Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Κάτω οι απατεώνες, μπαταχτσήδες και πράκτορες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης

 

Άλ­λη μια θε­α­τρι­κή πα­ρά­στα­ση δό­θη­κε στη Βου­λή με τη συ­ζή­τη­ση της πρό­τα­σης μομ­φής. Πολ­λοί το κα­τά­λα­βαν αυ­τό για την πρό­τα­ση μομ­φής του ΣΥΡΙ­ΖΑ για­τί ού­τε η υ­πο­τι­θέ­με­νη α­φορ­μή της, η ει­σβο­λή των ΜΑΤ στην ΕΡ­Τ,

Γράφουμε τούτο δω το σημείωμα για να δώσουμε μια πρώτη εκτίμηση στους φίλους μας αναγνώστες για το πως μπορεί να ερμηνευτεί η εσωκομματική σύγκρουση στο Σύριζα και να εξηγηθεί ιδιαίτερα η στάση σε αυτή του αληθινού αρχηγού του, του διπρόσωπου προβοκάτορα Τσίπρα.

Από ότι μαρτυρούν οι τοποθετήσεις των ίδιων των συνέδρων στις προσυνεδριακές διαδικασίες συμμετείχαν ελάχιστα μέλη του Σύριζα και ήταν αυτά που δεν ήταν απογοητευμένα από τον Κασσελάκη, αυτά δηλαδή που ήταν κάτω από την επιρροή και είχαν ενθαρρυνθεί να συμμετέχουν στο συνέδριο από το δίκτυο των στελεχών που τον είχαν φέρει στην εξουσία, δηλαδή αυτών που ανοιχτά είχαν σταθεί μαζί του από την πρώτη εκλογή (Πέτρος Παππάς, Δ. Αυγέρη, Θ. Τζάκρη). Μπορούμε να υποθέσουμε (και εκ του αποτελέσματος) ότι αυτό το δίκτυο το στήριξε και το ρυθμιστικό, δηλαδή το πιο κρίσιμο για τους κομματικούς συσχετισμούς ρεύμα, αυτό που έχει αρχηγό το δεξί χέρι του Τσίπρα, τον κεντριστή που λέγεται Νίκος Παππάς.

Το μαύ­ρο  μέ­τω­πο των ρω­σό­δου­λων σα­μπο­τα­ρι­στών, με ε­πι­κε­φα­λής τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και σε αλ­λη­λο­συ­μπλη­ρού­με­νη δρά­ση με τον Σα­μα­ρά, έ­στη­σε την πρώ­τη με­γά­λη προ­βο­κά­τσια του σή­με­ρα (8/3/2013) στη Χα­λ­κι­δι­κή.

 

Η α­νά­πτυ­ξη της πα­ρα­γω­γής εί­ναι ο μό­νος  δρό­μος για να πα­ρα­χθεί κοι­νω­νι­κός πλού­τος και στη συ­νέ­χεια να μοι­ρα­στεί στα μέ­λη της κοι­νω­νί­ας. Πως θα μοι­ρα­στεί, αυ­τό το α­πο­φα­σί­ζει η τα­ξι­κή πά­λη. Αλ­λά για να μοι­ρα­στεί κά­τι πρέ­πει πρώ­τα να υ­πάρ­ξει. Δεν χρειά­ζε­ται να εί­ναι κα­νείς βα­θυ­στό­χα­στος μαρξι­στής ή α­στός οι­κο­νο­μο­λό­γος των κο­ρυ­φαί­ων πα­νε­πι­στη­μί­ων. Το λέει η α­πλή λο­γι­κή. 

 

Το ό­τι έ­να κομ­μά­τι του α­ναρ­χι­σμού έ­χει ε­δώ και χρό­νια γί­νει α­κόλου­θος των κνι­τών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και στην πο­λι­τι­κή γραμ­μή και στην ι­δε­ο­λο­γί­α, το έ­χου­με κα­ταγ­γεί­λει πολ­λές φο­ρές, ει­δι­κά με­τά τη σύλ­λη­ψη - “α­πό­συρ­ση” των κα­θε­στω­τι­κών φο­νιά­δων της “17 Νο­έμ­βρη” το 2002.

Tι είναι επί τέλους αυτή η κρίση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ;Είναι η εξαιρετική αμηχανία στην οποία βρίσκεται ένας χαμαιλέοντας που προσπαθεί να προσαρμόσει το δέρμα του σε ένα χαλί με πολύ αντίθετα και ζωηρά χρώματα.

Αν υπάρχει σήμερα ένα αληθινό πολιτικό αίνιγμα που τοποθετείται επίμονα και απαιτεί τη λύση του από τους συνειδητούς αριστερούς είναι η στρατηγική σύμπτωση θέσεων ανάμεσα σε αυτό που λέμε γενικά κομμουνιστική και επαναστατική αριστερά και σ΄ αυτό που ονομάζουμε κλασσική σοβινιστική και φασιστική ακροδεξιά.

 

Αντίθετα από αυτό που πιστεύουν πολλοί στην Ευρώπη ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ερασιτεχνών ιδεολόγων, οι άνθρωποι που έχουν έρθει στην εξουσία είναι επαγγελματίες προβοκάτορες και τα πάνε ως τώρα αρκετά καλά σύμφωνα με τη φύση τους και με τους βρώμικους στόχους που τους έχουν αναθέσει τα αφεντικά τους.

H χώρα έχει μπει για τα καλά σε προεκλογική περίοδο καθώς η συμμορία Τσίπρα κυβερνάει με δύο βασικούς στόχους που είναι και οι δυο δεμένοι με τις εκλογές: πρώτον να έχει καταφέρει μέχρι τις εκλογές να έχει ελέγξει στην κύρια πλευρά τη δικαιοσύνη, δηλαδή να έχει ικανοποιήσει την πιο βασική προϋπόθεση για τη φασιστικοποίηση του κράτους όποια και αν είναι η κυβέρνηση, και δεύτερον να μη χάσει με μεγάλη διαφορά αυτές τις εκλογές ώστε η ΝΔ να μην μπορέσει σε καμιά περίπτωση να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Η συμμορία των φαιο-«κόκκινων» πρακτόρων της πουτινικής Ρωσίας που κυβερνάει τη χώρα έχει έρθει σε πραγματικά δύσκολη θέση. Ουρλιάζει τώρα με μανία ενάντια στον εχθρό Ευρώπη επειδή, παρόλες τις βρώμικες μανούβρες της και παρόλη τη στήριξη που είχε από τους ηγέτες φίλους της μέσα στην ΕΕ, δεν κατάφερε να τον διασπάσει. Αντίθετα κατάφερε να ενώσει όλες τις χώρες της Ευρώπης και σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα εναντίον της, με πρώτα τα δύο μεγάλα κομματικά ρεύματα της Γερμανίας, τη συμμαχία χριστιανοδημοκρατών και χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας (CDU-CSU)