κόμμα δεν έριξε την ευθύνη στην αδιάφορη και καταπιεστική απέναντι στο λαό υπαλληλική γραφειοκρατία και στη συγκεκριμένη περίπτωση στην αστυνομική υπαλληλία. Έτσι η ΝΔ έριξε την ευθύνη αποκλειστικά στους συγκεκριμένους αστυνομικούς αλλά μόνο σαν άτομα, οπότε τους τιμώρησε διοικητικά αλλά όπως έκανε και στα Τέμπη τους κατηγόρησε ότι δεν εφαρμόσανε τα πρωτόκολλα δηλαδή τις συνταγές και οδηγίες που τους είχαν δώσει οι φυσικοί και πολιτικοί προϊστάμενοι τους. Δηλαδή η κυβέρνηση όπως και στα Τέμπη επέμεινε ότι δεν έφταιξε η νοοτροπία και η συλλογική στάση αυτού του στην ουσία κοινωνικά ηγετικού κομματιού της κρατικής γραφειοκρατίας, εν προκειμένω της αστυνομικής, απέναντι στον πολίτη, αλλά ότι απλά οι συγκεκριμένοι κρατικοί υπάλληλοι δεν ανταποκρίθηκαν σωστά στις σωστές απαιτήσεις του μηχανισμού που ήταν τμήματα του. Αυτή η αντίδραση της ΝΔ είναι πάγια για κάθε κόμμα που είναι στην εξουσία και θέλει να σώσει τον εαυτό του κατηγορώντας μόνο τους συγκεκριμένους υπαλλήλους για να απαλλαχτεί η ίδια από την κατηγορία που της απευθύνει η αντιπολίτευση η οποία σε αυτές τις περιπτώσεις αθωώνει όχι μόνο γενικά την κρατική υπαλληλική γραφειοκρατία αλλά και τους συγκεκριμένους υπαλλήλους, ακόμα και τους πιο διεφθαρμένους, για να ρίξει την ευθύνη αποκλειστικά στην εκλεγμένη κυβέρνηση. Κι αυτό το κάνει με μια καλά δουλεμένη από χρόνια φασιστική λογική για την άλωση της κρατικής εξουσίας όπως θα δούμε παρακάτω. Ας δούμε τη θέση των μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ο Σύριζα έριξε την ευθύνη στην κυβέρνηση της ΝΔ γιατί δεν υπήρξε «η σωστή κατάρτιση, εκπαίδευση, και τα πρωτόκολλα που πρέπει να ακολουθούνται», το ΠΑΣΟΚ του νεοΣυριζαίου Ανδρουλάκη σχεδόν ταυτόσημα κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «δεν έχει προβεί στην κατάλληλη εκπαίδευση και ενίσχυση των υπηρεσιών». Όμως πιο ξεδιάντροπα φιλική στην παρασιτική κρατική γραφειοκρατία, και την υπαλληλοκρατία είναι η στάση των δύο βασικών ρωσόδουλων φασιστικών και σοσιαλφασιστικών κομμάτων της «Ελληνικής Λύσης» και του ψευτοΚΚΕ τα οποία όχι μόνο ρίχνουν την έμφαση τους στις ευθύνες γενικά των κυβερνήσεων αλλά βλέπουν σαν τη μόνη ουσιαστική λύση την ουσιαστική ενδυνάμωση, μισθολογική και αριθμητική της κρατικής γραφειοκρατίας. Έτσι η πρώτη κατηγόρησε την κυβέρνηση που έριξε την ευθύνη στους αστυνομικούς ενώ φταίει το ότι δεν υπάρχουν «καλοί μισθοί, καλή εκπαίδευση, καλή οργάνωση, καλή κυβέρνηση και πάνω απ όλα αστυνομία για τους πολίτες και όχι για τους εφοπλιστές και τους ολιγάρχες». Το δεύτερο στη μεν επίσημη ανακοίνωση του επειδή πάντα φροντίζει να μην χάνει τους αριστερούς που εξαπατά, μίλησε και για την αδιαφορία της αστυνομίας. Αλλά την έμφαση του το ψευτοΚΚΕ τόσο στην κεντρική του ανακοίνωση όσο ιδιαίτερα στις μαζικές του εκδηλώσεις που έκανε μόνο στους Αγίους Ανάργυρους (και όχι κεντρικά) την έδωσε στο ότι γι αυτήν την αδιαφορία στην ουσία φταίνε όλες οι κυβερνήσεις, που ως αστικές, επιδιώκουν το χαμηλό κόστος στα μέτρα για την προστασία των γυναικών και γενικά του λαού, ενώ ειδικά η αστυνομία έχει λίγες δυνάμεις για τους πολίτες επειδή τις διαθέτει στο να χτυπάει τις λαϊκές διαμαρτυρίες (αν θεωρήσει κανείς ότι είναι δυνατό να χτυπήσει πραγματικά η ΝΔ τις τελετουργικές διαδηλώσεις του πιο φιλικού της κόμματος που ποτέ δεν τη χτυπάει αν δεν χτυπήσει εξίσου τον Σύριζα και το ΠΑΣΟΚ). Χαρακτηριστικά το ψευτοΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δεν ζήτησε ούτε καν για τα μάτια την εκπαίδευση της αστυνομίας για να αντιμετωπίσει στο μέτρο που της αντιστοιχεί τη βία κατά των γυναικών αλλά απαίτησε αυτή η αντιμετώπιση να γίνεται από τις ειδικές κρατικές δομές που θα πρέπει να προσλάβουν πολύ προσωπικό. Δηλαδή τα δυο πιο μαζικά ρωσόδουλα φαιο-«κόκκινα» κόμματα προωθούν σα λύση την ποσοτική ενίσχυση της κρατικής γραφειοκρατίας είτε μισθολογικά, είτε αριθμητικά και όχι το πως αυτή η γραφειοκρατία θα δουλέψει για το λαό και όχι για τον εαυτό της πάντα σαν κομμάτι της εκμεταλλευτικής λειτουργίας του κράτους υπέρ της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού γενικά.
Στην ουσία, με αυτήν την πάγια αντίδραση τους απέναντι σε όλα τα εγκλήματα στα οποία την κύρια ευθύνη έχει κάποιος από τους μηχανισμούς του κράτους, οι πολιτικές ηγεσίες είτε με κρυμμένο είτε με ανοιχτό το φασισμό τους επιδιώκουν να πετύχουν με έναν σμπάρο τα εξής δυο τρυγόνια: Το πρώτο είναι να αθωώσουν τον πιο βαθύ εξουσιαστικό και ταυτόχρονα παρασιτικό μηχανισμό της αστικής τάξης που είναι η μόνιμη κρατική γραφειοκρατία, ιδιαίτερα το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της που το θέλουν να είναι και το ηγετικό μέσα της (γι αυτό πολεμάνε ιδιαίτερα οι σοσιαλφασίστες την αξιολόγηση της κρατικής υπαλληλίας αφού είναι ηγέτες του πιο παρασιτικού της τμήματος) και το δεύτερο είναι ότι ενοχοποιούν την εκάστοτε κυβέρνηση που είναι μόνο ο παροδικός πολιτικός προϊστάμενος αυτής της μόνιμης κρατικής γραφειοκρατίας. Και ενοχοποιούν αυτόν τον παροδικό προϊστάμενο -κυρίως όταν αυτός είναι οι μισοδημοκρατικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που έχουν μεν πρωθυπουργούς ρωσόφιλους κρυφοφασίστες αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι των στελεχών τους δεν είναι φασιστικό- επειδή αυτός με όλα του τα στραβά και τις αθλιότητες έχει την ιδιότητα να έχει βγει από εκλογές δηλαδή σε ένα βαθμό από το λαό και να έχει εγκριθεί από μια Βουλή, δηλαδή από έναν αστοδημοκρατικό θεσμό. Δεν είναι τυχαίο ότι το πιο φασιστικό κομμάτι του κινήματος των «αγανακτισμένων» του 2011-12 φώναζε το σύνθημα: «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Αντίθετα όλες οι κομματικές ηγεσίες και ειδικά τα φαιο-«κόκκινα» κόμματα προστατεύουν με νύχια και με δόντια την κρατική γραφειοκρατία επειδή είναι το μόνιμο, το ισόβια αμετακίνητο κομμάτι της κρατικής εξουσίας, δηλαδή είναι η μόνιμη καρδιά που χτυπάει στα στήθη του πάντα ρευστού ευρύτερου κράτους και στην περίπτωση του στρατού και ιδίως της αστυνομίας είναι η καρδιά της καρδιάς του που τα φασιστικά κόμματα θέλουν πάνω απ όλα να κερδίσουν, προκειμένου να ασκήσουν κάποια στιγμή ανεμπόδιστα τη δικτατορία τους*. Γι αυτό κανένα κόμμα δεν θέλει να θίγει, να κατηγορεί και να στρέφει εναντίον του αυτή τη γραφειοκρατία κάνοντας κριτική στο πολιτικά ανερχόμενο τμήμα της που είναι σήμερα το πιο παρασιτικό και πιο αρπακτικό και γι αυτό το πιο υπαλληλοκρατικό.
Για να αντιμετωπιστεί λοιπόν αυτό το πιο σάπιο τμήμα του κράτους, στήριγμα της πολιτικής εξουσίας του πιο αντιδραστικού τμήματος της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού, είναι εντελώς αδύναμα τα μέτρα που παίρνονται από τα πάνω, από το πολιτικό καθεστώς που γέννησε και συντηρεί αυτή την αναίσθητη γραφειοκρατία. Τέτοια μέτρα δεν μπορεί να είναι μόνο οι κατά τα άλλα απαραίτητες τιμωρίες των συγκεκριμένων υπαλλήλων που στη βάρδια τους έγινε το «ατύχημα» που πρέπει σε κάθε περίπτωση να συνοδεύονται και από άλλα όπως το να καλεστούν πχ οι κακοποιημένες γυναίκες να καταγγείλουν όλες τις παρόμοιες αστυνομικές συμπεριφορές, ή οι νέες οδηγίες και οι νέες εκπαιδεύσεις ή οι νέες εξαγγελλόμενες αυστηρότερες διοικητικές ποινές γι αυτές τις συμπεριφορές. Αυτά τα μέτρα δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν για λίγο, γιατί δεν μπορούν να εξευγενίσουν τους δυνάστες αλλά μόνο να τους κάνουν πιο υποκριτές, ή ακόμα περισσότερο να οδηγήσουν σε νέες προσλήψεις που θα κάνουν πιο πολυάριθμη την υπαλληλοκρατία που θα βασανίζει το λαό. Στις περιπτώσεις που ένα κράτος σαν το ελληνικό, που δεν είναι πια φεουδαρχικό ώστε η γραφειοκρατία του να είναι μια αυταρχική και παρασιτική υπαλληλοκρατία, αλλά είναι ένα κράτος γερασμένο καπιταλιστικό που έχει σαπίσει σε τέτοιο βαθμό ώστε η κρατική του γραφειοκρατία να έχει μετατραπεί σε μια υπαλληλοκρατία επειδή σε τέτοια τη διαμορφώνουν εδώ και χρόνια οι ξένοι και ντόπιοι φασίστες, τότε η μόνη του θεραπεία μπορεί να είναι ένας συνεπής εκδημοκρατισμός. Αλλά αυτόν στην σημερινή εποχή μπορεί να τον επιβάλει μόνο το επαναστατικό προλεταριάτο, που πιο πολύ από κάθε άλλη τάξη υποφέρει από την υπαλληλοκρατία, με ένα μέτρο : όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι να εκλέγονται από το λαό και να έχουν άμεση ευθύνη απέναντί του, δηλαδή να είναι άμεσα ανακλητοί από αυτόν. (Δες στη Νέα Ανατολή ένα τα πολύ σημαντικά κείμενα του Λένιν που έχει θάψει ο σοσιαλφασιστικός ρεβιζιονισμός το οποίο αναφέρεται στην πάλη ενάντια στην υπαλληλοκρατία). Όμως επειδή δεν έχει έρθει η ώρα για κάτι τέτοιο, επειδή το προλεταριάτο, ιδιαίτερα στη δικιά μας χώρα, έχει φιμωθεί και ακινητοποιηθεί από τον πιο αντεργατικό, τον σοσιαλφασιστικό ρεβιζιονισμό, εκείνο το αίτημα που μπορεί να γίνει αντιληπτό από τις μάζες και να δώσει μια άμεση διέξοδο στο προλεταριάτο είναι όλοι οι κρατικοί υπάλληλοι που έρχονται σε επαφή με το κοινό να αξιολογούνται ατομικά από τους πολίτες που υποτίθεται ότι οφείλουν να υπηρετούν. Αλλά αυτό για να γίνει πράξη πρέπει παράλληλα να συγκροτηθούν νέα πραγματικά δημοκρατικά κινήματα βάσης (δημοκρατικές ταξικές παρατάξεις στα συνδικάτα, δημοκρατικές συσπειρώσεις σε γειτονιές, σε σχολεία, σε σχολές, ή ακόμα που θα αφορούν την αστυνόμευση, την υγεία κλπ) και που θα επιβάλουν τέτοιες αξιολογήσεις στο πολιτικό καθεστώς. Γιατί τώρα στην εποχή του αποικιακού πολέμου που οι νεοχιτλερικοί έχουν ήδη ξεκινήσει κατ αρχήν ενάντια στην Ευρώπη, οποιαδήποτε αποτελεσματική πρακτική απάντηση από τη βάση του καταπιεσμένου πληθυσμού μπορεί να σταθεί μόνο αν συγκροτηθεί ένα πολιτικό δημοκρατικό κίνημα που θα μπορέσει να καθοδηγήσει το αυθόρμητο δημοκρατικό ώστε αυτό να αντισταθεί στο φασιστικό-σοσιαλφασιστικό μπλοκ που θα προστατεύσει με νύχια και με δόντια, με τις πιο απίθανες συκοφαντίες, και τελικά με την πιο αδίστακτη βία, την παρασιτική και αντιλαϊκή γραφειοκρατία.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλατύ δημοκρατικό κίνημα θα μπορεί να βρει την έκφραση του και την προστασία και τη δικαίωση του το στα σπάργανα ακόμα νέο γυναικείο κίνημα. Γιατί όχι τυχαία αν υπάρχει κάτι που ενώνει με μια ματιά και ένα νεύμα τα μέλη αυτού του είδους της κρατικής υπαλληλίας με τους ανοιχτούς ή κρυφούς φασίστες που την προστατεύουν πολιτικά, είναι η ενστικτώδης τους τάση για την καταπίεση της γυναίκας που με τίποτα δεν μπορούν να κρύψουν ακόμα και όταν καμώνονται τους αριστερούς και κομμουνιστές. Αυτοί οι τελευταίοι επειδή έτσι τους υποχρεώνει η θεωρία και η ιστορία των δημοκρατικών και προλεταριακών επαναστάσεων δεν σταματάνε να εξυμνούν τη γυναικεία απελευθέρωση. Όμως προδίδονται σε ένα καίριο σημείο όπου καταρρέει μαζί και ο ψευτοδιεθνισμός τους. Προδίδονται γιατί από τη φύση της ομολογημένης παγκόσμιας στρατηγικής τους είναι σύμμαχοι του νεοχιτλερικού Άξονα τόσο στο κεντρικό βόρειο, στο ουκρανικό μέτωπο, με σύνθημα τους το όχι όπλα στην Ουκρανία, όσο στο νότιο αντισημιτικό μέτωπο της περικύκλωσης της Ευρώπης, με τον ισχυρισμό τους ότι οι γενοκτόνοι αντισημίτες της Χαμάς είναι εθνικοαπελευθερωτική δύναμη. Αλλά αυτός ο Άξονας περιλαμβάνει τους δύο ηγέτες της παγκόσμιας καταπίεσης των γυναικών, την πουτινική Ρωσία και πάνω απ όλα το Ιράν των μουλάδων. Γιατί είναι στη φύση του κάθε χιτλερισμού όχι απλά να καταπιέζει αλλά να υποδουλώνει τη γυναίκα. Όταν ο στόχος του παγκόσμιου κατακτητικού πολέμου που ετοιμάζει ο Άξονας είναι η υποδούλωση των πιο δημοκρατικών και ελεύθερων λαών οι πολεμιστές που θα τον διεξάγουν δεν μπορούν να φανατιστούν και να πεθάνουν γι αυτό τον απίστευτο σκοπό αν δεν πάρουν από σήμερα μια χειροπιαστή εγγύηση ότι αυτό είναι δυνατό. Αυτή η εγγύηση είναι το να τους παραδοθεί από σήμερα κιόλας και εδώ μέσα στη χώρα τους και μάλιστα μέσα στο σπίτι τους ένας άλλος άνθρωπος για να καταδυναστεύουν. Κι αυτός αμέσως-αμέσως είναι η γυναίκα τους και η κόρη τους. Ο μουλάς του Ιράν το κάνει αυτό ανοιχτά, ενώ ο Πούτιν αλλάζει το οικογενειακό δίκαιο και κάνει ουσιαστικά ατιμώρητη την κακοποίηση της γυναίκας, συγκεκριμένα την επιτρέπει όταν δεν «προκαλεί σωματικές βλάβες», στην πράξη αν δεν καταλήξει η γυναίκα με πολύ βαριές βλάβες στο νοσοκομείο, αλλά ακόμα και τότε μπορεί να τιμωρηθεί σα «διοικητικό αδίκημα» (όπως πχ το παράνομο παρκάρισμα) που τιμωρείται με ένα μικρό πρόστιμο ή με 15θήμερη κράτηση (https://www.amna.gr/anarussia/article/608870/To-EDAD-sunista-sti-Rosia-epeigouses-allages-sti-nomothesia-gia-ton-periorismo-tis-endooikogeneiakis-bias ). Είναι αυτή η νοοτροπία του άντρα πολεμιστή και δουλοκτήτη που δεν μπορεί να επιτρέψει σε έναν άντρα να υποβιβαστεί σε ένα κατώτερο ον όπως είναι η γυναίκα και να γίνει ομοφυλόφιλος ούτε σε μια γυναίκα να ξεφύγει από την ιδιοκτησία ενός άνδρα και να γίνει λεσβία. Τέτοιοι αρνητές του φύλου τους είναι προδότες της πατρίδας, τους έθνους και της θρησκείας και γι αυτό πρέπει να πεθάνουν. Αν κανείς όχι μόνο δεν αντιπαλαίψει με όλη του τη δύναμη αλλά γίνει σύμμαχος με τέτοια κινήματα και καθεστώτα είναι εντελώς ακατάλληλος για να αντιπαλαίψει το μεγάλο παγκόσμιο φασιστικό ρεύμα που σταδιακά δυναμώνει και στη χώρα μας δυναμώνει ακόμα πιο πολύ και είναι εκείνο που οδηγεί ξανά στην καταπίεση της γυναίκας και γι αυτό δυναμώνει τις γυναικοκτονίες. Οι γυναικοκτόνοι δεν είναι απλά νάρκισσοι ψυχολογικά αλλά την αρρώστια τους τη δυναμώνει και το χέρι τους το οπλίζει μια πολιτική και κυρίως ιδεολογική ατμόσφαιρα που έχει πίσω της μια πανίσχυρη, μια παγκόσμιου όγκου υλική βάση, το ρωσοκινέζικο νεοχιτλερικό Αξονα και τους φαιο-«κόκκινους» συμμάχους του σε όλες τις χώρες του κόσμου, είτε αυτοί είναι στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση.
Γι αυτό το λόγο το νέο γυναικείο κίνημα που ολοένα θα δυναμώνει θα είναι διαφορετικό από το παλιό γυναικείο κίνημα που ήταν τμήμα του δημοκρατικού αντιφεουδαρχικού σε πρώτη φάση και μετά του προλεταριακού σοσιαλιστικού και παράλληλα του αντιαποικιακού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Το νέο γυναικείο κίνημα μπήκε ορμητικά στο προσκήνιο της ιστορίας με τη μεγάλη εξέγερση των γυναικών του Ιράν για να γίνει μια αποφασιστική μια ηγετική συνιστώσα ενός νέου παγκόσμιου αντιφασιστικού μετώπου, που το σχηματισμό του τον προκαλεί αυτόματα η νεοχιτλερική πολεμική επίθεση για την υποδούλωση όλων των λαών του πλανήτη και πρώτα-πρώτα και πιο ωμά των γυναικών. Το νέο γυναικείο κίνημα, το αντινεοχιτλερικό, έχει σαν πρώτο καθήκον να ενώνει τους άντρες και τις γυναίκες προλετάριους με την πρωτοβουλία σε αυτή την ένωση να την έχουν οι γυναίκες που θα έχουν ήδη βρει τη λευτεριά τους στον κοινό αντιφασιστικό αγώνα, και όπως μας δείχνει το Ιράν είναι αυτές που ήδη έχουν ανάψει την πρώτη μεγάλη λαϊκή δημοκρατική φωτιά στα θεμέλια του νεοχιτλερικού στρατοπέδου, και πιστεύουμε ότι μπορεί να κάψει πρώτους τους μουλάδες της Τεχεράνης και τους νεοναζί της Μόσχας αλλά και αυτούς του Πεκίνου που επίσης έχουν ήδη αρχίσει να αλυσσοδένουν τις γυναίκες της Κίνας.
* Αλλά για να το πετύχουν αυτό πρέπει να ελέγξουν την πλειοψηφία στη Βουλή και μετά να μετατρέψουν αυτή τη Βουλή σε μια κοινοβουλευτική δικτατορία για την οποία τους λείπουν σήμερα μόνο δύο πράγματα: Να ελέγξουν α) τη δικαστική εξουσία, ιδίως το ΣτΕ και τον Αρειο Πάγο που θα εγκρίνουν τα πραξικοπήματα τους, και β) τα κανάλια της τηλεόρασης. Όμως επειδή αυτά πρέπει να τα κάνουν με την έγκριση της ΕΕ και των ΗΠΑ ώστε να μπορούν να κάνουν δουλειά διάσπασης και διάβρωσης υπέρ του Αξονα στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη, πρέπει οι ρωσόφιλοι εκτός από το να είναι μεταμφιεσμένοι σε δυτικούς φιλελεύθερους (Κασσελάκης) να πάρουν μια μεγάλη πλειοψηφία στη Βουλή και να τσακίσουν τη δημοκρατική βάση της ΝΔ.