Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Και ενώ η χώρα βυθίζεται καθημερινά στη χρεωκοπία και ο λαός στη φτώχια το ρωσόδουλο καθεστώς συνεχίζει ακάθεκτο το σαμποτάζ στην παραγωγή. Στόχος του είναι να παραδοθεί ρημαγμένη η χώρα στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλισμό.

Οι αυ­ξή­σεις του η­λε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος τα τέσ­σε­ρα τε­λευ­ταί­α χρό­νια στη βιο­μη­χα­νί­α ξε­πέ­ρα­σαν το 60%. Αν στο κό­στος της ε­νέρ­γειας προ­στε­θεί και η αύ­ξη­ση της φο­ρο­λο­γίας τό­τε σε πολ­λές βιο­μη­χα­νί­ες

  Το ρωσόδουλο καθεστώς οδηγεί σταθερά τη χώρα πίσω στη εποχή του μεσαίωνα. Τα εγκληματικά φοροεισπρακτικά μέτρα που παίρνει ισχυρίζεται ότι τα επιβάλει η τρόικα. Αυτή έχει την ευθύνη ότι ζητάει άμεσα το κλείσιμο του δημοσιονομικού ελλειμματος, όμως

  Το σαμποτάζ των επενδύσεων είναι μια πολιτική απόφαση που πραγματοποιείται με συνέπεια από το εξακομματικό καθεστώς μαζί με τη ναζιστική συμμορία που διοικούν τη χώρα. Η δήθεν υπόδουλη στην τρόικα τρικομματική κυβέρνηση παίρνει με συνέπεια όλα τα μέτρα που περικόβουν μισθούς και συντάξεις αλλά δεν πραγματοποιεί όλα εκείνα που αναφέρονται

Τι κάνουμε λοιπόν; Τι προτείνει και τι κάνει η συνειδητή εργατική τάξη στη χώρα μας; 

Η μεγάλη κρίση είναι πια εδώ. Δεν είναι ολόκληρη, δεν έχει ξεδιπλώσει όλη της την καταστροφική μανία, αλλά τα βασικά ποιοτικά της στοιχεία της έχουν ήδη εμφανιστεί. Αυτά συμπυκνώνονται σε δύο.

 

Πριν έ­να πε­ρί­που χρό­νο η Ρω­σί­α “φεύ­γο­ντας” α­πό το δια­γω­νι­σμό των ΔΕ­ΠΑ-ΔΕ­ΣΦΑ και α­φή­νο­ντας τη Socar του Α­ζερ­μπα­ϊ­τζάν να α­πο­κτή­σει το 66% της ΔΕ­ΣΦΑ, κα­τά­φε­ρε

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που πριν λίγους μήνες εμφανιζόταν μόνο σαν απειλή είναι τώρα πια γεγονός. Εδώ και ένα μήνα η ανθρωπότητα έχει περάσει από ένα παγκόσμιο χρηματιστηριακό κραχ στην αρχή μιας κρίσης της καθ αυτό παραγωγικής οικονομίας

 

Έ­νας φί­λος μας, α­να­γνώ­στης της Νέ­ας Α­να­το­λής, ερ­γα­ζό­με­νος στα Ε­ΑΣ κα­τέ­γρα­ψε για μας, σε έ­να ζω­ντα­νό και πυ­κνό κεί­με­νο του, τη μα­κρό­χρο­νη εμπει­ρί­α του α­πό τον τρό­πο με τον ο­ποί­ο χτυ­πή­θη­κε α­πό τα μέ­σα και α­πό τα έ­ξω το ερ­γο­στά­σιο των Ε­ΑΣ

Το παρακάτω κείμενο άρχισε να γράφεται σαν ένα κείμενο ομιλίας για τις ευρωεκλογές. Στο δρόμο όμως πήρε μεγαλύτερη έκταση όταν επιχειρήθηκε από το συντάκτη του να γίνουν πιο κατανοητές και πιο πειστικές οι μίνιμουμ θέσεις της ΟΑΚΚΕ σε ένα κοινό που δεν είναι εξοικειωμένο με αυτές. Τελικά δεν μπόρεσε ακριβώς λόγω της αρκετά μεγάλης έκτασης του καθώς και του κάπως αναλυτικού ύφους του να υπηρετήσει τον αρχικό στόχο για τον οποίο ξεκίνησε να γράφεται. Όμως με μερικές μικρές προσθήκες και αλλαγές έχει γίνει τελικά ένα πολύ χρήσιμο κείμενο για όσους θέλουν να έχουν μια αρκετά διεξοδική αλλά ταυτόχρονα απλά διατυπωμένη και συμπυκνωμένη εικόνα για τις θέσεις και την πολιτική πρόταση της ΟΑΚΚΕ για την περίοδο που διανύουμε.

Προτείνουμε ιδιαίτερα να διαβάσουν αυτό το κείμενο όσοι είδαν στο διαδίκτυο την ομιλία για τις βουλευτικές εκλογές του συντρόφου Ηλία Ζαφειρόπουλου (https://www.youtube.com/watch?v=aSQ--1mnQlU) σε μια συγκέντρωση που έγινε στις 23 Ιούνη στα γραφεία της ΟΑΚΚΕ την οποία δημοσιεύουμε και στην ιστοσελίδα μας, βρήκαν σε αυτήν ενδιαφέρον και θέλουν να έχουν περισσότερες απαντήσεις στα ερωτήματα που αυτή βάζει επειδή στην ουσία της βρίσκεται σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις, κυρίως εκείνες που επικρατούν στη λεγόμενη αριστερά, κομμουνιστική και μη.

 

Η μεγάλη βιομηχανία είναι η υλική βάση της σύγχρονης πολιτισμένης ζωής. Αυτή είναι που παράγει τους τεράστιους όγκους προϊόντων για κάθε μορφή κατανάλωσης. Το πιο βασικό χαρακτηριστικό της βιομηχανίας σε σχέση με κάθε άλλο τομέα της οικονομίας είναι ότι κινητοποιεί πολύ μεγαλύτερες σε όγκο παραγωγικές δυνάμεις από τις ήδη πελώριες που άμεσα κινεί η ίδια. Αυτή η έμμεση επίδραση της βιομηχανίας απλώνεται στη συνέχεια και σε όλη την οικονομία.