Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σημείωμα 26/3/2023

Αγαπητοί αναγνώστες. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι μας έχει πάρει λίγο περισσότερο χρόνο από όσον είχαμε εκτιμήσει σε αυτό εδω το πρώτο μας σημείωμα για να έχουμε έτοιμο ένα διεξοδικότερο άρθρο για τη σφαγή των Τεμπών αλλά δουλεύουμε δραστήρια γι αυτό. Χρειάστηκε να μελετήσουμε και κυρίως να συνθέσουμε όλα στοιχεία που ήρθαν στο φως για να αποδείξουμε ότι ισχύει πάνω απ όλα ακριβώς στα Τέμπη η πολύ συνηθισμένη τις τελευταίες δεκαετίες αντιστροφή ότι δηλαδή αυτοί που ηγούνται των μαζικών κινημάτων για την τιμωρία των ενόχων των μεγάλων εθνικών ναυαγίων είναι οι ίδιοι οι βασικοί ένοχοι.

  Η πολύ μαζική συμμετοχή της νεολαίας, κυρίως της μαθητικής, στις διαδηλώσεις καταγγελίας της σφαγής των Τεμπών εκφράζει στο βάθος τη συσσωρευμένη οργή της γιατί διαισθάνεται από την εμπειρία της, πρώτα απ όλα από αυτήν στο σημερινό ελεεινό δημόσιο σχολείο της εγκατάλειψης, ότι αυτή η άρχουσα τάξη της επιφυλάσσει από κάθε πλευρά ένα άθλιο μέλλον. Πρόκειται για ένα μέλλον φτώχειας, εξάντλησης από την πολλή δουλειά ή απελπισίας από την ανεργία, ξενιτιάς και τελικά δικτατορικής βίας και άδικου πολέμου. Αυτό το μέλλον αυτή η γενιά θα καταλάβει ποιος και γιατί της το σχεδιάζει μέσα και από τις δικές της αρχικά αποτυχημένες απόπειρες της να το αποτρέψει.

Σχετικά μεγάλο ντόρο για το ψευτοΚΚΕ και τις «ατάκες» του γραμματέα του έκαναν τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αφήνοντάς τον να αυτοπαρουσιάζεται ως ευρύ πνεύμα με «χιούμορ», ακόμη κι όταν θυμώνει, επειδή o Κουτσούμπας χαρακτήρισε έναν Ρώσο καθηγητή ιστορίας ο οποίος εργάζεται και διδάσκει στη Δύση (Πανεπιστήμιο Johns Hopkins), τον Σεργκέι Ραντσένκο, ως «παπαρα-τσένκο». Αφορμή ήταν η δημοσιοποίηση από τον τελευταίο μιας σειράς ντοκουμέντων που αφορούν τη δράση και στελέχη του πραγματικού ΚΚΕ την περίοδο 1946-1949, δηλαδή εκείνη του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).

Το ψευτοΚΚΕ έχει μακρά καριέρα εθελοδουλίας προς τα μεγαλορώσικα αφεντικά του, αλλά ταυτόχρονα και εκμετάλλευσης – υπέρ του σοσιαλιμπεριαλισμού – όλων των εθνικιστικών απατών της αστικής τάξης, με τις οποίες αυτή αφιονίζει εδώ και δεκαετίες το προλεταριάτο και το λαό.

Ξαφνικά, ειρήνη επικρατεί στη χώρα. Αν και το κίνημα των δρόμων και των πλατειών συνεχίζεται σε χαμηλή ένταση, οι συγκρούσεις με την αστυνομία σταμάτησαν. Αυτό έγινε μόνο επειδή η κυβέρνηση, υπακούοντας στο κίνημα των δρόμων, δηλαδή στους καθοδηγητές του ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απέσυρε ολοκληρωτικά την αστυνομία από τους δρόμους και άρα από κάθε έλεγχο των μέτρων προστασίας από τον κορονοϊό, μετά από τη σπασιματική εξόρμηση των τελευταίων στη γειτονιά της Νέας Σμύρνης πριν ένα μήνα. Απ’ τη στιγμή που ο έλεγχος αποσύρθηκε, ο σοσιαλφασισμός πέτυχε στην κύρια πλευρά το σκοπό του, που είναι η ανεξέλεγκτη εξάπλωση του ιού. Αυτή την εξάπλωση τη θέλουν αυτά τα κόμματα για να γκρεμίσουν κι άλλο την ήδη τσακισμένη από τα αντιβιομηχανικά κινήματά τους οικονομία και να βασιλέψουν πάνω στην πείνα και τα ερείπια για λογαριασμό των ανατολικών αφεντικών τους, των ρωσοκινέζικων ιμπεριαλισμών χιτλερικού τύπου, που ήδη αγοράζουν χωρίς καμιά αντίσταση τη ραχοκοκαλιά της χώρας (ενέργεια, μεταφορές, γη).

Με τον τρόπο που έκανε το διάγγελμα του για καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας, ο Μητσοτάκης είναι σαν να διάβασε ένα εγχειρίδιο φασιστικής δικτατορίας.

Μια δημοκρατική κυβέρνηση έχει δικαίωμα και πρέπει να επιβάλει τέτοια μέτρα καραντίνας προκειμένου μια θανατηφόρα επιδημία να μην σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Εκείνο που δεν εχει δικαίωμα να κάνει είναι να αναγγείλει απαγορεύσεις όχι σαν εκπρόσωπος μιας δημοκρατικής κυβέρνησης αλλά σαν δικτάτορας. Είπε λοιπόν «εγώ αποφάσισα αυτά τα μέτρα» και όχι η κυβέρνηση, ή ένα υπουργικό όργανο, ή μια θεσμοθετημένη κρατική αρχή. Είπε ότι αφού αποφάσισε αυτός, ότι αποφάσισε οι πολίτες σαν άτομα πρέπει να υποταχθούν χωρίς καμιά αντίρρηση και καμιά διαφωνία, γιατί αυτό είναι το νόημα της ρητής απαίτησης του στο διάγγελμά του για υποταγή του ατόμου στο σύνολο, δηλαδή στην κοινωνία. Εδώ δηλαδή κοινωνία δεν είναι τα συλλογικά τυπικά ή και άτυπα όργανα της πολιτικής δημοκρατίας, όπως η κυβέρνηση, ή τα αναγκαστικά συλλογικά κρατικά όργανα της πολιτικής προστασίας, ή τα κόμματα, ή τα συνδικάτα, ή οι δημοτικές εξουσίες, ή οι όποιες ανεξάρτητες αρχές, ή ο τύπος από τα οποία δεν ανέφερε κανένα στην ομιλία του, αλλά το κράτος σαν ενσάρκωση της κοινωνίας αλλά και αυτό σαν αφαίρεση αφού γίνεται συγκεκριμένο μόνο σαν ο εαυτός του.

 

Ο σοσιαλφασισμός είναι «κομμουνισμός» και «δημοκρατία» στη μορφή και μαύρη ιμπεριαλιστική αντίδραση και φασισμός στο περιεχόμενο. Γι’ αυτό και μια από τις βασικές του ιδιότητες είναι η διαστροφή και η χρήση της επαναστατικής ιστορίας με τρόπο που να βολεύει τα μαύρα σχέδιά του για εξανδραποδισμό του λαού και υποταγή του στις χειρότερες μερίδες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου (σήμερα στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό Άξονα).

Στις 19/1 το λεγόμενο «Κ»Κ Ρωσικής Ομοσπονδίας του Ζιουγκάνοφ κατάθεσε σχέδιο ψηφίσματος με το οποίο καλούσε τον πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν να αναγνωρίσει τις κατεχόμενες από τα ρωσικά στρατεύματα περιοχές που αυτοαποκαλούνται «ΛΔ Ντονιέτσκ» και «ΛΔ Λουγκάνσκ» σαν ανεξάρτητες και κυρίαρχες οντότητες. Η παραπάνω κίνηση του κόμματος Ζιουγκάνοφ υπήρξε ιδιαίτερα διαφωτιστική ως προς την πραγματική ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία της σύγχρονης ψευτοαριστεράς, ιδιαίτερα εκείνης που θέλει να αυτοαποκαλείται «κομμουνιστική».