Οι εξελίξεις ξεσκέπασαν τησκηνοθετημένη επανάσταση

Η αυτοαποκαλούμενηεπανάσταση του Βελιγραδίου έφτασε να έχειαδούς μέσα σε δημοκρατικούς κύκλους σε όλη τηνυρώπη και στη χώρα μας. Δυστυχώς σ΄ αυτό τοσοβαρό λάθος έπεσαν και οι “Ιοί” της Ελευθεροτυπίαςσε άρθρο τους εκείνων των ημερών όταν έφτασαννα παραλληλίσουν την αλλαγή στη Σερβία με τονκτώβρη του 1917 γράφοντας: “...η οκτωβριανήεπανάσταση του Βελιγραδίου δεν υπήρξε καθόλουερισσότερο “πραξικόπημα” απ’ ότι η (εξίσουεπιτελικά σχεδιασμένη) μακρινή πρόγονος της στηνΠετρούπολη και τη Μόσχα του 1917” (Ελευθεροτυπία,14/10). Είναι δυνατό να φανταστεί κανείς τον αρχηγότου ρώσικου στρατού το 1917 να λεει ότι ηεπανάσταση εκείνη ήταν έκφραση της λαϊκήςέλησης και μπορούσε η ρώσικη επανάσταση ναείναι κάτω από τις ευλογίες του ρώσου ορθόδοξουατριάρχη; Ασφαλώς όχι. Όλοι αυτοί ήθελαν να δουντους μπολσεβίκους κρεμασμένους και προσπάθησανλυσσασμένα να το πετύχουν. Κι όμως ο αρχηγός τουσέρβικου στρατού στρατηγός Πάβκοβιτςσυναντήθηκε στο Βελιγράδι στις 18 Οκτώβρη με τοσέρβο ορθόδοξο πατριάρχη Παύλο και συγχάρηκαν οένας τον άλλο για τον εξαιρετικό ρόλο που έπαιξανστη μετάβαση εξουσίας στη Σερβία. Ο Πάβκοβιτςείπε στον πατριάρχη: “Εγώ προσωπικά, όπως καιι συνάδελφοι μου, γνωρίζαμε ποια ήταν η θέλησητου λαού. Δεν διστάσαμε ούτε για μια στιγμή νασεβαστούμε τη λαϊκή θέληση. Αυτό ήταν τοεπρωμένο του έθνους, του κράτους και τουστρατού” (RFE/RL – Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη / Ράδιολευθερία, 24/10/2000, vol. 4, no 79). Το ρεύμα τωνδημοκρατών διανοούμενων που σήμερα ακολουθείγενικά τον ρώσο πράχτορα Γ. Παπανδρέου στηνεξωτερική του πολιτική σε συμμαχία με την κλίκαστη του ΣΥΝ θα βρεθεί σύντομα μπροστά σε πολύμεγάλες εκπλήξεις και απογοητεύσεις.

Αυτό που έγινε στη Σερβία προχτές ήτανένα παλατιανό πραξικόπημα οργανωμένο μέσα από ταειμερινά ανάκτορα και καθοδηγημένο από τοΚρεμλίνο με φόντο πολιτικά καθυστερημένες μάζεςκαι τυχοδιώκτες αστούς σαν τον Τζίντζιτς πουέδωσαν την δημοκρατική επίφαση. Ο τελευταίοςσυμμάχησε συνειδητά με τη Ρωσία για να ρίξει τονιλόσεβιτς πιστεύοντας ίσως ότι αργότερα θαδηγούσε σταδιακά τη Σερβία προς τη Δύση. Από τιςαρχές του 2000 ο ρωσόφιλος Βουκ Ντράσκοβιτς, πουκατέβηκε στις εκλογές χωριστά από τηναντιπολίτευση αλλά χώθηκε στη μεταβατικήκυβέρνηση Κοστούνιτσα, πηγαινοερχόταν στη Μόσχα.τις 29 Μάη αντιπροσωπεία στελεχών τηςαντιπολίτευσης με επικεφαλής τον Ντράσκοβιτςβρίσκεται στη Μόσχα προσκεκλημένη από το“Γιαμπλόκο” του Γιαβλίνσκι. Το Γιαμπλόκο είναιένας κυριολεκτικά ρώσικος ΣΥΝ. Γράφει ο Ριζοσπάστηςστις 30/5/00: “Σύμφωνα με το Ιντερφάξ, στην ίδιααντιπροσωπεία ήταν ο Ζόραν Τζίντζιτς τηςλεγόμενης Συμμαχίας για την Αλλαγή(και πρόεδροςτου Δημοκρατικού Κόμματος) και ο ΒόγισλαβΚοστούνιτσα, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματοςτης Σερβίας(DSS). Οι τρεις άνδρες συναντήθηκαν μετο Ρώσο υφυπουργό Εξωτερικών Αλεξάντρ Αβντέγιεφκαι άλλους αξιωματούχους της ρώσικηςδιπλωματίας.

Μετά το τέλος της συνάντησης, το ρώσικουπουργείο Εξωτερικών, με ανακοίνωση του κάλεσετην κυβέρνηση Μιλόσεβιτς να επιτρέψει τηνεπαναλειτουργία του τηλεοπτικού σταθμού “Studio B”της αντιπολίτευσης, αλλά επανέλαβε την πάγιαέση της Μόσχας περί διατήρησης σταθερότηταςστην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας και περί επίλυσης όλωντων προβλημάτων μέσα από συνταγματικέςδιαδικασίες και δημιουργικό διάλογο”.

Η Ρωσία δεν μπορούσε να ρίξει τησοβινιστική φράξια Μιλόσεβιτς χωρίς τοντυχοδιώκτη φιλοδυτικό Τζίντζιτς. Όμως στηνγεσία της χώρας έπρεπε να είναι ένας σκληρόςΚοστούνιτσα. Αυτός σαν εκφραστής του πιορωσόφιλου κομματιού της αστικής τάξης έπρεπε ναεξασφαλίσει ότι θα πέσει η φράξια Μιλόσεβιτςαλλά όχι το καθεστώς που τον στήριζε όλα αυτά ταρόνια και μετά τον πρόδωσε. Γι΄ αυτό οΚοστούνιτσα στήριξε την προσωρινή του εξουσίαστη συμμαχία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα τουαυροβουνίου (αρχηγός του ένας άλλος Τζίντζιτς)ιστό σύμμαχο του αντίστοιχου σέρβικου κόμματοςτου Μιλόσεβιτς. Μεταβατικός πρωθυπουργόςρίστηκε ο άνθρωπος του Μιλόσεβιτς Μ.Μίνιτς ενώ ησέρβικη κυβέρνηση και το Κοινοβούλιοεξακολουθούν να ελέγχονται από το ΣοσιαλιστικόΚόμμα Σερβίας και το Κόμμα της ΓιουγκοσλαβικήςΑριστεράς. Η πάλη έχει τώρα μεταφερθεί στουςκόλπους της αντιπολίτευσης με το ΔημοκρατικόΚόμμα του Ζ. Τζίντζιτς να ζητάει τονεκδημοκρατισμό και την αποπομπή των ανθρώπων τουιλόσεβιτς, ιδιαίτερα του υπουργού Άμυνας καιτου αρχηγού των σέρβικων μυστικών υπηρεσιών, πουΚοστούνιτσα διατηρεί στις θέσεις τους. Αυτή ησύγκρουση θα συνεχιστεί και θα ενταθεί γιατίροετοιμάζεται και το φάγωμα των φίλων τουιλόσεβιτς με τη βοήθεια του Τζίντζιτς και τοφάγωμα του Τζίνζιτς σε συμμαχία με τουςανθρώπους του Μιλόσεβιτς που θα ζητούν εκδίκηση.Όπως όλοι οι ρωσόδουλοι ο Κοστουνίτσα παίζει τοακαταμάχητο παιχνίδι του κεντρισμού ανάμεσαστους σοβινιστές και τους δυτικόφιλους στηερβία.

Στο μεταξύ ο Κοστούνιτσα παίζει θέατροαπέναντι στη Δύση όπως η δήλωση του για τηνανάληψη της ευθύνης των σέρβικων εγκλημάτων στοΚόσοβο που γρήγορα τα εξίσωσε με εκείνα τηςαντίπαλης πλευράς αθωώνοντας ουσιαστικά τοσέρβικο φασισμό. Αλλά πως ανέλαβε την ευθύνη, σανεκπρόσωπος ποιου καθεστώτος, ποιας Σερβίας;Ποιος αληθινά δημοκρατικός ηγέτης θα έπαιρνεάνω του την ευθύνη των σέρβικων σφαγών; Θακατάγγελνε αυτές τις σφαγές, θα τις αποκάλυπτε,α ξεσκέπαζε τους υπεύθυνους και θα τουςδηγούσε στο Διεθνές Δικαστήριο ή έστω σεσέρβικο δικαστήριο και θα στιγμάτιζε αυτή τηνιστορική περίοδο σαν μια περίοδο φασισμού καισκοταδισμού για τη Σερβία. Αλλά ο Κοστούνιτσαείναι γέννημα θρέμμα της Μεγάλης Σερβίας και τουφιλορωσισμού. “Θέλω να αρνηθώ τις αναρίθμητεςφήμες που ακούστηκαν σήμερα ότι ο άνθρωπος πουανεβαίνει στην εξουσία μετά τον Σλόμποντανιλόσεβιτς (πρέπει) να στραφεί προς τη Δύση και ν΄ακολουθήσει μια φιλοαμερικάνικη πολιτική όπωςέγινε σε κάποιες γειτονικές χώρες. Αυτό είναι ένατεχνικό δίλημμα” είπε ο Κοστούνιτσα. Πρόσθεσεότι μια επιθυμία της νέας δημοκρατικής διοίκησηςτης Σερβίας, να γίνει μέρος της ευρωπαϊκήςενοποίησης, δεν σημαίνει ταυτόχρονα και επιθυμίανα διακόψει τους δεσμούς της με τη Ρωσία. Ηγιουγκοσλαβική ηγεσία θέλει να εγκαθιδρύσει“μια αναγκαία ισορροπία στην Ευρώπη ενώ θαδιατηρεί τις καλές σχέσεις κατανόησης καισυνεργασίας με τη Ρώσικη Ομοσπονδία” . ΟΚοστούνιτσα πρόσθεσε ότι πιστεύει πως για τηιουγκοσλαβία και “ολόκληρη την εξαιρετικάευαίσθητη περιοχή θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμο ναυπάρχει η παρουσία της Ρωσίας και όχι μόνο τασυμφέροντα των ΗΠΑ, της Δύσης και του ΝΑΤΟ. Αυτόα ήταν προς το συμφέρον (μας)και της Μόσχας καιτου Βελιγραδίου” σημείωσε. Ο Κοστούνιτσα είπεως βλέπει ότι η Ρωσία έχει συμφέρον να έχειαρουσία στην περιοχή το οποίο είναι απόλυταδικαιολογημένο, αλλά το ζήτημα είναι πωςεκδηλώνεται αυτό το συμφέρον δηλ. σε ποιονβασίζεται η Ρωσία” (δηλώσεις Κοστούνιτσα πουμετάδωσε το ρώσικο πρακτορείο Ιντερφάξ στις 17/10και αναμετάδοσε το RFE/RL, 20/10/00).

Ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Ιβάνοφ θαξεκαθαρίσει ότι “ο βασικός μας σκοπός είναι νααρέχουμε υποστήριξη στον πρόεδρο Κοστούνιτσαγιατί οι εκλογές από μόνες τους δεν μπορούν ναλύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ηιουγκοσλαβία” (Ρόϊτερ στο Βουκουρέστι 20/10,αναμετάδοση RFE/RL, 24/10/00). Φυσικά για τον Μιλόσεβιτςυπάρχει πάντα ο εθνικο-κομμουνιστής Ζιουγκάνοφκαι ο Ζιρινόφσκι για να τον καθησυχάζουν ότι ηβαθιά Ρωσία ήταν και είναι μαζί του τάχα. Όπως εδώυπάρχει το ψευτοΚΚΕ για να υπερασπίζειστρατηγικά το σέρβικο σοβινισμό, ότι δηλ. οισέρβοι ήταν τα θύματα και δεν υπήρξε ποτέεθνοκάθαρση και σφαγές απ’ την πλευρά τους. Γι΄αυτό και ο σοσιαλφασισμός αποφεύγει συστηματικάνα ασχοληθεί με την εσωτερική διεργασία πουδήγησε στην ανατροπή Μιλόσεβιτς και αναφέρετεστον εξωτερικό δυτικό παράγοντα. Ενώ ο ΣΥΝ και ο.Παπανδρέου, που συναντήθηκε πριν ένα περίπουμήνα στην Αθήνα με τον Ιβάνοφ και επιβεβαίωσαν τησυμπαράσταση τους στον Κοστούνιτσα,αριστάνοντας τους δυτικόφιλους τάσσονται μετην αντιπολίτευση.

Ωστόσο και οι δυο αποφεύγουν ναμιλήσουν για το γεγονός ότι η “επανάσταση”στηρίχτηκε στον παλιό κρατικό κατασταλτικόμηχανισμό βίας δηλ. στο στρατό και την αστυνομίαδηλ. σε εκείνους που διαμέλισαν καιεθνοεκκαθάρισαν τη Βοσνία. Είναι αποκαλυπτικόαπ’ αυτή την άποψη το άρθρο της αμερικάνικηςεφημερίδας Γουώλ Στριτ Τζορνάλ στις 23κτώβρη με τίτλο “Οι επαναστάτες στηιουγκοσλαβία είχαν την αστυνομία πίσω τους”.μοσιεύουμε παρακάτω μεγάλα αποσπάσματα:

Στις 3 Οκτώβρη, δυο μέρες πριν την“επανάσταση” στο Βελιγράδι, η αντιπολίτευσηδέχτηκε έναν απρόσμενο επισκέπτη: “τοστρατηγό Mihajlo Ulemek, έναν άντρα πιο γνωστό καιτρομερό σαν “Legija”, διοικητή μιας από τις πιοεριβόητες παραστρατιωτικές μονάδες τηςαστυνομίας: την JSO ή Μονάδα Ειδικώνιχειρήσεων”. Διεθνείς οργανώσειςανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρούν τον Ulemec υπεύθυνογια μερικά από τα πιο άγρια εγκλήματα πολέμουστην Κροατία, στη Βοσνία και στο Κόσσοβο.

Οι ηγέτες της “ΔημοκρατικήςΑντιπολίτευσης της Σερβίας” (DOS) λένε πως οστρατηγός και οι διμοιρίες του ήρθαν με μιαγοητευτική προσφορά: “Μας έδωσαν εγγυήσεις ότικατά τη διάρκεια της διαδήλωσης(προγραμματισμένης για την Πέμπτη 5 Οκτώβρη) δενα πυροβολούσαν εναντίον του λαού αν ο λαός δενεπιτίθονταν ή σκότωνε αστυνομικούς” είπε οΖόραν Τζίντζιτς που συντόνιζε τις συναντήσεις μετην αστυνομία και αξιωματικούς της κρατικήςασφάλειας για την αντιπολίτευση”.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Γουώλ ΣτριτΤζορνάλ: “Ο στρατός και οι δυνάμειςασφαλείας ακόλουθα υποστήριξαν τον κ.Κοστούνιτσα σαν νέο ηγέτη της Γιουγκοσλαβίαςαλλά έχουν μείνει ύποπτα σιωπηλοί σ΄ ότι αφορά τορόλο τους στην πτώση του κ. Μιλόσεβιτς, σε μιαώρα όπου η προδοσία του αφεντικού σου, ακόμα καικακού αφεντικού, θεωρείται ατιμωτικό”.

Ο Τζίντζιντς (πρόεδρος τουμοκρατικού κόμματος της Σερβίας) που το κόμματου αποτελεί την κύρια δύναμη στην αντιπολίτευσηροσπαθεί να διασκεδάσει τις υποψίες ενόςαλατιανού πραξικοπήματος λέγοντας ότι “Υπήρχανμόνο μερικοί άνθρωποι (μέσα στην αστυνομία) καιόχι ολόκληρος ο μηχανισμός” που πήραν μέρος στησυνομωσία.

“Πολλοί άνθρωποι όπως ο Srdja Popovic, έναςαπό τους ηγέτες της Οτπόρ…πιστεύουν ότι κάτιβρισκόταν ήδη σε εξέλιξη μόλις άρχισε ηδιαδήλωση. “Υπήρχε τόσο λίγη αστυνομία στουςδρόμους σε σύγκριση με άλλες διαδηλώσεις. Ήτανλύ ύποπτο” λέει ο κ. Πόποβιτς.

Σε ενίσχυση αυτής της υποψίας έρχεταινα προστεθεί το γεγονός ότι μια από τιςαστυνομικές μονάδες που αναπτύχθηκε στο κέντροτου Βελιγραδίου τάχθηκε ανοιχτά με τον κ.Κοστούνιτσα την προηγούμενη μέρα, όταν αρνήθηκενα καταστείλει την απεργία στο κεντρικό ορυχείοτης Σερβίας, μιας ώρας δρόμο από την πρωτεύουσα.Άλλες μονάδες ήταν απροετοίμαστες ν΄αντιμετωπίσουν μια τεράστια διαμαρτυρία.

Όταν το πλήθος κινήθηκε προς τοκοινοβούλιο της Γιουγκοσλαβίας και το κτίριο τηςκρατικής τηλεόρασης συνάντησε μικρή αντίσταση.ιαδηλωτές λένε ότι είδαν κάποιες μονάδες νακλείνουν τους ασυρμάτους τους, μένονταςαποκομμένοι από κάθε πιθανή διαταγή για επίθεσηστους διαδηλωτές. Κλήσεις για ενισχύσεις απόμερικές στριμωγμένες μονάδες έμειναναναπάντητες. Το πιο σημαντικό ήταν ότι ο στρατόςαγνόησε διαταγές για επέμβαση. Καθώς η εξουσίατου κ. Μιλόσεβιτς ήταν αβέβαιη εκείνοι που στοαρελθόν τον έσωσαν έμειναν ύποπτα σιωπηλοί”.

“Ο κ. Πόποβιτς, ο φοιτητής ηγέτης, λεειότι αρχίζοντας από το Μάη η οργάνωση της Οτπόρστην οποία ανήκε, λάμβανε σημαντικές πληροφορίεςμέσα από κρυπτογραφημένα e-mails από ανώνυμες πηγές,υ αργότερα αποδείχθηκε ότι βρίσκονταν σταανώτερα κλιμάκια του κόμματος της κ.Μάρκοβιτς (σημ.γυναίκα του Μιλόσεβιτς). Ο κ. Πόποβιτς και άλλοιγέτες της αντιπολίτευσης συμπέραναν ότισημαντικά στοιχεία από κατασκοπεία είτεαραποιούνταν είτε αποκρύπτονταν από τον κ.ιλόσεβιτς και προωθούνταν σ’ αυτούς.

“Ο Ντούσαν Μιχαήλοβιτς, ηγετικό μέλοςτης Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης της Σερβίαςλεει ότι μετά τις εκλογές (της 24ης Σεπτέμβρη)ανώτεροι αξιωματούχοι της αστυνομίας άρχισαν ναεπικοινωνούν μαζί τους. “Έξυπνοι άνθρωποι μέσαστην αστυνομία θέλησαν να εμποδίσουν μιακαταστροφή” λεει ο κ. Μιχαήλοβιτς. “Και ήθελαννα μας βοηθήσουν να το επιλύσουμε χωρίςαιματοχυσία. Ήταν δικιά τους πρωτοβουλία, όχιδικιά μας. Εκείνοι είναι που ήρθαν στην DOS, δενήταν η DOS που τους κάλεσε.

Ο κ. Τζίντζιτς στο μεταξύρησιμοποίησε τις επαφές του για να πείσει τηναστυνομία. “Τους είπαμε ότι η δικιά μας απόφασηείναι να κατεβάσουμε το λαό στους δρόμους καιείναι δική σας απόφαση αν θα χρησιμοποιήσετε βίακαι θα μείνετε στην ιστορία σαν δολοφόνοι ενόςδικτάτορα ή δεν θα κάνετε τίποτε και θα σαςυμούνται σαν ήρωες”.

“Η κρίσιμη στροφή, λένε οιαξιωματούχοι της DOS, έγινε όταν ο στρατηγός Ulemekκαι άλλοι αξιωματούχοι της κρατικής ασφάλειαςεγκατέλειψαν αυτόν που για χρόνια ήταν αφεντικότους για την αντιπολίτευση. Ανάμεσα στουςαξιωματικούς που τους υποστήριξαν, ισχυρίζονταιι αξιωματούχοι της αντιπολίτευσης, ήταν οστρατηγός Vlastimir “Rodja” Djordjevic, διοικητής τηςαστυνομίας πόλης και ο στρατηγός Geza Farkas, αρχηγόςτης στρατιωτικής μυστικής υπηρεσίας τηςιουγκοσλαβίας, ο βασικός ρόλος του οποίουσύμφωνα με τον κ. Τζίντζιτς ήταν να” παραμείνεισιωπηλός”.

Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στηναστυνομία ήταν εκείνοι που είχαν δεσμούς μεαραστρατιωτικές μονάδες, όπως η JSO του στρατηγούUlemek..

Ενώ τυπικά υπαγόταν στο σώμα τηςαστυνομίας η JSO έπαιρνε διαταγές από ανώτερουςλιτικούς όπως το Νίκολα Σαίνοβιτς, τοναναπληρωτή πρωθυπουργό στην ομοσπονδιακήκυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας και δεξί χέρι του κ.ιλόσεβιτς.

Αυτές οι μονάδες αποτέλεσαν τιςδυνάμεις εφόδου του αποτυχημένου πειράματος τηςεγάλης Σερβίας, πρώτα στην Κροατία και μετά στηΒοσνία και οι οποίες χρησιμοποίησαν δραστικά- ανκαι τελικά ανεπιτυχή -μέσα για να κρατήσουν αυτέςτις περιοχές μέσα σε μια Γιουγκοσλαβικήμοσπονδία κάτω από την κυριαρχία της Σερβίας.

Η JSO αργότερα έγινε το σφυρί τωνροσπαθειών της Σερβίας να συντρίψει μιααλβανική εξέγερση στο Κόσοβο. Πολύ πρόσφατα οιΑλβανοί του Κόσοβο και τοπικές οργανώσειςανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγόρησαν το στρατηγόUlemek ότι ηγήθηκε των σερβικών δυνάμεων πουέσφαξαν Αλβανούς πολίτες του Κοσόβου στητρένιτσα το 1998".

Η ανάμειξη της JSO με την αντιπολίτευσηέχει προκαλέσει σάλο στις οργανώσεις για ταανθρώπινα δικαιώματα παράλληλα με την υπόσχεσητου Κοστούνιτσα ότι δεν θα εκδώσει στο Διεθνέςικαστήριο τον Μιλόσεβιτς ή άλλο Σέρβοαξιωματούχο που κατηγορείται για εγκλήματαλέμου.

“Είναι άγνωστο αν έγινε συμφωνία γιαασυλία από τη δίωξη. Η αστυνομία αρνείται να τοσχολιάσει και οι ηγέτες της DOS προειδοποίησαντους δημοσιογράφους να μην επικοινωνήσουν μαζίτης. “Το αντάλλαγμα γι΄ αυτές τις εξελίξειςείχαν ένα τίμημα” λεει ο Νεμπόισα Κόβιτς, ηγέτηςτης αντιπολίτευσης που έπαιξε πρωταρχικό ρόλοστις μέρες που προηγήθηκαν της εξέγερσης. Όταντον ρωτάνε ποσό ψηλό ήταν το τίμημα λεει: “πολύακριβό” αλλά δεν δίνει λεπτομέρειες.

Σύμφωνα με τον κ. Μιχαήλοβιτς, που στοαρελθόν δούλεψε για τη γιουγκοσλαβική κρατικήασφάλεια, η αστυνομία έδωσε “σημάδια” στην DOSυ έλεγαν ότι η αντιπολίτευση έπρεπε νακατεβάσει μεγάλο πλήθος κόσμου ώστε οι δυνάμειςασφαλείας να αποσύρουν την υποστήριξη τους στοκαθεστώς. “Έλεγαν συνέχεια: “Κάντε το και εμείςα το κάνουμε” λεει ο κ. Μιχαήλοβιτς.

Η αστυνομία είπε στην DOS ότι κανέναςαστυνομικός δεν θα πυροβολούσε σ΄ ένα πλήθοςάνω από 200.000 ανθρώπους . “Το μεγάλο ερωτηματικόήταν αν μπορούσαμε να το καταφέρουμε” λεει ο κ.ιχαήλοβιτς. “Αν υπήρχαν μόνο 100.000 στο δρόμο θαισοπεδώνονταν από τα τανκς. Αυτή ήταν η διαταγή”.

Σαν πρόσθετο μέτρο ασφάλειας, λεει οΒέλιμιρ Ίλιτς, ο δήμαρχος του Τσατσάκ καιφλεγματική προσωπικότητα της αντιπολίτευσης, ημοκρατική Αντιπολίτευση της Σερβίαςστρατολόγησε τη δική της πολιτοφυλακή από μπόντυμπίλντερς, μαθητές του καράτε καιαραστρατιωτικούς διοικούμενη από τοπικούςαξιωματικούς της αστυνομίας και δυσαρεστημένουςέφεδρους του στρατού από το 63ο ΤάγμαΑλεξιπτωτιστών. Αυτοί είχαν πρόσβαση σε αυτόματαόπλα και άλλο οπλισμό. Η πρώτη δοκιμασία ήρθε τηνΤετάρτη 4 Οκτώβρη κατά τη διάρκεια μιαςαντιπαράθεσης στην απεργία στο ορυχείοΚολουμπάρα. Το ορυχείο όχι μόνο προμήθευε πάνωαπό τη μισή ποσότητα καυσίμων για την ηλεκτρικήαραγωγή της Σερβίας αλλά και οι ανθρακωρύχοιαποτέλεσαν παραδοσιακό στήριγμα του προέδρου. Οκ. Μιλόσεβιτς διέταξε να κατασταλεί η απεργία.Αλλά η αστυνομία κινήθηκε άτακτα και χωρίςσχέδιο. Κάποια στιγμή, είπε ο κ. Ίλιτς, τον κάλεσεαστυνομία λέγοντας του ότι αν ήθελε να τουςεμποδίσει το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν νακατεβάσει μεγάλο αριθμό υποστηρικτών στορυχείο. Λεωφορεία γεμάτα κόσμο οργανώθηκαν στοΒελιγράδι και το Τσατσάκ. Όταν οι διαδηλωτέςέφτασαν η αστυνομία άνοιξε το δρόμο χωρίς μάχη.

Το επίκεντρο μεταφέρθηκε στηδιαδήλωση της Πέμπτης στο Βελιγράδι. Τα σχέδιατης DOS δέχθηκαν ένα μικρό πλήγμα όταναποκαλύφθηκε ότι ο συνταγματάρχης ΖίβκοΤραίκοβιτς, διοικητής μιας ειδικής αστυνομικήςμονάδας στο Βελιγράδι, ήταν συμπαθών τηςαντιπολίτευσης και μετατέθηκε σε άλλη πόλη λίγεςμέρες πριν το συλλαλητήριο. Ωστόσο, όπως λεει ο κ.Τζίντζιτς, άλλες ειδικές μονάδες από όλη τη χώρααγνόησαν ή προσπέρασαν διαταγές να κινηθούν προςτην πρωτεύουσα ισχυριζόμενες προβλήματαμεταφοράς ή επικοινωνιών.

Αλλά πως θα αντιδρούσε ο στρατός; Ο κ.Τζίντζιτς είχε ήδη ενδείξεις ότι η νομιμοφροσύνητου αρχηγού του ΓΕΣ, στρατηγού ΝεμπόισαΠάβκοβιτς, έκλινε προς την DOS. Σε μια τηλεοπτικήσυνέντευξη ο στρατηγός Πάβκοβιτς φάνηκε να τοεπιβεβαιώνει. “Πως θα μπορούσε κανείς να σκεφτείότι εγώ, σαν άτομο, θα ήμουν ικανός ναρησιμοποιήσω το στρατό ενάντια στο λαό και ναυπερασπιστώ κάτι που δεν μπορεί ναυπερασπιστεί;” είπε ο στρατηγός Πάβκοβιτς.

Την ημέρα του συλλαλητηρίου, οιυπεύθυνοι ασφάλειας της DOS μαζί με ακτιβιστές τηςΤΠΟΡ παρακολουθούσαν τις κινήσεις τηςαστυνομίας στις ραδιοσυχνότητες και ταυπηρεσιακά γουώκι τόκι . Όταν ο λαός επιτέθηκεστο κοινοβούλιο και τον τηλεοπτικό σταθμό, ολόμπονταν Πάγιτς, πρώην αστυνομικός διοικητήςκαι τώρα αρχηγός ασφάλειας της DOS, επέμβηκε με 50άντρες για να σώσει την αστυνομία από τοεξαγριωμένο πλήθος. Την ίδια στιγμή ο κ.ιλόσεβιτς βρισκόταν στο τηλέφωνο με τονστρατηγό Πάβκοβιτς διατάζοντας τον να στείλει τοστρατό, λεει ο Λιούμποντραγκ Στογιαντίνοβιτς,ρώην εκπρόσωπος του στρατού που διατηρείστενούς δεσμούς με ανώτερους αξιωματικούς. Οστρατηγός Πάκβοβιτς δεν θα αποκαλύψει αν ο κ.ιλόσεβιτς τον διέταξε να επέμβει λέγοντας ότιαυτό ήταν “απόρρητο”. Σύμφωνα με τον κ.τογιαντίνοβιτς, παλιό συμμαθητή του στρατηγού,αρχηγός του επιτελείου επαναλάμβανε στονρόεδρο: “Πρόκειται να επέμβουμε” αλλά δεν τοέκανε ποτέ.

“Τελικά, ήταν η εντύπωση των αριθμών(του πλήθους) στους δρόμους που έκρινε τηνεξέλιξη των γεγονότων” λεει ο κ. Τζίντζιτς.

Ο συνάδελφος του στην αντιπολίτευση, κ.Τσόβιτς, λεει ότι μέσα στην ευφορία της πτώσηςτης κυβέρνησης Μιλόσεβιτς το “τι συνέβη και πωςσυνέβη είναι δική μας υπόθεση και πρέπει νααραμείνει δική μας υπόθεση. Τώρα δεν είναι η ώρανα εξετάσουμε αυτά τα ζητήματα” (σημ. οιυπογραμμίσεις είναι δικές μας).