Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΣΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΙ “ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ” ΣΙΩΠΟΥΝ

  • Κυριακή, 17 Μαρτίου 2013
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΣΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΙ “ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ” ΣΙΩΠΟΥΝ
Πριν λί­γους μή­νες μί­α Α­με­ρι­κα­νί­δα α­να­κά­λυ­ψε, α­νοί­γο­ντας τη συ­σκευα­σί­α ε­νός παι­χνι­διού made in China, μή­νυ­μα α­πό κι­νέ­ζο ερ­γα­ζό­με­νο που ζη­τού­σε απε­γνω­σμέ­να βο­ή­θεια για
τις ε­πι­βε­βαιω­μέ­να α­πάν­θρω­πες συν­θή­κες που α­ντιμε­τώ­πι­ζε αυ­τός και οι συ­νά­δελ­φοί του στο χώρο ερ­γα­σί­ας (15ω­ρη κα­θη­με­ρινή ερ­γα­σί­α χω­ρίς κα­θό­λου αρ­γί­ες, μη­δα­μι­νό η­με­ρο­μί­σθιο, α­πει­λή βα­σα­νι­στηρί­ων και ξυ­λο­δαρ­μών).
Σή­με­ρα οι ερ­γα­ζό­με­νοι στην προ­βλή­τα 2 του λι­μα­νιού του Πει­ραιά, που ε­λέγ­χε­ται α­πό την κι­νε­ζι­κή κρα­τι­κή COSCO, α­ντι­με­τω­πί­ζουν τη βαρβα­ρό­τητα του κι­νε­ζι­κού σο­σιαλ­φα­σι­στι­κού μο­νο­πω­λί­ου η ο­ποί­α, αν και δεν εκ­δη­λώ­νε­ται α­κό­μα τό­σο ω­μά ό­σο στην ι­μπε­ρια­λι­στι­κή μη­τρό­πο­λη, ω­στό­σο αρ­κεί για να γυ­ρί­σει τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις στη χώ­ρα μας πολ­λά χρό­νια πίσω. Η προ­βλή­τα 2 α­πα­σχο­λεί 350 ερ­γα­ζο­μέ­νους έ­να­ντι 700 που ερ­γά­ζο­νταν ε­κεί ό­ταν α­νέ­λα­βε η ε­ται­ρεί­α (για την α­κρί­βεια η θυ­γα­τρι­κή της ΣΕΠ Α­Ε), χω­ρίς να τη­ρού­νται τα διε­θνή στά­νταρ α­σφα­λεί­ας για τους χει­ρι­στές, οι ο­ποί­οι δουλεύ­ουν χω­ρίς συλ­λο­γι­κή ή κλα­δι­κή σύμ­βα­ση ερ­γα­σί­ας, και χω­ρίς κα­νέ­να δι­καίω­μα συν­δι­καλι­στι­κής ορ­γά­νω­σης. 
Πέρ­σι τον ί­διο και­ρό, δύ­ο ερ­γα­ζό­με­νοι που προ­σπά­θη­σαν να διεκ­δική­σουν κα­λύ­τε­ρες συν­θή­κες δου­λειάς α­πο­λύ­θη­καν χω­ρίς ε­ξη­γή­σεις. Στη συνέ­χεια έ­κα­ναν κα­ταγ­γε­λί­α στην Ε­πι­θε­ώ­ρη­ση Ερ­γα­σί­ας, που δια­πί­στω­σε “ο­φειλή α­μοι­βής υ­πε­ρω­ρια­κής α­πα­σχό­λησης, ο­φει­λή προ­σαύ­ξη­σης για ερ­γα­σί­α κα­τά τις Κυ­ρια­κές και αρ­γί­ες, ο­φει­λή προ­σαύ­ξη­σης για νυ­χτε­ρι­νή α­πα­σχό­ληση, α­πα­σχό­λη­ση κα­τά τις η­μέ­ρες ρε­πό, κα­τα­χρη­στι­κή α­πό­λυ­ση λό­γω συν­δι­κα­λιστι­κής δρά­σης”. Τώ­ρα η υ­πό­θε­ση α­πα­σχο­λεί και τη δι­καιο­σύ­νη κα­τό­πιν α­γω­γής των δύ­ο ερ­γα­ζο­μέ­νων κα­τά δύ­ο ερ­γο­λά­βων. Το θέ­μα α­νά­δει­ξε η δη­μο­σιο­γράφος Ρού­λα Μπα­νά­κου με α­ντα­πό­κρι­σή της στην ε­φη­με­ρί­δα “6 μέ­ρες” (12/1/13) σε έ­να άρ­θρο με τί­τλο “Σύγ­χρο­νο κά­τερ­γο το ά­βα­το της COSCO στον Πει­ραιά” του ο­ποίου ε­κτε­νή α­πο­σπά­σμα­τα δη­μο­σιεύ­ου­με παρα­κά­τω:
“Ο Δη­μή­τρης Μπα­τσού­λης εί­ναι έ­νας α­πό τους δύ­ο ερ­γα­ζο­μέ­νους που τον Φε­βρουά­ριο του 2012 α­πο­λύ­θη­καν α­πό την ε­ται­ρεί­α που τους υ­πε­νοι­κί­α­ζε στην COSCO, ε­πει­δή ε­πι­χεί­ρη­σαν να δη­μιουρ­γή­σουν πε­ντα­με­λή ε­πι­τρο­πή και να διεκδι­κή­σουν τα στοι­χειώ­δη. Η α­πά­ντη­ση που δί­νει στην ε­ρώ­τη­ση για τις συνθή­κες ερ­γα­σί­ας που έ­ζη­σε ε­κεί εί­ναι α­πο­κα­λυ­πτι­κή. “Οι ι­δα­νι­κές συν­θή­κες για να πε­θά­νεις”. Και στο ε­ρώ­τη­μα τι κάνουν οι αρ­μό­διοι μπρο­στά σε αυ­τή την κα­τά­στα­ση, η α­πά­ντη­ση εί­ναι και πά­λι α­πο­στο­μω­τι­κή. “Στην Ελ­λά­δα υ­πάρ­χουν δύ­ο ά­βα­τα. Το Ά­γιο Ό­ρος και η COSCO”. 
Τι ζή­τη­σαν οι ερ­γα­ζό­με­νοι σε αυ­τό το σύγ­χρο­νο κά­τερ­γο, με με­σαιωνι­κές συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας και συ­μπε­ρι­φο­ρές φα­σι­στι­κού κα­θε­στώ­τος, και απο­λύ­θη­καν; Κα­λο­ρι­φέρ στα μη­χα­νή­μα­τα.
“Στις 31 Ια­νουα­ρί­ου 2012 στον Πει­ραιά χιό­νι­ζε. Η θερ­μο­κρα­σί­α ή­ταν -1 με -2 βαθ­μοί Κελ­σί­ου. Στις τρεις το με­ση­μέ­ρι που έ­πια­σα βάρ­δια, μας α­νέ­φε­ρε ο κ. Μπα­τσού­λης, τα πό­δια μου πά­γω­σαν. Ή­μουν στα 15 μέ­τρα ύ­ψος και δεν μπο­ρούσα να πα­τή­σω ού­τε το φρέ­νο ού­τε τα πε­τά­λια. Κιν­δύ­νευε η ζω­ή μου αλ­λά και η ζωή των συ­να­δέλ­φων μου, αν συ­γκρουό­μουν με το μη­χά­νη­μα άλ­λου χει­ρι­στή. Ά­ντεξα τρεις ώ­ρες. Κα­τέ­βη­κα α­πό το μη­χά­νη­μα και α­νέ­φε­ρα ό­τι το κα­λο­ρι­φέρ δεν λει­τουρ­γού­σε. Αυ­τό βέ­βαια το γνώ­ρι­ζαν, για­τί με­τά τη λή­ξη της κά­θε βάρ­διας ο χει­ρι­στής ή­ταν υ­πο­χρε­ω­μέ­νος να α­να­φέ­ρει τα προ­βλή­μα­τα που πα­ρου­σί­αζε το μη­χά­νη­μα. Το αί­τη­μα να φτιά­ξουν τα κα­λο­ρι­φέρ ό­χι μό­νο δεν έ­γι­νε δε­κτό, αλ­λά με έ­βα­λαν και στη μαύ­ρη λί­στα. Για μί­α ε­βδο­μά­δα δεν με κά­λε­σαν για δου­λειά. Έ­πει­τα α­πό δια­με­σο­λα­βή­σεις του ερ­γο­λά­βου μέ­σω του ο­ποί­ου δού­λευα με ξα­να­πή­ραν στη δου­λειά και με­τά α­πό τρεις μέ­ρες με α­πέ­λυ­σαν”.
Ό­χι τυ­χαί­α, κα­θώς ο ί­διος μα­ζί με έ­ναν συ­νά­δελ­φό του έ­να μή­να πριν ε­πι­χεί­ρη­σαν να στή­σουν πε­ντα­με­λή ε­πι­τρο­πή στον χώ­ρο ερ­γα­σί­ας για να διεκ­δι­κή­σουν έ­στω θέρ­μαν­ση στα μη­χα­νή­μα­τα και πυ­ρο­σβε­στή­ρες, που μέ­χρι τότε, ό­πως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά α­νέ­φε­ρε ο ερ­γα­ζό­με­νος, “κιν­δυ­νεύ­α­με να κα­ού­με σαν τα πο­ντί­κια”. Το εγ­χεί­ρη­μά τους ό­μως διέρ­ρευ­σε, έ­φτα­σε στα αυ­τιά της ερ­γο­δο­σί­ας και α­πο­λύ­θη­καν και οι δύ­ο.
Α­να­φε­ρό­με­νος στις συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας, εν­δει­κτι­κά α­να­φέ­ρει ό­τι για τέσ­σε­ρις μή­νες εί­χε α­νε­ξό­φλη­τες ο­φει­λές ε­πει­δή δεν μπο­ρού­σε να πά­ει να πλη­ρω­θεί, κα­θώς η ε­ται­ρεί­α μπο­ρού­σε να του στεί­λει ό­ποια στιγ­μή ή­θε­λε μή­νυ­μα και α­μέ­σως έ­πρε­πε να πά­ει να πιά­σει δου­λειά. Δη­λα­δή, δεν ή­ξε­ρε από το προ­η­γού­με­νο βρά­δυ αν θα δού­λευε την ε­πό­με­νη μέ­ρα και ή­ταν διαρ­κώς σε ε­τοι­μό­τη­τα. 
Η α­μοι­βή του ως χει­ρι­στή ή­ταν 45 ευ­ρώ την η­μέ­ρα, χω­ρίς κα­μί­α προ­σαύξη­ση αν δού­λευε νύ­χτα, Κυ­ριακή ή αρ­γί­α. Ε­πι­πλέ­ον, ό­πως μας ε­ξη­γεί, για να πά­ρουν μι­κρό­τε­ρη α­πο­ζη­μί­ω­ση οι ερ­γα­ζό­με­νοι σε πε­ρί­πτω­ση α­πό­λυ­σης, εί­χαν υ­πο­γρά­ψει και δεύ­τε­ρη σύμ­βα­ση για α­πα­σχό­λη­ση μέ­χρι 16 η­με­ρο­μί­σθια τον μή­να. 
Η σύμ­βα­ση αυ­τή νο­μο­θε­τή­θη­κε για τις ε­πι­χει­ρή­σεις που εί­χαν α­ποδε­δειγ­μέ­να πρό­βλη­μα ε­πι­βί­ω­σης και η COSCO ά­δρα­ξε την ευ­και­ρί­α. “Ό­σο διά­στη­μα δού­λευα” τό­νι­σε “κά­θε μή­να έ­κα­να 22-25 η­με­ρο­μί­σθια. Τα 16 η­με­ρο­μί­σθια που προ­έβλε­πε η σύμ­βα­ση τους δια­σφά­λι­ζαν τη μικρό­τε­ρη α­πο­ζη­μί­ω­ση σε πε­ρί­πτω­ση α­πό­λυ­σης”. Του­λά­χι­στον, μας ε­πι­ση­μαί­νει κα­τά τη συ­νο­μι­λί­α που εί­χα­με, με­τά την α­πό­λυ­σή μας και την κα­ταγ­γε­λί­α που κά­να­με στην Ε­πι­θε­ώ­ρη­ση Ερ­γα­σίας, α­να­γκά­στη­καν να βελ­τιώ­σουν ο­ρι­σμέ­να πράγ­μα­τα στις συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας. Έ­βα­λαν πυ­ρο­σβε­στή­ρες, υ­πήρ­ξε κά­ποια κα­θα­ριό­τη­τα στο χώ­ρο. Αυ­τό ό­μως που πα­ρα­μέ­νει ί­διο και χει­ρό­τε­ρο εί­ναι το κλί­μα τρο­μο­κρα­τί­ας και κα­τα­σκό­πευ­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων.
Α­ξιο­ση­μεί­ω­τη ό­μως εί­ναι και η ε­πι­σή­μαν­σή του πως η πε­ρί­πτω­σή τους εί­ναι ε­δώ και έ­ναν χρό­νο γνω­στή σε αρ­μό­δια όρ­γα­να κά­θε κα­τη­γο­ρί­ας, που θα έ­πρε­πε να έ­χουν δια­μαρ­τυ­ρη­θεί, να έ­χουν πά­ρει α­νοι­χτά θέ­ση, να έ­χουν ε­πι­χει­ρή­σει να δουν τι σκε­πά­ζει αυ­τό το ά­βα­το της COSCO. Πολ­λοί ψι­θυ­ρί­ζουν αλλά μέ­χρι ε­κεί”. 
Κα­νέ­νας δεν τολ­μά να ε­νο­χλή­σει τα νέ­α α­φε­ντι­κά της χώ­ρας. Το πε­ριστα­τι­κό θά­φτη­κε κυ­ριο­λε­κτι­κά α­πό τον τύ­πο ε­νώ κα­μί­α μα­ζι­κή κι­νη­το­ποί­ηση συ­μπα­ρά­στα­σης δεν α­να­κοι­νώ­θη­κε α­πό τις κα­θε­στω­τι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές ή κομ­μα­τι­κές η­γε­σί­ες. Αυ­τές άλ­λω­στε έ­κα­ναν τα πά­ντα για να πα­ρα­χω­ρή­σουν γρή­γο­ρα σ’ αυ­τούς το βα­σι­κό λι­μά­νι της χώ­ρας, ε­κτο­πί­ζο­ντας τους α­ντα­γωνι­στές τους με προ­βο­κα­τό­ρι­κες α­περ­γί­ες και συ­να­ντή­σεις με την κι­νε­ζι­κή πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α. Εν­δει­κτι­κό της ει­δι­κής με­τα­χεί­ρι­σης που α­πο­λαμ­βά­νει η κι­νε­ζι­κή ε­ται­ρεί­α - και κατ’ ε­πέ­κτα­ση το α­να­το­λι­κό φα­σι­στι­κό μο­νο­πώ­λιο - από το εγ­χώ­ριο πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς εί­ναι το γε­γο­νός ό­τι ε­νώ δρα­στη­ριο­ποιεί­ται σε ό­λα τα ευ­ρω­πα­ϊ­κά λι­μά­νια, μό­νο ε­δώ δεν τη­ρεί θε­σμο­θε­τη­μέ­νους κανο­νι­σμούς ερ­γα­σί­ας. Για να μην α­να­φέ­ρου­με τα σκαν­δα­λώ­δη φο­ρο­λο­γι­κά προνό­μια που πα­ρέ­χει το κρά­τος α­πέ­να­ντί της και που έ­χουν κα­ταγ­γελ­θεί, αν και με κα­θυ­στέ­ρη­ση, α­πό την Ευρω­πα­ϊ­κή Ε­πι­τρο­πή. Η σκαν­δα­λώ­δης αυ­τή με­τα­χεί­ρι­ση έ­χει α­πο­θρα­σύ­νει πα­ρα­πέ­ρα τους κι­νέ­ζους νε­ο­α­ποι­κιο­κρά­τες. Εί­ναι πο­λύ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι ό­ταν η Ο­μο­σπον­δί­α Υ­παλ­λή­λων Λι­μέ­νων Ελ­λά­δας μαζί με το Διε­θνές Συν­δι­κά­το Ερ­γα­ζο­μέ­νων στα λι­μά­νια ζή­τη­σε ε­νη­μέ­ρω­ση α­πό την ε­ται­ρεί­α, ε­κεί­νη, α­ντί να α­ντα­πο­κρι­θεί στο αί­τη­μα, τους α­γνό­η­σε ε­πιδει­κτι­κά κα­λώ­ντας σε συ­νά­ντη­ση τους βου­λευ­τές Πει­ραιά.
Το λι­μά­νι του Πει­ραιά α­πο­δει­κνύ­ει πε­ρί­τρα­να πό­σο πο­λύ δη­μα­γω­γεί το κα­θε­στώς, και ει­δι­κά η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, πά­νω στα ερ­γα­τι­κά ζη­τή­μα­τα όταν, την ί­δια ώ­ρα που με α­περ­γί­ες διαρ­κεί­ας και κα­τα­λή­ψεις κλεί­νει ερ­γο­στά­σια, που πραγ­μα­τι­κά πα­ρα­παί­ουν λό­γω μεί­ω­σης ερ­γα­σιών, υ­περ­φο­ρο­λό­γη­σης, αύ­ξη­σης της τι­μής της ε­νέρ­γειας κλπ, α­φή­νει στην η­συ­χί­α τους τους πραγ­ματι­κούς δου­λο­χτή­τες, αυ­τούς που πρό­δωσαν την κι­νε­ζι­κή ε­πα­νά­στα­ση για να με­τα­τρα­πούν σε μο­νο­πω­λι­στές του χει­ρί­στου εί­δους. Αυ­τοί α­φού ε­ξο­ντώ­νουν στη δου­λειά τη δι­κιά τους ερ­γα­τι­κή τά­ξη, τώ­ρα ε­ξο­ντώ­νουν ά­κο­πα έ­να κομμά­τι του προ­λε­τα­ριά­του της χώ­ρας μας εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι το οι­κο­νο­μι­κό σαμπο­τάζ που οι ρώ­σοι σύμ­μα­χοί τους πραγ­μα­το­ποιούν σε βά­ρος της χώ­ρας μας. Ό­ποιος θέ­λει να γνω­ρί­σει στ’ α­λή­θεια το κα­θε­στώς που ο­νει­ρεύ­ο­νται οι ηγε­σί­ες του ψευ­τοΚ­ΚΕ, του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, της ΔΗ­ΜΑΡ κτλ. δεν έ­χει πα­ρά να ε­πι­σκε­φθεί την προ­βλή­τα 2 του λι­μα­νιού του Πει­ραιά. Αλ­λά ας α­κού­σου­με τους ί­διους τους ερ­γα­ζό­με­νους που τα ζουν κα­θη­με­ρι­νά:  
“Ο δεύ­τε­ρος χει­ρι­στής που α­πο­λύ­θη­κε ε­πει­δή “α­πο­πει­ρά­θη­κε” να ορ­γα­νώ­σει τους συ­να­δέλ­φους του, εί­ναι ο Νί­κος Μαρ­κά­κης. “Έ­χω δου­λέ­ψει σε κα­ράβια, σε τε­χνι­κές ε­ται­ρεί­ες, σε δε­κά­δες άλ­λες δουλειές. Τέ­τοιες συν­θή­κες δεν έ­χω ξα­να­ζή­σει και δεν θέ­λω να ξα­να­ζή­σω. Ξα­νά­νιω­σα τη χού­ντα. Α­πα­γο­ρεύ­ο­νταν οι συ­να­θροί­σεις. Α­πα­γο­ρευό­ταν α­κό­μα και να μι­λά­με με τους συ­να­δέλφους μας, να κά­νου­με έ­να τσι­γά­ρο μα­ζί ό­ταν δεν εί­χα­με δου­λειά. Ερ­χό­ταν ο προ­ϊ­στά­με­νος και μας έ­κα­νε πα­ρα­τή­ρη­ση. Έ­νιω­σα στο πε­τσί μου τι ση­μαί­νει κομ­μου­νι­στι­κό και φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς μα­ζί. Ε­μείς τι ζη­τή­σα­με; Τα στοι­χειώ­δη. Θέρ­μαν­ση και στοι­χειώ­δη κα­θα­ριό­τη­τα στα μη­χα­νή­μα­τα. Ό­λα ή­ταν βρό­μικα. Μέ­σα στα λά­δια. Δεν εί­χα­με χώ­ρο ού­τε για να αλ­λά­ξουμε. Αλ­λά μό­λις είδαν ό­τι αρ­χί­σα­με να ζη­τά­με τα ε­λά­χι­στα, μας α­πέ­λυ­σαν”.
Βέ­βαια δεν υ­πάρ­χει κομ­μου­νι­στι­κό και φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς μα­ζί. Ή κομμου­νι­στι­κό εί­ναι έ­να κα­θε­στώς ή φα­σι­στι­κό. Αν οι ερ­γα­ζό­με­νοι λέ­νε ό­τι το ερ­γο­τά­ξιο που δου­λεύ­ουν εί­ναι και τα δύ­ο εί­ναι μό­νο και μό­νο για­τί οι φασί­στες που τους εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται έ­χουν το δια­στρο­φι­κό θρά­σος να πα­ρι­στά­νουν τους κομ­μου­νι­στές. Σε ό­τι α­φο­ρά τη χώ­ρα μας η προ­βλή­τα 2 εί­ναι μό­νο η αρ­χή του μέλ­λο­ντος που της ε­τοι­μά­ζουν. Ε­άν δη­λα­δή δεν α­να­πτυ­χθεί έ­να δημο­κρα­τι­κό και πα­τριω­τι­κό κί­νη­μα ε­νά­ντια στο ρω­σό­δου­λο και κι­νε­ζό­φι­λο κα­θε­στώς, που φέρ­νει μέ­ρα με τη μέ­ρα το με­γά­λο φα­σι­σμό και την ε­ξα­θλί­ω­ση στην Ελ­λά­δα, φο­βό­μα­στε πως σύ­ντο­μα οι συν­θή­κες που ή­δη ζουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι στην προ­βλή­τα θα α­πο­τε­λούν την κα­θη­με­ρι­νή πραγ­ματι­κό­τη­τα κά­θε ερ­γα­ζόμε­νου στη χώ­ρα.
 
ΕΡΓΑΤΙΚΑ-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

© OAKKE