| Ένας
δημοσιογράφος σε ένα τηλεοπτικό κανάλι κατηγόρησε τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας ότι εμπλέκεται σε μια υπόθεση με τυχερά παιχνίδια. Αυτομάτως
όλα τα κόμματα δίχως να απαντήσουν στην καταγγελία την καταδίκασαν
σαν τμήμα ενός σχεδίου ανωμαλίας και μετατρέποντας τον συγκεκριμένο
Πρόεδρο σε ορισμό της ηθικότητας ονόμασαν κάθε επικριτή του ανήθικο.
Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση έβαλε μπροστά μια διαδικασία
για να κλείσει το συγκεκριμένο κανάλι. Τελικά όλα τα κανάλια και
όλα σχεδόν τα ΜΜΕ υποτάχθηκαν στα κόμματα και όχι μόνο καταράστηκαν
τους καταγγέλοντες, αλλά έπαψαν και να αναφέρουν ποια είναι ακριβώς
η καταγγελία και εξαφάνισαν και κάθε ουσιαστική συζήτηση και κάθε
έρευνα γύρω από αυτή.
Ύστερα από αυτά ο Πρόεδρος ευχαρίστησε
τα κόμματα και δεν απάντησε στην καταγγελία.
Αντίθετα λίγες μέρες πριν η ίδια
κυβέρνηση τα ίδια κόμματα και τα ίδια ΜΜΕ πάλι ομόφωνα εκπαραθύρωσαν
και καταξευτέλισαν ένα βουλευτή που είχε εμπλακεί σε μια ανάλογη
υπόθεση και αποθέωσαν το δημοσιογράφο που είχε αποκαλύψει την εμπλοκή
του.
Aυτή η πολιτική τακτική ονομάζεται
επιλεκτική χρήση σκανδάλων και την χρησιμοποιούσαν πάντα οι συνομώτες,
ιδιαίτερα οι φασίστες για να εξοντώνουν τους εχθρούς τους και να
προστατεύουν τους φίλους τους. Γιαυτό χρησιμοποιούν τώρα βία για
να φιμώσουν τα ΜΜΕ.
Μια καταγγελία μπορεί να στέκει,
μπορεί και όχι, αλλά όταν διατυπώνεται δημόσια ο έντιμος άνθρωπος
έχει την υποχρέωση να υπερασπίσει με επιχειρήματα την ακεραιότητά
του και όχι να κρύβεται πίσω από τη θεσμική του ισχύ, την πολιτική
του προστασία και, κυρίως, τη βία. Ιδιαίτερα όταν έχει κανείς τόση
υποστήριξη όση ο Στεφανόπουλος δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται καμιά
συκοφαντία. Είναι φανερό ότι κάτι τρομάζει τους συνωμότες.
Θα ρωτήσει κανείς, πως είναι δυνατό
να συνωμοτούν και τα τέσσερα κοινοβουλευτικά κόμματα. Μα δεν συνωμοτούν
τέσσερα κόμματα, αλλά τέσσερις ηγετικές κλίκες.
Οι τρεις είναι ομολογημένα ενωμένες.
Η κλίκα Σημίτη-Λαλιώτη-Γ. Παπανδρέου ανοιχτά πια καλεί σε μέτωπο
διακυβέρνησης τον ΣΥΝ και σε “αντιδεξιό” μέτωπο το ψευτοΚΚΕ, ενώ
πάντα αυτή η κλίκα καρατομεί τους υπουργούς που έχουν γίνει κατά
καιρούς στόχος του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ. (πχ. Αρσένης, Τζουμάκας,
Πάγκαλος, Ρωμαίος, Γιαννόπουλος κλπ.)
Εκείνος που φαίνεται λιγότερο είναι
ο Καραμανλής. Όμως προσέξτε τον: Καλεί επίμονα σε στρατηγική σύμπλευση
το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ και κάνει τη ΝΔ ουρά στις συμμαχίες μαζί
τους. Τώρα θέλει να δώσει το δικηγορικό σύλλογο στον ΣΥΝ. Από την
άλλη διασώζει πάντα το Σημίτη και το Λαλιώτη στις δύσκολες στιγμές,
πχ, έδωσε πλήρη ανοχή στους χρηματιστηριακούς χειρισμούς του Σημίτη
πριν τις εκλογές του 2000, παραμερίζει συστηματικά και αφήνει ακάλυπτους
τους βουλευτές του που ξεσκεπάζουν το Λαλιώτη, δεν ζητάει εκλογές
για τη νοθεία των ελληνοποιήσεων, ενώ και τώρα, πρωτοφανής αρχηγός
αντιπολίτευσης απέναντι σε μια φθαρμένη κυβέρνηση, τρέμει μήπως
πέσει ο Στεφανόπουλος και γίνουν εκλογές!
ΣΥΝ και ΚΚΕ είναι δυο ρωσόφιλα κόμματα
που ο Σημίτης και ο Καραμανλής τα έχουν κάνει χωρίς λόγο ρυθμιστές
της πολιτικής ζωής επειδή και αυτοί υπηρετούν την ίδια υπερδύναμη.
Έτσι εξηγείται η κοινή τους αγάπη στον Πούτιν, στον πράκτορα της
ΚGB Κόκκαλη, στους S-300, και στην ενεργειακή εξάρτηση της χώρας
από τη Ρωσία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κοινός εχθρός των Σημίτη
και Καραμανλή είναι ο δυτικόφιλος Μητσοτάκης.
Κυρίως όμως οι τέσσερις ηγετικές
κλίκες δεν θέλουν τώρα εκλογές γιατί ο επόμενος κοινός τους πολιτικός
στόχος είναι να ανεβεί στην κυβέρνηση και ο ΣΥΝ σαν σωτήρας ενός
ετοιμόρροπου ΠΑΣΟΚ, να το αλώσει και ύστερα να χωθεί μέσα σε όλες
τις ίνες του παραλυμένου πασοκικού κράτους. Το χειρότερο που φοβούνται
τώρα είναι μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ.
Να λοιπόν γιατί λένε ότι αποτελούν
ανωμαλία οι εκλογές σε μια δημοκρατία, να γιατί μιλάνε για συνωμοσίες.
Είναι οι ίδιοι συνωμότες και οργανωτές της πολιτικής ανωμαλίας και
ήδη ασκούν διχτατορία στην ενημέρωση. Αυτό δεν πρέπει να περάσει.
Αθήνα 5-2-2002 |
