| Από
τις 6 του Φλεβάρη το ΠΑΣΟΚ Δεν υπάρχει ούτε τυπικά σαν αστικοδημοκρατικό
κόμμα. Τη μέρα αυτή το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ κατάργησε από το καταστατικό
του την πιο θεμελιακή αρχή δημοκρατικής λειτουργίας ενός κόμματος,
την αρχή ότι τα μέλη του εκλέγουν την ηγεσία του. Στις έξι του Φλεβάρη
ένα εκατομμύριο άνθρωποι που ως εκείνη τη στιγμή στην πλειοψηφία
τους δεν ήταν μέλη αυτού του κόμματος, ανακηρύχθηκαν σε μέλη του
μόνο για μια μέρα, γιά της 8 του Φλεβάρη, και μόνο για
ένα σκοπό, να εκλέξουν σαν αρχηγό αυτού του κόμματος έναν μοναδικό
υποψήφιο. Αυτό το "πλήθος μίας χρήσης" είχε ένα ρόλο.
Να επιτρέψει με τον όγκο του στο νέο ηγέτη να είναι ανώτερος και
μονιμότερος από κάθε άλλο συλλογικό όργανο αυτού του κόμματος συμπεριλαμβανομένου
και του συνεδρίου του και έτσι να του δώσει το δικαίωμα να ποδοπατήσει
κάθε άλλο κομματικό και κοινοβουλευτικό όργανο, και να εκκαθαρίσει
οποιονδήποτε, όποτε θέλει, δηλαδή να είναι δικτάτορας. Αυτό
είναι το νόημα της εντολής που αυτός ζήτησε και πήρε. Στις
παλιές μοναρχίες την εποχή στο μονάρχη την έδινε ο Θεός. Στο φασισμό
την εντολή τη δίνει στον ηγέτη της η ανοργάνωτη, η δίχως
δικαιώματα και κατευθυνόμενη από μια στενή ηγετική ομάδα μάζα.
Υπάρχει το ερώτημα: πως το ΠΑΣΟΚ
πασών των φραξιών αποφάσισε στις 6 του Φλεβάρη να αλλάξει
το καταστατικό του και να εκχωρήσει όλη αυτήν την εξουσία στον Γ.
Παπανδρέου; Αυτό το πέτυχε η ηγετική κλίκα Λαλιώτη, Σημίτη, Γ. Παπανδρέου,
Χρυσοχοϊδη με μια προβοκάτσια. Εξήγγειλε αρχικά την ψηφοφορία
των εξωκομματικών φίλων σαν ενδεικτική-δευτερεύουσα και μετά, χωρίς
κανένα λόγο ρώτησε η ίδια την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων αν
μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Η Αρχή αυτή που διορίζεται από τις
ηγεσίες των τεσσάρων κομμάτων, απάντησε "όχι".
Αλλά αυτό το όχι ήταν πολύ ειδικό. Ήταν τέτοιο ώστε αν το ΠΑΣΟΚ
άλλαζε το καταστατικό του και έκανε μέλη του τους ψηφοφόρους
της 8 του Φλεβάρη, τότε αυτό το "όχι" θα παραμεριζόταν.
Οι κομματικές φράξιες δέχτηκαν την αλλαγή του καταστατικού για να
μην δεχτεί το κόμμα τους πολιτικό πλήγμα πριν τις εκλογές και έτσι
χάσουν οι ίδιοι την προοπτική της εξουσίας. Άλλωστε όλες οι φράξιες
έμειναν σιωπηλές για να μην διασπάσουν την προεκλογική ενότητα και
πριν δεκαπέντε μέρες, όταν η κλίκα αποκεφάλισε πραξικοπηματικά 10
βουλευτές.
Η ηγετική κλίκα πραγματοποιεί τα
πραξικοπήματά της b>επίτηδες πριν από τις εκλογές, γιατί ξέρει
ότι τα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ πάνω από όλα βάζουν την εξουσία
της Εταιρείας ΠΑΣΟΚ η οποία απαιτεί την απόλυτη ενότητά τους γύρω
από τον κάθε φορά υποψήφιο πρωθυπουργό.
Μερικοί λένε: και τι μας μοιάζει
αν ο Γ. Παπανδρέου γίνει δικτάτορας μέσα στο κόμμα του; Μα το ΠΑΣΟΚ
είναι ένα κόμμα που ασκεί κρατική εξουσία είτε απευθείας στη Διοίκηση,
είτε μέσω των ΜΜΕ, είτε πάνω από όλα μέσω των συνδικάτων του κρατικού
τομέα. Έτσι οι εσωτερικές υποθέσεις του ΠΑΣΟΚ είναι αυτόματα κρατικές
υποθέσεις.
Άλλωστε η κρατική ισχύς της ηγετικής
κλίκας του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται από τη στάση των υπολοίπων κομμάτων
στο πραξικόπημά της έμμεσα και άμεσα. Έτσι η τετρακομματική Αρχή
Προσωπικών Δεδομένων αφού ξεστόμισε το κατάλληλο "όχι"
την κατάλληλη στιγμή, μετά την αλλαγή του καταστατικού δεν ξαναμίλησε,
δηλαδή αποδέχτηκε την απάτη που λέγεται "μέλος μιας μέρας",
ενώ η ίδια και όλα τα κόμματα επιτρέψανε στο μηχανισμό των πραξικοπηματιών
να καταλάβουν στις 8 του Φλεβάρη τις κρατικές υπηρεσίες που λέγονται
Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών για μια υποτίθεται εσωτερική υπόθεση
ενός κόμματος. Αλλά τα κόμματα τοποθετήθηκαν και πιο άμεσα. Ο Καραμανλής
θεώρησε το πραξικόπημα "εσωτερική υπόθεση" του ΠΑΣΟΚ ,
ο Κωνσταντόπουλος "κωμωδία" και η Παπαρρήγα "κωμικοτραγωδία",
δηλαδή b>καλύψανε το φασιστικό χαρακτήρα του. Και είναι φυσικό:
και οι τρεις έχουν πάντα σταθεί στο πλευρό της κλίκας ενάντια σε
όσους αυτή έχει κατά καιρούς εκκαθάρισει και οι οποίοι είναι
όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν σταθεί αντίθετοι στην πολιτική
του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ.*
Ο φασισμός έρχεται πάντα στην εξουσία
με εκκαθαρίσεις και πάντα αυτές γίνονται στο όνομα του λαού και
ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα. Μόνο που τα πιο μεγάλα και τα πιο
αρπακτικά συμφέροντα που ο φασισμός εκπροσωπεί, όπως είναι σήμερα
οι Κόκκαλης, Μπόμπολας και Σία δεν θα κινδυνεύσουν ποτέ. Οι "συμμετοχικές
δημοκρατίες" τους θα είναι ένα διαρκές πραξικόπημα κατά το
οποίο οι ηγετικές κομματικές κλίκες θα χρησιμοποιούν τοπικά και
κεντρικά δημοψηφίσματα-παρωδίες και "κινήματα" εγκαθέτων
για να καθαιρούν τα στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων που τους αντιστέκονται,
θα παραδίδουν στούς δικούς τους τα "ορφανά" κομμάτια του
κράτους, θα κλείνουν εργοστάσια και δρόμους και θα ματαιώνουν επενδύσεις.
Η μεταπολιτευτική δημοκρατία είναι ήδη βαριά άρρωστη από αυτούς,
δεν πρέπει οι δημοκράτες να την αφήσουν να πεθάνει.
* Ο Γ. Παπανδρέου προσέλαβε χθες
τους Μάνο και Ανδριανόπουλο οι οποίοι, εξόριστοι από τον πολιτικό
τους χώρο και ακίνδυνοι, θα χρησιμεύσουν στον δικτάτορα σαν η φιλελεύθερη
φιλοδυτική μόστρα του.
Αθήνα, 11-02-2004 |
