ΕΞΩ ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΤΑ 1 ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΛΠ
Μακρύς και παλλαϊκός ο αγώνας για να φύγει η COSCO από τον Πειραιά

Το φασιστικό και διεφθαρμένο κινέζικο καθεστώς δεν ήθελε ποτέ μόνο μία προβλήτα στο λιμάνι του Πειραιά αλλά όλες γιατί αν έστω και μια προβλήτα ανήκε σε έναν ανταγωνιστή του, δεν θα μπορούσε να κάνει εδώ αυτό που κάνει στο λιμάνι της Νάπολης. Στο βιβλίο του «Γόμορρα» ο ιταλός δημοσιογράφος Σαβιάνο, που βρίσκεται κάτω από αστυνομική προστασία για να μην δολοφονηθεί, αποκαλύπτει πως η κινέζικη κρατική COSCO σε συνεργασία με τη μαφία της Καμόρα χρησιμοποιεί τις προβλήτες της Νάπολης για να μην πληρώνουν φόρους τα κινέζικα εμπορεύματα, για να βαφτίζονται ιταλικά μέσα σε διασκευασμένα κτίρια της πόλης και μετά να διοχετεύονται στην παγκόσμια αγορά.
Ο ρωσόδουλος και γι’ αυτό κινεζόφιλος Καραμανλής αρχικά προσπάθησε να παραδώσει στην Κίνα όλες τις προβλήτες με απευθείας παραχώρηση πράγμα που η ΕΕ δεν επέτρεψε. Έτσι έγινε διαγωνισμός και μόνο για δύο προβλήτες,, την 2 -το γνωστό ΣΕΜΠΟ- και την 3,, που θα κατασκευαζόταν αργότερα. Η προβλήτα 1 θα έμενε στον ΟΛΠ ώστε να υπάρχει ανταγωνισμός και όχι μονοπώλιο στο λιμάνι. Οι ρωσόδουλες και κινεζόφιλες ηγεσίες ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ έβγαλαν με τρόπο έξω από το διαγωνισμό τους ανταγωνιστές της COSCO και βασικά την ελβετική MSC που ήταν ο μεγαλύτερος μεταφορέας πελάτης του ΟΛΠ. Στην ΜSC έριξαν τεράστια πρόστιμα ενώ χρησιμοποίησαν εναντίον της και τις απεργίες των λιμενεργατών ως εξής: Από τη μια ο Καραμανλής δεν ικανοποιούσε το αίτημα των λιμενεργατών για εγγύηση της δουλειάς τους και των συνδικαλιστικών καταχτήσεων τους, πράγμα που το έκανε για τους πολύ περισσότερους εργαζόμενους στον ΟΤΕ και στην Ολυμπιακή όταν αυτές οι εταιρείες άλλαξαν χέρια, και από την άλλη οι Παπανδρέου, ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ, δουλεύοντας από τα μέσα, δεν οδηγούσαν τους λιμενεργάτες σε μια συνεχή αποφασιστική απεργία κύρια ενάντια στην άλωση του λιμανιού από τους κινέζους φασίστες αλλά σε μακρόχρονες μισο-απεργίες φθοράς που είχαν σαν βασικό αποτέλεσμα την εξάντληση της MSC.

Έτσι η COSCO κέρδισε εύκολα το διαγωνισμό. Το επόμενο βήμα της ήταν να χωθεί στην προβλήτα 1 του ΟΛΠ, πράγμα που καταργούσε τoν πιο βασικό όρο της σύμβασης που ήταν ο ανταγωνισμός ανάμεσα στον ΟΛΠ και την COSCO. Άρα θα έπρεπε η σύμβαση να τροποποιηθεί υπέρ της Kίνας πράγμα που δεν θα δεχόταν ούτε μια έντιμη διοίκηση του ΟΛΠ, ούτε η ΕΕ. Έτσι θα έπρεπε ΟΛΠ και COSCO να φανούν ότι εξαναγκάστηκαν σε επαναδιαπραγμάτευση για δήθεν αμοιβαίες παραχωρήσεις κάτω από πίεση τρίτων. Ως τρίτοι χρησιμοποιήθηκαν οι λιμενεργάτες.
Για να ενθαρρύνει μια απεργία κατά της COSCO με δικούς της πολιτικούς όρους η ηγετική κλίκα Παπανδρέου προσποιήθηκε ότι ήθελε επαναδιαπραγμάτευση με στόχο την ακύρωση, ενώ ακόμα πιο ανοιχτά μιλούσαν για ακύρωση ο ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ. Έτσι οι λιμενεργάτες δεν έβαλαν πρώτα στην απεργία τα εργασιακά τους αιτήματα αλλά την ακύρωση της σύμβασης. Τα 3 κόμματα δεν ήθελαν πρώτα τα εργασιακά γιατί αυτά αφορούσαν τη σχέση των απεργών με τον εργοδότη τους τον ΟΛΠ οπότε δεν χρησίμευαν στην «επαναδιαπραγμάτευση» ΟΛΠ-COSCO. Μόνο το αίτημα της ακύρωσης δικαιολογούσε την «επαναδιαπραγμάτευση» ΟΛΠ-CΟSCO. Το ότι αυτό το αίτημα το ήθελαν οι Παπανδρέου, ΣΥΝ, ψευτοΚΚΕ απλά για πρόσχημα αποδείχτηκε από το ότι στην πράξη το χτύπησαν. Αν ήθελαν την ακύρωση δεν θα την άφηναν στις πλάτες των λίγων απεργών του ΟΛΠ αλλά θα κινούσαν ολόκληρο τον Πειραιά, και όλη τη χώρα στο πλευρό τους. Ιδιαίτερα η κυβέρνηση Παπανδρέου με τη βοήθεια της ΝΔ και του ωμά ρωσόδουλου και κινεζόφιλου ΛΑΟΣ, έστρεφε την κοινή γνώμη εναντίον των απεργών. Ταυτόχρονα οι ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ υπονόμευαν τη συμπαράσταση προς τους απεργούς συνεχίζοντας να καταφέρονται ενάντια στην «ιδιωτικοποίηση» του λιμανιού -που είναι ένα αντιδημοφιλές σύνθημα επειδή έχει ταυτιστεί με την κρατική γραφειοκρατία- την ώρα που το αληθινό πρόβλημα με την COSCO είναι η κρατικοποίηση του λιμανιού από το κινέζικο φασιστικό, αντεργατικό και διεφθαρμένο κράτος.

Έτσι όλοι αυτοί εύκολα έσπασαν την απεργία την κατάλληλη στιγμή επιτρέποντας πολιτικά στους εμποροβιομήχανους να πάνε τους απεργούς στα δικαστήρια. Η κατάλληλη στιγμή ήρθε όταν όλη η χτυπημένη από το μπλοκάρισμα των εισαγωγών και των εξαγωγών αστική τάξη απαιτούσε την οποιαδήποτε «επαναδιαπραγμάτευση» προκειμένου να τερματιστεί η απεργία, δηλαδή όταν προσφέρθηκε στην κυβέρνηση το επιχείρημα που αυτή θα εμφανίσει στην ΕΕ για τη νέα υπέρ της Κίνας συμφωνία. Στο μεταξύ αδυνάτισαν και οι αντιστάσεις του ΟΛΠ στην «επαναδιαπραγμάτευση» καθώς η απεργία έγινε πριν πατήσει η COSCO στο λιμάνι, οπότε αυτή δεν έχανε δεκάρα, ενώ έχανε εκατομμύρια ο ΟΛΠ (όπως και η MSC που προς μεγάλη χαρά των κινέζων διέκοψε τη σύμβασή της και έφυγε οριστικά από τον Πειραιά πάνω στην απεργία). Ταυτόχρονα η ηγεσία των λιμενεργατών υπό τον ΣΥΝ είχε παραιτηθεί από το αίτημα της ακύρωσης και το είχε αντικαταστήσει με το επίτηδες αόριστο «δημόσιος έλεγχος».
Ο Παπανδρέου καθαίρεσε την προηγούμενη ηγεσία του ΟΛΠ που προφανώς αντιστεκόταν στο ξεπούλημα και ανέθεσε σε μια νέα να κάνει την «επαναδιαπραγμάτευση». Το πρώτο αποτέλεσμα της «επαναδιαπραγμάτευσης» ήταν ο ΟΛΠ να έχει αντιπρόσωπο στο ΔΣ της COSCO. Αυτό δεν σημαίνει «δημόσιο έλεγχο» της COSCO αλλά τέρμα στον ανταγωνισμό ανάμεσα στις δυο εταιρείες και -στη βάση της αρχής της αμοιβαιότητας- oτι και η COSCO θα μπει μέσα στον ΟΛΠ. Ήδη η Κατσέλη είχε πει ότι μια νέα διαπραγμάτευση θα πρόσβλεπε σε συνεργασία COSCO και ΟΛΠ στην προβλήτα 1 με το επιχείρημα ότι η COSCO θα έχει πλεονάζοντα εμπορεύματα που θα τα ξεφορτώνει στην 1. Να γιατί όλα τα κόμματα στο Πέραμα έχουν εμποδίσει την κατασκευή της προβλήτας 3 που θα έπαιρνε τα φορτία της COSCO που δεν θα χωρούσαν στην προβλήτα 2.
Για να πείσουν και την ΕΕ και τους λιμενεργάτες ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» είχε σχέση με την απεργία, ο Ανωμερίτης και η COSCO συμφώνησαν η δεύτερη να προσλάβει μόνο έλληνες πολίτες στην προβλήτα 2. Αυτό εκτός από το ότι δημιουργεί εθνορατσιστικό προηγούμενο δεν σημαίνει τίποτα καθώς έλληνες ή μετανάστες οι νέοι λιμενεργάτες θα είναι υπόδουλοι στους κινέζους δουλοκτήτες που θα στήσουν αμέσως δικά τους σωματεία. Από την άποψη της ταξικής ενότητας η ΟΜΥΛΕ και η Ένωση Λιμενεργατών οφείλουν να έχουν ένα κεντρικό αίτημα: «Ένα σωματείο και μια σύμβαση για όλους τους προσλαμβανόμενους από δω και μπρος για όλες τις προβλήτες». Από πολιτική άποψη οι λιμενεργάτες, όλοι οι εργαζόμενοι του Πειραιά και όλοι οι έντιμοι επαγγελματίες, αλλά και οι εφοπλιστές που δεν είναι συνεργάτες των κινέζων φασιστών δεν πρέπει ποτέ να δεχτούν τους τελευταίους σε καμιά προβλήτα.. Η σύμβαση του αίσχους πρέπει και μπορεί να ακυρωθεί με μακρόχρονο πολιτικό αγώνα ενάντια στο ρωσόδουλο και κινεζόφιλο μπλοκ που κυβερνάει τη χώρα ενώ σαν άμεσο αίτημα δράσης όλων πρέπει να είναι το «έξω οι κινέζοι φασίστες από τον ΟΛΠ και την προβλήτα 1».

Αθήνα, 15/11/2009