Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Δημοσεύουμε εδώ το κείμενο αφίσας της ΟΑΚΚΕ που κολλήθηκε ήδη σε γειτονιές του Πειραιά. Πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές αφίσες της ΟΑΚΚΕ γιατί για πρώτη φορά αντιμετωπίζεται με τέτοια σαφήνεια ένα βασικό πλοκάμι του νεοχιτλερικού άξονα στη χώρα, δηλαδή όχι έμμεσα σαν πολιτικό πρακτορείο ή σαν ιδεολογικός μηχανισμός αλλά άμεσα σαν κρατικό μονοπωλιακό και μάλιστα σαν αποικιοκρατικό κεφάλαιο μπροστά στο οποίο γονατίζει δουλικά όλη η αστική τάξη και ο αντεπαναστατικός μικροαστισμός

 

Η κυβέρνηση Τρουντώ του Καναδά, που ανέλαβε το Νοέμβρη, επιδιώκει στενότερες οικονομικές και πολιτιστικές σχέσεις με τη σοσιαλιμπεριαλιστική Κίνα: μεγαλύτερη εξάρτηση του καναδικού κεφαλαίου από την κινεζική αγορά, περισσότερες κινεζικές επενδύσεις στον Καναδά, προσέλκυση μεγάλου κινέζικου τουρισμού και φοιτητόκοσμου κτλ. Αυτή όμως η ολοένα και στενότερη προσέγγιση έχει οδηγήσει έναν αισθητό περιορισμό των αστοδημοκρατικών δικαιώματων και ελευθεριών μέσα στη χώρα. Πρώτοι αποδέκτες αυτής της καταπίεσης είναι οι δημοσιογράφοι των πάμπολλων κινεζόφωνων μέσων που δραστηριοποιούνται στον Καναδά.

 Στις αρ­χές του μή­να η κυ­βέρ­νη­ση των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ πού­λη­σε το 24% ε­νός τμή­μα­τος της ΔΕ­Η, του ΑΔ­ΜΗ­Ε, στην Κί­να. Πρό­κει­ται για μια α­κό­μα πε­ρί­πτω­ση ι­διω­τι­κοποί­η­σης που εί­ναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κι­νέ­ζι­κη κρα­τι­κο­ποί­η­ση ε­νός στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας κρα­τι­κού ελ­λη­νι­κού πε­ριου­σια­κού στοι­χεί­ου. Με­τά το λι­μά­νι που Πει­ραιά, και τον λι­γνι­τι­κό σταθ­μό της ΔΕ­Η στη Φλώ­ρι­να που θα τον φτιά­ξει και θα ε­λέγ­χει η Κί­να τώ­ρα πω­λεί­ται κα­τά έ­να μέ­ρος του και ο Δια­χει­ρι­στής με­τα­φο­ράς η­λε­κτρι­κής ε­νέρ­γειας.

Σιγά-σιγά έρχονται στο φως τα καταστροφικά αποτελέσματα της νομοθεσίας για τα κόκκινα δάνεια που έχουν επιβάλει οι σαμποταριστικές κυβερνήσεις σε συνδυασμό με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

 

Αν η πρω­θυ­πουρ­γί­α Γ. Πα­παν­δρέ­ου πρό­σφε­ρε στους κι­νέ­ζους νέ­ο-α­ποι­κιο­κρά­τες σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές έ­να πρώ­το έ­ρει­σμα στο βα­σι­κό ε­μπο­ρι­κό λι­μά­νι της χώ­ρας, η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου ε­νί­σχυ­σε α­πο­φα­σι­στι­κά αυτή την πα­ρου­σί­α. Με τη συμ­φω­νί­α του Νο­έμ­βρη (και με την α­πα­ραί­τη­τη α­νοχή, έμ­με­ση υ­πο­στή­ρι­ξη ό­λων των κομ­μά­των, και τε­λευ­ταί­α με μια ε­πί­σης συ­νένο­χη “μου­γκή” προ­ε­κλο­γι­κή τρο­πο­λο­γί­α α­στρα­πή 250 εκ. ευ­ρώ!)

Στις 6/2 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) μπλόκαρε το σχέδιο συγχώνευσης των εταιριών Siemens και Alstom στον κλάδο των σιδηροδρόμων. Μπλόκαρε επίσης την προσφορά της γερμανικής βιομηχανίας χαλκού Wieland Werke για εξαγορά μονάδας της Aurubis, του μεγαλύτερου συγκροτήματος τήξης χαλκού της Ευρώπης.

Η κα­θε­στω­τι­κή προ­πα­γάν­δα μπο­ρεί να ε­ξυ­μνεί τον Τσά­βες σα λα­ϊκό η­γέ­τη ό­μως τα γε­γο­νό­τα βγά­ζουν το προ­φίλ ε­νός ε­πι­κίν­δυ­νου δι­κτά­τορα που μπή­κε στην υ­πη­ρε­σί­α του χει­ρό­τε­ρου ι­μπε­ρια­λι­σμού.

Μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή από τα γεγονότα του 1989 στην Κίνα είναι η καταστροφή από ένα τεθωρακισμένο στρατιωτικό όχημα του περίφημου αγάλματος της θεάς της Δημοκρατίας, μίας αρκετά ογκώδους κατασκευής από αφρολέξ και πεπιεσμένο χαρτί πάνω σε μεταλλικό καλούπι που παριστάνει μια γυναίκα να κρατά έναν πυρσό. Το άγαλμα κατασκευάστηκε από φοιτητές της κεντρικής ακαδημίας καλών τεχνών και στήθηκε στην πλατεία Τιεν Αν Μεν από τολμηρούς νεολαίους που αψήφησαν τις απειλές της ασφάλειας ότι θα έχαναν το δίπλωμά τους. Τοποθετήθηκε ανάμεσα στο Μνημείο των Ηρώων του Λαού και την Πύλη της πλατείας κοιτάζοντας προς το τεράστιο πορτραίτο του Μάο που κρέμεται εκεί. Αν και πολλοί συγκρίνουν το έργο με το άγαλμα της Ελευθερίας των ΗΠΑ προβάλλοντας τον ισχυρισμό περί αμερικανικής καλλιτεχνικής (και παραπέρα πολιτικής) επιρροής, ένας γλύπτης που ήταν παρών στην κατασκευή του αγάλματος ονόματι Τσάο Τσινγκ-γιουάν έχει εξηγήσει ότι οι δημιουργοί του όχι μόνο συνειδητά απέφυγαν να πάρουν σαν πρότυπο το άγαλμα της Νέας Υόρκης επειδή μια τέτοια κίνηση θα ήταν φιλο-αμερικανική, αλλά αντίθετα επηρεάστηκαν πολύ από το πασίγνωστο έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού της σοβιετικής γλύπτριας Βέρας Μούχινα που παριστάνει έναν εργάτη και μία αγρότισσα με προτεταμένα χέρια να κρατούν το σφυροδρέπανο.