Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το κύ­ριο  ε­πι­χεί­ρη­μα των αν­θρώ­πων της Ρω­σί­ας που εμ­φα­νί­ζο­νται σαν  «ευ­ρω­παί­οι», «πα­τριώ­τες» ή και «ε­θνι­κι­στές»  για να που­λη­θεί η ΔΕΠΑ –ΔΕ­ΣΦΑ στη Ρω­σί­α

 

Στεκόμαστε στο πλευρό της Εσθονίας απέναντι στη ρώσικη νεοχιτλερική επιθετικότητα και στο φασιστικό ψευτοκομμουνισμό. Στεκόμαστε απέναντι στον εσθονικό και ευρύτερο φιλελεύθερο ιστορικό αντικομμουνισμό που εξωραΐζει το χιτλερισμό.

 Αναδημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα μας ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της 30 του Μάη από τους Τάιμς της Νέας Υόρκης (http://www.nytimes.com/2016/05/31/world/europe/ russia-finland-nato-trolls.html?_r=0). Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης είναι ένα ένα από τα πιο υφεσιακά απέναντι στην πουτινική Ρωσία δημοσιογραφικά όργανα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και ένα από τα πιο καταστροφικά και υπερεπεμβατικά σε βάρος των χωρών και των λαών του τρίτου και δεύτερου κόσμου, ιδιαίτερα σε βάρος εκείνων από αυτές που σήμερα αντιστέκονται στο ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, όπως είναι η Τουρκία, η Πολωνία, η Σαουδική Αραβία κά. Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία που αυτό το έντυπο αποκαλύπτει πόσο έντονη είναι η ιντερνετική επίθεση των ρώσων κυβερνητικών φασιστών

 

Η μάχη για το Χαλέπι είναι ίσως η πιο καθοριστική για το μέλλον της συριακής αντίστασης, της μόνης εσωτερικής δύναμης που παλεύει για μία ανεξάρτητη και δημοκρατική Συρία και ενάντια στη μετατροπή της σε ένα απέραντο πεδίο ξένης κατοχικής καθώς και σεχταριστικής βίας. Πρόκειται από την πλευρά του καθεστώτος της Δαμασκού και των ρώσο-ιρανών χιτλερικών προστατών του για μια βάρβαρη επιχείρηση κύρια για την περικύκλωση και το διαμελισμό της Τουρκίας και δευτερευόντως, μέσω της εξόντωσης εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, για τη δημιουργία νέων πελώριων προσφυγικών κυμάτων που ήδη χρησιμοποιούνται για την πολιτική αποσταθεροποίηση της Τουρκίας και την αποσάθρωση της ήδη ασταθούς Ευρώπης.

Μετά από μια σειρά εδαφικές προσαρτήσεις σε βάρος χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, όπως της Γεωργίας, της Ουκρανίας, και της Μολδαβίας, μετά το στρατιωτικοπολιτικό έλεγχο της Συρίας και της μισής Λιβύης και αφότου, ειδικά τους τελευταίους μήνες προελαύνουν με καταρρακτώδη ρυθμό και καταλαμβάνουν την εξουσία με εγκάθετους πραξικοπηματίες στη μια χώρα μετά την άλλη όπως στο Σουδάν, στο Μαλί, και στην Τυνησία, ή με φίλους τους, όπως στο Αφγανιστάν, οι νεοχιτλερικοί του Κρεμλίνου παίρνουν τώρα την εξουσία με ταυτόχρονο πραξικόπημα εσωτερικά και με μια στρατιωτική επέμβαση-εισβολή τους στο Καζακστάν, την ένατη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του κόσμου, χώρα κλειδί για τον έλεγχο της κεντρικής Ασίας και των υδρογονανθράκων της Κασπίας.

20 χρόνια μετά τη σκηνοθετημένη «κατάρρευση» της ρωσικής υπερδύναμης, οι ηγεμονιστές του Κρεμλίνου συνεχίζουν να αναμειγνύονται στα εσωτερικά των κρατών της πρώην ΕΣΣΔ και να καταπατούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Τα κράτη αυτά – ειδικότερα τα

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

 

Σε δείπνο εργασίας που παράθεσε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, στους ΥΠΕΞ στις Βρυξέλλες με θέμα τη γραμμή που πρέπει να ακολουθήσει η συμμαχία απέναντι στη Ρωσία (αρχές Δεκέμβρη) ο Κοτζιάς δεν έχασε ευκαι­ρία προκειμένου να υποστηρίξει τις ρωσικές θέσεις ώστε να αποδιοργανώσει τις άμυνες των χωρών της ανατολικής Ευρώπης απέναντι στη Μόσχα. Δυστυ­χώς γι αυτές τις χώρες, εξαιτίας της γορουνοπετσιάς και της μυωπίας των ευ­ρωπαίων μονοπωλιστών ηγετών, η άμυνα της ανατολικής Ευρώπης στηρίζεται σήμερα σχεδόν αποκλειστικά στο ηγεμονευόμενο στρατιωτικά και πολιτικά από τις ΗΠΑ ΝΑΤΟ.

Όλη η μισοφιλελεύθερη διανόηση του δυτικού μονοπωλίου σπάει το κεφάλι της με τη φυσιογνωμία και τις κινήσεις του Τραμπ, τον οποίο βαθιά απεχθάνεται αλλά ελάχιστα μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο που ξεδιπλώνει την γραμμή του στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκακιέρα.

 

Χρό­νια τώ­ρα η Ο­ΑΚ­ΚΕ υ­πο­στη­ρί­ζει, σθε­να­ρά και στα­θε­ρά, ό­τι ο ΣΥ­ΡΙΖΑ εί­ναι στην η­γε­σί­α του έ­να κόμ­μα που υ­πη­ρε­τεί πι­στά πά­νω απ’ ό­λα τις θέ­σεις της Ρω­σί­ας και δευ­τε­ρευό­ντως της στρα­τη­γι­κής συμ­μά­χου της Κί­νας και, επο­μέ­νως, κά­θε άλ­λο πα­ρά υ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ροντα του ελ­λη­νι­κού λα­ού.